Συνέντευξη: Helloween (Andi Deris)

28/10/2007 @ 09:54
Εν όψει της πολυαναμενόμενης κυκλοφορίας του νέου album των Helloween, ο τραγουδιστής του group, Andi Deris, βρέθηκε στην Ελλάδα και μίλησε στο Rocking.gr για το νέο αριστούργημα "Gambling With The Devil". Παράλληλα, μας άνοιξε την όρεξη για την προσεχή κοινή συναυλία των Helloween και Gamma Ray και δεν παρέλειψε να αναφερθεί στις σχέσεις που έχει σήμερα η μπάντα με τους Kiske, Grapow και Kusch...

Δ.Μ.: Καταρχάς θα ήθελα να σε συγχαρώ για το καινούριο άλμπουμ, “Gambling With The Devil”.
Σου άρεσε;

Δ.M.: Το λάτρεψα!
(Αστειευόμενος) Σκίζει ε; Το ξέρω. Σ' ευχαριστώ.



Δ.M.: Είχατε στο μυαλό σας να εισάγετε στοιχεία από προηγούμενα άλμπουμ; Πώς θα περιέγραφες το “Gambling With The Devil” σε σχέση με το ύφος παλαιότερων άλμπουμ;
Ίσως υπάρχουν κάποια στοιχεία στο “Gambling with the devil”, τα οποία μου θυμίζουν αρκετά το “Better than Raw”. Έχουν και τα δύο την ίδια ωμότητα, αλλά το “Gambling With The Devil” ανεβαίνει πολύ περισσότερο στις ταχύτητες.

Γ.K.: Προσωπικά μου θυμίζει στιγμές από το “Time Of The Oath”, ειδικά στα βαρύτερα κομμάτια.
OK. Εγώ θα ανέφερα το “Walls Of Jericho”, με πολύ καλύτερο ήχο. Είχε βέβαια ηχογραφηθεί πολλά χρόνια πριν, αλλά υπάρχουν καταπληκτικά τραγούδια σ' αυτό. Υπάρχει ωμότητα σ' αυτό το άλμπουμ και όλα όσα κάνουν μια μεταλλική καρδιά να χτυπά γρηγορότερα. Έτσι λοιπόν, πιστεύω πως το νέο άλμπουμ ηχεί σαν ένα μοντέρνο “Walls of Jericho” με κάτι από “Better Than Raw”. Είναι δύσκολο, ξέρετε, να απαντήσεις σε κάτι τέτοιο. Όταν ετοιμάζεις ένα άλμπουμ, αναρωτιέσαι αν μοιάζει με το τάδε ή το τάδε παλιότερο άλμπουμ, αλλά δεν μπορείς να πεις με σιγουριά. Πάντα το κοινό αποφασίζει, γιατί όταν ακούς κάτι για πρώτη φορά, ίσως έχεις τελείως διαφορετική γνώμη από αυτόν που το έφτιαξε. Καμιά φορά λέω πως, κατά τη γνώμη μου, ηχεί σαν το “Master Of the Rings” και ο κόσμος μου απαντά «Ε; Tι; Πώς;» (γελάει) «Α! Εντάξει! Ίσως κάνω λάθος ...».

Δ.M.: Θέλατε το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου να είναι μια μορφή φόρου τιμής σε συγκροτήματα όπως οι Judas Priest ή οι Manowar;
Καθόμουν σε μια γωνιά και το άκουγα. Χαμογέλασα ασυναίσθητα και σκέφτηκα «Αυτό ακούστηκε σαν Rob Halford». Βέβαια, δοκίμασα να το τραγουδήσω διαφορετικά, αλλά απλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Είναι τόσο ψηλά, που υποχρεούσαι να το τραγουδήσεις έτσι και καταλήγει να ακούγεται σαν Rob Halford, τουλάχιστον όταν το τραγουδάω εγώ.

