Συνέντευξη Neal Morse

«Πρέπει κάθε φορά να δημιουργείς κάτι φρέσκο, σαν να είναι το πρώτο άλμπουμ που έχεις κάνει ποτέ»

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 10/02/2012 @ 11:58
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να πω κάτι για τον Neal Morse. Πρόκειται για μια αστείρευτη πηγή μουσικής, για έναν πραγματικό και ταυτόχρονα σπουδαίο μουσικό, που έχει δημιουργήσει ήδη τεράστια παρακαταθήκη στην (progressive) rock μουσική και συνεχίζει να παράγει ασταμάτητα σε δυσθεώρητα επίπεδα έμπνευσης και απόδοσης. Σε μια μεγάλη και πραγματικά άνετη κουβέντα, μιλήσαμε για την προσωπική του καριέρα, τους Transatlantic, τους Flying Colors, τους Spock's Beard, τον Mike Portnoy, τον Daniel Gildenlow, την progressive rock μουσική και πολλά άλλα. Λέει πολλά και ωραία πράγματα. Υποκλινόμαστε όλοι μαζί στο ταλέντο του...

Γεια σου, Neal. Για μια ακόμα φορά νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για την ατελείωτη μουσική που προσφέρεις στους οπαδούς σου και σε όσους σε ακολουθούν μουσικά. Έχει γίνει κάτι το πολύτιμο και νιώθω ευγνώμων.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Κι εγώ είμαι ευγνώμων. Είναι πραγματικά υπέροχο να υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε την μουσική σου και πραγματικά νοιάζονται για αυτήν. Ειλικρινά, το εκτιμώ αυτό.

Λοιπόν! Την τελευταία φορά που μιλήσαμε τηλεφωνικώς ήταν πριν περίπου 2 χρόνια, λίγο μετά την κυκλοφορία του “The Whirlwind” καθώς ετοιμάζατε την τότε επικείμενη περιοδεία. Τότε σου είπα πως θεωρούσα το άλμπουμ ήδη αριστούργημα. Τώρα, που έχει περάσει και λίγος καιρός μπορώ να ισχυριστώ πως είναι για μένα τα καλύτερο progressive rock άλμπουμ της τελευταίας 20ετίας κι ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών.
Wow! Το να πιστεύεις πως το “The Whirlwind” είναι το καλύτερο progressive άλμπουμ των τελευταίων 20 χρόνων σημαίνει πολλά! Σε ευχαριστώ! Λοιπόν, πρέπει να σου πω πως οπωσδήποτε νιώθαμε κάποια έμπνευση καθώς το δημιουργούσαμε. Είμαι ευτυχής με την συνάντηση των μυαλών και την συγχώνευση των ιδεών που πραγματοποιείται με τους Transatlantic, νομίζω πως είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Δεν συμφωνούμε πάντα σε όλα όσα έχουν να κάνουν με την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει η μουσική, αλλά αυτό είναι μέρος που το κάνει ενδιαφέρον. Υπήρχαν στιγμές κατά τη δημιουργία του “The Whirlwind” που σκέφτηκα ότι ίσως δεν παίρνουμε αποφάσεις που ήταν οι βέλτιστες, αλλά τώρα είναι όπως είναι και μερικά από αυτά τα στοιχεία τελικά ταίριαξαν πολύ καλά και αποτελούν μερικά από τα αγαπημένα μου σημεία στο δίσκο. Οπότε, έμαθα να αφήνω και να εμπιστεύομαι κι άλλους και νομίζω πως το “The Whirlwind” είναι ένα υπέροχο κομμάτι τελικά.

Neal MorseΚαι η περιοδεία που ακολούθησε ήταν επική και υποθέτω στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Στο “Whirld Tour” DVD, έχω την αίσθηση πως κάθε μέλος λάμπει περισσότερο από ποτέ. Ήταν πράγματι αυτή η περιοδεία κάτι το ξεχωριστό;
Ω ναι, ήταν πραγματικά κάτι το ξεχωριστό! Μια πραγματικά ξεχωριστή περίοδος. Ένιωθα, κατά κάποιον τρόπο, πως ήμασταν όλοι στην καλύτερη κατάσταση που έχουμε βρεθεί ποτέ και ελπίζω να είμαστε ακόμα, αλλά ναι η “Whirlwind Tour” ήταν πραγματικά μια ενδιαφέρουσα περίοδος. Έμαθα πολλά σε αυτή την περιοδεία. Έμαθα πολλά γύρω από το να ακούω. Τα ακροατήρια ήταν εκπληκτικά και η μπάντα υπέροχη. Ήταν μια ευλογημένη περίοδος και νιώθω ευγνώμον για αυτή.

