Συνέντευξη The Temperance Movement (Phil Campbell)

«O υπολογιστής λειτουργεί σαν σχολικός φύλακας με υπερβάλλοντα ζήλο, συχνά ως εχθρός της δημιουργικότητας»

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 23/01/2014 @ 11:47
Το πρώτο τους άλμπουμ βρέθηκε στην 11η θέση στο περυσινό μας Top 30. Παίζουν blues rock και το κάνουν να ακούγεται σημερινό. Ο Phil Campbell, τραγουδιστής του συγκροτήματος, μας μίλησε για τις επιρροές τους, το πώς οι υπολογιστές μπορούν να σκοτώσουν την ενέργεια της μουσικής και την αγάπη του για το τζατζίκι.

The Temperance MovementΠώς σχηματίστηκε το συγκρότημα και ποιά ήταν τα κοινά πράγματα που σας έφεραν κοντά;
Το συγκρότημα σχηματίστηκε στο Λονδίνο το 2011. Γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο Luke (Potashnick, κιθάρα)  μου είχε πει την ιδέα του για να φτιάξουμε συγκρότημα τρία χρόνια πριν, αλλά δεν ήταν δυνατό εκείνη τη στιγμή. Αυτός και ο Paul (Sayer, κιθάρα) ήταν φίλοι και ξεκίνησαν να τζαμάρουν κάποια στιγμή το 2010/2011 και μου ζήτησαν να τραγουδήσω. Ο Damon (Wilson, ντραμς)  ήρθε αργότερα και ήταν μια εύκολη επιλογή. Ψάξαμε πολύ για τον κατάλληλο μπασίστα και όταν ο Nick (Fyffe) μπήκε στο σχήμα ήμασταν ολοκληρωμένοι. Το κοινά μας σημεία είναι η αγάπη για την μουσική με ψυχή, παιγμένη με πάθος και αυθεντικότητα.

Ποιές είναι οι βασικές μουσικές επιρροές σας;
Οι μεγαλύτερες από αυτές είναι οι Faces και οι Stones, ο Eric Clapton and οι Delaney and Bonnie, ο Peter Green και ο John Mayall,ο  James Brown, οι Sly and The Family Stone, οι Black Crowes, οι The Band, οι Grateful Dead...

Αν σου ζητούσαν να περιγράψεις το συγκρότημα με πέντε μόνο λέξεις, ποιές θα διάλεγες;
Θάρρος, Πάθος, Ευαισθησία, Γέλιο, Έλεγχος.

The Temperance Movement - The Temperance MovementΤο «Temperance Movement» (σ.σ.: Πρόκειται για κίνημα στην Αμερική του 19ου αιώνα που πολεμούσε την κατανάλωση οινοπνεύματος) θα απαγορέψει την κατανάλωση αλκοόλ στις συναυλίες σας; Πώς διαλέξατε το συγκεκριμένο όνομα στην πραγματικότητα;
Το όνομα είναι μια ειρωνική ματιά στο κλισέ που θέλει τις rock and roll μπάντες να κάνουν τα πάντα στην υπερβολή. Τα μέλη του συγκροτήματος πίνουν φυσικά. Πίστεψα πως ήταν αστείο. Δεν έχω βρει κάποιον που να το έχει πάρει στα σοβαρά ως τώρα. Είναι ταυτόχρονα και ένα «παλιού στυλ» όνομα a la Creedence Clearwater Revival και Old Crow Medicine Show. Θέλαμε και ένα όνομα με ουσία, σε αντιπαραβολή με τα μονοσύλλαβα punk ονόματα όπως το Dicks...

Υπάρχει ένας ξεκάθαρος στόχος κάθε φορά που ξεκινάτε να δημιουργείτε νέα μουσική;
Και ναι και όχι. Πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να αλλάζεις πορεία όταν συμβαίνει κάτι καλό. Τζαμάρουμε σε funk ρυθμούς και θα πούμε «ναι, είναι αυτή η αίσθηση a la Meters» ή αν είναι heavy λέμε «ουάου, αυτό είναι καθαρό Sabbath». Είμαστε συνεχώς περικυκλωμένοι και εμπνευσμένοι από τα μεγάλα τραγούδια και τους μεγάλους καλλιτέχνες και βλέπουμε το συγκρότημα μας ως έναν αγωγό για τον ίδιο τύπο έμπνευσης. Εν μέρει η μουσική δημιουργείται μόνη της και το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι  το τιθασεύσεις στιγμιαία αλλά το να γράφεις τραγούδια τελικά χρειάζεται περισσότερο χρόνο και υπομονή. Όταν γράφεις στίχους είναι πάντα καλό να έχεις ένα θέμα, έτσι ώστε να υπάρχει ένας στόχος, αλλά και πάλι δεν είναι πάντα σαφής και αν τον πετύχουμε είμαστε τυχεροί.