Δ.M.: Δεν ήξερα ότι μπορούσες να καταφέρεις κάτι τέτοιο.
Ναι! Δοκιμάζεις κάτι και ξαφνικά λες: «Ω-ω-ω, κράτα το! Είναι όπως πρέπει να είναι».

Γ.K.: Πιστεύεις πως θα σου προκαλέσει δυσκολίες αυτό το κομμάτι σε ζωντανές εμφανίσεις;
Χμ, θα μπορούσε, θα μπορούσε.

Δ.M.: Θα το παίξετε;
Ναι, θα προσπαθήσουμε. Ίσως όχι σ' αυτή την περιοδεία, αλλά αργά ή γρήγορα θα βρει τη θέση του στις συναυλίες.

Δ.M.: Είναι φανταστικό τραγούδι!
Συμφωνώ απολύτως, μου αρέσει πολύ. Αλλά πρέπει να δούμε πόσο μεγάλο θα είναι το πρόγραμμα. Έχουμε ήδη υπολογίσει μία ώρα και πενήντα λεπτά, που είναι πολύ. Έχουμε ετοιμάσει και ένα medley κι άλλες εκπλήξεις. Αλλά θα παίζουν και οι Axxis και οι Gamma Ray στην περιοδεία μαζί μας. Οπότε, οι Helloween, μόνοι τους, δεν πρέπει να ξεπεράσουν τη μία ώρα και σαράντα λεπτά ή κάτι τέτοιο, αλλιώς θα παραγίνει κουραστικό και για το κοινό. Υπάρχει επιπλέον και το τζαμάρισμα με τους Gamma Ray...

Δ.M.: Οι Gamma Ray θα είναι support ή co-headliners;
Θα έλεγα co-headliners, γιατί μπορούν να παίξουν όσο θέλουν.

Δ.M.: Αυτό εξαρτάται από τον Kai Hansen;
Ναι, εξαρτάται από τον Kai. Αλλά και από την αλληλεπίδραση μεταξύ των Gamma Ray και των Helloween, γιατί κάνουμε μαζί ένα μεγάλο σόου. Οπότε, κατά τη δική τους εμφάνιση, μερικές φορές, θα παραβρίσκονται και μερικές χαζές κολοκύθες των Helloween.



Δ.M.: Πώς είναι οι σχέσεις σας με τον Biff Byford και γιατί δεν κάνατε κάποιο ντουέτο στο άλμπουμ;
Γιατί, θα έπρεπε; (γέλια) Είχαμε κάνει μια τέτοια συνεργασία στο κομμάτι “We Gotta Rock”. Τραγούδησαν ο Biff, o Lemmy από τους Motörhead, ο Αngy (σ.σ. Anderson) από τους Rose Tatoo, κι εγώ. Ήμουν το μωρό της παρέας. Ο κατά 23 χρόνια νεότερος. Αλλά ήταν τιμή για μένα να συμμετέχω σ' αυτό το project. Είναι ένα πολύ καλό τραγούδι. Σαν AC/DC που παίζουν metal. Νομίζω πως διατίθεται στο διαδίκτυο δωρεάν, για τους οπαδούς, με ένα βίντεο με τους τέσσερις τραγουδιστές, τους τέσσερις βλάκες. (γελάει) Έχουμε κάνει λοιπόν τέτοια συνεργασία, αλλά στο άλμπουμ των Saxon δεν χρειάζεται ένας Andi κι ούτε στο άλμπουμ των Helloween απαραίτητα ο Biff. Είναι μια απλή ένδειξη φιλίας το να μιλήσει ο Biff στην εισαγωγή του άλμπουμ μας. Ένα «γεια» από τους Saxon. Αυτό νομίζω αρκεί.