Έχω μάλιστα την εντύπωση πως ο συνδυασμός δίσκου / περιοδείας έδωσε και στους Transatlantic ένα status που δικαιούνταν από τους πρώτους δύο δίσκους. Όλοι μιλάνε για το super project που είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα. Νιώθεις ότι πήγατε στο επόμενο εμπορικό επίπεδο;
Δεν ξέρω για το εμπορικό επίπεδο... Οι Transatlantic πάντα πουλούσαν αρκετά καλά μπορώ να πω. Η περιοδεία νομίζω είχε περισσότερο κόσμο από την τελευταία που κάναμε.  Κάναμε sold out πάρα πολλά shows και αυτό είναι κάτι που δεν είχαμε επιτύχει στο παρελθόν, οπότε αυτό ήταν αρκετά συναρπαστικό. Αλλά όσον αφορά στις πωλήσεις δίσκων τελικά νομίζω πως ήταν λίγο καλύτερες σε σχέση με το παλιότερα, αλλά όχι και πολύ περισσότερο. Όμως, ειλικρινά το ενδιαφέρον μου έγκειται στα δημιουργικά επίπεδα και τα πνευματικά επίπεδα και όλα αυτά και νομίζω πως πιάσαμε πολύ υψηλά επίπεδα σε αυτά τα στοιχεία.

Όπως και να έχει, η ανταπόκριση είναι μεγαλύτερη και δεν μπορώ να αποφύγω να ρωτήσω γιατί δεν κάνετε τους Transatlantic πιο ενεργούς; Το βασικό εμπόδιο ήταν το πρόγραμμα του Mike, αλλά τώρα που δεν έχει τους Dream Theater πρέπει να είναι ευκολότερα. Αν θυμάμαι καλά ο Roine είχε πει πως χρειάζεται απλά μια ειδοποίηση. Τι σας κρατάει από το να το κάνετε; Δείχνει η σωστή κίνηση, η χημεία φαίνεται καλύτερη από ποτέ και ο κόσμος θα ήθελε πολύ να βλέπει τους Transatlantic συχνότερα...
Λοιπόν, ήταν να μαζευτούμε ξανά μαζί, προσπαθούσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί και να δουλέψουμε πάνω σε ένα νέο άλμπουμ αυτό το μήνα, αλλά φαίνεται πως δεν μπορούσε να συντονιστεί με όλα τα διαφορετικά προγράμματα του κάθε μέλους αυτής της μπάντας. Οπότε, η σκέψη μου γύρω από το θέμα είναι: «θα συμβεί όταν είναι να συμβεί και να μην προσπαθούμε να το πιέσουμε πάρα πολύ και απλά να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν». Φυσικά, ο Mike παραιτήθηκε από τους Dream Theater, αλλά είναι πλέον πολύ απασχολημένος με κάμποσα άλλα projects. Κι ο Pete (σ.σ.: μπασίστας των Transatlantic και των Marillion) είναι επίσης, πολύ απασχολημένος. Γενικά, το πρόβλημα προγραμματισμού με τους Transatlantic είναι με τον Pete και τον Mike γιατί συνηθίζουν να είναι οι πιο πολυάσχολοι...

Neal MorseΘα ήθελα να σταθώ στο DVD από τη συναυλία του Λονδίνου, που είναι μεγαλειώδες και ένα από τα ωραιότερα show που έχουν μείνει ως DVD. Και πιο συγκεκριμένα θέλω να σταθώ σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο. Από όλες τις φωνές πάντως που σε έχω ακούσει να συνδυάζεσαι νομίζω ότι καμία δεν ήταν καλύτερη από αυτή του Daniel Gildnelow. Υπάρχουν σημεία που δεν μπορώ καν να περιγράψω πόσο υπέροχα είναι, όπως π.χ. στο “Camouflaged In Blue”. Έχεις σκεφτεί να συνεργαστείς περεταίρω μαζί του ή να τον κάνετε μόνιμο μέλος του συγκροτήματος;
Ναι, ο Daniel είναι εκπληκτικός! Δεν είναι τρομερός; (σ.σ.: σε ποιον το λέει;); Τι απίθανο ταλέντο και τι υπέροχος τύπος! Στην πραγματικότητα είναι και πολύ αστείος τύπος, πέραν του ότι είναι σπουδαίος μουσικός και τραγουδιστής και συνθέτης παράλληλα. Είναι πραγματικά πολύ ευχάριστο να περνάς την ώρα μαζί του. Από όσο γνωρίζω, όμως, οι Transatlantic ποτέ δεν συζήτησαν το ενδεχόμενο να τον συμπεριλάβουν ως μόνιμο μέλος. Νομίζω πως αυτό που έχουμε σκεφτεί είναι πως - όταν δημιουργούμε δίσκους - οι τέσσερεις μας είμαστε ήδη πολλοί chef σε μια κουζίνα, χαχα! Γενικά, θεωρούμε πως είμαστε γεμάτοι στο δημιουργικό κομμάτι. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές γίνεται μάχη να συμπεριλάβουμε τις ιδέες όλων μας μέσα σε αυτό. Οπότε δεν θα θεωρούσα πιθανό κάτι τέτοιο, αλλά όπως και να έχει ο Daniel είναι σπουδαίος.

