Συνέντευξη Mantar (Hanno)

Από τις μεγαλύτερες ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής χρονιάς, οι Γερμανοί Mantar κυκλοφόρησαν το ισοπεδωτικό και τρομερά ελπιδοφόρο ντεμπούτο τους, "Death By Burning", και ήδη έχουν κάνει το ευρωπαϊκό underground να δονείται με τους ακραίους black doom punk (όπως μας λένε παρακάτω) ήχους τους. Επ' ευκαιρίας του νέου δίσκου τους αλλά περισσότερο λόγω της επερχόμενης εμφάνισης τους επί ελληνικού εδάφους, βρήκαμε την αφορμή να μιλήσουμε με τον Hanno (φωνητικά, κιθάρα) για πολλά και διάφορα πράγματα τα οποία ανέλυσε με περίσσια όρεξη. Κυρίες και κύριοι, από εδώ οι Mantar...

Γεια σας παιδιά. Για τον κόσμο που δεν ακόμα δεν είχε την ευκαιρία να σας μάθει, θα μπορούσατε να συστηθείτε; Πώς φτιάξατε τη μπάντα;
Οι Mantar εδρεύουν στο Αμβούργο, στη Γερμανία αν και οι δυο μας γεννηθήκαμε στη Βρέμη περίπου 70 χιλιόμετρα μακρυά από το Αμβούργο. Γαμάτη πόλη, σχετικά διάσημη στα μέσα της δεκαετίας του '90 που την έλεγαν «Bremen-core» χάρη στους Systral, Acme και Mörser. Μπράβο σε αυτά παιδιά γι' αυτό που έκαναν τότε. Συνήθως εκεί είναι μουντά, έχει κρύο και βρέχει. Ο τέλειος καιρός για ακραία θυμωμένη μουσική. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν παίζουμε skate punk για παράδειγμα, είναι απλά η φυσική τροπή των πραγμάτων. Μουσική παίζαμε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή μας. Ξεκινήσαμε από πολύ νωρίς να παίζουμε τη δική μας μουσική, να παίζουμε σε διάφορες μπάντες και να δίνουμε συναυλίες, αφού είχαμε ήδη ξεκινήσει επίσης πολύ νωρίς και οι δυο μας να ακούμε heavy μουσική. Γνωριζόμαστε μεταξύ μας για πολύ καιρό αλλά μόλις πέρσι σχηματίσαμε τη μπάντα αν και το θέλαμε από πολύ νωρίτερα. Νιώθαμε αυτή την έντονη ανάγκη να δημιουργήσουμε μουσική μαζί. Οπότε απλά το κάναμε. Υποθέτω γι’ αυτό εκτυλίχθηκαν τα πράγματα τόσο γρήγορα και τόσο έντονα. Δεν το κουβεντιάσαμε ποτέ. Απλά το κάναμε. Την ξεκινήσαμε τη μπάντα πριν ενάμιση χρόνο περίπου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, δεν έχουν σημασία. Αρχίσαμε τις πρόβες, μαζέψαμε κάμποσα τραγούδια και χωρίς χρονοτριβές τα ηχογραφήσαμε στο στούντιο ενός φίλου. Με πραγματική DIY λογική. Βασικά σήμερα δεν το πιστεύουμε ότι μας ζητάνε να παίξουμε σε τόσες πολλές χώρες και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο... Όλα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται πολύ γρήγορα. Είμαστε κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένοι το ότι μετά από την πρώτη μας συναυλία ένα χρόνο πριν, παίξαμε ή είναι να παίξουμε σε άλλες 16 χώρες...

Μετά από πάνω από 16 χρόνια που γνωρίζεστε μεταξύ σας, τι σας κρατούσε από το να φτιάξετε τους Mantar; Τι ήταν αυτό ποιυ τελικά σας έκανε και το αποφασίσατε ότι αυτό είναι που πραγματικά θέλετε να κάνετε;
Το ότι και οι δυο μας παίζαμε σε διάφορες μπάντες εδώ στη Γερμανία. Βασικά, ποτέ δεν είχαμε κάποια συγκεκριμένη «σκηνή» από πίσω μας αφού ποτέ δεν τα πολυγουστάραμε αυτά. Οπότε οι Mantar σίγουρα δεν σχηματίστηκαν εξαιτίας κάποια «σκηνής» ή εξαιτίας κάποιων άλλων συγκροτημάτων. Πάντα θέλαμε να παίζουμε μαζί σε μία μπάντα, πάντως. Δεν είχαμε κάποιο πλάνο. Αυτό που θέλαμε κυρίως να κάνουμε είναι να παίζουμε όσο το δυνατόν πιο βαριά και πιο έντονα γίνεται. Άνθρωποι από διαφορετικά μουσικά background φαίνεται να προτιμούν αυτή την προσέγγιση. Έτσι κι εμείς.

