Συνέντευξη: Lake Of Tears

Περίμενα πολλά χρόνια την ημέρα που θα έρθουν οι Lake Of Tears στην Ελλάδα. Για να είμαι πιο ειλικρινής... δεν πίστευα ότι θα έρθουν ποτέ οι Lake Of Tears στην Ελλάδα. Το όνειρο όμως έγινε πραγματικότητα και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια μικρή κουβέντα μαζί τους. Ο Daniel Brennare (φωνή, κιθάρα) και ο Johan Oudhuis (drums) στη διάθεση σας...

Πως πήγαν τα πράγματα χθες στην Αθήνα;
D: Πολύ καλά, είμαστε ενθουσιασμένοι που ήρθαμε για πρώτη φορά, δεν ξέραμε τι να περιμένουμε, πόσος κόσμος θα έρθει και πως θα αντιδράσει, αλλά όλα πήγαν μια χαρά. Τραγουδούσαν τα κομμάτια και φώναζαν να επιστρέψουμε στη σκηνή μετά το τέλος του σετ. Ήταν πάρα πολυ καλά.

Εύχομαι σήμερα να είναι το ίδιο και καλύτερα.
D: Το ίδιο ευχόμαστε κι εμείς.



Daniel, όταν κυκλοφορήσατε το "The Neonai" είχες πει σε μια συνέντευξη ότι οι Lake Of Tears δεν υπάρχουν πλέον ως μπάντα. Λίγο αργότερα κυκλοφορήσατε το "Black Brick Road" και τώρα ετοιμάζεστε για νέο άλμπουμ. Μπορούμε να πούμε ότι οι Lake Of Tears γύρισαν για τα καλά;
D: Δεν ξέρουμε αν είναι για τα καλά. Ας πούμε ότι γυρίσαμε για λίγο.

Το νέο άλμπουμ τιτλοφορείται "Moons & Mushrooms". Μπορείτε να μου πείτε μερικά πράγματα; Είναι έτοιμο;
D: Όχι δεν είναι έτοιμο ακόμα γι' αυτό δε μπορούμε να πούμε πολλά ακόμα. Έχουμε μερικά τραγούδια έτοιμα και θα αρχίσουμε να ηχογραφούμε σύντομα.

Ξέρετε περίπου πότε θα κυκλοφορήσει;
D: Ελπίζουμε να είναι έτοιμο τον ερχόμενο Φεβρουάριο.

Θα το ηχογραφήσετε ξανά στο studio Mega (όπου ηχογραφήθηκε το "Black Brick Road");
J: Θα ηχογραφήσουμε τα drums εκεί και μάλλον θα κάνουμε και τη μίξη. Τα υπόλοιπα θα γίνουν στο δικό μας στούντιο.

Από τον τίτλο ήδη φαντάζομαι ένα πολύχρωμο εξώφυλλο. Κάτι σαν το "Crimson Cosmos" ή το "The Neonai".
D: Δεν ξέρουμε ακόμα, αλλά μάλλον δε θα είναι τόσο πολύχρωμο. Τελευταία προτιμούμε τα ασπρόμαυρα σχέδια.

Από τον πρώτο δίσκο μέχρι το "The Neonai" είχατε τεράστιες μουσικές διαφορές. Πιστεύω ότι κατι τέτοιο δε συμβαίνει με το "Black Brick Road". Συμφωνείτε με αυτό;
D: Δεν ξέρω. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ.

Άρα δεν είναι προσχεδιασμένο.
D: Όχι, όχι. Φυσικά κάποια πράγματα τα σχεδιάζεις. Κρατάς κάποια που σου ακούγονται καλύτερα, αφήνεις κάποια άλλα. Μεγαλώνεις και αλλάζεις ως άνθρωπος και αυτό επηρεάζει τη μουσική σου.

Οι τρεις σας είστε μαζί από το 1992, όταν η μπάντα δημιουργήθηκε...
J: Πολύς καιρός!

