Συνέντευξη Between The Buried And Me (Dan Briggs)

Πιο ώριμοι και φιλόδοξοι από ποτέ, οι Between The Buried And Me επιστρέφουν δισκογραφικά για να κλείσουν την ιστορία του EP "The Parallax: Hypersleep Dialogues" με το "The Parallax II: Future Sequence". Καθώς προετοιμάζονταν για άλλη μία ευρωπαϊκή περιοδεία (στην οποία μάλιστα έχουν για support τους Periphery στις περισσότερες στάσεις ενώ η Ελλάδα λείπει για άλλη μια φορά απ' το πρόγραμμα), είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μερικές ερωτήσεις στον μπασσίστα του συγκροτήματος, Dan Briggs.

Προφανώς, έχοντας μια καινούργια κυκλοφορία και την περιοδεία μπροστά σας, το μόνο που σας νοιάζει είναι το παρόν. Παρ' όλα αυτά, ακούγοντας το άλμπουμ εκτεταμένα, κάποιος μένει με την απορία για το πού θα πάτε μετά ηχητικά. Μπορούμε να περιμένουμε περισσότερη έμφαση στις progressive rock και jazz επιρροές σας στο μέλλον; Θα παρατούσατε ποτέ τα death metal/hardcore στοιχεία σας;
Δεν έχω ιδέα για το πού θα πάμε μετά με τη μουσική μας. Αφ' ότου γράφεις έναν δίσκο, πάντα χρειάζεσαι χρόνο για να εξελιχθείς. Μου αρέσει να είμαι συνέχεια δημιουργικός αλλά είναι σημαντικό να κάνεις διαλείμματα για να αφήσεις τον εαυτό σου να ωριμάσει πραγματικά. Θα μπορούσαμε να πάμε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση οποτεδήποτε, απλά εξαρτάται από το τι αισθανόμαστε τη δεδομένη χρονική στιγμή. Πάντα θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν δίσκο που δεν είναι βαρύς, απλά εξαρτάται απ’το τι μας φαίνεται καλό τότε.

Αν δεν κάνω λάθος, ο Tommy (σ.σ.: Rogers, πλήκτρα-φωνητικά) έγραψε όλους τους στίχους και πάλι. Μπορείς να μας πεις περισσότερα για το concept του "Parallax II" και για το πώς σου φάνηκε το ότι κάνατε full-length concept δίσκο για πρώτη φορά;
Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος που επιτέλους κάναμε έναν καθαρό concept δίσκο. Μεγαλώνοντας, πολλοί από τους αγαπημένους μου δίσκους είχαν concept: το "Scenes From A Memory" των Dream Theater, το "The Ugly Organ" των Cursive και προφανώς παλιότεροι δίσκοι όπως τα "Dark Side Of The Moon", "The Wall" και το "The Lamb Lies Down On Broadway". Πάντα ένιωθα ενθουσιασμό για δίσκους που παρουσιάζονταν ως κάτι μεγαλύτερο από μία απλή συλλογή κομματιών. Η ιστορία του "Parallax II" είναι αρκετά περίπλοκη αλλά ως βάση έχει δύο χαρακτήρες με παρόμοια προβλήματα στις ζωές τους και τους τρόπους που διαλέγουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Ποιές είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε σχετικά με τις ζωντανές εμφανίσεις σας; Φαντάζομαι ότι εκτός από το να απομνημονεύετε τα κομμάτια και να κάνετε πρόβες, είναι δύσκολο να παίζετε τόσο απαιτητική μουσική με τόση ενέργεια και αψεγάδιαστα. Πώς το προσεγγίζετε;
Προσωπικά, έχω το ίδιο πρόγραμμα εξάσκησης που είχα και στο κολλέγιο. Στο σχολείο αφιέρωνα πολύ από τον χρόνο μου ωθώντας ο ίδιος τον εαυτό μου να γίνει καλύτερος χωρίς να περιμένω από κάποιον άλλο να μου το πει, καθώς ο δάσκαλός μου ερχόταν μόνο μια φορά τη βδομάδα. Απλά έχω μια σειρά από ασκήσεις που κάνω ακόμα χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να σκέφτομαι όταν τις κάνω. Για μένα, το πιο χρονοβόρο πράγμα είναι να συγχρονίζω εντελώς τα χέρια μου μεταξύ τους και να νιώθω αρκετά απελευθερωμένος ώστε να έχω την αντοχή για ένα σετ μιάμισης ώρας. Εκτός αυτού, κάνω πολλές διατάσεις πριν τις συναυλίες. Επειδή τρέχω κιόλας, πάνω στη σκηνή μου αρέσει να νιώθω όσο άνετος νιώθω όταν τρέχω. Είναι ίσως υπερβολικό, αλλά βοηθάει στο να νιώθεις καλά κάθε βράδυ.

