Συνέντευξη: Moonspell

Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 26/04/2008 @ 03:29
Λίγο καιρό πριν την κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ των Moonspell, "Night Eternal", και στα πλαίσια της προώθησής του, ο τραγουδιστής τους, Fernando Ribeiro, βρέθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε χρέη dj στο Revenge Of Rock, για ένα βράδυ. Την επομένη ήταν ο «ειδικός καλεσμένος» στο ακουστικό live του Andre Matos, στον ίδιο χώρο. Λίγες ώρες πριν το live, μίλησε στο rocking.gr και επισκέφτηκε την Ακρόπολη και το Ηρώδειο. Αμέτρητοι οι ενδιαφέροντες διάλογοι που δεν έπιασε το μαγνητόφωνο. Αποστομωτικές συζητήσεις περί φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. Μανιώδης αναζήτηση ενός σπανίου βινυλίου των Necromantia. «Επανομολογία» της επιθυμίας του να επισκεφτεί τον τάφο του Καζαντζάκη. Σπαστά ελληνικά που διέταξαν περήφανα: «γνώθι σαυτόν».

Ας δούμε όμως τι κατέγραψε το μηχάνημα...

Είχα την τύχη να έχω πρόσβαση στην επίσημη «προακρόαση» του καινούριου άλμπουμ. Η πρώτη μου ερώτηση αφορά τη θεματολογία του. Το “Night Eternal” είναι ένα άλμπουμ που φέρει ένα ποιητικό οικολογικό μήνυμα ή ένας οιωνός της Αποκάλυψης;
Πιστεύω πως η οικολογία μπορεί να είναι μια λύση για να αποφευχθεί η Αποκάλυψη, όμως δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι μπορούν να το συνειδητοποιήσουν πλήρως. Η απληστία είναι κάτι που δύσκολα νικιέται, ακόμα και στα απλά πράγματα της καθημερινότητας, πόσο μάλλον στην περίπτωση εταιριών που έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν τις αλλαγές σε όλο τον κόσμο. Φυσικά, αυτό το άλμπουμ δεν είναι μια εικονική συνάντηση του Al Gore με τους Moonspell. Δεν μιλάμε για αριθμούς και στατιστικές. Μιλάμε για τη γη, σαν μια ποιητική γυναικεία φιγούρα, πεταμένη σε μια γωνία, που βασανίζεται, ταπεινώνεται και υποφέρει. Προφανώς είναι μια σκοτεινή εικόνα, εφόσον πρόκειται για έναν δίσκο των Moonspell. Είναι μια εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ψάχνω μέσα στις διάφορες μυθολογίες. Πίσω από τους περισσότερους μύθους που αφορούν τη γη, υπάρχει μια μορφή με θηλυκά χαρακτηριστικά, όπως η Ευρώπη και η Γαία. Είναι πάντα μια γυναίκα, που κακοποιούμε και αυτό είναι το βασικό μήνυμα του άλμπουμ. Αν το δεις βήμα - βήμα, στίχο - στίχο, θα ανακαλύψεις την έντονη θηλυκή πλευρά αυτού του δίσκου, και αυτό ήθελα εξαρχής, να γράψω ένα άλμπουμ σχετικά με τις γυναίκες και σχετικά με το αίσθημα που τρέφω απέναντί τους, δηλαδή ότι ενώ τους οφείλουμε τα πάντα, είμαστε μπάσταρδοι και αχάριστοι. Έτσι για να εξισορροπήσουμε την κατάσταση, κατά κάποιο τρόπο, οι Moonspell ετοίμασαν ένα άλμπουμ ωδή στη γυναικεία ενέργεια, χωρίς την οποία δεν υπάρχει ζωή. Κι αυτό, θα έλεγα, ενέχει σίγουρα κάτι το ποιητικό (γελάει).