...Μετά από τόσα χρόνια, ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο σας κατόρθωμα. Έχετε κάποια όνειρα για το μέλλον;
J: Είναι ένα κατόρθωμα το ότι συνεχίζουμε μετά από τόσα χρόνια...
D: Συμφωνώ με αυτό, είναι σα μια οικογένεια. Πρέπει να προσπαθείς συνέχεια για να συνυπάρχεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Όσο για το μέλλον, δεν ξέρω. Θα ήταν ωραία να συνεχίσουμε για μερικά χρόνια ακόμα. Είναι σημαντικό. Όταν παίζεις μουσική και σταματάς σου λείπει πολύ. Είναι ένα μεγάλο τμήμα της ζωής σου.



Το τελευταίο σας άλμπουμ είναι στη Noise. Ποια η σχέση σας με την εταιρεία τώρα;
D: Δεν είμαστε πλεόν στη Noise...

Δηλαδή το νέο άλμπουμ θα βγει από άλλη εταιρεία;
D: Ναι, η εταιρεία λέγεται Dockyard 1. Ο σημαντικότερος λόγος που ξαναρχίσαμε να παίζουμε μαζί ήταν ένα άτομο από τη Noise το οποίο έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για μας. Όταν αυτός έφυγε για να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία, αποφασίσαμε να τον ακολουθήσουμε. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιον στην εταιρεία που να του αρέσει η μπάντα. Δεν έχει σημασία να είναι μεγάλη εταιρεία. Αρκεί να τους αρέσεις και να υποστηρίζουν τη δουλειά σου.

Μόνο μια ερώτηση για την παλαιότερη εταιρεία σας , τη Black Mark...
...( Εμφανής δυσαρέσκεια)
...Ποια η γνώμη σας για τη διπλή συλλογή "Greater Tears" που κυκλοφόρησε;
J: Τσατιστήκαμε πολύ με αυτό γιατί δεν ξέραμε τίποτα. Μαθαίνουμε ότι θα κυκλοφορήσουν διπλή συλλογή μετά από 5 άλμπουμς. Ήταν μεγάλη βλακεία από την αρχή. Δε μας έδειξαν ούτε τα εξώφυλλα, ούτε ποια κομμάτια διάλεξαν. Το είδαμε όταν ήταν ήδη έτοιμο.
D: Όταν κυκλοφορείς μια συλλογή πρέπει να γράψεις κάτι επιπλέον για να έχει ενδιαφέρον.
J: Ήταν τελείως φτηνιάρικο.

Δηλαδή δεν κάνατε σχεδόν τίποτα σχετικά με τις συλλογές αυτές;
D: Δεν κάναμε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ! Απλά γράψαμε τα τραγούδια πριν από χρόνια.

Οι Lake Of Tears έχουν έναν τελείως μοναδικό ήχο, ειδικά από το "Crimson Cosmos" κι έπειτα. Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σας;
D: Μάλλον έχουμε κολλήσει σε αυτές τις μεγάλες μπάντες που ακούγαμε τότε που δημιουργηθήκαμε. Black Sabbath, Metallica, Pink Floyd. Η σημαντική διαφορά με το τότε είναι ότι μας νοιάζει περισσότερο η μελωδιά. Αυτό είναι που σου μένει στην καρδιά και το μυαλό. Δε χρειάζεται απαραίτητα να έχει βαριές κιθάρες.

Και τι άλλο αποτελεί επιρροή για σας; Ταινιές, βιβλία ή απλά η ζωή;
J: Γράφουμε κυρίως μελαγχολικά κομμάτια, άρα μάλλον η λύπη αποτελεί επιρροή για μας. Στη λύπη γράφουμε μουσική. Είναι κάτι σα θεραπεία. Όταν είμαστε χαρούμενοι δε γράφουμε μουσική, κάνουμε άλλα πράγματα.

Μιλώντας για λύπη, το "Black Brick Road" ήταν ένας πολύ σκοτεινός δίσκος που κυκλοφόρησε σε μια περιόδο της ζωής σας που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είστε χαρούμενοι για το ότι ήσαστε ξανά μαζί.
D: Αυτή είναι η μουσική που μας αρέσει να δημιουργούμε. Είναι ένα μέρος της ζωής μας. Έχουμε πολλές πλευρές ως άνθρωποι. Αυτή είναι απλά η μία που ακούτε.

