Συνέντευξη: Clutch

Μάλλον εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι οι Clutch μάς επισκέπτονται ξανά σε σύντομο (σχετικά) χρονικό διάστημα και ο drummer τους, Jean-Paul Gaster, έρχεται να μας λύσει τις απορίες. Απλός, σταράτος και αρκούντως cool, επιβεβαιώνει το image και το attitude που αποπνέουν τα μέλη των Clutch, απαντώντας στις ερωτήσεις που του θέσαμε, επ' ευκαιρία της επερχόμενης συναυλίας. Just a cool guy, in a hot band...

Πώς εξελίσσονται τα πράγματα για τους Clutch; Νιώθεις ότι τελικά ως μπάντα εισπράττετε το σεβασμό που αξίζετε ή όχι ακόμα;
Η ανάπτυξη της μπάντας έχει υπάρξει αργή και σταθερή εδώ και 20 χρόνια. Πιστεύω πως έχουμε αρκετό σεβασμό ανάμεσα στους γύρω μας και τους οπαδούς μας.

Πέρυσι υποστηρίζατε πως δεν έχετε κάνει το breakthrough στην «εμπορική πλευρά». Ακόμα το πιστεύετε;
Ναι, ακόμα δεν έχουμε περάσει στην «εμπορική πλευρά» και δεν το βλέπω να συμβαίνει σύντομα...

Κι όμως, στη χώρα μας, για παράδειγμα, δεν είχατε παίξει ξανά πριν και τώρα έρχεστε για δεύτερη φορά σε ένα χρόνο. Οι Clutch είναι «hot» μπάντα ήδη (μουσικά), οπότε γιατί παίζετε σε κλειστό χώρο καλοκαιριάτικα;
Να σου πω και εγώ προτιμώ να παίζω σε ανοιχτούς χώρους όταν αυτό είναι δυνατό. Στη συναυλία την τελευταία φορά, από όσο θυμάμαι, είχε πραγματικά πολλή ζέστη!

Έχοντας κατά νου πως δεν έχετε νέο άλμπουμ σε σχέση με την τελευταία εμφάνιση, τι πρέπει να περιμένει ο κόσμος αυτή τη φορά; Υπάρχουν βασικές αλλαγές αναφορικά με το setlist, το show ή κάτι άλλο;
Κάθε setlist είναι μοναδικό. Οι τέσσερις μας εναλλασσόμαστε στο να γράφουμε το setlist για κάθε show. Έχουμε, επίσης, μερικές νέες ιδέες που θα δοκιμάσουμε τους ερχόμενους μήνες. Πιθανόν θα αλλάζουμε 2-3 ιδέες κάθε βράδυ. Θα το κρατάμε φρέσκο.

Προσωπικά θα σας παρακολουθήσω φέτος και στο Download Festival. Τι προτιμάς αλήθεια, το ανοιχτό φεστιβάλ με 100.000 κόσμο ή το μικρό club με 1.000;
Κάθε show μπορεί να είναι καλό, ανεξάρτητα από το μέγεθος του ακροατηρίου. Εξαρτάται από το vibe του ακροατηρίου, το χώρο, τον εξοπλισμό και τα λοιπά. Εμείς, όπως και να έχει, προτιμούμε να έχουμε ένα καλό set, ανεξαρτήτως όλων αυτών των πραγμάτων.

Οι Clutch έχουν γίνει πολύ αποδεκτοί στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πιστεύεις είναι η «είσοδος» για την ευρωπαϊκή αγορά αν πετύχεις εκεί; Αναλογιζόμενοι ότι έχετε αρκετά έντονα αμερικανικά χαρακτηριστικά στη μουσική σας, τι διαφορές πιστεύεις ότι υπάρχουν μεταξύ Ευρώπης και Η.Π.Α.;
Δεν ξέρω αν το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η είσοδος για την Ευρώπη. Πάντως τόσο το Ηνωμένο Βασίλειο, όσο και η Ευρώπη είναι αναπτυσσόμενα μέρη για εμάς. Σε όλο τον κόσμο οι οπαδοί του rock 'n' roll είναι πολύ περισσότερο ίδιοι, παρά διαφορετικοί πιστεύω.

Αλήθεια, πριν επισκεφτείτε την Ελλάδα σας είχε περάσει ποτέ η σκέψη από το μυαλό ότι μπορεί να είχατε τόσο ισχυρή βάση οπαδών εδώ;
Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα τα καταφέρναμε τόσο καλά, όπως έγινε στην τελευταία μας επίσκεψη στην Ελλάδα. Πάντως, ελπίζω να συνεχιστεί. Μας αρέσει πραγματικά εκεί!