Έχω την αίσθηση πως υπάρχουν κάποιες σπίθες ελπίδας μέσα στο άλμπουμ και πως δεν είναι από την αρχή μέχρι το τέλος «σκοτεινό».
Η ζωή δεν μπορεί να είναι μονίμως σκοτεινή. Νομίζω πως ο καλύτερος ορισμός της μουσικής μας είναι ο τίτλος του άλμπουμ, “Darkness And Hope”. Αυτό είναι που μας αντιπροσωπεύει καλύτερα. Πολλοί μας βλέπουν σαν απαισιόδοξους, σαν φορείς του μηνύματος της Αποκάλυψης. Έχουμε λίγο από όλα τα στοιχεία. Άλλες μέρες έχω πολλή θετική ενέργεια και άλλες είμαι κοντά στις πύλες του θανάτου. Αλλά νομίζω πως αυτή είναι η ανθρώπινη φύση και το να είμαστε «ανθρώπινοι» είναι το κύριο στοιχείο που μας επηρέασε στο δίσκο. Ίσως ακούγεται σα βλακεία αυτό που λέω, αλλά όλες οι διαθέσεις από τις οποίες περνάμε αποτυπώνονται στο άλμπουμ μας. Έτσι καταφέρνει λοιπόν το άλμπουμ μας να αποτελέσει έναν συναγερμό, έναν τρόπο να αγγίξουμε τους άλλους μέσω της τέχνης. Να παρέμβουμε κατά κάποιο τρόπο στη ζωή των ανθρώπων μέσω της metal μουσικής, η οποία βρίσκει ανταπόκριση στον ψυχισμό πολλών. Υπάρχει λοιπόν έντονα το στοιχείο «σκοτάδι και ελπίδα» στη μουσική μας. Με έλκει πολύ ό,τι είναι παγερό και σκοτεινό, γιατί κατά τη γνώμη μου πρέπει κανείς πρώτα να έρθει αντιμέτωπος με αυτή την πλευρά. Για πολλούς αυτό θα διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή. Χωρίς να δαμάσεις αυτή την πλευρά ή τουλάχιστον να την κοιτάξεις κατάματα, δεν μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς και δεν μπορείς να βρεις μια υγιή ισορροπία ώστε να προχωρήσεις, μέρα με τη μέρα. Δεν κάθομαι σε μια γωνιά να κλαίω όλη τη μέρα, αλλά υπάρχουν τέτοιες στιγμές στη ζωή μου, όπως συμβαίνει σε όλους.

Ακούγοντας τον καινούριο δίσκο, στα πρώτα κομμάτια, σε ακούμε να φωνάζεις οργισμένα “our world is dying” και “life is meaningless”. Τι έγινε; Δεν είχαμε κέφια;
(γελώντας) Σίγουρα πρέπει να τα βάλεις σε ένα πλαίσιο, λαμβάνοντας υπόψη τους υπόλοιπους στίχους. Ο στίχος “our world is dying”, στο κομμάτι “Night Eternal”, είναι μια έμμεση πρόσκληση και για αυτό το κραυγάζω. Είναι μια προειδοποίηση. Λέω «ο κόσμος μας πεθαίνει», δε λέω «πέθανε». Πάντα παίζω με τις καταστροφικές και τις εποικοδομητικές ικανότητες του ανθρώπου. Για μένα ο άνθρωπος είναι το πιο πολύπλοκο και ενδιαφέρον ζώο επί γης. Είναι το κεντρικό θέμα των στίχων μου. Το κομμάτι “Shadow Sun” από την άλλη, είναι κατά κάποιο τρόπο ένα παράξενο διαστημικό ερωτικό τραγούδι. Αναπτύσσει μια ιστορία που καταλήγει στο στίχο “life is meaningless”. Η απουσία κάποιου συγκεκριμένου στοιχείου μπορεί να κάνει τη ζωή να είναι ανούσια. Αυτό λένε οι στίχοι του “Shadow Sun”. Η ζωή είναι ανούσια χωρίς τη γυναίκα σου ή χωρίς την πατρίδα σου ή χωρίς το όποιο «οξυγόνο» σου. Φυσικά αυτοί οι στίχοι που ανέφερες πρέπει να τοποθετηθούν στο πλαίσιο του αντίστοιχου τραγουδιού για να αποκτήσουν το νόημα που τους δίνω. Πάντως μου αρέσουν οι δυνατές φράσεις. Δεν μπορώ να γράψω έναν αδύναμο στίχο. Ίσως το έχω κάνει άθελά μου. Αλλά σίγουρα δεν μπορώ να φωνάξω κάτι που δεν έχει μια ιδιαίτερη σημασία για μένα. Η φωνή μου βγάζει το πιο ισχυρό συναίσθημα όταν φωνάζω. Είναι κάτι το ζωώδες. Δεν είναι απλά τραγούδι, είναι κτηνώδης έκφραση. Σίγουρα όταν έγραφα το στίχο η ζωή μου φαινόταν ανούσια. Ας είναι αυτό το θέμα αυτής της συνέντευξης: Η ζωή μπορεί να είναι ανούσια σήμερα, αλλά η ζωή είναι ένας εθισμός. Είσαι εθισμένος στη ζωή, οπότε πάντα περιμένεις για να δεις τι θα φέρει το μέλλον.



