Συνέντευξη Monuments (Chris Barretto)

«Δεν θα είχα γράψει το concept του δίσκου χωρίς την έμπνευση από το "Battlestar Galactica"»

Από τον Νίκο Καταπίδη, 04/06/2014 @ 11:52
Με αλλαγή frontman και έναν επερχόμενο δίσκο - δυναμίτη, οι Monuments φαίνονται διατεθειμένοι να μπουν για τα καλά στην πρώτη γραμμή του djent αλλά και του metal γενικότερα. Κάναμε μια κουβέντα με τον νέο τραγουδιστή της μπάντας, Chris Barretto, όπου μας μίλησε τόσο για το μουσικό, όσο και για το θεματικό κομμάτι της εξαιρετικής νέας τους δουλειάς, "The Amanuensis".

To "The Amanuensis" είναι το πρώτο άλμπουμ των Monuments με εσένα στα φωνητικά, και θεωρώ πως υπήρξε μια μεγάλη βελτίωση σε σχέση με το "Gnosis", τόσο στον ήχο όσο και στις συνθέσεις. Πώς ήταν η διαδικασία σύνθεσης για τον νέο δίσκο;
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Ξέρω πως κάποιοι θα διαφωνούσαν μαζί σου αλλά εκτιμώ αυτό που λες όπως και να χει. Ειλικρινά, ο καλύτερος τρόπος να περιγράψω τη διαδικασία σύνθεσης, είναι να πω πως ήταν γρήγορη. Όλο το υλικό γράφτηκε, έγινε demo, βελτιώθηκε και ηχογραφήθηκε σε μια περίοδο μερικών μηνών. Αντιθέτως, το "Gnosis" πήρε δύο χρόνια να ολοκληρωθεί. Οπότε συγκρίνοντας με αυτό, όλα έγιναν πολύ γρήγορα, πάντα μιλώντας σχετικά βέβαια.

Πόσο εύκολο ήταν για σένα να αναλάβεις τη θέση του frontman των Monuments, και ποιά ήταν η ανάμειξή σου στη σύνθεση του νέου δίσκου;
Δεν είναι κάτι καινούριο για μένα να μπαίνω στα παπούτσια κάποιου άλλου τραγουδιστή. Οπότε όταν ήρθε η ώρα να ροκάρω με τους Monuments, ήταν μια σχετικά εύκολη μετάβαση για μένα, έχοντας ήδη και κάποια εμπειρία. Όσον αφορά την ανάμειξή μου στη σύνθεση, έγραψα όλους τους στίχους και τα φωνητικά για το “The Amanuensis”. Επίσης έγραψα την ιστορία και το concept που υπάρχει πίσω από τους στίχους και είναι το θέμα όλου του δίσκου.

Νομίζω πως το "The Amanuensis" είναι περισσότερο προσανατολισμένο στη δημιουργία δυνατών κομματιών, με έμφαση στα πιασάρικα ρεφραίν και στο να συνδυάσει την τεχνική πλευρά της μπάντας με ένα πιο προσβάσιμο (αν κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει έτσι αυτή τη μουσική) χαρακτήρα. Πιστεύεις πως η τεχνική μουσική μπορεί να έχει ευρεία αποδοχή;
Σίγουρα. Είμαι αρκετά σίγουρος πως οτιδήποτε μπορεί να έχει ευρεία αποδοχή, ή τουλάχιστον υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Το ένα πράγμα που θα πω όμως, είναι πως ίσως εξαρτάται από τη χρονική συγκυρία και το αυτί του ακροατή. Η ιδέα του «mass appeal» έχει αλλάξει σημαντικά με τον καιρό. Για παράδειγμα, ο Frank Sinatra είχε ευρεία αποδοχή σε όλο τον κόσμο. Τώρα, αυτή η θέση έχει καταληφθεί από άτομα σαν τον Lil Wayne και άλλους (δυστυχώς θα έλεγα). Σε σχέση με την χρονική περίοδο που διανύουμε, θα έλεγα πως η τεχνική μουσική είναι ακόμη σε ένα υποσχόμενο στάδιο με αρκετή προοπτική. Θα χρειαστούμε κάποιους πιο ανήσυχους ακροατές εκεί έξω εάν όντως θέλουμε να σπάσουμε το φράγμα της ευρείας αποδοχής. Αλλά η δυναμική υπάρχει!

