Συνέντευξη JB Christoffersson (Grand Magus)

Καθαρά και ξάστερα: Οι Grand Magus αποτελούν μία από τις πιο συνεπείς heavy metal μπάντες των ημερών μας και μία από τις λίγες που έχουν καταφέρει να βρουν τον τρόπο να παίζουν metal παλαιάς κοπής και ταυτόχρονα να ακούγονται φρέσκοι. Το μυστικό τους; Οι φοβερές κιθάρες, το επικό συναίσθημα και η φωνάρα του JB. Επί τη ευκαιρία ακόμα ενός δίσκου-δυναμίτη που κυκλοφόρησαν, επικοινωνήσαμε με τον JB, ο οποίος αποδείχτηκε ...μεταλλάς ως το κόκκαλο.

Καλησπέρα JB! Καταρχάς συγχαρητήρια για το δίσκο. Παίζετε heavy metal έτσι όπως πρέπει...
Σε ευχαριστώ. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με την τελική μορφή του δίσκου.

Είναι το "The Hunt" ένα μεταβατικό άλμπουμ ή μια κυκλοφορία στην οποία έχετε βρει τον ήχο στον οποίο θα μείνετε;
Στην πραγματικότητα, ποτέ δε σκεφτόμαστε έτσι τους δίσκους μας. Όλοι τους αντικατοπτρίζουν το που βρισκόμαστε σαν μπάντα και σαν άνθρωποι τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αυτός είναι ο λόγος που όλες μας οι κυκλοφορίες είναι διαφορετικές.

Αλήθεια, ποιό είναι «το κυνήγι» για το οποίο μιλάτε;
Λοιπόν, αυτή είναι όλη η ουσία, στην πραγματικότητα. Πρέπει να το βρείτε μόνοι σας. Σε μέσες άκρες, πραγματεύεται τι σχέσεις της ανθρωπότητας με τη φύση.

Έχεις να μας πεις καμιά ενδιαφέρουσα ιστορία σχετικά με τη διαδικασία των ηχογραφήσεων;
Υπάρχουν πάντα αναπάντεχα γεγονότα που συμβαίνουν όταν ηχογραφείς. Νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον συνέβη όταν ηχογραφούσαμε το "Son Of The Last Breath" και συζητούσαμε για το αν θα βάζαμε τσέλο σε μερικά σημεία του κομματιού. Ο Fox (σ.σ. μπασίστας) έπαιζε τσέλο σε ορχήστρα όταν ήταν μικρός, αλλά είχε να παίξει πάρα πολλά χρόνια. Όπως και να ‘χει, είχαμε μιλήσει και στο παρελθόν σχετικά με το να βάλουμε τσέλο σε κάποιο κομμάτι, αλλά δεν είχε τύχει ποτέ. Αυτήν τη φορά, όμως, το τραγούδι ήταν ιδανικό για αυτό, οπότε ο Fox έφερε το τσέλο του στο studio και έπαιξε υπέροχα. Ήταν απίστευτο, ακουγόταν φοβερό.

Ο προηγούμενος δίσκος σας κυκλοφόρησε μόνο σε ψηφιακή μορφή στις Η.Π.Α. Υπάρχει έδαφος για μπάντες που παίζουν κλασικό heavy metal στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού;
Ακόμα πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στις Η.Π.Α. οι οποίοι θα αγαπούσαν τη μουσική μας αν τους δινόταν η ευκαιρία να την ακούσουν. Αυτή τη φορά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε φυσική μορφή και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.

Πάντα είχατε εξαιρετικά εξώφυλλα, με αποκορύφωμα το τελευταίο σας... Δεν πρέπει να «κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του», αλλά πόσο σημαντικό είναι το artwork σε μια κυκλοφορία;
Το εξώφυλλο πραγματικά σημαντικό... Πιστεύω ότι ήμασταν πολύ τυχεροί που και οι τελευταίοι τρεις δίσκοι μας είχαν artwork που ταίριαζε με τη μουσική και αισθανόμαστε πολύ όμορφα για αυτό. Συμφωνώ μαζί σου ότι η δουλειά του Arik Roper για το "The Hunt" είναι πάρα πολύ ιδιαίτερη. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με αυτό που έφτιαξε.

Πιστεύεις ότι κάθε μουσικό είδος έχει θεματολογία που του ταιριάζει; Στίχοι όπως αυτοί του "Valhalla Rising" μπορεί να είναι κλισέ όμως δένουν ιδανικά με το επικό συναίσθημα που περνάτε.
Ξέρεις, για μένα, έναν άνθρωπο που μεγάλωσε με τη σκανδιναβική παράδοση, το "Valhalla Rising" δεν έχει κλισέ στίχους. Προέρχονται από την καρδιά και έχουν βαθύ νόημα για μένα. Μου φαίνεται ως ο πιο φυσιολογικός τρόπος να εκφράσω τα συναισθήματα και τις ιδέες που αποτελούν την ουσία της μουσικής των Grand Magus.

Το "Draksådd" είναι το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου (αν και ορισμένες φορές παλεύει με το "Silver Moon"). Τι είναι το "Draksådd" λοιπόν;
Πρόκειται για μια παλιά σκανδιναβική έκφραση που σημαίνει «δόντια δράκου», εννοώντας πράξεις που έχουν τρομερά κακές συνέπειες. Στην πραγματικότητα προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Ο Ιάσωνας και οι Αργοναύτες φύτεψαν δόντια δράκου στο έδαφος και «φύτρωσαν» πολεμιστές, οι οποίοι αποπειράθηκαν να τους σκοτώσουν. Έπειτα, η ιστορία αυτή μεταφέρθηκε στη σκανδιναβική παράδοση.

