Συνέντευξη: Enochian Theory

Από τον Πάνο Παπάζογλου, 01/03/2010 @ 21:54
Πριν λίγο καιρό όσοι διαβάσατε μια κριτική που αφορούσε μια νέα βρετανική μπάντα, τους Enochian Theory και το ολόφρεσκο άλμπουμ τους "Evolution: Creatio Ex Nihilio", θα αντιληφθήκατε ότι οι συγκεκριμένοι κύριοι δημιούργησαν ένα πολύ όμορφο δίσκο. Εφόσον το συγκεκριμένο άλμπουμ συνεχίζει να αποτελεί μέρος του playlist, καθώς ήταν από τις πολύ ευχάριστες εκπλήξεις της περασμένης δισκογραφικής χρονιάς, το Rocking.gr επικοινώνησε με τον κιθαρίστα / τραγουδιστή των Enochian Theory, Ben Hayes, για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από το ελπιδοφόρο αυτό συγκρότημα της νέας γενιάς του ευρύτερου «εναλλακτικού» αγγλικού ήχου.


Πρώτα απ' όλα συγχαρητήρια για το άλμπουμ σας και ας ελπίσουμε ότι θα εισπράξετε και την αναγνώριση που του αναλογεί. Είναι πανέμορφο.
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την ανταπόκριση που έχουμε μέχρι στιγμής λάβει από τα περιοδικά, τα webzine και από ανθρώπους της μουσικής γενικά. Είναι λίγο δύσκολο μερικές φορές όταν σταματάμε για ένα λεπτό και βλέπουμε τι καταφέρνουμε απλά με δικές μας και μόνο προσπάθειες. Προφανώς βρισκόμαστε συνεχώς να δουλεύουμε για τη μπάντα και προσπαθούμε διαρκώς, αλλά ναι, είμαστε πολύ χαρούμενοι μέχρι στιγμής. Έχουν γίνει πάνω από εκατό κριτικές για το άλμπουμ και σε γενικές γραμμές η ανταπόκριση είναι αρκετά ενθαρρυντική ακόμα και από ανθρώπους που σεβόμαστε. Όπως για παράδειγμα ο Steve Wilson ή ο Bruce Dickinson, άκουσαν το άλμπουμ μας και μάλιστα το σχολίασαν και θετικότατα. Βασικά ο Bruce έπαιξε και κάνα δυο κομμάτια στην εκπομπή του, κάτι που ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.



Θα 'θελες να μας μιλήσεις λιγάκι για την μπάντα; Ιστορία, επιρροές κτλ;
Ξεκινήσαμε σαν τετραμελής μπάντα γύρω στα τέλη του 2004, αλλά βλέπουμε τη δημιουργία του νέου μας άλμπουμ σαν ένα νέο ξεκίνημα. Αλλάξαμε πολύ σαν μπάντα και σαν άτομα τα τελευταία 2-3 χρόνια. Έφυγε ένα μέλος, σχεδόν διαλυθήκαμε και διάφορα άλλα χαζά... τα οποία ξεπεράσαμε και έτσι με την κυκλοφορία του "Evolution..." πιστεύουμε πραγματικά σε μια νέα αρχή. Όχι μόνο για την μπάντα και τις φιλοδοξίες που έχουμε για τους Enochian Theory, αλλά και για μας και την καθημερινότητά μας. Όσον αφορά τις επιρροές μας, θα 'λεγα απλά ότι η μεγαλύτερη επιρροή μας είναι η ίδια η ζωή. Κάθε νότα, κάθε ανάσα μεταξύ των στίχων και κάθε πτυχή της ύπαρξής μας που υπάρχει στο νέο άλμπουμ, αντανακλά τις εμπειρίες μας, αυτά που χουμε δει, έχουμε νιώσει και έχουμε σκεφτεί.

