Συνέντευξη Iced Earth (Stu Block)

«Ήρθα στη μπάντα για να μείνω και πιστεύω πως θα βγάζουμε δίσκους για πολύ καιρό μαζί»

Από τον Κώστα Πολύζο, 02/12/2011 @ 13:08
Το Σάββατο, 19 Νοεμβρίου 2011 και λίγο πριν οι Iced Earth εμφανιστούν για δεύτερη συνεχόμενη βραδιά στη σκηνή του Gagarin, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Stu Block, τη νέα φωνή του συγκροτήματος, ο οποίος εμφανίστηκε φιλικότατος και με μεγάλη όρεξη για κουβέντα. Διαβάστε τι δήλωσε για το παρόν και το μέλλον του συγκροτήματος αλλά και πώς αντιμετώπισε τη βαριά σκιά που ρίχνουν πάνω του οι προκάτοχοί του.

Λοιπόν Stu, ας ξεκινήσουμε με το χρονικό της πρόσληψής σου. Πότε έγινε αυτό και ποιά ήταν η διαδικασία που ακολουθήθηκε;
Ήρθα στο συγκρότημα περίπου πριν από έξι μήνες. Έλαβα ένα τηλεφώνημα από κάποιον εκπρόσωπο της Century Media, ο οποίος αρχικά ανέφερε πως υπήρχε μια μπάντα -χωρίς να την κατονομάσει- που έψαχνε για τραγουδιστή, όχι «μισθοφόρο», αλλά κάποιον που θα μπορούσε να συνεισφέρει. Στη συνέχεια αποκάλυψε πως πρόκειται για τους Iced Earth και, όντας οπαδός τους, είπα πως με ενδιέφερε πάρα πολύ να εξερευνήσω αυτή την κατεύθυνση στην καριέρα μου. Στη συνέχεια ήρθα σε επαφή με τον Jon μέσω τηλεφώνου και μου είπε πως θα μου έστελνε κάποια παλιά και κάποια καινούρια τραγούδια για να δει τι θα μπορούσα να κάνω με αυτά. Έτσι ηχογράφησα τα φωνητικά στα παλιά τραγούδια κι έγραψα κάποιους πρόχειρους στίχους και μελωδίες για τα καινούρια και του άρεσε το αποτέλεσμα. Βέβαια, είχα ηχογραφήσει σε ένα απλό Mbox που δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο και ο Jon ανέφερε πως ήθελε να με ακούσει και στο studio με καλό εξοπλισμό και να δουλέψουμε μαζί, οπότε με κάλεσε στο σπίτι του στην Indiana, όπου κάτσαμε μαζί και γράψαμε το "End Of Innocence". Παίξαμε, επίσης, και κάποιο παλιότερο υλικό και βασικά με το που τελείωσε η διαδικασία νιώσαμε και οι δύο πως υπήρχε χημεία μεταξύ μας. Στο τέλος μου είπε πως δεν ήθελε να δοκιμάσει κάποιον άλλον και πως, αν ήθελα, θα γινόμουν μέλος της μπάντας...

Ήσουν ο πρώτος που δοκιμάστηκε ή υπήρξαν και άλλοι «μνηστήρες»;
Ξέρω πως είχε δοκιμάσει δύο άλλους πολύ καλούς και ταλαντούχους τραγουδιστές, αλλά είδε κάτι σε εμένα που τον έκανε να πιστεύει πως η επιλογή στο πρόσωπό μου θα λειτουργούσε σωστά και πιστεύω πως όντως δουλεύει.

Οπότε, όταν πήρες τη θέση, σε ποιά φάση βρισκόταν το νέο άλμπουμ; Τα τραγούδια ήταν έτοιμα και εσύ απλά έπρεπε να τραγουδήσεις και να γράψεις κάποιους στίχους ή η συνεισφορά σου ήταν μεγαλύτερη;
Ο Jon είχε γραμμένη τη μουσική αλλά όχι πραγματικούς στίχους ή φωνητικές μελωδίες. Με προσέλαβε για το πάθος που είχα για τη μπάντα και να δουλέψω μαζί του, αλλά και επειδή θα μπορούσα να συνεισφέρω στιχουργικά, να γράψω μελωδίες και refrain. Οπότε καταλήξαμε να δουλέψουμε μαζί τα 10 τραγούδια που βρίσκονται στο δίσκο και να έχω γράψει σε αυτόν πολλούς στίχους και αρκετά refrain.

