Συνέντευξη The Growlers

Εν όψει της τριπλής επίσκεψής τους στις ελληνικές ακτές που πλησιάζει επικίνδυνα, ανεβήκαμε στις σανίδες των -μοναδικών, ίσως- goth surfers σε όλα τα παράλια της Καλιφόρνια κι αυτοί μας πήγαν μια απολαυστική βόλτα, καβάλα στα κύματα της απροσποίητης ανεμελιάς και της αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Διαβάστε τι μας είπαν για τον τελευταίο τους δίσκο, τις εκκεντρικές ζωντανές εμφανίσεις τους, την πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία ως headliners και την ιδιαίτερη σχέση τους με ...τις Ελληνίδες κυρίες.

Κάνουμε αυτή την συζήτηση με την εξαιρετική αφορμή των επερχόμενων live εμφανίσεών σας εδώ, στις 16, 17 και 18 Απριλίου. Μας τιμάτε που η ευρωπαϊκή σας περιοδεία έχει ως αφετηρία την Ελλάδα. Αντιλαμβάνεστε διαφορετικά μια συναυλία επί αμερικανικού εδάφους και μια συναυλία στην Ευρώπη;
Θεωρούμε τους εαυτούς μας προνομιούχους που, αν και αμερικανική μπάντα, μπορούμε να παίζουμε στην Ευρώπη. Είναι ένα όνειρο για τους μουσικούς να περάσουν στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και να παίξουν για ένα έτοιμο και αφοσιωμένο κοινό. Εύχομαι αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα και για πολλές από τις ταλαντούχες μπάντες που γνωρίζουμε. Ο κόσμος μοιάζει πολύ. Κάποιοι πιο φωνακλάδες από τους υπόλοιπους, αλλά όλοι έχουν να πουν τα ίδια καλά λόγια. Δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο κόσμο. Είναι απλά χαρούμενος που δημιουργούμε.

Σκοπεύετε να ανεβείτε στη σκηνή τριών ελληνικών πόλεων -σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βόλο. Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο στο ελληνικό κοινό;
Οπωσδήποτε! Ήταν τόσο ενεργητικό όσο (το κοινό) στα σόου μας στο L.A. και η αναλογία γυναίκες:άντρες ήταν 4 προς 1! Και όλες τους ιδιαίτερα ελκυστικές..

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την τελευταία επίσκεψή σας στην χώρα μας. Τι αλλαγές να περιμένουμε σε σας;
Νέο υλικό και Growlers που παίζουν πολύ καλύτερα! Σφίξαμε λίγο τα λουριά και γουστάρω αυτές τις εμφανίσεις περισσότερο από ποτέ.

Έχετε βγει σε περιοδεία με τους The Black Keys, που κι αυτοί θα μας επισκεφθούν σύντομα, για πρώτη φορά. Ποιά είναι η διαφορά να είσαι ο headliner σε μια περιοδεία;
Περισσότερη αγάπη από τους fan και σεβασμός από τα video. Επίσης, μεγαλύτερη ευθύνη να τους ικανοποιήσεις. Είναι ωραία να είσαι στη θέση του οδηγού...



Γιατί βασίζετε τις ζωντανές εμφανίσεις σας στην εκκεντρικότητα; Το βρίσκετε απλώς διασκεδαστικό ή έχετε κάποια ιστορία να μας πείτε κάθε φορά;
Όπως και πολλές άλλες μπάντες, το χρησιμοποιήσαμε στις αρχές για να «τη βρίσκουμε» και να κρύψουμε τις όποιες ελλείψεις μας σε μουσικό ταλέντο. Ακόμα εκμεταλλευόμαστε την ανεμελιά μας για να κρατήσουμε τα πράγματα φρέσκα. Περιοδεύουμε διαρκώς και η επανάληψη μπορεί να σε εξαντλήσει. Σκοτώνουμε τη βαρεμάρα με το να είμαστε εκκεντρικοί και οι φίλοι μας, κι αυτοί το απολαμβάνουν.