Μάλιστα. Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο concept πίσω από το "Evolution: Creatio Ex Nihilio";
Όχι ακριβώς, περισσότερο είναι μια σειρά κομματιών τα οποία έχουν μερικά θέματα και ιδέες, οι οποίες λειτουργούν σε πολλαπλά επίπεδα που θα μπορούσαν να ενωθούν κάτω από ένα κεντρικό θέμα περί του πώς είναι να είσαι ζωντανός, μέσα από προσωπικές εμπειρίες. Μπορώ να γράψω μόνο για αυτά που σκέφτομαι, νοιώθω και βλέπω... οπότε υπάρχει και μια προκατάληψη στην άποψή μου για τα πράγματα! Αλλά είναι το δικαίωμά μου ως τραγουδιστής και στιχουργός της μπάντας, χαχα.

Μιλώντας για τους Enochian, να υποθέσω ότι γνωρίζεις ότι το συγκεκριμένο όνομα αναφέρεται σε κάποιου είδους αλφάβητο και γενικώς περικλείει και λίγο μυστήριο γύρω του.

Ε, έχουμε επίγνωση και αντιλαμβανόμαστε περί τίνος πρόκειται, αλλά πολύ σπάνια μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας γύρω από αυτό, απλά επειδή είναι κάτι προσωπικό και το να πιστεύουμε σε κάτι, είναι δικαίωμά μας και όχι κάτι το οποίο θα θέλαμε να σχολιάσουμε. Ωστόσο υπάρχουν κάποιες αντικρουόμενες απόψεις γύρω από το θέμα που ανέφερες, αλλά απλά εμείς δεν θέλουμε να συνδέουμε τους εαυτούς μας με τίποτα και κανέναν και απλά θέλουμε να διασχίσουμε το μονοπάτι μας. Η μουσική μας είναι απλά μουσική και οι ζωές μας είναι προσωπικές. Προσπαθούμε και μας αρέσει να κρατάμε τον διαχωρισμό με αυτά και είμαστε πάντα ανοικτοί να συζητάμε τέτοια πράγματα επί του προσωπικού, αλλά όχι σε συνεντεύξεις. Νομίζω ότι είναι δύσκολο κάτι τέτοιο επειδή είμαστε τρεις διαφορετικοί άνθρωποι στο συγκρότημα με τρεις διαφορετικές απόψεις πάνω στα πράγματα, αλλά όλοι συμφωνούμε ότι η θρησκεία αποτελεί μαζί και βοήθεια και εμπόδιο. Νομίζω ότι εμείς απλά ακολουθούμε το motto του «απλά να είσαι ο εαυτός σου» και μέχρι στιγμής δουλεύει.



Οκ, ας περάσουμε και πάλι στα του δίσκου. Πώς ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης του άλμπουμ; Εννοώ ότι έχετε τόσα πολλά στοιχεία, όπως για παράδειγμα μια ορχήστρα. Ήταν κάτι που ήρθε ξαφνικά ή είχατε εξαρχής το όραμα ενός άλμπουμ με τόσο πολύπλοκες και δυνατές συνθέσεις;
Χμ, νομίζω ότι από την πρώτη μέρα είχα μια ιδέα του τι ήθελα να κάνω και βασικά ο Shaun με τον Sam ευτυχώς ένοιωθαν το ίδιο πράγμα από τη στιγμή που τους παρουσίασα την ιδέα, οπότε η αρχική προοπτική μου γύρω από το δίσκο καρποφόρησε κατά μια έννοια. Θέλαμε να γράψουμε επική και συναισθηματική μουσική ταυτόχρονα, ώστε να μπορούμε να εκφραζόμαστε μέσα από αυτό, οπότε απλά γράψαμε ότι αισθανόμασταν φυσικό από την πρώτη στιγμή. Από σεβασμό προς το "Evolution...", η διαδικασία δημιουργίας του ήταν διαφορετική από αυτά που είχαμε δοκιμάσει στο παρελθόν, αλλά από ότι φαίνεται λειτούργησε μια χαρά καθώς σπάσαμε το ρεκόρ μας σε 4-5 μήνες σκληρής δουλειάς. Ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2008 αφού «μετακόμισα» από τα πλήκτρα στις κιθάρες, γράφοντας εν ολίγοις το 95% της μουσικής στο home studio. Ήμασταν σε μια φάση που είχαμε βαρεθεί τα πάντα και δεν είχαμε γράψει τίποτα για σχεδόν δύο χρόνια, οπότε αφού καθίσαμε και μιλήσαμε για όλα, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και να προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Θέλαμε ένα νέο άλμπουμ τόσο πολύ που δούλεψα ολόκληρα μερόνυχτα πάνω σε riffs και σε πρώιμες δομές κομματιών και αμέσως φεύγανε οι ιδέες με mail προς τους άλλους δύο. Μετά δουλέψαμε αρκετά πάνω στις παραπάνω δομές και έτσι λοιπόν γεννήθηκε το "Evolution: Creatio Ex Nihilio".

