Συνέντευξη Dew-Scented

Στον χώρο του thrash / death οι μπάντες - σταθερές αξίες αποτελούν μάλλον συχνό φαινόμενο. Μπορεί η λέξη «εξέλιξη» να συναντάται σπάνια στο λεξιλόγιό τους, ωστόσο ξέρεις ότι κάποια συγκροτήματα δεν θα απογοητεύσουν ποτέ τους οπαδούς τους, αποδεικνύοντάς το με κάθε νέα κυκλοφορία. Οι Γερμανοί Dew-Scented ανήκουν στα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτού, διαθέτοντας ως πειστήρια την εικοσαετή τους πορεία στον χώρο και τους εννέα δίσκους τους. Πιο πρόσφατος αυτών, το φετινό "Icarus", το οποίο στάθηκε η αφορμή για να συνομιλήσουμε με τον ιθύνοντα νου της μπάντας, Leif Jensen.

Γεια χαρά από Ελλάδα, Leif. Είμαι ο Βαγγέλης από το Rocking.gr. Πώς είναι τα πράγματα για την μπάντα αυτόν τον καιρό;
Γεια σου Βαγγέλη! Ευχαριστώ που ήρθες σε επαφή... τα πράγματα είναι μια χαρά εδώ πέρα. Αυτές τις μέρες ολοκληρώνουμε μία έντονη καλοκαιρινή σεζόν και ανυπομονούμε για ό,τι άλλο έρθει στον δρόμο μας ώστε να συνεχίσουμε να προωθούμε το "Icarus"!

Λοιπόν, το "Icarus" είναι η ένατη κυκλοφορία σας μέχρι στιγμής. Τι απόσταση θα έλεγες ότι έχετε διανύσει σαν μπάντα από τη δημιουργία σας μέχρι σήμερα;
Καλά, προφανώς έχουμε φτάσει αρκετά μακριά, βλέποντας πως έχουν περάσει 20 χρόνια και έχουμε ήδη κυκλοφορήσει εννέα άλμπουμ μέχρι σήμερα! Δεν νομίζω να μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο ούτε στα πιο τρελά του όνειρα, όταν ξεκινούσαμε. Θέλω να πω, ήμασταν ντόπιοι έφηβοι που απλά γουστάραμε να ακούμε metal μουσική, να πίνουμε μπύρες και να περνάμε κάποιον χρόνο μαζί μετά το σχολείο ή τη δουλειά. Αυτή ήταν πάνω-κάτω η κατάσταση και αργότερα, βήμα-βήμα, το όλο πράγμα πήρε μια πιο σωστή προσέγγιση και συνέχισε να εξελίσσεται! Μου αρέσει το γεγονός πως όλα ήταν μέρη μίας πολύ οργανικής διαδικασίας και πως ακόμα το διασκεδάζουμε κι έχουμε πάθος γι’ αυτό μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν παύει να με εκπλήσσει το πόσο δύσκολο παραμένει να είσαι ενεργός με μία μπάντα. Πραγματικά δεν το βαριέσαι ποτέ γιατί πάντα θα αντιμετωπίζεις νέες καταστάσεις, οπότε υποθέτω ότι είναι καλό...

Καταλαβαίνω ότι πρόσφατα καλωσορίσατε τρεις νέους μουσικούς στο συγκρότημα. Θέλεις να μοιραστείς κάποια πράγματα σχετικά μ’ αυτούς και πώς έγινε η στρατολόγησή τους;
Για την ακρίβεια πρόκειται για τέσσερα μέλη, συνολικά. Τρεις απ’ αυτούς ασχολήθηκαν με τη δημιουργία και την ηχογράφηση του "Icarus", ενώ ο Rory (σ.σ.: Hansen) ενώθηκε μαζί μας σαν δεύτερος κιθαρίστας μόλις ολοκληρώσαμε τη δουλειά στο στούντιο. Πραγματικά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω για να σου πω «κάποια πράγματα» γι’ αυτούς, όμως το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρόκειται για τους καλύτερους μουσικούς με τους οποίους έχω συνεργαστεί μέσα στους Dew-Scented. Πρόκειται για πολύ άνετους αλλά και συγκεντρωμένους τύπους που ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Αυτό και μόνο κάνει τη διαφορά. Αρχικά, ο παλιός μου φίλος και session κιθαρίστας στους Dew-Scented, Marvin Vriesde, ήρθε στην μπάντα στα μέσα του 2011 για να συνθέσουμε το "Icarus". Κατά τη διαδικασία της σύνθεσης, το προηγούμενο line-up άρχισε να καταρρέει και ο Marvin έφερνε τα νέα παιδιά τον έναν μετά τον άλλο. Στην αρχή ήταν ο Koen (σ.σ.: Herfst) στα τύμπανα ...και ο τύπος πραγματικά σκοτώνει. Ύστερα ήρθε ο Joost (σ.σ.: Van Der Graaf) για να αναλάβει καθήκοντα στο μπάσο, κίνηση που αποδείχτηκε επίσης εκπληκτική. Γενικά, είμαι πολύ ικανοποιημένος με το line-up που έχουμε καταφέρει να έχουμε αυτή τη στιγμή, αφού φαίνεται να υπάρχει πολύ καλή χημεία μεταξύ των μελών, οπότε ανυπομονούμε να δούμε τι έρχεται μετά για τους Dew-Scented!

