Συνέντευξη Enforcer

Οι Enforcer, μετά το επιτυχημένο "Diamonds", επανέρχονται με την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά, "Death By Fire", και το Rocking.gr δεν θα μπορούσε να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να μιλήσει με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Olof Wickstarnd. Τα όσα ακολουθούν είναι μια χαλαρή κουβέντα με έναν μουσικό ο οποίος δείχνει να έχει τρομερή αυτοπεποίθηση για την μπάντα του, κάνει συνεχώς σχέδια για το μέλλον, αλλά νιώθει πως δεν προλαβαίνει να ζήσει την επιτυχία του συγκροτήματος.

Γεια σου Olof, ποιά είναι τα συναισθήματά σου σχετικά με την επερχόμενη κυκλοφορία του νέου σας άλμπουμ;
Γεια σου Κώστα. Νιώθω υπερβολική αυτοπεποίθηση σχετικά με το νέο άλμπουμ. Στη πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που είμαι 100% σίγουρος για το υλικό και τη προσέγγιση που είχαμε, όσον αφορά τις λεπτομέρειες που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη μουσική αλλά και με την αισθητική σαν συγκρότημα. Είμαι 100% σίγουρος για αυτό.

Ποιές είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ του "Diamonds" και του "Death By Fire";
Υπάρχουν πολλές διαφορές για να είμαι ειλικρινής. Μουσικά και αισθητικά. Η μουσική σύνθεση και η όλη διαδικασία ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με παλιότερα. Και ο τρόπος που έγινε η παραγωγή του άλμπουμ ήταν πολύ διαφορετική. Κατά κάποιο τρόπο αποφασίσαμε σε πρώιμο στάδιο της διαδικασίας ηχογράφησης πώς θα έπρεπε να είναι το άλμπουμ, πως θα έπρεπε να ηχεί και προτού να έχουμε καν κανένα κομμάτι αποφασίσαμε να κάνουμε τον απόλυτο Enforcer δίσκο, φέρνοντας οτιδήποτε θα μας έκανε να ξεχωρίσουμε. Θέλαμε να υπερβάλουμε το δικό μας όραμα για τη μουσική και το group, αντί να προσπαθούμε να είμαστε κάτι άλλο. Θέλαμε να αναμείξουμε τον μελωδικό, μελαγχολικό ήχο και τα πιασάρικα ρεφρέν του "Diamonds" με τη ταχύτητα και την ένταση του πρώτου μας άλμπουμ. Θέλαμε επίσης να επαναφέρουμε τη τραχύτητα των πρώτων μας demo με τον τρόπο που τραγουδούσα στο ξεκίνημά μας. Αλλά και ο ήχος της κιθάρας ήταν κάτι που επίσης θέλαμε να επαναφέρουμε από τις μέρες των demo, οπότε είναι πολύ ωμό κατ' αυτή την έννοια. Και στα κομμάτια που γράψαμε, συμφωνήσαμε ότι θέλαμε έναν συμπαγή δίσκο χωρίς πολλούς διαφορετικούς τύπους τραγουδιών. Θέλαμε να διατηρηθεί η συνοχή και έτσι βάλαμε μια κόκκινη γραμμή σε όλο το άλμπουμ.

Νομίζω πως αυτό είναι προφανές και ότι όλα τα κομμάτια συντελούν σε έναν συμπαγές speed metal δίσκο.
Ναι, δεν είναι ότι υπάρχει κάτι κακό στα αργά μέρη αν ταιριάζουν στα κομμάτια, αλλά αυτή τη φορά θέλαμε να κάνουμε κάτι μοναδικό για μας και αυτό είναι που το κάνει να διαφέρει από τα προηγούμενά μας άλμπουμ. Μια ακόμα μεγάλη διαφορά είναι ότι κάναμε μόνοι μας την παράγωγη όλου του άλμπουμ. Ηχογράφηση, μίξη και mastering, όλα έγιναν από εμάς, οπότε είχαμε πολύ περισσότερο τον έλεγχο και εκείνο το διάστημα δεν είχαμε εταιρία οπότε χρησιμοποιήσαμε όσο χρόνο θέλαμε για τις ηχογραφήσεις. Νομίζω ότι μας πήρε έξι μήνες να κάνουμε τον δίσκο και πρέπει να πω ότι αποζημιωθήκαμε.

