Συνέντευξη Septicflesh (Σωτήρης Βαγενάς)

Είναι χρήσιμο μερικές φορές να προσπαθούμε να δούμε τι βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος, πέραν του υποκειμενισμού που αναγκαστικά μας επηρεάζει σε ένα βαθμό, για κάθε τι προέρχεται από τη χώρα μας. Οι Septicflesh αποτελούν ξεχωριστή περίπτωση, καθώς είναι ίσως η μοναδική μπάντα που έχει καταφέρει να θεωρείται ηγετική σε διεθνές επίπεδο, έστω και στον εξειδικευμένο χώρο του symphonic death metal, σε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο τίτλος αντικατοπτρίζει τον πραγματικό ήχο. Όσο περνάει ο καιρός, τα μέλη της μπάντας δείχνουν να προτιμούν να σηκώνουν μόνα τους τον πήχη και για μια ακόμα φορά ο ιθύνων νους πίσω από το όραμα της μπάντας, Σωτήρης Βαγενάς, μας ξεναγεί στα μυστικιστικά μονοπάτια της δημιουργίας της νέας δουλειάς των Septicflesh, λίγο καιρό πριν την κυκλοφορία του "The Titan".

Το "Titan" δείχνει να συνεχίζει στον δρόμο που άνοιξε το "The Great Mass", νομίζω όμως πως είναι αρκετά πιο απαιτητικό στο άκουσμα, αρκετά πιο progressive τόσο στις δομές των κομματιών, όσο και στην ενορχήστρωση. Πώς προσεγγίσατε τη σύνθεση των κομματιών σε σχέση με το "The Great Mass";
Δεν υπήρξε διαφοροποίηση στο τρόπο που δουλέψαμε. Τέσσερα μυαλά το καθένα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και οπτική γωνία, ενωμένα για τον ίδιο σκοπό. Ουσιαστικά, η αλληλεπίδραση μεταξύ μας κάνει το αποτέλεσμα progressive όπως αναφέρεις. Έχουμε χτίσει μια γερή μουσική βάση μετά από χρόνια πειραματισμών, και συνεργασίας μεταξύ μας. Παράλληλα, μας αρέσει να συνεχίζουμε να δοκιμάζουμε νέες ιδέες, ακόμα και να ρισκάρουμε με αντισυμβατικές δομές αν κρίνουμε ότι βγαίνει το συναισθηματικό αποτέλεσμα που θέλουμε. Αυτό που κάνει απαιτητικό το άκουσμα είναι ότι ο εγκέφαλος δυσκολεύεται από την πρώτη φορά να συγκρατήσει όλη την μουσική «πληροφορία» που τον βομβαρδίζει. Υπάρχουν πολλές μικρές λεπτομέρειες που στην αρχή περνούν στο background, καθώς κυριαρχεί η γενικότητα της εικόνας. Αλλά, όσο περισσότερο ακούς τα κομμάτια, τόσο περισσότερο αρχίζεις και παρατηρείς το μουσικό υπόστρωμα. Μας αρέσει να δημιουργούμε άλμπουμ που να προκαλούν τον ακροατή να τα ακούει ξανά και ξανά μέχρι να ξεδιπλωθούν όλες οι διαστάσεις τους.

Η ορχήστρα έχει ακόμη πιο έντονη παρουσία αυτή τη φορά, τόσο που μου δίνει την αίσθηση πως σε κάποια κομμάτια ήταν η βάση για να πατήσει πάνω η μπάντα και να χτιστεί η σύνθεση. Είναι όντως έτσι ή πρώτα γράφετε τα κομμάτια χωρίς την ορχήστρα και επενδύετε μετά τον ήχο με τα συμφωνικά μέρη;
O Χρήστος ξεκινάει πάντα συνθέτοντας συμφωνικά μέρη, τα οποία και μας δίνει για περεταίρω επεξεργασία. Εννοείται ότι όσο πιο τεχνικό και παράδοξο είναι το κάθε σημείο, τόσο πιο μεγάλη είναι η πρόκληση να φανταστούμε το ρυθμικό backbone, την κιθαριστική δουλειά, αλλά και την βέλτιστη τοποθέτηση των φωνητικών. Οι υπόλοιποι, ξεκινάμε να συνθέτουμε έχοντας ως βάση την κιθάρα, αν και πολλές φορές υπάρχουν ιδέες που ξέρουμε εξ' αρχής πως θέλουμε να προσαρμοσθούν σε μουσική για χορωδία και ορχήστρα και ο Χρήστος κάνει την ανάπτυξή τους, μοιράζοντας στα πιο κατάλληλα όργανα τις μελωδίες, αλλά και προσθέτοντας - προσαρμόζοντας σημεία.