Από την άλλη, φαίνεται πως η σχέση σου με τον Mike Portnoy έχει γίνει στενότερη από ποτέ. Συνεχίζει να παίζει σε όλα τα solo άλμπουμ σου και φτιάξατε κι ένα νέο project μαζί, τους Flying Colors. Παράλληλα, επεσήμανε πως ήσουν ένας από τους πιο κοντινούς ανθρώπους του, που τον βοήθησαν να ξεπεράσει την περίοδο της αποχώρησής του από τους Dream Theater, με την περίοδο ηχογράφησης του “Testimony 2” να είναι μια ιαματική διαδικασία για αυτόν; Πως βλέπεις αυτή τη σχέση σας; Τι τον συμβούλευσες εκείνη την περίοδο;
Ο Mike είναι ένας σπουδαίος φίλος και ένας σπουδαίος άνθρωπος. Περάσαμε καταπληκτικά μαζί τον προηγούμενο μήνα, καθώς ταξίδεψα μέχρι το σπίτι του για το σχολιασμό του στο “Testimony 2 Drum Cam” DVD. Είναι πάντα καλά μαζί του. Νομίζω πως περισσότερο βοήθησα τον Mike την περίοδο της αποχώρησής του από τους Dream Theater δουλεύοντας μαζί του αρκετά, καθώς ήταν πραγματικά πολύ ωραία. Θεωρώ πως ήταν καλό να μένει απασχολημένος και να διατηρήσει την παραγωγικότητά του, αλλά επίσης επικοινωνούσα μαζί του αρκετά μαζί του να δω πως είναι και να σιγουρευτώ πως είναι καλά. Είναι πάντα ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για εσένα. «We all get by with a little help from our friends» για να παραθέσω τους Beatles (σ.σ.: εννοείται αμετάφραστο). Επίσης, προσευχόμουν πολύ για αυτόν και ακόμα το κάνω και νομίζω πως αυτό βοηθάει και κάνει σημαντική διαφορά.

Neal MorseΣημαντική, δίχως αμφιβολία η βοήθειά σου. Μιλώντας για το “Testimony 2” πρόκειται για ένα ακόμα εξαιρετικό άλμπουμ. Πως αποφάσισες να συνεχίσεις την προσωπική σου ιστορία; Αλήθεια, δεν φοβήθηκες ότι ο κόσμος θα το συγκρίνει με το πρώτο άλμπουμ και θα ήταν δύσκολο εγχείρημα να δημιουργήσεις κάτι αντίστοιχα καλό;
Κοίτα, ήμουν προβληματισμένος σχετικά με το αν επαναλαμβάνω τον εαυτό μου ή με το γεγονός ότι ο κόσμο θα το συνέκρινε με το πρώτο και μπορεί να μην το έβρισκε το ίδιο καλό. Αλλά έπρεπε να τα παραμερίσω όλα αυτά και να το κάνω, ξέρεις όπως κάνω συνήθως. Ξέρεις, κάθε φορά που συνθέτεις ένα άλμπουμ πρέπει να προσπαθείς να αποφεύγεις να το συγκρίνεις με οτιδήποτε άλλο έχεις κάνει παλιότερα, γιατί αυτό μπορεί να σε στοιχειώνει και να νιώθεις πως τίποτα  δε θα είναι ποτέ τόσο καλό, όσο αυτό που έκανες στο παρελθόν. Οπότε πρέπει κάθε φορά να δημιουργείς κάτι φρέσκο, σα να είναι το πρώτο άλμπουμ που θα έχεις κάνει ποτέ. Η ιδέα του να συνεχίσω με την ιστορία μου προήλθε από την πρόταση ενός φίλου μου στην Ολλανδία, που μου έστειλε ένα email όταν ήμουν στην περιοχή των αποφάσεων γύρω από τα ποια κομμάτια μουσικής θα πάνε που και τι που οδηγούσε αυτό το πράγμα. Είχα την αίσθηση ότι ήθελα να γίνει κάτι, αλλά δεν ήμουν σίγουρος και τότε έλαβα αυτό το email που έλεγε «έχεις σκεφτεί να κάνεις το “Testimony 2”; Ο Απόστολος Παύλος δίνει τη δική του διαθήκη 3 φορές στο βιβλίο των πράξεών του». Οπότε προσευχήθηκα γύρω από αυτό και άρχισα να αισθάνομαι πως «ναι, έχω αυτό το εσωτερικό κίνητρο, αυτό τον άνεμο στην πλάτη μου, που λέει ναι αυτό είναι το σωστό που έχεις να κάνεις». Έτσι, αυτός ήταν ο λόγος που συνέχισα με αυτή την ιδέα και θεωρώ πως ήταν μια πολύ ευλογημένη περίοδος, ένα πολύ ευλογημένος χρόνος. Η περιοδεία ήταν υπέροχη, οπότε είμαι ευτυχής.