Υπάρχουν σχέδια για κάποια περιοδεία; Παίξατε και στο φημισμένο Prog Power Festival πρόσφατα μαζί με κάποιες εξαιρετικές μπάντες. Πώς ήταν όλη η εμπειρία;
Βασικά, μόλις υπογράψαμε με ένα πρακτορείο που κλείνει συναυλίες και ελπίζουμε οι τύποι να μπορέσουν να μας βγάλουν τουλάχιστον στην Κεντρική Ευρώπη, όπως και σε μέρη που δεν έχουμε ξαναπαίξει. Εμείς απλά θέλουμε να παίξουμε σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε, επειδή μας έχουν υποδεχτεί πολύ θερμά και θέλουμε να ανταποδώσουμε. Οπότε μπορείτε να ρίχνετε μια ματιά στο site μας καθώς αυτόν τον καιρό φτιάχνεται το tour και προστίθενται νέες ημερομηνίες. Έχουμε μερικές εμφανίσεις σε Βέλγιο, Ολλανδία και Γαλλία μέχρι στιγμής και πολλές ακόμα ακολουθούν, αλλά προς το παρόν περιμένουμε πώς και πώς να παίξουμε στο Metal Camp 2010 της Σλοβενίας. Θα ‘ναι μια φοβερή εμπειρία και ένα μεγάλο ταξίδι στην Ανατολική Ευρώπη. Όσον αφορά το Prog Power, το να πάμε πρώτη φορά στην Ολλανδία και να παίξουμε στο συγκεκριμένο φεστιβάλ ήταν απίθανο, ήταν καταπληκτικό το να συνεργάζεσαι με ενθουσιώδεις οπαδούς της μουσικής, οι οποίοι έχουν ένα φανταστικό φεστιβάλ στο οποίο παίζουν πολλές μπάντες που δεν έχουν την ευκαιρία να παίξουν σε άλλα φεστιβάλ... και να είναι προοδευτικά σκεπτόμενοι. Ήταν τέλεια για μας και χαρήκαμε ιδιαίτερα όταν επικοινώνησαν μαζί μας οι διοργανωτές. Λάτρεψαν το άλμπουμ μας και είμαστε ευγνώμονες που μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε εκεί.

Όπως διαπιστώνει κανείς μέσα από πληθώρα webzine, υπάρχει μια θερμή ανταπόκριση και υποδοχή του δίσκου σας. Το περιμένατε κάτι τέτοιο;
Όχι, δεν το περιμέναμε καθόλου, ωστόσο κάθε μπάντα / καλλιτέχνης ελπίζει ότι η νέα του δουλειά θα έχει καλή ανταπόκριση, έτσι δεν είναι; Ήμασταν σε δίλημμα βασικά γιατί θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε ένα ωραίο και ενδιαφέρον άλμπουμ και μετά αυτό να το δεχτεί ο κόσμος, ήταν κάτι σαν η ύστατη προσπάθεια σαν μπάντα μετά από όλες τις δυσκολίες που περάσαμε, αλλά από την άλλη ξέραμε ότι είχαμε κάνει κάτι καλό και ακόμα και να μην είχε αυτή τη θερμή υποδοχή θα ήμασταν ακόμα χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Το να έχεις τόσο καλές κριτικές σε περιοδικά που αγοράζεις για χρόνια είναι εξαιρετικά αισιόδοξο και νομίζω ότι όλα ξεκίνησαν από τότε που έδινα μια συνέντευξη στο Classic Rock meets Prog. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε, αλλά θα συνεχίσουμε όσο θα απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε.