Είναι επίσης η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσατε πλήρη παιδική χορωδία αντί για χορωδία ενηλίκων, από πού προέκυψε η ανάγκη για αυτή την αλλαγή;
Η παιδική χορωδία δημιουργεί ένα ιδιαίτερο «ονειρικό / εφιαλτικό» συναίσθημα, τελείως διαφορετικό από το επιβλητικό - επικό συναίσθημα που δημιουργείται από την χρήση της χορωδίας ενηλίκων. Στο "Titan" αποφασίσαμε να πειραματιστούμε με τον ιδιαίτερο μουσικό χρωματισμό της παιδικής χορωδίας.

Τη μίξη αυτή τη φορά ανέλαβε ο Logan Mader, και ο ήχος του δίσκου θεωρώ πως είναι πιο ογκώδης και ισορροπημένος σε σχέση με το "The Great Mass". Πιστεύεις ότι ακόμη δεν έχετε βρει τον τέλειο ήχο για τη μπάντα και γι' αυτό συνεργάζεστε με διαφορετικά άτομα σε κάθε δίσκο από το "Communion" κι έπειτα;
Δεν είναι αυτό. Ήμασταν πολύ ικανοποιημένοι τόσο από τον ήχο του "Communion", όσο και από τον ήχο του "The Great Mass". Απλά μας αρέσει να δοκιμάζουμε διαφορετικές οπτικές γωνίες στην μουσική μας, από καλούς metal παραγωγούς, πετυχαίνοντας μια ξεχωριστή μουσική «αύρα» σε κάθε δίσκο, σε συνδυασμό και με τους πειραματισμούς στην μουσική. Αυτή την φορά -και καθώς στα προηγούμενα άλμπουμ είχαμε απευθυνθεί σε Ευρωπαίους παραγώγους- είπαμε να δοκιμάσουμε την άποψη ενός Αμερικάνου παραγωγού. Ο Logan κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ ογκώδες ήχο στο rhythm section, που αρμόζει σε ένα άλμπουμ που έχει τίτλο "Titan".

Πόσο «δύσκολη» προσπαθήσατε να κάνετε τη ζωή του Logan με τα τραγούδια του "Titan";
Εκ των πραγμάτων, καθώς δεν πήγε κανένας μας στην Αμερική για να τον βοηθήσει και επικοινωνούσαμε μόνο εξ' αποστάσεως, ο Logan είχε ένα πολύ δύσκολο έργο να επιτελέσει. Επιπλέον εμπόδιο στην αμεσότητα επικοινωνίας ήταν και η σημαντική διαφορά ώρας. Μας εντυπωσίασε η υπομονή του, ενώ δούλεψε το άλμπουμ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να πετύχει το τελικό αποτέλεσμα. Γενικά, το μιξάρισμα της μουσικής μας αποτελεί πρόκληση για τον εκάστοτε παραγωγό, καθώς υπάρχουν πάρα πολύ ήχοι να μιξαριστούν λόγω και της μεγάλης ορχήστρας και των χορωδιών που ηχογραφούνται, ενώ παράλληλα απαιτούμε και έναν ιδιαίτερα σκληρό ήχο. Καθώς ο Logan ήθελε να έχει και έναν πιο έμπειρο συνεργάτη για την ισορροπία των ορχηστρικών μερών, δούλεψε με τον Gerard Marino (σ.σ.: υπεύθυνος για soundtrack όπως το "God Of War"), o οποίος του έκανε μια αρχική μίξη για τα κανάλια της ορχήστρας και των χορωδιών. Εννοείται ότι ακλούθησαν αρκετές version μίξης κατόπιν και δικών μας παρατηρήσεων και αντίστοιχων διορθώσεων, μέχρι να καταλήξει ο Logan στην τελική ισορροπία των ήχων.