Έχεις ποτέ σκεφτεί πως εκθέτεις υπερβολικά τον εαυτό σου στον κόσμο με τις προσωπικές σου δουλειές, ειδικά αυτές που μιλάνε για τη ζωή σου; Ξέρεις, δεν έχει πάντα όλος ο κόσμος τις καλύτερες προθέσεις. Από την άλλη πλευρά μπορείς εύκολα να περνάς τα μηνύματα που θέλεις μέσω των ιστοριών σου όπως στο “Sola Scriptura” ή όπως έκανες στο “The Whirlwind”, το οποίο είναι ένα βαθιά πνευματικό άλμπουμ...
Είναι αστείο... ή μάλλον το «αστείο» δεν είναι η κατάλληλη λέξη... είναι μια διαφορετική εμπειρία το να λες τη δικιά σου προσωπική ιστορία στο τραγούδι σου, όπως κάνω στο “Testimony” και στο “Testimony 2”. Είναι σπουδαίο πραγματικά, γιατί είναι μια πολύ ειλικρινής κοινοποίηση της εμπειρίας σου, από ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος και ξέρω πως ο κόσμος το καταλαβαίνει. Όταν τραγουδάω για την θεραπεία της Jayda στο τραγούδι “Jayda” από το “Testimony 2” για παράδειγμα, το ακροατήριο μπορεί να νιώσει ότι είναι μια πραγματικότητα, τουλάχιστον για μένα είναι η εμπειρία μου (σ.σ. : η Jayda είναι η κόρη του Neal Morse και γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στην καρδιά, το οποίο τελικά ξεπεράστηκε). Και θεωρώ πως αυτό είναι σπουδαίο, καθώς νομίζω πως αυτό που πραγματικά επιθυμούμε από τους καλλιτέχνες είναι να μοιραστούν κάτι το αυθεντικό. Έτσι, το θεωρώ μια πραγματική ευλογία, που ναι είναι και μια πρόκληση συχνά, καθώς μπορεί να νιώσεις πολύ εκτεθειμένος.

Διάβασα και τη βιογραφία που κυκλοφόρησες πρόσφατα και πραγματικά δίνει μια άλλη οπτική γωνία γύρω από εσένα και πως τα πράγματα διαμόρφωσαν το πώς είσαι σήμερα. Αλήθεια, δεν πιστεύεις ότι θα είναι λίγο περίεργο όταν τα παιδιά σου διαβάσουν τη βιογραφία σου;
Τα παιδιά μου προς το παρόν είναι απασχολημένα να διαβάζουν για το σχολείο, καθώς είναι και τα δύο σε αναπτυγμένες τάξεις σε Ιστορία και Αγγλικά και δεν έχουν διαβάσει ακόμα το βιβλίο μου. Ακόμα, έχουν στο μυαλό τους το διάβασμα ως κάτι που πρέπει να κάνεις για το σχολείο, χαχα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα το βρουν μπροστά τους κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων, αλλά έχουν ακούσει τα περισσότερα από αυτά που αναφέρει όπως και να έχει, μιας και ταξιδεύουμε πολύ μαζί σε πολλά μέρη μου έχω δώσει το βιβλίο και δε νομίζω να τα σοκάρει και τίποτα ιδιαίτερα...

