Συνέντευξη: Arjen Lucassen

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 06/12/2010 @ 12:33
Το ότι ο Arjen Lucassen είναι ένας εργασιομανής, ωραίος, απλός, προσγειωμένος τύπος και πάντα ευχάριστος συνομιλητής είναι στοιχεία που γνωρίζαμε, έχοντας μιλήσει κάποιες φορές μαζί του. Με αφορμή το νέο άλμπουμ "Victims Of The Modern Age" των Star One, το Rocking.gr επικοινώνησε μαζί του και το επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά. Όντας και ο ίδιος οπαδός της μουσικής, μας μιλάει για τους Star One, τους Ayreon, τα μελλοντικά του σχέδια και μικρές λεπτομέρειες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά για τελειομανείς (όπως επεσήμανε αρκετές φορές) τύπους σαν κι αυτόν, όπως η σημαντικότητα του artwork στη μουσική του.



Γεια σου Arjen, ελπίζω να είσαι καλά. Είναι πάντα πολύ ευχάριστο να ξέρουμε πως είσαι ενεργός μουσικά.

Όλα καλά, ευχαριστώ Χρήστο. Ναι, νιώθω πολύ εμπνευσμένος και δημιουργικός τελευταία.

Πως και αποφάσισες να φέρεις ξανά το project των Star One στη ζωή;
Όπως πάντα, ήταν μια αντίδραση στο προηγούμενο άλμπουμ, στην προκειμένη περίπτωση στο σχετικά ατμοσφαιρικό Guilt Machine άλμπουμ. Ένιωθα πως ήθελα να κάνω ένα metal δίσκο ξανά, βασισμένο σε κιθαριστικά riff και αυτόματα οδηγήθηκα στο metal project μου, που δεν είναι άλλο από τους Star One.

Ποιές θα έλεγες ότι είναι οι κύριες ομοιότητες και οι κύριες διαφορές σε σύγκριση με το "Space Metal", σε παράγοντες όπως η μουσική κατεύθυνση, οι ηχογραφήσεις, η έμπνευση κλπ.;
Το νέο άλμπουμ είναι πιο σκοτεινό, πιο heavy και πιο προσγειωμένο. Η ομοιότητα είναι ότι κατά βάση χρησιμοποίησα τους αρχικούς μουσικούς από το πρώτο άλμπουμ και ότι για μια ακόμα φορά τα τραγούδια είναι βασισμένα σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Είσαι ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα και την απόδοση των καλεσμένων; Αν και μάλλον είναι πολύ νωρίς για να κρίνεις, πιστεύεις πως θα άλλαζες κάτι αν μπορούσες ακούγοντας το άλμπουμ;
Είμαι ένας απαίσιος τελειομανής και ως εκ τούτου θα έστελνα το προϊόν μου στον κόσμο μόνο όταν ήμουν 100% ικανοποιημένος με αυτό. Είμαι επίσης το αφεντικό του εαυτού μου και δουλεύω στο δικό μου studio, οπότε έχω όλο το χρόνο στη διάθεσή μου. Και πρέπει να πω για μια ακόμα φορά ότι όλοι οι μουσικοί ξεπέρασαν τους εαυτούς τους στο εν λόγω άλμπουμ. Όλοι τους έχουν γίνει καλύτεροι. Επίσης, ίσως αυτό οφείλεται στο ότι ξέρουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον πλέον.

Επέλεξες να κρατήσεις την ίδια ομάδα τραγουδιστών, όμως δεν υπήρξε κάποιο τραγούδι που όταν το συνέθεσες πίστευες πως θα ταιριάζει γάντι σε κάποιον άλλο τραγουδιστή;
Υπήρξαν και τα έβαλα στο δεύτερο cd. Ο Tony Martin είναι απλά τέλειος στο "Closer To The Stars" και ο Mike Andersson έκανε εξαιρετική δουλειά στο "As The Crow Dies".