Ποιά είναι η συμβολή κάθε μέλους στη σύνθεση των κομματιών; Είναι γνωστό πως δουλεύετε ομαδικά, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις δομές των κομματιών και τελικά πώς αποφασίζετε ότι ένα κομμάτι έχει ολοκληρωθεί.
Παρουσιάζουμε ο ένας στον άλλον τις ιδέες μας και λέμε όλοι την άποψή μας θετική ή αρνητική, καθώς και τυχόν προτάσεις βελτίωσης. Δοκιμάζουμε αρκετές εναλλακτικές δομές πριν κατασταλάξουμε στην τελική ροή που θα έχει ένα κομμάτι. Ουσιαστικά, όταν όλοι μας νιώσουμε ότι το κομμάτι είναι έτοιμο, τότε ολοκληρώνεται. Όταν κάποιος από εμάς δεν είναι ευχαριστημένος από κάτι σε ένα κομμάτι, τότε αυτό είτε αλλάζει, είτε αφαιρείται. Είναι μια χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία, αλλά δίνουμε σημασία και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Βέβαια, όσο συσσωρεύονται ιδέες που εγκρίνονται, τόσο το άλμπουμ αποκτά μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και οι αποφάσεις σταδιακά διευκολύνονται.

Πάντως, είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις μπάντας που όλα τα μέλη έχουν διακριτούς ρόλους και αρμοδιότητες σε επιμέρους επίπεδα. Εσύ έχεις το concept και τους στίχους, ο Σπύρος το layout, ο Φώτης την παραγωγή / ηχογράφηση και ο Χρήστος το ορχηστρικό κομμάτι. Μήπως αυτό είναι στοιχείο που δείχνει κάτι περισσότερο για τη μπάντα;
Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες ευθύνες που έχουν ανατεθεί στον καθέναν από εμάς, με γνώμονα την έφεση και εμπειρία σε κάποιον συγκεκριμένο τομέα. Έτσι, το κάθε μέλος των Septicflesh είναι προσανατολισμένο στο να φέρει εις πέρας και μια επιπλέον αποστολή, πέρα από την σύνθεση κομματιών και την ερμηνεία-ηχογράφηση. Γενικά, μπορείς να πεις, ότι μας διακατέχει μια τελειομανία, ενώ θέλουμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο στην τέχνη μας.

Ένα από τα πιο επικά κομμάτια του άλμπουμ είναι το "Prometheus", με την χορωδία να δημιουργεί μια πομπώδη ατμόσφαιρα. Θα ήθελα να μας περιγράψεις τόσο το στιχουργικό περιεχόμενο, όσο και τον τρόπο σύνθεσης, καθώς είναι ένα τραγούδι λιγότερο οδηγούμενο από τις κιθάρες και περισσότερο από την ορχήστρα και τα φωνητικά.
Είναι από τις περιπτώσεις που σου έλεγα, που ενώ οι ιδέες ξεκίνησαν από την κιθάρα, μεταλλάχτηκαν σε συμφωνικά σημεία, κάτι το οποίο εξαρχής ήταν στοχευμένο. Το κομμάτι θα μπορούσε άνετα να αποτελεί μέρος soundtrack μιας σκοτεινής - επικής ταινίας, ενώ έχει και την μεγαλύτερη διάρκεια σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Αυτό βοηθάει στο να απορροφηθεί ο ακροατής από την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του. Υπάρχει ένα έντονα δραματικό στοιχείο καθ' όλη την διάρκεια του κομματιού. Μου φάνηκε ιδιαίτερα ταιριαστό, να αποτελεί φόρο τιμής στον Τιτάνα Προμηθέα, που σύμφωνα με την μυθολογία δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο και ήταν προστάτης και μέντοράς του, ακόμα και ενάντια στην θέληση των θεών.

Γνωρίζουμε πως έπεσε η ιδέα να γυρίσετε και video clip για το εν λόγω τραγούδι. Δεδομένου ότι βγάζει μια post-apocalyptic ατμόσφαιρα (όπως κι άλλα τραγούδια όπως το ομώνυμο, πώς θα μπορούσες να φανταστείς την οπτική του επένδυση;
Γενικά, θα ήθελα σε ένα πιθανό video clip να τονίζεται ο συμβολισμός και το βαθύτερο νόημα του κομματιού, σε με μια δυναμική οπτικοποίηση των σκοτεινών πτυχών του artwork του Σπύρου.

