Συνέντευξη: Γρηγόρης Δεσύπρης

Πρέπει να ομολογήσω πως πρόσφατα ήρθα σε επαφή με τον Γρηγόρη Δεσύπρη και τη μουσική του, όμως από τότε δηλώνω φανατικός υποστηρικτής του. Η συνέντευξη, αν και προσωπικά τη θεώρησα φιλική κουβεντούλα, παρόλο που έγινε μέσω υπολογιστή (η τεχνολογία μας φέρνει κοντά ), για εμένα ήταν χαρά και μάθημα ζωής. Δε μάσησε τα λόγια του, αν και είμαι σίγουρος ότι θέλει και μπορεί να τα πει ακόμη πιο χύμα - αλλά τότε εμείς δε θα μπορούσαμε να τα παρουσιάσουμε σε σας.

Γεια σου Γρηγόρη. Συγχαρητήρια για το "Απλά και Μπερδεμένα"! Θεωρώ πως μετά από χρόνια επιστρέφεις με ένα πολύ καλό album. Τι έχεις να μας πεις γι' αυτό;
Τώρα αν σου λεγα ότι είμαι «απλός» αλλά και πολύ «μπερδεμένος», θα 'λεγες πως παίζω με τις λέξεις! Στην πραγματικότητα αυτό μου συμβαίνει... Ξέρεις... Έχω πει στον εαυτό μου εκατοντάδες φορές πως θα τα παρατήσω, αλλά το μικρόβιο (του «γραψίματος» κατά κύριο λόγο), δε μ' αφήνει... Γι' αυτόν καθ' αυτόν τον δίσκο τώρα... Είχα μαζέψει υλικό δυο χρόνων, ίσως και παραπάνω, έκανα ένα ξεσκαρτάρισμα αφήνοντας έξω πράγματα που τα θεώρησα υπερβολικά για την εποχή κι άλλα που μου ακουγόντουσαν χλωμά και λαπαδιασμένα! Αν και η «μουσική» είναι πάντα αυτό που μας ταιριάζει κι όχι αυτό που «πρέπει», δε μπορείς να ξεφύγεις στο άλλο άκρο από αυτό που θα μπορέσει να «περάσει» προς την εταιρεία του ο παραγωγός σου, γιατί άμα του βάλεις δύσκολα δε θα τολμήσει να διακινδυνέψει «τρίξιμο» στην καρεκλίτσα του γραφείου του... Εκτός κι αν σέρνεις πίσω σου ένα «όνομα», όπως κι αν το κάνουμε, θα παίξεις και το παιχνίδι τους στο βαθμό όμως που δεν θα ξεπουληθείς...

Πως είναι μέχρι τώρα οι κριτικές που έχεις πάρει για το "Απλά και Μπερδεμένα"; Είναι σημαντική μια κριτική, καλή ή κακή;
Οι «κριτικές» που μπορώ και παρακολουθώ, αυτές του Διαδικτύου τουλάχιστον (όπως και η δική σου, στο άρθρο σας στο rocking.gr), είναι από καλές έως και ενθουσιαστικές! Τώρα στα υπόλοιπα ΜΜΕ και στο ραδιόφωνο, πρέπει να χεις «γραφείο τύπου» για να τις παρακολουθείς όλες συγχρόνως, πράγμα που δεν έχω και άρα δεν ξέρω τι επικρατεί... Όσον αφορά το σημαντικό της υπόθεσης, αν εξαιρέσουμε την επιβράβευση του «εγώ» του καθενός από εμάς όταν ο άλλος του δίνει συγχαρητήρια, τελικός κριτής είναι πάντα το κοινό... Επηρεάζεται κάποιος ακροατής σαφώς από τα γραφόμενα, αλλά πάντα έχει και τη «μύγα» να βγάλει δικό του συμπέρασμα. Πάντως σίγουρα παίζουν τα πάντα ρόλο για το χτίσιμο (και το γκρέμισμα) μιας νέας δουλειάς.