Neal MorseOk. Πάμε λοιπόν στην πρόσφατη περιοδεία και συγκεκριμένα στο πώς επέλεξες δυο διαφορετικές μπάντες να σε υποστηρίξουν στο Αμερικάνικο και το Ευρωπαϊκό κομμάτι. Η αλήθεια είναι πως αλλάζεις πολλούς μουσικούς από περιοδεία σε περιοδεία. Είναι δύσκολο να κρατήσεις μια σταθερή μπάντα για περιοδεία; Επίσης, που βρίσκεις πάντα τόσο καταπληκτικούς μουσικούς κάθε φορά;
Πραγματικά δεν ξέρω κι εγώ που βρίσκω όλους αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους! Δεν είναι φοβερό; Λοιπόν, στην Αμερικάνικη μπάντα μάζεψα ανθρώπους με τους οποίους έχω δουλέψει και στο παρελθόν, με λίγες εξαιρέσεις. Ξέρεις προσέθεσα μερικούς. Αλλά, όσον αφορά στην Ευρωπαϊκή μπάντα, ο Collin (σ.σ. : Leijenaar, Ολλανδός drummer)  έκανε τη σύνθεση και αυτό που μπορώ να πω είναι πως ήμασταν πραγματικά τυχεροί. Εννοώ, πως προσέθεσε τον Ben στο βιολί μόλις 3 εβδομάδες πριν ξεκινήσει η περιοδεία, τον εντόπισε τελευταία στιγμή και ήταν μια τρομερή προσθήκη. Τρομερή μπάντα! Ελπίζω να κυκλοφορήσω κάτι από αυτή τη σύνθεση γιατί ήταν σπουδαία...

Για να είμαι πάντως ειλικρινής όταν το DVD για το “Testimony 2 – Live In Los Angeles” έπεσε στα χέρια μου, ήμουν σκεπτικός ως προς το τι θα μπορούσε να μου προσφέρει, έχοντας δει όλα τα προηγούμενα DVD σου. Όταν το είδα, τελικά είπα «πώς τα κατάφερε πάλι;». Έχω την αίσθηση ότι είσαι σα μαέστρος πάνω στη σκηνή καθοδηγώντας τους μουσικούς που σε ακολουθούν σε υψηλό επίπεδο κάθε φορά. Πόσο απαιτητικό μπορεί να είναι όλο αυτό για να βγαίνει τόσο καλά κάθε φορά;
Πρώτα από όλα είμαι πολύ χαρούμενος που το εκτίμησες και το διασκέδασες γιατί δούλεψα πολύ, πολύ σκληρά πάνω σε αυτό. Στην πραγματικότητα, αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στην παραγωγή του “Testimony 2 – Live In Angeles” από ότι σε οποιοδήποτε άλλο DVD ή συναυλία έχω κυκλοφορήσει στην καριέρα μου, για τον απλούστατο λόγο ότι έκανα τη μίξη μόνος μου. Προχώρησα και για πρώτη φορά πήρα όλες τις αποφάσεις για το edit μόνος μου. Έφτιαξα όλα τα editing points και ως εκ τούτου υπάρχουν καλά στοιχεία γύρω από αυτό και κακά στοιχεία γύρω από αυτό. Αν σου αρέσει, όλα καλά. Αλλά, επίσης, αν σε κάποιους δεν αρέσουν μερικοί από τους διαχωρισμούς στις εικόνες, τότε καθώς είναι το μωρό μου, είναι όλο δικό μου το φταίξιμο. Παίρνω λοιπόν και τα εύσημα και τα κατηγορητήρια.  Αλλά και πάλι σου λέω πως είμαι πολύ χαρούμενος που σου άρεσε. Είναι αλήθεια αυτό που λες και δεν ξέρω πως γίνεται να είναι τόσο καλό το αποτέλεσμα ξανά και ξανά. Πάντα σκέφτομαι πως θα ξεμείνω από βενζίνη κάποια στιγμή, ειλικρινά.  Και το εννοώ δημιουργικά, όχι από πλευράς ενέργειας ή κάτι σχετικά με αυτό. Απλά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δημιουργικά θα ξεφτίσω ή πες το όπως θες. Αλλά, ο Θεός συνεχίζει να μου δίνει όλο και περισσότερο. Πρέπει να το αποδώσω στο Θεό, καθώς πραγματικά νιώθω πως είναι αυτός που με εμπνέει και είναι πραγματικά ο άνεμος πίσω από όλο αυτό, είναι η δύναμη που το ωθεί. Και αν πιαστείς από αυτό ξέρεις ότι ποτέ δε θα ξεμείνεις, γιατί αυτός ποτέ δεν ξεμένει. Και έτσι διατηρώ τον ενθουσιασμό μου...