Απ' όσο γνωρίζω, όλοι συνεισφέρετε μουσική για το συγκρότημα. Πώς συνεργάζεστε ακριβώς και κατά πόσο βασίζεστε στον αυτοσχεδιασμό όταν γράφετε;
Πολύ λίγα μέρη προέρχονται από αυτοσχεδιασμό. Η περισσότερη δουλειά γίνεται ξεχωριστά στα σπίτια μας. Μοιραζόμαστε ιδέες και με αυτόν τον τρόπο ο ένας μπορεί να γράψει βασιζόμενος στις ιδέες του άλλου. Ύστερα, μαζευόμαστε στο δωμάτιο που κάνουμε πρόβες και συλλογικά βάζουμε πολλά από τα μέρη που έχουμε γράψει σε μια διάταξη. Κάποια κομμάτια (στο “Parallax II”) είχαν γραφτεί από πριν. Ο Tommy έγραψε το "The Black Box" πριν μαζευτούμε, ο Paul (σ.σ.: Waggoner, κιθαρίστας) το μεγαλύτερο μέρος του "Melting City" και εγώ έγραψα τα "Goodbye To Everything", "Astral Body" και "Bloom" πριν καν βρεθούμε στο ίδιο δωμάτιο.

Αν και η μουσική σας είναι απολαυστική για έναν οπαδό σας, είναι τόσο απαιτητική που θεωρώ ότι θα ήταν δύσκολο να φτάσει σε ευρύτερο κοινό. Νιώθεις ότι αξίζετε να ακουστείτε από περισσότερο κόσμο απ' ότι τώρα;
Όχι τόσο, εμείς απλά πάντα νιώθουμε τυχεροί που υπάρχουν ήδη τόσοι πολλοί άνθρωποι στους οποίους αρέσει η μπάντα μας. Ποτέ δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε και πάντα βρισκόμαστε προ εκπλήξεως όταν περιοδεύουμε. Δεδομένου ότι παίζουμε μουσική που έχει την απήχηση που έχει, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι για την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα.

Όλοι στη μπάντα είστε ή βαδίζετε στα 30 και έχετε ήδη κάνει τόσα πολλά ως συγκρότημα. Με πολλά παραγωγικά χρόνια μπροστά σας, πώς φιλοδοξείτε να «μεγαλώσετε», τόσο ως μουσικοί όσο και ως συνθέτες;
Αυτό είναι το όλο ζήτημα για μας, το ότι δε θα σταματήσουμε ποτέ να εξελισσόμαστε. Ποτέ δεν θέλω να νιώσω εντελώς ικανοποιημένος γιατί πού πάει κανείς μετά από αυτό το σημείο; Πάντα παλεύεις για να εξελίσσεσαι και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς τη δεδομένη στιγμή, αλλά λατρεύω το ότι έχω τον χρόνο να ωριμάσω τόσο ως μουσικός όσο και ως συνθέτης.

Πριν από μερικά χρόνια, κυκλοφορήσατε ένα άλμπουμ διασκευών, το "The Anatomy Of" στο οποίο διασκευάσατε μια ευρεία γκάμα συγκροτημάτων, από Pink Floyd μέχρι Pantera και Soundgarden. Ποιές επιρροές αντιστοιχούν στον καθένα σας;
Οι Soundgarden ήταν μία από τις επιλογές στις οποίες καταλήξαμε όλοι μαζί ως συγκρότημα. Οι Pantera μάλλον ήταν επιλογή του Dustie (σ.σ.: Waring, ο άλλος κιθαρίστας). Εγώ και ο Tommy θέλαμε οπωσδήποτε να διασκευάσουμε ένα τραγούδι Queen. O Paul διάλεξε το κομμάτι των Smashing Pumpkins. Και οι King Crimson ήταν προφανώς δική μου επιλογή!

Όλοι σας, εκτός από τον Blake νομίζω, είστε είτε straightedge, είτε vegan είτε απλά χορτοφάγοι. Πιστεύεις ότι το να κάνετε υγιεινή ζωή σάς έχει επηρεάσει ως μουσικούς; Αν δεν το κάνατε αυτό, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά;
Ο Paul, o Tommy και εγώ είμαστε αυτοί που είναι vegan και straightedge. Δε νομίζω ότι κάποιος από τους τρεις μας έχει πιεί ποτέ ή έχει καπνίσει ή έχει κάνει ναρκωτικά οπότε ποιος ξέρει πώς θα μας είχε επηρεάσει κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο να φαντάζεσαι πως είσαι μια εναλλακτική εκδοχή του εαυτού σου οπότε δεν ξέρω, χαχα!