Συνέντευξη While Heaven Wept (Tom Philips)

«Θα ήταν υπέροχο αν η μουσική ήταν ελεύθερη και οι μπάντες μπορούσαν να επιβιώσουν, αλλά δεν γίνεται»

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 14/10/2014 @ 11:57
Θα μπορούσα εύκολα να γράψω ολόκληρο άρθρο, αντί προλόγου για την εν λόγω συνέντευξη. Πάντα είχα σε μεγάλη εκτίμηση τους While Heaven Wept, τόσο μουσικά, όσο και ως προς τη στάση τους, αλλά εδώ ο ιθύνων νους της μπάντας, Tom Phillips, αποδεικνύει πως η σπουδαία μουσική πηγάζει από το αληθινό πάθος. Με το νέο άλμπουμ "Suspended At Aphelion" να αποτελεί πιθανότατα το αριστούργημα της καριέρας του, μας έδωσε μια συνέντευξη που θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα προς τις νεότερες μπάντες, γύρω από το τι σημαίνει να σέβεσαι τόσο τη μουσική σου, όσο και αυτούς που την εκτιμούν. Διαβάστε όλα τα ωραία που μας είπε και στην πρώτη ευκαιρία χαθείτε στον μουσικό κόσμο των While Heaven Wept.

While Heaven WeptΚαλησπέρα Tom και συγχαρητήρια για το νέο σου άλμπουμ με τους While Heaven Wept. Θα είμαι ανάμεσα σε αυτούς που θα ισχυριστούν πως είναι ό,τι καλύτερο έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Πώς νιώθεις εσύ για αυτό;
Χαιρετώ! Χαίρομαι που νιώθεις έτσι για το "Suspended At Aphelion". Προσωπικά, το βλέπω ως το πιο «ολοκληρωμένο» άλμπουμ των While Heaven Wept και σίγουρα μια ακριβή αποτύπωση, τόσο του που βρισκόμαστε το 2014, όσο και του τι κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Υπάρχουν στοιχεία που θυμίζουν τα πάντα, από την εποχή του "Lovesongs" ως το "Fear Of Infinity", όμως είναι κάτι πολύ εξελιγμένο την ίδια στιγμή και συγκεκριμένα στο επίπεδο των αρμονιών. Παρόλο που αποτελεί μια οντότητα από μόνο του, νομίζω πως πρόκειται για μια τουλάχιστον το ίδιο δυνατή κυκλοφορία, με το "Vast Oceans Lachrymose" και αυτό λέει πολλά. Ενδεχομένως, ο καλύτερος τρόπος για να περιγραφούν κατά την άποψή μου αυτά τα δύο άλμπουμ είναι να τα συγκρίνουμε σαν το "Operation: Mindcrime" και το "Rage For Order" - δύο πολύ ξεχωριστά, πολύ καθοριστικά, αλλά εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους άλμπουμ.

Ήσασταν πάντα μια μπάντα που δεν δίσταζε να προσθέσει νέα στοιχεία στον ήχο της και να παίξει απαιτητική μουσική, αλλά νομίζω πως αυτή είναι η πρώτη φορά που η μουσική σας μπορεί να χαρακτηριστεί ξεκάθαρα ως progressive metal, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Συμφωνείς; Είναι αυτή η φυσική εξέλιξη του ήχου σας;
Είναι σίγουρα μια ΑΛΗΘΙΝΗ και φυσική πρόοδος. Συνεχίζουμε να γινόμαστε καλύτεροι μουσικοί και το γούστο μας ωριμάζει. Το "Suspended In Aphelion" θεωρώ πως θα έβγαζε πολύ περισσότερο νόημα αν μπορούσες πρώτα να ακούσεις τη μουσική για το άλμπουμ που γράψαμε αμέσως μετά το "Fear Of Infinity" -αυτό που βάλαμε προσωρινά στην άκρη για να εστιάσουμε στο "Suspended At Aphelion"- το οποίο είναι ένα ξεκάθαρα METAL άλμπουμ και περιλαμβάνει κάποια στοιχεία σε μερικά τραγούδια του που αρμονικά αποτελούσαν τον προπομπό του "Suspended At Aphelion". Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί βέβαια και για το "Finality", καθώς ήταν το πραγματικό εκκίνησης όλης της μουσικής. Ήταν και το μόνο «συμβατικό» τραγούδι μέσα από το "Fear Of Infinity" και ήταν έτοιμο από το 2008, σηματοδοτώντας μια πολύ εμφανή εξέλιξη σε αρμονικό επίπεδο για εμάς, καθώς δεν περιείχε «riffs» ή «power chords». Ένα μέρος του υλικό που αφήσαμε στην άκρη είναι βασισμένο σε riffs... βασικά το μεγαλύτερο μέρος του. Θα έλεγα πως ηχητικά είναι κάπου ανάμεσα στο "Wander The Void" και το "Hour Of Reprisal", αλλά υπάρχουν και κάνα δυο τραγούδια που συνεχίζουν από το σημείο που σταμάτησε το "Finality" και κάπως έτσι φτάσαμε στον ήχο του "Suspended At Aphelion". Δεν τίθεται καν θέμα, το "Suspended At Aphelion" είναι ένα progressive άλμπουμ... όχι απαραίτητα prog metal, αλλά οπωσδήποτε prog «κάτι»!