Γ.K.: Το νέο άλμπουμ θυμίζει πολύ τον κλασσικό metal ήχο της δεκαετίες του '80, ιδιαιτέρα στις κιθάρες, και σημειώνει μια απομάκρυνση από το γερμανικό ήχο. Συμφωνείς;
Θα ήθελα να πω ότι ο ήχος δεν έχει καμία σχέση με τη δεκαετία του '80. Τόσο οι Αμερικάνοι που ακούν το άλμπουμ όσο και η ίδια η μπάντα, όλοι πιστεύουν πως τραγούδια όπως τα “Kill It”, “The Bells Of The Seven Hells”, “Paint A New World” και “Dreambound” εκφράζουν έντονα το γερμανικό στοιχείο (μιμείται ένα δαιμονικό γέλιο). Αλλά υπάρχουν και πολλά «μη-γερμανικά» τραγούδια, όπως το “I.M.E.”, που είναι πολύ κοντά στο αμερικάνικο mainstream, ή το “Fallen To Pieces”, που είναι πιο επικό, σαν μια συνάντηση των Dream Theater με τους Helloween. To “As Long As I Fall” θυμίζει το ύφος του “If I Could Fly”, για το οποίο πολλοί είχαν πει ότι απομακρύνεται από το ύφος των Helloween και ότι έμοιαζε με αμερικανικό metal που ο καθένας θα μπορούσε να παίξει. Δηλαδή, αν δεν υπήρχε η φωνή κανείς δε θα ήξερε ποιο συγκρότημα παίζει το κομμάτι.

Δ.M.: Μιας και ανέφερες το “If I Could Fly”, σκεφτήκατε ποτέ να προσλάβετε ένα μόνιμο μέλος για να παίζει πλήκτρα;
Είχαμε στο παρελθόν τον Jorn Ellerbrock, μέχρι το “Rabbit Don't Come Easy”. Πιθανόν οι παλιοί οπαδοί να τον θυμούνται. Δυστυχώς αρρώστησε, είχε προβλήματα με τα ναρκωτικά και χρειάστηκε ψυχιατρική αγωγή. Αφότου έπαιξε στο “Rabbit Don't Come Easy”, το παράκανε με τα κωλοναρκωτικά και φλίπαρε. Ήταν καλύτερα να μην επιστρέψει στην μπάντα, γιατί τα περισσότερα προβλήματά του διογκώνονταν με τις περιοδείες κλπ. Εν τέλει, αποφασίσαμε να μην έχουμε πια κάποιο μέλος που να παίζει πλήκτρα.



Δ.M.: Πόσο δύσκολο ήταν να γράψετε τα καινούρια τραγούδια κατά τη διάρκεια περιοδείας;
Πολύς κόσμος έχει καταλάβει λάθος. Δεν γράψαμε τα κομμάτια κατά τη διάρκεια της περιοδείας, μαζέψαμε όμως χιλιάδες ιδέες. Πρέπει να φανταστείς ότι μέσα στο πούλμαν της περιοδείας βρίσκεται όλο το crew, που πίνει, γλεντάει, κλπ. Όταν σου έρθει μια ιδέα, κάθεσαι με τη κιθάρα και τον φορητό υπολογιστή σου και την επεξεργάζεσαι. Όταν γύρισα στο σπίτι, μετά από ένα χρόνο περιοδείας, είχα να αντιμετωπίσω όλη αυτή τη μάζα κακοηχογραφημένων ιδεών, που ακόμα κι εγώ ο ίδιος δεν μπορούσα να αποκρυπτογραφήσω. Ήταν χρονοβόρο, αλλά και πολύ χρήσιμο και όμορφο. Θυμόμουν: «Α! Αυτό το έγραψα στη Ρωσία. Α! Αυτό το έγραψα στη Βραζιλία».