Το artwork του δίσκου είναι έτοιμο;
Το εξώφυλλο είναι έτοιμο και το artwork εξελίσσεται ακόμη. Όλα θα έχουν σχέση με τη φιγούρα της Madonna, της παρθένου, κατά ένα σκοτεινό τρόπο. Το ετοιμάζει ένας Έλληνας καλλιτέχνης, ο Seth Siro Anton (σ.σ.: Σπύρος Αντωνίου), ο οποίος έχει κάνει πολλές γνωστές δουλειές, από τους Soilwork μέχρι τους Exodus, και νομίζω πως αυτή είναι μια από τις καλύτερές του. Παίζει μπάσο στους Septic Flesh, αλλά είναι και ένας πολύ ταλαντούχος designer.

Ποιος δημιούργησε το έμβλημα των Moonspell, αυτή την παράξενη πεντάλφα που περιέχει το γράμμα «Μ»;
Ένας Πολωνός καλλιτέχνης, ο Wojtek Blasiak, ο οποίος είναι οπαδός του συγκροτήματος και είναι επίσης πολύ ταλαντούχος. Θέλαμε ένα έμβλημα, που θα το αποκαλούσαμε “Moongram”, και εκείνος το έφτιαξε και μας άρεσε. Κάθε μπάντα χρειάζεται τη σφραγίδα της ή το σήμα της. Αυτό είναι το σήμα των Moonspell λοιπόν.

Πόσο ελεύθερος αισθάνεσαι ως συνθέτης;
Τελείως ελεύθερος. Είμαστε μια εντελώς ανεξάρτητη μπάντα και αυτό το προνόμιο δικαιολογείται από το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να ξεχωρίσουμε την αιτία από το αποτέλεσμα. Παίζουμε μουσική γιατί ακούμε μουσική και αγαπάμε τη μουσική. Από την άλλη υπάρχουν θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Ο κόσμος μπορεί να αντιδράσει θετικά ή αρνητικά. Αλλά αυτό συμβαίνει πάντα εκ των υστέρων. Πιστεύω πως ως προς το δημιουργικό τομέα, οι Moonspell είναι πλέον μια από τις πιο ανεξάρτητες μπάντες της metal σκηνής. Κοίτα τα άλμπουμ που έχεις μπροστά σου (σ.σ.: “Sin / Pecado”, “The Antidote” και “Memorial”), είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και έχουν μια γραμμή που τα συνδέει. Αυτή η γραμμή είναι οι Moonspell. Έχεις κομμάτια όπως το “Everything Invaded”, το “Magdalene” και το “Blood Tells” και κατά τη γνώμη μου καταφέρνουν να ταιριάξουν, παρά το γεγονός ότι είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους.

Tο γεγονός ότι πρόσφατα επανηχογραφήσατε κάποιες από τις πρώτες δουλειές σας για το άλμπουμ “Under Satanae” κατά πόσο επηρέασε το σημερινό σας ήχο;
Όχι πολύ κατά τη γνώμη μου. Σίγουρα λιγάκι, εφόσον ένα μικρό μέρος της ενέργειας του προηγούμενου άλμπουμ περνάει πάντα στο επόμενο. Το “Under Satanae” είναι απλά ένα project επανηχογράφησης, που πήγε πολύ καλά. Αλλά για μένα δεν υπήρξε σημαντική επιρροή. Τα κομμάτια εκείνα ήταν ήδη ολοκληρωμένα και περιορισμένα από την ίδια τους την προέλευση και το πλαίσιό της. Στο “Night Eternal” υπάρχουν μόνο καινούρια κομμάτια, ξεκινάμε από το μηδέν. Ο δικός μου ενθουσιασμός κατευθύνεται σίγουρα περισσότερο προς το καινούριο άλμπουμ.