Τι έχει το "Απλά και Μπερδεμένα" που θα έκανε κάποιον να το ακούσει;
Πάνω απ' όλα, το στίχο του Κώστα Κολοβού, που μιλάει κέντρο στην καρδιά και το αυτί για πράγματα που καίνε. Έχει συνθέσεις μου που προσπάθησα να είναι διαφορετικές μεταξύ τους για να ακουμπήσουν τον ακροατή χωρίς να κουράσουν, αλλά και να παραμείνουν θεματικά σα μια ενότητα. Έχει στόλισμα (βλέπε ενορχήστρωση) από Κροκίδη (που κι αυτός προσπάθησε να μην υπερβάλλει με ατέλειωτες κιθαριές, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι είναι πιο γρήγορος απ' όλους- δεν του χρειάζεται άλλη μια φορά επιβεβαίωση) κι έχω και μια ερμηνεία αβίαστη και φυσική (έτσι πιστεύω τουλάχιστον), αποφεύγοντας την «αμερικανίλα» που συνήθιζα όλα μου τα χρόνια (μεγαλωμένος με δυτικά ακούσματα βλέπεις και με σχήματα που παίζαμε κατά κύριο λόγο αμερικάνικη rock).

Αλήθεια, τώρα, πως νιώθεις όταν ακούς τα τραγούδια σου;
Πρέπει να σου πω ότι όταν κυκλοφορώ νέα δουλειά, επειδή κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της αλλά και μετά, στο studio, ασχολούμαι μαζί της 20 ώρες το 24ωρο και προσπαθώντας να διορθώσω πράγματα πριν την εκθέσω στον κόσμο (και πάντα κάτι πρέπει να αλλαχθεί), όταν τελικά κυκλοφορήσει, την ακούω ελάχιστα, για να μην τη σιχαθώ!

Εσύ ποιο τραγούδι ξεχώρισες από το album;
Για ρώτα κάποιον γονιό ποιο παιδί του αγαπάει περισσότερο και θα δεις τι θα σου απαντήσει! Πάντως, μιας και θέτεις το ερώτημα, η «Νέα Κιβωτός» είναι αυτή που πάντα μου φέρνει μια ανατριχίλα, το «Άβατο» πάντα μια δυναμική, το «Είν Αργά» το 'χω για να μου θυμίζει τις χαμένες μου αγάπες, τον «Άνεμο» -αγαπημένο μου στο προηγούμενο άλμπουμ μου- γι' αυτά που προσδοκούσα και δεν ήρθαν ποτέ και τέλος το «Η Σιωπή Στ' Αυτί» για να νομίζω ότι είμαι μαζί με τους Black Sabbath!


Τι σε εμπνέει περισσότερο, τα θετικά ή τα αρνητικά συναισθήματα;
Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξο άτομο... Απ' αυτούς που λένε «αύριο ξημερώνει μια καλύτερη μέρα». Έχω κι εγώ τις μαύρες μου όπως όλος ο κόσμος, αλλά τις αφήνω γρήγορα πίσω μου. Έχω μάθει να κοιτάω μπροστά... Έτσι όταν γράφω μουσική, συνήθως γίνεται όταν μου 'ρθουν κάποιες καλές «νότες» στο μυαλό. Δεν έχει να κάνει με συναισθήματα. Από 'κει και πέρα βέβαια, βασικό είναι να γνωρίζεις καλά, να έχεις την αίσθηση τι «πάει» στο συγκεκριμένο τραγούδι και τι όχι... Γιατί μπορώ κάλλιστα να έχω κρυφό όνειρο να γίνω Jagger η Plant, αλλά αφού δεν «το 'χω», πως θα διαμορφώσω τη σύνθεση σε τέτοιες φόρμες; Τώρα αν μου βγει μια «γλύκα» η μια «αγριάδα» στην πορεία, την εσωκλείω...

Τελικά γιατί γράφεις τραγούδια;
Γιατί πίνω νερό; Γιατί τρώω; Γιατί μου χρειάζεται ν' αναπνέω; Πάντως σου ορκίζομαι, όχι για να 'κονομήσω (αλλά οπωσδήποτε για να δοξαστώ! Χα!)!