Δ.M.: Υπάρχει μια κεντρική θεματική ιδέα στο “Gambling With The Devil”;
Γ.K.: Ποιος τζογάρει με το διάβολο;
Όλοι τζογάρουν με το διάβολο. Η έκφραση διαπερνά όλα τα κομμάτια του δίσκου. Από το πιο ασήμαντο ως το σημαντικότερο πράγμα, όλοι τζογάρουν με το διάβολο. Αν απατήσεις την γκόμενά σου και σε ξαποστείλει, έπαιξες κι έχασες. Ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο, για παράδειγμα οι ακτίνες Χ είναι πολύ χρήσιμες για την ιατρική, αλλά από τη ίδια τεχνολογία προέρχεται και η ατομική βόμβα. Trick or treat! Κερδίζεις ή χάνεις. Είναι πολύ εύκολο να βρεις ιδέες για να γράψεις τέτοια τραγούδια, εφόσον υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή για τα οποία τζογάρουμε με το διάβολο.

Δ.M.: Πιστεύεις πως έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο που χειρίζεσαι τη φωνή σου, στα τελευταία δύο άλμπουμ;
Στην πραγματικότητα, όχι. Όταν το απαιτεί το τραγούδι, τραγουδάς με τον τάδε τρόπο και ξαφνικά ανακαλύπτεις ένα διαφορετικό στιλ. Υπάρχουν ίσως πιο brutal στιγμές, όπως στο “Kill It” και “The Bells Of The Seven Hells”, γιατί οι στίχοι είναι πιο ωμοί. Αυτή η τεχνική θέλει λέξεις πιο μοχθηρές, πιο επιθετικές, για να ταιριάζει. Αλλιώς δε θα είχα χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνική. Δε θα κόλλαγε σε ένα στίχο που να λέει: “I was walking down the street, and I saw you rocking to the beat” (μιμείται πως θα ακουγόταν και γελάει). Αν χρησιμοποιήσεις brutal φωνητικά σε ένα τέτοιο στίχο, τότε πώς θα διαφοροποιήσεις φωνητικά ένα “I’ll kill you motherfucker”;

Δ.M.: Οι Helloween είναι ένα συγκρότημα, του οποίου η μουσική περιλαμβάνει πολλά στοιχεία: power, epic, heavy , melodic metal κλπ. Πάνω απ' όλα όμως, πιστεύω πως οι Helloween είναι το συγκρότημα που δε δίστασε να εισάγει το χιουμοριστικό στοιχείο στη μουσική του και τη σκηνική του παρουσία. Πώς πιστεύεις ότι καταφέρατε να ισορροπήσετε όλα αυτά τα στοιχεία;
Αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Ειδικά όταν συνεργαζόμασταν με Άγγλους μάνατζερ, που μετά από μερικές συναυλίες μας είπαν πως δεν τους άρεσε και ήθελαν να εμφανιζόμαστε σαν μια «σοβαρή metal μπάντα». Κι εκεί κάθεσαι και τους κοιτάς και λες: «Τι το σοβαρό μπορεί να έχει μια μπάντα που λέγεται Helloween;». Είναι γλυκό και πικρό, trick or treat. Το Halloween φυσικά έχει κάτι το τρομαχτικό σκοτεινό, αλλά παραμένει και αστείο. Είναι ένα παιδικό παιχνίδι. Είναι «διαβολικό», αλλά με αστείο τρόπο. Αλλά από τη άλλη έχεις τους μάνατζερ που σου λένε ότι κάνεις βλακείες και ότι πρέπει να γίνεις ένας σοβαρός star της metal και μπλα μπλα μπλα. Είμαστε Ευρωπαίοι, δεν είμαστε Αμερικάνοι, δεν παραπαίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά. Δεν το παίζουμε σούπερ σκληροί ροκ σταρ. Όταν μας συναντήσεις στο δρόμο, θα βγάλουμε και φωτογραφίες και μπορεί και να πιούμε και καφέ μαζί. Δεν είμαστε «σοβαροί»! Όταν λοιπόν αλλάξαμε μάνατζμεντ, ξαφνικά μας επιτρεπόταν να είμαστε αστείοι. Επέστρεψε η σωματική κωμωδία στα σόου κι αυτό αρέσει στον κόσμο. Τις γουστάρουν αυτές τις βλακείες.