While Heaven Wept - Suspended At AphelionΘα ήθελες να μου πεις λοιπόν τι έγινε διαφορετικά αυτή τη φορά σε επίπεδο σύνθεσης και ηχογράφησης, σε σύγκριση με τα προηγούμενα άλμπουμ;
Πρώτα από όλα, δεν υπήρχε πίεση... ήταν λιγότερο πιεστικό σε σχέση με οτιδήποτε προγενέστερο έχουμε κάνει. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν καθόμαστε ποτέ στην πραγματικότητα να «γράψουμε μουσική», αλλά «απλά συμβαίνει»... ως αποκάλυψη. Ποτέ δεν πιέζουμε καταστάσεις, ούτε παίρνουμε κάποια συνειδητή απόφαση. Στην περίπτωση του "Suspended At Aphelion" τώρα, κυριολεκτικά «προέκυψε» κατ' αυτό τον τρόπο, κυλώντας οργανικά και φυσιολογικά. Για αυτό κιόλας προσεγγίσαμε τις ουσιαστικές ηχογραφήσεις με αυτό τον τρόπο. Έπρεπε να είναι πολύ «ανθρώπινο», ειλικρινές, ατελές, δυναμικό. Δεν υπονοώ πως ήμασταν τελείως χαλαροί σε καμία περίπτωση, αλλά ήταν ένα περιβάλλον που μας έδινε πολλή θετική δύναμη, πολύ αποδοτικό, και ο στόχος ήταν να εκφραστούμε από καρδιάς, παρά να επιτύχουμε μια «ακρίβεια μηχανής». Για αυτό και τα drums του Mark υποχωρούν και ρέουν, χτίζοντας πάνω σε αυτή τη βάση, μιας και όλα τα μεταγενέστερα τραγούδια χτίστηκαν με αυτό κατά νου. Υπάρχει βασικά μια τελειότητα μέσα στην ατέλειά του, αν βγάζει νόημα αυτό που λέω. Δεν είναι Fear Factory, ούτε Strapping Young Lad... Οι While Heaven Wept πάντα είχαν να κάνουν με τα αληθινά συναισθήματα, αλλά με το "Suspended At Aphelion", πιθανότατα περισσότερο σε σχέση με κάθε άλλη φορά, το ανθρώπινο στοιχείο ήταν υψίστης σημασίας.

Λατρεύω το γεγονός πως το άλμπουμ είναι βασικά ένα και μόνο τραγούδι, χωρισμένο σε έντεκα μέρη, καθώς πρόκειται για μια δουλειά με συνοχή που ρέει από την αρχή ως το τέλος. Αυτή την ιδέα την είχατε εξαρχής ή το σκεφτήκατε πιο μετά, αφού τα πάντα είχαν γραφτεί και ετοιμαστεί;
Μόλις τα δυο πρώτα μέρη ολοκληρώθηκαν, ήταν ξεκάθαρο πως αυτό που φτιάχναμε θα ήταν κάτι επικών διαστάσεων. Δεν ήξερα πως θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα, ούτε πόσο μεγάλο θα κατέληγε να είναι... αλλά είχα μια υποψία πως θα ήταν στο ύφος του "The Furthest Shore", του "Finality" ή του "Thus With A Kiss I Die", με βάση τα συναισθήματα που είχα και το μέγεθος/βάρος της ίδιας της μουσικής. Μερικές φορές, είναι προφανές αν κάτι θα αποτελεί μια συνολική πρόταση από μόνο του, μέσα σε μερικά λεπτά, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις σαν κι αυτή, όπου δεν είχα καμία ιδέα ποιος ήταν ο τελικός προορισμός... απλά ακολούθησα το ταξίδι. Τα υποσύνολα προέκυψαν φυσιολογικά. Όλες οι παύσεις που κάνουμε για να οριοθετήσουμε όλη αυτή την τρέλα ή οι αλλαγές στη διάθεση, είναι ακριβώς όπως βγήκαν καθώς όλο αυτό εξελισσόταν. Ήταν ο Rain που στην πραγματικότητα απαίτησε να βάλουμε υπότιτλους, και παρόλο που είμαι χαρούμενος για αυτή την πρότασή του - μιας και είναι πολύ πιο εύκολο για τους ακροατές να πουν «Φίλε! Αυτό το μέρος στο "Lifelines Lost" είναι τρελό!» αντί να πουν «Ναι, το 10ο μέρος ήταν πραγματικά αναπάντεχο» - στο δικό μου μυαλό το σκέφτομαι και αναφέρομαι σε «μέρη». Δεν θέλω κανείς να αντιμετωπίσει το άλμπουμ ως 11 τραγούδια, διότι δεν είναι έτσι. Είναι ΕΝΑ τραγούδι σε 11 μέρη.

While Heaven WeptΔιάβασα μερικά πράγματα γύρω από το concept και το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Μπορείς να πεις λίγα λόγια για την θεματολογία του άλμπουμ; Θα έλεγες πως είμαστε όλοι λίγο πολύ τυφλωμένοι από ένα στόχο που στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να επιτύχουμε σε αυτή τη ζωή;
Θα ήταν μάλλον κυνικό εκ μέρους μου να νομίζω πως δεν υπάρχει ελπίδα στο να επιτύχουμε ΟΛΟΥΣ τους στόχους στη ζωή, αλλά υπάρχουν πράγματα τα οποία επιζητούμε που είναι απλώς ανέφικτα, ανεξάρτητα του πόσο προσπαθούμε ή το πόσο έντονα τα θέλουμε. Με αυτό το θέμα καταπιάνεται και το άλμπουμ. Με αυτό και με το να συμβιβάζεσαι με αυτή την πραγματικότητα. Το θέμα εδώ είναι ο παραλογισμός του να ΞΕΡΕΙΣ πως έτσι είναι τα πράγματα, αλλά να συνεχίζεις να ποθείς για το αδύνατο. Φυσικά, ο ήλιος για τον οποίο μιλάμε στο άλμπουμ, είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα - θα μπορούσε να είναι η επιδίωξη οτιδήποτε πνευματικού, συναισθηματικού, υλικού, διανοητικού. Και φυσικά οι στίχοι προέρχονται από ένα προσωπικό ταξίδι στην δική μου ζωή, αλλά δεν θα ήθελα να επηρεάσω την εμπειρία που θα έχει κάποιος με το "Suspended At Aphelion". Πάντα μου αρέσει να αφήνω τα θέματα ανοιχτά προς ερμηνεία. Θεωρώ πως κάποιος μπορεί να συνδεθεί με αυτό το άλμπουμ με πολύ περισσότερους τρόπους από ότι με το "Fear Of Infinity" ή το "Vast Oceans Lachrymose", διότι το θέμα του είναι πολύ ευρύ.