Ωραία. Είστε ευχαριστημένοι από τη διαδικασία της μίξης του δίσκου και τη δουλειά του David Castillo; Νομίζω ότι το άλμπουμ κατά μια έννοια έχει και έναν επικό τόνο.
Ο David έκανε εξαιρετική δουλειά, δίνοντας στο άλμπουμ μια ταυτότητα. Αυτό του ζητήσαμε μόλις του στείλαμε τις συνθέσεις μας στη Σουηδία για μίξη. Εμείς από την πλευρά μας κάναμε ότι μπορούσαμε όσον αφορά την ηχογράφηση και αναλογικά με το μικρό budget που είχαμε και μετά ξοδέψαμε κάνα μήνα μιλώντας με τον David ώστε να κομμάτια αυτά να φτάσουν το επίπεδο που θέλαμε. Από τη στιγμή που κατάλαβε και εκείνος σε τι ακριβώς στοχεύαμε, ξεκίνησε να κάνει φοβερή δουλειά και πολύ γρήγορα μάλιστα. Ήταν αρκετά υπομονετικός μαζί μας, καθώς κάθε φορά μέχρι να καταλήξουμε κάπου τα διόρθωνε και τα ξαναδιόρθωνε, αλλά το τελικό αποτέλεσμα που ακούς είναι μια ομαδική προσπάθεια! Γενικά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που βρήκαμε κάποιον που να κατάλαβε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε και έχει όλη αυτή την εμπειρία. Ελπίζω να μπορούμε να τον επαναπροσεγγίσουμε όταν ηχογραφήσουμε το επόμενο άλμπουμ μας.

Νομίζεις ότι η μπάντα ανήκει στην ευρεία progressive rock κατηγορία ή δεν σ' αρέσουν ιδιαίτερα οι ταμπέλες όπως και στους περισσότερους;
Νομίζω ότι το να κατηγοριοποιείς τα πράγματα που έχουν να κάνουν με τέχνη, είναι απλά κάτι που είναι περιοριστικό, αλλά από την άλλη βοηθάει στη μουσική αρκετά το να έχεις κάποιου είδους κατηγοριοποίηση ώστε να ξέρεις με τι έχεις να κάνεις πάνω κάτω. Η ειρωνεία είναι ότι αρέσουμε και σε ανθρώπους που ξέρω και δεν τους αρέσει το progressive. Οπότε θεωρώ ότι εφόσον κάποιος μας ακούσει χωρίς αναγκαστικά να συνδέσει αυτό που θα ακούσει με αυτά που διαβάζει, ή έχουν ειπωθεί από άλλους, τότε δε με ενοχλεί η ταμπελοποίηση.

Και όσον αφορά όλη αυτή την πανέμορφη alternative / progressive rock σκηνή που έχει δημιουργηθεί τελευταία στη Μεγάλη Βρετανία με μπάντες σαν τους Oceansize, Amplifier, Pure Reason Revolution ποια είναι η γνώμη σου;

Κοίτα, ειλικρινά δεν πολυπαρακολουθώ τι κάνουν οι άλλες μπάντες σε αυτή την παρόμοια σκηνή, ποτέ δεν το κανα. Μη με παρεξηγήσεις, τους σέβομαι για ό,τι κάνουν αλλά στην ουσία έχω ακούσει λίγα πράγματα από αυτά που αναφέρεις. Υπάρχουν τόσες μπάντες που διάφοροι μας λένε ότι μοιάζουμε, αλλά τα περισσότερα δεν τα έχω ακούσει καν, άρα νομίζω ότι το να μην ξέρουμε καν μερικές από όλες αυτές τις μπάντες, δημιουργεί κάτι αυθεντικό για μας και αισθανόμαστε υπέροχα. Αν κάποιος θέλει να μας ταυτοποιήσει με κάτι άλλο, ή ότι ακουγόμαστε σαν εκείνους ή τους άλλους, κανένα πρόβλημα, όπως αισθάνεται ο καθένας. Εμείς από την μεριά μας είμαστε ευχαριστημένοι με το άλμπουμ και πιστεύουμε ότι μπορεί να σταθεί μόνος του χωρίς συγκρίσεις. Εγώ προσωπικά μεγάλωσα στα 90s με grunge και metal της εποχής και μ’αρέσει αρκετά η μουσική εκείνης της εποχής και εκεί έχουμε τις ρίζες μας στην ουσία ως μπάντα. Σίγουρα υπάρχουν μερικές καινούριες μπάντες που μου αρέσουν πολύ, αλλά πολλή από την «προοδευτική» μουσική πλέον τη θεωρώ στερούμενη συναισθήματος και όσοι πασχίζουν προς χάριν της τεχνικής αρτιότητας και μόνο γι’αυτή, το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα άψυχο πράγμα.