Τραγούδια άλλων έχεις ζηλέψει;
Καμιά χιλιάδα... Μην πιάσουμε τώρα τους «απ' έξω» (του εξωτερικού - βλέπε Zeppelin, Queen, κ.α.), αλλά μην πιάσουμε και τους «μέσα» (βλέπε Τουρνά, Κατσιμιχαίους, κ.α.). Πάντως, όλων όσων σκέπτονται πριν γράψουν, έχοντας στο μυαλό τους μόνο το αυτί του ακροατή κι όχι το τι έχει χωμένο στην τσέπη του!

Εκτός από τραγουδιστής είσαι και κιθαρίστας. Πες μας λίγα λόγια για τον μουσικό εξοπλισμό σου...
Κρατάω ως «κόρη οφθαλμού» και με τα δόντια μια Gibson Les Paul Custom 20th Anniversary του 1987 (αν δεν κάνω λάθος), μια Fender Strat Plus και δυο ηλεκτροακουστικές, μια Fender και μια Ovation. Αλλά μη νομίσεις ότι είμαι και κάποιος κιθαρίστας ολκής... Ίσα ίσα αυτό που μου χρειάζεται για να στέκομαι αξιοπρεπώς δίπλα σε τέρατα, καλή ώρα στον Κροκίδη. Ε... Έχω κι ένα πλήκτρο Korg N5 για το studio μου, για να περνάω τις «πλάτες» στα κομμάτια. Το ψευτοπαίζω, όχι τίποτα σπουδαίο... Αλλά με βοηθάει στα δάχτυλα η καρδιά μου...

Ας μιλήσουμε λοιπόν για ωραία πράγματα, για μουσική. Τι μουσική αγαπάς ως ακροατής;
Χρονολογικά (και μόνον έτσι), Led Zeppelin "Uber Alles"! Κατόπιν Sabbath, Queen (για τις εξαιρετικές συνθέσεις τους, την ερμηνεία, τα φωνητικά, κατά κύριο λόγο), Aerosmith και Stones για τη διαχρονικότητα τους... Blink 182, Eminem (ναι... κι αυτόν αγαπώ γι' αυτά που λέει)... Και πάμε στα δικά μας. Κατσιμίχες, Παπακωνσταντίνου (του τότε), Χατζιδάκις, Μούτσης, Τουρνάς και όλο και κάποιους θα ξεχνάω... Γενικά, ξυπνάω το πρωί κι ακούω δυνατά για να 'ρθει το βράδυ, να με βρει να πίνω ποτάκι μπροστά στο παράθυρο μου κοιτάζοντας τα δέντρα του Άλσους Νέας Σμύρνης ακούγοντας Latin Jazz κι Astrud Gilberto! Με παρέα, θα βάλω ελληνική ροκ και στο αυτοκίνητο ταξιδεύοντας southern rock (βρε μπας και είμαι ροκ;)...

Θέλω τη γνώμη σου για την ελληνική μουσική σήμερα, όσον αφορά τις συνθέσεις και ερμηνείες αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί η μουσική βιομηχανία.
Πάντα υπήρχε «γραμμή» στη μουσική βιομηχανία, όπου η έκφραση αυτή καθ' αυτή δίνει και το στίγμα: Όταν μιλάμε για βιομηχανία, τότε συζητάμε για ισολογισμούς, κέρδη και ζημιές... Δεν συμπεριλαμβάνεται πουθενά σ' αυτά ο όρος «καλλιτέχνης»... Τώρα όμως, το πράγμα έχει παραγίνει! Είπαμε οι ελληνικές εταιρείες να αντιγράφουν και να διδάσκονται τους «όρους του σύγχρονου marketing» (και άρα να ακολουθούν -με καθυστέρηση ετών- αυτά που συμβαίνουν -και- έξω), αλλά εδώ το έχουν αναγάγει σε επιστήμη! Και χέσε με εμένα, αν πιστεύεις ότι τα λέω γιατί το promo μου είναι φτωχό... Τόσα και τόσα νέα παιδιά προσπαθούν στον χώρο της ροκ και τους τρώει η μαρμάγκα. Η πίττα «έξω» μοιράζεται σε όλα τα είδη μουσικής. Εδώ την καταβροχθίζει ολόκληρη μόνο το (ψευτο)λαϊκό τραγούδι με τραγουδίστριες που πιστεύουν ότι το στόμα τους είναι τοποθετημένο στη θέση της ρώγας τους και γι' αυτό τη δείχνουν με τέτοιο ζήλο! Ή με αγοράκια που τις συναγωνίζονται στις κυκλικές κινήσεις των γοφών! Άσε με... Παράτα με... Σιχάθηκα!