Η άποψή μου είναι ότι η απόδοση του Damian Wilson ξεχωρίζει, ενώ για το πρώτο άλμπουμ τον τίτλο του MVP θα έδινα στον Russell Allen. Έχεις κάποιες αγαπημένες στιγμές ή ερμηνείες που ξεχωρίζεις από το σύνολο;
Πραγματικά μου αρέσουν τα συναισθηματικά φωνητικά του Damian στο "24 Hours", τα αστεία και δυναμικά επιπρόσθετα ελεύθερα φωνητικά του Russell στο κλείσιμο του "Victims Of The Modern Age", τα δυναμικά χαμηλά φωνητικά του Dan Swano στο "Two Plus Two Equals Five" και η «μάχη» της Floor Jansen με τον Russell στο "Cassandra Complex".

Ας μιλήσουμε και λίγο για το artwork του νέου άλμπουμ. Είναι πραγματικά εξαιρετικό και η ακρόαση της μουσικής του άλμπουμ γίνεται πολύ πιο ελκυστική με αυτό το artwork, τους στίχους και τις σημειώσεις. Το σημειώνω και στην κριτική μου, διότι είχα στα χέρια μου ένα μάλλον «άψυχο» ipool (σ.σ.: ψηφιακή μορφή της κυκλοφορίας) για προωθητικό σκοπό. Πιστεύεις ότι το artwork έχει σημαντικό ρόλο στη μουσική σου; Θεωρείς ότι το να ακούει κάποιος μουσική μέσω mp3 μπορεί να είναι ανασταλτικός παράγοντας για μουσική σαν αυτή που δημιουργείς εσύ;
Ναι, το artwork πάντα ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμένα, ακόμα και ως οπαδός όταν ήμουν παιδί έδινα μεγάλη βαρύτητα. Συνήθιζα να αγοράζω δίσκους αποκλειστικά και μόνο επειδή είχαν τρομερό artwork (που δεν ήταν πάντα κάτι πολύ καλό, χαχα) ή ακόμα συνήθιζα να ΜΗΝ αγοράζω ένα άλμπουμ αν δεν είχε χαρτί με τους στίχους ή fold out sleeve (σ.σ.: καταλαβαίνετε πως μιλάει για βινύλια ο άνθρωπος). Και ναι, φυσικά το να ακούς απλά το mp3 δεν είναι καλό για τη μουσική μου, για το λόγο επίσης ότι ξοδεύω πολύ χρόνο για να φτάσω στο σωστό ήχο! Η μουσική μου θα έπρεπε να ακούγεται σαν ταινία, απλά ακολουθώντας τους στίχους στο booklet, ενώ φαντάζεσαι μια τρίτη διάσταση στη μουσική. Ευτυχώς, έχω ακόμα πολύ πιστούς οπαδούς που ακόμα αγοράζουν το άλμπουμ!

Το δεύτερο cd της special edition έχει κάποια πολύ καλά τραγούδια που κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί πως πρόκειται για b-sides ή υπολείμματα. Γιατί αποφάσισες να τα έχεις σε ένα bonus cd και επίσης πες μας για τους καλεσμένους σε αυτό, ειδικά τον Tony Martin. Θεωρώ τους δίσκους που έκανε με τους Black Sabbath τρομερά υποτιμημένους. Συμφωνείς;
Όταν τελείωσα με το δίσκο είχα 13 τραγούδια και 5 από αυτά δεν ταίριαζαν στο cd. Οπότε, επέλεξα τα τραγούδια που είχαν σχετικά διαφορετική αίσθηση και τα έβαλα σε ένα δεύτερο δισκάκι, αλλά πραγματικά τα αγαπώ όσο και αυτά που βρίσκονται στο πρώτο cd. Θα σου πω μόνο πως το να έχω τον Tony Martin να τραγουδά ένα από τα τραγούδια μου είναι τεράστια τιμή για εμένα, καθώς έχει θέση στο top-10 των αγαπημένων μου τραγουδιστών όλων των εποχών!

Συνήθως, ρωτάμε μουσικούς αν έχουν σκοπό να κάνουν ένα concept άλμπουμ κάποια στιγμή. Τώρα, μήπως θα έπρεπε να ρωτήσω εσένα αν σκοπεύεις να δημιουργήσεις και ένα μη- concept άλμπουμ; Νιώθεις ότι πρέπει να έχεις μια κεντρική ιδέα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου για να μπορέσεις να συνθέσεις μουσική;
Πάντα ξεκινάω με τη μουσική και τότε αφήνω τη μουσική να με εμπνεύσει για να καταπιαστώ με μια ιστορία. Το αστείο είναι ότι είναι αρκετά ευκολότερο να κάνεις έναν concept δίσκο, αφού δε χρειάζεται να σκεφτείς 13 διαφορετικά θέματα, χαχα! Και είναι και πολύ ενθουσιώδης διαδικασία, διότι όταν ξεκινώ δεν έχω ιδέα πώς θα ολοκληρωθεί.

Πραγματικά λάτρεψα το DVD "Live On Earth" που έβγαλες με τους Star One και φυσικά θα μου άρεσε πολύ η ιδέα μιας νέας περιοδείας. Από τη στιγμή που το "Space Metal" σου έδωσε αυτή την ευκαιρία, θα μπορούσε το "Victims Of The Modern Age" να σε φέρει ξανά στο δρόμο; Το σκέφτεσαι ή μήπως το επεξεργάζεσαι;
Δεν υπάρχουν οριστικά πλάνα, αλλά είναι μια επιλογή, γιατί όλοι οι μουσικοί θέλουν να το κάνουν. Από την άλλη, θα ήταν πολύ δύσκολο, θα απαιτούσε πολύ χρόνο και μεγάλα έξοδα να μαζέψεις αυτούς τους 10 μουσικούς από όλο τον κόσμο, που έχουν τα δικά τους συγκροτήματα και projects, μαζί για πρόβες και περιοδεία.

Όμως ως μεγάλος οπαδός των Ayreon δεν σου κρύβω πως πάντα ελπίζω πως θα δώσεις έστω και ένα show που θα είναι σα θεατρική παράσταση με μουσικούς και όλους τους guest για να ερμηνεύσετε επί σκηνής ολόκληρο το "Into The Electric Castle" ή το "The Human Equation". Καταλαβαίνεις πως το εννοώ, με τους τραγουδιστές να πηγαινοέρχονται σαν ηθοποιοί. Θα μπορούσε να είναι βιώσιμο ένα τέτοιο σχέδιο; Σίγουρα θα ήταν τέλειο...
Ναι, μπορώ να φανταστώ! Αλλά δεν είναι τόσο το show αυτό καθ' αυτό, είναι όλες οι προετοιμασίες και οι πρόβες με τους μουσικούς από όλο τον κόσμο. Μην ξεχνάς πως είμαι ολομόναχος, οπότε θα πρέπει να προσλάβω τους πάντες. Θα χρειαζόταν κανα-δύο μήνες πληρωμένες πρόβες, αεροπορικά εισιτήρια για όλους (10 μουσικούς), η διατροφή τους, τα ξενοδοχεία τους κλπ. Θα χρειαζόμουν τουλάχιστον 20 show να πραγματοποιηθούν για να εισπράξω πίσω τα λεφτά που θα επενδύσω.

Αναφερόμενοι στους Ayreon, υπάρχουν μέχρι και φήμες ότι το "01011001" θα μπορούσε να είναι το τελευταίο σας άλμπουμ. Απλά επιβεβαίωσε το αντίθετο... Στην πραγματικότητα πες ότι ήδη έχεις αρχίσει να καταστρώνεις το πλάνο για το επόμενο Ayreon άλμπουμ.
Είμαι σίγουρος ότι μια ωραία ημέρα θα έχω την έμπνευση για να κάνω ένα ακόμα άλμπουμ των Ayreon, οπότε μην ανησυχείς. Αλλά θα πρέπει πραγματικά να είμαι έτοιμος για αυτό. Θέλω να ακούγεται φρέσκο και να έχω μια νέα ιστορία και αυτή η ώρα δεν έχει φτάσει ακόμα. Το επόμενο βήμα είναι το solo album που υπόσχομαι στον εαυτό μου εδώ και 10 χρόνια. Ίσως, μετά από αυτό;