Ποιό είναι το στιχουργικό υπόβαθρο πίσω από το "Death By Burning"; Αντλείτε έμπνευση από προσωπικές εμπειρίες ή από κάτι άλλο όπως το μεταφυσικό ή το αποκρυφιστικό;
Δεν τραγουδάω για πραγματικά γεγονότα ή πολιτική. Γενικά, οι στίχοι σχετίζονται περισσότερο με τη φύση. Την ανάγκη που νιώθει ο άνθρωπος για την τελευταία του μάχη. Την επιστροφή στη φύση. Και σίγουρα για την γενική σαπίλα της ανθρωπότητας. Δεν κρίνω όμως, απλά λέω. Δεν έχουμε κάποιο σαφές μήνυμα πάντως και δεν με νοιάζει τι σκέφτεται ο κόσμος. Δεν θέλω να δρουν σύμφωνα με τους στίχους μου. Το μοναδικό μήνυμά μας είναι η δύναμη της μουσικής. Τίποτε άλλο.

Το έψαξα στο Google και βρήκα ότι Mantar είναι η τούρκικη λέξη για το μανιτάρι και γνωρίζοντας ότι ο Erinc είναι από την Τουρκία φαντάζομαι ότι αυτή είναι η σωστή ερμηνεία της λέξης. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο όνομα και τι σημαίνει για εσάς;
Μας άρεσε γιατί είναι ένα δυνατό όνομα. Μικρό και έντονο. Ταιριάζει γάντι σε μια μπάντα με τα ίδια χαρακτηριστικά. Θέλαμε κάτι άμεσο. Πέρα από αυτό, η συγκεκριμένη λέξη φαίνεται άψογα σαν logo. Κάτι old school... Αλλά από την άλλη, τα ονόματα δεν σημαίνουν τίποτα, οπότε ποιός νοιάζεται;

Υπάρχουν πολλά τραγούδια στον δίσκο σας όπου ακούω πολλαπλά κιθαριστικά layers, κάποια παχιά και βρώμικα, κάποια άλλα πιο ακραία και κάποια άλλα πιο καθαρά. Τι είδους εξοπλισμό χρησιμοποιείς; Είναι δύσκολο να αποδώσετε αυτό τον ήχο live;
Όχι, όχι, καθόλου. Αν είσαι εξοικειωμένος με τον εξοπλισμό σου, είναι πολύ εύκολο να τα κάνεις όλα κόλαση. Χρησιμοποιούμε εξοπλισμό για τουλάχιστον τέσσερα άτομα μαζί, μαζί με μπόλικες δόσεις ηχητικής βίας. Χρησιμοποιώ τρεις ενισχυτές ταυτόχρονα και μερικά σπέσιαλ FX πεταλάκια για να πιάνω τις χαμηλές συχνότητες. Επίσης, χρησιμοποιώ και ενισχυτές μπάσου για έξτρα όγκο. Ο Erinc χτυπάει τα τύμπανά του όσο πιο δυνατά γίνεται, κάτι που είναι επίσης πολύ σημαντικό. Είναι πραγματικά φανταστικός ντράμερ. Πριν μας δει ο κόσμος live, συχνά μας ρωτάνε αν μπορούμε να αποδώσουμε αυτό τον ήχο ζωντανά. Μετά το live κανείς ποτέ δεν έχει να κάνει το παραμικρό παράπονο. Και επειδή πραγματικά βαρεθήκαμε να μας κάνουν αυτή την ερώτηση ξανά και ξανά, ηχογραφήσαμε μια συναυλία μέσα στο στούντιο και την ονομάσαμε "Live In The Studio", χρησιμοποιώντας ακριβώς τον ίδιο εξοπλισμό που είχαμε στο δίσκο. Μπορείς να το βρεις στο ίντερνετ (σ.σ.: εδώ ένα δείγμα, το οποίο είναι όντως έξοχο). Βγήκε τελικά τόσο καλό που αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε σε περιορισμένα αντίτυπα σε βινύλιο. Ελπίζω στις αρχές του '15.