Πώς νομίζεις πως μπορείς να βοηθήσεις στη διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών; Είναι μόνο σε επίπεδο στίχων και μελωδιών ή μήπως κάτι περισσότερο; Ποιά πιστεύεις πως είναι η θέση σου στη μπάντα;  
Η αλήθεια είναι πως στη διαδικασία έως σήμερα ένιωθα πολύ άνετα με τα τραγούδια. Ο Jon έχει μια τάση να γράφει μελωδικά refrain, οπότε εγώ έρχομαι και προσθέτω μια κολλητική μελωδία. Νομίζω πως ο συνδυασμός της εμπειρίας του και του δικού μου ανοιχτού μυαλού λειτουργεί πολύ θετικά σε επίπεδο σύνθεσης. Όσον αφορά τη θέση μου στη μπάντα, νομίζω πως μπορώ και θα βοηθήσω πολύ με τους στίχους και τις μελωδίες.

Όταν πρωτοάκουσα το "Dystopia" πραγματικά είχα μείνει άφωνος. Δεν ξέρω αν το θυμάσαι, αλλά σου είχα στείλει και μήνυμα στο facebook, καθώς ήθελα να σε συγχαρώ για τις καταπληκτικές σου ερμηνείες...
Ααααα... ώστε εσύ ήσουνα (γέλια). Σε είχα ευχαριστήσει, αλλά σε ρώτησα πώς κατάφερες να ακούσεις το δίσκο, αφού ήθελε σχεδόν δύο μήνες για να κυκλοφορήσει.

Ναι, μας είχε σταλεί το promo αρκετά νωρίς είναι η αλήθεια...
Πρέπει να ήσουν πραγματικά από τους πρώτους που το άκουσαν.

Ακούγοντας το, λοιπόν, μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πάθος με το οποίο τραγουδάς και το ότι στις χαμηλές νότες έμοιαζες πολύ στον Matt (σ.σ.: κουνάει το κεφάλι συμφωνώντας), ενώ στις ψηλές θύμιζες τον Tim ή μάλλον ακόμη και τον Halford...
Περισσότερο τον Halford θα έλεγα. Εννοώ πως ο Tim είναι φοβερός τραγουδιστής, αλλά ο Halford φίλε προΰπήρχε (γέλια). Πάντως και οι δύο με έχουν επηρεάσει.

Ένιωσες καθόλου περίεργα που θα αντικαταστούσες αυτούς τους δύο πολύ καλούς τραγουδιστές;
Ναι, φυσικά. Ήθελα να μοιάσω σε αυτούς τους τύπους. Ήταν πρότυπα heavy metal τραγουδιστή για μένα. Ο Tim είναι απίστευτος τεχνικός τραγουδιστής, που κάνει τρομακτικά πράγματα με τη φωνή του. Ο Matt είναι πάρα πολύ καλός, συναισθηματικός και με ισορροπημένες ερμηνείες, σχεδόν σε κάνει να κλάψεις, αν με καταλαβαίνεις. Φυσικά ένιωσα πίεση αντικαταστώντας αυτούς, αλλά αγαπάω το heavy metal, αγαπάω αυτό που κάνω και έπρεπε να το ξεπεράσω, έπρεπε να βάλω τη δική μου σφραγίδα σε αυτό το νέο κεφάλαιο, έπρεπε να γράψω τη δική μου ιστορία. Ξαναλέω, αρχικά ήμουν λίγο φοβισμένος, αλλά πλέον το έχω ξεπεράσει. Ανυπομονώ να γνωρίσω τον Tim και τον Matt, είμαι σίγουρος πως αυτό θα συμβεί κάποια στιγμή και θα ρωτήσω τη γνώμη τους, αλλά πρέπει να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω και δε γίνεται πλέον να νιώθω περίεργα για αυτό.

Τι γίνεται με τους Into Eternity, είσαι ακόμη μαζί τους;
Θα κάνω ό,τι μπορώ για τα παιδιά, αλλά οι Iced Earth είναι πλέον αυτό στο οποίο εστιάζω και πρέπει να αφοσιωθώ.