Αρκετές φορές εδώ και χρόνια βλέπω τους Manowar να πολεμάνε τους Rainbow στον ήχο σας. Ποιά πλευρά θα επικρατήσει;
Πάντα θα είμαστε ο συνδυασμός πολλών επιρροών. Δε θέλουμε να κοπιάρουμε ή να ακουγόμαστε σαν κάποια άλλη μπάντα. Παρόλα αυτά, οι Manowar και οι Rainbow είναι όντως πολύ σημαντικές επιρροές μας.

Και οι doom μέρες σας; Αποτελούν παρελθόν;
Ποιός ξέρει; Ίσως γράψουμε πιο αργό υλικό κάποια στιγμή στο μέλλον, αλλά έτσι κι αλλιώς, ποτέ δε μας έβλεπα σαν doom μπάντα. Παίζουμε heavy metal.

Όταν σου είχα μιλήσει πριν από περίπου τρία χρόνια μου είχες πει ότι ο αγαπημένος σου δίσκος των Grand Magus είναι το "Wolf's Return". Ισχύει ακόμα;
Αλήθεια το έχω πει αυτό; Χμμ... Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω ποιος δίσκος μας μου αρέσει περισσότερο. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν κάθομαι να ακούσω τους δίσκους μας έτσι. Όλοι τους έχουν πράγματα που μου αρέσουν. Δεν μπορείς να ακούς τη μουσική που έχεις γράψει με τον ίδιο τρόπο που ακούς άλλες μουσικές, αν με καταλαβαίνεις...

Κάθε χρόνο, όταν κάνω την ανασκόπηση της χρονιάς στον metal χώρο, η Σουηδία είναι πάντα η μεγαλύτερη δύναμη. Και μάλιστα με αρκετές νέες μπάντες. Τι συμβαίνει εκεί πάνω;
(γέλια) Δεν ξέρω. Υποθέτω ότι είμαστε πολύ μουσικόφιλοι άνθρωποι. Επίσης, οι Σουηδοί είναι πολύ καλοί στο να παίρνουν και να συνδυάζουν στοιχεία από το Ην. Βασίλειο και τις Η.Π.Α., στοιχεία που μπορούν να λειτουργήσουν εξίσου καλά και σε άλλες χώρες.

Υπάρχει καμιά καινούρια μπάντα που θα ήθελες να μας προτείνεις;
Δεν ακούω καινούριες μπάντες. Μου αρέσουν οι παλιές! (γέλια)

Τότε πες μας, λοιπόν, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου δίσκοι epic metal.
Δεν είμαι σίγουρος αν το epic metal αποτελεί μουσικό είδος από μόνο του, αλλά ορίστε ορισμένοι epic metal δίσκοι που λατρεύω:
Manowar - "Into Glory Ride"
Bathory - "Twilight Of The Gods"
Bathory - "Nordland I"
Candlemass - "Candlemass"
Solstice - "New Dark Age"

Ωραία, τώρα που βγάλαμε την true-ίλα, εξομολογήσου μας καλλιτέχνες που σου αρέσουν στα κρυφά!
(γέλια) Δε θα ομολογήσω ποτέ!!! Μου αρέσουν αρκετά πράγματα που δεν είναι metal, αλλά σπάνια αγοράζω δίσκους που δεν είναι metal. Ωστόσο, ένα καλό τραγούδι είναι ένα καλό τραγούδι, άσχετα αν είναι metal ή όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μισώ το false metal! Πάντως, μου αρέσει η country μουσική. Τα πράγματα που έχουν banjo...

Αν και επαγγελματίας μουσικός ακόμα αγοράζεις δίσκους, λοιπόν... Θυμάσαι μήπως ποιός ήταν ο πρώτος που αγόρασες ποτέ;
Ναι, ακόμα αγοράζω δίσκους. Όχι τόσο πολύ όσο παλιά, αλλά αυτό είναι επειδή όλα τα δισκάδικα έχουν εξαφανιστεί από τη Σουηδία. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ποτέ ήταν το "Paranoid" των Black Sabbath.

Ποιά είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Έχει, μήπως, έρθει η στιγμή για μια live κυκλοφορία;
Live άλμπουμ; Χμμ... Δεν το έχω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια. Δεν πίστευα ότι το κάνει κανείς αυτό πια. Αναρωτιέμαι αν θα ενδιαφερόταν κανείς για ένα live άλμπουμ. Θα πρέπει να το σκεφτώ αυτό... Προς το παρόν τα σχέδιά μας είναι να περιοδεύσουμε και να παίξουμε όσο πιο πολλή μουσική μπορούμε μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Πήγατε από τη Roadrunner στη Nuclear Blast, δύο τεράστιες εταιρίες στο χώρο του metal. Πόσο δύσκολο ήταν στο να κάνετε αυτό που θέλετε και όχι αυτό που σας πρότειναν;
Είμαστε πολύ τυχεροί που σε οποιαδήποτε δισκογραφική ήμασταν, ποτέ κανείς δεν προσπάθησε να αλλάξει τον ήχο μας. Ίσως είμαστε πολύ έμπειροι και ξεροκέφαλοι για να παρασυρθούμε! (γέλια) Επίσης, μας θέλουν για αυτό που κάνουμε και όχι επειδή μας βλέπουν σαν κάτι που μπορεί να πάρει τη μορφή που αυτοί που ψάχνουν.

Για να κλείσουμε, πες μας τι σου αρέσει περισσότερο από το "The Hunt" και γιατί ο κόσμος πρέπει να το ακούσει.
Το "The Hunt" είναι ένας αληθινός metal δίσκος, με ειλικρίνεια, δύναμη και μελωδία. Είναι Grand Magus!

Ευχαριστώ πολύ! Συνεχίστε το σερί φοβερών metal κυκλοφοριών.
Ευχαριστώ. Αυτό θα κάνουμε!