Πρέπει να σου πω ότι το "White Nights" είναι μεταξύ των πιο αγαπημένων μου τραγουδιών για τη φετινή χρονιά. Λατρεύω τις αιθέριες κιθάρες του όπως συνδυάζονται με τα καταστροφικά ακραία περάσματά του. Θες να μας μοιραστείες μερικές πληροφορίες για αυτό το κομμάτι; Με τι έχει να κάνει και ποιό είναι το δικό σου πιο αγαπημένο κομμάτι του δίσκου;
Το εν λόγω κομμάτι έχει να κάνει με μια αίρεση. Σχετίζεται με τη λεγόμενη «πρόβα αυτοκτονίας» (suicide training) που ο ακόλουθος πρέπει να αποδείξει την πίστη του πίνοντας δηλητήριο σε τυχαίες περιστάσεις ενώ αργότερα μαθαίνει ότι τελικά δεν ήταν όντως δηλητήριο. Αλλά αυτό πρέπει να το αποδεικνύει ξανά και ξανά. Αυτές οι τυχαίες νύχτες που λάμβανε χώρα η συγκεκριμένη τελετουργία ονομάζονταν «λευκές νύχτες» (white nights). Όσον αφορά το δικό μου πιο αγαπημένο τραγούδι, μάλλον δεν έχω κάποιο. Το "White Nights" είναι όντως πολύ δυνατό. Επίσης μου αρέσουν τα ξεσπάσματα στο "Into The Golden Abyss". Είναι τρελά αγριεμένα.

Το άλμπουμ σας κυκλοφόρησε από την αναγνωρισμένη Svart Records. Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Svart;
Old school. Demo. Record deal. Εύκολο.

Ο ήχος σας είναι βαλτώδης, έχετε punk attitude και μαύρη αισθητική. Ποιές είναι οι επιρροές σας; Υπάρχουν κάποιοι μουσικοί που θαυμάζετε οι οποίοι σας επηρέασαν;
Για μένα προσωπικά, τα πάντα ξεκίνησαν όταν ήμουν μόλις έξι ετών, όταν και άκουσα πρώτη φορά AC/DC. Δεν έχω αγαπήσει τίποτα και κανέναν όσο έχω αγαπήσει τους AC/DC ακόμα και μέχρι σήμερα. Οπότε είναι δύσκολο για μένα να ονοματίσω μπάντες που με επηρέασαν. Έχει να κάνει κυρίως με την προσέγγιση. Ότι, δηλαδή, θέλουμε να παίζουμε όσο πιο σκληρά γίνεται. Το αποτέλεσμα είναι οι Mantar. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Βασικά, τις περισσότερες μπάντες με τις οποίες μας συγκρίνουν, δεν τις γνωρίζουμε καν. Για να σου πω την αλήθεια, μόλις πρόσφατα ξεκίνησα να ακούω metal. Κυρίως thrash πράγματα. Σπάνια πάμε σε συναυλίες για να τσεκάρουμε νέες μπάντες. Είμαστε λίγο κλειστοί άνθρωποι.

Γιατί οι Mantar μπορούν να γεφυρώσουν το κενό ανάμεσα στη metal και την punk σκηνή;
Γιατί έχουμε πολύ δυνατό DIY / punk υπόβαθρο. Εύχομαι να μπορούσες να βρεις λίγο περισσότερο από αυτό στη metal σκηνή. Όπως είπα και πριν, νομίζω ότι έχουμε τον ήχο που μπορεί να φέρει κοντά πολλούς διαφορετικούς ακροατές από διαφορετικές σκηνές και είδη. Πολύ απλά λόγω του ότι δεν δίνουμε δεκάρα γι΄αυτές τις «σκηνές». Νομίζω ότι αρέσει στον κόσμο αυτό. Δεν προερχόμαστε από κάποια συγκεκριμένη «σκηνή» οπότε δεν νιώθουμε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε κάποια από αυτές. Επιπλέον, νομίζω ότι έχουμε αρκετά «βρώμικο» στιλ αν και είμαστε πολύ δεμένοι σαν μπάντα. Θέλουμε να τα κάνουμε όλα μπάχαλο και να τρελαινόμαστε. Οι Mantar δεν είναι μια «τεχνική» ας το πούμε, μπάντα. Ξέρουμε πώς να γκρουβάρουμε αλλά είμαστε έτη φωτός μακριά από το να χαρακτηριστούμε «καλοί» μουσικοί.

