Συνέντευξη Firewind (Gus G.)

Με την κυκλοφορία του ζωντανά ηχογραφημένου κατά την περσινή τους ευρωπαϊκή περιοδεία και τις τέσσερις επετειακές συναυλίες του Δεκεμβρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη "Apotheosis - Live 2012", οι Firewind βάζουν τον επίλογο στο σημαντικότερο κεφάλαιο της μέχρι σήμερα καριέρας τους. O κιθαρίστας του σχήματος, Gus G., μίλησε στο Rocking.gr για το νέο live άλμπουμ, την αποχώρηση του τραγουδιστή Apollo Papathanasio, τη διασκευή στο "Περασμένες Μου Αγάπες" του Μανώλη Χιώτη, την πορεία των Firewind στον χρόνο και τα σχέδιά τους για το μέλλον.

Λοιπόν, μόλις άκουσα το "Apotheosis - Live 2012" και θυμήθηκα αμέσως τα live των Firewind στο Κύτταρο: φοβερή απόδοση από εσάς, καταπληκτικός ήχος και αρκετά ενθουσιώδες κοινό! Η ιδανική heavy metal συναυλία δηλαδή αποτυπωμένη στον δίσκο!
Ευχαριστώ, ευχαριστώ! Κι εμείς έτσι νιώσαμε με τις ηχογραφήσεις. Και από πλευράς ατμόσφαιρας από το κοινό, και το πως έπαιξε η μπάντα. Βέβαια να διευκρινίσω ότι το "Apotheosis - Live 2012" δεν είναι μόνο οι ελληνικές συναυλίες, ηχογραφήθηκε από όλη μας τη περιοδεία.

Ναι, αυτό ήθελα να το ρωτήσω. Στο promo δεν αναφέρεται σε ποιο μέρος είναι ηχογραφημένο το κάθε κομμάτι.
Δεν αναφέρεται γιατί έγινε ένα ψιλομπάχαλο (γέλια). Ήταν τόσες οι ηχογραφήσεις που ακούσαμε που στο τέλος δεν θυμόμαστε τι ήτανε που, οπότε είναι λίγο απ’ όλα. Μην ξεχνάς ότι όταν τα μιξάραμε όλα αυτά ήμασταν ήδη στο δρόμο, περιοδεύαμε στην Αμερική, οπότε ήταν πολλά τα tapes, οπότε δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς ποιο κομμάτι ήταν από που. Σημασία έχει ότι όλο αυτό ήταν από μια περιοδεία από 25 gigs και είμαστε χαρούμενοι με το αποτέλεσμα.

Οπότε θα παραμείνει και μυστήριο τι έχει ηχογραφηθεί που κατά κάποιον τρόπο!
Ναι, παραμένει μυστήριο, αλλά αυτό δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει ότι όλο αυτό ήταν από μια συγκεκριμένη περιοδεία και αποτυπώνει τη συγκεκριμένη περιοδεία του “Few Against Many”.

To άλμπουμ φυσικά αναφέρεται στα δέκα χρόνια των Firewind.
Ναι. Για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, η ιδέα, το όλο concept, ήταν τα δέκα χρόνια ύπαρξης της μπάντας στη δισκογραφία και κατά δεύτερο λόγο κάτι σαν αποχαιρετιστήριο με το συγκεκριμένο line-up, με τον Apollo που πρόσφατα έφυγε από την μπάντα. Οπότε είναι δύο οι λόγοι, τα δέκα χρόνια και το κλείσιμο ενός κεφαλαίου του group προχωρώντας στο μέλλον.

Είναι η δεύτερη ζωντανά ηχογραφημένη δουλειά των Firewind, αυτή τη φορά όμως έχουμε να κάνουμε μόνο live άλμπουμ και όχι με ένα DVD που θα συνοδεύεται από live άλμπουμ. Πώς προέκυψε αυτό;
Θα σου πω, υπήρχαν διαφορετικοί λόγοι. Καταρχήν το Live Premonition ήτανε μόνο μία συναυλία στη Θεσσαλονίκη, ενώ το “Apotheosis – Live 2012” είναι ένα μείγμα από 25 συναυλίες σύνολο. Στο concept του “Live Premonition” ήταν και το DVD μαζί, όπου παρουσιάσαμε κι  όλο το άλμπουμ, το “The Premonition”, συν ένα “best of”. Τώρα, θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει πάλι ένα DVD, απλά επειδή είχαμε ήδη τις ηχογραφήσεις από την Ευρώπη όπου δεν είχαμε film crew μαζί μας, απλά ηχογραφούσαμε κάθε show με σκοπό κάπου να χρησιμοποιηθεί, κάποια στιγμή. Η όλη ιδέα ήρθε γι’ αυτή τη κυκλοφορία όταν είχαμε κλείσει τα live εδώ στην Ελλάδα για το Δεκέμβριο και θα μπορούσαμε να τα ‘χαμε φιλμάρει κι αυτά. Μετά, είπαμε ότι  πρώτον δεν θα θέλαμε να παρουσιάσουμε τη μπάντα ξανά με ένα δεύτερο DVD στη Ελλάδα - δηλαδή να μην το κάναμε και αυτό εδώ - αλλά και δεύτερον εγώ προσωπικά θα ήθελα τη μπάντα, στο επόμενό μας DVD και στην επόμενή μας DVD κυκλοφορία να την παρουσιάσω σε ένα μεγαλύτερο stage με μια μεγαλύτερη παραγωγή και όχι σε μικρά κλαμπάκια που διαλέξαμε να παίξουμε, όπως το Κύτταρο και το Eightball εδώ. Η ιδέα ήταν να παίξουμε, σε μικρότερους χώρους, τόσο για να παίξουμε δυο μέρες, όσο και για να είμαστε πιο κοντά με το κόσμο. Οπότε, προσωπικά το επόμενο DVD των Firewind το φαντάζομαι λίγο διαφορετικό, γι’ αυτό έγινε μόνο audio CD και όχι DVD κυκλοφορία.