Neal MorseOk! Παράλληλα, στο DVD υπάρχει ως bonus και η «επανεμφάνισή» σου επί σκηνής στο High Voltage Festival με τους Spock’s Beard. Πώς ένιωσες αλήθεια;
Ήταν πραγματικά ωραία που έπαιξα με τους Spock’s Beard στο High Voltage, ήταν κάτι παραπάνω στην πραγματικότητα! Πραγματικά με ανέβασε! Αγαπάω να βλέπω τα παιδιά. Ήμουν πραγματικά χαρούμενος που οι περισσότεροι ήρθαν στο δικό μου σετ την προηγούμενη μέρα, διότι δε νομίζω να είχαν ακούσει καν το “Testimony 2” παρόλο που τραγουδάνε στο σημείο εκείνο (σ.σ. : στο “Time Changer”), αμφιβάλλω αν κάθισαν ποτέ και το άκουσαν ολοκληρωμένο ξέρεις. Οπότε ήμουν χαρούμενος που ήμουν εκεί και τραγούδαγα αναφορικά με το τι συνέβαινε τότε με εμένα και γιατί παραιτήθηκα. Το να τραγουδάω αυτά τα λόγια σε αυτούς τους ανθρώπους ήταν κάτι τρομερό για εμένα. Ναι, ήταν σπουδαίο! Το High Voltage είναι πάντα ένα ωραίο φεστιβάλ. Πάντως, το μόνο πράγμα που ήταν κάπως περίεργο ήταν πως έπρεπε να περιμένω πίσω από τη σκηνή, καθώς έπαιζαν το σετ τους και είναι αστείο να ακούω μερικά από τα τραγούδια που έγραψα εγώ να παίζονται ζωντανά, ενώ εγώ καθόμουν στο πίσω μέρος της σκηνής και άκουγα να τα παίζουν άλλοι. Ήταν λίγο «σουρεάλ», αλλά τελικά βγήκα για το κλείσιμο του “The Light” και το “June” και όλα πήγαν καλά. Το διασκέδασα και επαναλαμβάνω πως είναι όλοι τους εξαιρετικά παιδιά.

Καταλαβαίνω τι λες και δε σου κρύβω πως συνέχισα να είμαι μεγάλος οπαδός τους και μετά τη φυγή σου. Μάλιστα χάρηκα πολύ που ανταπεξήλθαν και τα πήγαν τόσο καλά. Αλλά μετά τη φυγή του Nick κάτι δεν μου κάθεται καλά στο να συνεχίζουν ως Spock’s Beard. Δεν θέλω να φανώ ασεβής και πιστεύω ότι θα συνεχίσουν να βγάζουν καλή μουσική, αλλά δεν είναι πλέον Spock’s Beard. Ποια είναι η δικιά σου θέση; Όπως ξέρεις είναι η μουσική κληρονομιά σου εκεί...
Κοίτα, έχω την καλύτερη άποψη για τον Ted (σ.σ. : Leonard – ο νέος τραγουδιστής των Spock’s Beard και τραγουδιστής των εξαιρετικών Enchant) και φυσικά αγαπάω τον Nick (σ.σ : D’Virgillio πρώην drummer και frontman των Spock’s Beard) εξίσου. Νομίζω ότι θα τα πάνε περίφημα! Το ελπίζω δηλαδή, δεν είναι στον δικό μου έλεγχο πλέον. Αλλά το θέλω για αυτούς. Μάλιστα, βρέθηκα με τον αδερφό μου, τον Al, τον προηγούμενο μήνα για να γράψουμε μουσική μαζί για το νέο τους άλμπουμ. Οπότε, ελπίζω πως θα βγει καλό...

Σίγουρα θα είναι καλό. Πάμε τώρα στο νέο σου project τους Flying Colors. Εδώ και μερικές μέρες έχω το promo στα χέρια μου και δεν μπορώ να σταματήσω να το ακούω. Για μια ακόμα φορά το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. Για μένα είναι μάλλον εμφανές πάντως πως η πλειονότητα των μελωδιών προήλθε από το κεφάλι του Neal. Σωστά;
Κι όμως όχι! Ήταν πραγματικά ένα χωνευτήρι, μια πραγματική συνάντηση μυαλών στους Flying Colors και έτσι δεν θα μπορούσα να πω πως ένα μόνο άτομο βρέθηκε στο τιμόνι περισσότερο από ότι κάποιος άλλος. Ήταν μια πολύ συνδυαστική κατάσταση ως προς την ανάμιξη όλων των μελών, αλλά και του παραγωγού του Peter Collins που προσέθεσε κι αυτός πολλά στοιχεία. Οπότε, όχι, δεν μπορώ να δεχτώ κάποιο ξεχωριστό έπαινο επ’ αυτού. Χαίρομαι που σου άρεσε πάντως.