Πώς νιώθεις τώρα που έχετε υπογράψει με μια μεγάλη εταιρία όπως η Nuclear Blast και ποιά είναι τα προνόμια μιας τέτοιας συνεργασίας;
Είναι δύσκολο να πω ποια είναι τα προνόμια, αλλά είμαι σίγουρος ότι ξέρουν τι κάνουμε και αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα. Επίσης έχουν ένα μεγάλο δίκτυο σε όλο τον κόσμο με γραφεία σε κάθε ήπειρο. Είναι ένας πραγματικά δυνατός μηχανισμός. Ταυτόχρονα είμαστε απόλυτα οι εαυτοί μας και η εταιρία μας εμπιστεύεται. Κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα να κάνουμε, γράφουμε μουσική και εκείνοι αντίστοιχα εξαπλώνουν τη μουσική μας σε όλο τον πλανήτη.

Πώς και ο Adam Zaars δεν είναι πια μέλος των Enforcer;
Εκείνος αποφάσισε ότι δεν ήθελε πλέον να είναι. Μπορούμε να κάνουμε υποθέσεις σχετικά μ' αυτό για πολλές ώρες. Αν όμως θες μια ευθεία απάντηση θα πρέπει μάλλον να μιλήσεις μαζί του. Προφανώς δεν ήθελε να βρίσκεται στη μπάντα αλλά δεν του κρατάμε καμία κακία.

Τι ακολούθησε τα δύο χρόνια μετά τη κυκλοφορία του "Diamonds";
Είχαμε τουλάχιστον ενάμιση χρόνο συνεχούς περιοδείας μετά τη κυκλοφορία του "Diamonds" και αυτό μας επηρέασε αρκετά. Μάθαμε πολλά για το πως να είμαστε επαγγελματίες στη περιοδεία και επίσης πως λειτουργούν τα κομμάτια στο live, αλλά και πως να ανταποκρινόμαστε σε συνθήκες πλήρους απασχόλησης. Μάθαμε ότι πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτό και ότι πρέπει να κάνουμε το καλύτερο κάθε βράδυ επειδή ο κόσμος πληρώνει για να μας δει. Νομίζω πως με τη μεγάλη αυτή περιοδεία προοδεύσαμε σαν επαγγελματίες. Κάτι άλλο όμως που κάναμε, ειδικά αφότου έφυγε ο Adam, ήταν αντί απλά να ζούμε την καθημερινότητα να βρούμε χρόνο για να συγκεντρωθούμε στο τι πραγματικά θέλαμε να κάνουμε. Αυτό ήταν άλλο ένα μάθημα για εμάς, να μάθουμε τι θέλαμε για το group και πως θέλαμε να γίνει.

Πώς θα περιέγραφες τον ήχο του "Death By Fire";
Νομίζω ότι συνεχίζουμε σχεδόν με το τρόπο που ξεκινήσαμε. Νομίζω ότι απευθυνθήκαμε πολύ περισσότερο στους εαυτούς μας αυτή τη φορά, αντί να κοιτάμε τη μουσική άλλων. Φυσικά ακούμε μουσική συνεχώς και μουσική κάνεις ακούγοντας μουσική, αλλά θέλαμε να εστιάσουμε στους εαυτούς μας με αυτό το άλμπουμ και να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο, όχι απλά να αντιγράψουμε έναν συγκεκριμένο ήχο. Όταν δημιουργήσαμε τον ήχο των Enforcer είχαμε στο μυαλό μας και αυτόν του N.W.O.B.H.M. και της Βρετανίας αλλά επίσης και τον ευρωπαϊκό και σουηδικό τον οποίο πάντα είχαμε μέσα μας, γιατί από εκεί καταγόμαστε. Αλλά η μίξη όλων αυτών δημιουργεί τον τυπικό Enforcer ήχο και σε αυτό το άλμπουμ πραγματικά προσπαθούμε να αναδείξουμε τα πραγματικά στοιχεία μας. Πιστεύω πως το νέο μας άλμπουμ ξεχωρίζει σε σύγκριση με τα περισσότερα από τα μοντέρνα hard rock/heavy metal άλμπουμ του σήμερα.

Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα πίσω από το τίτλο "Death By Fire" και σε τι αναφέρονται οι στίχοι;
Ξεκινώ με το τίτλο και πιστεύω ότι είναι στη πραγματικότητα ένας βίαιος τίτλος και λέει πολλά και για τη μουσική και για τη προσέγγιση που είχαμε σε αυτό το άλμπουμ, η οποία δεν είναι αποκρυφιστική  αλλά είναι λίγο σκοτεινή. Θέλαμε να διατηρήσουμε τους στίχους και τον τίτλο με πίστη προς τους εαυτούς μας, γιατί έτσι ξεκινήσαμε, γράφοντας μάλλον σκοτεινούς αλλά άμεσους στίχους και νομίζω ότι ο τίτλος "Death By Fire" τα λέει όλα. Έχει απλά σχέση με τους χειρότερους τρόπους που μπορείς να πεθάνεις και λέει πολλά για τη μουσική. Τα κομμάτια αφορούν λιγότερο ή περισσότερο σκέψεις ότι πεθαίνεις ή για πράγματα που συνδέονται με αυτό.

Είναι ολοφάνερο ότι είστε οπαδοί της μουσικής περασμένων δεκαετιών, ειδικά αυτής των 80s. Μπορείς να αναφέρεις μερικές από τις μπάντες που σε επηρέασαν;
Μου είναι πραγματικά δύσκολο να πω για αυτή τη στιγμή, αλλά μπορώ να πω ότι όταν πρωτοξεκινήσαμε τους Enforcer είχαμε άλλες εξωτερικές επιρροές. Αυτή τη στιγμή πιστεύω ότι έχουμε καταφέρει κάτι μοναδικό, κάτι που αντιπροσωπεύει περισσότερο εμάς και είναι πολύ δύσκολο να δούμε τί μας έχει εμπνεύσει διότι είμαστε πολύ σίγουροι για τον ήχο που έχουμε δημιουργήσει. Όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα ήταν διαφορετικά γιατί είχαμε άλλα πράγματα στο μυαλό μας και θέλαμε αρκετά να ακουγόμαστε σαν άλλες μπάντες. Έτσι στις αρχές είχαμε επηρεαστεί από μπάντες όπως οι Exciter και οι πρώιμοι Razor, αλλά και από ευρωπαϊκές metal μπάντες όπως οι Gotham City, οι πρώιμοι Iron Maiden και οι Venom. Αλλά εφόσον έχουμε δημιουργήσει τον δικό μας ήχο, είναι πολύ δύσκολο να πω ότι είμαστε επηρεασμένοι από άλλες μπάντες πλέον καθώς πιστεύω ότι το μείγμα που έχουμε είναι μοναδικό.