Δίνεται ίσως και μεγαλύτερη βαρύτητα στη μουσική με αυτό το τρόπο.
Είναι ένα ενδιάμεσο άλμπουμ ,όπως σου είπα. Ενδιάμεσο από το επόμενό studio άλμπουμ μας, που θα είναι το νέο ξεκίνημα, η νέα περίοδος, η νέα εποχή των Firewind. Είναι το κλείσιμο ενός κεφαλαίου, είναι τα δέκα χρόνια του group. Μπορείς να το δεις και σαν ένα “best of”, ένα πολύ καλό compilation άλμπουμ. Κάποιος ακούει τη μπάντα τώρα και σου λέει «εντάξει, αυτοί έχουνε εφτά δίσκους, ποιο να πάρω, απ’το ν’ αρχίζω να τ’αγοράζω όλα...» μπορεί να πάρεις αυτό και ν’ακούσεις τα καλύτερά μας τραγούδια αν θέλεις ή τα πιο γνωστά τέλος πάντων. Οπότε, μπορείς να το δεις από πολλές πλευρές.

Να μιλήσουμε λίγο για τον τίτλο: ελληνική λέξη και εμφατική θα έλεγα. Τι θέλατε να δηλώσετε χρησιμοποιώντας τη λέξη «αποθέωση»;
Καταρχήν μου άρεσε επειδή ήταν ελληνική λέξη. Ήθελα να χρησιμοποιήσω μια ελληνική λέξη και ήταν η λέξη που μου ήρθε στο μυαλό γενικότερα για το πώς ήταν όλο αυτό το feeling. Ήταν μια αποθέωση γενικά. Ο κόσμος, δηλαδή, ήταν που μας έκανε να νιώσουμε έτσι, δεν είναι cocky τίτλος, ότι και καλά εμείς την είδαμε κάπως. Ο κόσμος μας έκανε να νιώσουμε έτσι και θέλαμε το δείξουμε ίσως λίγο αυτό στους fans μας, ότι μας κάνανε να νιώθουμε έτσι στις συναυλίες, πως υπήρχε αυτή η ατμόσφαιρα.

Κατανοητό απόλυτα! Ποια διαδικασία ακολουθήσατε όσον αφορά τη μεταφορά του ζωντανά ηχογραφημένου υλικού στο CD; Δεν θέλω να υπαινιχθώ ότι υπάρχει περίπτωση να έχει πειραχθεί με οποιονδήποτε τρόπο, γιατί θυμάμαι πολύ καλά τον ήχο που ήταν φανταστικός, και το ίδιο πράγμα ακούω στο CD.
Και αυτό που λες, αλλά ακούς επίσης και κάποιες «πράσινες» μέσα! (γέλια) Δεν είναι και όλα τέλεια, εντάξει! Είχαμε πάρα πολύ υλικό, το άλμπουμ το μιξάραμε εδώ στη Θεσσαλονίκη στο Valve Studio, όπου ηχογραφήσαμε και το "Few Against Many", επειδή το μίξαρε το Στράτος Καραγιαννίδης και έκανε φοβερή δουλειά. Να σου πω την αλήθεια εγώ δεν ήμουν παρών σε όλη τη μίξη, γιατί τότε ήμασταν σε περιοδεία σχεδόν δύο μήνες στην Αμερική, απλά άκουσα το τελικό αποτέλεσμα και το ενέκρινα, αυτό ήταν όλο.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πάντως πολύ καλό και νομίζω ότι σαν ήχος είναι καλύτερο από το "Live Premonition".
Ναι, συμφωνώ απόλυτα. Πολύ καλύτερος ήχος από τότε, πολύ καλύτερα παιξίματα από τότε, αλλά εντάξει, άλλο είναι να διαλέγεις από 25 live και άλλο να έχεις ένα!

Είπες και πριν νομίζω κάτι το οποίο δεν ήταν γνωστό, ότι η περιοδεία ήταν σαν αποχαιρετιστήρια για τον Apollo;
Όχι, όχι.

