Συνέντευξη Enforcer (Olof Wikstrand)

«Δεν παίζει ρόλο το πόσο σε «σπρώχνει» μια εταιρεία, καθώς δεν μπορείς να αναγκάσεις τον κόσμο να σε γουστάρει»

Από τον Κώστα Πολύζο, 03/04/2015 @ 13:36
Οι Σουηδοί Enforcer κυκλοφόρησαν εδώ και λίγο καιρό τον τέταρτο δίσκο τους και φαίνεται πως το "From Beyond" θα πρωταγωνιστήσει στις λίστες με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς των απανταχού μεταλάδων στο τέλος του τρέχοντος έτους. Τι πιο λογικό λοιπόν να καλέσουμε τον τραγουδιστή / κιθαρίστα της μπάντας, Olof Wikstrand, για να συζητήσουμε σχετικά; Μπορεί να μην είναι τόσο ενθουσιώδης ομιλητής όπως κάποιοι άλλοι (5/10 στην κλίμακα Blitz), αλλά φαίνεται πολύ ικανοποιημένος με την καινούργια τους δουλειά και αρκετά σίγουρος για το μέλλον του συγκροτήματος.

Το καινούργιο σας άλμπουμ θα είναι το τέταρτο σε έξι χρόνια. Πέρα λοιπόν από υπερπαραγωγικοί, τι άλλο νιώθεις;
Πρέπει να σου πω πως νιώθω πολύ σίγουρος για το νέο μας άλμπουμ και νιώθω πως είναι η καλύτερή μας δουλειά μέχρι σήμερα. Ο ήχος μας έχει εξελιχθεί και δεν βλέπω να υπάρχει κάτι που θα άλλαζα. Το ξανάκουσα χθες μετά από δύο εβδομάδες και πραγματικά μου ακούστηκε πάρα πολύ καλό. Βασικά δουλεύαμε για τον δίσκο κάθε μέρα τους τελευταίους πέντε μήνες οπότε νομίζω πως επιβαλλόταν να αποστασιοποιηθείς λίγο και να τον ξανακούσεις μετά από κάποιο διάστημα από την ολοκλήρωσή του.

Μου άρεσε ο δίσκος πάρα πολύ. Είναι γεμάτος από ενέργεια και πάθος με πολύ καλά τραγούδια. Πες μου λίγο για τον τρόπο που δουλέψατε. Κάνατε πάλι την παραγωγή μόνοι σας;
Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Ναι, αποφασίσαμε να κάνουμε πάλι μόνοι μας την παραγωγή, καθώς είχαμε μείνει πολύ ικανοποιημένοι με τη δουλειά μας στο "Death By Fire". Νιώθαμε καταπληκτικά με ό,τι κάναμε σχετικά με τον ήχο και νιώσαμε πως έπρεπε να το ξανακάνουμε. Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να γράψουμε όλα τα τραγούδια σε ένα στούντιο στην Στοκχόλμη και γενικά όλη η φάση είναι πολύ διαφορετική από το να δουλεύεις και με άλλους, καθώς πρέπει συνέχεια να είσαι ενεργός και δημιουργικός . Δεν είναι απλά να πούμε «ok, ας γράψουμε πρώτα τα τύμπανα και μετά τις κιθάρες». Το κάθε πράγμα πρέπει να γίνεται σωστά και υπάρχει πολύ δουλειά από πίσω αλλά είμαι ευτυχισμένος που το κάναμε έτσι.

Νομίζω πως το "From Beyond" δείχνει μια μπάντα η οποία έχει ωριμάσει. Τα τραγούδια δεν είναι απλά γρήγορα, παίζετε με τις εναλλαγές ταχυτήτων και θεμάτων. Συμφωνείς;
Όχι, δεν συμφωνώ. Νομίζω πως είμαστε ανώριμοι περισσότερο από κάθε φορά (γελάει). Τα γρήγορα τραγούδια του δίσκου όπως είναι το "Destroyer" και το "Hell Will Follow" είναι από τα πιο γρήγορα τραγούδια που έχουμε γράψει έως σήμερα. Φυσικά έχουμε και τραγούδια όπως το ομώνυμο και το "Below The Slumber" τα οποία είναι ό,τι πιο αργό έχουμε κάνει ποτέ. Για εμένα πάντως κάτι που είναι ανώριμο είναι καλό. Κάποια από τα καλύτερα άλμπουμ έχουν γραφτεί από έφηβους, οπότε... Ξέρεις, είναι κάτι που έχω πάντα κατά νου. Να μην χάσω την ενέργεια και το πάθος των νιάτων. Στο τέλος της ημέρας το heavy metal είναι η μουσική της νιότης...