Το "Order Of Dracul" που είναι και το πρώτο single του δίσκου, είναι αρκετά περίεργη επιλογή ως μια πρώτη γεύση του "Titan", καθώς απαιτεί αρκετές ακροάσεις για να αποκαλυφθεί πλήρως. Η ενορχήστρωση είναι αρκετά διαφορετική επίσης, με τα κρουστά να έχουν έντονη παρουσία. Είναι ένα από τα κομμάτια που ξεκίνησαν με βάση την ορχήστρα;
Ακριβώς. Η ορχήστρα ήταν ο σκελετός πάνω στον οποίο δουλεύτηκαν-εφευρέθηκαν όλα τα υπόλοιπα. Πρόκειται για ένα οργανωμένο χάος, το οποίο αν και μικρό σε διάρκεια έχει πολύ πυκνή μουσική πληροφορία και γι' αυτό θέλει κάποια ακούσματα μέχρι να μπεις στο πνεύμα του.  Παράλληλα, είναι και ένα πολύ επιθετικό κομμάτι, ενώ έχει και πολύ χαρακτηριστικό ρεφρέν.

Αντιλαμβάνομαι πως η απόφαση για το ποιο single θα βγει είναι περισσότερο δουλειά της εταιρείας, παρά δική σας. Ωστόσο, θεωρείς σωστή επιλογή το "Order Of Dracul" ή θα επέλεγες κάποιο άλλο αν ήταν στο χέρι σου, δεδομένου ότι δεν νομίζω πως ο δίσκος έχει κάποιο προφανές single;
Όποιο κομμάτι και να επιλεγόταν για single, δεν θα μπορούσε να δώσει την συνολική εικόνα του "Titan". Οι οπαδοί των Septicflesh ξέρουν πολύ καλά ότι δεν ήμαστε μια μονοδιάστατη μπάντα και επομένως δεν τίθεται θέμα αν θα έπρεπε να επιλεχθεί κάτι πιο βατό για αρχή. Μας φάνηκε ενδιαφέρουσα η πρόταση να παρουσιασθεί κάτι προχωρημένο για πρώτη γεύση.

Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να συντονίζονται δύο διαφορετικές εταιρείες σε Ευρώπη και Αμερική; Υποθέτω όχι πολύ, αλλά επίσης υποθέτω είναι και μάλλον απαραίτητο για να μπαίνετε σε αυτή τη διαδικασία...
Προσπαθούμε να υπάρχει μια ισορροπία και να μην νιώθει κανένας αδικημένος. Σίγουρα το γεγονός ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές εταιρείες που η κάθε μια δίνει έμφαση στην προώθηση των Septicflesh στην περιοχή αρμοδιότητάς της, είναι καλό για μας.

Τι διαφορά έχει να δουλεύει κάποιος με Αμερικάνους από ότι με Ευρωπαίους; Αντανακλάται αυτή η διαφορά σε επίπεδα προτιμήσεων των οπαδών;
Ο Αμερικάνος έχει διαφορετικό στυλ από τον Ευρωπαίο. Όσον αφορά τις προτιμήσεις, οι Αμερικάνοι συγκλίνουν πιο εύκολα σε μια συγκεκριμένη προτίμηση, ενώ στην Ευρώπη υπάρχουν πολλές διαφορετικές και μερικές φορές αντικρουόμενες προτιμήσεις. Πάντως, όσον αφορά το να δουλεύεις με άτομα από την Αμερική ή την Ευρώπη, υπάρχει και στις δύο πλευρές επαγγελματισμός και άτομα που είναι αφοσιωμένα σε αυτό που κάνουν.

Πάντοτε οι στίχοι των Septicflesh είναι μυστηριώδεις και ξεφεύγουν από τα στενά στερεότυπα του metal. Ποιά ήταν η βασική έμπνευση και η κατεύθυνση του στιχουργικού κομματιού για το "Titan";
Αρχικά κρατάω σημειώσεις από σκέψεις μου, εμπειρίες, πράγματα που μου προκαλούν αίσθηση, θέματα που θα ήθελα να αναφέρω σε στοίχους. Δημιουργείται έτσι μια πηγή που μπορώ να στηριχθώ ως αφετηρία. Καθώς εξελίσσεται η δημιουργία της μουσικής, παράλληλα εξελίσσεται / επηρεάζεται και το στιχουργικό κομμάτι. Κάποιες σκέψεις κολλάνε με συγκεκριμένα κομμάτια, κάποιες άλλες όχι και μένουν απέξω. Αρκετά κομμάτια μου δημιουργούν από μόνα τους εικόνες και συναισθήματα, που μετά προσπαθώ να μετουσιώσω σε λόγια. Έτσι δούλεψα και στο "Titan".