Ίσως εγώ δεν το κατάλαβα καλά λοιπόν.
Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι αφού κάναμε πλέον όλες αυτές τις ηχογραφήσεις, μετά από λίγο καιρό ο Apollo μας ανακοίνωσε ότι θα φύγει από τη μπάντα, οπότε σκεφτήκαμε πως ήταν ακόμα ένας λόγος να κυκλοφορήσουμε το live CD. Δηλαδή, προστέθηκε και αυτός σαν λόγος, επειδή θέλαμε και μία farewell ας πούμε αποχαιρετιστήρια ηχογράφηση/κυκλοφορία, η τελευταία μας ηχογράφηση με τον Apollo αν θέλεις.

Αν και αυτά τα πράγματα δεν είναι ποτέ ευχάριστα για κανέναν πιστεύω, να αναφερθούμε λίγο στους λόγους για τους οποίους αποχώρησε ο Apollo.
Ναι, πιστεύω ότι τα είπαμε αυτά και στο press release που είχαμε εκδώσει τότε. Ο Apollo δεν ήθελε να συνεχίσει με το group, ήταν δικιά του απόφαση καθαρά να φύγει από το group. Γενικά αυτοί που ακολουθούν τη μπάντα ξέρουν ότι είχε χάσει αρκετές περιοδείες και πριν δυο χρόνια, αλλά και το 2007 που είχαμε διάφορους session τραγουδιστές. Ο άνθρωπος έχει οικογένεια, έχει τα δάνειά του, έχει τη δουλειά του την οποία τη γουστάρει πάρα πολύ, είναι δάσκαλος μουσικής παρεμπιπτόντως, δεν ήθελε ν’αφήσει κι αυτή τη ζωή. Του άρεσε να παίζει σε μια rock μπάντα, αλλά το ξεκίνησε λίγο ανάποδα, είχε πρώτα την οικογένεια και τη δουλειά και μετά η μπάντα του έγινε πετυχημένη! Πάντα δυσκολευόταν, πάντα αμφιταλαντευόταν, δεν ήξερε τι ακριβώς ήθελε. Εμείς προσπαθούσαμε να τον καλύψουμε όλα αυτά τα χρόνια όσο καλύτερα μπορούσαμε γιατί ξέραμε πόσο τον αγαπάνε οι fans μας, αλλά κάποια στιγμή και για μας ήτανε δύσκολο το να έχουμε κάθε δυο χρόνια το ίδιο πράγμα. Εγώ, να σου πω την αλήθεια ανακουφίστηκα λίγο όταν μας ανακοίνωσε ότι θα φύγει από το group, γιατί ήταν δύσκολο και για εμάς να τον διώξουμε. Ήτανε μια ανακούφιση, γιατί κι εμείς θέλουμε κάποιον άνθρωπο ο οποίος να είναι 100% εκεί πέρα και όχι να παίζει όποτε τον βολεύει αυτός.

Γενικώς είναι δύσκολο. Βλέπω τα τελευταία χρόνια ότι επειδή το βάρος πέφτει περισσότερο στα live και τις περιοδείες παρά στις κυκλοφορίες, από την άποψη ότι είναι πιο προσοδοφόρο αυτό πλέον για τα συγκροτήματα.
Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Από το 2006, από το "Allegiance" και μετά που ήρθε ο Apollo στη μπάντα, ο σκοπός ήταν να γίνουμε μια touring μπάντα, κάτι που δεν ήμασταν πριν. Αυτός ήταν ο σκοπός εξαρχής. Δεν είναι επειδή έχει αλλάξει το business τα τελευταία χρόνια, είναι επειδή μας αρέσει να περιοδεύουμε και είναι ο μόνος τρόπος για να διαδώσεις τη μουσική σου, τη μπάντα σου. Είναι, δηλαδή, αυτό που λες, το να βγάζεις ένα δίσκο τη σήμερον ημέρα δε σημαίνει και τίποτα, μετά από δυο βδομάδες, ένα μήνα τον έχουν ξεχάσει όλοι, πάνε παρακάτω. Πρέπει να συνεχίζεις να παίζεις και αυτό το κάναμε και παλιά, δεν είναι τωρινό αυτό.

Θέλω να πω ότι όταν και ο Apollo παράδειγμα συμμετέχει και σε άλλες δύο μπάντες, ίσως να είναι και δύσκολο να τα προλάβει όλα.
Δεν ήταν το θέμα με τις άλλες δύο μπάντες να σου πω την αλήθεια γιατί οι Evil Masquerade παίζανε ένα live το χρόνο, οι Spiritual Beggars στην ουσία ήταν ένα project απλά για να γεμίσει το χρόνο του, όσο εγώ ήμουνα με τον Ozzy. Έκαναν, νομίζω, 5-6 live πρόπερσι και τώρα κάνανε μια περιοδεία δυο βδομάδες. Οι Spiritual Beggars όλοι ξέρουμε ότι είναι το side project του Amott, ο οποίος περιοδεύει ασταμάτητα με τους Arch Enemy. Δεν ήτανε αυτό το θέμα πιστεύω, τα άλλα group. Μπορεί να φαίνεται έτσι, αλλά δε νομίζω να ναι αυτό. Οι λόγοι ήταν άλλοι.