Ο ήχος του νέου άλμπουμ είναι αρκετά διαφορετικός από το "Gnosis", λιγότερο επεξεργασμένος και αρκετά πιο δυναμικός κατά τη γνώμη μου. Πώς αποφασίσατε να έχετε έναν τέτοιο ήχο, σε ένα είδος όπου επικρατούν τα triggered τύμπανα και η επιμονή στην επίτευξη ενός αψεγάδιαστου ήχου;
Χαίρομαι πολύ που το παρατήρησες αυτό. Στο τέλος της μέρας, πρέπει να κάνεις ότι χρειάζεται για να φτιάξεις ένα δίσκο με φοβερό ήχο, χωρίς αμφιβολία. Αλλά αυτό που λες είναι όντως αλήθεια. Εννοώ πως αυτό που ακούς στα drums είναι ο Mike, ούτε samples ούτε triggers. Θέλαμε έναν ωμό και φυσικό ήχο για το δίσκο, που θα ηχεί οργανικός στο αυτό. Με αυτή την ιδέα στο μυαλό, κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε για το "The Amanuensis". Με μεγαλύτερο budget και λίγο περισσότερο χρόνο, πιθανότατα θα είχαμε εμβαθύνει κι άλλο στον ήχο. Την επόμενη φορά.

Ποιός είναι ο γραφέας (amanuensis) στον οποίο αναφέρεστε με τον τίτλο του δίσκου;
Στο μυαλό μου, ο γραφέας είναι αυτός που ακούει το δίσκο. Είναι σαν το σκάφος για την ιστορία που κρύβεται στο άλμπουμ και εξιστορείται κατά τη διάρκειά του.

Το άλμπουμ έχει ένα ενδιαφέρον concept το οποίο συνοδεύεται και με το artwork, και αφορά το λεγόμενο «samsara cycle», τον κύκλο της ζωής. Όπως είπες έγραψες τους στίχους για τον δίσκο, οπότε θα ήθελα να μας μιλήσεις για την πηγή έμπνευσης γι' αυτό το concept.
Πράγματι, έγραψα όλους τους στίχους οι οποίοι προέκυψαν σαν αποτέλεσμα μιας ιστορίας που είχα σκεφτεί όσο γινόταν η σύνθεση του δίσκου. Όταν ο Browne κι εγώ ξεκινήσαμε να μιλάμε για θέματα που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε, και στους δυο μας άρεσε αυτό που αναπαριστά ο κύκλος Samsara, την κυκλική φύση της ζωής. Αντί να κάνω μια απλή αναζήτηση στο Google και να γράψω στίχους από ότι έβρισκα στη Wikipedia, σκέφτηκα πως θα ήθελα να αναλύσω βαθύτερα το concept. Κάπου πιο κοντά στο ύφος μου και λίγο πιο προσωπικό. Πάντοτε με προσέλκυαν οι ωραίες ιστορίες και ανέκαθεν θαύμαζα τους μεγάλους συγγραφείς, οπότε σκέφτηκα να δώσω μια πρόκληση στον εαυτό μου και να κάνω κάτι που δεν είχα ξαναδοκιμάσει.

Άντλησα έμπνευση από το concept του Samsara και το "Battlestar Galactica", ειδικά από το χαρακτήρα της Elojah. Αυτή ήταν ο λόγος μάλιστα για τον οποίο το όλο πράγμα υλοποιήθηκε (γέλια). Στην τηλεοπτική σειρά, είναι μια ιέρεια που κουβαλάει συνεχώς κάτι πάπυρους με γραφές. Αυτό που αγάπησα πάνω της είναι το ότι ανεξάρτητα του τι συνέβαινε γύρω της, πάντα έδειχνε να αντιμετωπίζει το περιεχόμενο των γραφών αυτών σαν την απόλυτη αλήθεια, σαν να μην ήταν ποτέ λάθος. Το όλο στυλ της ήταν φοβερό. Οπότε αποφάσισα να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Ενώ ήμουν στο ντους (όπου κάνω και τους καλύτερους συλλογισμούς) φανταζόμουν μια σκηνή όπου υπήρχε ένα βιβλίο το οποίο δεν ήταν ποτέ λάθος. Ποτέ όμως. Το βιβλίο ήταν κυριολεκτικά αγνή αλήθεια και δεν μπορούσε να διαψευσθεί. Τότε φαντάστηκα ότι αυτό το βιβλίο ήταν στην πραγματικότητα κάτι ζωντανό, με ψυχή και μια ενέργεια που ήταν συνδεδεμένη με την τοποθεσία απ' όπου και προέρχεται. Φαντάστηκα πως αυτό το μέρος ήταν στον πάτο ενός μυθικού πηγαδιού σε μια φανταστική πόλη την οποία και θα δημιουργούσα. Έτσι απλά, γεννήθηκε η Saga City, που είναι σαν λογοπαίγνιο από τη λέξη «sagacity» (oξύνοια). Με αυτό σαν βάση, σκέφτηκα τους χαρακτήρες, που είναι ο Sam και η Sara. Αυτό και πάλι είναι ένα λογοπαίγνιο από τη λέξη «Samsara». Από κει και πέρα πάει σε μια βαθύτερη ιστορία. Όμως όλο το θέμα ξεκίνησε από την ιδέα ενός ζωντανού βιβλίου στον πάτο ενός μυθικού πηγαδιού. Και δεν θα μπορούσα να το έχω κάνει χωρίς το αγαπημένο μου "Battlestar Galactica" και ...το νερό.