Τρεις από αυτούς παίζουν επίσης σε μια μπάντα που λέγεται I Chaos. Αυτό δεν τους εμποδίζει να δεσμευτούν και να ανταπεξέλθουν πλήρως με τις ανάγκες των Dew-Scented;
Ναι, σωστά... Ο Koen, ο Joost και ο Rory παίζουν στην death metal μπάντα I Chaos. Είναι φοβερή μπάντα, παρεμπιπτόντως, οπότε σας παρακαλώ τσεκάρετέ τους! Το πράγμα φαίνεται να λειτουργεί καλά, όσο αφορά στα χρονοδιαγράμματα των δύο συγκροτημάτων και ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε ομαλά, αν όλοι μας κοιτάμε μπροστά και παραμείνουμε αξιόπιστοι στο όραμά μας. Πιστεύω ότι οι Dew-Scented βρίσκονται ακόμη στη διαδικασία του δεσίματος... Το "Icarus" δημιουργήθηκε με αρκετά περίεργο τρόπο, αναφορικά με τις αλλαγές που έγιναν στη σύνθεση. Έμεινα έκπληκτος που ο δίσκος βγήκε τόσο καλός, γιατί η κατάσταση στο εσωτερικό της μπάντας ήταν δύσκολη από το ξεκίνημα ...όμως τελικά αυτό ίσως βοήθησε στην αύξηση της επιθετικότητας στο αποτέλεσμα! Ο Marvin, ο οποίος παίζει επίσης και στους Severe Torture, έγραψε ολόκληρο το άλμπουμ και θα δούμε πώς θα κυλήσει αυτή η διαδικασία την επόμενη φορά που και τα άλλα παιδιά θα είναι πιο ενεργά και συμπαγή μέλη της μπάντας. Εν ολίγοις, πιστεύω πως η απάντηση στην ερώτησή σου θα έπρεπε να είναι: «Εφόσον υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος...».

Με ποιόν τρόπο γράφετε μουσική σαν μπάντα;
Η αρχή γίνεται με τα riff, άρα είναι κυρίως ο κιθαρίστας που θέτει τις βάσεις για ένα τραγούδι. Στην περίπτωση του "Icarus", τα έκανε όλα ο Marvin. Συνέθεσε ολόκληρο το άλμπουμ και είμαι πολύ περήφανος για ό,τι έκανε, ιδίως κάτω από αυτές τις συνθήκες. Αντάλλαζε όλες τις ιδέες του μαζί μου στη φάση της προ-παραγωγής, προκειμένου να καταλήξουμε στις τελικές δομές και ούτω καθεξής. Όμως, στο τέλος της μέρας δεν υπήρχαν πολλά σημεία όπου θα μπορούσα να παρέμβω, αφού ο Marvin γνωρίζει ακριβώς ποιός ήχος ταιριάζει καλύτερα στους Dew-Scented. Το υλικό που έγραψε βγήκε πολύ ευθύ και άμεσο και νιώθω ότι αντιπροσωπεύει στο έπακρο το σημείο που βρίσκεται η μπάντα το 2012. Όταν είχαμε προετοιμάσει ολόκληρο το υλικό, βρεθήκαμε σε ένα προβάδικο όπου δουλέψαμε πάνω στις συνθέσεις με τον drummer και τον μπασίστα μας. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και παραγωγική διαδικασία, πολύ διαφορετική από αυτή που κάναμε για το "Invocation", όπου η σύνθεση περιελάμβανε τέσσερα ή ακόμη και πέντε άτομα. Πραγματικά ανυπομονώ να δω τι θα συμβεί κατά την σύνθεση του επόμενου δίσκου που και οι υπόλοιποι θα είναι πιο ενεργοί...