Πάντως όταν λέω ωριμάσατε δεν εννοώ σαν άνθρωποι. Φαντάζομαι εξακολουθείτε να πίνετε και να κάνετε γενικότερα νεανικές μαλακίες... (γέλια)
(Γελάει) Ναι, καταλαβαίνω τι λες. Κοίτα, δουλεύουμε πολύ, γράφουμε διαφορετικά τραγούδια, έχουμε ποικιλία στις συνθέσεις μας και πολύ καλή παραγωγή στους δίσκους μας. Οπότε ναι, μπορείς να ισχυριστείς πως έχουμε «ωριμάσει» σαν συγκρότημα. Πάντως αναφορικά με εμένα, νιώθω πως μεγαλώνω ανάποδα, γίνομαι όλο και πιο νέος μέρα με την μέρα, ολοένα και πιο ανώριμος και ηλίθιος. (γελάει)

Επίσης πιστεύω πως στον καινούργιο δίσκο έχετε περισσότερο κιθαριστικά τραγούδια  από ποτέ. Θέλω να πω... δεν θυμάμαι να έχετε τόσα πολλά και καταπληκτικά solo στις προηγούμενες σας δουλειές. Συμφωνείς; Μήπως τελικά αυτό είναι ένα δείγμα του ότι βελτιώνεστε και εξελίσσεστε σαν μουσικοί και γίνεστε ολοένα και καλύτεροι σε αυτό που κάνετε;
Δεν έγινε εσκεμμένα το να έχουμε τόσα πολλά solo στον δίσκο. Βασικά έχω την εντύπωση πως είναι περίπου ότι κάναμε και στους προηγούμενους δίσκους. Φυσικά εξελισσόμαστε σαν μουσικοί. Κοίτα εμένα, για παράδειγμα, που έπαιξα κιθάρα στον προηγούμενο δίσκο για πρώτη φορά και αρχικά ένιωθα κάπως περιορισμένος. Όμως πλέον τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια παίζω κιθάρα κάθε μέρα, παίζω και στα live και νιώθω συνεχώς όλο και πιο σίγουρος και βελτιώνω το παίξιμό μου. Επίσης πιστεύω πως και ο Joseph έπαιξε κάποια από τα καλύτερά του solo σε αυτόν τον δίσκο. Οπότε συμφωνώ με αυτό που λες πως βελτιωνόμαστε.

Και ποιός από τους δυο σας σολάρει περισσότερο;
Νομίζω πως είναι μια 50-50 κατάσταση. Βασικά προσπαθούμε να το κρατήσουμε σε αυτό το επίπεδο. Γράφουμε τόσο διαφορετικά solo που νομίζω μπορείς να ξεχωρίσεις πότε παίζει ο ένας και πότε ο άλλος. Οπότε ναι, προσπαθούμε να έχουμε ισορροπία για χάρη της ποικιλίας.

Enforcer

Δεν θέλω να παρεξηγήσεις την επόμενη ερώτηση, οπότε θα ξεκινήσω λέγοντάς σου πως είμαι οπαδός της μπάντας από την πρώτη μέρα και νομίζω πως έχετε γράψει φοβερούς δίσκους. Αυτό όμως που αισθάνομαι είναι πως κάποια στιγμή για να γίνετε ακόμα μεγαλύτερο όνομα και να παίξετε μπροστά σε περισσότερο κόσμο θα πρέπει να γράψετε τον δίσκο «ορόσημο». Αν σας συγκρίνω με τους Iron Maiden για παράδειγμα -για τους προφανείς λόγους- ας πούμε το "Powerslave" σας ή το "Seventh Son Of Α Seventh Son". Και δεν εννοώ να ακουστείτε όπως αυτοί οι δίσκοι, αλλά περισσότερο έχω στο μυαλό μου να πάτε τον ήχο σας σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο. Τι πιστεύεις εσύ;
Νομίζω πως αυτό κάνουμε έτσι κι αλλιώς σε κάθε μας νέο δίσκο. Ειδικότερα το "From Beyond" αισθάνομαι πως στο μέλλον θα θεωρείται ως δίσκος ορόσημο. Θεωρώ πως καταφέραμε και συλλάβαμε όλα όσα μας αντιπροσωπεύουν. Έχει ποικιλία και στοιχεία που τον κάνουν έναν κλασικό δίσκο, ή τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ. Δεν είναι απαραίτητα καλύτερος δίσκος από τους προηγούμενους. Για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμά σου, το "Powerslave" ήταν ένας δίσκος ορόσημο για τους Maiden, όχι απλά επειδή ήταν καλός -προσωπικά μου αρέσουν οι πρώτοι τους δίσκοι περισσότερο- αλλά επειδή είναι ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στην κορύφωση της δημιουργικότητάς τους και είναι κάτι που οδηγεί εσένα και εμένα να το αναφέρουμε ως «δίσκο ορόσημο». Το θέμα με αυτό είναι πως μόνο εκ των υστέρων μπορείς να καταλάβεις αν ένας δίσκος είναι όντως κομβικός για μια μπάντα. Δεν μπορείς απλά να πεις «ας γράψουμε έναν δίσκο ορόσημο». Πολύ πιθανόν κάποιος στο μέλλον να θεωρήσει τέτοιο το πρώτο μας demo, ποιός ξέρει; (γέλια) Σε σχέση με τον ήχο, πάντως, θεωρώ πως το "Powerslave" είναι παρεμφερές με το "The Number Of The Beast" και το "Piece Of Mind", οπότε πιστεύω πως περισσότερο έχει να κάνει πολλές φορές με το στάτους της μπάντας την συγκεκριμένη στιγμή που κυκλοφορεί έναν δίσκο.
 