Προσωρινός αντικαταστάτης συνεχίζει και είναι ο Kelly Sundown Carpenter. Υπάρχει πιθανότητα να συνεχίσετε με αυτόν; Θα ανακοινωθεί κάποια στιγμή το όνομα του μόνιμου αντικαταστάτη;
Αυτή τη στιγμή, με όλη την ειλικρίνεια, δεν σκέφτομαι καν ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης. Είμαστε όλοι στη μπάντα σε μία φάση που απλά περνάμε καλά, κάνουμε τα festival το καλοκαίρι. Δεν έχουμε κάποια σχέδια ούτε να μπούμε στο studio σύντομα. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε κάποιες περιοδείες, δεν έχουμε κάποια πλάνα για το χειμώνα γιατί κι εγώ δουλεύω πάνω στο solo μου δίσκο αυτή τη στιγμή. Θα έρθει η ώρα που θα πάρουμε αυτή την απόφαση, θ’ αρχίσουμε να το συζητάμε λογικά μετά το καλοκαίρι. Αυτό που μπορώ να σου πω για τον Kelly, αυτή τη στιγμή, είναι ότι κάνει φανταστική δουλειά, όπως έκανε και στην αμερικάνικη περιοδεία και τώρα και στα live παίρνουμε και πολύ θετικό feedback και απ’ το κόσμο. Τα τραγούδια τα λέει για πλάκα, όλο το back catalogue μας, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για μας. Όλα αυτά θα παίξουν πολύ σημαντικό παράγοντα στη τελική μας απόφαση, αλλά αυτή τη στιγμή απλά δεν είμαστε σε αυτή τη φάση. Απλά, παίρνουμε μέρα με τη μέρα τα γεγονότα, το παίρνουμε όπως έρχονται και θα δούμε κάποια στιγμή τι θα κάνουμε.

Είπες ότι δουλεύεις πάνω στο solo άλμπουμ σου. Αν δεν κάνω λάθος θα είναι το πρώτο στην ουσία solo άλμπουμ σου.
Ναι, το πρώτο μου θα είναι.

Θα υπάρχουν συμμετοχές, θα είναι καθαρά κιθαριστικό, θα είναι διαφορετικό το στυλ από αυτό των Firewind;
Ναι, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που κάνουν οι Firewind, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος που να κάνω κάτι που να είναι ακριβώς σαν τους Firewind και να μην λέγεται Firewind. Είναι μια συλλογή τραγουδιών που δεν θα έβαζα απαραίτητα/καν σε ένα δίσκο Firewind. Είναι πιο hard rock τραγούδια και classic rock λίγο, θα έχει κάποια instrumental μέσα τα οποία θα είναι έτσι πιο κιθαριστικά, αλλά το κύριο μέρος θα έχει φωνητικά και διάφορους guest. Αυτά μπορώ να σου πω λίγο-πολύ μέχρι στιγμής.

Να σε ρωτήσω κάτι που είναι προσωπικό απωθημένο! Υπάρχει το ενδεχόμενο να συμπεριληφθεί η διασκευή του τραγουδιού του Χιώτη σε κάποιο άλμπουμ;
Δεν νομίζω, γιατί δεν μας είχε δώσει η οικογένειά του τα δικαιώματα να το κυκλοφορήσουμε αυτό τότε και το αφήσαμε γενικά. Δε νομίζω να ξανασχοληθούμε με αυτό το τραγούδι, δεν υπάρχει λόγος να παρακαλάς κάποιον για να τον κάνεις να καταλάβει κάτι που δεν το καταλαβαίνει.

Πραγματικά λυπηρό γιατί ήταν καταπληκτική διασκευή!
Ήτανε ωραία η εκδοχή μας, βγήκε πολύ πετυχημένη. Κι εμένα μου άρεσε και στεναχωρήθηκα που δεν έκατσε να το βάλουμε και στο άλμπουμ, γιατί και η studio ηχογράφηση είναι πολύ ωραία, αλλά τι να κάνεις.

Έχεις σκεφτεί να διασκευάσεις κάποιο άλλο ελληνικό κομμάτι;
Όχι, δεν ασχολήθηκα μετά από αυτό. Επειδή κάποτε με είχανε πάρει τηλέφωνο και από ένα τηλεοπτικό κανάλι για ένα αφιέρωμα στο Χιώτη (!) και μου λέγανε  «θέλουμε να μιλήσουμε για το πως σε επηρέασε στο παίξιμό σου» και λέω «παιδιά δεν μ’ έχει επηρεάσει ο Μανώλης Χιώτης, εγώ δεν ακούω τέτοια μουσική, respect ο άνθρωπος, μεγάλος παίκτης, απλά δεν ακούω, είμαι εντελώς ταγμένος στο rock και το heavy metal». Απλά, ίσως δημιουργήθηκε αυτή η άποψη , αυτή η εντύπωση. Το όλο θέμα με αυτό το τραγούδι ξεκίνησε σαν ένα αστείο που κάναμε εγώ με τον Κατσιώνη στο studio του. Τζαμάραμε και το αστείο έγινε ένα ντεμάκι, το βάλαμε στα άλλα παιδιά, το ακούσανε, το τζαμάραμε στο studio και το ένα έφερε το άλλο. Το δοκιμάσαμε και κάνα δυο φορές live, όλοι πάθανε πλάκα και μετά όταν μπήκαμε στο studio να κάνουμε το "The Premonition" είπαμε να το ηχογραφήσουμε κιόλας. Ήτανε στο πολύ χαλαρό, πιο πολύ σαν αστείο ξεκίνησε.