Πάντως βρίσκω αξιοσημείωτο το γεγονός ότι διατηρείτε τον ίδιο ήχο, παρά την αστάθεια του line-up. Πώς το καταφέρνετε αυτό;
Σ' ευχαριστώ! Ναι, αυτό είναι το στοιχειώδες ζητούμενο ...η μπάντα έχει έναν ήχο - σήμα κατατεθέν και έναν χαρακτήρα που δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να μεταβάλλεται και πολύ τώρα πια. Αισθάνομαι ότι μπορούμε να βελτιωθούμε μέσα στις προκαθορισμένες παραμέτρους που έχουμε θέσει. Δεν χρειάζεται να αλλάζουμε προκειμένου να προοδεύουμε, κι έτσι είμαι χαρούμενος που ο Marvin ως κύριος συνθέτης κατανοεί αληθινά την ουσία σύμφωνα με την οποία η μπάντα προσεγγίζει τη μουσική της. Δεν χρειάστηκε να τον «εκπαιδεύσω» καθόλου για αυτό, όπως ίσως θα περίμενε κάποιος. Φυσιολογικά, θα ήμουν διαθέσιμος να συμβάλλω, αν κάποιες από τις ιδέες δεν ταίριαζαν 100% στην μπάντα, όμως στο "Icarus" πραγματικά δεν υπήρχε χώρος για αντιπαραθέσεις. Νομίζω ότι καταλαβαίνουμε αρκετά καλά τι αντιπροσωπεύει η μπάντα και δεν θα γράψουμε ποτέ ένα power metal άλμπουμ έτσι ξαφνικά, χαχα! Όχι ότι θα το θέλαμε, έτσι κι αλλιώς ...αυτό που παίζουμε βγαίνει ακόμα από την καρδιά μας και πάντοτε κάνουμε ό,τι μας αρέσει περισσότερο, αλήθεια!

Ποιά είναι, κατά τη γνώμη σου, η διαφορά μεταξύ μίας κανονικής μπάντας που περιστρέφεται -φυσιολογικά- γύρω από τον ηγέτη της και ενός project στο οποίο ένας μουσικός απλώς χρησιμοποιεί session μέλη για να υλοποιήσει το προσωπικό του όραμα;
Δύσκολο να πω... Εξαρτάται πραγματικά από την ίδια την μπάντα, από το σύνολο των ατόμων που εμπλέκονται σ’ αυτή. Έχω δει πολλά διαφορετικά είδη line-up που λειτουργούν με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία. Ορισμένες μπάντες λένε ότι έχουν δημοκρατία χωρίς να ισχύει κάτι τέτοιο. Κάποιες άλλες έχουν έναν τύπο που διευθύνει τα πάντα, όχι λόγω εγωισμού, αλλά απλώς επειδή οι υπόλοιποι δεν είναι ικανοί να ηγηθούν σε κανένα επίπεδο. Έχω δει μπάντες όπου αρκετοί προσπαθούν να κάνουν κουμάντο και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μπλέκονται ο ένας στα πόδια του άλλου. Αυτός είναι και ο πιο επικίνδυνος συνδυασμός από όλους, πιστεύω. Παρόλο που εγώ αναλάμβανα πάντοτε την περισσότερη «περιφερειακή» δουλειά στους Dew-Scented, ήθελα πάντα να ενθαρρύνω τους υπόλοιπους να συμμετέχουν βοηθώντας στη διαμόρφωση του ύφους της μπάντας. Πέντε άνθρωποι που δουλεύουν για τον ίδιο σκοπό μπορούν σίγουρα να πετύχουν περισσότερα από ότι ένας. Ωστόσο, δεν φαίνεται να λειτουργεί εύκολα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όμως, επιστρέφοντας στην ερώτησή σου, σίγουρα δεν βλέπω τους Dew-Scented σαν μία μονομελή μπάντα που προσλαμβάνει μουσικούς απλώς για να χρωματίζουν μια εικόνα που έχω ζωγραφίσει εγώ. Ουσιαστικά, όλη η μουσική στο "Icarus" γράφτηκε από τον Marvin, εγώ μπήκα αργότερα στο πλάνο για να προσαρμόσω τους στίχους και τις φωνητικές γραμμές πάνω σε ό,τι είχε φτιάξει. Από την άλλη, οι υπόλοιποι που έλαβαν μέρος στις ηχογραφήσεις (και εννοώ τόσο τους μουσικούς όσο και τον παραγωγό) είναι εξίσου σημαντικοί προκειμένου να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι υπάρχει χημεία στο παρόν line-up της μπάντας, κυρίως επειδή εγώ είμαι εκεί από το ξεκίνημα, όμως δεν επιμένω να κουβαλάω το βάρος όλης της μπάντας στην πλάτη μου, αν αυτό εννοείς ...χαχα!

