Συνέντευξη: Lexicon Project

Από τα ανερχόμενα ονόματα του ελληνόφωνου pop/rock, οι Lexicon Project αυτή την εποχή εμφανίζονται κάθε Τρίτη στο Σταυρό Του Νότου, μαζί με την Joanna Drigo και την Ισμήνη Πεπέ. Μια από αυτές τις βραδιές, στο διάστημα ανάμεσα στο soundcheck και την εμφάνιση τους, οι Μιχάλης Κεχαγιάς (φωνή, πιάνο, mellotron, synths), Κοσμάς Μπρούσαλης (τύμπανα), Γιάννης Κοκκώνης (κιθάρα, μελλόντικα, φωνητικά), Πάνος Χαραλαμπίδης (κιθάρες, φωνητικά) και Τάσος Κακογιάννης (μπάσο) μίλησαν στο Rocking.gr για το ομώνυμο άλμπουμ τους, τα σχέδιά τους αλλά και την επιτυχία του Rous.

Είστε ένα σχετικά νέο συγκρότημα στο μουσικό χώρο. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Είμαστε οι Lexicon Project, μια πενταμελής πλέον μπάντα. Παίζουμε pop μουσική, όχι με την ελληνική έννοια του όρου. Ο ήχος μας είναι κιθαριστικός με μελωδίες, πολυφωνία και μια retro αίσθηση και βασιζόμαστε στη δύναμη της παρέας και της ομάδας.

Πώς σχηματίστηκαν οι Lexicon Project;
Κάποιοι γνωριζόμασταν από το σχολείο, κάποιοι από άλλες μπάντες που είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και σιγά - σιγά καταλήξαμε η πεντάδα που αποτελεί τους Lexicon Project.

Παρότι, όπως είπαμε, είστε νέο συγκρότημα, κατορθώσατε και κυκλοφορήσατε ήδη ένα άλμπουμ, το ομώνυμο "Lexicon Project".
To «τρέξιμο» για να βρούμε δισκογραφική εταιρεία το επωμίστηκε το γραφείο παραγωγής (Musicom), με το οποίο συνεργαστήκαμε. Εμείς ήμασταν απασχολημένοι περισσότερο με το δημιουργικό κομμάτι του συγκροτήματος: τα τραγούδια μας, το εξώφυλλο του άλμπουμ, τις πρόβες μας.

Θεωρείτε ότι το "Lexicon Project" σας «γέμισε» ως καλλιτέχνες; Βγήκε το ποθητό αποτέλεσμα;
Θεωρώ πως είμαστε εντός των στόχων μας. Απλώς, επειδή ήταν το πρώτο μας άλμπουμ, ήμασταν λίγο στο ψάξιμο και υπήρχε ένα «αλλά...», το οποίο όμως πάντα θα υπάρχει στο κεφάλι του κάθε μουσικού. Ακούς κάτι που έγραψες και πολλές φορές λες «γιατί το έκανα έτσι, γιατί δεν έκανα εκείνο...». Εμάς ο στόχος μας ήταν να γράψουμε pop κομμάτια και εκείνη τη στιγμή κάναμε αυτό που πραγματικά επιθυμούσαμε. Αυτό βεβαίως αλλάζει, στον καινούριο μας δίσκο θα διαφοροποιηθούμε από τον πρώτο, χωρίς φυσικά να σημαίνει πως δεν είμαστε περήφανοι για αυτόν. Απλώς θέλουμε να αλλάζουμε. Το studio έχει κάτι θετικό και κάτι αρνητικό ταυτόχρονα. Αποτυπώνει αυτό που είσαι εκείνη τη στιγμή ως άνθρωπος γενικότερα. Επειδή εξελίσσεσαι και προχωράς, αλλάζουν και τα ακούσματά σου και οι ιδέες σου και ο τρόπος σκέψης σου. Είναι αρκετά διαφορετικό πράγμα να μπαίνεις στο studio για να δουλέψεις τον πρώτο σου δίσκο και άλλο να ετοιμάζεσαι για το δεύτερο σου δίσκο. Το αποτέλεσμα του "Lexicon Project" ήταν το καταλληλότερο για τη συγκεκριμένη στιγμή που ηχογραφήθηκε και αντιπροσωπεύει απολύτως το τι ήμασταν, το τι σκεφτόμασταν εκείνη την περίοδο.

