Συνέντευξη Beardfish

Με ολοένα και αυξανόμενη δημοτικότητα στον σύγχρονο prog rock χάρτη, οι Σουηδοί Beardfish μόλις κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ ("The Void") και ετοιμάζονται μια ακόμα φορά να κερδίσουν νέους οπαδούς ενός ήχου που φαίνεται να έχει γίνει σχετικά δημοφιλής το τελευταίο διάστημα. Για πολλούς και χάρη στις δισκογραφικές προσπάθειες συγκροτημάτων σαν τους δουλευταράδες Beardfish. Μιλήσαμε με τον ιθύνοντα νου, Rikard Sjoblom, για το συγκρότημα, την σύγχρονη σκηνή και τις επιρροές ενός συγκροτήματος που δεν διστάζει συνθετικά σε κανένα σημείο. Με μια μικρή αλλαγή πλεύσης και την εισαγωγή μεταλλικών στοιχείων στη μουσική τους, οι Beardfish δείχνουν πανέτοιμοι για το επόμενο βήμα στην καριέρα τους.

Καλησπέρα Rikard, πού σε βρίσκω;
Βασικά βρίσκομαι σπίτι, η περιοδεία μας δεν έχει ξεκινήσει ακόμα (η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο).

Έχετε λοιπόν ένα νέο άλμπουμ σε λιγότερο από ένα χρόνο. Είναι φυσιολογική για σας αυτή η παραγωγικότητα; Είναι κάτι που ωφελεί τελικά τη μουσική σας;
Νομίζω ότι γενικά έχουμε την ανάγκη να είμαστε δημιουργικοί στους Beardfish. Πάντα μου άρεσε η πολλή μουσική, οπότε όταν τελειώνουμε τα κομμάτια και τα παίζουμε, ξεκινάω να γράφω νέα κομμάτια. Τα παίζω στους υπόλοιπους, αρχίζουμε τις πρόβες και μας αρέσει να τα ηχογραφούμε φυσικά, οπότε ξαναπάμε στο στούντιο για ηχογραφήσεις. Δεν είναι κάτι που γίνεται συνειδητά, απλά έτσι μας βγαίνει.

Είναι κάπως σαν τα συγκροτήματα των 70s, έτσι δεν είναι;
Ναι, και όπως επίσης αντιλαμβάνομαι, συγκροτήματα σαν τους King Crimson και τους Genesis συνήθιζαν να κυκλοφορούν δίσκους κάθε χρόνο. Απλά είναι ο τρόπος που το κάνουμε και όσο αισθανόμαστε ότι η ποιότητα δεν πέφτει θα συνεχίσουμε.

Ας πούμε λιγάκι για το νέο σας άλμπουμ. Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη θεματολογία πίσω από το "The Void"; Έχει κάποια σημασία ο τίτλος;
Ναι, πραγματεύεται την συναισθηματική απώλεια. Το είδος του κενού συναισθήματος στο σώμα και το μυαλό όταν περνάς από δύσκολες καταστάσεις στη ζωή. Αφορά το ταξίδι από το να βρίσκεσαι σε κείνο το μέρος και να γίνεσαι υγιής και να συνεχίζεις με τη ζωή σου.

Αν δεν σε πειράζει, αυτό προέρχεται από προσωπική εμπειρία;
Προέρχεται από αρκετές διαφορετικές προσωπικές εμπειρίες της ζωής. Ίσως από πράγματα που μου συνέβησαν πέρσι, ώστε να χρειαστεί να γράψω μουσική και στίχους για να απαλλαχθώ από αυτά, ξέρεις. Αυτός ήταν ο τρόπος για να τα αντιμετωπίσω. Την ίδια στιγμή ωστόσο, δεν εξιστορώ και τα πάντα. Υπάρχουν εκεί, στους στίχους αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλω να πω και τόσα πολλά, είναι καλύτερα ο κόσμος να καταλάβει από μόνος του και να 'χει τη δική του οπτική.

Υπάρχει ένα ορχηστρικό κομμάτι στο άλμπουμ που ονομάζεται "Seventeen Again", το οποίο επίσης είναι αρκετά επεξηγηματικό και βγάζει μερικά δυνατά συναισθήματα. Ακόμα και από τον τίτλο φαίνεται ότι υπάρχει ένα νόημα σε αυτό. Εξιστορεί όντως κάτι και τι θα 'λεγαν οι στίχοι αν υπήρχαν;
Ο τίτλος έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής πίσω σε απλούστερες εποχές, όταν ήσουν 17. Όταν ήσουν 17 μπορεί να μην το σκεφτόσουν αλλά μόλις φτάσεις τα 30 και έπειτα ξέρεις ότι τα πράγματα ήταν πιο αθώα όταν ήσουν μικρός. Παρόλο που νόμιζες ότι όλα είναι εναντίον σου.