Γ.K.: Δηλαδή θα συνεχιστεί αυτό και σ' αύτη την περιοδεία;
Σίγουρα!

Δ.M.: Τι να περιμένουμε από σένα και τον Kai, στη σκηνή;
Εξαρτάται. Αν θυμάμαι καλά, στα τελευταία πέντε φεστιβάλ που παίξαμε μαζί, μοιραζόμασταν το «Future World», στο οποίο τσακωνόμασταν στα ψέματα για το μικρόφωνο. Μάλλον τώρα θα υπάρχει και κάτι παραπάνω.

Γ.K.: Κάτι από το "Walls Of Jericho";
Περίμενε και θα δεις! (γέλια) Για να πω την αλήθεια, δεν έχει αποφασιστεί ακόμα το ποιος θα παίξει τι, ούτε τι θα παίξουμε μαζί. Δεν υπάρχει πιθανότητα να τσακωθούμε. Αν οι Gamma Ray επιμείνουν να παίξουν εκείνοι μόνοι τους κάποιο από τα παλιά κομμάτια Helloween, φυσικά θα το σεβαστούμε. Υπάρχει τόσο πολύ υλικό.



Δ.M.: Πόσο δύσκολο είναι για σένα να τραγουδάς κομμάτια, τα οποία έχουν πολλοί αγαπήσει τραγουδισμένα από τον Michael Kiske;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Υπάρχουν πολλοί που έχουν συνδέσει αναμνήσεις με τη φωνή του Michael. Όπως το “A Tale That Wasn't Right”. Πολλοί άνθρωποι έκαναν το πρώτο τους...δεν ξέρω εγώ τι, ακούγοντας αυτό το κομμάτι. Μπορεί να το τραγουδήσω όσο πιο καλά μπορώ και να πεις «α, πολύ ωραίο», αλλά και πάλι δεν θα είναι όπως το έλεγε ο Michael. Το καταλαβαίνω απόλυτα. Θυμάμαι τα αγαπημένα μου κομμάτια των Van Halen. Λάτρευα τη φωνή του Sammy Hagar, σε πολλές περιπτώσεις πιο πολύ και από τη φωνή του David Lee Roth. Κι όμως, στα παλιά κομμάτια, ακόμα κι αν τα τραγουδούσε καλύτερα ο Sammy Hagar, εγώ προτιμούσα τον David Lee Roth. Είναι τα νιάτα μου. Δε σημαίνει πως δεν μου αρέσει η φωνή του. Όμως σ' αυτά τα κομμάτια θα προτιμώ πάντα τον David Lee Roth, έστω κι αν τα τραγουδήσει χάλια, σε σχέση με τον Hagar, έστω κι αν αυτός τα τραγουδήσει καλύτερα. Φυσικά, ο Michael Kiske δεν τραγούδησε ποτέ άσχημα, μην παρεξηγήσετε αυτό που λέω.

Γ.K.: Πολλοί οπαδοί σας θα ήθελαν πολύ να ξαναδούν τον Michael Kiske να τραγουδάει μαζί σας, έστω και για μία μόνο ειδική εμφάνιση. Πέρασε ποτέ από το μυαλό σας να επικοινωνήσετε μαζί του για κάτι τέτοιο;
Μπορείτε να την απαντήσετε και μόνοι σας αυτή την ερώτηση. Του είχαμε προτείνει να τραγουδήσει στο τρίτο “Keeper…”, ακόμα κι αν ήθελε με δικά του κομμάτια. Του είχαμε επίσης προτείνει να συμμετέχει στην σχετική περιοδεία. Δεν δέχεται, μισεί το metal, μας μισεί εμάς και μισεί τους μεταλλάδες. Τι στο διάολο! Μη σώσεις και τραγουδήσεις μαζί μας, αφού δεν θες να τραγουδάς metal πια! Το είπε ακόμα και στο διαδίκτυο: «όχι στο metal, οι μεταλλάδες είναι βλάκες κτλ».