Από το συγκεκριμένο δίσκο ακούστηκαν αρκετά το "Χειμώνας", το "Ας Κάνουμε Τη Νύχτα Μέρα" και το "Μαρία". Τα θεωρείτε αντιπροσωπευτικά δείγματα του άλμπουμ σας;
Όποιο και να ακουγόταν εμείς ευχαριστημένοι θα ήμασταν, όπως και είμαστε εξάλλου. Το "Μαρία" το είχαμε δώσει στο ραδιοφωνικό σταθμό Freedom για το spot ενός live, πριν καν βρούμε δισκογραφική εταιρεία. Τα άλλα δύο τα επέλεξε η δισκογραφική εταιρεία και ακούστηκαν και θεωρώ πως έτσι πρέπει να γίνεται από τη στιγμή που κάποιοι επενδύουν λεφτά και κόπο πάνω σου. Οι επιλογές ήταν πολύ καλές γιατί δεν έδειξαν μια μονοδιάστατη κατάσταση, αλλά τις δύο πτυχές τις μπάντας που είναι το ίδιο κέρμα αλλά από την ανάποδη.

Αυτήν την εποχή, πέρα από τις όποιες live εμφανίσεις σας, ετοιμάζετε και το δεύτερο σας άλμπουμ. Σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτή η διαδικασία;
Στόχος μας είναι, μόλις ολοκληρωθούν οι εμφανίσεις μας στο Σταυρό Του Νότου, να μπούμε στην τελική διαδικασία, καθώς τα κομμάτια ήδη υπάρχουν. Παράλληλα με τη δουλειά στο studio θα τρέξουμε και μια σειρά εμφανίσεων μέσα στο καλοκαίρι και από Οκτώβριο ελπίζουμε να είναι έτοιμος προς κυκλοφορία. Νιώθουμε πολύ ζεστοί και δημιουργικοί ως συγκρότημα και δε θέλουμε να χάνουμε χρόνο. Επιθυμούμε τον ερχόμενο χειμώνα να έχουμε περισσότερα κομμάτια για τις συναυλίες μας, γιατί σως πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα αναγκαζόμαστε να παίζουμε και αρκετές διασκευές για να γεμίζουμε το πρόγραμμά μας.

Είπατε πριν ότι θα διαφοροποιηθείτε σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ.
Θέλουμε οι δίσκοι μας να είναι σαν ηχητικές ενότητες. Η όποια μουσική μας εξέλιξη δε θα απέχει και πολλά σκαλοπάτια από τον πρώτο μας δίσκο, αλλά θα έχει κάποια διαφορετική κατεύθυνση. Δε μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα συνέχεια, δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος συνέχεια. Είναι το επόμενο μας βήμα και κατά τη γνώμη μας θα περιέχει τα καλύτερα κομμάτια που έχουμε γράψει αυτή την περίοδο. Θέλουμε να είναι μια συνέχεια του προηγούμενου δίσκου, χωρίς να είναι όμως ηχητικά ίδιο.

Στιχουργικά πώς θα κινηθείτε; Σας επηρεάζει η όλη κατάσταση της εποχής;
O στίχος στο δεύτερο άλμπουμ μας θα είναι πιο άμεσος. Στο ομώνυμό μας άλμπουμ, ως πρωτοεμφανιζόμενοι, διστάσαμε να βάλουμε πιο άμεσα και πιο καίρια πράγματα, γιατί όντας μια μπάντα που κάνει το πρώτο της βήμα δε μπορούσαμε να βγούμε και να κάνουμε κήρυγμα, όπως κάνουν διάφοροι που με τα χρόνια και την πείρα, έχουν τον τρόπο τους. Ο στίχος μας στο νέο άλμπουμ θα είναι, όπως είπαμε, άμεσος, πιο καθημερινός και θα αφορά στην ψυχολογία του ατόμου σήμερα.

Αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;
Αληθινός και όπως το εκλάβει κανείς. Αυτή είναι εξάλλου και η μαγεία της τέχνης. Εγώ, ως πομπός θα πω κάτι και ο δέκτης το αντιλαμβάνεται όπως νομίζει. Ποτέ δε θα έλεγα τι σημαίνει ακριβώς το τάδε τραγούδι. Εγώ το έχω γράψει κάπως, κάποιος άλλος το αντιλαμβάνεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο και κάποιος άλλος με διαφορετικό. Αυτό είναι το ωραίο παιχνίδι που συμβαίνει μεταξύ συγκροτήματος και κοινού.

Είμαστε σε μια φάση όπου οι υπάρχουσες δυσκολίες στο θέμα της δισκογραφίας έχουν αυξηθεί και οι πωλήσεις των cd έχουν συρρικνωθεί. Πώς αντιμετωπίζετε αυτό το θέμα;
Προσπαθούμε να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων και στην εποχή μας αυτή η πλευρά είναι το internet και η προώθηση που μπορεί να σου δώσουν το Facebook και το Myspace. Εκεί επικεντρωνόμαστε κυρίως για να προωθήσουμε τον ήχο και τη δουλειά μας... Το αν η δισκογραφία δεν τα πάει καλά, δεν είναι κάτι που εμείς μπορούμε να αλλάξουμε. Εμείς θα κυκλοφορούμε τις δουλειές μας, από εκεί και πέρα όποιος θέλει και μπορεί ας τις αγοράζει. Εμείς άλλωστε δε γνωρίσαμε και την καλή πλευρά της δισκογραφίας για να έχουμε άποψη. Η προσπάθειά μας αναλώνεται στο να ικανοποιήσουμε τους εαυτούς μας και σε δεύτερο βαθμό αυτούς που μας ακούνε, καθώς δεν ξέρεις και τι είναι στο μυαλό του καθενός, αλλιώς όλοι οι μουσικοί θα χρησιμοποιούσαμε μια συνταγή επιτυχίας.

Στην τηλεόραση προβάλλονται συνεχώς διάφορα talent shows, στα οποία παλαιότερα πήγαιναν μεμονωμένα άτομα, αλλά πλέον βλέπουμε και διάφορα groups να δηλώνουν συμμετοχή. Εσείς βεβαίως δεν έχετε ανάγκη κάτι τέτοιο, μιας και είστε σε μια δισκογραφική, αλλά πριν από αυτή την εξέλιξη είχε περάσει από το μυαλό σας το ενδεχόμενο συμμετοχής σε ένα talent show;
Όχι, δεν είχε περάσει από το μυαλό μας, χωρίς φυσικά να κατακρίνουμε άλλους που το κάνουν. Το περίεργο με τα διάφορα talent shows είναι ότι επικεντρώνονται πιο πολύ στη λεγόμενη «κριτική επιτροπή», παρά στους συμμετέχοντες. Όποιος βγαίνει νικητής από αυτά τα shows, τις περισσότερες φορές είναι ένα προϊόν που καλώς ή κακώς έχει μια ημερομηνία λήξης, μέχρι να αναδειχθεί ο νικητής του επόμενου show. Είναι μια διαδικασία ευρείας κατανάλωσης που έχει να κάνει με τη στιγμή και όχι με τη διάρκεια. Τα talent shows είναι τα «15 λεπτά δημοσιότητας» που έχει πει ο Warhol και εμάς μας ενδιαφέρει περισσότερο κάτι να έχει διάρκεια και αξία στο πέρασμα του χρόνου.