Πιστεύω ότι λίγο πολύ, άσχετα από το αν ακούμε τέτοια μουσική, «λαϊκά» δηλαδή, όλοι στο υποσυνείδητό μας έχουμε αυτούς τους ρυθμούς, ακόμα κι αν δεν μας αρέσουν.
Ναι, εντάξει. Κοίτα, ότι μεγαλώσαμε με αυτό μεγαλώσαμε, ένας ξένος δεν το καταλαβαίνει. Για εμάς είναι αυτό που λες, μέρος της κουλτούρας μας. Βέβαια, εντάξει, κι ο Χιώτης δεν ήταν ακριβώς ο λαϊκός-λαϊκός, είχε πολύ διαφορετικά περάσματα στο παίξιμό του, πολύ πιο latin και εξωτικά, δεν ήταν καθαρά ελληνικά. Είχε πολύ ιδιαίτερο παίξιμο και ίσως αυτό ήταν που με τράβηξε, επειδή είμαι και μεγάλος fan του Al DiMeola και μου θύμιζε το παίξιμό του αυτό το πιο εξωτικό, το πιο latin. Ίσως αυτό μου άρεσε στο παίξιμό του.

Στις 17 Ιουνίου θα βρεθείς στο Λονδίνο για να συμμετάσχεις ως ειδικός καλεσμένος των Paradise Lost στα πλαίσια της εμφάνισής τους στο Golden Gods Awards του Metal Hammer. Πώς συνέβη αυτό;
Αυτό ήτανε μια ιδέα της εταιρίας, της Century Media γιατί είμαστε label mates εδώ και αρκετά χρόνια και είναι 25 χρόνια φέτος της Century Media σαν εταιρία, είναι και 25 χρόνια των Paradise Lost σαν μπάντα, γενικά όλοι γιορτάζουνε τα γενέθλιά τους, εμείς δέκα χρονών, έντεκα φέτος! Τέλος πάντων, μου πρότειναν αυτήν την ιδέα, αν θα ήθελα να τζαμάρω μαζί τους στα Golden Gods και πιστεύω ότι ήταν ωραία ιδέα οπότε συμφώνησα, γιατί όχι;

Δεν γνωρίζεις τι θα περιλαμβάνει αυτή η εμφάνιση ακόμα ή δε μπορείς να μας πεις;
Γνωρίζω, απλά δεν μπορώ να σου πω!

Θα το μάθουμε εν καιρώ λοιπόν.
Ναι!

Έχεις καταφέρει πάρα πολλά, καταρχάς έβαλες την Ελλάδα σαν χώρα και τους μουσικούς της στον power metal χάρτη της Ευρώπης, πράγμα που πριν από 15-20 χρόνια ήταν αδιανόητο.
Ναι, είμαι περήφανος γενικά για όσα έχουμε κάνει σαν μπάντα από την Ελλάδα, πέρα από τα δικά μου τα προσωπικά. Αυτά που κάνανε οι Firewind, αυτό που λες, για μια μουσική που αν το σκεφτείς είναι ό,τι πιο uncool και πιο undrerground υπάρχει (γέλια). Στη νέα γενιά δεν υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Είμαστε περήφανοι και ειδικά ερχόμενοι από μια μικρή χώρα που πάντα λέγανε «αχ, βαχ, γιατί δεν έχουμε βγάλει εμείς μια σκηνή».

Τι πιστεύεις ότι έχει παίξει ρόλο; Προφανώς έχεις δουλέψει αμέτρητες ώρες. Ήτανε ότι απευθύνθηκες στο εξωτερικό, είτε με τη φοίτηση στο Berkley, είτε με συνεργασίες;
Πιστεύω ότι η περίπτωση των Firewind -και μιλάω καθαρά για τους Firewind- ήτανε πολύ ανάποδη. Ξεκινήσαμε σαν μία mp3 μπάντα, δεν ξεκινήσαμε καν σαν μια ελληνική μπάντα, δηλαδή ήμουνα εγώ με δύο Αμερικανούς session μουσικούς που μου τους είχε προτείνει ο Chastain. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε περιοδείες μέχρι και τα τρία πρώτα μας άλμπουμ. Πιστεύω πως ήταν καθαρά θέμα σκληρής δουλειάς. Σκληρή δουλειά, ασταμάτητες περιοδείες, κυκλοφορίες πολύ καλής ποιότητας η μία πίσω από την άλλη, γιατί μην ξεχνάς ότι και οι δισκογραφικές εταιρίες εκείνα τα χρόνια, ακόμα και σήμερα δεν γυρνάνε να κοιτάξουν πολύ την Ελλάδα, γιατί ξέρουν ότι η ποιότητα δεν είναι πάντα και η καλύτερη. Ούτε και τα αγγλικά μας ήταν πολύ καλά τα πιο παλιά χρόνια, οπότε δεν ήταν το μέρος που κοιτούσαν για να ακούσουν καινούρια groups τα labels και να υπογράψουν μπάντες. Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη περίπτωση, η δικιά μας, ήταν θέμα σκληρής δουλειάς, οι περιοδείες και τα άλμπουμ που κάναμε εννοείται. Και, γενικά, πιστεύω πως ήμασταν μπροστά σε κάποιες ιδέες, τόσο για τη χώρα μας, αλλά ακόμα και για το χώρο μας, ίσως. Ήμασταν η μόνη ελληνική μπάντα που πήγε στην Ιαπωνία, στην Ασία, πριν δέκα χρόνια. Κάναμε κάποια σημαντικά βήματα, παίξαμε στο Donington το 2008, στο Download Festival. Εκείνα τα χρόνια, πριν πέντε χρόνια, δεν παίζανε καν power metal μπάντες στο Download Festival , μόνο mainstream metal μπάντες.