Υπήρξε συγκεκριμένη διαδικασία στην σύνθεση του πρώτου σας άλμπουμ;
Το κάνουμε με διαφορετικούς τρόπους. Ο Paul γράφει τα riff και τις δομές στο σπίτι του. Ο Luke μας στέλνει ανά δεκάδες ιδέες σε MP3 μέσω email. Αλλιώς θα κάτσουν μαζί ένα απόγευμα με τσάι και βουτήματα και θα βγάλουν τρία τραγούδια χωρίς τη φωνητική μελωδία και το στίχο. Θα μου το στείλουν με email γράφοντας μου «η σειρά σου» και εγώ θα τραγουδήσω πάνω του. Μου αρέσει και εμένα να γράφω μουσική και προσπαθώ να τους εντυπωσιάζω με συγχορδίες στην ακουστική μου κιθάρα τις οποίες ξέρω ότι μπορούν να παίξουν πολύ καλύτερα από μένα. Λίγο καιρό μετά καθόμαστε μαζί και αντιπαραβάλλουμε τα πάντα και έπειτα το όλο πράγμα γίνεται αληθινός καυγάς.

The Temperance MovementΑκούγοντας το άλμπουμ σας (και το περσυνό EP) έχω την αίσθηση πως η προσέγγισή σας ήταν «να το κρατήσουμε απλό». Ισχύει κάτι τέτοιο και ποιά είναι η γνώμη σου γενικά για τα overdubs και την υπερβολή στα θέματα της παραγωγής ενός άλμπουμ;
Το πρόβλημα με τις σημερινές μεθόδους ηχογράφησης είναι οι φαινομενικά ατελείωτες επιλογές που σου δίνονται από το Pro Tools κλπ. O υπολογιστής λειτουργεί πλέον σαν σχολικός φύλακας με υπερβάλλοντα ζήλο, συχνά ως εχθρός της δημιουργικότητα. Οι πολλαπλές εκτελέσεις και το vocal comping (σ.σ. επιλογή από πολλές ηχογραφήσεις των καλύτερων «σημείων» μιας ερμηνείας) μπορούν να σκοτώσουν την ενέργεια του τραγουδιού. Τα πολλά sessions στα οποία όλοι ακούμε από τα ακουστικά και αναπλάθουμε το τραγούδι επίσης σκοτώνει την ενέργειά του. Οι ώρες συσκέψεων για την ταχύτητα των samples μπορεί επίσης να σκοτώσει την ενέργεια και τέλος οι μεταλλικοί τόνοι του ψηφιακού σήματος σκοτώνουν την ενέργεια μέχρι να είναι πραγματικά νεκρή. Για μερικά πράγματα είναι βεβαίως χρήσιμη. Χρησιμοποιήσαμε ένα ρολό ταινίας 2 ιντσών, ηχογραφώντας σε ένα μηχάνημα  Studer. Η ταινία είναι διάρκειας μόνο 30 λεπτών και έτσι μπορούσαμε να χωρέσουμε μόνο δύο ή τρεις εκτελέσεις δύο τραγουδιών. Όταν τελειώναμε τα μεταφέραμε στο Pro Tools, και μετά σβήναμε την ταινία και γράφαμε ξανά. Στην πραγματικότητα, η ταινία είναι ακριβή και δεν είχαμε την πολυτέλεια για παραπάνω. Παρ’ όλα αυτά η κατάσταση μας έβαλε ένα υγιή περιορισμό ο οποίος σήμαινε πως έπρεπε να παίξουμε πραγματικά καλά γιατί αλλιώς δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Το ηχογραφήσαμε όλο (το άλμπουμ) σε τέσσερις μέρες.