Πώς αντιμετώπισες το γεγονός ότι ξαφνικά βρέθηκες σε μια μπάντα στην οποία έπρεπε να παίζεις live μπροστά σε πολύ μεγαλύτερο κοινό;
Με συγκέντρωση και καθαρό μυαλό. Με τους Into Eternity είχε συμβεί και αυτό, για παράδειγμα στο Montreal με τους Motorhead παίξαμε μπροστά σε 40.000 κόσμο, οπότε το γνωρίζω αυτό το συναίσθημα, αλλά υπάρχει διαφορά να το κάνεις αυτό συνέχεια, να παίζεις για το κοινό των Iced Earth, που είναι τόσο παθιασμένο και αφοσιωμένο στη μπάντα. Ειλικρινά χαίρομαι που έχω τη δυνατότητα να δείξω πως μπορώ να τραγουδήσω μπροστά σε τόσο κόσμο.

Κρίνοντας τον τρόπο ερμηνείας σου στους Into Eternity, έβλεπα πως η φωνή υπήρχε, αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορούσα να φανταστώ πως θα μπορούσες να βγάλεις αυτό που ακούμε στο "Dystopia".
Ακριβώς αυτό. (γέλια)

Οπότε είχες κάποια εμπειρία με συγκροτήματα στα οποία τραγουδούσες πιο κλασικά πράγματα κατά το παρελθόν;
Ήμουν σε 2-3 μπάντες και ξεκίνησα να τραγουδάω heavy metal το... 1995 ή 1994, όταν τραγουδούσα με άγρια φωνή αλλά και πιο μελωδικά πράγματα, οπότε είχα εμπειρία, η οποία μεγάλωσε πάρα πολύ με τους Into Eternity και τώρα τραγουδάω με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Πιστεύω πως η φωνή που βγάζω στους Iced Earth είναι αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο, μου φαίνεται πιο φυσικό να τραγουδάω κατά αυτό τον τρόπο.

Η περιοδεία πόσο θα κρατήσει;
Το ευρωπαϊκό σκέλος γύρω στον ενάμιση μήνα και μετά θα συνεχίσουμε για τρεις μήνες στη Νότιο Αμερική, τις Η.Π.Α. και κάποια άλλα μέρη τα οποία δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί.

Ωραία, σε ρώτησα αυτό γιατί θέλω να μάθω πώς ανταπεξέρχεσαι σε ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα, με συνεχείς εμφανίσεις, το οποίο πρέπει να είναι πρωτόγνωρο για σένα.
Εξαρτάται από την περίπτωση. Ξέρεις, μερικές φορές που δεν ακούω καλά τη φωνή μου, πιέζομαι παραπάνω, με αποτέλεσμα να βραχνιάζω λίγο την άλλη μέρα, αλλά γενικά προσέχω, κάνω ζέσταμα και μέχρι στιγμής δεν είχα καμία σοβαρή ζημιά που να με αποτρέψει από το να τραγουδήσω. Νιώθω τη φωνή μου να δυναμώνει μέρα με τη μέρα και μαθαίνω κάποια κόλπα, όπως ότι κάποιες στιγμές, όταν δεν έχεις καλή επιστροφή από τα monitors, πρέπει να χαμηλώνεις λίγο την ένταση, να νιώθεις τις νότες και να αφήνεις τον κόσμο να σε καθοδηγεί. Μην ξεχνάς πως το κάθε venue είναι διαφορετικό και ο ήχος δεν είναι πάντα τέλειος, οπότε αυτό που κάνω σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να χαλαρώνω λίγο την ερμηνεία μου για να μην αντιμετωπίσω προβλήματα.

Να ρωτήσω κάτι άλλο. Είσαι στη μπάντα αυτούς τους έξι μήνες και έχετε δώσει πόσες συναυλίες;
(σ.σ.: Κοιτάει το πάσο του και μετράει... 1, 2, 3...) 15