Οι Dew-Scented είναι μία μπάντα που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για μόδες και τάσεις στο metal. Ωστόσο -και χωρίς να θέλω να συγχέω αυτά τα δύο- θα έλεγες ότι η άνοδος του thrash κατά την τελευταία δεκαετία έχει βοηθήσει την μπάντα με οποιονδήποτε τρόπο, είτε σε επίπεδο δημοτικότητας είτε έχοντας καλύτερες πιθανότητες συμμετοχής σε μεγάλες περιοδείες;
Ναι, θα έλεγα ότι κάθε επιστροφή του thrash στο προσκήνιο μάς βοήθησε έστω και λίγο! Ήταν δύσκολη εποχή για το είδος στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ξεκινήσαμε. Γύρω στο 2001-2002 φαινόταν να γίνεται ένα comeback για παλιότερες/κλασικές thrash μπάντες και μία νέα γενιά συγκροτημάτων ξεπήδησε, κι έτσι αυτομάτως είχαμε καλύτερη τύχη με τον δίσκο μας "Inwards". Τώρα τελευταία βλέπω όλο και περισσότερους νέους οπαδούς στις συναυλίες μας και φαντάζομαι ότι έχουμε κερδίσει κάποιον σεβασμό επειδή κάνουμε αυτό που κάνουμε για τόσα χρόνια αλλά και για την γενική στάση που κρατάμε. Επίσης είναι ωραίο να βλέπεις μία ακόμη γενιά από νέες γαμάτες μπάντες να αναδύονται και να κρατάνε τη σημαία του thrash metal ψηλά. Και ναι, πιστεύω ότι το κύμα του μοντέρνου thrash ωφελεί την σκηνή, όπως το ίδιο συνέβη και με το metalcore. Ξέρω ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν, όμως νομίζω ότι η δημοτικότητα των νεότερων metalcore συγκροτημάτων αναμφίβολα άνοιξε κάποιες πόρτες σε όλους, γιατί μία καινούρια φουρνιά οπαδών άρχισε να ανοίγει τα αυτιά της σε πιο βαριά metal ακούσματα. Κάποια στιγμή, τσεκάροντας από δω κι από κει, μπόρεσαν να ανακαλύψουν πιο παραδοσιακά πράγματα στη διαδικασία της περαιτέρω έρευνας της μουσικής ή ακόμη και για ιστορικούς λόγους. Οπότε ναι, χαιρόμαστε να παίζουμε μπροστά σε διαφορετικό ή εξολοκλήρου νέο κοινό και να «εξαπλώνουμε τον λόγο» του thrash όσο περισσότερο μπορούμε...