Υποθέτω πως γνωρίζεις ότι το Αφήλιο είναι ελληνική λέξη, όπως και το ότι ο Ίκαρος προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, οπότε φαίνεται πως η μικρή μας χώρα είχε το ρόλο της στη διαμόρφωση αυτού του άλμπουμ. Από τη στιγμή που διαπραγματεύεσαι θέματα σχετικά με την αστρονομία μάλλον είναι αναπόφευκτο το να αποφύγεις την χρήση ελληνικών λέξεων, σωστά;
Όντως! Η Ελλάδα είναι στην καρδιά μου! Είναι μια ιδιαίτερη αγάπη, περασμένη μέσα στο άλμπουμ. Μπορεί να χρειάζονται 20 χρόνια να μάθω τη γλώσσα, αλλά μόνο στιγμές για να αισθανθώ σαν στο σπίτι μου όποτε βρίσκομαι εκεί... και πριν από οποιοδήποτε άλλο μέρος στον κόσμο, πίσω στην εποχή του "Singing Swords", η Ελλάδα ήταν το πρώτο μέρος που αγκάλιασε τους While Heaven Wept και αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

While Heaven WeptΗ ενορχήστρωση που επιτύχατε σε αυτό το άλμπουμ ξεχωρίζει. Πραγματικά ωραία βιολιά και μουσική με πολλά επίπεδα από ότι φαίνεται. Πες μας λίγα λόγια για την ενορχήστρωση και την παραγωγή, καθώς και πόσο δύσκολο ήταν να επιτύχετε έναν τόσο δυνατό ήχο.
Είναι ΠΑΝΤΑ μια πρόκληση το να βρεις την σωστή ισορροπία μεταξύ των διάφορων οργάνων στα άλμπουμ των While Heaven Wept. Πάντα υπάρχουν ολόκληρα τείχη από ήχους και μυριάδες επιπέδων... Αλλά, παρά το γεγονός πως αυτά τα στοιχεία έγιναν ακόμα πιο πολύπλοκα στο "Suspended At Aphelion", είναι ταυτόχρονα πιο ανεξάρτητα, υπό την έννοια πως μπορούν να ακουστούν πιο εύκολα. Παρά το γεγονός πως η μουσική κινείται προς κάθε κατεύθυνση (μια πραγματική εναρμόνιση που σπάνια συναντιέται στην rock και metal μουσική). Αυτό που ανακαλύψαμε με τον καιρό είναι πως πρέπει να χαράζουμε διαφορετικά niches για κάθε κανάλι όσον αφορά τα EQ, ειδικά όταν παίζουν πλήκτρα,  καθώς αυτά υπερκαλύπτουν όλες τις συχνότητες, συμπεριλαμβανομένων της κιθάρας και του μπάσου. Προφανώς, κάτι πρέπει να «υποχωρήσει» κάποια στιγμή, αλλιώς θα είναι ένα ηχητικό χάος, το οποίο είναι ωραίο μερικές φορές, αλλά δεν ήταν αυτό που άρμοζε στην περίπτωση του "Suspended At Aphelion". Δεν είναι μυστικό πως οι κιθάρες δεν έχουν ακριβώς τον heavy ήχο που είχαν στο παρελθόν, αλλά το "Suspended At Aphelion" δεν θέλαμε να σφυροκοπεί τον ακροατή, παρά να τον προκαλεί με την λεπτότητά του και να διασφαλίσουμε πως ΚΑΘΕ ήχος θα ακουστεί, μιας και κάθε νότα ήταν ζωτικής σημασίας - ειδική με την εκτεταμένη αρμονική δομή που παρουσιάζουμε εδώ (εβδόμες, ενάτες, εντκάτε κλπ). Στο τέλος, η καλύτερη απάντηση είναι πάντα να ακολουθούμε αυτό που η ίδια η μουσική μας υποδεικνύει και πιστεύω πως το καταφέραμε αυτό σε ποσοστό 99%. Και λέω 99%, διότι νιώθω υποχρεωμένος να επιστρέψω για μια ακόμα αλλαηγή στη μίξη και ένα remastering, κάτι που θα κάνω, έστω κι αν το κάνω μόνο για μένα... Τώρα, που διαθέτω τόσο ένα χρονικό διάστημα μακριά από το να εξετάζω τη μουσική του άλμπουμ στο μικροσκόπιο και έχω καθαρίσει το κεφάλι μου με άλλη μουσική, από τη στιγμή που το "Suspended At Aphelion" ολοκληρώθηκε.

While Heaven WeptΑν και στο μουσικό DNA σας υπάρχουν τα epic και doom στοιχεία δεν επικρατούν πλέον στην μουσική σας. Πιστεύεις ότι αυτό θα απογοητεύσει κάποιους από τους παλιότερους οπαδούς σας;
Δεν αμφιβάλλω ότι μερικοί θα απογοητευθούν, δεν μπορείς όμως να το αποφύγεις αυτό. Ό,τι και να κάνουμε, όσα περισσότερα κάνουμε, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να τους ευχαριστήσουμε όλους, οπότε πρέπει απλά να παραμένουμε αληθινοί, υπό την έννοια του να παίζουμε μουσική που προέρχεται ειλικρινά από την καρδιά και την ψυχή μας. Διασφαλίζοντας, δηλαδή, ότι από αυτήν την άποψη είμαστε πιστοί, και ότι ακουγόμαστε όπως θα θέλαμε αν ακούγαμε εμείς τη μουσική. Νομίζω πως όσο πιο κοντά ερχόμαστε σε αυτό που οφείλουμε να κάνουμε ή που ακούμε στα κεφάλια μας, τόσο πιο ικανοποιητικό θα είναι το άλμπουμ για όλους.

Όσον αφορά το doom ζήτημα: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε κυκλοφορήσει ένα πραγματικό doom metal άλμπουμ από το 1998, ενώ ακόμα κι εκείνο διανθίζεται με progressive στοιχεία. Έπειτα, ήταν το μοναδικό doom metal που κυκλοφορήσαμε ποτέ (μιλάω για το "Sorrow Of The Angels"). Ποτέ δεν καταταχθήκαμε σε ένα συγκεκριμένο είδος, και στην πραγματικότητα αυτό μας νοιάζει όλο και λιγότερο. Αυτό που έχει σημασία είναι, όπως είπα, να παραμένουμε αληθινοί. Εάν κάναμε υπό πίεση ή συνειδητά ένα doom metal άλμπουμ -ή ένα άλμπουμ  που να κατατάσσεται σε οποιοδήποτε συγκεκριμένο είδος- για κάποιον ανήθικο λόγο, αυτό θα ‘ταν απαίσιο, ανέμπνευστο και τελείως μηχανικό. Το doom απλά για το doom είναι έγκλημα. Ο κόσμος πρέπει να αποδεχθεί ότι οι While Heaven Wept ποτέ δεν θα βγάλουν δύο φορές το ίδιο πράγμα. Αν, λοιπόν, λαχταράει epic / doom metal όπως στο πρώτο μας άλμπουμ, προτείνω να ακούσει εκείνο! Ή τις άψογες τελευταίες δουλειές των Procession, Solstice, Pallbearer, Atlantean Kodex, ή της αγαπημένης μου νέας προσθήκης που λέγεται Doomocracy!

Τούτων λεχθέντων, για μένα το doom πάντα ισούταν με το mood (σ.σ.: διάθεση), και υπό αυτή την άποψη, υπάρχουν περάσματα στο "Suspended At Aphelion" πού είναι τόσο απελπισμένα και μελαγχολικά, όπως το "Thus With A Kiss I Die" ή το "La Mort D'Amour". Θέλω να πω ότι το "Suspended At Aphelion" δεν απέχει από αυτά περισσότερο απ' ότι απέχει απ' το "Fear Of Infinity". Προσωπικά βλέπω και ακούω τους παραλληλισμούς με ολόκληρη την δισκογραφία μας σε αυτό το ένα τραγούδι. Ομοίως, όσον αφορά το epic στοιχείο, τι είναι πιο επικό από ένα 40-λεπτο κομμάτι; Και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν «μεγάλες» χορωδίες, «τριπλέτες» σαν των Bathory, και περάσματα από μεγαλειώδη σε «αφαιρετικά» μέρη - όλα αυτά μαζί!

Mark Zonder (Fates Warning, Warlord)Στο άλμπουμ έχετε ως καλεσμένους τόσο τον Victor Arduini, όσο και τον Mark Zonder, συνδέοντας έτσι δύο διαφορετικές περιόδους της ιστορίας των Fates Warning. Είναι αυτό το γεγονός υπέρτατος φόρος τιμής προς εκείνους; Πόσο έχουν επηρεάσει οι Fates Warning το όραμά σας για την μουσική και τον τρόπο που την προσεγγίζετε; Και πώς καταλήξατε να τους έχετε στο άλμπουμ;
Όχι μόνο ενώσαμε δύο διαφορετικές εποχές των Fates Warning στο "Suspended At Aphelion", αλλά ήταν και η πρώτη φορά που οι δύο αυτές εποχές βρέθηκαν μαζί σε κάποια ηχογράφηση, και εκτός από αυτό ο John (σ.σ.: Arch) βρέθηκε να κάνει δεύτερα φωνητικά σε τραγούδι, δύο φορές τα τελευταία 20 χρόνια! Για μένα είναι ειλικρινά ένα εκπληκτικό εγχείρημα, το οποίο συνειδητοποίησα μόνο όταν είχαμε τελειώσει το άλμπουμ. Σαν να είμαστε μια παρέα φίλων που παίζουμε μουσική μαζί. Δεν αγνοώ, ωστόσο, το γεγονός ότι είναι ήρωες μας και επιρροές μας. Είναι πραγματικά απίστευτο πράγμα να έχεις τον drummer των Warlord σε ολόκληρο το άλμπουμ και να ανταλλάσσει lead με έναν εκ των συνιδρυτών των Fates Warning. Νιώθω ακόμη σαν να μην το έχω ζήσει!

