Συνέντευξη: Lauren Harris

Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 11/11/2008 @ 05:44
Τον περασμένο Αύγουστο και για δεύτερη φορά, το support στη συναυλία των Iron Maiden στην Ελλάδα ήταν η μπάντα της Lauren Harris. Η κόρη του εν Ελλάδι «αγιοποιημένου» Steve Harris μεγάλωσε κυριολεκτικά στα παρασκήνια του συγκροτήματος-φαινομένου και χαίρει μιας ζηλευτής πατρικής μέριμνας ως προς την καριέρα της. Γλυκύτατη, ήπια και φιλική, σε πλήρη αντίθεση με τους επί σκηνής μανιερισμούς της, η πανέμορφη Lauren μίλησε στο Rocking.gr για τη σύντομη πορεία της και μας επέτρεψε να πάρουμε μια γεύση από τον ιδιαίτερο κόσμο του τέκνου ενός θρύλου.

Πώς αισθάνεσαι που βρίσκεσαι πάλι στην Ελλάδα;
Αισθάνομαι πολύ όμορφα. Πραγματικά, είχα μεγάλη προσμονή για την αποψινή εμφάνιση, γιατί την προηγούμενη φορά που παίξαμε εδώ είδαμε καταπληκτικές αντιδράσεις. Λατρεύω την Ελλάδα, ούτως ή άλλως. Έχω έρθει για διακοπές πολλές φορές και είναι μια από τις αγαπημένες μου χώρες.

Κυκλοφόρησε το πρώτο σου άλμπουμ. Είναι ακριβώς όπως το ήθελες;
Ναι. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και ενθουσιώδης που κυκλοφόρησε. Παίζουμε με τη μπάντα εδώ και μερικά χρόνια, αλλά δεν αισθανόμουν έτοιμη για να κυκλοφορήσει, μέχρι τώρα. Είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα και την παραγωγή και βλέπω πως αρέσει σε πολύ κόσμο.

Με ποιό τρόπο έφτιαξες το συγκρότημά σου;
Γνώρισα τον Tom McWilliams (σ.σ.: ντράμερ) μέσω ενός φίλου του πατέρα μου. Ο πατέρας μου είχε πάει στη Φλόριντα, για να αγοράσει κάποια έπιπλα, και όταν ένας φίλος του τον ρώτησε «τί κάνουν τα παιδιά σου;», του απάντησε «η Lauren ασχολείται με το τραγούδι». Εκείνη την εποχή τραγουδούσα σε μικρές pub. Του έδωσε να ακούσει μια ηχογράφηση και εκείνος του είπε πως πρέπει να συνεργαστώ με τον Tom, γιατί είναι πολύ καλός. Άκουσα λίγο τη δουλειά του και μου άρεσε πολύ, οπότε ήρθε στην Αγγλία και συζητήσαμε σχετικά με το υλικό μου και τα γούστα μου και αποφασίσαμε να πάμε στο Μαϊάμι. Δεν είχα ξανατραγουδήσει με μπάντα και δεν είχα καμία εμπειρία σχετικά με όλα αυτά. Πήγαμε λοιπόν στο Μαϊάμι, ώστε να βρεθώ μακριά από τους φίλους μου και την οικογένεια μου και τις ανέσεις μου. Ο πατέρας μου έφερε τον Richie Faulkner (σ.σ.: κιθαρίστας) σε επαφή μαζί μας και ήρθε κι εκείνος στο Μαϊάμι. Ο Randy Gregg (σ.σ.: μπασίστας) ήρθε ένα χρόνο αργότερα και τον γνωρίσαμε μέσω του μάνατζμεντ. Παίζουμε με αυτή τη σύνθεση εδώ και δύο χρόνια περίπου.

Πριν από αυτό δεν είχες παίξει με ποτέ με κάποια σχολική μπάντα;
Τραγουδούσα σε μιούζικαλ και στη χορωδία, αλλά δεν είχα παίξει ποτέ με κάποια μπάντα ζωντανά. Τραγουδούσαμε συνοδεία πιάνου ή κάποιου προηχογραφημένου κομματιού, αλλά ποτέ με κάποια πραγματική μπάντα.

Ποιές είναι οι μουσικές επιρροές σου;
Αυτά που άκουγα μεγαλώνοντας, δηλαδή κυρίως η μουσική που έβαζε ο πατέρας μου στο σπίτι. Όταν ήμουν 8 ή 9 χρονών άρχισα να ακούω Belinda Carlisle και Shakespeare's Sister. Μου άρεσε πολύ η Kate Bush, που άρεσε λίγο και στον πατέρα μου. Τότε με έφερε σε επαφή με τη μουσική των Gun, των Golden Earring, των Free και των Bad Company. Μετά άρχισα να ενδιαφέρομαι για τους Led Zeppelin, τους Heart, τους AC/DC... Ξέρεις, τέτοια πράγματα. Δηλαδή, old school classic rock, γενικότερα.

Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών περιόδευσες σε όλο τον κόσμο, μπροστά σε πολυπληθή ακροατήρια. Πώς αισθανόσουν στην αρχή σχετικά με αυτό και κατά πόσο σε έχει βοηθήσει στην απόδοσή σου;
Σίγουρα έχει βοηθήσει πολύ την απόδοσή μου. Δε θα είχα καταφέρει να φτάσω ως εδώ χωρίς την εμπειρία αυτών των συναυλιών. Οι πρώτες μου συναυλίες ήταν σε πολύ μικρά κλαμπ και μου επέτρεψαν να μάθω κάποια πράγματα, αλλά στη συνέχεια έπεσα απότομα στα βαθιά. Η πρώτη «μεγάλη μου σκηνή» ήταν ως support του Alice Cooper, στο Sheffield, κι αυτό ήταν αρκετά αγχώδες για μένα. Τότε ο πατέρας μου πρότεινε να εμφανιστώ ως support των Maiden, λέγοντας ότι θα ταίριαζα απολύτως. Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν στην Ιαπωνία και ήταν μια πραγματικά τρομαχτική εμπειρία. Ήμουν σαφώς λιγότερο έμπειρη τότε και μάθαινα πολλά πράγματα που μου είναι χρήσιμα σε αυτό που κάνω σήμερα. Βέβαια ποτέ δε σταματάς να μαθαίνεις και να «μεγαλώνεις». Έχουμε περιοδεύσει με τους Within Temptation, τους Thunder, τους The Answer και φυσικά με τους Maiden. Παίρνω μικρά κομμάτια από κάθε μία από αυτές τις μπάντες, για να τα χρησιμοποιήσω και να βελτιωθώ.



Ποιό είναι το πιο αστείο πράγμα που σου έχει συμβεί κατά τη διάρκεια της καριέρας σου;
Το πιο αστείο; (σκέφτεται) Ίσως κάτι που συνέβη στη σκηνή... Στη Σερβία, αν θυμάμαι σωστά, κάποια στιγμή η κιθάρα και το μπάσο έσβησαν. Έμεινα άναυδη, μπροστά σε 17.000 κόσμο, να κοιτάω τον Tommy πίσω από τα ντραμς και να μην ξέρω τί να κάνω. Άρχισα να τραγουδάω ένα ποδοσφαιρικό σύνθημα και όλη η αρένα με ακολούθησε. Ήταν άλλη μια τρομαχτική εμπειρία! Την άλλη φορά βρεθήκαμε με τα παιδιά από τους Avenged (σ.σ.: Avenged Sevenfold) στα γενέθλια του τραγουδιστή. Αρχίσαμε έναν «τουρτοπόλεμο» με lucky cheesecake και γίναμε χάλια και γελάσαμε πολύ. Τέτοια πράγματα συμβαίνουν συνεχώς στις περιοδείες, ξέρεις.

Μήπως τα πράγματα κινούνται πολύ γρήγορα στην καριέρα σου;
Κατά τη γνώμη μου, όχι. Τα πράγματα εξελίχθηκαν σταδιακά, για μένα. Σίγουρα βούτηξα στα βαθιά, με τους Maiden και αυτές τις περιοδείες, αλλά από την άλλη το πρώτο μου άλμπουμ μόλις κυκλοφόρησε, ενώ τα κομμάτια τα παίζουμε εδώ και τρία χρόνια. Όπως σου είπα δεν ήμουν έτοιμη πριν. Δεν πιστεύω πως κινούμαι πολύ γρήγορα αυτή τη στιγμή. Είμαι σε ένα ικανοποιητικό σημείο και μπορώ να περάσω στο επόμενο στάδιο.

Η μουσική σου δεν είναι κοντά στο ύφος των Iron Maiden...
Όχι, δεν είναι.