Υπάρχει μεγάλη σκηνή old school heavy metal στις μέρες μας. Γιατί αυτό το είδος είναι κατά τη γνώμη σου ξανά δημοφιλές;
Μου είναι δύσκολο να απαντήσω. Εννοώ ότι πάντα μου άρεσε αυτό το είδος οπότε για εμένα δεν είναι καθόλου περίεργο. Είμαι απλά χαρούμενος που ο κόσμος ανακαλύπτει περισσότερο αυθεντική μουσική σε σχέση με τη μουσική που ήταν δημοφιλής όταν ήμουν έφηβος. Τότε, στα πάνω του ήταν το απαίσιο μοντέρνο death metal και το περισσότερο τεχνικό και μπάντες όπως οι Cradle Of Filth και αηδίες σαν αυτούς, τελείως poser μπάντες. Μετά απ’ αυτό, μπάντες ξεπηδούσαν από παντού. Είμαστε τελείως αντίθετοι σε αυτό το κίνημα γιατί γυρνάμε πίσω στο πυρήνα και κάνουμε ειλικρινή, αυθεντική και πραγματική μουσική ξανά. Ευτυχώς ο κόσμος φαίνεται ότι εκτιμά αυτό που κάνουμε, ότι φέρνουμε τα πράγματα εκεί από όπου ξεκίνησαν. Λέμε fuck off στο μοντέρνο metal και κάνουμε μουσική όπως θα θέλαμε να την ακούμε.

Πώς είναι η ζωή στον δρόμο; Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας κάτι τρελό που σου συνέβη;
Λοιπόν, πολλά τρελά έχουν συμβεί και τέτοια συμβαίνουν όταν είσαι σε περιοδεία (γελάει). Δε θέλω να μπω σε προσωπικές λεπτομέρειες αλλά το ατύχημα που είχαμε πριν δυο χρόνια ήταν πραγματικά άσχημο. Τρακάραμε με το λεωφορείο αλλά ευτυχώς επιζήσαμε όλοι.

Πού συνέβη αυτό;
Βρισκόμασταν μεταξύ Όσλο και Στοκχόλμη και συγκρουστήκαμε με ένα εκχιονιστικό μηχάνημα. Βασικά το λεωφορείο διαλύθηκε και αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε εφτά ημερομηνίες της περιοδείας γιατί όλος ο εξοπλισμός είχε υποστεί ζημιές, το όχημα είχε βλάβες, και νομίζω ότι σπάσαμε και κάποια κόκαλα. Ήταν αρκετά σκληρό.

Θα επισκεφθείτε την Ελλάδα για τρίτη φορά τον Φεβρουάριο. Πώς αισθάνεσαι για αυτό; Ξέρω ότι οι οπαδοί σας εδώ σας πραγματικά ανυπομονούν.
Η Ελλάδα ήταν πάντα ΤΟ μέρος για εμάς. Από τη πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε εκεί εντυπωσιαστήκαμε από το κοινό και τις αντιδράσεις του, οπότε είναι μια ιδιαίτερη χώρα για να παίζουμε τη μουσική μας και είμαι ενθουσιασμένος που επιστρέφουμε γιατί έχουμε πολλούς οπαδούς και πολλή υποστήριξη και πιστεύω ότι θα είναι ένα από τα πιο φοβερά show της χρονιάς.

Είναι δυσκολότερο για σένα να παίζεις ζωντανά τώρα που θα πρέπει να παίζεις και κιθάρα;
Όχι, όχι. Στην αρχή ήταν λίγο περίεργο, αλλά πιστεύω ότι έχω προσαρμοστεί και τώρα μου φαίνεται ακόμη καλύτερο από το να τραγουδάω μόνο. Είναι διαφορετικό αλλά πιστεύω ότι είμαστε καλύτεροι, εννοώ ότι για μένα δεν έχει διαφορά αν θα είμαστε τέσσερα ή πέντε άτομα επάνω στη σκηνή. Για μένα στις ζωντανές εμφανίσεις πρέπει να δίνεις ενέργεια στο κοινό και να παίρνεις την ενέργεια μεταξύ κοινού και μπάντας. Δεν νομίζω να έχει σημασία πόσοι είμαστε επάνω στη σκηνή. Μπορώ να παίζω καλά κιθάρα και να τραγουδάω συγχρόνως, οπότε δεν μου είναι πρόβλημα. Παίζουμε τα κομμάτια με αρκετή ενέργεια και αυτό είναι που μετράει.