Κάνετε πολύ περισσότερα live απ' ότι κάνατε στο παρελθόν. Γιατί γίνεται αυτό τώρα;
J: Και μετά το "Crimson Cosmos" το '97 κάναμε αρκετά live αλλά γενικά η Black Mark δε μας υποστήριζε αρκετά.

Άρα δεν ήταν δική σας επιλογή...
D: Δε μπορώ να πω ότι είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητα μας να παίζουμε ζωντανά, αλλά φυσικά πρέπει να το κάνεις, αλλιώς χάνεις την ανταπόκριση του κόσμου.

Κάνατε μια mini περιοδεία στη Ρωσία και την Ουκρανία. Έχετε μεγάλο κοινό εκεί; Είναι το μεγαλύτερο κοινό σας εκεί;
J: Εκεί και στη Ρουμανία. Παίζουμε μπροστά σε 2000 άτομα στη Ρουμανία (!).

Άκουσα κάποιες διασκευές στην επίσημη σελίδα σας οι οποίες, για να είμαι ειλικρινής, δε μου άρεσαν. Ποια είναι η δική σας γνώμη;
D: Κάποιες από αυτές είναι καλές. Όταν παίζεις σε ένα συγκρότημα και ακούς να διασκευάζουν ένα τραγούδι σου, δεν το κρίνεις. Είναι γενικά περίεργο και λίγο αστείο να ακούς άλλους να διασκευάζουν τα κομμάτια σου.

Ποιο συγκρότημα θα θέλατε να συμμετέχει σε ένα tribute άλμπουμ προς τιμήν σας;
D: Δεν ξέρω, θα ήθελα να γνωρίσω τα άτομα πρώτα.
J: Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσω μια διασκευή από τους Darkthrone (δείχνοντας το t-shirt του Daniel).

Σίγουρα αυτό θα ήταν κάτι ιδιαίτερο... Ποιο είναι το τελευταίο καλό άλμπουμ που ακούσατε; Τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στο cd player σας;
J: Αγοράζω μόνο βινύλια (Άξιος!). Δεν αγοράζω τίποτα που βγήκε μετά το 1985. Τα παλιά Bathory, Possessed, Destruction και αρκετό punk, The Εxploited, GBH κτλ.
D: Ακούω πολύ το "Mob Rules" των Sabbath τώρα τελευταία... Μαγικός δίσκος! Ακούω και πολύ Darkthrone τελευταία...

Δε φανταζόμουν ότι είσαι οπαδός τους...
J: Απλή μουσική... Μου αρέσει να ακούω απλά πράγματα. Οι πολύπλοκες progressive μπάντες με κουράζουν. Αυτό που χρειάζεσαι είναι ένας καλός ρυθμός.

Θα ήθελα να περιγράψετε με μία λέξη κάθε κυκλοφορία σας. Ας αρχίσουμε με το "The Greater Art"...
D: Νέοι... χωρίς εμπειρία...

"Headstones"...
J: Πολύ όμορφη περίοδος της ζωής μας.

"A Crimson Cosmos"...
D: Flying away (αμετάφραστο).
J: Μεγάλη πρόοδος .

"Forever Autumn"...
D: Λύπη.

"The Neonai"...
D: Δεν ξέρω τι να πω γι' αυτό το άλμπουμ. Όχι μόνο έγινε λόγω υποχρέωσης προς τη Black Mark αλλά δεν έγινε και με τον κατάλληλο τρόπο. Έπρεπε να γίνει με ολόκληρο το συγκρότημα.

"The Black Brick Road"...
D: Μια νέα αρχή. Το συναίσθημα γύρισε.



Τελειώνοντας θα ήθελα να στείλετε ένα μήνυμα στους οπαδούς σας, στους Έλληνες "mushroomheads".
Ευχαριστούμε που έρχεστε στις συναυλίες μας, που σας αρέσει η μουσική μας. Αυτό είναι το μήνυμα. Ευχαριστούμε...