Συνέντευξη: Judas Priest

Κάθεσαι σ' ένα πάγκο στα παρασκήνια του Terra Vibe και μια σκέψη σου περνά από το μυαλό: Πως θα καταφέρω να ρωτήσω τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Κι όμως, δεν έχεις χρόνο ούτε για ν' αναρωτηθείς. Πέντε λεπτά αργότερα βρίσκεσαι αντικρυστά με τον K.K. Downing, εκφράζοντας τον ενθουσιασμό σου για τα απροσδόκητα outsiders στο set list και δίχως πολλά - πολλά, αρχίζεις βεβιασμένα τις ερωτήσεις, μιας κι η μπάντα εντός ολίγης ώρας πρόκειται να αρχίσει τις ετοιμασίες για τη μεγάλη της έξοδο στη σκηνή...

Μαζί με τον Ian Hill είστε τα βασικά ιδρυτικά μέλη των Judas Priest. Πως και δεν έτυχε να κάνετε κάποιο solo project; Ειδικά εσύ που είσαι ένας από τους βασικούς συνθέτες.
Λόγω αφοσίωσης στους Priest. Πάντα πίστευα πως εάν είχα να προσφέρω κάτι αξιόλογο, θα έπρεπε να πάει στους Judas Priest. Ποτέ δεν ένοιωσα την επιθυμία να κάνω μία διαφορετική αρχή στη μουσική, παρά μόνο με τους Priest.

Άρα να υποθέσω ότι δε διστάζεις να χρησιμοποιήσεις όσες μη metal ιδέες έχεις. Εδώ ερχόμαστε στην επόμενη ερώτηση, σχετικά με τις κιθαριστικές τεχνικές που χρησιμοποιούσες στα late '70s - early '80s κι επανέφερες κατά τη Ripper περίοδο με διαφορετική προσέγγιση. Και καθώς περνούν τα χρόνια, προσαρμόζεις όλο και περισσότερα καινούργια στοιχεία στο παίξιμό σου (σ.σ.: σχετικά με το "Nostradamus"). Πως σε επηρεάζει η σύγχρονη σκηνή;
Πάντα προσπαθώ να γίνω καλύτερος, να βελτιωθώ και να εξελιχθώ ως μουσικός. Όλα σχετίζονται με τις όποιες μουσικες γνώσεις. Τα πρώτα χρόνια στα '70s, ή και στα '80s, δεν εκπαιδευόμουν μουσικά. Μετά από ένα σημείο ξεκίνησα να το κάνω. Όπως τα πρώτα χρόνια, οι κλίμακες ήταν κατά βάση η πεντατονική, η φυσική μινόρε, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια γνωρίζεις όλο και περισσότερο τις διαφορετικές κλίμακες που μπορείς να εισάγεις... ελαττωμένη, αρμονική μινόρε, κλίμακα μόνο με τόνους, ή χρωματική... οπότε όλα αφορούν την εξέλιξη, επειδή κρατάει τα πράγματα σε ενδιαφέρον.

Δηλαδή ακόμη «μελετάς» ως μουσικός;
Ναι, ακόμα συμβαίνει, αλλά νομίζω πως το επόμενο βήμα για μένα θα ήταν η jazz ή κάτι σχετικό, μιας και θεωρώ πως πλέον είμαι αρκετά καταρτισμένος...

Θα έκανες κάτι τέτοιο με τους Judas Priest;
Όχι δε νομίζω, το επόμενο βήμα έγινε με το "Nostradamus" album, όπου οι δυο μας (σ.σ.: αναφερόμενος στον Glenn Tipton) παίζαμε σε ένα πολύ πιο κλασσικότροπο ύφος. Πάντα υπήρξαμε «γραφείς κομματιών», αλλά αυτή τη φορά πιστεύω πως γίναμε «συνθέτες»...

Όντως, ο δίσκος έχει μία οπερετική δομή...
Ναι, βλέπεις θέλαμε να συνδέσουμε το που βρισκόμαστε τώρα με τα γεγονότα πέντε αιώνες πίσω στο παρελθόν. Επειδή όσον αφορά τον Νοστράδαμο, είναι η ιστορία της ζωής του. Γι' αυτό το λόγο ήταν απαραίτητη κι η μεγάλη του διάρκεια...

...και είναι κάτι νέο για τους Judas Priest.
Ναι, το να συνδέσουμε το metal με σκηνικά πέντε αιώνων πίσω. Να ανοίξουμε τα όρια και τους ορίζοντες του rock και metal, να φέρουμε πολλούς νέους ανθρώπους στο φάσμα, με λίγα λόγια, αυτό που πάντα προσπαθούμε...