Θα εμφανιζόσουν στην τηλεόραση; Αν ναι, θα ήταν κίνηση καλλιτεχνική ή αναγκαία για να προωθήσεις τη δουλειά σου; Ως μέσο ανάδειξης ταλέντων πάντως, η τηλεόραση φαίνεται να έχει τεράστια δύναμη...
Που στην τηλεόραση; Θα γίνει καμιά συναυλία με τηλεοπτική κάλυψη, όπου οι συμμετέχοντες δε θα πίνουν ποτά ή δε θα κατεβάζουν τον αγλέουρα από φαΐ κρατώντας το μικρόφωνο στο άλλο χέρι και εκεί να πάω; Έφυγα τρέχοντας και θα βάλω εσένα... γλείψιμο! Τα 'χουμε μπερδέψει τα πράγματα... Ο φυσικός χώρος του τραγουδιού και του τραγουδιστή είναι το σανίδι. Εκεί που τα προγράμματα διόρθωσης φωνής του studio δε μπορούν να σε βοηθήσουν, εκεί που απλώνεις το χέρι και με το βλέμμα ακουμπάς τον ακροατή... Κι αυτός σ' «αγκαλιάζει» ή σου πετάει ντομάτες! Και το ραδιόφωνο... Η άλλη «πονεμένη» ιστορία, που δεν ξέρω κι εγώ τι χρειάζεται για να σε παίξει ο ραδιοφωνικός παραγωγός και να εκθέσει τη δουλειά σου στο κοινό του και τότε και μόνον τότε αυτό να επιλέξει -όχι ο ίδιος ο παραγωγός- αν θέλει να σε ξανακούσει ή να σε βάλει στα αζήτητα...

Ποια η γνώμη σου για τη δωρεάν διακίνηση τραγουδιών μέσω διαδικτύου; Πιστεύεις ότι τελικά υπάρχει μεγαλύτερο όφελος για έναν καλλιτέχνη όταν κυκλοφορεί άμεσα και ελεύθερα μέρος ή το σύνολο του έργου του, από το να απαγορεύεται κάθε είδους διανομή πλην αυτής των δισκογραφικών εταιριών;
Υπερ-Υπερ-Υπερ και μάλιστα free download για όλους και να μη σώσω και βάλω ευρώπουλο στην τσέπη μου! Και οι «απαγορεύσεις» με κάνουν και βγάζω σπυριά!

Πέρα από τη μουσική, τι άλλες ασχολίες και χόμπι έχεις;
Έχω τρέλα με τα αυτοκίνητα... Τα αλλάζω σαν τα πουκάμισα, ακόμα κι αν πρόκειται να φεσωθώ για να αγοράσω ένα καλό, ξεχωριστό κομμάτι! Το τελευταίο μου απόκτημα είναι μια Ford Mustang του 1968, που την πήρα σούργελο, της έφερα τις καλές της φορεσιές από Αμερική και μόλις πρόσφατα τελείωσα το έργο μου, για το οποίο είμαι πολύ περήφανος (στο site μου, www.dessypris.com, την έχω πρώτη φίρμα!)!