Βασικά σκέφτηκες τον τίτλο αφότου έγραψες την μουσική ή υπήρχε ήδη η συγκεκριμένη θεματολογία στο μυαλό σου και ξεκίνησες να γράφεις τη μουσική ώστε να ταιριάξει με την εξιστόρηση;
Και τα δύο στην πραγματικότητα. Στην αρχή το άλμπουμ είχε τον τίτλο "Seventeen". Αλλά όταν άρχισε να προχωράει η διαδικασία θεώρησα ότι το "Seventeen Again" θα ταίριαζε περισσότερο στη ροή του άλμπουμ. Ξέρεις, τα λόγια στην εισαγωγή αφορούν ένα άτομο που κοιτάει στο μέλλον αλλά μετά ρίχνει και ματιές στο παρελθόν. Λοιπόν, αυτό είναι το "Seventeen Again", οι ματιές στο παρελθόν. Μετά από αυτό το κομμάτι στην εξιστόρηση του άλμπουμ συνειδητοποιεί ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του παρόντος και να επιλύσει ό,τι πήγε στραβά.

Ας μιλήσουμε για τη μουσική και τον ήχο σας. Ενώ σε παλαιότερες κυκλοφορίες των Beardfish  μπορούσες λίγο-πολύ να  βρεις επιρροές σε κομμάτια σας, για παράδειγμα ένα με επιρροή Zappa, ένα με Genesis ή King Crimson, νομίζω ότι από το προηγούμενο άλμπουμ ξεκινήσατε να διαμορφώνετε τον δικό σας ήχο. Συμφωνείς; Πώς θα περιέγραφες τον χαρακτηριστικό σας ήχο;
Βασικά μ' αρέσει όπως το θέτεις και θα συμφωνήσω. Δεν ξέρω γιατί ωστόσο. Θα μπορούσε να είναι η ωριμότητα. Παίζουμε μαζί για δέκα χρόνια χωρίς αλλαγές στην σύνθεση. Ξέρουμε ο ένας τον άλλο πολύ καλά, όπως καταλαβαίνεις. Ξέρουμε πώς παίζει ο καθένας μας και ακόμα και τώρα με εντυπωσιάζουν με το υλικό που φέρνουν και παίζουν κάθε φορά. Αλλά όπως και να 'χει είναι μια γνωστή μας κατάσταση, μάλλον έχουμε τακτοποιηθεί. Νομίζω ότι ο Magnus και ο Robert (drums και μπάσο αντίστοιχα) έχουν δημιουργήσει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση και αυτό εν συνεχεία αναπτύσσεται και με τον τρόπο που παίζει και ο Davis. Δεν παίζει κιθάρα όπως οι υπόλοιποι κιθαρίστες με τους οποίους έχω συνεργαστεί, έχει καλό αυτί ώστε να πιάσει τις λεπτομέρειες που θα αναδείξουν ένα κομμάτι. Επομένως αυτά τα στοιχεία μαζί με το υλικό που γράφω εγώ, φτιάχνουν τον ήχο των Beardfish. Αλλά αν θες να σου δείξω την ηχητική μας ταυτότητα, δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα. Νομίζω εξαρτάται από τον ακροατή.

Είχα και μια ερώτηση, την οποία σχεδόν απάντησες, σχετικά με την διαδικασία παραγωγής ενός δίσκου και τι συνεισφέρει ο καθένας.
Γράφω τα περισσότερα από τα κομμάτια, που σημαίνει ότι κάθομαι σπίτι με την κιθάρα και το πιάνο και μου 'ρχεται μια μελωδία ή κάποιοι στίχοι. Συνήθως έχω μια καλή ιδέα για το πώς θέλω να ακούγεται και το παρουσιάζω στους υπόλοιπους και εκείνοι είτε συμφωνούν, είτε διαφωνούν και εκεί ξεκινάμε να οργανώνουμε το υλικό. Συνήθως πάλι ξεκινάμε με ένα σημείο του κομματιού και αν οι υπόλοιποι εγκρίνουν τότε αυτόματα λειτουργεί καταλυτικά για μένα. Μόλις ακούω τους τέσσερις μας να παίζουμε, σχεδόν κατευθείαν μου 'ρχονται τα νέα μέρη, έτσι κάπως λειτουργεί. Είναι όμορφη διαδικασία και πάντα είχαμε μια καλή σχέση στην συνεργασία μέσα στο συγκρότημα και πειθαρχία επίσης. Μπορούμε να προβάρουμε για εννιά ώρες συνεχόμενα αν το νιώθουμε.