Είπες προηγουμένως πόσο σημαντικό είναι να δίνεις κάθε φορά το καλύτερό σου εαυτό. Τι συμβαίνει όμως όταν έχεις μια άσχημη μέρα και δεν έχεις τη κατάλληλη διάθεση να βγεις και να παίξεις;
Το πώς νιώθω δεν έχει σημασία όταν είναι να παίξω, γιατί όταν ανεβαίνεις στη σκηνή...πως να το πω... δεν είναι πως μεταβαίνεις σε άλλη πνευματική κατάσταση αλλά σε ένα διαφορετικό πνευματικό επίπεδο όπου όλα αφορούν στην ενέργεια και τη σύνδεση σου με το κοινό. Εννοώ ότι μπορεί να είμαι άρρωστος και παρ’ όλα αυτά να κάνω το καλύτερο show εάν το κοινό είναι μαζί μας και λαμβάνουμε τη ροή της ενέργειας. Δεν μπορώ να το εκφράσω καλύτερα. Επίσης μπορεί να έχεις και τη καλύτερη διάθεση αλλά εάν το κοινό είναι ψόφιο δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, δεν νιώθεις την ενέργεια και αυτή είναι μια άσχημη μέρα στη σκηνή.

Υπάρχουν άλλα σχέδια για περιοδεία;
Ναι, φυσικά. Στα επιβεβαιωμένα είναι ότι θα παίξουμε στη Στοκχόλμη εδώ στη Σουηδία, πηγαίνουμε Βέλγιο και μετά σε κοινή περιοδεία με Angel Witch και Grand Magus στην Ευρώπη. Ερχόμαστε Ελλάδα και μετά έχουμε κάποιες εμφανίσεις στην Ισπανία. Αυτά μέχρι το Φεβρουάριο. Περιμένουμε τις λεπτομέρειες για το Μάρτιο. Τον Απρίλιο θα πάμε Νότιο Αμερική για δύο βδομάδες και έπειτα έχουμε τα καλοκαιρινά festival οπότε θα είμαστε αρκετά απασχολημένοι, αλλά έτσι μας αρέσει!

Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια επιτυχημένη μπάντα;
Στη πραγματικότητα δεν το σκέφτομαι. Αλλά αν μου έλεγες πριν από τέσσερα χρόνια ότι θα βρισκόμουν στη φάση που είμαι τώρα θα είχα φρικάρει! Πάντα έχεις διαφορετικούς στόχους, αλλά είμαι ήδη στο επόμενο βήμα του σχεδιασμού για τη μπάντα, για επόμενους στόχους και επόμενες κινήσεις, οπότε κατά κάποιον τρόπο δε μπορώ να να απολαύσω τη κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα επειδή πρέπει να βρίσκομαι πάντα πιο μπροστά χρονικά. Οπότε δεν νιώθω ότι είμαι σε μια επιτυχημένη μπάντα και ποτέ δεν το έκανα. Δεν το κάνουμε για τη δόξα ή τα χρήματα.Το κάνουμε από πάθος και ενθουσιασμό για τη μουσική. Γράφουμε τη μουσική που μας αρέσει να ακούμε και κάνουμε τα show που θα θέλαμε να βλέπουμε.

Πόσα πράγματα πιστεύεις ότι έχεις καταφέρει με τους Enforcer μέχρι στιγμής και τι θα ήθελες για τη μπάντα στο μέλλον;
Όσον αφορά εμένα, μάλλον έχω καταφέρει όλους τους στόχους που είχα πριν ξεκινήσω το group. Περιοδεύσαμε σε Νότια Αμερική και Ιαπωνία, που ήταν στόχοι ζωής για μένα. Το θέμα είναι ότι πάντα θέτεις νέους στόχους και δεν ξέρω τί έχει για μας η ζωή στο μέλλον. Ελπίζω μόνο ότι θα μπορούμε να βγαίνουμε έξω και να μεταφέρουμε το μήνυμά μας σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται και ότι ο κόσμος θα εκτιμά αυτό που κάνουμε. Να μπορούμε να μεγαλώνουμε το show όλο και περισσότερο και να δίνουμε στο κοινό αυτό που του αξίζει να βλέπει.