Δ.M.: Συμπεριλάβατε στο τελευταίο σας DVD σκηνές από τα παρασκήνια της τελευταίας σας συναυλίας στη Ελλάδα. Έχετε ποτέ σκεφτεί να μαγνητοσκοπήσετε μια συναυλία σας στην Ελλάδα;
Ναι το έχουμε σκεφτεί. Αλλά τελικά είναι θέμα χρημάτων. Όταν οι μάνατζερ προγραμματίζουν τις μαγνητοσκοπήσεις, βρίσκουν την απλούστερη και φθηνότερη λύση, δηλαδή ψάχνουν να βρουν σε ποιο χώρο βρίσκεται ήδη το απαραίτητο υλικό και οι υποδομές. Αυτό ίσχυε μόνο για το Τόκιο τη Βραζιλία και -προς έκπληξη όλων- στη Σόφια.

Γ.K.: Και οι Sodom μαγνητοσκόπησαν το dvd τους εκεί.
Πράγματι, κι αυτό γιατί στη Σόφια παραδόξως τα έχουν όλα έτοιμα. Δυστυχώς, δεν έχουμε ποτέ μαγνητοσκοπήσει τίποτα στη Ελλάδα. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε στο μέλλον. Καμιά φορά μπορεί να βλέπουμε ότι έχουμε γεμάτο συναυλιακό χώρο και τον κόσμο να κάνει σαν τρελός, και λέμε: «Ωραία συναυλία, γιατί δεν τη μαγνητοσκοπήσαμε;». Ο λόγος είναι ότι δεν το προβλέψαμε έξι μήνες πριν, δεν υπήρχε ο απαραίτητος προϋπολογισμός, ούτε η εγγύηση ότι θα καταφέρουμε να πουλήσουμε εκατοντάδες χιλιάδες DVD παγκοσμίως, ώστε να καλυφθούν τα έξοδα μαγνητοσκόπησης τριών ή τεσσάρων συναυλιών.



Γ.K.: Όταν πρωτοήρθες στους Helloween (σ.σ. το 1994) έφερες μαζί σου λίγο από τον ήχο των Pink Cream 69. Υπάρχει πιθανότητα να επανέλθουν στοιχεία από αυτόν τον ήχο σε επόμενα άλμπουμ;
Υπάρχουν τέτοια στοιχεία ακόμα και στον καινούριο δίσκο. Για παράδειγμα στα κομμάτια “As Long As I Fall”, “I.M.E” και “Fallen To Pieces”. Αλλά να κάνουμε ένα ολόκληρο δίσκο με «κρεμώδη» ήχο, δεν το πιστεύω.

Γ.K.: Δηλαδή, δεν πρόκειται να δούμε ένα νέο “Master Of The Rings”;
Νομίζω πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Ίσως σε μερικά χρόνια, αν επιστρέψει το hard rock με πολλές μελωδίες και pop στοιχεία. Αν αρέσει στον κόσμο κι αν μπορούμε να γράψουμε τέτοια μουσική... Πιστεύω πάντως πως προς το παρόν αυτό δεν αρέσει στον κόσμο. Νομίζω ότι διανύουμε μια δύσκολη εποχή.

Γ.K.: Βγάλατε dvd με τίτλο "Live In 3 Continents". Πες μας μερικά λόγια γι' αυτό και πώς το βλέπεις σε σχέση με το παλαιότερο dvd σας, το "High Live".
Το "High Live" είναι τελείως ανόθευτο. Αν το συγκρίνεις, ακούγεται φριχτό. Είχε ξεπερασμένη τεχνική μαγνητοσκόπησης, κακή ποιότητα εικόνας, και βέβαια δεν είχε φτιαχτεί για dvd, παρά μόνο για VHS. Αλλά η απληστία του αγγλικού μάνατζμεντ το μετέφερε σε dvd, χωρίς καμία επεξεργασία, οπότε είναι απαράδεκτο. Για την εποχή του VHS είναι ανεκτό. Σε σχέση όμως με το σημερινό μας dvd, είναι σκατά, αν θες τη γνώμη μου.