Στους περισσότερους ανθρώπους που ακούνε μουσική, τη σήμερον ημέρα, αρέσει να κατηγοριοποιούν τη μουσική τους. Ίσως γι’ αυτούς να είναι πιο εύκολο να περιγράψουν αυτό που τους αρέσει σε κάποιον άλλο που δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται. Αλλά εγώ γουστάρω που πολλές μπάντες και μουσικοί απορρίπτουν αυτή τη λογική και ίσως από κόντρα σε αυτή τη μαζική λογική ή ίσως επειδή το γουστάρουν οι ίδιοι σκαρφίζονται μοναδικούς όρους για να περιγράψουν τη μουσική που παίζουν. Για παράδειγμα τις προάλλες μίλαγα με τους Black Tusk και μου είπαν ότι παίζουν «swamp metal», ενώ μια ελληνική γαμάτη μπάντα που έχουμε εδώ, ονομάζει τη μουσική της, «astrogrind». Ποιά είναι η άποψή σου για αυτές τις ταμπέλες και πώς θα περιέγραφες εσύ τη μουσική των Mantar;
Νομίζω ότι αυτές οι ταμπέλες κάθε είδους δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Ίσως να είναι εύκολο να κατηγοριοποιήσεις κάποια συγκεκριμένα πράματα αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται κιόλας. Ειδικά, κάποιοι πιτσιρικάδες μου φαίνεται ότι χρειάζονται αυτές τις ταμπέλες για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι τους αρέσει κάποια συγκεκριμένη μπάντα. Όπως το «sludge» και ούτω καθεξής... Οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό. Γι’ αυτό και προσπαθούν απεγνωσμένα να γίνουν μέρος κάποιας «σκηνής». Εγώ είμαι πολύ μεγάλος για τέτοιες μαλακίες. Αλλά αν θέλεις να σου ταμπελοποιήσω τους Mantar, τότε είμαστε black doom punk (γέλια). Το groove είναι το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς.

Θυμάμαι μια παράθεση του Matt Pike των Sleep και High On Fire, σχετικά με το τι είναι heavy μουσική, από το φοβερό ντοκιμαντέρ "Such Hawks, Such Hounds", που λέει «being pissed off and being a warlord and if they had an axe they just chop some dude in the head, and it landed... And you got a riff that plays the same way, that's heavy» (σ.σ.: αμετάφραστο για προφανείς λόγους). Τι είναι για σένα η heavy μουσική;
(Γέλια) Έξυπνος άνθρωπος. Τις περισσότερες φορές δεν μιλάμε για το τι κάνουμε. Είναι μια αέναη ενεργητική μάχη βουβής επικοινωνίας. Αν καταλήξουμε να παίζουμε ένα συγκεκριμένο riff ή groove για ώρες ξανά και ξανά και ξεχνάμε οτιδήποτε άλλο τότε ξέρουμε ότι αυτό είναι το καλό πράγμα. Ένα καλό riff δεν περιγράφεται με λέξεις.

Γράφετε καθόλου καινούρια μουσική; Σκοπεύετε ίσως να κυκλοφορήσετε κάτι καινούργιο στους επερχόμενους μήνες;
Ναι βέβαια, συγκεντρώνουμε κάποιες ιδέες για την ώρα, σε καθημερινή βάση. Αν μας αρέσει το τελικό αποτέλεσμα θα το ηχογραφήσουμε. Μέσα στο 2015. Αν δεν μας αρέσει, δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα. Άλλωστε, δεν υποσχεθήκαμε σε κανέναν δεύτερο δίσκο.

Σε μερικές μέρες θα παίξετε εδώ στην Ελλάδα. Τι να περιμένουμε; Υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε κάτι καινούργιο;
Να περιμένετε ένα γαμημένα βαρύ σόου. Τίποτα λιγότερο από αυτό. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα έρθουμε στην Ελλάδα. Κανένας από τους δυο μας, δεν έχει ξανάρθει. Οπότε ελπίζουμε να περάσουμε όλοι τέλεια. Για καινούρια τραγούδια; Δεν ξέρω ακόμα. Ο περισσότερος κόσμος θα θέλει απλά να ακούσει ολόκληρο το δίσκο μας αφού ποτέ δεν μας έχει δει ζωντανά. Θα παίξουμε ολόκληρο το "Death By Burning". Αυτό μόνο μπορώ να πω με σιγουριά.