Όταν βρίσκεστε στη διαδικασία της σύνθεσης των κομματιών σας έχετε αποκλειστικό σκοπό την προσωπική σας ικανοποίηση με το αποτέλεσμα ή περνάει και από το μυαλό σας αυτό που θα ακουστεί να έχει μια εμπορική χροιά και να ακουστεί στα Μέσα, π.χ. στο ραδιόφωνο;
Ναι, θέλουμε να γράφουμε τραγούδια που να είναι προσβάσιμα, αλλά στο μέτρο που δεν ακυρώνει τη δουλειά που κάνουμε για τους εαυτούς μας. Είμαστε μια μπάντα με δισκογραφία και, χωρίς να θέλω ακουστώ υπερφίαλος, θεωρώ πως τέχνη είναι κάτι που θέλεις να μοιραστείς με τον κόσμο. Το να μοιράζεσαι κάτι μόνο με τον εαυτό σου είναι π.χ. χόμπι, μια ενασχόληση. Φυσικά και σκεφτόμαστε και την εμπορική χροιά ενός τραγουδιού και το θεωρώ και υγιές αυτό, αρκεί να μην υπάρχει συμβιβασμός και να μην αλλοιώνει την προσωπικότητα του κάποιος για αυτό το λόγο. Προσπαθούμε να ισορροπούμε τα πράγματα, να διατηρούμε ακέραιες τις ιδέες μας αλλά και να τις δώσουμε στον κόσμο.

Προσφάτως, έδωσε συνέντευξη στο Rocking.gr o Rous και είπε κάτι που σηκώνει λίγο συζήτηση. Ο συνάδελφος τον ρώτησε: «Αν αύριο έρθει η δισκογραφική στο δεύτερο δίσκο σου και σου πει «ωραία Rous, γράψε μου όμως και ένα "Εξαιρέσεις"», τι θα απαντήσεις;». O Rous απάντησε: «Θα του πω να πάει να γαμηθεί. Δε γράφονται κομμάτια κατά παραγγελία. Το κομμάτι το έγραψα σε μια περίοδο της ζωής μου που ήμουν κάπως άσχημα, κάπως περίεργα». Ποιά η γνώμη σας πάνω σε αυτό;
Αντικειμενικά, σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα να παιχτεί τόσο πολύ ένα κομμάτι σου και να γίνεις over-exposed χάρη σε αυτό και μόνο. Θεωρώ πως υπάρχουν κομμάτια στη δουλειά του Γιώργου (Rous), τα οποία είναι καλύτερα από το "Εξαιρέσεις", όπως για παράδειγμα το "Μαριονέτες" ή το "Κόκκινο Φως". Αν όμως ο ακροατής σε ταυτίσει με ένα μόνο κομμάτι, λόγω υπερβολικής του προβολής, τότε έχεις κάποιο θέμα. Αυτό έπαθε και ο Γιώργος, ακούστηκε πάρα πολύ το όνομά του από αυτό το τραγούδι μόνο. Κακά τα ψέματα, είναι τεράστια επιτυχία για έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη να γίνεται τόσο γνωστό ένα κομμάτι του, αλλά από την άλλη πρέπει να είναι και οχυρωμένος κατάλληλα, ώστε να προστατέψει τον εαυτό του από αυτό και να συνεχίσει δημιουργικά. Όχι ότι δεν το κάνει ο Γιώργος αυτό, αλλά όλοι το "Εξαιρέσεις" ξέρουν και δεν είναι και λάθος δικό του. Πολλοί θα ήθελαν να έχουν την επιτυχία του, αλλά δυστυχώς το "Εξαιρέσεις" δεν έδωσε χώρο και σε άλλα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει ο Γιώργος και αδίκησε πάρα πολύ το δίσκο του.