Δεν έχεις και τελείως άδικο σε αυτό. Θα μπορούσες να μας αναφέρεις και τα πέντε αγαπημένα σου άλμπουμ και τι ακούς τώρα τελευταία;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, ωστόσο θα σου πω τα πέντε κορυφαία άλμπουμ για μένα και μερικά καινούρια. Το "Chaosphere" των Meshuggah είναι ίσως το αγαπημένο μου άλμπουμ όλων των εποχών και μερικοί θα το βρουν κάπως παράξενο, αλλά είναι ένα εκπληκτικό άλμπουμ, το οποίο όχι μόνο με δίδαξε πολλά γύρω από τη μουσικολογία, αλλά έχει και όλα αυτά που θέλω από ένα άλμπουμ. Θυμάμαι την παράκρουση με αυτό όταν γύρω στο 1999 πήρα μια εφτάχορδη ώστε να δουλεύω πάνω στο υλικό τους. Πραγματικά με δίδαξε περισσότερα γύρω από το ρυθμό, παρά τα μαθήματα που έκανα κάποτε. Επίσης τα "Ocean Machine", "Infinity" και "Terria" του Devin Townsend είναι δίσκοι που ξέρω ότι συμφωνούν και οι άλλοι στην μπάντα, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο ήταν και είναι ακόμα μεγάλης σημασίας για την πρόοδό μου ως μουσικός. Θυμάμαι όταν έβαζα στον Shaun και τον Sam υλικό του Devin και τα πρόσωπά τους είχαν αυτή τη βλακώδη έκφραση!  Είχαν την ίδια έκφραση που είχα και γω και ήξερα ότι από τότε ότι αυτοί οι δύο θα ήταν τα μουσικά μου αδέρφια για καιρό. Ανέχτηκαν το «τάισμα» με Devin Townsend, αλλά έτσι κι αλλιώς οποιοσδήποτε θα έπρεπε να λατρεύει τον Devin, χαχα. Το "Graceland" ακόμα του Paul Simon είναι ένα άλμπουμ με το οποίο μεγάλωσα, κυριολεκτικά «έλιωσαν» δύο κασέτες όταν ήμουν μικρός. Έχει τόση ποικιλία σαν δίσκος και σχεδόν θα μπορούσα να το πω και «προοδευτικό» κατά ένα τρόπο, αλλά τέλος πάντων είναι ένα άλμπουμ που ακόμα λατρεύω. Δε νομίζω να μπορώ να δώσω κάποια άλλα συγκεκριμένα άλμπουμ, παραείναι δύσκολο. Προς το παρόν ακούω διάφορα πράγματα εκτός συνόρων και νομίζω ότι το να περιορίζεις τον εαυτό σου σε ένα μόνο στυλ ή ιδίωμα δεν αξίζει, όσο υπάρχει τόση φοβερή μουσική εκεί έξω.

Ευχαριστώ Ben για το χρόνο σου και καλή τύχη με την μπάντα. Έχεις κάτι τελευταίο να προσθέσεις σε κάποιους από τους Έλληνες οπαδούς σας;
Εγώ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που διέθεσες για να μιλήσουμε και χαίρομαι που σου άρεσε ο δίσκος. Ελπίζουμε να έρθουμε στην Ελλάδα για μερικές συναυλίες πολύ σύντομα.




Πάνος Παπάζογλου
  • SHARE
  • TWEET