Έχεις γράψει ποτέ κάτι το οποίο είτε εσύ, είτε οι υπόλοιποι ένιωσες ότι αυτό δεν είναι «υλικό Beardfish» και κρατήθηκε στην άκρη για κάποια ενδεχόμενη προσωπική κυκλοφορία;
Ναι, συνήθως έχω κάποιες ιδέες που δε νομίζω ότι ταιριάζουν με τους Beardfish, αλλά οι άλλοι τις εγκρίνουν. Κυκλοφόρησα πέρσι δύο σόλο δίσκους με ένα project, τους Gunfly.

Δεν το 'ξερα αυτό.
Ναι, κυκλοφόρησα ένα μόνος μου και το άλλο από ένα σουηδικό progressive label. Αλλά δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά και έτσι πέρασαν απαρατήρητα. Εκείνοι που τα αγοράζουν ή που έχουν ακούσει γι' αυτά φαίνεται να τους αρέσουν, αλλά ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο με τους Beardfish.

Και είναι τόσο διαφορετικό το υλικό; Είναι σίγουρο ότι δεν είναι κάτω από το όνομα Beardfish;
Νομίζω ότι η αιτιολόγηση είναι περισσότερο ότι απλά ήθελα να το κάνω. Πάντα ήμουν οπαδός του να ηχογραφείς πράγματα μόνος σου, να πηγαίνεις και να παίζεις όλα τα όργανα στο στούντιο και να τα ηχογραφείς. Ποτέ δεν σκέφτηκα να τα δημοσιοποιήσω και να τα κυκλοφορήσω, αλλά κάποιοι που άκουσαν το αποτέλεσμα πρότειναν να τα κυκλοφορήσω επειδή ήταν ωραία. Αλλά είναι διαφορετικό από τους Beardfish, περισσότερο pop-rock και ψυχεδελικό.

Έχετε περιοδεύσει στο παρελθόν και με άλλα prog rock συγκροτήματα και τώρα θα βγείτε στον δρόμο με τους Flying Colors. Αν θα είχες να διαλέξεις ένα συγκρότημα που επηρέασε τον ήχο σας ενώ παίζετε με αυτούς, ποιό θα ήταν;
Νομίζω ότι όλοι αυτοί είχαν επιρροή πάνω μας σε κάποιο επίπεδο. Όχι τόση ώστε να είναι εμφανής στα κομμάτια, αλλά μερικά λίγα πράγματα. Όπως για παράδειγμα στο δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ, "Turn To Gravel", νομίζω ότι υπάρχει μια αίσθηση, την οποία μας έδειξαν οι Pain Of Salvation σε μερικά κομμάτια τους. Επίσης στο "The Stuff That Dreams Are Made Of", το drum beat το ονομάζουμε «Tangent beat». Είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Andy Tillison, αλλά δεν ξέρω αν το ξέρει.

Εφόσον τον ανέφερες, είδα την εμφάνισή του στο εισαγωγικό κομμάτι, αλλά υπήρχαν σε κάποια φάση συζητήσεις για μια κανονική συνεργασία. Έγινε αυτό;
Αυτό που υποτίθεται ότι θα γινόταν ήταν ότι θα ηχογραφούσαμε το "Down & Out In Paris" με εκείνον αλλά τότε μπήκαμε στο Progressive Nation Tour, το οποίο δυστυχώς δεν συνέβη ποτέ, αλλά εμείς θα λείπαμε ολόκληρο το καλοκαίρι και ήθελε να ξεκινήσεις τις ηχογραφήσεις. Ωστόσο παίξαμε σε μια συναυλία σαν Tangent ενώ οι Beardfish ήταν στην ουσία το συγκρότημα του Andy. Είχε πολύ πλάκα και κάναμε και το "Yours Is No Disgrace" (Yes) στο encore.