Υπήρξε κάποιο “pecado” (αμάρτημα) στην καριέρα σας;
Σίγουρα υπήρξαν μερικά, εδώ κι εκεί. Κάποιες κακές συναυλίες, κάποιοι τσακωμοί. Αλλά όχι κάτι το τόσο δραματικό που δε θα μας επέτρεπε να συνεχίσουμε την πορεία μας. Νομίζω πως η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν ο Ares (σ.σ.: João Pedro, μπασίστας των Moonspell μέχρι το 1997) έφυγε από την μπάντα και όλα τα άλλα προβλήματα που είχαμε τότε με τους δικηγόρους κλπ. Αυτό δεν ήταν υγιές για μας και δεν ήμασταν αρκετά ώριμοι για να το αντιμετωπίσουμε σωστά. Μετανιώνω πιο πολύ για το γεγονός ότι αυτά τα προβλήματα δεν αντιμετωπίστηκαν σωστά και χάσαμε χρόνο. Όποιος έφυγε από τους Moonspell είχε τους λόγους του για να το κάνει και παρά ταύτα συνεχίζουμε να γινόμαστε όλο και πιο δυνατοί. Κατά κάποιο τρόπο, ο χρόνος και η μοίρα έκαναν την επιλογή τους. Βέβαια όλα αυτά δεν είναι ανώδυνα για μας.

Δείχνεις να έχεις καταπληκτικό έλεγχο της φωνής σου και τα brutal φωνητικά σου είναι εξίσου θαυμαστά με τα πιο ήπια...
Ω, σε ευχαριστώ (γελάει).

Πώς εξασκείς τις φωνητικές σου χορδές και ποιό είδος φωνητικών προτιμάς;
Προτιμώ τις κραυγές γιατί είναι ευκολότερες και μου προκαλούν μια εξαιρετική αίσθηση, κτηνώδη όπως είπα. Αλλά έχω πάντα τη φιλοδοξία να τραγουδήσω «κανονικά». Στους Moonspell πάντα χρησιμοποιούσα και τα δύο είδη φωνητικών και αυτό είναι το στυλ μας πλέον. Προφανώς τα ήπια φωνητικά μου είναι πιο περιορισμένα και χρειάζονται περισσότερη δουλειά. Εξασκούμαι πολύ, κυρίως κατά τη διάρκεια των περιοδειών. Πίνω πολλά υγρά. Κάνω σπορ που σου επιτρέπουν να συγκεντρώνεσαι, ακόμα και γιόγκα. Έκανα επίσης μαθήματα φωνητικής, πριν αρκετό καιρό. Έχει σημασία να εξασκείσαι πολύ. Πάντως ο καλύτερος τρόπος είναι απλά να κάνω πρόβες με την μπάντα. Θα μπορούσα να τραγουδάω μπροστά σε έναν καθηγητή ή να κάνω τζόκινγκ. Αλλά οι αντοχές που αναπτύσσω χάρη στις πρόβες είναι πολύ πιο χρήσιμες γιατί αυτή είναι η μουσική που μπορώ να τραγουδήσω. Κάποιες φορές τα μαθήματα φωνητικής είναι χάσιμο χρόνου, παρά το γεγονός ότι μαθαίνεις πολλά τραγουδώντας όπερα και κάνοντας ασκήσεις τεχνικής. Ο τραγουδιστής πρέπει να είναι σε «φόρμα», όπως ο ντράμερ. Ξέρω καλά πως όταν είμαι σε φόρμα, η φωνή μου θα βγει με απόλυτη φυσικότητα.

Σε ποια τραγουδίστρια ανήκουν αυτά τα εξαίσια γυναικεία φωνητικά στο κομμάτι “Scorpion Flower” από τον καινούριο δίσκο;
Στην Anneke van Giersbergen. Παλιότερα τραγουδούσε στους The Gathering και τώρα έχει ένα project, τους Agua De Anneke. Είναι μια παλιά φίλη μας και μια εξαιρετική τραγουδίστρια.