Αν δεν κάνω λάθος έχεις γράψει και μια ολόκληρη ιστορία, πέραν των στίχων. Έχεις σχέδια να την κυκλοφορήσεις σε κάποια μορφή;
Όντως, οι στίχοι γράφτηκαν γύρω από αυτή την ιστορία. Υπάρχουν σχέδια να κυκλοφορήσει σε κάποια επεξηγηματική μορφή στο Youtube ή κάτι τέτοιο, το λιγότερο που μπορώ να φανταστώ τουλάχιστον. Θα ήθελα πολύ να μπορέσω να κάνω κάτι πραγματικό μέσα από αυτό όμως, σαν ένα πλήρες βιβλίο με τους στίχους και εικόνες που θα δείχνουν την κάθε σκηνή. Θα σου πω πολύ συμπιεσμένα τι ακριβώς είναι αυτή η ιστορία.

1. I, The Creator - Το τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία που έρχεται πρώτο (σαν μια ταινία του Tarantino) που μιλά για τον Sam που ανακατασκευάζει τη διαλυμένη Saga City.
2. Origin Of Escape - Μιλά για τη φυγή από τη Saga City που έγινε για άγνωστους προς στιγμήν λόγους.
3. Atlas - O Sam πάει σε μια αποβάθρα και έχει να διανύσει έναν τεράστιο ωκεανό.
4. Horcrux - Η συνάντηση του Sam με τους «gatekeepers», όπου πρέπει να παραδώσει ένα κομμάτι του εαυτού του σε αυτούς.
5. Garden Of Sankhara - Το πέρασμα ενός μυθικού κήπου όπου ο Sam δοκιμάζεται για να προχωρήσει στον...
6. The Alchemist - ...στον Αλχημιστή με τον οποίο περνάει πολλά χρόνια μελετώντας και με εξάσκηση ώστε να γίνει αυτός που προοριζόταν από τη μοίρα.
7. Quasimodo - Ο Sam συναντά τον Κουασιμόδο και αντιλαμβάνεται πως δεν είναι αυτό που φαίνεται.
8. Saga City - Επιστροφή στο σημείο όπου έφυγε ο Sam πριν πολλά χρόνια από τη Saga City. Ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας αποκαλύπτεται σε αυτό το σημείο.
9. Djinn - Η λέξη «Djinn» είναι συνώνυμη της λέξης δαίμων. Επιστρέφοντας σε ένα ιερό μέρος, ο Sam ανακαλύπτει πως το μέρος έχει δηλητηριαστεί από το σκότος του Δαίμονα.
10. I, The Destroyer - Ο Sam πέφτει θύμα της επιρροής του Δαίμονα και του άρχοντά του και γίνεται ο Θεός του Χάους, όπως είχε προβλεφθεί στην αρχαιότητα.
11. Samsara - Σταδιακά ο Sam πεθαίνει και χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. Μια γυναίκα εμφανίζεται και του αποκαλύπτει την πραγματική φύση της ύπαρξής του.

Η ιστορία στη συνέχεια κάνει κύκλους με τον εαυτό της, δημιουργώντας ένα είδος ατέρμονος βρόχου στο χρόνο όπου το σύμπαν και ο χρόνος επαναλαμβάνονται. Όχι μόνο η ιστορία κάνει ένα κύκλο, αλλά και μουσικά υπάρχει μια κυκλική μορφή, τελειώνοντας στη νότα Σι απ' όπου και ξεκινά ο δίσκος. Ο μόνος τρόπος να σταματήσεις τον κύκλο είναι να σταματήσεις τον δίσκο (γέλια).