Χμ... έχεις κάποιο δίκιο. Πες μου τώρα πως καταλήξατε να βάλετε το "Slovo" στον δίσκο.
Το αγαπήσαμε αυτό το τραγούδι. Είχαμε μείνει κατάπληκτοι από την ποιότητα και την απλότητά του. Αρχικά είπαμε στον Tobias πως άσχετα του ότι είχε ήδη γράψει το τραγούδι θα έπρεπε να γράψουμε ένα παρόμοιο και για τους Enforcer. Μετά όμως σκεφτήκαμε «δεν γαμιέται;», αφού ήταν δικό του τραγούδι έτσι και αλλιώς, μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε. Πιστεύαμε πως ταιριάζει τέλεια με την ατμόσφαιρα που θέλαμε να δημιουργήσουμε στον δίσκο, οπότε προσπαθήσαμε να τον πείσουμε να το χρησιμοποιήσουμε κάτι που προφανώς πετύχαμε και το αποτέλεσμα το ακούς στο άλμπουμ.

Το πρώτο τραγούδι που χρησιμοποιήσατε για την προώθηση του δίσκου ήταν το "Undying Evil" και ο πρώτος λόγος που μου έρχεται στο μυαλό είναι επειδή είναι ένα γαμημένα κολλητικό τραγούδι. Ο δεύτερος είναι πως ήταν επιλογή της Nuclear Blast...
Η εταιρεία δεν μπλέχτηκε καθόλου σε αυτό. Η Nuclear Blast μας αφήνει να κάνουμε ό,τι θέλουμε, όποτε το θέλουμε και αυτό είναι πολύ καλό. Υπάρχει γενικά μια παρεξήγηση πως οι εταιρείες προσπαθούν να επιβάλλονται στα συγκροτήματα. Ίσως αυτό να συμβαίνει σε μπάντες που δεν έχουν όραμα, δεν ξέρω. Το "Undying Evil" λοιπόν είναι όντως ένα τραγούδι με κολλητική μελωδία και γεμάτο ενέργεια και ήταν η προφανής επιλογή σαν πρώτο single.

Η ύπαρξη ορχηστρικού τραγουδιού στους δίσκους σας είναι μια παράδοση που σκοπεύετε να συνεχίσετε; Ποιός ο ρόλος ενός τέτοιου τραγουδιού;
Δεν ξέρω αν θα συμπεριλάβουμε κάποιο στο επόμενο άλμπουμ. Ήμασταν πολύ κοντά στο να μην έχουμε σε αυτόν τον δίσκο, αλλά τελικά προέκυψαν κάποιες ιδέες οι οποίες νιώθαμε πως θα ταίριαζαν περισσότερο σε ένα instrumental τραγούδι, οπότε και τελικά το κάναμε. Νομίζω πως τέτοιου είδους τραγούδια είναι απαραίτητα καθώς κάποιες φορές είναι αναγκαίο να αφήνεις την μουσική να μιλάει από μόνη της.
 