Πώς βλέπεις τις αντιδράσεις των οπαδών των Iron Maiden απέναντι στη μουσική σου, σε αυτές τις συναυλίες;
Ο οπαδοί των Maiden είναι πραγματικά εξαιρετικοί. Αρχικά, φοβόμουν τις αντιδράσεις, γιατί αυτό που παίζουμε δε θα το κατηγοριοποιούσα ως metal. Είναι πιο κοντά στο hard rock/classic rock. Ήταν ιδέα του πατέρα μου να παίξουμε πριν από αυτούς. Έλεγε πως τα ακροατήρια των Maiden λατρεύουν τη μελωδία, πως αυτό είναι άλλωστε το κύριο στοιχείο των Maiden και πως εφόσον τα δικά μου κομμάτια έχουν πολλή μελωδία και μεγάλο μέρος του κοινού μεγάλωσε με classic rock, θα «κολλούσαμε» τέλεια. Είχαμε πολύ καλές αντιδράσεις από τον κόσμο. Έχουμε όλοι ακούσει φρικτές ιστορίες από άλλες μπάντες που «άνοιγαν» για τους Maiden, με τον κόσμο να τραγουδάει συνθήματα για τους Maiden καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισης του support και να πετάει αντικείμενα στη σκηνή. Ποτέ δε μας συνέβη κάτι τέτοιο και γι' αυτό αισθάνομαι πραγματικά τυχερή.

Τί σε οδήγησε στο να γίνεις μουσικός;
Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω. Τραγουδούσα στη χορωδία του σχολείου, όταν ήμουν 9 χρονών. Αλλά δεν πίστευα πως θα μπορούσα να το κάνω επαγγελματικά, γιατί ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί. Αργότερα, όταν τραγουδούσα σε pub, ο Russ Ballard μου πρότεινε να ηχογραφήσω ένα demo. Τότε δεν ήξερα καν ποιός ήταν, αλλά πιστεύω πως αυτό είναι που μου έδωσε ώθηση και αρκετή αυτοπεποίθηση για να ηχογραφήσω το demo μου, που οδήγησε σε αυτό που κάνω τώρα.

Πιστεύεις πως βρίσκεσαι στη σκιά του πατέρα σου και πως έχεις κάτι να αποδείξεις;
Δεν πιστεύω πως έχω κάτι να αποδείξω, γιατί το να προσπαθήσω να συγκριθώ ή να ανταγωνιστώ όσα έχουν κάνει οι Maiden, θα ήταν τελείως γελοίο. Έχουν καριέρα 25 χρόνων ή κάτι τέτοιο... Έχουν γιγάντια επιτυχία. Για πολλούς, δεν είναι απλά μια μπάντα, αλλά ένας τρόπος ζωής. Δε θα τολμούσα ποτέ να ανταγωνιστώ κάτι τέτοιο. Είναι αδύνατο να το κάνω. Δεν αισθάνομαι πως έχω την ανάγκη να αποδείξω κάτι, μόνο και μόνο επειδή είμαι η κόρη του. Αν έκανα μόνη μου ό,τι κάνω, αν δεν ήμουν κόρη του, τότε ο κόσμος δε θα είχε τις ίδιες προσδοκίες και δε θα με έκρινε τόσο πολύ, σχετικά με αυτό που κάνω. Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ, να κάνω αυτό που μου θέλω μουσικά και να περνάω καλά.

Πώς σου ήρθε η ιδέα να διασκευάσεις ένα κομμάτι των UFO (σ.σ.: το "Natural Thing");
Αυτό ήταν υπόδειξη του πατέρα μου, γιατί είναι μεγάλος οπαδός των UFO, και απλά πρότεινε να κάνουμε αυτή τη διασκευή, γιατί χρειαζόμασταν άλλο ένα κομμάτι για τις συναυλίες. Μας άρεσε πολύ το αποτέλεσμα και αποφασίσαμε να το βάλουμε στο άλμπουμ.

Στο άλμπουμ υπάρχει άλλη μια διασκευή...
Ναι, το "Steal Your Fire" των Gun, από το "Gallus", που είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ.

Ποιό είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ όλων των εποχών;
«Όλων των εποχών»; Ω, Θεέ μου! Δε μπορώ να διαλέξω... Υπάρχουν τόσα πολλά. Μερικά από τα αγαπημένα μου είναι... Tο "Hysteria" των Def Leppard... Πώς είναι δυνατόν να μη μπορώ να απαντήσω; Το "III" των Led Zeppelin...

Πάμε για ένα top 5;
ΟΚ! Λατρεύω το "Greatest Hits" του Johnny Cash. Το "By The Grace Of God" των Hellacopters, το ακούω πολύ αυτή την εποχή. Πόσα είπα; Δε θυμάμαι καν... Άλλο ένα;

Μη σε παιδεύω άλλο, τέσσερα αρκούν.
Ωραία! (γελάει)



Υπάρχει κάποιο άλλο μουσικό είδος που θα ήθελες να δοκιμάσεις να παίξεις;
(Σκέφτεται) Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Λατρεύω το rock, δε θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Ίσως κάτι πιο heavy, αλλά όχι κάποιο άλλο μουσικό είδος.