Το site μας δημοσίευσε στην αρχή της χρονιάς 100 άλμπουμ που ξεχώρισαν στην προηγούμενη δεκαετία και μέσα σε αυτά συμπεριλήφθηκε το "The Human Equation". Όσο περνάει ο χρόνος νιώθεις ότι αυτή είναι η καλύτερη δουλειά σου;
Αυτό είναι ωραίο, είναι πραγματικά τιμή μου! Νομίζω, πάντως, πως ακόμα προτιμώ το "Into The Electric Castle". Είναι ένα ειλικρινές και ξεκάθαρο άλμπουμ, ίσως και λίγο αφελές, αλλά μου αρέσει αυτό. Αλλά το "The Human Equation" είναι οπωσδήποτε το δεύτερο αγαπημένο μου, αν και επίσης μου αρέσει πραγματικά το "The Dream Sequencer".



Έχεις συνεργαστεί με πολλούς από τους καλύτερους τραγουδιστές στο rock και το metal. Μπορείς να σκεφτείς τις τρεις αγαπημένες σου ερμηνείες από αυτούς; Μιλάω για αυτές που σε καθήλωσαν την πρώτη φορά που τις άκουσες. Π.χ. μια από αυτές που ξεχωρίζω εγώ είναι όταν ερμηνεύει το refrain του "Beneath The Waves" ο Jorn Lande.
Ο Jorn πραγματικά είναι εκπληκτικός εκεί! Ειλικρινά, δε μπορώ να σου πω, είμαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ υπερήφανος με όλους τους. Τόσο από διάσημους τραγουδιστές, όσο και από άγνωστους. Όλοι μου πήραν τα μυαλά. Αλλιώς δε θα είχα χρησιμοποιήσει τα υλικό, όντας ο τελειομανής που είμαι!

Πρέπει να έχεις πολλές ωραίες ιστορίες με καλλιτέχνες που σε επισκέφτηκαν στο studio σου για να ηχογραφήσουν τα μέρη τους. Υπάρχει κάποια άγνωστη ιστορία που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν και τόσες ωραίες ιστορίες. Οι τραγουδιστές συνήθως έρχονται εδώ για δύο μέρες και χρειαζόμαστε αυτές τις δύο μέρες για να ηχογραφήσουμε. Φυσικά, υπάρχουν πολλές αστείες στιγμές, αλλά βασικά έχει πολλή σκληρή δουλειά. Τα περισσότερα αστεία περιστατικά ευτυχώς τα έχουμε απαθανατίσει σε video και τα έχουμε συμπεριλάβει στα "making of" που περιέχονται στις ειδικές εκδόσεις των άλμπουμ.

Δε μπορώ πάντως να μην αναφερθώ στον Steve Lee και στον Mike Baker, που είχαν εντυπωσιακές παρουσίες και σε δικές σου δουλειές, και νομίζω γνωριζόσουν ιδιαίτερα με τον Lee. Αν θες μοιράσου μαζί μας τις σκέψεις σου και πες μας κάτι ωραίο που αξίζει να θυμόμαστε από αυτούς.
Είναι δύο από τους πιο ωραίους ανθρώπους που έχω δουλέψει ποτέ, ειλικρινά. Δυστυχώς, ποτέ δε γνώρισα τον Mike από κοντά, αλλά ανταλλάζαμε email πολλά χρόνια και στέλναμε ο ένας στον άλλον ηχογραφήσεις από obscure συγκροτήματα. Ήμασταν πολύ κοντά, παρόλο που ζούσαμε σε διαφορετικές πλευρές του κόσμου. Η σχέση μου με τον Steve πάει πίσω στα '80s, όταν ακόμα έπαιζε drums και ήταν support στο συγκρότημά μου, όταν παίζαμε στην Ιταλία. Σχεδόν έγινε ο τραγουδιστής της τότε μπάντας μου, των Vegeance. Ήταν ένας πραγματικός gentleman και ένας φοβερός τραγουδιστής. Είμαι χαρούμενος που τελικά συνεργαστήκαμε στο "01011001".