Νιώθω πως και πάλι οι στίχοι είναι κάπως σκοτεινοί. Θες να μας δώσεις κάποιες λεπτομέρειες;
Στο "Death By Fire" θέλαμε να ξεφορτωθούμε όλα τα χαρούμενα στοιχεία και να επικεντρωθούμε σε στίχους με τους οποίους νιώθουμε πως μας εκφράζουν περισσότερο. Στον καινούργιο δίσκο κατά κάποιον τρόπο συνεχίσαμε σε αυτό το μονοπάτι. Είναι κάτι το οποίο θεωρούμε πως ταιριάζει με την μουσική που γράφουμε.

Το εξώφυλλο του δίσκου συνδέεται κάπως με τους στίχους; Πώς έγινε η επιλογή του τίτλου;
Φυσικά εξαρτάται από την οπτική του καθενός. Νομίζω πως οι στίχοι όπως και το εξώφυλλο μπορεί να ερμηνευθεί ανάλογα με την οπτική του οπαδού. Το εξώφυλλο κατά κάποιο τρόπο ταιριάζει με το γενικότερο στιχουργικό μοτίβο. Το να έχουμε ένα απλό εξώφυλλο ήταν πάντα κάτι που επιδιώκουμε. Θέλαμε να είναι κάτι άμεσο και «χύμα» παρά κάποιο παράξενο εντελώς ψεύτικο γεμάτο με διάφορα χρώματα όπως κάνουν οι περισσότερες μοδάτες μπάντες. Αυτά τα θεωρώ μαλακίες και δεν τα γουστάρω. Το heavy metal πρέπει να το νιώθεις σαν ένα μαχαίρι στο λαιμό, τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. (γέλια)

Enforcer
 
Όλοι στην μπάντα τρέχουν κάποια side projects. Ο Tobias έχει τους Terminal, ο αδερφός σου με τον Joseph έχουν τους Black Trip. Με εσένα τι γίνεται; Δεν νιώθεις την ανάγκη να «ξεφύγεις» από τους Enforcer;
Είναι κάπως διφορούμενο. Έχω κάτι κατά νου και γράφω κάποιες μουσικές αλλά θα δούμε πως θα εξελιχθεί. Βασικά για να πω την αλήθεια έχω ένα project με έναν Έλληνα που ζει εδώ, αλλά δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να μοιραστώ μαζί σου περισσότερες λεπτομέρειες καθώς προσπαθούμε να κρατήσουμε χαμηλό προφίλ. Θα δείξει το μέλλον αν θα κυκλοφορήσουμε κάτι και πότε.

Με αφορμή το "Death By Fire" ήρθατε τρεις φορές στην Ελλάδα και εκτός από Αθήνα / Θεσσαλονίκη παίξατε και στο Αγρίνιο και την Πάτρα. Άρα η ερώτηση δεν είναι αν θα ξαναέρθετε, αλλά πότε, σωστά;
Βασικά δεν γνωρίζω ακόμα. Ίσως να το παρακάναμε λίγο με την Ελλάδα στην προηγούμενη περιοδεία και μάλλον θα πρέπει να κρατήσουμε για λίγο κάποιες αποστάσεις ώστε να λείψουμε στον κόσμο και να μας επιθυμήσει, αλλά θα δούμε. Πολύ θεωρητικά κάνουμε ήδη κάποιες κουβέντες, αλλά δεν έχουμε κάτι σίγουρο ακόμα.

Πλάνα για περιοδεία δεν υπάρχουν;
Όχι ακόμα, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή αργότερα κάτι θα κάνουμε...
 
Πώς είναι η ζωή στον δρόμο; Είστε ομορφόπαιδα οπότε πρέπει να «τρώτε αρκετό ψωμάκι»* ε; (γέλια)
(σ.σ.: γελάει και κάνει το σήμα της νίκης) Κάθε μέρα φίλε, κάθε μέρα. (γέλια). Πέρα από την πλάκα, περισσότερο έχει να κάνει με την μουσική. Βασικά τα πάντα έχουν να κάνουν με τη μουσική. Τα πάρτυ είναι κάτι δευτερεύον. Ξέρεις... δεν είμαστε μια πολύ μεγάλη μπάντα οπότε περιοδεύουμε με λίγα άτομα, οπότε είμαστε αναγκασμένοι να κουβαλάμε τον εξοπλισμό μας. Η περιοδεία είναι 98% κουβάλημα και 2% μουσική. Βασικά όχι! Είναι 99,9% κουβάλημα και ταξίδι και 0.1% μουσική. Αυτό είναι! (γέλια)

