Συνέντευξη: Buried Inside

Η συνέντευξη με τους Buried Inside έγινε στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας μαζί με τους Tombs. Στη συνομιλία παρευρέθηκαν ο κεντρικός τραγουδιστής και υπεύθυνος για τα πλήκτρα και τα εφέ Nicholas A. Shaw και ο μπασίστας Stephen A. Martin. Η συνέντευξη που ουσιαστικά κατέληξε να είναι μια χαλαρή κουβέντα, επικεντρώθηκε στο tour, σε ενδιαφέροντα και εμπειρίες τους, στον ήχο, τις δουλειές τους και την άποψη τους για την μουσική και τα γεμιστά…


Λοιπόν, για αρχή θέλω να μου πείτε πώς πάει η περιοδεία, αν σας αρέσει αυτή η διαδικασία, πόσο κουραστικό ή ξεκούραστο είναι και τελικά αν βρίσκετε ελεύθερο χρόνο να σπαταλήσετε σαν τουρίστες.
Stephen: Πλέον είμαστε στη δέκατη κατά σειρά συναυλία αυτής της περιοδείας. Ξεκινήσαμε από την Ρωσία και την Αγια Πετρούπολη και περάσαμε από Γερμανία, Βέλγιο και τέσσερις μέρες στην Βρετανία. Ταξιδεύουμε σχεδόν κάθε μέρα και ακόμα και δύο μέρες κενές που υπήρξαν κάναμε μεγάλα ταξίδια. Φαντάσου ότι ακολουθούν ακόμα καμιά εικοσαριά εμφανίσεις. Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη ευρωπαϊκή μας περιοδεία και έχουμε μεγάλη ανυπομονησία κυρίως να επισκεφτούμε χώρες που δεν έχουμε πάει ποτέ ξανά, ούτε καν ως τουρίστες. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να έρθουμε στην Ελλάδα και ανυπομονούμε να δούμε την Πορτογαλία και την Ισπανία. Όσο χρόνος μας μένει, κυρίως εγώ και ο Nick βολτάρουμε με τα πόδια και προσπαθούμε να πάρουμε μια γρήγορη γεύση από την πόλη στην οποία είμαστε.

Πως είναι η επαφή σας με τους Tombs και ποια είναι η σχέση μεταξύ Αμερικανών και Καναδών όσο αφορά την μικρή κόντρα που υπάρχει;
Nicholas: Όλα πηγαίνουν καλά με την μπάντα. Αυτοί βέβαια, όπως μας λένε, είναι «Αμερικάνοι» και εμείς Καναδοί (γέλια). Πάντα υπάρχει ένα αστείο ύφος με κρυμμένα υπονοούμενα μεταξύ Καναδών και Αμερικάνων, αλλά αυτή την φορά δεν έχουμε καμία κόντρα ούτε καν σε χιουμοριστικό επίπεδο. Είναι πολύ ωραίοι τύποι και περνάμε υπέροχα.



Εσείς λοιπόν είστε από την Οτάβα. Υπάρχει ενεργή hardcore κοινότητα στην πόλη; Αν ναι πως την ορίζετε και πως εξελίσσεται;
Nicholas: Αυτό αλλάζει πολύ συχνά. Δεν είναι κάτι σταθερό και μεταλλάσσεται. Το διαπιστώνουμε στο πέρας τον χρόνων που κάνουμε live σ’ αυτά τα μέρη.
Stephen: Υπάρχει και δεν οριοθετείται εύκολα. Είναι κάποια bar και συγκεκριμένες περιοχές που μαζεύεται κόσμος που είναι πιο σκληροπυρηνικός. Μαγαζιά που κάνουν συχνά συναυλίες και φεστιβάλ που μαζεύουν punk / rock κόσμο. Κάπως σαν εδώ (Εξάρχεια), που μας φάνηκε πολύ όμορφα.