Το ενδιαφέρον, πάντως, με το "Suspended At Aphelion" είναι ότι δεν είναι στο ίδιο ύφος με αυτό των Fates Warning. Καθόλου. Εννοώ τέλος πάντων ότι δεν είναι κάτι προφανές. Υπάρχει κάτι στο "Part 7", κυρίως εξαιτίας των φωνητικών γραμμών του Rain, και φυσικά το παίξιμο στα τύμπανα είναι προφανώς Zonder φιλτραρισμένο μέσα από τις δικές μου ιδέες, συν το ότι οι αποχρώσεις του Victor είναι διακριτές. Κομμάτια, όμως, όπως το "Wander The Void" από το "Vast Oceans Lachrymose" είναι πολύ περισσότερο Fates Warning από το "Suspended At Aphelion". Αυτός ήταν ο υπέρτατος φόρος τιμής μας προς αυτούς: Έχει riff που θυμίζουν το "The Spectre Within", τους στίχους του "Awaken The Guardian", την βαρύτητα του "No Exit", τις μελωδικές αλλαγές του "Night On Bröcken" και ένα άγγιγμα από το "Perfect Symmetry", όλα σε ένα! Το "Suspended At Aphelion" είναι πραγματικά ηλεκτρική κλασική μουσική, ή όπως το αποκάλεσε ο μηχανικός ήχου, ο Kevin, «μαύρη κλασική μουσική». Δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να 'ναι σαν κι αυτό.

Δεν αρνούμαι την επιρροή των Fates Warning επάνω μου, όπως επίσης και στην μουσική των While Heaven Wept. Οι While Heaven Wept δεν θα υπήρχαν χωρίς το "The Spectre Within" και το "Awaken The Guardian". Ακόμη και αν δεν ακουγόμαστε πάντοτε όπως τα συγκεκριμένα άλμπουμ, το πνεύμα αυτών των άλμπουμ βρίσκεται εκεί, και διάολε, μερικές φορές ακουγόμαστε ακριβώς όπως αυτά τα άλμπουμ. Πάντα υπάρχει όμως και ένα άγγιγμα από τους Candlemass, απ' τους Bathory, αλλά και από τους Kitaro, Vangelis και Klaus Schulze. Αυτή είναι η βασική συνταγή των While Heaven Wept. Αλλά όντως, οι Fates Warning εποχής Arch είναι, κατά τη γνώμη μου, το σπουδαιότερο metal συγκρότημα όλων των εποχών.

While Heaven WeptΕπίσης, οι ακουστικές ή κλασικές κιθάρες είναι ένα πολύ όμορφο στοιχείο του άλμπουμ. Παίχτηκαν όλες από τον Christopher Ladd; Ποιά ήταν η συνεισφορά του;
Ο Chris έπαιξε μόνος του όλες τις κλασικές κιθάρες. Παρά το γεγονός ότι πηγαίνω και σε αυτά τα μονοπάτια, είμαι κυρίως ηλεκτρικός κιθαρίστας και έχουν περάσει 20 και πλέον χρόνια από τότε που μάθαινα να παίζω με δάκτυλα... ούτε καν έχω ακουστική κιθάρα. Η αλήθεια είναι ότι ο Chris είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένος μουσικός, έχει συμμετάσχει σε πολλά έργα, έχει παίξει ζωντανά σε σκηνές που ούτε καν έχουμε ονειρευτεί (στις οποίες παίζουν συνήθως κλασικές ορχήστρες και σολίστ), και έχει διδακτορικό στην κλασική κιθάρα. Τυχαίνει να είναι και φίλος μου για πάνω από 30 χρόνια, και παρά κάποια αντιπαλότητα που υπήρχε στο σχολείο, υπάρχει μεταξύ μας (και με τον ιδρυτή των While Heaven Wept, Chris Galvan) μια υπόσχεση να παίζουμε ο ένας στους δίσκους του άλλου, οπότε πρώτα απ’ όλα εκπλήρωσα αυτή την συμφωνία. Έπειτα, για το "Suspended At Aphelion" ζητήσαμε από κάθε μουσικό να συνεισφέρει το προσωπικό του ύφος και τον δικό του ήχο, συν το ότι διαθέτει ένα πανάκριβο όργανο φτιαγμένο από βραζιλιάνικο ξύλο τριανταφυλλιάς, η ποιότητα του οποίου ξεπερνά κατά πολύ αυτήν μιας Yamaha των 100 δολαρίων που θα μπορούσα να διαθέσω εάν εκείνος ήταν πολύ απασχολημένος! Όπως και να ‘χει, έπαιξε κατά κύριο λόγο από την παρτιτούρα που είχε μπροστά του, αλλά με πολύ εκφραστικό τρόπο, με δυναμικές και λεπτομέρειες. Ίσως το πράγμα να ήταν πιο φυσικό από ότι θα ήθελε, αλλά θα το πω ξανά, αυτό το άλμπουμ έπρεπε να είναι ανθρώπινο.

While Heaven WeptΈχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που οι While Heaven Wept ξεκίνησαν το ταξίδι τους στον κόσμο της metal μουσικής και πάντοτε κρατούσατε χαμηλό προφίλ σαν μπάντα. Πώς κρίνεις την καριέρα σας όλα αυτά τα χρόνια; Υπάρχουν πράγματα που θα άλλαζες και πράγματα που θα ξαναέκανες ανεξαρτήτου κόστους;
Ναι, βασικά ήμασταν «υπό-underground» για δεκαετίες, ζούμε ευτυχισμένοι στην γωνιά ενός υποείδους του υποείδους. Δεν έχουν αλλάξει πολλά, παρά το γεγονός ότι είμαστε στην Nuclear Blast, τουλάχιστον όχι απ' όσο μπορώ να καταλάβω. Είμαστε ακόμη απ' όσο ξέρω αρκετά άγνωστοι σε σχέση με τους Nightwish και τους Dimmu Borgir αυτού του κόσμου. Διάολε, ακόμη και οι Pallbearer έχουν στο Facebook τα διπλάσια like από εμάς! (δεν ξέρω εάν αυτό είναι κάποιο μέτρο σύγκρισης, θέλω απλά να πω ότι μπάντες που πάνε κι έρχονται είναι πολύ περισσότερο φανερές από εμάς).