Ok, 15, δεν είναι και τόσο πολλές, αλλά βλέποντας σε χθες έδειχνες πλήρως εξοικειωμένος και γενικά είχες μια άνεση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, αν σκεφτείς πως τόσο ο Jon, όσο και ο Troy, είναι περισσότερο στατικοί, οπότε χρειάζεται ένας δυναμικός frontman για να ανάβει τα αίματα και με πολύ καλή επικοινωνία με τον κόσμο. Και ξαναλέω, είναι μόνο 15 συναυλίες, πώς το κατάφερες;
Σε ευχαριστώ για αυτό που λες. Κοίτα, αγαπάω αυτά τα άτομα με τα οποία βγαίνω και παίζω κάθε βράδυ, νιώθω πολύ άνετα στη σκηνή μπροστά στον κόσμο, δεν έχω άγχος. Μου αρέσει να επικοινωνώ με το κοινό, να το κάνω να συμμετέχει, πάντα το έκανα αυτό. Προέρχομαι από τη σχολή του Bruce Dickinson, τον έχω μελετήσει και έχω δει πώς δουλεύει πάνω στη σκηνή. Έχω περιοδεύσει με πολλούς metal τραγουδιστές, κρατούσα σημειώσεις στο μυαλό μου και έβλεπα τι έκαναν. Προσπαθώ να έρθω στο επίπεδο τους, τους εκτιμώ και με εκτιμούν και αυτό με κάνει να νιώθω άνετα. Πολύ σημαντικό πράγμα.

Πώς βλέπεις τους Iced Earth να εξελίσσονται; Ποιά είναι η ανταπόκριση για το καινούριο άλμπουμ; Νιώθεις πως η μπάντα αρχίζει να «μεγαλώνει» ξανά, μετά τη στατικότητα των τελευταίων χρόνων;
Είναι πολύ θετική η ανταπόκριση του κόσμου. Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε μια νύχτα. Ίσως χρειαστεί να βγάλουμε ένα ή δύο καλά άλμπουμ ακόμα, αλλά φαίνεται πως κάποιες αγορές στην Ευρώπη είναι πιο αδύναμες από κάποιες άλλες, ανεξάρτητα από το ποια μπάντα είσαι, εκτός βέβαια κι αν μιλάμε για τους Iron Maiden (γέλια). Αλλά για συγκροτήματα του δικού μας επιπέδου είναι σημαντικό να βλέπω πως, από την πρώτη συναυλία που δώσαμε έως τη χθεσινή, ο κόσμος ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στα καινούρια κομμάτια. Τους βλέπω να τραγουδάνε τους στίχους και καταλαβαίνω ότι ακούνε το νέο άλμπουμ. Αρχίζει να αποτυπώνεται στις συνειδήσεις τους. Καταλαβαίνω την αρχική διστακτικότητα στο «ποιός είναι αυτός ο Stu Block που προσπαθεί να πάρει τη θέση του Matt;». Βλέπω όμως και την πρόοδο. Ο κόσμος μιλάει, είτε στο internet, είτε οπουδήποτε αλλού, και αυτοί που άκουσαν τον δίσκο λένε «μην είσαι σκεπτικιστής και αγόρασε το δίσκο ή πήγαινε στην συναυλία τους γιατί αξίζουν»...

Να παραφράσουμε δηλαδή ένα στίχο από το "V" και να πούμε ότι ο κόσμος αφυπνίστηκε με το καινούριο άλμπουμ; Γιατί, καλώς ή κακώς, με τα "Crucible Of Man" και "Framed Armageddon" οι οπαδοί εξακολουθούσαν να αγαπούν τη μπάντα, αλλά είχαν απογοητευτεί έως ένα βαθμό, τουλάχιστον εγώ έτσι το νιώθω. Ξαφνικά όλοι λένε πως οι καλοί Iced Earth επέστρεψαν, οπότε η συνέχεια τι περιλαμβάνει;
Kick ass and take names man (σ.σ.: αμετάφραστο). Να βγάλουμε πολλούς ακόμη δίσκους... Κοίτα, ήρθα για να μείνω. Το έχω συζητήσει πάρα πολλές φορές με τον Jon, με τον οποίο έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Τον νοιώθω σαν τον αδερφό που ποτέ δεν είχα. Έχω μια αδερφή την οποία αγαπώ πάρα πολύ, αλλά ζει μακριά. Με τον Jon όμως από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε ένιωσα το δέσιμο. Ήρθα στη μπάντα για να μείνω, ο Jon θέλει να μείνω και είμαστε αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον και στο συγκρότημα και πιστεύω πως θα βγάζουμε δίσκους για πολύ καιρό μαζί.