Neal MorseΠρέπει να είναι πάντως η πρώτη φορά που δεν έχεις τον κεντρικό ρόλο σε ένα συγκρότημα. Πως αισθάνεσαι με αυτό. Σίγουρα θα είναι ακόμα πιο δύσκολο επί σκηνής. Που να αφήσεις το μικρόφωνο για κάποιον άλλο! Αλήθεια, σκοπεύετε να δώσετε ζωντανές εμφανίσεις;
Και πάλι το προσπαθούμε να προγραμματίσουμε μερικές ζωντανές ημερομηνίες. Υπάρχει πραγματικά μεγάλο πρόβλημα χρονικού προγραμματισμού. Πολλά θέματα έχουν να κάνουν με το πρόγραμμα του Steve με τους Deep Purple και όλα αυτά με τα οποία ασχολείται ο Mike, βάλε και των υπολοίπων...  Καταλαβαίνεις... Ελπίζω, πάντως, πως θα τα καταφέρουμε να βρούμε εν τέλει κάποιες ημερομηνίες και θα είναι σπουδαία. Θα είναι όντως κάτι το τελείως διαφορετικό για μένα αλλά ανυπομονώ. Πραγματικά ανυπομονώ να φορέσω και ένα διαφορετικό καπέλο για να δω πως μου ταιριάζει...

Σίγουρα δεν είναι πάντως καινούργιο το να συνυπάρχεις με έναν Morse στο συγκρότημα, μόνο που δε θα είναι αδερφός σου, χεχε. Πώς και προέκυψε η συνεργασία με τον Steve; Τι προηγήθηκε χρονικά, η σκέψη των Flying Colors ή η συμμετοχή του στo “Testimony 2”; Πάντα έλεγα πως ο Steve χρειάζεται δίπλα του έναν τρομερό συνθέτη και... να’ σαι!
Πραγματικά ένιωθα πως ήθελα να συνεργαστώ με τον Steve. Τυγχάνει να έχουμε έναν κοινό άνθρωπο που έκανε κάποια δουλειά σχετικά με τις δημόσιες σχέσεις, τον Billy Evans, ο οποίος πρότεινε να δουλέψουμε μαζί. Ο Billy είχε επισημάνει ξανά στο παρελθόν πως ο Steve ήθελε να δουλέψει μαζί μου, έτσι προσευχήθηκα για αυτό και άρχισα να αισθάνομαι πως ήταν κάτι που ο Κύριος ήθελε να κάνω. Το αναβάλαμε για πολύ καιρό προσπαθώντας να συναντηθούμε, όταν - τελικά -  μου είπε πως είχε ένα παράθυρο δυο ημερών, που ήταν ελεύθερος και πως αν ήθελα να πέταγα μέχρι τη Florida να γράψω μαζί του, θα μπορούσα να το κάνω. Θυμάμαι να σκέφτομαι πως αν δεν πήγαινα, δε θα συνέβαινε ποτέ. Οπότε πέταξα μέχρι εκεί κάτω και οδήγησα μέχρι το σπίτι του - και ήταν πραγματικά μεγάλο ταξίδι. Ξέρεις μένει μιάμιση με δύο ώρες μακριά από οποιοδήποτε αεροδρόμιο. Καθίσαμε λοιπόν και γράψαμε για δύο μέρες, περάσαμε υπέροχα, ταιριάξαμε και ήταν ενδιαφέρον και συνάμα διαφορετικό για εμένα. Ήταν τεράστια τιμή να δουλεύω με τον σπουδαίο Steve Morse. Κάπως έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας και τότε οι Flying Colors δημιουργήθηκαν το επόμενο έτος.

Neal MorseΣτο “Fool In My Heart” έχω την αίσθηση ότι παίζατε πάλι γύρω από μελωδίες των Beatles με τον Mike και απλά προέκυψε αυτό το τραγούδι. Διακρίνω βέβαια και πιο μοντέρνα στοιχεία όπως πχ από Muse. Έχεις κάποια αγαπημένα τραγούδια από το άλμπουμ;
Ω ναι, υπάρχουν πολλά διαφορετικά στυλ και στοιχεία που παρατίθενται στο άλμπουμ των Flying Colors. Πίστευα πως το “Fool In My Heart” ήταν κάπως Beatlικό. Το είχα γράψει όλο μόνος μου. Νομίζω πως προσθέσαμε την γέφυρα του Casey και ο Steve πρότεινα αυτό το μικρό εισαγωγικό μέρος. Αλλά ήταν ωραία. Νομίζω ότι το έγραψα όταν ο γιός μου ο Wil είχε πραγματικά κολλήσει με το “Sgt Pepper” και έπαιζα το “Sgt Pepper’s” και το “Help From My Friends” . Επίσης, το να τραγουδήσει ο Mike ήταν κάτι πολύ ωραίο. Όσον αφορά σε αυτά που ξεχωρίζω... μου αρέσει πολύ το “Kayla”. Μου αρέσει το “Better Than Walking Away” επίσης πολύ, το “The Storm” και φυσικά πάρα πολύ το “Infinite Fire”. Ε, καταλαβαίνεις πως μου είναι δύσκολο να επιλέξω αγαπημένα, υπάρχει πραγματικά πολύ καλό υλικό εκεί μέσα...