Και πώς νιώθεις που είσαι κολλημένος με τα ίδια άτομα για δυο-τρεις μήνες;
Μην νομίζεις, δεν τσακωνόμαστε πολύ συχνά. Πιστεύω πως ο καθένας μας έχει βρει τον ρόλο του στο συγκρότημα. Διαφωνούσαμε αρκετά στην αρχή που ακόμα ψαχνόμασταν, αλλά πλέον είμαστε πολύ σίγουροι και άνετοι με τους ρόλους μας και ο ένας με το άλλον και δεν δημιουργούνται σημαντικά προβλήματα. Είναι λογικό να υπάρχουν και στιγμές έντασης, αλλά ξέρεις κάτι, τελικά δεν είναι τόσες πολλές οι στιγμές που περνάμε όλοι μαζί. Στις μεγάλες περιοδείες βασικά χρειάζεσαι χρόνο με τον εαυτό σου. Απομακρύνεσαι όσο περισσότερο μπορείς από τους ανθρώπους και κάθεσαι μόνος σου σε κάποια γωνία ή κάτι τέτοιο. Νομίζω πως χρειάζεσαι προσωπικό χρόνο και χώρο όταν περιοδεύεις. Κάποιες φορές μόλις γυρνάμε από περιοδεία σκέφτομαι πως δεν έχω μιλήσει πραγματικά με τους άλλους για πολύ καιρό! (γελάει)

Είστε σίγουρα σε μια ανοδική πορεία οπότε αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πόσο σίγουρος νιώθεις για το μέλλον σας; Ποιός είναι ο επόμενος στόχος σας;
Ποτέ δεν είχα ως στόχο την επιτυχία ή κάτι παρόμοιο. Τα πάντα είχαν να κάνουν με εμάς. Ο βασικός λόγος της ύπαρξής μας ως συγκρότημα είναι το να γράφουμε μουσική. Τα υπόλοιπα έρχονται ως bonus. Οπότε δεν το πολυσκέφτομαι. Απλά χαίρομαι που υπάρχει κόσμος που εκτιμά αυτό που κάνουμε.  Βέβαια από την άλλη υπάρχουν και στόχοι. Θέλουμε να προχωράμε και να προοδεύουμε. Να συνεχίζουμε στο ίδιο επίπεδο και με κάθε καινούργιο δίσκο και με κάθε περιοδεία να μεγαλώνουμε τη βάση των οπαδών μας. Οπότε ο βασικός μας στόχος αυτή τη στιγμή είναι να προχωράμε μπροστά ελπίζοντας να γινόμαστε λίγο και πιο μεγάλοι κάθε φορά που κάνουμε κάτι νέο.

Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος με μια μεγάλη εταιρεία όπως είναι η Nuclear Blast. Τι είναι αυτό που σας προσφέρει;
Πιστεύω πως τελικά δεν παίζει ρόλο το πόσο σε «σπρώχνει» μια εταιρεία ή το πόσα χρήματα επενδύει σε εσένα, καθώς δεν μπορείς να αναγκάσεις τον κόσμο να σε γουστάρει. Όλα έχουν να κάνουν με την μουσική που γράφεις. Φυσικά έχουμε αρκετή βοήθεια και κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα για εμάς. Έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τα πράγματα ακριβώς όπως θέλουμε και αυτή μάλλον είναι η μεγαλύτερη διαφορά από μια μικρή εταιρεία.

Enforcer

Κάνετε διασκευή το "Countess Bathory" κάποιες φορές στα live σας. Ποιές άλλες διασκευές πιστεύεις πως θα χωρούσαν στο setlist σας; Θα έβλεπες κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνετε έναν δίσκο αποκλειστικά με διασκευές;
Δεν πιστεύω πως θα κάνουμε ποτέ δίσκο διασκευών. Φέτος όμως κλείνουμε δέκα χρόνια ως μπάντα και πιθανότατα θα κυκλοφορήσουμε κάτι που θα συμπεριλαμβάνει b-sides, διασκευές και ζωντανές ηχογραφήσεις, αλλά δεν νομίζω πως ένας δίσκος μόνο με διασκευές είναι κάτι που μας ταιριάζει. Δεν ξέρω ακόμα σε τι διασκευές θα καταλήξουμε. Υπάρχουν κάποιες ιδέες που πετάγονται αυθόρμητα αλλά ειλικρινά δεν γνωρίζω ακόμα.