Είμαι, απλά, περήφανος που ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε με κανέναν και για τίποτα, για το ότι είμαστε ευδιακρίτως οι While Heaven Wept και ποτέ δεν παραδοθήκαμε, παρά τις προφανείς προκλήσεις στα 25 χρόνια του ταξιδιού. Υπήρχαν αρκετά «πάνω και κάτω», αλλά όσο υπάρχει προοπτική, είμαστε προσγειωμένοι και έχουμε λογικές απατήσεις, δεν υπάρχει λόγος να υποκύψουμε στα αρνητικά.

Μερικές φορές είναι σκληρό για τον Jim και για μένα, γιατί ποτέ δεν περάσαμε σε φάση «σοβαρής καριέρας» που να μην έχει σχέση με την μουσική, οικογενειακής ζωής, ή «ενήλικης υπευθυνότητας». Είμαστε οι «ρομαντικοί» των While Heaven Wept που προχωράμε σαν πολεμιστές του δρόμου, δίνοντας συναυλίες, στην πραγματικότητα όμως δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό λαμβάνοντας υπόψη τους υπόλοιπους που εμπλέκονται αυτό το διάστημα. Γι' αυτόν τον λόγο προσπαθούμε να χτίσουμε ένα δίκτυο μουσικών, ειδικότερα Ελλήνων μουσικών στην πραγματικότητα, ή τουλάχιστον Ευρωπαίων, ώστε να μπορούμε να παίζουμε πιο συχνά. Εάν λοιπόν υπάρχει κανένας που να μπορεί και να ενδιαφέρεται, εδώ είμαστε! Προσπαθούμε να χτίσουμε κάτι στα πρότυπα των Trans-Siberian Orchestra ή του Cirque Du Soleil, όπου διαφορετικοί άνθρωποι συμμετέχουν όταν χρειαστεί ή σε διαφορετικές περιοχές. Η διαφορά όμως είναι ότι ο πυρήνας σε εμάς αποτελείται από τον Jim, εμένα και τον Rain. Δεν λέω ότι τα εδώ μέλη δεν προσπαθούν για τίποτα, πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη και τις αμερικάνικες περιοδείες, οπότε με αυτό το δίκτυο των μουσικών πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε περισσότερα, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Εκτός αυτών, το μόνο πράγμα για το οποίο μετανιώνω είναι ότι «πιέσαμε» κάποιες ηχογραφήσεις. Δεν υπάρχει κάποια καλή δικαιολογία γι' αυτό, ειδικά για παλιότερα, αλλά και οποιαδήποτε στιγμή. Είτε είναι κάτι σωστό, είτε όχι. Ευτυχώς, το συναίσθημα, η καρδιά και το πνεύμα ήταν πάντα όπως έπρεπε, οπότε αυτό καταπραΰνει αρκετά τα πράγματα για εμένα. Μην εκπλαγείτε πάντως εάν ποτέ «επανεξετάσω» κάποιες παλιότερες ηχογραφήσεις για να βγουν κάποια στιγμή όπως πρέπει.

While Heaven WeptΑποτελεί η υπογραφή συμβολαίου με την Nuclear Blast ευκαιρία να εκθέσετε την μουσική σας σε ένα μεγαλύτερο κοινό; Είστε ευχαριστημένοι από την έως τώρα συνεργασία σας; Υπάρχει πιθανότητα να επανακυκλοφορήσουν μέσω της Nuclear Blast παλιότεροι δίσκοι σας, ειδικά σε βινύλιο;
Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καμία άλλη εταιρία στην heavy μουσική που να έχει την δύναμη και το δίκτυο της Nuclear Blast. Οπότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουν μεταδώσει «το κήρυγμα των While Heaven Wept» ευρύτερα από ποτέ, και ότι συνεχίζουν να το κάνουν… Αν και είναι δευτερεύον να εξασφαλίσουμε ότι οι κυκλοφορίες μας διατίθενται άμεσα -και σε λογική τιμή- σε όσους ήδη μας γνωρίζουν, εν τέλει φυσικά και θέλουμε ο κόσμος να ακούσει αυτό που κάνουμε, διαφορετικά δεν θα μπαίναμε στην διαδικασία να ηχογραφούμε δίσκους, και απλά θα παίζαμε στο σπίτι μας για τους εαυτούς μας.

Μιλώντας σε γενικότερο επίπεδο, δεν νομίζουμε ότι τους δώσαμε και το ευκολότερο άλμπουμ για να δουλέψουν, κάτι που ισχύει και για τα δύο προηγούμενα. Θα αναφερθώ όμως συγκεκριμένα στο "Fear Of Infinity", το σχεδόν αντίθετο του "Vast Oceans Lachrymose", το οποίο προαναγγέλθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο και τελικά παραδόθηκε από εμάς αργά. Ενώ, λοιπόν, καταβλήθηκε κάποια προσπάθεια, δεν νομίζω ότι ήταν το άλμπουμ που θα περίμενε κανένας, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ή θα το μισούσες ή θα το λάτρευες δηλαδή, κάτι που με ικανοποιεί, καθώς είναι προτιμότερο από να βρίσκεσαι κάπου ενδιάμεσα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι με το "Suspended At Aphelion" τα πάντα ήταν πιο οργανωμένα, υπάρχει μια συντονισμένη ομαδική προσπάθεια, και παρότι πρόκειται για ένα 39-λεπτο τραγούδι εν έτη 2014, είναι πιθανότατα πιο κοντά σε αυτό που περιμένει ο κόσμος από τους While Heaven Wept. Όπως και να χει, δεν τίθεται ζήτημα, είμαι υπερβολικά χαρούμενος για τον τρόπο με τον οποίο η Nuclear Blast προωθεί την παράνοια που ονομάζεται "Suspended At Aphelion". Φαίνεται ότι μας υποστηρίζουν, και αυτό είναι υπέροχο.