Το 2012 σηματοδοτεί την 20η σας επέτειο, σωστά; Έχετε σχεδιάσει κάτι για να την γιορτάσετε, όπως μία ειδική κυκλοφορία, μία θεματική περιοδεία ή κάτι τέτοιο;
Όντως, έχεις δίκιο. Ο χρόνος περνάει γρήγορα όταν διασκεδάζεις, ε..; Πράγματι, η μπάντα δημιουργήθηκε το 1992, όμως αυτή τη στιγμή νιώθουμε σαν να είμαστε στο ξεκίνημα ενός νέου κεφαλαίου, και όχι στα τελειώματα της δεύτερης δεκαετίας μας. Γι’ αυτό και δεν θέλαμε να δώσουμε στο "Icarus" κάποιο επετειακό ύφος ή οποιαδήποτε γεύση νοσταλγίας, γιατί δεν θα αντιπροσώπευε την μπάντα στην παρούσα φάση της. Αισθανόμαστε ότι έχουμε την ενέργεια να δώσουμε ή ακόμη και να αποδείξουμε κάτι «νέο», οπότε αποφασίσαμε να το παραλείψουμε για την ώρα. Προς το παρόν συζητάμε την πιθανότητα ενός EP ή μίας ειδικής κυκλοφορίας για τις αρχές του 2013, όμως δεν υπάρχουν πλάνα για κάποια best-of περιοδεία ή τίποτα τέτοιο. Αν μέσα στο 2013 παρουσιαστεί οποιαδήποτε καλή ιδέα ή ευκαιρία και ακούγεται διασκεδαστική, σίγουρα θα την λάβουμε υπόψη μας, πάντως δεν υπάρχει κάποιο μακρόπνοο σχέδιο ή κάποιος στόχος τακτικής σ’ αυτή την επέτειο, πραγματικά! Όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή, δεν μου αρέσουν τα γενέθλια... χαχα!

Όπως πιθανότατα θα ξέρεις, ο τίτλος του νέου σας άλμπουμ προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Χρησιμοποιείς τον Ίκαρο προκειμένου να συμβολίσεις μ’ αυτόν κάτι ή κάποιον στη σημερινή εποχή; Είναι οι στίχοι των τραγουδιών μέρη ενός ενιαίου θέματος που σχετίζεται με τον τίτλο;
Φυσικά και το γνωρίζω! Το άλμπουμ δεν είναι φτιαγμένο για να έχει ενιαία θεματική, ωστόσο η επιλογή του τίτλου μάς έδωσε την ευκαιρία να φτιάξουμε ένα φοβερό εικαστικό concept γύρω από ένα θέμα που δημιουργεί αυτόματα ορισμένες επενέργειες στους ανθρώπους. Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία και μέρη του συμβολισμού του βασικού θέματος σε κάποιους απ’ τους στίχους, όμως το κάναμε με τέτοιο τρόπο ώστε να τα αναμείξουμε με τα γνώριμα θέματά μας και το vibe της μουσικής μας. Ήθελα να μείνω ενημερωμένος και να συμβαδίζω με τη σημερινή πραγματικότητα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, μερικά αποσπάσματα από την αυθεντική ιστορία θα μπορούν πάντοτε να εφαρμόζονται στην εποχή μας και στις σύγχρονες κοινωνίες. Πιστεύω πως μου έδωσε ένα γερό σπρώξιμο για να γράψω τους στίχους και πως μπορούν να διαβαστούν με ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο να αντιπροσωπεύεται με το "Icarus", όμως θα χαρώ αν κάποιος ακολουθήσει το άλμπουμ και ανακαλύψει μέρη που να τον ενδιαφέρουν. Όπως συμβαίνει πάντα με τους στίχους μας... είναι κυρίως προσωπικοί, αλλά μπορούν να έχουν και διαφορετικές ερμηνείες!

Οι τίτλοι όλων των δίσκων σας έως τώρα ξεκινούν με το γράμμα «I». Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που γίνεται αυτό; Τι θα κάνεις αν σε κάποιο σημείο σού τελειώσουν οι λέξεις από «I» που μπορούν να σταθούν σαν τίτλοι δίσκων;
Όχι, δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος... είναι απλώς ένας τρόπος να κρατάμε τους δίσκους σε μία σειρά και με μία αλληλουχία μεταξύ τους! Τουλάχιστον σ’ αυτό ελπίζαμε στα πρώτα δύο άλμπουμ. Τώρα βρισκόμαστε ήδη στην ένατη κυκλοφορία μας και φαίνεται ότι μας έμεινε, καλώς ή κακώς. Ακούω από κάποιους ανθρώπους ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ξεχωρίσεις τους δίσκους και δεν μπορώ να τους κατηγορήσω γι’ αυτό. Είναι γενικά λίγο περίεργη ιδέα και, ειλικρινά, εάν δεν βρούμε τον κατάλληλο τίτλο για ένα συγκεκριμένο άλμπουμ που να ακολουθεί αυτό το μοτίβο, δεν θα έχω πρόβλημα να το σταματήσω. Θέλω να πω, πάντοτε ξεκινούσαμε από το μηδέν όταν γράφαμε ένα άλμπουμ... ξέρεις, δεν έχουμε κάποια λίστα με «λέξεις που πρέπει να γίνουν τίτλοι». Το "Icarus" δεν ήταν καν δικιά μου ιδέα. Νομίζω ότι ο Marvin ήταν αυτός που το πρότεινε και, ακόμα κι αν στην αρχή σκεφτόμουν ότι δεν ακούγεται πολύ heavy, μου άρεσε το γεγονός ότι άνοιγε μία σειρά από πιθανότητες, οπτικές και συμβολικές, οπότε απλά το διαλέξαμε για τίτλο! Είναι τόσο απλό...