Οι Judas Priest ποτέ δεν έμειναν στάσιμοι. Κοιτώντας πίσω σε albums σαν το "Turbo", το "Jugulator" και το "Demolition", που εκείνο τον καιρό δεν έτυχαν μαζικής αποδοχής από το κοινό, πως τα βλέπεις εσύ τη στιγμή που μιλάμε;
Είναι μέρος της ιστορίας των Judas Priest, της κληρονομιάς, της ίδιας της μπάντας... Δοκιμάζεις διαφορετικά πράγματα, επειδή είσαι στο χώρο τόσο καιρό... πλέον 40 χρόνια. Οι καιροί αλλάζουν, κάποιες φορές είναι δύσκολα, άλλες φοβερά, αλλές όχι τόσο άσχημα. Ως άνθρωπος -όχι εγώ προσωπικά- περνάς μέσα από γάμους, διαζύγια, θανάτους. Οι δεκαετίες είναι μεταξύ τους διαφορετικές, τα '70s, τα '80s, τα '90s...

Δηλαδή ασχολείσαι με τη μουσική αυτών των καιρών; Φερ' ειπείν των '90s;
Όχι...

Τότε πως καταφέρνεις να συμβαδίζεις με το κλίμα;
Νομίζω ότι απλά είμαστε ειλικρινείς στους εαυτούς μας ως μέλη των Judas Priest και απλά κάνουμε ό,τι δείχνει φυσικό εκείνη τη στιγμή, βγάζοντας το από μέσα μας. Ποτέ δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο, επειδή βλέπεις τα πράγματα γίνονται πολύ βαρετά...

Ο Rob Halford είχε δηλώσει πως του άρεσε η νέα νοοτροπία που είχαν οι Pantera τον καιρό που άφησε τους Priest. Υπήρχε περίπτωση το "Jugulator" να ήταν το επόμενο βήμα; Ούτως ή άλλως, το προσωπικό album του Glenn και το ίδιο το "Jugulator" είχαν τέτοιες επιρροές.
Δεν ξέρω... αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι το ότι οι Judas Priest πάντα εξελίσσονταν και άλλαζαν. Όταν κάναμε το "Painkiller" ήταν η αρχή των '90s και της εποχής των Pantera, Metallica, Slayer... ίσως όχι των Slayer που ήταν τριγύρω, αλλά γενικά για πιο ακραίο metal, κι αυτό ήταν μία επιρροή για πολλές μπάντες να τραβήξουν αυτό το δρόμο... αλλά αφού ο Rob έφυγε, ποτέ δε θα μάθουμε ποιά είναι η ιστορία.

Είχατε καμία ιδέα τότε;
Το 1990; Κάναμε το "Painkiller". Τώρα νομίζω πως ο Rob έκανε το σχόλιο ότι οι Judas Priest δεν ήταν αρκετά «heavy» γι' αυτόν...

Μα γίνατε αρκετά «heavy» στο "Demolition" (σ.σ.: γέλια)! Παρεμπιπτόντως, μου άρεσε πολύ. Καμία ιδέα για το ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα;
Δεν ξέρω, είναι νωρίς και το album ακόμη φρέσκο. Θα μας δείτε απόψε να παίζουμε τραγούδια από το "Nostradamus" και θα είναι as heavy as fuck! Κι όταν το δείτε ζωντανά, ίσως ο κόσμος αλλάξει όσα πιστεύει. Ίσως η σύνδεση επιτευχθεί.

Σχετικά με τη νοσηλεία του Glenn... τι συνέβη;
Είχε ένα πρόβλημα με τον σκωληκοειδίτη... ακόμη και τώρα δε νοιώθει πολύ καλά. Δεν είναι όμως κάτι σοβαρό.

Κάποια λόγια όσον αφορά το αποψινό show;
Ναι, θα είναι απίστευτο. Έξάλλου έχουμε ξανάρθει στην Ελλάδα και ξέρουμε πως έχουμε πολλούς οπαδούς εδώ. It's gonna rock!

Μία τελευταία ερώτηση. Το "Angel Of Retribution" ήταν ένα album - επιστροφή στις ρίζες. Θα το επαναλαμβάνατε;
Ξέρεις τι; Θα μπορούσα να σου πω ότι το επόμενο album θα είναι ένα ακόμη "British Steel", ένα ακόμη "Painkiller" ή ένα "Defenders Of The Faith". Αλλά δεν ξέρω. Θα είναι έκπληξη.