Υπήρξαν ποτέ φορές που προέκυψε κάποια διαφωνία με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας -και κυρίως με τον Σπύρο-  για το περιεχόμενο των στίχων, ή σου δείχνουν απόλυτη εμπιστοσύνη;
Πολύ σπάνια έχουν εκφρασθεί διαφωνίες, ενώ δεν θα ήταν και φυσιολογικό να συμφωνούμε στα πάντα.  Εννοείται ότι με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η άποψη τους και φυσικά του Σπύρου μιας και δεν θέλω να του δώσω να τραγουδήσει κάτι το οποίο δεν θα το νιώθει. Γενικά, το γεγονός ότι έχω δημιουργήσει το σύνολο των στοίχων σε όλα τα άλμπουμ μας, δείχνει και την εμπιστοσύνη των άλλων προς το άτομό μου.

Είναι προφανές, με τόσα επίπεδα ενορχήστρωσης ότι κάθε τραγούδι είναι ένα μικρό «project» που υποθέτω πως παίρνει πολύ καιρό για να έρθει στην τελική του μορφή; Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστεί κάποιος τις αφοριστικές απόψεις που προκύπτουν από μία-δύο ακροάσεις του youtube για κάτι που θεωρητικά είναι πολύ απαιτητικό;
Είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν και άτομα που σε δευτερόλεπτα μετά την ακρόαση ενός καινούργιου κομματιού στο youtube, θα ξεκινήσουν να βγάζουν «εμπεριστατωμένες» γνώμες και συμπεράσματα όχι μόνο για το κομμάτι αλλά και για το πως θα είναι ολόκληρο το άλμπουμ το οποίο δεν έχουν ακούσει! Επίσης σε κάποιους δεν αρέσει όταν κάποιος γίνεται πιο γνωστός και πιο αποδεκτός σε ευρύτερο κοινό και αντιδρούν επιθετικά. Από την άλλη ποτέ δεν προσπαθήσαμε να γίνουμε αρεστοί σε όλους.

Με την ορχήστρα να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ήχου σας πλέον, δεν σας φοβίζει  για το πόσο μπορεί να δημιουργηθεί εξάρτηση του ήχου της μπάντας από αυτή, ειδικά σε ζωντανό επίπεδο; Τα αναγκαστικά, πολλά προ-ηχογραφημένα μέρη, δεν θεωρείς πως αφαιρούν λίγη από τη live αίσθηση μιας συναυλίας;
Αρχικά, υπήρχε ένας φόβος γι αυτό. Στην πράξη όμως, αποδεικνύεται ότι ο κόσμος εστιάζει την προσοχή του στα metal στοιχεία που παίζονται live και όχι στο να παρατηρεί τα προ-ηχογραφημένα μέρη, ενώ υπάρχει και πολύ έντονη αλληλεπίδραση του Σπύρου ως frontman με τον κόσμο, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ένα έντονο συναυλιακό συναίσθημα στα shows των Septicflesh. Βέβαια, μακάρι κάποια στιγμή να αποκτήσουμε την οικονομική δυνατότητα να έχουμε και ορχήστρα μαζί μας.