Πάντα συμπεριλαμβάνατε κάποια bonus κομμάτια στις περιορισμένες εκδόσεις των άλμπουμ σας. Για το "Icarus" έχετε ετοιμάσει κάτι;
Ναι, έχουμε! Βασικά, για το "Icarus" ηχογραφήσαμε πέντε κομμάτια, πέρα από αυτά της κανονικής έκδοσης του δίσκου. Η πρώτη ευρωπαϊκή έκδοση σε digipak θα περιέχει τρία bonus τραγούδια: το δικό μας "In Dying Mode", μία διασκευή στους Prong για το "Steady Decline" και μία διασκευή στους Inside Out για το "No Spiritual Surrender". Ηχογραφήσαμε επίσης μία διασκευή στο "Good Day For A Hanging" των Wasted Youth και μία στο "The Storm" των Judge, τα οποία προς το παρόν θα υπάρχουν μόνο στην ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ. Πιθανότατα θα γίνουν διαθέσιμα και εδώ σύντομα, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.

Θα ήθελα το σχόλιό σου για την εξέλιξη της κρίσης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε αντίθεση με την πατρίδα σου. Πώς επηρεάζει όλο αυτό τη μουσική βιομηχανία, από τη δική σου σκοπιά σαν Γερμανός πολίτης / μουσικός;
Wow, αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση για το είδος και μάλιστα μετά από αυτές τις ερωτήσεις! Εννοείς την οικονομική κρίση, σωστά; Λοιπόν, φαντάζομαι ότι από αυτή την κατάσταση πλήττονται οι πάντες, προφανώς άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα μεγάλο «στοίχημα», όμως φαίνεται ότι ενέχει ρίσκο για όλους την ίδια στιγμή. Προφανώς δεν έχω τις γνώσεις για να σχολιάσω τις ρίζες των προβλημάτων, όμως υποθέτω ότι δεν ήταν όλες οι χώρες στον ίδιο βαθμό ετοιμότητας, δεν είχαν μία σταθερή δική τους πλατφόρμα για να είναι μέρη αυτής της ομαδικής δουλειάς, στο τέλος της μέρας. Γνωρίζω ότι η παρουσίαση της κατάστασης από τα media αυτόν τον καιρό είναι περίεργη, ειδικά από τη στιγμή που η Ελλάδα ήταν μία από τις πρώτες χώρες που επλήγησαν. Ελπίζω το τοπίο να ξεκαθαρίσει σύντομα, σε παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό επίπεδο, επειδή πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αυτόν τον καιρό κάνουν επιφανειακές υποθέσεις και στοχεύουν σε ακραίες «λύσεις». Θέλω να πω, το να βλέπεις ένα ακροδεξιό κόμμα να ανεβαίνει τόσο γρήγορα, όπως συνέβη στις πρόσφατες εκλογές στη χώρα σας, είναι τρομακτικό. Όμως δυστυχώς αυτά συμβαίνουν όταν η κατάσταση κλονίζεται και ο κόσμος βλέπει το μέλλον του με αβεβαιότητα... Σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι αυτή τη στιγμή όλοι πλήττονται από αυτήν την κρίση! Η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση παγκοσμίως και, αφού η μουσική εμπίπτει στην ψυχαγωγία, είναι προφανώς κάτι σαν πολυτέλεια πλέον. Ως εκ τούτου, είναι φυσικό πολλοί άνθρωποι να μην έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα για να αγοράζουν δίσκους τόσο εύκολα. Το καταλαβαίνω αυτό. Και πιστεύω ότι η μουσική πρέπει να είναι για όλους, ανεξάρτητα από σπουδές ή οικονομική κατάσταση... Από την άλλη όμως μιλάμε για έναν φαύλο κύκλο, αν ο κόσμος σταματήσει να ξοδεύει χρήματα για μουσική. Αυτή τη στιγμή έχουν επηρεαστεί πάρα πολλοί σεμνοί αφοσιωμένοι καλλιτέχνες, που μάχονται να επιβιώσουν από τη μουσική που δημιουργούν. Η κατάσταση είναι δύσκολη και στη Γερμανία... γίνονται τόσα πολλά και δεν είναι τόσο εύκολο να ξεφύγεις από την ανεργία, αν τυγχάνει να ανήκεις σε ένα προβληματικό κομμάτι της αγοράς. Ζούμε σε εποχές αλλαγών για την οικονομία αυτόν τον καιρό και αυτό επηρεάζει και τη μουσική βιομηχανία, οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκεφτόμαστε θετικά και να ελπίζουμε για το καλύτερο!