Προφανώς και εσύ προσωπικά το κυνήγησες, και σαν συγκρότημα το κυνηγήσατε.
Ναι, πάρα πολύ. Ακόμη και τις Αμερικανικές περιοδείες. Ποιος ακούει αυτό το στυλ στην Αμερική; Καμία σχέση! Αλλά, έχουμε κάνει πέντε Αμερικανικές περιοδείες μέχρι σήμερα. Οπότε σ’ ένα underground level τα πηγαίνουμε πάρα πολύ καλά.

Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα όσον αφορά τις υποχρεώσεις σου με τον Ozzy;
Αυτή τη στιγμή τίποτα. Ξέρω ότι κάνει τους Black Sabbath, αυτό ξέρω μόνο.

Οπότε αυτό δεν σε επηρεάζει στα σχέδιά σου.
Όχι, αυτή τη στιγμή όχι. Αλλά με τον Ozzy όλα αλλάζουν ανά πάσα στιγμή, ποτέ δεν ξέρεις. Όπως και πέρυσι δεν ήξερα για το Ozzy & Friends, τελευταία στιγμή έγινε.

Είπες προηγουμένως ότι έχετε κάνει αισίως πέντε περιοδείες στις Η.Π.Α.. Ποιά η ανταπόκριση του κόσμου εκεί και πώς βλέπει ο κόσμος το hard rock και το heavy metal;
Η Αμερική είναι μαζί με την Αγγλία οι χώρες που γέννησαν το hard rock και το heavy metal. Απλά, το στυλ που παίζουμε συγκεκριμένα, που είναι πιο ευρωπαϊκός ο ήχος είναι πιο underground. Οι συνθήκες είναι γενικά πιο δύσκολες στις  περιοδείες στην Αμερική, ειδικά όταν παίζεις στο club circuit που λέμε. Στην Ευρώπη ακόμη και τα μικρά τα κλαμπάκια έχουν τα ωραία τους τα backstage, έχουνε το ντους, θα βρεις και ένα  catering να φας κάτι, έχουν ένα σωστό PA, έστω κι αν παίζεις για 400-500 άτομα. Στην Αμερική δεν υπάρχει αυτό, μπορεί να μην κάνεις μπάνιο για τρεις τέσσερις μέρες (γέλια). Catering; Τι είναι αυτό; Ξέχασέ το δεν υπάρχει! Είναι πιο δύσκολες οι καταστάσεις.

Οπότε λόγω των συνθηκών αυτών είναι λίγο περίεργη η καθημερινότητα για έναν Ευρωπαίο;
Ανάλογα, γενικά υποτίθεται αν κάνεις αυτή τη «δουλειά», το να περιοδεύεις, πρέπει να είσαι συνηθισμένος σε όλα αυτά και να περιμένεις τα πάντα και καταρχήν πρέπει να σ’αρέσει όλο αυτό. Δεν λέω να σου αρέσει το γεγονός να μην κάνεις μπάνιο τρεις μέρες (γέλια), αλλά πρέπει να είσαι προσαρμοστικός τύπος, αυτό θέλω να πω. Δηλαδή, πρέπει να προσαρμόζεσαι εύκολα και στα εύκολα και στα δύσκολα. Το καλό που έχει η Αμερική είναι το εξής βέβαια: επειδή δεν υπάρχουν οι συνθήκες στα clubs, υπάρχουν άλλου είδους ανέσεις. Είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος και έχει αυτά τα μεγάλα βενζινάδικα, έχει παντού hotels, μπορείς ανά πάσα στιγμή να βρεις να φας κάτι, να βρεις κάπου αλλού να κάνεις ντους, να βρεις hotels πολύ πιο εύκολα, να βρεις εστιατόρια πολύ πιο εύκολα και στη μέση του πουθενά να είσαι, κάτι το οποίο πολλές φορές δεν υπάρχει στην Ευρώπη.