Οι Moonspell είναι ένα από τα συγκροτήματα που ηγούνται της ευρωπαϊκής metal μουσικής...
Έτσι λες (γελάει);

Πώς βλέπεις το μέλλον της ευρωπαϊκής metal σκηνής;
Ελπίζω το ευρωπαϊκό metal να παραμείνει διαφορετικό και πρωτότυπο. Φοβάμαι πολύ ότι θα «εξαμερικανίζεται» όλο και περισσότερο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αλλά είναι καλύτερα να υπάρχουν και οι δύο σκηνές. Το αμερικανικό metal είναι πιο ευθύ, έχουν πολύ καλό death metal, έχουν καλό metalcore – δεν μου αρέσει σαν είδος, αλλά είναι καλοί σε αυτό. Από την άλλη, εμείς πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσουμε αυτό το «αβανγκάρντ πνεύμα», που έχουμε. Το παρελθόν μας πρέπει σίγουρα να βρει τη θέση του στο μέλλον μας.



Ποια είναι η γνώμη σου για το παράνομο «κατέβασμα» μουσικής από το ίντερνετ και την έκταση που έχει πάρει σήμερα; Σε επηρεάζει αυτό το φαινόμενο;
Όλους μας επηρεάζει. Είναι ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα. Ως μουσικός βρίσκομαι εν μέσω διασταυρούμενων πυρών, ανάμεσα στο κοινό και τις εταιρίες. Ο κόσμος δεν σκέφτεται πως βλάπτει τα συγκροτήματα που αγαπάει, καθώς εκδικείται τις εταιρίες. Έχω δύο πράγματα να πω. Πρώτον, δεν είναι καλό η δύναμη να ανήκει στη μία μόνο πλευρά. Το κοινό έχει πολύ δύναμη αυτή τη στιγμή και δεν την εξασκεί με υπευθυνότητα. Δεύτερον, το γεγονός ότι ο κόσμος «κατεβάζει» ένα άλμπουμ, πριν αυτό κυκλοφορήσει, απλά καταστρέφει τη μαγεία. Τέτοια είναι η εποχή μας και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό. Μπορούμε μόνο να κρατήσουμε τον εαυτό μας «αγνό» και να ελπίσουμε πως πολλοί θα ακολουθήσουν το παράδειγμα. Για παράδειγμα, πολλοί έχουν αρχίσει να αγοράζουν βινύλια ξανά και αυτό είναι ευχάριστο.

Ποιες είναι οι σχέσεις σας με τον Waldemar Sorychta; Ποιος ήταν ο ρόλος του στο “Night Eternal”; Πιστεύεις ότι ο ξεχωριστός ήχος του είναι παρών στο άλμπουμ;
Αυτή τη φορά την παραγωγή του άλμπουμ ανέλαβε ο Tue Madsen. Ο Waldemar πραγματοποίησε το pre-production, το οποίο πλέον είναι το ίδιο σημαντικό με την ίδια την παραγωγή. Αυτό συμβαίνει γιατί σήμερα η δουλειά στο στούντιο έχει αλλάξει, οι ρυθμοί της έχουν αλλάξει και έτσι αναγκαζόμαστε να έχουμε πολύ «δουλειά για το σπίτι». Ο Waldemar έχει πολύ ταλέντο στο να δίνει ιδέες για τη μουσική μας και για τις ενορχηστρώσεις. Δεν γράφει μουσική για μας, αλλά επηρεάζει τις δομές των κομματιών. Για παράδειγμα σε ένα τραγούδι που γράφουμε και που χωρίζεται σε τμήματα Α, Β, Γ και Δ, εκείνος έχει την εξαιρετική ικανότητα να πάρει το Α, να του προσθέσει κάτι από το Γ και μετά λίγο από το Β και μετά να επανέλθει στο Α κλπ. Είναι λίγο περίεργο και λέμε καμιά φορά «Τι στο διάολο κάνει με τη μουσική μας;». Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως αυτό λειτουργεί σωστά. Στο “Memorial” χρησιμοποιήσαμε όλες τις προτάσεις του. Στο καινούριο άλμπουμ χρησιμοποιήσαμε περίπου 70-80% των ιδεών του γιατί δε συμφωνούσαμε με όλα. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση μαζί του. Είναι ένας καλός φίλος και θα ένας πολύ ταλαντούχος μουσικός.