Όσον αφορά τις προηγούμενες δουλειές μας, αρχικά συμπεριλαμβάνονταν στην συμφωνία μας, αλλά δεν το έχουμε δει ακόμη, καθώς επικεντρωθήκαμε στην καινούρια μουσική. Και υπάρχει αρκετή ακόμα στον ορίζοντα. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη ότι το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας μας αυτή την στιγμή δεν διατίθεται, είναι κάτι που πρέπει να διευθετήσουμε. Δεν θέλω απλά να επανεκδώσουμε τα πάντα όπως έχουν, θέλω να κάνουμε κάτι σαν τους King Crimson και να προσφέρουμε outtakes, re-mixes και re-masterings, οποιοδήποτε επιπλέον υλικό υπάρχει. Απαιτείται όμως χρόνος και χρήμα. Ακόμα κι αν δεν γίνει με την Nuclear Blast, είναι κάτι που θα συμβεί, μόνο όμως όταν «τακτοποιήσουμε» το πιο πρόσφατο υλικό που έχει κυκλοφορήσει από το 2009 μέχρι σήμερα. Στο ενδιάμεσο, πιστεύω ότι όποιος ψάχνει αυτούς τους δίσκους, μπορεί ακόμη να τους προμηθευτεί από την γερμανική High Roller Records, ενώ απ' ότι φαίνεται και το No Remorse εκεί στην Αθήνα έχει, ως συνήθως, κάποιους σε στοκ. Έχω κι εγώ περιορισμένο αριθμό από τις κυκλοφορίες στις High Roller, Cruz Del Sur και Iron Kodex, οπότε στην χειρότερη των περιπτώσεων μπορείτε να απευθυνθείτε σε εμένα!

While Heaven WeptΗ εποχή των υπολογιστών που ζούμε ωφελεί ή βλάπτει μπάντες όπως οι While Heaven Wept; Πραγματικά δεν μπορώ να το αξιολογήσω. Εσύ τι πιστεύεις;
Είναι δίκοπο μαχαίρι, από την άποψη ότι το διαδίκτυο αναμφίβολα δίνει την δυνατότητα σε κάθε μπάντα να προσεγγίσει πολύ μεγαλύτερο αριθμητικά ακροατήριο εύκολα και γρήγορα. Πρόκειται για μία φανταστική προοπτική όταν πρόκειται για ήδη γνωστές μπάντες όπως εμείς. Η άλλη πλευρά του νομίσματος αφορά νέες μπάντες που δεν έχουν διαμορφώσει τον ήχο τους και την ταυτότητά τους, και μπορούν εύκολα να «ξεφύγουν» και να πλημμυρίσουν το διαδύκτιο με υποδεέστερο υλικό, «αναστατώνοντας» ιστοσελίδες και κοινότητες που έχουν πέραση.

Επίσης, είναι φοβερό να μπορούμε να μοιραζόμαστε πράγματα και να μιλάμε απευθείας με τους αδελφούς μας και τις αδελφές μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο Skype, κοκ.. Από τις πρώτες μέρες, απαντούσαμε στο «αργό» ταχυδρομείο γράφοντας στο χέρι, και τέτοιες εξελίξεις διευκόλυναν πάρα πολύ την διατήρηση των σχέσεων. Δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία για καμιά μπάντα να μην είναι άμεσα διαθέσιμη στο κοινό της.

Η πραγματικά αρνητική πλευρά αφορά φυσικά στο θέμα του downloading. Υπάρχουν γενιές παιδιών εκεί έξω που πιστεύουν ότι τα πάντα είναι δωρεάν. Οκ, είμαι ρομαντικός και ιδεαλιστής, θα 'ταν υπέροχο εάν η μουσική ήταν στα αλήθεια ελεύθερη και οι μπάντες μπορούσαν με κάποιον τρόπο να επιβιώσουν, αυτό όμως δεν ισχύει. Οι While Heaven Wept δεν αποτέλεσαν ποτέ πηγή κέρδους, και πιθανότατα δεν θα γίνουν ποτέ. Βασιζόμαστε, όμως, στις πωλήσεις, υπό την έννοια ότι αυτές έχουν αντίκτυπο στον προϋπολογισμό που μας παρέχει η εταιρία. Αυτή τη στιγμή λοιπόν, έχουμε πραγματικά την ανάγκη να αγοράσει ο κόσμος τους δίσκους βινυλίου και τα CD, για να διασφαλιστεί ότι ένα ακόμη άλμπουμ μπορεί να ηχογραφηθεί αργά ή γρήγορα. Θα μας πάρει πέντε χρόνια εάν πρέπει να βρούμε τα χρήματα από μόνοι μας. Το μόνο που θέλουμε είναι να βγάζουμε δίσκους και να παίζουμε ζωντανά. Είναι στην ευχέρεια των οπαδών να μας βοηθήσουν, και είμαι σίγουρος πως σε αυτό το θέμα εκφράζω έναν μεγάλο αριθμό συγκροτημάτων. Τσεκάρετε τα τραγούδια στο Spotify και στο YouTube, και εάν σας αρέσει κάτι, αγοράστε ένα CD, έναν δίσκο βινυλίου, ένα t-shirt, ή τουλάχιστον πληρώστε για να κατεβάσετε από το iTunes ή το Amazon.