Αναπόφευκτα θα προκύψει εκ νέου η ερώτηση «γιατί πάλι τόσος λίγος Σωτήρης;» τόσο σε επίπεδο leads, όσο κυρίως σε επίπεδο φωνητικών. Αν και είμαι σίγουρος ότι έχεις απαντήσει πολλές φορές σε αυτό, υπάρχει κάποιος επιπλέον λόγος;
Όσον αφορά τα leads, δεν είναι λίγες οι φορές που επιλέγουμε, για λόγους βέλτιστου συναισθήματος, κάποια μελωδία να μην παιχθεί από την κιθάρα, αλλά από κάποιο άλλο κλασσικό όργανο. Γενικά, βλέπουμε το κάθε κομμάτι ως ενιαία μουσική σύνθεση και όχι επιλεκτικά, δηλαδή ως μελωδίες κιθάρας, μελωδίες καθαρών φωνητικών κλπ. Ειδικά για τα φωνητικά, στο "Titan" υπήρχαν ακόμα περισσότεροι ερμηνευτές, λόγω της προσθήκης και παιδικής χορωδίας. Οπότε, γίνανε αυστηρότερες επιλογές για το ποιος θα τραγουδήσει τι, με βάση και την ατμόσφαιρα που θέλαμε να επιτύχουμε. Επίσης, το γεγονός ότι παίζω σε μεμονωμένα live και δεν ακολουθώ την μπάντα στις περιοδείες, επηρεάζει τις επιλογές μας.

Πώς είδες τις επανακυκλοφορίες του παλιού σας υλικού; Προσωπικά, δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτό, αλλά κάτι μου λείπει σε σχέση με τα αυθεντικά. Ίσως το διαφοροποιημένο artwork από αυτό που είχα συνηθίσει, ίσως το feeling που δεν επαναλαμβάνεται, δεν ξέρω… Αλήθεια, η ανταπόκριση ήταν αντίστοιχη της μεγάλης ζήτησης που υπήρχε;
Για ένα μεγάλο διάστημα δεν είχαμε διαθέσιμο back catalogue για τα άλμπουμ μας πριν το "Sumerian Daemons". Αυτό έπρεπε να διορθωθεί και να μην είναι δύσκολη η πρόσβαση του κόσμου στην παλαιότερη ιστορία μας ως μπάντα. Επί τη ευκαιρία των επανακυκλοφοριών, αποφασίστηκε να γίνουν και κάποιες βελτιώσεις-τροποποιήσεις στο όλο πακέτο. Καταλαβαίνω όμως αυτό που λες. Είναι λογικό όταν κάτι το έχεις συνηθίσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο, να νιώθεις παράξενα όταν το βλέπεις διαφοροποιημένο. Πάντως υπάρχει καλή ανταπόκριση από τον κόσμο και αρκετοί συμπλήρωσαν την δισκογραφία μας.

Για το νέο άλμπουμ έχουν σχεδιαστεί πολλά διαφορετικά artwork και το "Titan" θα κυκλοφορήσει σε τόσες διαφορετικές μορφές που είναι μάλλον δύσκολο να επιλέξει ένας οπαδός ποια είναι η καταλληλότερη επιλογή για να έχει τη βέλτιστη εμπειρία ώστε να συνοδεύσει την ακρόαση. Ποιά η άποψή σου επ' αυτού και για τη σημαντικότητα του artwork στην νέα δουλειά σας;
Πάντα αντιμετωπίζουμε το artwork ως την τέχνη οπτικοποίησης της μουσικής και των στοίχων, οπότε έχει για μας ιδιαίτερη σημασία. Η αλήθεια είναι ότι ο Σπύρος δεν πρέπει να έχει δημιουργήσει ξανά τόσα πολλά artwork για ένα και μόνο άλμπουμ. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι η κάθε εταιρεία ήθελε να έχει την δικιά της special edition, ενώ το album θα βγει πέρα από CD και σε βινύλιο και υπάρχουν και εκεί διαφοροποιήσεις. Μάλιστα με εξέπληξε το γεγονός ότι θα βγει ακόμα και σε κασέτα (σε πολύ περιορισμένα βέβαια κομμάτια). Γενικότερα, οι εταιρείες αποφασίζουν για τα πακέτα που θα κυκλοφορήσουν. Υπάρχουν αρκετές επιλογές για τους οπαδούς και ο καθένας θα επιλέξει ανάλογα με το τι θεωρεί ως σημαντικότερο. Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να ενδιαφέρεται μόνο να αποκτήσει το κύριο album και να έχει χαμηλό κόστος, ενώ κάποιος άλλος να θέλει να έχει και το CD με το συμφωνικό υλικό. Υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να έχουν το special edition το οποίο έχει πληθώρα από επιπλέον πράγματα, αλλά βέβαια είναι και το πιο ακριβό.