Συμφωνώ απολύτως. Τώρα για το μέλλον, ποντάρω πως το επόμενο project είναι ήδη στο μυαλό σου. Θα μπορούσες να πεις τι σκέφτεσαι;
Στην πραγματικότητα, δεν είναι πλέον στο μυαλό μου. Ήταν πριν δύο εβδομάδες, αλλά πλέον έχω ήδη γράψει ένα καινούργιο progressive άλμπουμ, το οποίο θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του τρέχοντος έτους. Ο προσωρινός τίτλος είναι “Momentum”. Μάλιστα, ο Mike έφτασε χτες το βράδυ και ο Randy (σ.σ.: George, μόνιμος μπασίστας στο studio) είναι εδώ, οπότε θα ετοιμάσουμε κάποια τραγούδια σήμερα (σ.σ.: αρχές Φλεβάρη)...

Εννοείται πως δεν μπορώ να περιμένω... Τώρα, κοιτάζοντας πίσω στη μουσική που έχεις δημιουργήσει μπορώ να ισχυριστώ πως σε θεωρώ τον καλύτερο progressive rock μουσικό εδώ και πολλά χρόνια. Μάλλον εσύ  ή ο Steven Wilson θα παίζατε για αυτό τον τίτλο, αλλά θα ψήφιζα εσένα. Και μην το θεωρήσεις κομπλιμέντο, είναι απλά η αλήθεια. Ποιοι θα ήταν οι δικοί σου αγαπημένοι progressive μουσικοί ας πούμε για τα τελευταία 20 χρόνια;
Θα ήταν μάλλον οι Spock’s Beard και οι Flower Kings. Έχω ειλικρινά ακούσει πάρα πολλά καλά πράγματα, αλλά δεν συγκρατώ εύκολα ονόματα και λοιπά στοιχεία, μάλλον θα έπρεπε να το κάνω περισσότερο. Μου άρεσαν κάποια πράγματα που άκουσα από τους Frost*, οι οποίοι φαίνονται πραγματικά πολύ καλοί (σ.σ. αλλά το διέλυσαν). Επίσης,  είναι και μια ακόμα μικρή ανεξάρτητη prog μπάντα από τη Ρωσία που ακούγεται σαν Spock’s Beard. Κι αυτό το, το βρήκα πολύ καλό, να δεις πως το λέγανε... “Circus” ή κάπως έτσι. Ναι, νομίζω ήταν πράγματι καλοί, όπως κι αν τους έλεγαν. Δεν μπορώ να το θυμηθώ τώρα...

Neal MorseΔεν πάει και εμένα το μυαλό μου κάπου τώρα. Όσον αφορά στην Ελλάδα, υπήρξαν κάποιες φήμες ότι μπορεί να μας έκανες μια επίσκεψη, αλλά ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Συζητήθηκε το ενδεχόμενο; Πόσο πιθανό είναι να έρθεις στο κοντινό μέλλον;
Θα λατρεύαμε να έρθουμε στην Ελλάδα να παίξουμε. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας σωστός promoter να συνδυάσει τα πράγματα σωστά, ώστε να δουλέψουν όπως πρέπει για να έρθουμε. Δεν μπορώ καν να θυμηθώ ποτέ μια ουσιαστική πρόταση από την Ελλάδα πέρσι, ίσως να υπάρχει μια και να μου διαφεύγει, αλλά ξέρεις όταν κανονίζεις περιοδεία υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να λάβεις υπ’ όψη σου. Ο χρόνος ταξιδιού, τα κόστη ταξιδιού και όλα αυτά. Οπότε, είναι συχνά πολύ δύσκολο για εμάς να πάμε σε όλα τα μέρη που θα θέλαμε να πάμε, αλλά ειλικρινά θα θέλαμε να έρθουμε εκεί μια μέρα. Κάνε εσύ κάτι και εμείς θα εμφανιστούμε! (σ.σ. : επίτηδες μου τα λέει, δε μπορεί).

Λοιπόν, Neal, να σε ξανά-ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου. Τόσο για τη μουσική, αλλά και για την στάση σου ως άνθρωπος που στέκεται πίσω από αυτά που πιστεύει. Είμαι σίγουρος ότι βοηθάς πολλούς ανθρώπους χωρίς να το ξέρεις καν...
Σε ευχαριστώ φίλε! Είναι πραγματικά τόσο ωραίο αυτό που λες. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν όσα λέω στους στίχους μου και εκτιμούν τα όσα έχει προσφέρει ο Θεός σε όλους μας. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.
  • SHARE
  • TWEET