Ανέφερες επίσης τους Pain Of Salvation και νομίζω ότι κάποιος μπορεί να διακρίνει μια πιο metal χροιά στο τελευταίο σας άλμπουμ. Μήπως σας επηρέασε η περιοδεία με metal συγκροτήματα;
Το θέμα είναι ότι πάντα είχαμε λίγο από αυτό στη μουσική μας. Πάντα υπήρξε παρόν όταν παίζαμε ζωντανά. Βασικά ακουγόμαστε αρκετά πιο heavy επί σκηνής παρά στον δίσκο, οπότε επιλέξαμε να μην το περιορίζουμε και να αντ’αυτού να το αγκαλιάσουμε. Έτσι αν ένα κομμάτι ακούγεται πιο metal, ας το κάνουμε αντί να προσπαθούμε να το αλλάξουμε με κάτι που δεν είναι. Δεν λέω ότι το έχουμε κάνει αυτό στο παρελθόν, αλλά ενδεχομένως να διστάσαμε και λιγάκι να χαμηλώσουμε το distortion. Νομίζω αυτή τη φορά πήγαμε αποφασισμένοι για να έχουμε τον ήχο που έχουμε στο προβάδικο. Ακούστηκε αρκετά πιο metal, οπότε είπαμε ας το κάνουμε.

Μιας και ηχείτε διαφορετικά ζωντανά, όπως λες, δεν είναι και στιγμή να ηχογραφήσετε ένα live άλμπουμ;
Μιλάμε συχνά για αυτό και όπως μερικές άλλες ερωτήσεις, υπήρχαν διαφορές στο συγκρότημα και ο συγχρονισμός δεν ήταν ποτέ καλός για να το κάνουμε. Το να κάνεις ένα live άλμπουμ χρειάζεται πολύ χρόνο και χρήματα αν θες να το κάνεις σωστά. Θα 'θελα πολύ να μαγνητοσκοπήσουμε ένα DVD και να το κυκλοφορήσουμε μαζί με ένα CD, ένα διπλό CD με κομμάτια από όλα μας τα άλμπουμ. Θα προτιμούσα σίγουρα κάτι τέτοιο από το να κάνουμε ένα best of το οποίο έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι λειτουργεί. Θα είχα θέμα στο να διαλέξω τα κομμάτια.

Σε ένα live DVD μπορείς να επιλέξεις κομμάτια, τα οποία ακούγονται διαφορετικά όταν τα παίζεις ζωντανά.
Ακριβώς αυτό λέω πάντα.

Αισθάνεσαι ότι με την ύπαρξη του Youtube ένα live DVD δεν είναι και τόσο σημαντικό πλέον;
Θα μπορούσε να ναι κάπως έτσι, αλλά την ίδια στιγμή όταν ο κόσμος μαγνητοσκοπεί από την πλευρά του κοινού η ποιότητα δεν είναι αυτή που πρέπει. Είναι πολύ ακριβό για να γίνει σωστά. Και μιας και περιμέναμε τόσο πολύ, αν είναι να το κάνουμε τώρα θα πρέπει να γίνει μια πολύ καλή δουλειά.

Μια γενικευμένη ερώτηση για την σύγχρονη prog rock σκηνή: Είναι πλέον κοινή παραδοχή ότι το prog rock έχει γίνει όσο δημοφιλές μπορεί να γίνει. Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι, ειδικά στην Σουηδία έχετε μια εξαιρετική σκηνή, με ωραίες σχέσεις και συνεργασίες μεταξύ των καλλιτεχνών. Υπάρχει όντως μια αίσθηση κοινών συναισθημάτων και ενότητας;
Ήμασταν τον Μάιο στις Ηνωμένες Πολιτείες και μοιραστήκαμε μερικά shows με ένα συγκρότημα, τους Tea Club, και κάθε βράδυ στεκόμασταν εκεί και ζητωκραυγάζαμε ο ένας στον άλλον. Νιώσαμε ότι ήταν πολύ καλοί και το ίδιο ένιωσαν και κείνοι για μας. Μια παρόμοια κατάσταση και σε ένα φεστιβάλ στον Καναδά. Όλοι είναι υποστηρικτικοί, νομίζω ότι το prog rock τα πάει πολύ καλά σε αυτό το πεδίο. Βασικά δεν έχουμε πολλούς οπαδούς στην Σουηδία, οπότε πρέπει να ταξιδεύουμε στην Ευρώπη για να παίζουμε.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και εύχομαι κάθε επιτυχία με το νέο σας άλμπουμ.
Εγώ ευχαριστώ!