Η επόμενη ερώτηση είναι λίγο tricky. Ξέρεις ότι το κουπλέ στο "Satan" μοιάζει με αυτό του "Phantom Lord" των Metallica;
Ναι, μου το 'χει πει και κάποιος άλλος αυτό, αλλά δεν προέρχεται από εκεί. Η έμπνευση ήρθε από κάτι άλλο και νομίζω ότι είναι από το ίδιο πράγμα απ' όπου το εμπνεύστηκαν αρχικά και οι Metallica, αλλά δεν θέλω να πω τι... (γελάει)

Προφανώς ακούς αρκετά παλιότερη μουσική. Υπάρχει τίποτε καινούργιο που να σου τράβηξε τη προσοχή;
Ναι, εκτιμώ και τη καινούρια μουσική, αλλά ξέρεις, το κλίμα είναι εντελώς διαφορετικό σε σύγκριση με το πως ήταν πριν τριάντα χρόνια. Όταν βγήκε το κλασικό heavy metal ήταν κάτι ακραίο, ήταν μοναδικό και έσπαγε τους κανόνες. Το heavy metal θεωρούταν τότε επικίνδυνο. Με το πέρασμα του χρόνου όμως έγινε εμπορικό και έχασε τη σπιρτάδα και την ενέργειά του. Αυτή η σπιρτάδα συνέχισε να υπάρχει σε άλλα είδη τη δεκαετία του ’90, στη πρώιμη death και black metal σκηνή, όπου οι άνθρωποι έσπαγαν ξανά τους κανόνες και τραβούσαν τη μουσική στα άκρα, όπως έκαναν και οι heavy metal μπάντες στα 80s. Οπότε εκτιμώ την ακραία μουσική. Εκτιμώ την ειλικρινή και αυθεντική επιθετική μουσική, όχι μόνο στο heavy metal, αλλά κυρίως σε αυτό γιατί εκεί αφθονεί. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι λίγες μπάντες που μπορούν να κάνουν το είδος του heavy metal που κάνουμε εμείς, με την ίδια επιθετικότητα, την ίδια ενέργεια. Πρέπει να πιέσεις το πράγμα στα άκρα, στα όριά του, και μόνο λίγες μπάντες το κάνουν αυτό σήμερα στο κλασικό ήχο.
 
Μπορείς να αναφέρεις καμία από αυτές τις μπάντες;
Εάν πρέπει να αναφέρω μία μπάντα που παίζει κλασικό heavy metal αυτή θα ήταν οι Cauldron, επειδή τους αγαπώ πάρα πολύ και κάνουν μουσική με τόσο πάθος και ενθουσιασμό χωρίς να κοιτάζουν καθόλου πίσω τους. Σε άλλα είδη μουσικής θα έλεγα τους Watain από τη Σουηδία. Το κάνουν εντελώς παθιασμένα και κάνουν μεγάλα shows όπως γίνονταν στα 80s. Λίγες μπάντες το κάνουν πλέον αυτό.  Το ζωντανό show για μένα δεν είναι να βγεις στη σκηνή με τα κανονικά σου ρούχα και απλά να παίξεις. Το να παίζεις ζωντανά για μένα είναι να κάνεις ένα show όπου τα πάντα θα πρέπει να συντελούν στη διαδικασία της δημιουργίας της μουσικής, να βγάζεις συναίσθημα και να το μεταδίδεις στο κόσμο.

Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου...
Ελπίζω να δω όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες οπαδούς το Φεβρουάριο. Είμαι ενθουσιασμένος που επιστρέφουμε και πιστεύω ότι θα φέρουμε κάτι ξεχωριστό σε εσάς αυτή τη φορά.

Olof, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Κι εγώ σε ευχαριστώ Κώστα, να προσέχεις!