Νομίζω είστε χορτοφάγοι. Πως ικανοποιείτε τις διατροφικές σας ανάγκες στις περιοδείες, τι φάγατε ας πούμε απόψε; Πως το επιλέξατε αυτό το τρόπο ζωής και διατροφής και με ποιο ύφος το συνεχίζεται;
Nicholas: Ναι είμαστε! Δεν είναι κάτι δύσκολο.  
Stephen: Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι που μας φέρνουν σε μια πόλη φροντίζουν για το φαΐ και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πολύ ευγενικοί απέναντι μας. Σήμερα φάγαμε γεμιστές πιπεριές και ντομάτες (γεμιστά). Ήταν πάρα πολύ νόστιμα. Έχω προσπαθήσει και σπίτι να μαγειρέψω κάτι παρόμοιο. Γενικά μ’ αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα. Έτρωγα παλιότερα και κρέας, αλλά τώρα επιλέγω ένα πιο υγιεινό τρόπο διατροφής. Ειδικά όταν ταξιδεύουμε επιλέγουμε να τρώμε αρκετά μεν,  αλλά υγιεινά. Αλλά και στο σπίτι προσωπικά δεν μ’ αρέσει να μαγειρεύω και να τρώω ζώα. Δεν είναι αποκλειστικά τρόπος ζωής με κάποιο δήθεν ύφος, απλά τρώω ότι μ’ αρέσει προσέχοντας ταυτόχρονα να είναι υγιεινό.



Ωραία αφού τα είπαμε για το φαΐ, να σας πω ότι και μένα μ’ αρέσουν τα γεμιστά! Πείτε μου ποια είναι η καλύτερη μπάντα που έχετε κάνει συναυλία μαζί ποτέ; Σαν συγκρότημα, σαν άτομα ή απλά σαν επαφή μεταξύ σας.
Stephen: Είναι μια καλή και δύσκολη ερώτηση αυτή.
Nicholas: Ναι είναι δύσκολο να πω. Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που έχουμε περάσει αρκετές μέρες μαζί και όπως να το κάνουμε, δένεσαι και αναγκάζεσαι να συναναστραφείς αρκετές ώρες σε μικρούς χώρους με πολλά άτομα. Είναι κάτι εξαιρετικό. Πολύ ωραία περάσαμε με τους Coliseum, τους Rosetta και τους Big Business, μπάντες με τις οποίες είμαστε φίλοι πλέον και μοιραζόμαστε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και απόψεις.

Τι σας αρέσει πιο πολύ, να κάνετε εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ ή σε μικρά μαγαζιά;
Nicholas: Ουσιαστικά δεν έχουμε παραβρεθεί σε κανένα μεγάλο Ευρωπαϊκό φεστιβάλ. Έχουμε παίξει στην Αμερική σε κάνα δυο.
Stephen: Δεν μας αρέσει, αλλά δεν μας έχουν ζητήσει και ποτέ. Μάλλον προτιμάμε τα μικρά μαγαζιά. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον να είσαι μέρος ενός φεστιβάλ, με πολλές μουσικές και συναναστροφές με πολύ κόσμο, αλλά δεν ξέρω, είναι "too much", μάλλον δεν μ’ αρέσει.



Ας μιλήσουμε για το φετινό δίσκο. Το "Chronoclast" του 2005 ήταν ένα concept album. Ποιο είναι το θέμα του νέου δίσκου "Spoils Οf Failure"; Ποιος είναι ο κεντρικός συνθέτης;
Nicholas: Εγώ γράφω τους στίχους. Τα περισσότερα τραγούδια έχουν να κάνουν με την πληροφορία και την τεχνολογία. Με το πώς παίρνουμε πληροφορίες μέσω της τεχνολογίας. Τι να προσέχουμε για το κοινό καλό και πως το βλέπω από κοινωνιολογικής άποψης. Μιλάμε για την εξέλιξη, για τις αγορές και την προσοχή που πρέπει να έχουμε στην κοινωνική μας ζωή. Τη μουσική την γράφουμε όλοι μαζί. Ακόμα κι αν ένας έχει μια ιδέα, δεν την αναπτύσσει μόνος του απλά προτείνει και το μεταλλάσσουμε μαζί. Κάνουμε εξάσκηση και φέρνει ο καθένας ότι έχει κατεβάσει το μυαλό του και προσπαθούμε να ενώσουμε τα πάντα μαζί και να φτιάξουμε κάτι που μας αρέσει.