Είστε ένα συγκρότημα με σύγχρονο ήχο, προσεγμένη παραγωγή και ελληνικό στίχο, παρότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μόδα ο αγγλικός στίχος, όπως στην περίπτωση της Monika.
H Monika παρουσίασε μια πάρα πολύ καλή και ολοκληρωμένη δουλειά και σε αυτήν επέλεξε τον αγγλικό στίχο. Ανάμεσά μας όμως ποτέ δεν υπήρξε το δίλημμα ως προς το ποια γλώσσα θα χρησιμοποιούσαμε. Αυτός είναι ο τρόπος που εκφραζόμαστε, θέλουμε να καταλαβαίνει αμέσως κάποιος, ως δέκτης, τι θέλουμε να πούμε. Δεν υπήρξε ποτέ η σκέψη μήπως το πάμε προς το αγγλόφωνο τελικά.

Θεωρείτε τον αγγλικό στίχο ξενόφερτο; Εκτός ελληνικής πραγματικότητας;
Υπάρχουν συγκροτήματα που το χειρίζονται πολύ καλά το θέμα «αγγλικός στίχος». Η Monika που αναφερθήκαμε, οι Closer, οι Film έχουν να επιδείξουν πολύ αξιόλογες δουλειές. Προσωπικά έχω ζήσει στην Αγγλία πεντέμισι χρόνια (Μ. Κεχαγιάς). Εκεί, η μουσική είναι το δεύτερο εξαγώγιμο προϊόν μετά το ποδόσφαιρο. Δε νομίζω πως οι Άγγλοι θέλουν και κάτι από εμάς σε αυτό το θέμα, έχουν ήδη πολλή μουσική εκεί. Χωρίς φυσικά να θέλω να θίξω τα συγκροτήματα που επιλέγουν τον ξένο στίχο και μάλιστα το κάνουν και πολύ καλά.

Με τι μουσικές μεγαλώσατε;
Περάσαμε από όλα τα ακούσματα: Από Beatles, Pink Floyd, Kinks, μέχρι Aphex Twin και Prodigy και η λίστα είναι ατελείωτη. Περάσαμε την εφηβεία μας όπως την πέρασε και ο κάθε άνθρωπος, π.χ. μιας και ανέφερα τους Prodigy, τους βιώσαμε σε μια εποχή που ήταν απίθανο να μη σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Από εκεί και πέρα έχουμε ιδιαίτερη συμπάθεια στην κιθαριστική μουσική των '60s, '70s, '90s, εποχές δηλαδή που έχουν να περηφανεύονται για πολλά και καλά τραγούδια.

Από το ελληνόφωνο rock των περασμένων δεκαετιών τι επιρροές αντλήσατε; Τι σας αρέσει;
Οι βασικές μας επιρροές είναι η αγγλόφωνη μουσική. Αλλά ακούγαμε και ακούμε ακόμα Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά, που έβγαλαν πάρα πολύ καλά τραγούδια με ατμόσφαιρα και στίχο. Οι τελευταίες πειραματικές προσπάθειες του Αγγελάκα με τους Επισκέπτες αλλά και με τον Βελιώτη είναι αξιόλογες, όπως και του Θανάση Παπακωνσταντίνου και του Σωκράτη του Μάλαμα.

Τις προάλλες, στη συναυλία που ανοίξατε για τους Puressence, παρουσιάσατε μια ιδιόμορφη διασκευή Nirvana / Παύλος Σιδηρόπουλος ("Something In The Way" / "Το Βιβλίο Των Ηρώων"). Πώς προέκυψε αυτή η διασκευή;
Επιλέγουμε κομμάτια, τα οποία και ανακατασκευάζουμε. Άμα ακούσεις π.χ. το "Το Γράμμα" του Σωκράτη Μάλαμα, το παίζουμε με μία διαφορετική αισθητική, πιο κοντά στον ήχο της μπάντας. Αν είναι κάποιος καλλιτέχνης να κάνει κάποια διασκευή, θεωρώ πως πρέπει να τη φέρνει στα μέτρα και στην προσωπικότητα του, αλλιώς δε μιλάμε και για διασκευή, αλλά για επανεκτέλεση. Το κομμάτι που μου ανέφερες περιγράφει με πολύ ρεαλιστικό τρόπο την ιστορία δύο ανθρώπων που είχαν άσχημο τέλος και πάρα πολύ ταλέντο. Νιώσαμε πως οι δύο ιστορίες που περιγράφουν ο Cobain και ο Σιδηρόπουλος στα κομμάτια τους κατά κάποιον τρόπο εφάπτονται και έτσι προχωρήσαμε σε αυτή τη διασκευή που τα συνδυάζει.

