Συνέντευξη Σtella

Από τις τσιμεντένιες και ψυχρές αίθουσες της «Καλών Τεχνών», στα σκοτεινά και γεμάτα κόσμο live-άδικα, πίσω από μικρόφωνα και κιθάρες, αυτό το κορίτσι, όπου κι αν βρεθεί, δεν χορταίνει να δηλώνει την παρουσία του ποικιλοτρόπως. Είτε μέσα από τις συνεργασίες της με τους Expert Medicine, Sillyboy, My Wet Calvin, Coti K., NTEiBINT, Sad Disco, αλλά και ως ιδρυτικό μέλος των Fever Kids και CHEST, είτε μέσω των προσωπικών της μουσικών projects. Αφού η Στέλλα Χρονοπούλου (aka Σtella), δύο και κάτι περίπου χρόνια μετά το πρώτο της EP, "Keep Me Naked" (2012), ρυθμίζει την κονσόλα της, επαναπροσδιορίζει τον ήχο της και μας φέρνει το καλοκαίρι στο κατώφλι των παγωμένων ημερών μας. Στον παρακάτω διάλογό μας, την γνωρίζουμε λίγο καλύτερα, ενώ εκείνη μας μιλάει για το πρώτο full length ομώνυμο άλμπουμ της "Σtella" (2015) που κυκλοφορεί από την Inner Ear.

Έχεις συνεργαστεί με αρκετά projects-groups σε μια σχετικά σύντομη περίοδο. Πώς από την Καλών Τεχνών μετεπήδησες στην μουσική, ξεκινώντας κάτι διαφορετικό;
Δεν μετεπήδησα ακριβώς μιας και με τη μουσική ασχολούμαι από πολύ μικρή, απλά στη φάση των σπουδών δεν υπήρχε «μουσική καλών τεχνών» για να πάω.

Ποιό είναι εκείνο το σημείο που τέμνονται, κατά τη γνώμη σου, η εικαστική τέχνη, η τέχνη της γλυπτικής και η τέχνη της μουσικής;
Το σημείο G.

Το EP "Keep Me Naked" (2012) ήταν ουσιαστικά η πρώτη σου solo δουλειά. Από τότε έχουν περάσει κάτι περισσότερο από δύο χρόνια. Μέσα σ' αυτό το διάστημα ποιές ήταν οι πηγές ή, αν θέλεις, οι κινητήριοι μοχλοί που σε φέρνουν στο σήμερα και στην πρώτη σου full length δισκογραφική δουλειά;
Από το 2011 άρχισα να γράφω πολύ, οπότε συγκέντρωνα κομμάτια σιγά-σιγά, που φυσικά θα με οδηγούσαν σε ένα άλμπουμ ή μια επόμενη κυκλοφορία. Δεν είχα ιδέα πώς θα διαμορφώνονταν όλα αυτά τότε. Εγώ απλά έγραφα, με μια λαχτάρα να βγάλω κι άλλα κομμάτια.

Ο δίσκος "Σtella" (2015) αποτελεί μια βουτιά στα '80s της disco και της ηλεκτρονικής μουσικής. Αν θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσεις ή ακόμα και να μιλήσεις γι' αυτόν, τι θα διάλεγες να πεις;
Η βουτιά στα '80s υπάρχει χωρίς αυτό -κατά τη γνώμη μου- να χαρακτηρίζει το άλμπουμ. Θεωρώ πως υπάρχουν διαφορετικές επιρροές που δεν κάνουν «μπαμ» με το πρώτο άκουσμα. Γενικά δεν είμαι πολύ του τίτλου ή της ταμπέλας, αλλά ίσως αυτό που κάνω είναι απλά pop.

Περισσότερο από την περίοδο του "Keep Me Naked", που ήταν κάπως πιο εσωστρεφής, η pop απόχρωση, που αποτελεί την απόχρωση της αισιοδοξίας, στη δουλειά σου είναι όντως διάχυτη. Είσαι ένα αισιόδοξο κορίτσι, ποιό είναι το πιο αισιόδοξο πράγμα που σκέφτηκες τις τελευταίες μέρες;
Είμαι αισιόδοξη από την άποψη πως έχω μια θετική και ευχάριστη διάθεση προς τα πράγματα. Αυτό βέβαια μπορεί ν' αλλάξει πολύ εύκολα, μερικές φορές. Το πιο αισιόδοξο πράγμα που σκέφτομαι αυτές τις μέρες είναι η όρεξη που έχω για τα live που έρχονται.



Στην τελευταία σου δουλειά έχεις γράψει τη μουσική και τους στίχους. Ποιές είναι εκείνες οι μικρές ιστορίες πίσω απ' αυτό που ακούμε;
Είναι πολλές και καθόλου μικρές, θα έλεγα. Αυτά που γράφω έχουν -σχεδόν- πάντα να κάνουν με το πώς αντιλαμβάνομαι τα πράγματα γύρω μου, μ' αυτά που ζω, με τους ανθρώπους που γνωρίζω και τις σχέσεις που κάνω μαζί τους.

Νομίζω πως το "Made To Attack" (από το "Σtella") είναι το αγαπημένο μου. Εσύ ποιό ή ποιά ξεχωρίζεις, αν ξεχωρίζεις, και γιατί;
Τα αγαπημένα μου κομμάτια από το άλμπουμ είναι το "Wet Cigarette" και το "Picking Words". Και τα δυο με συγκινούν πολύ, για διαφορετικούς λόγους.

Ποιά είναι η αγαπημένη σου ταινία από τα '80s, ποιός δίσκος, ποιό έργο τέχνης εκείνης της εποχής και ποιό το αγαπημένο σου χρώμα;
Η αγαπημένη μου ταινία από τα '80s είναι μια σχεδόν άγνωστη που λέγεται "The Legend Of Billie Jean". Ο αγαπημένος μου δίσκος είναι το "Thriller" του Michael Jackson, και από τέχνη ένα από τα αγαπημένα μου έργα είναι ένα βίντεο του 1980 του Πολωνού, Zbigniew Rybczyński, το "Tango". Δεν νομίζω πως έχω αγαπημένο χρώμα, όλα μου αρέσουν.

Από τις νέες εγχώριες και μη κυκλοφορίες, σου έχει κάνει κάποια εντύπωση; Γενικά τι ακούς αυτήν την περίοδο;
Δεν ακούω πολλά τελευταία. Γενικά κάθε χρονιά εδώ και τέσσερα-πέντε χρόνια οι φάκελοι που έχω στον υπολογιστή για μουσική όλο και συρρικνώνονται. Φέτος, άκουσα και αγόρασα το καινούριο του SBTRKT, κάποια κομμάτια από Washed Out, κάποια κομμάτια από Jungle, λίγο Future Islands, λίγο Mac DeMarco. Αυτά.

Θα ήθελα να μου πεις, ποιά τρία πράγματα δεν σταματάς να κάνεις στην καθημερινότητά σου, απολαμβάνοντάς τα όταν τα κάνεις;
Να φάω κάτι γλυκό, να πάω μια βόλτα. Δεν μπορώ να σκεφτώ τρίτο.

soundcloud.com/stellaonly
facebook.com/stella0nly