Τις επόμενες μέρες θα βρεθείτε στη Σουηδία για να παίξετε στο περίφημο Sweden Rock Festival. Υπάρχει κάποια μπάντα που ανυπομονείς να δεις που δεν την έχεις δει ή κάποιον μουσικό να συναντήσεις;
Καμία απολύτως! (γέλια) Να σου πω την αλήθεια, ούτε που μ’ ενδιαφέρει πλέον. Μ’ ενδιαφέρει να παίζω και να κάνω καλές συναυλίες, να έχουμε καλό κοινό από κάτω. Ξέρω ότι τα άλλα παιδιά, ο Μπάμπης και ο Πέτρος θέλουν να δουν πολύ τους Rush, αλλά παίζουν άλλη μέρα, εμείς παίζουμε τη μέρα που είναι οι Europe headliners. Μ’ αρέσουν οι Europe, μ’ άρεσε πολύ και το τελευταίο τους άλμπουμ, αλλά ποτέ δεν βλέπω καμία μπάντα, αυτό σταμάτησα να το κάνω εδώ και χρόνια πλέον.

Δεν ξέρω αν έχεις περάσει πλέον σε ένα άλλο επίπεδο, από fan σε επαγγελματία.
Δεν είναι αυτό, θαυμάζω πολλούς μουσικούς ακόμα, και φίλους μου μουσικούς και γνωστούς και είμαι fan, απλά όταν σηκώνεσαι το πρωί, πρέπει να πάρεις το αεροπλάνο να πετάξεις, να ταξιδέψεις μετά άλλα 100 χιλιόμετρα με ένα βανάκι, να πας να ετοιμαστείς, να σιγουρευτείς ότι όλα είναι ok, να παίξεις το καλύτερο show που μπορείς να παίξεις και μετά έχεις πάλι το ίδιο πράγμα για να επιστρέψεις στις δύο το πρωί, δεν σ’ ενδιαφέρει πλέον. Κάποτε, όταν ήμουν 20 χρονών μ’ ενδιέφερε, τώρα πλέον είμαι και σε μια ηλικία που δε θα κάτσω με μια μπύρα στο χέρι να τριγυρνάω να βλέπω τι γίνεται στο stage απέναντι.

Δεν σ' ευχαριστεί κιόλας, μπορεί να έχεις χίλια πράγματα στο μυαλό σου που να μην σ' ευχαριστεί.
Κι αυτό. Είναι και η κούραση. Μετά το gig θες και να ηρεμήσεις λίγο. Άσε που μετά από αυτό πάμε να κάνουμε κάποιο meet 'n' greet, κάποιες συνεντεύξεις. Η μέρα είναι πολύ γεμάτη, πολύ σπάνια να καθίσουμε έτσι για 6-7 ώρες σ' ένα φεστιβάλ απλά και να τριγυρνάμε. Δεν θυμάμαι να ‘χουμε ποτέ προλάβει να το κάνουμε αυτό. Πόσω μάλλον δε με τον Ozzy, που απλά πετάμε και ερχόμαστε στο χώρο δύο ώρες πριν τη συναυλία, ίσα-ίσα μπαίνεις backstage, κάνεις ζέσταμα, παίζεις και φεύγεις.

Μία λίγο δύσκολη πιστεύω ερώτηση. Σε όποια περίοδο του hard rock και του heavy metal και σ' όποιο συγκρότημα και αν κοιτάξεις, μετά από κάποιο σημείο επέρχεται ένας κορεσμός. Και στους Sabbath συνέβη αυτό, και στους Priest, και στους Maiden.
Σε όλους.

Φοβάσαι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στους Firewind μετά από εφτά studio άλμπουμ;
Πιστεύω ότι ήδη έχει συμβεί αυτό! (γέλια) Κοίταξε, εντάξει, έχουμε κάνει κάποια άλμπουμ που 'ναι καλύτερα από άλλα, πως να το κάνουμε. Και αυτό, όποιο fan, και τον πιο σκληροπυρηνικό fan της μπάντας κι αν ρωτήσεις, δεν πρόκειται να σου πει ότι και τα εφτά άλμπουμ είναι το ίδιο καλά, έχει και αυτός τ’ αγαπημένα του. Εμένα, προσωπικά μιλώντας, κάποιες περίοδοι της μπάντας δεν μου αρέσανε. Π.χ. η περίοδος του "Days Of Defiance" ήτανε μια πολύ δύσκολη περίοδος και δεν είμαι 100% ευχαριστημένος μ’εκείνο το άλμπουμ. Πιστεύω ότι έχει κάποια φανταστικά τραγούδια μέσα και κάποια τα οποία ήτανε fillers. Για το τελευταίο άλμπουμ δεν νιώθω έτσι. Νιώθω ότι πήραμε τα πάνω μας στο τελευταίο άλμπουμ. Όταν μπήκαμε στο studio και κάναμε αυτό το δίσκο ένιωσα μια ανανέωση όπως όταν κάναμε το "Allegiance" το 2006. Αυτό το vibe, αυτό το feeling είχα όταν κάναμε αυτό το άλμπουμ.