Υπάρχει πολιτική μέσα στους στίχους σας; Έχετε πολιτικοποιημένο παρελθόν και παρόν; Ψηφίζετε;
Nicholas: Υπάρχει μια μικρή πολιτική άποψη τριγύρω από το δίσκο. Είμαστε πολιτικοποιημένοι κατά κάποιο τρόπο και ναι ψηφίζουμε. Εσύ ψηφίζεις; (γέλια)
Η αλήθεια είναι ότι μπορείς να κάνεις πολλά περσότερα πράγματα από το να ψηφίσεις.  Το να μπλέκεις σε κόμματα σε διαφθείρει. Το να δρας για το κοινό καλό και να είσαι ενεργός πολίτης, μάλλον το κρίνουμε από άλλα πράγματα πάντως και όχι από μια ψήφο.



Η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον Kurt Ballou των Converge έτσι; Μιλήστε μου για την παραγωγή, τα στούντιο και την εμπειρία.
Nicholas: Ναι! (πονηρά γέλια). Η εγγραφή έγινε στα δικά του στούντιο ονόματι God City λίγο έξω από την Βοστόνη στη Μασαχουσέτη. Βασικά ο ίδιος ζει από πάνω σε ένα διαμέρισμα. Και κατέχει στο υπόγειο ένα σκοτεινό και βρόμικο δωμάτιο γεμάτο βιντεοπαιχνίδια. Είναι ωραίος τύπος. Μπορώ να πω ότι η παραγωγή είναι καλύτερη από ποτέ. Του αρέσει αυτό που κάνει. Τον νοιάζουν πάρα πολύ οι κιθάρες και γενικά ο ήχος και η επεξεργασία του ήχου είναι η ζωή του. Καθόταν και έφτιαχνε τους ενισχυτές επί ώρες. Νοιάζεται άπειρα γι’ αυτό που κάνει. Ό,τι έπαιξε η μπάντα το απέδωσε τέλεια στον ήχο του δίσκου.
Stephen: Ετοίμαζε τα τύμπανα μιάμιση μέρα πριν γράψουμε και ακόμα και στην εγγραφή των drums ήταν πολύ προσεκτικός και πάρα πολύ μερακλής.

Πως θα χαρακτηρίζατε την μουσική σας; Σε ποιο μουσικό είδος νομίζετε ότι ανήκετε; Ποιο είναι το μουσικό σας στυλ; Τι γνώμη έχετε για τους άπειρους όρους που έχουν κατηγοριοποιήσει την μουσική σας, όπως sludge, post, extreme, noisy κτλ;
Stephen: Ναι είναι άπειρα. Το ξέρω. Οπότε ας πούμε καλύτερα απλά "Heavy" γιατί δεν ξέρω κάτι άλλο. Ή μάλλον ο όρος noisy όπως είπες κι εσύ, θα ταίριαζε τέλεια νομίζω. Από το 1997 που παίξαμε πρώτη φορά ζωντανά έχει αλλάξει ο ήχος μας και έχει κινηθεί από hardcore και punk σε πιο βαρύ και θορυβώδες metal, άρα καλύτερα τώρα να πούμε ότι παίζουμε metal, που είναι ένας τεράστιος όρος και μας περικλείει σίγουρα.



Ζείτε από την μουσική σας; Κερδίζετε λεφτά από τους δίσκους ή τα live;
Stephen: Ζούμε για την μουσική και όχι από την μουσική. Δεν είμαστε επαγγελματίες. Δεν βγάζουμε λεφτά. Εγώ επισκευάζω κιθάρες και ο Nick έχει ένα μαγαζί με ταινίες. Σίγουρα όταν κάνουμε ένα μεγάλο tour θα έρθουν κάποια λεφτά, αλλά ας πούμε για τα επόμενα 2-3 χρόνια, μπορεί να μην δούμε ούτε δολάριο από τους δίσκους.