Τι είδους διασκευές προτιμάς; Κάποιο άγνωστο τραγούδι ή κάποια all-time classic επιτυχία;
Εξαρτάται. Όταν παίζεις σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ ή support σε κάποιο μεγαλύτερο συγκρότημα -οπότε και οι περισσότεροι στο κοινό δεν σε γνωρίζουν- νομίζω πως είναι σημαντικό να συμπεριλάβεις κάποια τραγούδια που θα ενθουσιάσουν το κοινό. Σε αυτή την περίπτωση το "Countess Bathory" παίζει μια χαρά αυτόν τον ρόλο. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις στούντιο διασκευές μου αρέσει η ιδέα του να παίρνεις τραγούδια και να τα διασκευάζεις με τον τρόπο σου, προσθέτοντας στοιχεία της μουσικής σου. Όπως στην διασκευή που κάναμε στους Nagasaki. Ήταν ένα απίστευτο τραγούδι από μια μπάντα η οποία απλά δεν τα κατάφερε να γίνει γνωστή και που πολύ λίγοι γνώριζαν. Θέλαμε να πάρουμε ένα τέτοιο τραγούδι και να το κάνουμε γνωστό με σωστή παραγωγή. Οπότε και αυτός είναι ένα ωραίος τρόπος να επιλέγεις τραγούδια, αλλά να σου πω την αλήθεια το να ξαναπαίζεις ένα ήδη τέλειο τραγούδι δεν μου φαίνεται τόσο ενδιαφέρον.

Ποιός σε μύησε στο heavy metal και πότε;
Ο πρώτος δίσκος που άκουσα ήταν το "Black Album" των Metallica το 1990 από έναν μεγαλύτερο ξάδερφο και είχε τρομακτικό αντίκτυπο σε εμένα. Βασικά νομίζω πως από το 1990 μέχρι και το 1996 άκουγα συνεχώς μόνο Metallica. Κάθε μέρα όλη μέρα άκουγα τις κασέτες στο walkman μου μέχρι που τις έλιωσα από το πολύ παίξιμο. Οπότε από τεσσάρων μέχρι και δέκα χρονών η μουσική τους ήταν κάτι που σήμαινε πολλά για εμένα και τον αδερφό μου. Του έμαθα να ακούει αυτή τη μουσική πριν καν μιλήσει! (γέλια)

Ακούς καθόλου καινούργια μουσική; Υπάρχει κάτι που σου έχει φανεί ενδιαφέρον;
Χμ... και ναι και όχι. Πραγματικά δεν με ενδιαφέρουν οι περισσότερες σύγχρονες heavy metal μπάντες. Νομίζω πως οι περισσότερες είναι κολλημένες και παίζουν βάσει της πεπατημένης, τόσο πολύ που χάνουν σε δημιουργικότητα και δεν βρίσκουν την ταυτότητά τους. Δεν μου αρέσει να ακούω συγκροτήματα που αναπαράγουν πράγματα που ήδη υπάρχουν. Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις και αλλά η πλειοψηφία παίζει μουσική που δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Από την άλλη βέβαια υπάρχουν και κάποιες μπάντες που γράφουν μουσική με τον δικό τους τρόπο και που το κάνουν με φινέτσα. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι Black Magic από την Νορβηγία, το άλμπουμ των οποίων άκουσα πέρσι και το οποίο μου φάνηκε καταπληκτικό, καθώς έπαιρνε το heavy metal και το πήγαινε ένα βήμα παραπέρα. Το να έχεις τις επιρροές σου και να γράφεις μουσική με τον δικό σου τρόπο είναι κάτι που εκτιμώ πολύ. Υπάρχουν τόσες πολλές μπάντες που απλά αντιγράφουν και λένε πως παίζουν heavy metal αλλά ταυτόχρονα δεν παίρνουν κανένα ρίσκο καθώς οτιδήποτε διαφορετικό «δεν είναι heavy metal». Το 90% των συγκροτημάτων εκεί έξω ακολουθούν όλα τα στερεότυπα και δεν μου προκαλούν το παραμικρό ενδιαφέρον. Θέλω συγκροτήματα που κάνουν κάτι εντελώς δικό τους ή που τουλάχιστον πιέζουν τα όρια γιατί περί αυτού πρόκειται. Το heavy metal έχει να κάνει με το να πιέζεις τα όρια και να σπας τους κανόνες.

Ok, αυτό ήταν. Κλείσε όπως θες...
Θέλω να ευχαριστήσω τους Έλληνες οπαδούς μας. Είναι οι καλύτεροι και μας στηρίζουν από την πρώτη μέρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.

* ήταν όνειρο ζωής να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση
  • SHARE
  • TWEET