Έχοντας ζήσει λοιπόν αυτή τη περίπτωση, τι μπορεί να κάνει μια μπάντα για να αποφύγει αυτή την πιθανότητα;
Δεν ξέρω, αυτό πιστεύω έχει να κάνει με τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα group, σε τι κατάσταση είναι τη συγκεκριμένη περίοδο οι προσωπικές τους σχέσεις, οι σχέσεις μεταξύ τους, αν έχουν προβλήματα με την εταιρεία τους, αν έχουν προβλήματα με το management τους, αν έχουν προβλήματα μεταξύ τους, προσωπικά. Αν μιλιούνται, αν δεν μιλιούνται, αν κάποιος έχει πέσει στα ναρκωτικά, αν κάποιος έφυγε, δηλαδή πολλά πράγματα. αν το τελευταίο τους άλμπουμ δεν είναι τόσο πετυχημένο όσο το προ προηγούμενο. Είναι δηλαδή πολλοί παράγοντες, δεν ξέρω. Πώς το αποφεύγεις; Πάντα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Εγώ, πάντα μπαίνω στο studio μ’ ένα σκεπτικό πως πρέπει να κάνω ένα άλμπουμ που θα ξεπεράσει όλα τα άλλα. Κάποιες φορές αυτό σου βγαίνει και κάποιες φορές ίσως δε σου βγαίνει και τόσο. Βέβαια, εντάξει, δεν πιστεύω ότι έχω κάνει ένα κακό δίσκο μέχρι στιγμής στη καριέρα μου, αλλά κάποια είναι ίσως καλύτερα από άλλα.

Για το μέλλον των Firewind τι προβλέπεται; Καταρχάς έχετε φεστιβάλ φέτος.
Έχουμε φεστιβάλ μέχρι τέλος Αυγούστου, τέλη Αυγούστου θα παίζουμε σε κάποια φεστιβάλ στην Ευρώπη. Για μετά δεν υπάρχει κάποιο πλάνο αυτή τη στιγμή για τη μπάντα, γιατί είμαι έτοιμος να μπω στο studio να ηχογραφήσω το πρώτο μου solo άλμπουμ για το οποίο μιλούσαμε πιο πριν και θα δούμε τι θα γίνει. Έχουμε συζητήσει και για κάποιες περιοδείες, πριν τελειώσει η χρονιά ίσως να πάμε στη Ρωσία και Νότια Αμερική, αλλά δεν ξέρω ακόμα, θα δούμε, δεν έχει ανακοινωθεί κάτι. Υπάρχουν συζητήσεις και ιδέες, αλλά θα εξαρτηθεί από το πόσο δουλειά θα ‘χω με το solo μου δίσκο.

Τι παραπάνω θα ήθελες να καταφέρεις, ποιός είναι ο επόμενος ρεαλιστικός στόχος για τους Firewind;
Πάντα πιστεύω ότι όλα είναι πιθανά και ότι πάντα υπάρχει μια νέα κορυφή να κατακτήσεις. Ας πούμε η επόμενη κορυφή για εμάς είναι το επόμενο show που είναι στην Ιταλία το Σάββατο! (γέλια) Κάθε show μια νέα δοκιμασία, μια νέα περιπέτεια. Πάντα έτσι το βλέπω, τα παίρνω όλα μέρα με τη μέρα και σίγουρα είμαστε σε μια φάση, που μετά από αυτό ξεκινάει και μια νέα εποχή στο group και θα δούμε πως θα πάει.

Το μέλλον είναι ανοιχτό λοιπόν.
Ναι, εγώ γενικά είμαι θετικός, δηλαδή τα βλέπω όλα θετικά. Πιστεύω πολύ στο group και πιστεύω ότι έχουμε ακόμα πολλά να δώσουμε σαν Firewind. Απλά, δεν θέλω να πάρουμε κάποια βιαστική απόφαση.

Μικρά βήματα δηλαδή, αλλά πάντα με απόλυτη αφοσίωση και προσήλωση.
Γενικά, ήμασταν πάντα αυτού του είδους μπάντα. Ακόμα και στα βήματά μας στη καριέρα μας ήμασταν έτσι. Οι Firewind δεν ήταν μια μπάντα που ξαφνικά χτύπησε κόκκινα σε level επιτυχίας σε μια νύχτα ή με ένα άλμπουμ. Πάντα, η άνοδός μας ήτανε σταθερή και με μικρά βήματα κι ακόμα συμβαίνει αυτό. Η μπάντα ακόμα ανεβαίνει, οπότε ναι μεν δεν κάναμε το μεγάλο μπαμ ποτέ, αλλά δεν πέσαμε και ποτέ. Ακόμα ανεβαίνουμε.

Τι μπορεί να υποσχεθεί ο Gus G. στους φίλους των Firewind;
Βασικά, θέλω να τους υποσχεθώ ότι η μπάντα έχει ένα λαμπρό μέλλον, ακόμα, μπροστά της και ελπίζω να μην μας εγκαταλείψουν κι αυτοί γιατί ούτε κι εμείς τους έχουμε εγκαταλείψει. Ελπίζω να τσεκάρουν το νέο άλμπουμ, το νέο live άλμπουμ και θα τα πούμε και στις επόμενές μας εμφανίσεις, όποτε είναι αυτές.

Κώστα, σ' ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Εύχομαι κάθε προσωπική και καλλιτεχνική επιτυχία. Θα τα ξαναπούμε σε κάποιο live.
Σ' ευχαριστώ, να 'σαι καλά.