Ποια είναι η γνώμη σας για το «κατέβασμα» της μουσικής από το διαδυκτιο;
Stephen: Δεν έχω πρόβλημα. Το να έχεις πρόσβαση σε κάτι είναι καλό. Είναι μάλλον καλό για την προώθηση της μουσικής. Δεν μπορώ να το μισήσω αφού είναι πραγματικότητα. Όταν ξέρουν τα κομμάτια μας στην άλλη άκρη του κόσμου για μένα είναι καλό. Παίζουμε επί χρόνια σε μπάντες και δεν είχαμε ποτέ σκοπό να πλουτίσουμε, το να παίζεις όμως μπροστά σε πολύ κόσμο που σε ξέρει ακόμα κι από ένα mp3 είναι συναρπαστικό και ενθουσιώδες, είναι μια μεγάλη εμπειρία και μπορείς να πουλάς και άλλα πράγματα πέραν των δίσκων.
Nicholas:  Κατεβάζω κι εγώ μουσική. Αλλά είναι λυπηρό όταν ακόμα και σπάνιες κυκλοφορίες ή bootleg έχουν χάσει το νόημα τους γιατί όλοι τα κατεβάζουν. Μ’ αρέσει βέβαια που ακόμα ελκύουμε κόσμο που αγαπάει το βινύλιο και ψάχνει για αυτό.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σας μπάντες. Έχετε χρόνο ν’ ακούτε μουσική;
Stephen: Στο σπίτι ακούω πολλή μουσική και ιδιαίτερα όταν δουλεύω. Μ’ αρέσουν ακόμα παλιά πράγματα όπως Judas Priest και Anthrax και γενικότερα παλιό thrash. Αθροιστικά η μπάντα συμφωνεί και ακούει  Propagandhi, Neurosis και Shotmaker και μας αρέσουν πολύ οι Converge και οι Melvins.



Τι άλλα χόμπι έχετε;
Nicholas: Εγώ βλέπω πολλές ταινίες. Μ’ αρέσουν άπειρες ταινίες και κυρίως παλιές του ’30. Βέβαια είναι ταινιάρα το Hot Shots![παρωδία του Top Gun] (γέλια) και το Big Lebowski.

Southpark βλέπετε;
Stephen: (γέλια) Ναι γιατί όχι, εξάλλου είναι ιδιαίτερα χιουμοριστικό. Δεν νομίζω ότι προσβάλει ιδιαίτερα τους Καναδούς.

Τι σχέδια έχετε για το μέλλον; Δισκογραφικά ή γενικότερα;
Stephen: Κανένα σχέδιο. Θέλουμε κάνα δυο χρόνια περιοδεία, μετά ένα μεγάλο κενό για ιδέες και χαλάρωση κι όταν νιώσουμε έτοιμοι αρχίζουμε το brainstorming. Δεν βάζουμε κανόνες και πρόγραμμα οπότε δεν μπορώ να σου πω κάτι συγκεκριμένο.

Κάπως έτσι τελείωσε και η κουβέντα, ανταλλάξαμε ευχαριστίες και μετά μερικές απόψεις για τον αθλητισμό, την Εθνική Ελλάδος, το ποδόσφαιρο και την σύγκριση με Αμερικάνικα αθλήματα όπως baseball, football (αυτό με τα κράνη και τις βατές) και ice hockey. Ο κολλητός του Stephen από τον Καναδά είναι Έλληνας και από ότι μου είπε εξαιτίας του, είναι φαν του Παναθηναϊκού (χωρίς να έχει δει ποτέ του…). Η συνάντηση έγινε στην Αθήνα κι ευχαριστώ την CTS Productions που με έφερε σε επαφή μαζί τους.