Πιθανόν να βλέπω σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Στο άλμπουμ υπάρχει ένα κομμάτι που λέγεται “Shadow Sun”. Το καινούριο συγκρότημα του Waldemar Sorychta λέγεται Enemy Of The Sun και το άλμπουμ τους “Shadows”. Υπάρχει κάποιος συσχετισμός ή είναι τυχαίο;
Είναι τυχαίο. Δεν έχει σχέση με το συγκρότημά του, ούτε με το καινούριο άλμπουμ των Arcturus, ούτε με εκείνο το συγκρότημα που βρήκα στο MySpace και λέγεται Shadow Sun. Πρόκειται για έναν εντελώς κλισέ τίτλο και μου αρέσουν αυτοί οι τίτλοι γιατί είναι δυνατοί. Αν διαβάσεις τους στίχους είναι όλα εκεί, όπως είπα. Μιλάει για ένα μαύρο ήλιο που σκοτεινιάζει τη ζωή μας. Έναν ήλιο που είναι, κατά κάποιο τρόπο, πιο πολύ μια καρδιά παρά ήλιος. Είναι ένας πολύ καλός τίτλος, παρά το γεγονός ότι δέχομαι ότι είναι τελείως κλισέ και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι τίτλοι. (γελάει)



Ναι, δεν ξέρω γιατί, αλλά σε όλους μας αρέσουν οι κλισέ τίτλοι.
(Γελάει) Βλέπεις τίτλους όπως το “Night Eternal” ή το “Antidote”. Τόσο κλισέ! Αλλά τους λατρεύω.

Ποια είναι η γνώμη σου για το γεγονός ότι κάποια metal συγκροτήματα με goth εμφάνιση / κατεύθυνση, όπως οι Evanescence και οι HIM, αντιμετωπίζονται ως mainstream στις μέρες μας; Κατά πόσο αυτό το φαινόμενο σας επηρεάζει;
Το φαινόμενο αυτό μας επηρεάζει σίγουρα. Υπάρχουν πολλοί που ξεκινούν να ακούν τέτοια mainstream συγκροτήματα. Τα βρίσκεις μπροστά σου συνεχώς και κατά συνέπεια ένα μικρό ποσοστό του κοινού αρχίζει να τα βαριέται, οπότε πάει να ακούσει τους «original», δηλαδή τους The Gathering, τους Paradise Lost, τους Moospell κλπ. Οι Evanescence δεν μου αρέσουν. Πιστεύω πως είναι μια pop / rock μπάντα, όχι metal, ούτε gothic. Δεν έχουν τίποτα το gothic κι αν έχουν, είναι αυτό που λέμε “teen-goth”. Είναι λίγο φτιαχτό, από τα περιοδικά κτλ. Δεν ήταν τόσο goth όταν ξεκίνησαν. Τώρα ως προς τους HIM, λατρεύω τα δύο πρώτα άλμπουμ, αλλά νομίζω πως από τότε βγάζουν το ίδιο άλμπουμ συνέχεια. Παρά το γεγονός ότι ακούγοντας το τελευταίο άλμπουμ το βρήκα λίγο πιο heavy, πιο δυνατό. Είναι μια καταπληκτική μπάντα αλλά νομίζω πως είναι πραγματικά περιορισμένοι δημιουργικά, αλλά και από το ίδιο τους το στυλ. Πιστεύω πως θα πλήρωναν για να ήταν στη θέση των Moonspell, έστω κι οι πωλήσεις μας είναι το 10% των δικών τους (χαμογελάει).

Έχετε περιοδεύσει με τους Cradle of Filth στο παρελθόν. Ποιες είναι οι σχέσεις σας και ποια είναι η γνώμη σου για τη μουσική τους;
Είμαστε καλοί φίλοι. Δεν μου αρέσουν όλα τους τα άλμπουμ, αλλά σίγουρα είναι μια πρωτότυπη μπάντα. Ξεκίνησαν μια νέα γενιά στο black metal, με περισσότερα πλήκτρα και γυναικεία φωνητικά και με όλη αυτή τη βαμπίρ αισθητική. Ο Dani Filth είναι ένας από τους μουσικούς που έχουν υποστεί την περισσότερη εμπάθεια εκ μέρους του κοινού. Για μένα είναι ένας φοβερός τύπος, ένας πολύ έξυπνος τύπος, που αγαπάει τη μουσική και έτσι τον βλέπω. Δεν βλέπω τον Dani για τον οποίο μιλάνε τα περιοδικά. Στην πραγματικότητα μοιάζουμε πολύ. Έχουμε τα ίδια γούστα. Μια φορά ήμουν στο καμαρίνι μου και άκουγα έναν πολύ παλιό δίσκο των Exorcist, το “Nightmare Theater” (σ.σ.: 1986). Χτύπησε την πόρτα και είπε με ενθουσιασμό «Ακούς Exorcist!». Του είπα «Ναι, έλα μέσα να ακούσουμε το δίσκο μαζί». Έχουμε πολύ καλή σχέση και πιστεύω πως είναι μια καλή μπάντα.