Έχεις κάποια λίστα με τραγουδιστές που επιθυμείς να συνεργαστείς από αυτούς που δεν έχεις καταφέρει ακόμα; Ποιοί θα ήταν στην κορυφή αυτής της λίστας;
Η λίστα είναι ατελείωτη! Βασικά, θα έλεγα όλους αυτούς τους σπουδαίους τραγουδιστές με τους οποίους μεγάλωσα, όπως ο Robert Plant, ο Alice Cooper, ο Geddy Lee, ο David Gilmour κλπ.

Νομίζω πως έχεις αναφέρει και τον Steven Wilson κάποια στιγμή ως έναν από τους καλλιτέχνες που θαυμάζεις κα θα ήθελες να συνεργαστείς. Έχει υπάρξει κάποιο θέμα συνεργασίας μεταξύ σας;
Στο παρελθόν έχουμε επικοινωνήσει και έχουμε στείλει άλμπουμ ο ένας στον άλλον. Αν και εκτιμά τη μουσική μου, είπε ότι είναι πολύ prog για αυτόν.

Πίσω στη μουσική σου πάντως, πρέπει να είμαι ειλικρινής και να σου πω πως το "Guilt Machine" δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. Δεν είναι ότι είναι κακό, αλλά δε μπορώ να το συγκρίνω με τις προηγούμενες δουλειές σου. Τι πιστεύεις τώρα για αυτό;
Ακόμα θεωρώ πως είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω κάνει. Αλλά, νομίζω ότι είναι πολύ βαθύ και δύσκολο για να το καταλάβουν οι περισσότεροι άνθρωποι και το καταλαβαίνω αυτό. Είναι ένα πολύ προσωπικό άλμπουμ, ένα που έπρεπε να κάνω. Ευτυχώς, σε αυτούς που αρέσει, τους αρέσει πραγματικά.

Ως οπαδός της μουσικής έχεις μήπως ακούσει κάποια νέα μπάντα ή νέο άλμπουμ που βρήκες σπουδαίο;
Ακούω διαφορετική μουσική κάθε μέρα, αλλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρω κάτι που να μου αρέσει. Πάντα απολαμβάνω τις δουλειές του Devin Townsend, είναι πραγματικά μοναδικός καλλιτέχνης. Πάντως, επειδή δε θέλω να ακούω μουσική με το αυτί του μουσικού, συχνά ακούω τελείως διαφορετική μουσική από τη δική μου.

Τέλος, από τη στιγμή που πολλοί σε αναγνωρίζουν ως μια από τις πιο σεβαστές φιγούρες στο progressive rock τα τελευταία χρόνια, θα ήθελα να μου πεις πώς βλέπεις εσύ όλη αυτή την εμπορική αναγέννηση του prog και τη στροφή πολλών ανθρώπων σε αυτό τον ήχο. Αναφέρομαι σε περιοδείες, περιοδικά, φεστιβάλ και όλα αυτά που έχουν να κάνουν με τo progressive rock ιδίωμα.
Όσο περισσότερη προσοχή τραβάει το prog, τόσο το καλύτερο! Μου αρέσει η περιπετειώδης και ανταγωνιστική μουσική. Είμαι χαρούμενος που όλο και περισσότερος κόσμος ανοίγεται αυτές τις μέρες σε αυτό το χώρο, αντί να πάει στα εμπορικά, τυποποιημένα σκουπίδια που παίζουν το ράδιο και η τηλεόραση. Το prog είναι ανεπηρέαστο από το χρόνο και πάντα θα επιβιώνει. Πάντα θα υπάρχει ακροατήριο. Και τους αγαπάω, χαχα!

Σε ευχαριστούμε Arjen!
Cheers!

Χρήστος Καραδημήτρης
  • SHARE
  • TWEET