Πόσο μεγαλύτεροι θεωρείς πως μπορεί να γίνουν οι SepticFlesh στο μέλλον; Ποιό θα ήταν το επόμενο φιλόδοξο βήμα που θα έπρεπε να εξετάσει η μπάντα, κατά την άποψή σου;
Το "Titan" είναι το επόμενο φιλόδοξο βήμα μας. Το γεγονός ότι υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον από την Αμερική, είναι πολύ ενθαρρυντικό για το μέλλον μας. Γενικά, προωθούμε την μουσική μας με τον παραδοσιακό metal τρόπο, δηλαδή περιοδείες παντού. Επιπλέον, πιστεύω ότι πρέπει συγκεντρώνοντας ένα αξιοπρεπές budget, να γυρίσουμε και ένα δυνατό video clip το οποίο προβαλλόμενο μέσω internet θα μπορούσε να υποστηρίξει ακόμα περισσότερο αυτό που κάνουμε, ενώ και οι οπαδοί μας το ζητούν διακαώς.

Θέλω ένα μικρό track by track τι σημαίνει για σένα μουσικά και στιχουργικά το κάθε τραγούδι:
1. "War In Heaven"
Μουσικά: Ένα βαρύ, ατμοσφαιρικό, και παράλληλα ρυθμικό ξεκίνημα που επιδεικνύει μεταξύ των άλλων και την εξέλιξη της τεχνικής του Φώτη στα ντραμς.

Στιχουργικά: Κάθε στιγμή διαδραματίζεται και μια πράξη πολέμου στο σύμπαν τόσο στον μικρόκοσμο όσο και τον μακρόκοσμο. Πόλεμος ιδεών, πόλεμος επικράτησης, πόλεμος επιβίωσης. Ο ουρανός-παράδεισος είναι μια ψευδαίσθηση.

2. "Burn"
Μουσικά: Εδώ οι αιχμές δίνονται σε αντίστροφα σημεία από εκείνα που θα ανέμενε κάποιος φυσιολογικά από ένα death metal κομμάτι.  Έτσι το κομμάτι ξεκινάει καταιγιστικά, έχοντας πολύ επιθετικό βασικό κουπλέ που κυριαρχούν τα επιθετικά brutal φωνητικά, το οποίο εναλλάσσεται με ένα ανορθόδοξα ηπιότερο ρεφρέν που στηρίζεται από μια υποτονική μελωδική διφωνία με αισθητική που προσεγγίζει το dark wave. Λίγο πριν το τέλος του κομματιού έρχεται η κορύφωση, όχι από κάποιο brutal ξέσπασμα, αλλά την γεμάτη έντονα συναισθήματα μελαγχολική μελωδία της κιθάρας, η οποία σταδιακά περιστοιχίζεται-ενισχύεται από τα διάφορα μέρη της ορχήστρας. Στο τέλος, το παγερό ρεφρέν επαναλαμβάνεται για δεύτερη και τελευταία φορά, αφήνοντας την λέξη burn ως τελευταίο ήχο στα αυτιά του ακροατή.

Στιχουργικά: Αυτό το κομμάτι μιλάει για την φωτιά της γνώσης και μπορεί να συνδυαστεί νοηματικά και με το κομμάτι "Prometheus".

3. "Order Of Dracul"
Μουσικά: Τεχνικό κομμάτι και παράλληλα γρήγορο σε ρυθμό. Οι μελωδίες της ορχήστρας έχουν αρκετά ρουμάνικα ηχοχρώματα που ταιριάζουν με την θεματολογία.

Στιχουργικά: Με βάση το ιστορικό πρόσωπο Vlad Tepes, μια αναφορά σε σαδιστές σωτήρες.

4. "Prototype"
Μουσικά: Σύνθεση που συνδυάζει το μοντέρνο ύφος με παραδοσιακά στοιχεία μας. Διακατέχεται από έντονη ρυθμικότητα και αντίστοιχα riff, σε συνδυασμό με μελωδικές γραμμές που σου κολλάνε στο μυαλό. Ένα από τα κομμάτια όπου η παιδική χορωδία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, σε εναλλαγή με τα brutal φωνητικά.

Στιχουργικά: Η εξέλιξη αιώνων νοητικής καθοδήγησης και πως οι ελάχιστοι «εκλεκτοί» συνεχίζουν να κατευθύνουν την συμπεριφορά των μαζών, παρά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και της βελτίωσης του γνωστικού του επίπεδου.