Έχετε ιδέες για ένα δεύτερο άλμπουμ;
Ναι. Γράφουμε κομμάτια μέσα στο λεωφορείο και στα παρασκήνια και έχουμε βρει ιδέες για νέο υλικό. Έχει μια πιο ζωντανή αισθητική. Όλες αυτές τις περιοδείες μας έχουν επηρεάσει όσο να 'ναι. (γελάει)

Ο Steve Harris θα συμμετέχει στις επόμενες ηχογραφήσεις;
Δεν ξέρω αν θα συμμετέχει στο δεύτερο. Μπορεί. Δεν είμαι σίγουρη. Πρέπει να το συζητήσω μαζί του. Ο ίδιος είχε προτείνει να συμμετέχει στο πρώτο άλμπουμ και αυτό γιατί ο μπασίστας μας έμεινε στο Μαϊάμι κι εμείς ηχογραφήσαμε το δεύτερο μέρος του άλμπουμ «στο σπίτι». Δεν είχαμε μπασίστα, λοιπόν, και είπε «θα παίξω εγώ» (μιμείται τη φωνή). Δεν ήταν προμελετημένο. Μπορεί να παίξει και στο δεύτερο. Δεν είμαι σίγουρη.

Πιστεύω πως μια «οικογενειακή» διασκευή του "Bring Your Daughter... To The Slaughter" θα αποτελούσε ένα ακαταμάχητο μουσικό φετίχ. Εσύ τί λες;
(γελαέι) Αυτό θα είχε όντως πλάκα. Αλλά θα προτιμούσα να μείνω μακριά από τέτοιες ιδέες, γιατί πιστεύω πως οπωσδήποτε κάποιοι θα με «έσφαζαν» για κάτι τέτοιο!

Έχεις δεχτεί επικρίσεις για το γεγονός ότι παίζεις support στους Iron Maiden;
Υπάρχουν κάποιοι που κατακρίνουν το γεγονός ότι είμαι μέρος της περιοδείας των Maiden. Λένε: «Είναι εκεί μόνο και μόνο χάρη στον μπαμπά της». Πιστεύω πως μερικοί φαίνονται λίγο στενόμυαλοι όταν, χωρίς να μου δώσουν την παραμικρή ευκαιρία, με απορρίπτουν πριν καν με ακούσουν. Είναι άδικο και νομίζω πως δε θα ήμουν εδώ αν δεν έκανα καλά τη δουλειά μου. Οι αντιδράσεις μιλάνε από μόνες τους και βλέπουμε αρκετά καλές αντιδράσεις.

Είναι σίγουρο ότι ο κόσμος βλέπει με καχυποψία την κόρη ενός καταξιωμένου rock μουσικού, όταν αυτή ακολουθεί μουσική καριέρα. Ο παραλληλισμός δε μπορεί να γίνει, γιατί προφανώς ο Steve Harris δεν είναι ο Ozzy Osbourne, ούτε εσύ η Kelly, αλλά θα ήθελα να ακούσω τη δική σου άποψη για τη δημοσιότητα που κινείται γύρω από ένα τέτοιο «δίδυμο» πατέρα-κόρης.
Πραγματικά δε με ενοχλεί, για να είμαι ειλικρινής.

Με συγχωρείς, δεν ήμουν σαφής. Εννοώ τη γνώμη σου για τη δημοσιότητα του Ozzy και της Kelly.
Α! Μάλιστα! Δεν έχω ακούσει πολύ τη μουσική της και δεν ξέρω πώς είναι. Έχω ακούσει το ντουέτο που έκανε με τον πατέρα της, στο "Changes", που είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι. Δε θα μας σύγκρινα με εκείνους, γιατί πιστεύω πως αυτό που κάνω είναι τελείως διαφορετικό. Αλλά δε μπορώ να εκφέρω γνώμη, γιατί δεν έχω ακούσει ποτέ κάποιο άλμπουμ της.

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Μήπως θέλεις να προσθέσεις κάτι;
Ευχαριστώ το κοινό που με έχει στηρίξει στην Ελλάδα. Ελπίζω να συνεχίσουν να με στηρίζουν και να τους αρέσει το άλμπουμ. Όταν ξεκινήσουμε περιοδεία ως headliners, ελπίζω να έρθουν να με δουν.

Υπάρχει πιθανότητα να περάσει αυτή η περιοδεία και από την Ελλάδα;
Αν όλα πάνε καλά, θα ξεκινήσουμε τη δική μας περιοδεία ως headliners προς τα τέλη της χρονιάς ή του χρόνου και σίγουρα θα ήθελα να ξαναέρθω εδώ.

Μανώλης Γεωργακάκης
  • SHARE
  • TWEET