Κάτι που βρίσκεται σε ανοδική πορεία είναι να αναμειγνύεται το southern rock με πιο σύγχρονα στοιχεία από hard rock ή heavy metal. Οι Lynyrd Skynyrd το δοκίμασαν στο τελευταίο τους άλμπουμ, οι Down τα πάνε πολύ καλά, οι Black Stone Cherry επίσης και υπάρχουν μπάντες όπως οι Maylene And The Sons Of Disaster. Πιστεύεις ότι οι Clutch παίζουν στο ίδιο γήπεδο με αυτές τις μπάντες ή θα σας τοποθετούσες κάπου αλλού;
Δε σκεφτόμαστε τη μουσική υπό αυτούς τους όρους. Παίζουμε τη μουσική που θέλουμε να ακούμε. Και μου αρέσει να ακούω The Meters, Pappos Blues, The Allman Brothers και Obsessed, για να ονοματίσω μερικούς.

Οι προαναφερθείσες μπάντες σου προκαλούν κανένα ενδιαφέρον; Γενικά ακούς καθόλου σύγχρονη μουσική ή μένεις σε παλιότερα ακούσματα;
Θα βγούμε σε περιοδεία με τους Maylene And The Sons Of Disaster, ξεκινώντας την ερχόμενη εβδομάδα. Είναι ωραίοι τύποι. Μιλώντας για τον εαυτό μου, το να είσαι ένας καλός drummer απαιτεί να είσαι επίσης και καλός ιστορικός. Η γέννηση του drum kit και η ικανότητα να ηχογραφούμε μουσική πραγματοποιήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. Το drum kit είναι ένα μοναδικό όργανο, από την άποψη ότι έχουμε ηχογραφήσεις της εξέλιξης του οργάνου. Ο κάθε drummer θα πρέπει να ξέρει ποιοι είναι ο Baby Dodds και ο Philly Joe. Μου αρέσει να ακούω περισσότερο παλιά μουσική. Οι Down και οι Maylene And The Sons Of Disaster είναι καλές μπάντες, αλλά δεν ξέρω και πολλά για τους Black Stone Cherry.

Ποιό θεωρείς ως το πιο κρίσιμο άλμπουμ της μπάντας, κοιτάζοντας πίσω; Επίσης, ποιό άλμπουμ θα πρότεινες από τον κατάλογό σας σε κάποιον που δεν έχει επαφή με τη μπάντα, ως πρώτη επαφή με τον ήχο σας;
Το ομώνυμο άλμπουμ ήταν σίγουρα ένα κρίσιμο σημείο για τους Clutch. Περιοδέψαμε πολύ για να οδηγηθούμε στην ηχογράφησή του. Νομίζω πως μάθαμε να παίζουμε σε εκείνη την περιοδεία. Αυτό το άλμπουμ είναι καλή αρχή για έναν αρχάριο ακροατή των Clutch.

Είναι όμως καιρός να κυκλοφορήσετε νέο άλμπουμ. Έχετε αρχίσει να δουλεύετε πάνω σε αυτό; Πότε πρέπει να το περιμένουμε;
Ναι! Έχουμε τόνους από νέα riffs! Σπάνια βρισκόμαστε μαζί για να μελετήσουμε παλιά τραγούδια. Κυρίως ξοδεύουμε το χρόνο μας δουλεύοντας σε νέο υλικό. Θα το ηχογραφήσουμε το χειμώνα για να κυκλοφορήσει μέσα στο 2012.

Έχει περιθώρια για αλλαγές ο ήχος σας ή πιστεύεις πως με τα "From Beale Street To Oblivion" και "Strange Cousins From The West" έχετε οριοθετήσει τον ήχο των Clutch από εδώ και μπρος;
Ποτέ δεν κάνουμε κάποια συνάντηση αναφορικά με το πώς θα ακούγεται ο νέος δίσκος. Απλά τζαμάρουμε και βλέπουμε τι γίνεται. Έχω παρατηρήσει πολλά 6/8 και 12/8 τελευταία στη νέα μουσική που γράφουμε, αν και δεν ξέρω κατά πόσο αυτές οι ιδέες θα τα καταφέρουν για το δίσκο.

Και τώρα η ερώτηση των «B». Blues, Beer, Beards. Θέσε εσύ τις προτεραιότητες για τη μουσική και το image των Clutch.
Η μπύρα είναι το νούμερο ένα!

Ok. Ας πούμε ότι έρχεται η εταιρεία σας και σου λέει να επιλέξεις τους αγαπημένους σου μουσικούς για να κάνετε μια all-star μπάντα (που είναι και της μόδας). Ποιούς θα επέλεγες και γιατί;
Ο Wino είναι ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες που μπορώ να σκεφτώ, οπότε πρέπει να είναι στη μπάντα. Και ο Billy Gibbons θα πρέπει να είναι επίσης. Αυτός ο τύπος ποντάρω πως θα είχε έναν τόνο από riffs. Ο Mike Dean θα έπαιζε μπάσο και θα τραγουδούσε. Ο H.R. (σ.σ.: αναφέρεται στον Paul D Hudson των Bad Brains) θα έπρεπε να είναι ο βασικός τραγουδιστής πάντως. Α, και ο Robert Walter θα έπαιζε πλήκτρα.

Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Ελπίζω να σε πετύχω είτε στο Download, είτε εδώ.
Εννοείται! Έλα για μπύρα! Τα λέμε τον άλλο μήνα.

Χρήστος Καραδημήτρης