Γ.K.: Ο Michael Weikath είχε έρθει σε ρήξη με τους Uli Kusch και Roland Grapow (σ.σ. πρώην drummer και πρώην κιθαρίστας των Helloween, αντίστοιχα), σχετικά με τον ήχο του άλμπουμ “The Dark Ride”. Όντας ο συνθέτης των μισών τραγουδιών του δίσκου αυτού, ποια είναι η γνώμη σου γι' αυτό το γεγονός;
Υπήρχε μια έντονη προτροπή της δισκογραφικής εταιρίας να κάνουμε ένα άλμπουμ για την Αμερική, πιο σκοτεινό, που να λέγεται “The Dark Ride” κλπ. Στην πραγματικότητα αν πάρεις μια σύνθεση, μέσω της παραγωγής μπορείς να την κάνεις πολύ αρνητική ή πολύ περίπλοκη ή υπερ-πειραγμένη. Εξαρτάται από την παραγωγή. Ο Weiki δεν το ήθελε αυτό, ενώ οι άλλοι δύο το ήθελαν. Εγώ ήμουν στη μέση. Έγραφα μεν τα κομμάτια, αλλά δεν ήμουν υπεύθυνος για το πώς θα ηχούν. Αυτό εξαρτάται από τα υπόλοιπα μέλη μιας μπάντας και από την παράγωγη. Ο Weiki είχε τσαντιστεί από την αρχή, επειδή η παραγωγή δεν γινόταν με τον κλασσικό θετικό ήχο των Helloween. Το άλμπουμ είχε αφεθεί σε μια ψυχρή βρετανο-αμερικανική παραγωγή. Τα κομμάτια μπορεί να είναι καλά, αλλά δεν είναι Helloween.



Γ.K.: Παρόλα αυτά, οι οπαδοί σας το τοποθετούν ανάμεσα στα καλύτερά σας.
Φυσικά. Εγώ πιστεύω πως είχε πολύ καλά κομμάτια και πως η στιγμή ήταν κατάλληλη για ένα τέτοιο δίσκο. Είχαμε μια grunge παραγωγή, σε μια εποχή που ο κόσμος προτιμούσε αυτό τον ήχο, παρά το power rock. Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, ο κλασσικός Helloween ήχος δεν ήταν κατάλληλος. Ο Weiki δεν το γούσταρε και καταλαβαίνω γιατί. Κι όμως πιστεύω ότι αυτός ο ήχος, που δεν του αρέσει, βοήθησε τους Helloween εκείνη τη στιγμή.

Γ.K.: Ευχαριστούμε πολύ. Έχεις να προσθέσεις κάτι;
Ναι! Προσέξτε. Ετοιμάσαμε έναν γρίφο για τους οπαδούς μας, ο οποίος βρίσκεται στο βιβλιαράκι του cd. Δεν είναι εύκολος, αλλά ένας μεταλλάς μπορεί να τον λύσει σε περίπου είκοσι λεπτά. Θα βρείτε σχήματα ή αριθμούς που θα σας βοηθήσουν να λύσετε το γρίφο. Αν βρείτε τη λύση, μπορείτε να τη στείλετε στην ιστοσελίδα μας και να συμμετέχετε σε κλήρωση για να κερδίσετε δυο εισιτήρια για να ακολουθήσετε τους Helloween στην περιοδεία που θα κάνουν σε κάποια άλλη ήπειρο. Οι Ευρωπαίοι οπαδοί θα μας ακολουθήσουν στην Αμερική και οι Αμερικανοί και Ασιάτες στην Ευρώπη.

  • SHARE
  • TWEET