Πώς κλείσατε συμφωνία με μια εταιρία όπως η Earache; Υπάρχει κάποιο πλάνο των δισκογραφικών που ειδικεύονται σε metal καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν ντόρο γύρω από νέα ονόματα του classic rock ήχου μαζεύοντας τα ταλέντα (π.χ. Rival Sons);
Συναντηθήκαμε με την Earache τον ίδιο καιρό με άλλες μεγάλες εταιρίες. Μας άρεσαν περισσότερο γιατί νοιώσαμε πως θα είχαμε μεγαλύτερο λόγο στο πως θα προχωρήσουμε. Αυτοί ήθελαν να μεγαλώσουν το δίκτυο τους από άποψη ρόστερ, αφού είχαν επιτυχία με τους Rival Sons.

The Temperance MovementΌντας 35 χρονών μού άρεσε ότι κυκλοφορήσατε το άλμπουμ και σε κασέτα εκτός των άλλων. Ήταν μια κίνηση για τη δική μας γενιά;
Νομίζω πως το έκανε η εταιρία για να κατευνάσει τον Luke ο οποίος για μήνες τους πίεζε για την κυκλοφορία της κασέτας! Είναι ρετρό. Είναι cool. Είναι λίγο ανώφελο βέβαια αυτή την εποχή, αλλά από την άλλη επαναφέρει στην μνήμη εποχές που γράφαμε το Κυριακάτικο chart από το ραδιόφωνο ή οτιδήποτε σχετικό.

Πες μου για το Sunflower Jam (σ.σ.: Συναυλία για φιλανθρωπικούς σκοπούς με σπουδαίους guests) και πως βοήθησε το συγκρότημα.
Το Sunflower Jam ήταν αυτό που μας έβαλε εμπρός σε κάποιους σπουδαίους ανθρώπους του ραδιοφώνου και μας έδωσε την ευκαιρία να μοιραστούμε την σκηνή με κάποιους από τους ήρωες μας. Συνάντησα τον Brian May και πριν προλάβω να του δώσω το χέρι και να τον ευχαριστήσω για το σόλο κιθάρας στο “Killer Queen”, με σταμάτησε για να μου πει πόσο καλό ήταν το συγκρότημά μας! Ήταν απίστευτο.

Ήταν η υποστήριξη του σταθμού Planet Rock και του περιοδικού Classic Rock το κλειδί για το αρχικό ξεπέταγμα του συγκροτήματος, ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο;
Χωρίς αμφιβολία, ναι. Το κοινό αυτών των μέσων είναι οι die-hard rock οπαδοί  που είναι θυμωμένοι με την πλαστική pop εποχή και την anti-rock play list του εθνικού μας ραδιοφώνου. Το περιοδικό μας αγκάλιασε σε σημείο που μας έδωσε και βραβείο (σ.σ.: Καλύτερο νέο συγκρότημα)! Ήταν κάτι το ξεχωριστό.

The Temperance MovementΣυμφωνείς πως οι ζωντανές εμφανίσεις είναι το αληθινό test για ένα rock καλλιτέχνη; Ποιές είναι αντιδράσεις ως τώρα στις συναυλίες σας;
Αν αγαπώ ένα συγκρότημα και δεν μπορούν να αποδώσουν ζωντανά, χάνω το ενδιαφέρον μου. Λένε πως παίζουμε καλά. Δεν μας παρακολούθησα ποτέ, οπότε δεν ξέρω.

Είναι το επόμενο βήμα η κατάκτηση της υπόλοιπης Ευρώπης;
Νομίζω πως σχεδιάζουμε να επισκεφτούμε την Ευρώπη πολύ περισσότερο. Κάναμε μερικά καλά show στις τελευταίες μας περιοδείες. Η Γερμανία, η Γαλλία, η ισπανία και η Σουηδία είχαν όλες κορυφαίες στιγμές. Πρέπει να επιστρέψουμε για να κάνουμε περισσότερους φίλους!

Υπάρχουν πλάνα για επίσκεψη στην Ελλάδα και την νότιας Ευρώπης (εκτός της Ιταλίας);
Λατρεύω το τζατζίκι. Εκτός Ελλάδος ποτέ δεν υπάρχει αρκετό σκόρδο μέσα. Και μόνο για αυτό το λόγο θα έκανα περιοδεία στη χώρα σας. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζουμε τις συναυλίες της επόμενης χρονιάς (σ.σ.: Η συνέντευξη έγινε στα τέλη του 2013) στην Ευρώπη  και ανυπομονώ να σας συναντήσω σύντομα!
  • SHARE
  • TWEET