Tom Phillips (While Heaven Wept)Τι μουσική ακούς αυτόν τον καιρό; Υπάρχουν νέες μπάντες που ξεχωρίζεις από την σύγχρονη σκηνή;
Εάν αναφέρεσαι στον χώρο του epic και του doom metal, οι μπάντες που μου έρχονται στο μυαλό με βάση την ποιότητα είναι οι The Order Of Israfel, οι Doomocracy, οι Beelzefuzz (πλέον Righteous Bloom) και οι Age Of Taurus. Όπως, επίσης, και σχετικά πρόσφατες μπάντες σαν τους Argus, Procession, Griftegard, Pallbearer και Atlantean Kodex. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακούω όλες αυτές τις μπάντες τακτικά, αλλά ότι απολαμβάνω να τις ακούω όταν έχω την δυνατότητα!

Όσον αφορά το τι ακούω τακτικά, η αλήθεια είναι ότι τα δύο τελευταία χρόνια δεν άκουγα πολλά πράγματα εκτός While Heaven Wept, καθώς έβγαινε τόση πολλή μουσική από μέσα μου, και έπρεπε να εστιάσω σε αυτό. Σε κάθε περίπτωση, δεν ήταν συνειδητή επιλογή, απλά απορροφήθηκα. Πιστεύω όμως ότι ήταν θετικό, γιατί δεν επηρεάστηκα από οτιδήποτε άλλο, ήταν μόνο η μουσική που έβγαζα, διασφαλίζοντας σχεδόν ότι το άλμπουμ θα είναι μοναδικό. Αλλά για να είναι ειλικρινής, άκουγα πολύ τους The Killers, είτε το πιστεύεις είτε όχι! Εννοώ όταν έπρεπε να «αδειάσω το κεφάλι μου» και απλά οδηγούσα ή έκανα κάτι άλλο, γιατί ήξερα πως δεν θα έχει αντίκτυπο στην μουσική των While Heaven Wept. Ποιος ξέρει όμως; Μπορεί και να είχε!

Τον τελευταίο καιρό έχω παθιαστεί ξανά με τους King Crimson, μιας και τους είδα ζωντανά στην νέα εκδοχή τους τον Σεπτέμβριο, και ήταν, θεέ μου, το ωραιότερο πράγμα που έχω δει ποτέ όσον αφορά την μουσική. Ναι, πάνω από τον Arch και τον Matheos, τον Peter Gabriel, τους Metallica με τον Cliff Burton, τους Dead Can Dance, τους Sepultura, Obituary και Sadus το 1990, τους Sabbath, τους Floyd με τον Roger Waters. Οι Crimson απλά με έφεραν σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο, και ενώ είμαι οπαδός για «αιώνες», είναι η περίοδος 1969-74 που με ενδιαφέρει περισσότερο. Πήγα στην συναυλία και δεν περίμενα με τίποτα να ακούσω κάτι περισσότερο από το "Larks' Tongues In Aspic, Part II" ή ίσως το "Red", εάν βέβαια ήμουν τυχερός. Προς έκπληξή μου, τα περισσότερα ήταν από το "Islands" και την περίοδο του Wetton! Από τότε αγοράζω αρχεία flac από τις περιοδείες μεταξύ 1971 και 1974 μέσω τις επίσημης ιστοσελίδας τους, καθώς και μερικά box set για την 40ή επέτειο, που είναι γεμάτα με μουσικές. Ακόμα με ξετινάζουν!

Μπορώ να πω ότι περιμένω με κομμένη την ανάσα την κυκλοφορία του καινούριου των Primordial σε βινύλιο! Θα σαρώσουν ξανά! Πρέπει να αναφέρω επίσης τις δύο νέες κυκλοφορίες των Mono και τους Hammock, είναι από άλλον κόσμο. Περίμενα και από τους Vektor νέο άλμπουμ φέτος, αλλά θα πρέπει να κάνω υπομονή! Όταν παίξαμε μαζί τους είχε ειπωθεί πως θα πρόκειται επίσης για θεματικό δίσκο!

While Heaven WeptΥπάρχουν σχέδια να περιοδεύσετε στην Ευρώπη, στα πλαίσια της κυκλοφορίας του "Suspended At Aphelion"; Θα ήμασταν ευτυχείς εάν συμπεριλαμβάνατε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή σας περιοδεία...
Σίγουρα. Ήδη κανονίζαμε κάποια πράγματα πριν καν αρχίσουμε τις προωθητικές ενέργειες για το "Suspended At Aphelion". Δεν θα σε κουράσω με λεπτομέρειες, αλλά θα σου πω ότι η Ελλάδα αποτελεί ειλικρινά την πρώτη μου προτεραιότητα, οπότε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα έρθουμε, πιθανότατα πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Το Up The Hammers ήταν φοβερό όταν λάβαμε μέρος, αλλά ένα φεστιβάλ συνεπάγεται περιορισμούς και συμβιβασμούς, ανεξάρτητα από το πόσο γαμάτο μπορεί να είναι (και ήταν). Είναι καιρός να κάνουμε μια δική μας συναυλία στην Αθήνα, και ίσως στην Θεσσαλονίκη και στην Λάρισα. Μόλις γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες θα τις δημοσιοποιήσουμε, να μας περιμένετε όμως το 2015!

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου. Συγχαρητήρια και πάλι για την δημιουργία ενός πραγματικά σπουδαίου άλμπουμ! Εύχομαι τα καλύτερα για εσένα και για την μπάντα!
Σ' ευχαριστώ για την φοβερή συνέντευξη και για την ευκαιρία! Και για τα καλά σου λόγια για το άλμπουμ! Το εκτιμούμε πάρα πολύ!
  • SHARE
  • TWEET