Βρίσκονται οι γερμανικές μπάντες σε «καλύτερη μοίρα» μέσα σε όλο αυτό ή συμβαίνει το αντίθετο στην πραγματικότητα;
Δεν ξέρω... Πιστεύω ότι η Γερμανία είναι μια μεγάλη χώρα με αντίστοιχα μεγάλη σκηνή, τόσο ώστε να παραμένει πολύ παραγωγική ακόμη και σε καιρούς κρίσης. Φαίνεται ότι βγαίνει πάρα πολλή μουσική ταυτόχρονα και ο ανταγωνισμός δυναμώνει διαρκώς. Η Γερμανία είχε πάντα μία μουσική σκηνή που «αγκάλιαζε» πολλά διαφορετικά στυλ, όμως ακόμη κι αυτό αλλάζει στις μέρες μας. Δεν θα έλεγα ότι οι γερμανικές μπάντες έχουν πολλά πλεονεκτήματα αναφορικά με την γενική κρίση, εκτός του ότι υπάρχει μια πραγματικά ισχυρή υποδομή εδώ σε εθνικό επίπεδο με πολλά μέσα ενημέρωσης, εταιρίες, καθώς και ένα μεγάλο κύκλωμα περιοδειών / club / φεστιβάλ. Αυτό προφανώς βοηθάει, κάνοντας τις μπάντες να μένουν στο επίκεντρο, με ένα λογικό επίπεδο πρόσβασης στην πατρίδα τους. Όμως, αυτό είναι όλο...

Θα περιέγραφες τον εαυτό σου σαν οπαδό της μουσικής; Υπάρχουν κάποιες νέες μπάντες που σου αρέσουν και θα ήθελες να προτείνεις;
Είμαι πραγματικά μεγάλος οπαδός της μουσικής! Αγοράζω δίσκους συνεχώς και περνάω τον ελεύθερό μου χρόνο κυρίως σε συναυλίες ή και άλλες μουσικές εκδηλώσεις, ακόμη κι όταν δεν είναι οι Dew-Scented που συμμετέχουν σ’ αυτές! Φυσικά, μπορώ άνετα να προτείνω ορισμένα νέα και ελπιδοφόρα πράγματα... Τσεκάρετε τα καινούρια άλμπουμ των Vektor (ΗΠΑ), Necrovation (Σουηδία), Zodiac (Γερμανία), Red Fang (ΗΠΑ), Aliases (ΗΠΑ), Black Breath (ΗΠΑ), Morbus Chron (Σουηδία) και Acephalix (ΗΠΑ). Είναι όλα τους γαμάτα και σε διαφορετικά στυλ.

Σ' ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου, Leif! Μπορείς να κλείσεις την συνέντευξη όπως θέλεις...
Κι εγώ σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου και την συνεχή υποστήριξη! Πραγματικά το εκτιμούμε! Ελπίζουμε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα για συναυλίες αργά ή γρήγορα, αφού περάσαμε πολύ καλά κατά τις δύο προηγούμενες φορές μας εκεί! Θα χαιρόμασταν πολύ να ξανα-παρουσιάσουμε την μπάντα με το νέο της line-up αλλά και με το νέο υλικό από το "Icarus" στους πιστούς Έλληνες thrash metallers! Στο μεταξύ, μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα νέα στην επίσημη σελίδα μας ή στο Facebook μας. Keep it heavy!