Πώς ορίζετε το «Beach Goth»; Αν ακόμα αποδέχεστε τον όρο ως περιγραφή της μουσικής σας, βεβαίως...
Είναι τόσο αόριστος που τον απολαμβάνω. Δεν τον διεκδικώ, δεν τον αρνούμαι. Είναι μαζί μας για να μείνει και είμαι cool μ' αυτό. Λατρεύουμε να κάνουμε surf την ημέρα και να παίζουμε σε βρώμικα καταγώγια τη νύχτα, beach goth ή όχι.

Πίσω στα μέρη σας, στην Santa Ana, είστε οι οικοδεσπότες ενός ετήσιου event που ονομάζεται «Beach Goth», κάθε Οκτώβρη, τα τελευταία τρία χρόνια. Ωραία ιδέα! Ένα beach party μέσα στο Φθινόπωρο... Θα μας μιλήσετε λίγο γι' αυτό; Ποιά είναι τα σχέδιά σας για του χρόνου και για ποιόν καλλιτέχνη θα «σκοτώνατε» για να πάρει μέρος;
Το Beach Goth είναι ένα «σπιτικό» φεστιβάλ που ξεκίνησε εν κλειστώ. Ήταν απλά μια ιδέα για να μαζέψουμε όλους τους μουσικούς και καλλιτέχνες φίλους μας και να δημιουργήσουμε μια looser­feeling, πιο αλλιώτικη φάση. Τα μεγάλα φεστιβάλ δεν έχουν την ίδια αίσθηση. Αυτή τη στιγμή, είναι στα όρια του νόμιμου κι έχει πολύ χαβαλέ. Αν μπορούσα να διαλέξω οποιουσδήποτε, αυτοί θα ήταν ο Pee-wee Herman (σ.σ.: φανταστικός χαρακτήρας του κωμικού Paul Reubens της δεκαετίας του '80) και η Elvira (σ.σ.: Elvira, Mistress of the Dark, φανταστικός goth χαρακτήρας που υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία η Cassandra Peterson επίσης στα '80s) για οικοδεσπότες και τους Talking Heads για πρώτο όνομα.

Η μουσική σας συνδυάζει το surf, την pop και την folk με το rock. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για τις επιρροές σας σαν μπάντα; Με το νέο σας άλμπουμ, "Chinese Fountain", αισθάνεστε να έρχεστε πιο κοντά σε κάποιο από αυτά τα είδη;
Δεν έχω κάποια προσήλωση σε ένα απ' αυτά τα είδη περισσότερο από τα υπόλοιπα αυτές τις μέρες. Το μυαλό μου είναι τόσο ανοιχτό που κάθε ύφος μπορεί να μπουκάρει κι αυτό να λύσει τους κάβους!

Πώς θα εξηγούσες το όνομα του δίσκου;
Είναι απλά ο τίτλος του βασικού τραγουδιού. Η «Κινεζική πηγή», όπως λέγεται το τραγούδι, έχει να κάνει με το να δουλεύεις σκληρά για να είσαι δημιουργικός και να νιώθεις σαν όλα να έχουν ήδη ξαναγίνει, άρα τελικά, τίποτα να μην έχει σημασία. Σα να νιώθεις πως κάθε καλλιτέχνης περιμένει την τύχη. Να νιώθεις ότι δεν ανήκεις στα νέα κύματα της pop και να μην σε νοιάζει, αν όντως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Να νιώθεις ικανοποιημένος και funky.

Το "Chinese Fountain" έχει έναν αρκετά καλογυαλισμένο ήχο κι όμως ακούγεται αρκετά lo-­fi και «γκαραζοστρεφές». Το βλέπω σαν ένα ταξίδι στον χρόνο. Μπορείτε να μας περιγράψετε την ατμόσφαιρα του δίσκου με τρεις λέξεις;
Πλυμένα γηράσκοντα χέρια.

Ποιές να είναι οι προσδοκίες του κοινού για τις τρεις βραδιές επί ελληνικού εδάφους, που έρχονται; Έχετε κάτι ιδιαίτερο να μοιραστείτε με τους θαυμαστές σας στην Ελλάδα;
Νέο υλικό, φρέσκια ενέργεια και λαγνεία για τη ζωή.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας! Θα σας δω σύντομα, στην Αθήνα...