Πώς βλέπεις την όλη κατάσταση με το παράνομο downloading;
Το μόνο σίγουρο είναι πως περιορίζει τις πωλήσεις. Αυτοί που «κατεβάζουν» παράνομα, στην ουσία κλέβουν τα συγκροτήματα, αλλά πιστεύω πως ο ψυχισμός του μέσου νέου αυτή τη στιγμή του λέει πως η μουσική πρέπει να είναι δωρεάν. Είναι λυπηρό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Οι πωλήσεις των δίσκων πέφτουν και οι μπάντες πλέον εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από τις συναυλίες και από το να πουλάνε merchandise. Εκεί είναι πλέον τα λεφτά. Δεν ξέρω τι θα συμβεί με τις δισκογραφικές εταιρείες, ποιός ξέρεις άλλωστε; Είναι προφανές πως το downloading επηρεάζει τα πάντα, από τις εταιρείες, τα δισκοπωλεία, μέχρι τον ψυχισμό του ατόμου, όπως σου είπα και πιο πριν. Ενώ λοιπόν τα συγκροτήματα επενδύουν χρόνο στο να φτιάξουν τον όσο το δυνατό καλύτερο ήχο, ο κόσμος ακούει μουσική από το ipod και γενικά από mp3 format, το οποίο πραγματικά σκοτώνει την ποιότητα της μουσικής. Γενικά ακούνε τη μουσική διαφορετικά πλέον, ακόμη κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να ακούει μουσική στο ipod μου και τα μικρά ακουστικά του, αλλά φίλε μου είναι πολύ διαφορετικό από το να ακούσεις τη μουσική σε ένα κανονικό στερεοφωνικό σύστημα. Είναι χάλια η κατάσταση, αλλά αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε πια...

Ο κόσμος θέλει τη μουσική του σε ποιότητα fast food.
Αυτό ακριβώς Κώστα, τη θέλει φθηνή και γρήγορη.

Δε θέλω να φανεί άσχημο, αλλά νομίζω πως πλέον όσοι ακούνε μουσική, και μιλάω κυρίως για τις μικρότερες ηλικίες οπαδών, δεν τους ενδιαφέρει να έχουν κάτι στη συλλογή τους, αρκεί να μπορούν να το «κατεβάσουν». Έχουν χάσει, ή ίσως ποτέ να μην ένιωσαν, τη μαγεία της αγοράς ενός δίσκου.
Είναι ακριβώς αυτό που λες, πλέον δεν ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο να μπει στο αυτοκίνητό του, να πάει στο δισκοπωλείο, να αγοράσει το cd ή το βινύλιο και να γυρίσει στο σπίτι του να το ακούσει, να χαζέψει το εξώφυλλο, τους στίχους και τις φωτογραφίες. Δε νοιάζονται ή δεν καταλαβαίνουν τα ρίσκα που παίρνει το κάθε συγκρότημα για να βγάλει ένα δίσκο και πως πρέπει να βγάλει τα προς το ζην από τις πωλήσεις αυτού. Νιώθουν πως χάνουν χρόνο. Ζούμε στην εποχή της στιγμής φίλε μου και αυτό είναι. Όλα μπορούν και γίνονται στη στιγμή.

Ας το ελαφρύνουμε λίγο γιατί παρασοβαρευτήκαμε μου φαίνεται (γέλια). Μεγαλώνοντας, τι μουσική άκουγες;
Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με πολλή κλασική μουσική, ο πατέρας μου άκουγε Σοπέν, Μπετόβεν, Τσαϊκόφσκι και άλλα παρόμοια πράγματα, αλλά επίσης οι γονείς μου άκουγαν και πολύ Beatles, οπότε, όπως καταλαβαίνεις, είμαι μεγάλος οπαδός της μουσικής τους. Μετά άρχισα να ακούω δικά μου πράγματα, όπως Rush, Cream και γενικά πιο κλασικά prog συγκροτήματα. Στη συνέχεια ήρθαν οι Dream Theater και άλλες παρόμοιες μπάντες... Γενικά ήμουν του progressive, αλλά ταυτόχρονα μου άρεσε και το κλασικό metal, όπως οι Priest και οι Maiden.

Ok, μια τελευταία ερώτηση. Υπάρχουν συγκροτήματα που ακούς και λες «...αν και δεν είναι metal μου αρέσει»;
Μα φυσικά! Μου αρέσουν οι Volbeat, που αναμιγνύουν ήχους, δεν είναι metal, αλλά υπάρχουν κάποια metal στοιχεία. Ακούω πολύ Porcupine Tree, Spock's Beard και γενικά η λίστα είναι μεγάλη.

Stu, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Εγώ σε ευχαριστώ.

Κώστας Πολύζος
  • SHARE
  • TWEET