Κρατάς αναμνήσεις από τη συμμετοχή σου στο δίσκο των Rotting Christ (σ.σ.: στο κομμάτι “Among Two Storms” από το δίσκο “A Dead Poem”); Πώς είναι οι σχέσεις σας σήμερα;
Υπάρχουν δυο - τρεις μπάντες με τις οποίες είμαστε πραγματικοί φίλοι και οι Rotting Christ είναι μια από αυτές. Είχαμε πρωτογνωριστεί το 1995. Σχετικά με τη συμμετοχή μου, πιστεύω πως ο Xy, στην τελική μίξη, τοποθέτησε τα φωνητικά μου πολύ χαμηλά. Θα έπρεπε να είναι πιο δυνατά γιατί δεν ακούγεται σαν πραγματική συμμετοχή. Λατρεύω τους Rotting Christ και πιστεύω πως έκαναν μια πραγματικά αξιοθαύμαστη δουλειά στο “Theogonia”. Πρόκειται για ένα από τα πιο “evil” άλμπουμ που έχουν βγει ποτέ. Είναι φίλοι μου και περνάμε καλά μαζί, έχουν χιούμορ και μου αρέσει να ακούω τον Σάκη να μου διηγείται τις ιστορίες του. Είναι μια πολύ καλή φιλία θα έλεγα.

Γράφεις ποίηση στα πορτογαλικά. Πώς και δεν αποφάσισες να γράφεις περισσότερους στίχους των Moonspell στη μητρική σου γλώσσα; Μια gothic metal φωνή και στίχοι στα πορτογαλικά ταιριάζουν πολύ, δε συμφωνείς;
Το έχουμε κάνει στο παρελθόν, σε κομμάτια όπως το “Alma Mater”, το “Opium”, το “Full Moon Madness” (σ.σ.: από τους δίσκους “Wolfheart” του 1995, και “Irrelegious” του 1996). Πρέπει όμως να μου έρχεται αυθόρμητα. Δεν θέλω να το κάνω απλά για να το κάνω. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη γλώσσα, μια πάρα πολύ διαφορετική γλώσσα και μπορεί να ακούγεται παράξενη σε ορισμένα σημεία. Όμως, δεν έχω κλείσει το κεφάλαιο «πορτογαλικά». Έχουμε ένα κομμάτι, το “Earth Of Mine”, που περιέχει μερικούς στίχους από έναν Πορτογάλο ποιητή, αλλά ένα ολόκληρο άλμπουμ στα πορτογαλικά δεν ξέρω αν θα θέλαμε πραγματικά να το κάνουμε. Μερικά τραγούδια όμως, σίγουρα. Κάποιες αφηγήσεις. Αλλά δεν είχα ποτέ κάποια ιδέα που να είναι το ίδιο καλή όσο το “Full Moon Madness” ή το “Opium”, για αυτό δεν το έκανα. Έχω μια ιδέα για ένα κομμάτι, για κάποιο μελλοντικό άλμπουμ, με ένα ολόκληρο μέρος στα πορτογαλικά και πιθανόν με προσκεκλημένους τραγουδιστές για άλλα μέρη, στα αγγλικά και στα γερμανικά.