Μιλώντας για διασκευές, είστε από τα συγκροτήματα που πήραν μέρος στο "U2 Tribute" του MAD TV. Πώς σας φάνηκε ως εμπειρία το συγκεκριμένο event;
Για αυτό το event ετοιμάσαμε και παίξαμε τρία κομμάτια. Αλλά λόγο τηλεοπτικού χρόνου και επειδή ουσιαστικά ο κόσμος επέλεξε τα κομμάτια, προβλήθηκε το "Hold Me, Thrill Me, Kiss Me, Kill Me". Τα άλλα κομμάτια ήταν το "Please" και το "Staring At The Sun", τα οποία είχαμε δουλέψει και αυτά πάνω στον ήχο της μπάντας μας, με διαφορετικές ενορχηστρώσεις. To event ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον από την άποψη ότι δεν ξέρουμε αν θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να παίξουμε σε τέτοιο stage. Η όλη του παραγωγή ήταν φοβερή.

Ποιά είναι τα πλάνα σας για live εμφανίσεις; Φαντάζομαι θα ρίξετε μεγάλο βάρος σε αυτόν τον τομέα.
Έχουμε κάποιες βραδιές ακόμα εδώ στο Σταυρό Του Νότου, αμέσως μετά θα πάμε για κάποιες εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη και θα δώσουμε και σποραδικές συναυλίες στην επαρχία, π.χ. Λάρισα, Αλεξανδρούπολη. Ακόμη δεν έχουμε «φιξάρει» το πρόγραμμα μας.

Μια θέση σε ένα από τα φεστιβάλ της χώρας, είτε το Rockwave, είτε το Ejekt, θα σας ενδιέφερε;
Πάντα μας ενδιαφέρουν θέσεις που έχουν να κάνουν με αξιόλογες παραγωγές. Άμα γίνει κάποια σχετική πρόταση, δε θα πούμε όχι. Θα ήταν χαρά μας και τιμή μας να συμμετάσχουμε σε κάτι τέτοιο, όπως ήταν και με τους Puressence τις προάλλες.

Έχετε εμφανιστεί και στο "Ράδιο Αρβύλα" και στο "MAD Day Live". Τέτοιες εμφανίσεις είναι μια καλή ευκαιρία να γίνει πιο γνωστό ένα συγκρότημα, αλλά με το εμφανίζεσαι για ένα μόνο τραγούδι δεν υπάρχει φόβος μήπως βγει λάθος εικόνα προς τα έξω;
Δεν αξίζει να βλέπεις την όποια αρνητική πλευρά του πράγματος. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να διευρύνεις το κοινό σου και φυσικά εσύ επιλέγεις το πού θα εμφανιστείς, δεν πας όπου τύχει. Για αυτό παίζουμε, για αυτό δουλεύουμε. Αν σου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσεις ένα κομμάτι σε πέντε λεπτά, θα πρέπει να είσαι άριστα προετοιμασμένος για αυτό το ένα κομμάτι, για αυτά τα πέντε λεπτά. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να έχεις τη διαύγεια να επιλέξεις το σωστό κομμάτι να παρουσιάσεις, αυτό που ίσως σε αντιπροσωπεύει περισσότερο, να μην αγχώνεσαι από το φακό. Κάποιες ευκαιρίες πρέπει να τις αρπάζεις και να αφήνεις πίσω τυχόν προβληματισμούς.

Γιάννης Κοτζιάς