5. "Dogma"
Μουσικά: Αλλεπάλληλα πολύ βαριά riff  δίνουν την σκυτάλη σε ένα βλοσυρά επικό ρεφρέν με επιβλητικά χορωδιακά φωνητικά να εναλλάσσονται με τα δικά μου και τα πορωτικά brutal φωνητικά του Σπύρου.

Στιχουργικά: Χρησιμοποιώντας ως αφετηρία τους Flagellants, τους ακραίους ασκητές του μεσαίωνα που μεταξύ των άλλων αυτομαστιγώνονταν δημοσίως, τονίζεται το μαζοχιστικό στοιχείο κάποιου που παραδίδεται ολοκληρωτικά στα προστάγματα του εκάστου δόγματος.

6. "Prometheus"
Μουσικά: Ένα κομμάτι που έχει σαν στόχο να σε κάνει να ανατριχιάσεις και να μεταβείς νοητικά σε μυστηριώδη ονειρικά μονοπάτια. Το κομμάτι είναι γεμάτο από χαρακτηριστικές Septicflesh μελωδίες που έχουν μοιραστεί τόσο στις κιθάρες όσο και στα διάφορα όργανα της ορχήστρας.

Στιχουργικά: Ένας ύμνος για όσους τολμούν να σηκώσουν ανάστημα και να αντιμετωπίσουν «γίγαντες» και «θεούς».

7. "Titan"
Μουσικά: Κολασμένο, επιθετικό και βλοσυρό. Αναμένεται μάχη στα live...

Στιχουργικά: Φουτουριστικό και συμβολικό. Ο άνθρωπος, δημιούργημα του Προμηθέα, δημιουργεί στο μέλλον, βιώσιμο περιβάλλον στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα και το αποικίζει. Η κυριαρχία των Τιτάνων, επανέρχεται αλληγορικά στους ουρανούς, μέσω του δημιουργήματός τους.

8. "Confessions Of A Serial Killer"
Μουσικά: Κομμάτι με αρκετά πειραματική διάθεση. Death metal σε ύφος horror soundtrack με εναλλαγές ρυθμών ακόμα και σε τζαζ μονοπάτια, με το ιδιαίτερο πάντα στυλ του Φώτη. Tο κομμάτι σε στοιχειώνει με την αρρωστημένη κυρίαρχη μελωδία του.

Στιχουργικά: Ακραίες παρορμήσεις, μάσκες και μυστικά πίσω από ένα φαινομενικά καθημερινό άτομο.

9. "Ground Zero"
Μουσικά: Άλλο ένα κομμάτι με έντονο rhythm section. Την εφιαλτική γενικότερα ατμόσφαιρα ακολουθεί η μελωδική λύτρωση στο ρεφρέν του δίσκου, για να κλείσει το κομμάτι πάλι εφιαλτικά, με την υποστήριξη και τις ορχήστρας.

Στιχουργικά: Μεταποκαλυπτικό τοπίο, άδειο από ζωή, όπου μόνο η φαντασία μπορεί να επιχειρήσει να αναπλάσει το τι υπήρχε πριν, καθώς η απουσία και ο θάνατος κυριαρχούν. Παράλληλα οι στοίχοι προετοιμάζουν το σκηνικό όπου θα εξελιχθεί το κομμάτι που ακολουθεί.

10. "The First Immortal"
Μουσικά: Μαζί με το Prometheus, αποτελούν τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα κομμάτια του δίσκου. Περιπετειώδης ενορχήστρωση, με πολλά μουσικά υποστρώματα τα οποία κάθε φορά που ακούς το κομμάτι, αναδύονται όλο και περισσότερο στην επιφάνεια. Επίσης, έντονη δραματικότητα προσδίδουν και οι ερμηνείες στα φωνητικά με αποκορύφωμα την παιδική χορωδία.

Στιχουργικά: Το σενάριο να επανέλθει κάποιος στην ζωή μετά από τεχνική καταστολή των ζωτικών του λειτουργιών για μεγάλο διάστημα και να ανακαλύψει ότι είναι το μοναδικό ζωντανό όν, σε έναν κατεστραμμένο πλανήτη.