Σου αρέσει η κλασσική μουσική; Το εντυπωσιακό ρεφρέν του κομματιού “First Light” από το νέο άλμπουμ με κάνει να πιστεύω πως θα πεις «ναι».
Στην πραγματικότητα ο Pedro (σ.σ.: Paixão) είναι εκείνος που αναλαμβάνει όλα τα χορωδιακά μέρη και όλα τα πλήκτρα. Φυσικά αγαπώ την κλασσική μουσική. Ειδικά τον Prokofiev και τον Brahms. Τα αγαπημένα μου έργα είναι τα κονσέρτα για πιάνο No 11 και No 12 του Prokofiev, το No 2 του Brahms και το Requiem (σ.σ.: “Ein Deutsches Requiem”). Μου αρέσει επίσης η σύγχρονη κλασσική μουσική, όπως τα χορωδιακά του Alfred Schnittke, τα έργα του György Ligeti, που είναι πιο γνωστός χάρη στο soundtrack του “Eyes Wide Shut” (σ.σ.: “Musica Ricercata II: Mesto, Rigido e Cerimonale”) κι ο Arvo Pärt. Ξέρεις, συλλέγω δίσκους από “Miserere” (σ.σ.: φωνητικές συνθέσεις θρησκευτικού περιεχομένου), όπως τη Λειτουργία για τα Πάθη του Χριστού. Έχω πλέον μια καλή συλλογή κλασσικής μουσικής. Έχω το «Ο Πέτρος κι ο Λύκος» και η αφήγηση είναι από τον Boris Karloff. Το βρήκα σε βινύλιο για δύο ευρώ, είναι απίστευτο! Το άκουσα πάρα πολλές φορές. Πραγματικά λατρεύω την κλασσική μουσική.

Έχω ακούσει πως σου αρέσει πολύ το έργο του Καζαντζάκη. Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα ενός concept άλμπουμ με θέμα από το έργο του;
Έχουμε ένα κομμάτι που είναι ολότελα βασισμένο στον Καζαντζάκη, το “Magdalene”. Αφορά το χαρακτήρα της Μαρίας της Μαγδαληνής και την περιγράφω όπως τη σκιαγράφησε ο Καζαντζάκης. Σαν μια επιλογή για τον Ιησού. Με γοητεύει σαν ιδέα και το άλμπουμ “Sin / Pecado” έχει έντονα αυτό το στοιχείο. Δε θα ήθελα ένα ολόκληρο concept άλμπουμ βασισμένο σε ένα μόνο θέμα. Ο Χριστιανισμός ως θρησκεία είναι ένα τόσο ευρύ θέμα, που σου επιτρέπει να γράφεις για διάφορα πράγματα. Τα Πάθη του Χριστού είναι ένα από τα «αγαπημένα» μου αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης (γελάει).

Μια ερώτηση που δεν έχει σχέση με τους Moonspell ή με εσένα ως καλλιτέχνη. Πιστεύεις πως η εθνική της Πορτογαλίας είναι έτοιμη για το Euro 2008;
Αυτή είναι ερώτηση ταμπού! Ναι, είμαστε έτοιμοι. Είμαστε πάντα έτοιμοι. Θα έρθει η Ελλάδα;

Ναι.
Ελπίζουμε να έρθει και να την αντιμετωπίσουμε. Όχι μόνο είμαστε έτοιμοι για το Euro 2008, αλλά είμαστε έτοιμοι και για την εκδίκηση!

Καλά μη μας κατατροπώσετε κιόλας!
Ένα 4-0 ή ένα 5-0 θα είναι αρκετό για να μας ηρεμήσει. Μετά τη Euroπανωλεθρία μας και τον ελληνικό θρίαμβο, εγώ το είχα πει στον Σάκη: « Έρχεστε στο σπίτι μας και γαμάτε τη γυναίκα μας από τον κώλο!». Έτσι αισθανθήκαμε στην Πορτογαλία (γελάει).

Ας κλείσουμε με τη συνήθη ερώτηση. Υπάρχουν σχέδια για συναυλία στην Ελλάδα μέσα στην επόμενη περιοδεία;
Δεν έχουμε κλείσει τίποτα ακόμα. Δεδομένης της επιτυχίας του “Memorial”, του “Under Satanae” και ελπίζω και του καινούριου δίσκου, θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα πολύ καλό σόου στην Ελλάδα. Μπορούμε να παίξουμε κομμάτια από όλα τα άλμπουμ, αλλά κυρίως από τα τρία τελευταία, που δεν έχει απολαύσει ζωντανά το ελληνικό κοινό. Στο Rockwave είχαμε περιορισμένο σετ. Αυτή την εποχή συμπεριλαμβάνουμε στο σετ μας και τραγούδια από το “Under Satanae” και το κομμάτι “Love Crimes” από το “Wolfheart”.

Σε ευχαριστώ.
Εγώ σε ευχαριστώ.

  • SHARE
  • TWEET