Πόσο δύσκολο είναι για σένα να αναπαράγεις τα φωνητικά σου ζωντανά, ειδικά με τις αλλαγές που κάνεις από καθαρά σε screaming; Ακολουθείς κάποια ρουτίνα ώστε να διατηρείς τη φωνή σου σε καλή φόρμα;
Είναι σίγουρα μια πρόκληση. Το υλικό είναι ιδιαίτερα απαιτητικό σε κάποια σημεία, ειδικά μετά από πολλές μέρες σε περιοδεία. Κάποιες μέρες είναι σίγουρα πιο εύκολες από άλλες, αλλά υπάρχουν ένα εκατομμύριο παράγοντες που επηρεάζουν το πόσο καλά θα είναι η φωνή μου μια μέρα. Για παράδειγμα εάν αρρωστήσω, η ζωή είναι χάλια για μένα. Αλλά υπάρχουν άλλες μέρες που όλα ευθυγραμμίζονται και νιώθω «η φωνή μου είναι εδώ». Η ρουτίνα είναι ότι κάνω ζέσταμα κάθε μέρα, προσπαθώ να μην μιλάω πολύ και να κοιμάμαι όσο πιο πολύ μπορώ, όπως επίσης και να μην «παρτάρω» όταν είμαι σε περιοδεία. Κάνω τα πάντα ώστε να κάνω τη δουλειά μου στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου και ανακαλύπτω πως η φωνή μου μπορεί να είναι πιο ευαίσθητη σε σχέση με άλλους. Οπότε κάνω το καλύτερο που μπορώ ώστε να τη διατηρώ στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

Σε μερικά τραγούδια εντόπισα μια Sevendust επιρροή στα φωνητικά, είναι ιδέα μου;
Χαχα, ίσως μια μικρή επιρροή να πέρασε! Μεγάλωσα ακούγοντας αυτή τη μπάντα και μάλιστα μόλις τους είδα ζωντανά για πρώτη φορά πριν λίγο καιρό. H νέα τους δουλειά είναι στο iPod μου οπότε είναι πολύ πιθανό να υπήρξε κάποια επιρροή. Δεν έχω και κανένα πρόβλημα με αυτό.

Τίνος ιδέα ήταν η εισαγωγή με τα φωνητικά του "Saga City"; Είναι κάτι πολύ απρόσμενο και πρωτότυπο για μια metal μπάντα!
Αυτό είναι όλο δικό μου φίλε! Δεν είναι μυστικό ότι ο Michael Jackson είναι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές μου, αν όχι η μεγαλύτερη. Είχα κάνει κάτι παρόμοιο στην άλλη μου μπάντα και άρεσε στα παιδιά αυτός ο τρόπος γραψίματος, με ενθάρρυναν να εξερευνήσω τον ήχο σε αυτό το κομμάτι. Οπότε άφησα τον εσωτερικό μου Michael Jackson να λάμψει, κι έτσι γεννήθηκε αυτό το intro. Ρε φίλε, ρυθμικά μέρη χτυπώντας τα δάκτυλα στο metal. Πες μου ότι δεν είναι φοβερά διασκεδαστικό αυτό!

Το ταλέντο σου στο σαξόφωνο πρόκειται να αξιοποιηθεί στους Monuments; Υπάρχει περίπτωση το σαξόφωνο να αποτελέσει βασικό όργανο για τη μπάντα στο μέλλον;
Η πιο ειλικρινής απάντηση σε αυτό είναι: δυνητικά. Ας περιμένουμε και βλέπουμε. Είναι σίγουρα ένα στοιχείο που έχει ενδιαφέρον, ειδικά ζωντανά. Όταν και εάν ο χρόνος είναι ο κατάλληλος, είμαι σίγουρος πως το σαξόφωνο θα βρει το δρόμο του σε έναν δίσκο.

Αν έπρεπε να παίξεις ένα τραγούδι από το "The Amanuensis" σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ του τη μουσική των Monuments, ποιό θα διάλεγες;
Ω ρε φίλε. Πιθανότατα είμαι προκατειλημμένος, αλλά θα διάλεγα το "Garden Of Sankhara". Είναι το αγαπημένο μου κομμάτι από το δίσκο. Είναι επίσης το πρώτο που έχω κάνει και είναι 98% καθαρά φωνητικά. Ήταν πολύ διασκεδαστικό για μένα. Οπότε ναι, τα λέμε στον «Κήπο».

Υπάρχει πιθανότητα να σας δούμε σύντομα ζωντανά στην Ελλάδα;
Σίγουρα το ελπίζω. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω πότε αυτό θα συμβεί ακριβώς, αλλά είμαι βέβαιος πως θα γίνει. Έχω ακούσει πως η Ελλάδα είναι ένα όμορφο μέρος και έχει μεγάλη rock σκηνή οπότε θέλω πολύ να έρθω όσο πιο σύντομα γίνεται.

Σ' ευχαριστώ για τη συνέντευξη, κι ελπίζω να τα πούμε σύντομα από κοντά!
Εγώ ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσες στο να μου κάνεις κάποιες ωραίες ερωτήσεις κι ελπίζω και εγώ να τα πούμε σύντομα!
  • SHARE
  • TWEET