Θα ήθελα να μου πεις κάποια πράγματα για το μουσικό σου παρελθόν. Πως ξεκίνησε η μουσική σου διαδρομή;
Άσε, βαριέμαι να το απαντήσω αυτό γιατί το 'χω αναλυτικά και στο site μου, στο «βιογραφικό» μου... Μπες και δες τα από 'κει, γιατί στο κάτω κάτω, ποιον μπορεί να ενδιαφέρει αν «η μάνα μου ήταν καθαρίστρια κι έπλενε σκάλες για να με μεγαλώσει ενώ εγώ σπούδαζα μουσική» όπως συνηθίζουν να λένε όλοι... Πάντως και τις μουσικές μου σπουδές έκανα, και νύχτα σε μαγαζιά δούλεψα, κι έχω και 2 προσωπικούς, αλλά και 2 με συμμετοχή δίσκους στην πλάτη μου μέχρι σήμερα...

Μια σκληρή ερώτηση τώρα. Είσαι πολλά χρόνια στη μουσική σκηνή, έχεις κάνει αρκετά καλές δουλειές και έχεις συνεργαστεί με δυνατά ονόματα (Σταμάτη Μεσημέρη, Χριστόφορο Κροκίδη, Γιάννη Γιοκαρίνη). Ικανότητες αδιαμφισβήτητα έχεις. Γιατί δεν έγινες πρώτο όνομα;
Γιατί μπορεί να μην άξιζα να γίνω «πρώτο όνομα»! Γιατί μπορεί να πάει ίσως ο «αγοραστής» και να ζητήσει το «Απλά & Μπερδεμένα» στα Metropolis και να του απαντήσουν να ξαναπεράσει σε καμιά 10αριά μέρες... Γιατί μπορεί ο Γιάννης Κουλουκάκος του Red FM και του www.juke-box.gr να γράφει: «Αν τα «Δον Κιχώτης» και «Η Νέα Κιβωτός» είχαν τη σφραγίδα των Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Λαυρέντη Μαχαιρίτσα αντίστοιχα, τότε μάλλον θα τα ακούγαμε και στο ραδιόφωνα. Αυτό δεν έχει να κάνει με την αξία του Δεσύπρη, αλλά με τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει η δισκογραφία παγκοσμίως. Χαιρόμαστε πάντα να ακούμε καλούς δίσκους από αξιόλογους καλλιτέχνες αν και μελαγχολούμε με τη σκέψη ότι ήδη αρκετά αντίτυπα σκονίζονται στα ράφια των ραδιοφωνικών σταθμών και οι πιθανότητες να βγούνε από εκεί είναι ελάχιστες». Θες κι άλλα; Δεν ξέρω... Όλα είναι θέματα συγκυριών και επιλογών πολλών... Πάντως, ότι είναι να γίνει θα γίνει και οι δικές μου προτεραιότητες, καθώς και η φιλοσοφία που έχω χτίσει ως άνθρωπος όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχουν να κάνουν με το «πρώτο όνομα», αλλά με τη δημιουργία και την επαφή μου με «λίγους» κι «εκλεκτούς»...

Τι σημαίνει για σένα η λέξη "πετυχημένος" στον χώρο σου;
Όταν άτομα σαν κι εσάς, που επικοινωνείτε με τόσους μέσα από τα γραφτά σας και τη σελίδα σας, μου ζητάνε να τους «μιλήσω», σημαίνει ότι, δε μπορεί... Κάτι έχουν δει σ' αυτό που κάνω και τους αρέσει. Τότε θεωρώ πως πέτυχα...


«Γέρασες». Μυαλό έβαλες;
Κι ούτε και θα βάλω, γιατί τότε θα πρέπει να πάψω να ονειροπολώ και άρα και να δημιουργώ... Όλα θα είναι δεδομένα και στάσιμα και το τηλεκοντρόλ θα είναι ο μοναδικός μου σύντροφος. Και η ροκ είναι τούτο: Πέτρα που κυλάει, ανατρέπει, αμφισβητεί, δεν πείθεται και δε σταματάει, κόντρα στα κρατούντα, κόντρα σε όσα οι άλλοι θεωρούν δεδομένα!

Γρηγόρη ευχαριστώ πολύ και εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον.