Συνέντευξη Blind Guardian (Andre Olbrich)

«Ο νέος δίσκος αποτελεί ορόσημο στην καριέρα μας, όπως ήταν το "Imaginations From The Other Side"»

Από τον Κώστα Πολύζο, 19/01/2015 @ 14:31
Οι Blind Guardian επιτέλους κυκλοφορούν το "Beyond The Red Mirror" και δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε κάτι καλύτερο από το να συζητήσουμε αναλυτικά για αυτό με τον βασικό συνθέτη του συγκροτήματος. Ο Andre Olbrich ήταν ευδιάθετος, χαλαρός και με μεγάλη όρεξη να κουβεντιάσει μαζί μας για σημαντικές λεπτομέρειες πίσω από τη δημιουργία της νέας τους δουλειάς. Διαβάστε πιο κάτω τα όσα, πολύ ενδιαφέροντα ειπώθηκαν.

Γεια σου Andre.
Γεια σου, πώς είσαι;

Είμαι μια χαρά; Εσύ όλα καλά; Πού βρίσκεσαι;
Μια χαρά και εγώ. Είμαι σπίτι μου στη Γερμανία.

Είσαι ενθουσιασμένος φαντάζομαι που μετά από τόσο καιρό κυκλοφορεί στο τέλος του μήνα το νέο άλμπουμ...
Ναι, φυσικά και είμαι ενθουσιασμένος. Ανυπομονώ να ακούσω την γνώμη των οπαδών.

Μέχρι στιγμής, τι σου λένε αυτοί που το έχουν ακούσει;
Όλοι όσοι έχουν ακούσει ολόκληρο το δίσκο, και οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι του τύπου, έχουν ενθουσιαστεί. Στην Γερμανία σε όλα τα περιοδικά ο δίσκος ήταν δίσκος του μήνα.

Πολύ ωραία. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα πολύ καλό δείγμα των δυνατοτήτων της μπάντας...
Σε ευχαριστώ πολύ.

Πόσο καιρό σας πήρε να το ολοκληρώσετε;
Δουλεύουμε πολύ διαφορετικά από τις υπόλοιπες μπάντες, νομίζω. Έχουμε υιοθετήσει έναν καινούργιο τρόπο δουλειάς, όπου πιάνουμε κάθε φορά τρία τραγούδια και μόλις είμαστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα μπαίνουμε στο στούντιο και τα ηχογραφούμε. Στη συνέχεια κάνουμε ένα διάλειμμα και ξεκινάμε να δουλεύουμε τα επόμενα τρία κλπ. Οπότε, δεν μπορείς να πεις πως μπαίνουμε στο στούντιο έχοντας έτοιμα όλα τα τραγούδια του δίσκου. Είναι περισσότερο μια διαδικασία που συμπεριλαμβάνει ταυτόχρονα την σύνθεση και την ηχογράφηση κι όλο αυτό μας πήρε περίπου δυο χρόνια.

Κατάλαβα. Και πώς ακριβώς δουλεύετε όταν γράφετε τα τραγούδια;
Αρχικά, εγώ βρίσκω τις ιδέες και τις δουλεύω στο στούντιο που έχω στο σπίτι. Γράφω κάποια demo και μόλις έχω ετοιμάσει αρκετά μέρη τα στέλνω στον Hansi, ο οποίος στο δικό του στούντιο δουλεύει πάνω στις φωνητικές μελωδίες και κάποιες φορές γράφει κάποιους στίχους. Στη συνέχεια δουλεύουμε συλλογικά τα τραγούδια και μόλις νιώσουμε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα στέλνουμε τα demo στον Charlie (σ.σ.: Bauefreind) και ξεκινάμε την παραγωγή τους. Σε εκείνη τη φάση είναι που προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις αρχικές ιδέες και να δημιουργήσουμε κάτι πραγματικά ιδιαίτερο με κάθε τραγούδι. Οπότε ας πούμε πως κάθε κομμάτι περνάει από διάφορα στάδια πριν καταλήξει να γίνει ένα τραγούδι των Blind Guardian.

Blind Guardian

Και πότε έρχεται η στιγμή που ξέρετε πως το κάθε τραγούδι έχει ολοκληρωθεί και μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε στον δίσκο;
Κάθε τραγούδι το οποίο ξεκινάμε να δουλεύουμε, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο θα καταλήξει στον δίσκο. Ποτέ δεν γράφουμε περισσότερα από όσα χρειαζόμαστε και δεν υπάρχουν δηλαδή ποτέ τραγούδια που μένουν απ' έξω. Ας πούμε πως αν έχω έτοιμα κάποια μέρη από το τραγούδι και κάποια συγκεκριμένα δεν μου αρέσουν, απλά τα βγάζω και συνεχίζω να δουλεύω το τραγούδι. Μπορείς να πεις πως τελικά γράφουμε τριπλάσιο υλικό από όσο χρειαζόμαστε, αλλά αυτό που δεν μας κάνει το πετάμε κατά τη διάρκεια της σύνθεσης. Δουλεύουμε το κάθε τραγούδι μέχρι να αποκτήσει την σωστή δυναμική και μέχρι η δομή του να ταιριάζει με τις ιδέες μας. Μόλις το τραγούδι ολοκληρωθεί και πάρει την έγκρισή μου και του Hansi, τότε θα μπει σίγουρα στον δίσκο.

Ο καινούργιος σας δίσκος είναι ένα έξοχο δείγμα της ικανότητας των Blind Guardian να γράφει σπουδαία μουσική. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουμε αγαπήσει στο συγκρότημα. Τα ευφυή κιθαριστικά θέματα, τις φοβερές φωνητικές μελωδίες και η λίστα συνεχίζει. Πώς θα περιέγραφες τον ήχο του "Beyond The Red Mirror" συγκρίνοντάς τον ίσως και με παλιότερες δουλειές σας;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω πως είναι λίγο απ' όλα. Ξεκινάει από τις παλιές speed metal μέρες με τραγούδια όπως το "The Holy Grail", το οποίο και έχει επηρεαστεί από εκείνον τον ήχο. Στη συνέχεια μπορούμε να πούμε πως ένα μεγάλο μέρος του δίσκου έχει αυτό το επικό στυλ που είχαμε και στο "A Night At The Opera" και στο τραγούδι "And Then There Was Silence" ή στον προηγούμενό μας δίσκο με τα "Wheel Of Time" και "Sacred", οπότε βρίσκεις μια σύνδεση και με αυτά. Όπως σίγουρα είχαμε στο μυαλό μας και το "A Twist In The Myth" όταν γράφαμε το "Ninth Wave" το οποίο έχει έναν πιο φουτουριστικό και soundtrack-ικο κομμάτι σε συνδυασμό με κάποια πιο σκοτεινά στοιχεία. Πιστεύω πως φτιάξαμε ένα καλό μείγμα από τις διάφορες φάσεις των Blind Guardian και παίξαμε με αυτή την μουσική ποικιλία που έχουμε.

Φυσικά με κάθε τραγούδι προσπαθούμε να βελτιώσουμε το στυλ μας και δεν είναι απαραίτητο να επαναλαμβάνουμε τους εαυτούς μας. Ο στόχος μας ήταν είτε να βελτιώσουμε τον ήχο μας είτε να φτιάξουμε κάτι εντελώς καινούριο και πιστεύω πως τα καταφέραμε αρκετά καλά αν λάβεις και υπόψη σου πως ο δίσκος ξεκινάει με ένα τραγούδι όπως το "Ninth Wave". Έχω την εντύπωση πως αυτός ο δίσκος αποτελεί ορόσημο στην καριέρα μας όπως ήταν και το "Imaginations From The Other Side", όταν είχε κυκλοφορήσει. Είναι πραγματικά κάτι που καμία μπάντα δεν το έχει κάνει και μας βγάζει φοβερό συναίσθημα και για αυτό νιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση για τις συνθέσεις.

Είχα μιλήσει με τον Hansi πριν δυο χρόνια και μου είχε πει το ίδιο πράγμα σχετικά με το ότι θέλετε να μην μένετε στάσιμοι, αλλά πάντα προσπαθείτε να εξελίξετε την μουσική σας. Κατά τη γνώμη σου λοιπόν, ποιά είναι τα νέα στοιχεία που φέρατε αυτή τη φορά;
Καταρχάς πρώτη φορά χρησιμοποιήσαμε χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, οπότε ο ήχος είναι διαφορετικός, πιο βαθύς, πιο σκοτεινός και δημιουργεί μια ατμόσφαιρα την οποία θα χαρακτήριζα «επιστημονικής φαντασίας», τα οποία συνδυάζουμε με την χρήση της ορχήστρας και της χορωδίας και όλα αυτά μαζί αποτελούν μια περίεργη μίξη. Ξεκινάς με αυτήν την εισαγωγή με την αληθινή χορωδία και μετά μπαίνουν οι κιθάρες σου δίνει αυτόν τον φουτουριστικό soundtrack-ικο χαρακτήρα. Στη συνέχεια θα βρεις όλο και περισσότερα κλασικά στοιχεία των Blind Guardian όπως το sing-along χορωδιακό μέρος στο ρεφρέν. Έχουμε νομίζω αρκετά αναγνωρίσιμα σημεία λόγω των μελωδιών που παίζουν οι κιθάρες οπότε μπορείς να πεις πως τα κλασικά στοιχεία της μπάντας είναι παρόντα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση. Θεωρώ πως το "Ninth Wave" θα είναι μια έκπληξη για τους οπαδούς από τη αρχή μέχρι το τέλος, καθώς είναι κάτι το οποίο δεν έχουμε ξανακάνει. Στη συνέχεια έρχεται το επόμενο τραγούδι το οποίο το γνωρίζουν ήδη από το single, που και αυτό έχει χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες και το οποίο θεωρώ ένα από τα καλύτερα γρήγορα τραγούδια που έχουμε γράψει ποτέ.

Σχετικά πάλι με τα καινούργια στοιχεία που με ρώτησες... υπάρχει ένα τραγούδι, το "At The Edge Of Time", στο οποίο προσπαθήσαμε να βελτιώσουμε τον τρόπο που δουλεύουμε με την ορχήστρα με πολύ δραστικό τρόπο. Αφήσαμε την ορχήστρα να ηχογραφήσει πριν από εμάς. Το κάναμε αυτό για να βελτιώσουμε τον φυσικό χρονισμό και να εκμεταλλευτούμε αυτόν της ορχήστρας. Μια metal μπάντα παίζει περισσότερο straight forward, ενώ η ορχήστρα έχει διαφορετική δυναμική την οποία χτίζει. Είναι σαν να αναπνέει. Σκεφτήκαμε λοιπόν πως αν αφήσουμε την ορχήστρα να παίξει πρώτη και προσαρμόσουμε το παίξιμό μας σε αυτήν θα ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον και θα έβγαζε ένα πολύ διαφορετικό συναίσθημα, κάτι που τελικά συνέβη, έστω και αν χρειάστηκε πολύ περισσότερη δουλειά από μέρους μας, αν αναλογιστείς τις διαφορετικές τονικότητες που χρησιμοποίει μια ορχήστρα κατά τη διάρκεια ενός τραγουδιού. Ήταν αρκετά δύσκολο να το κάνουμε αυτό, αλλά τα καταφέραμε και το αποτέλεσμα νομίζω μας δικαιώνει.

Με το "Grand Parade" προσπαθήσαμε από την αρχή, δηλαδή από την διαδικασία της σύνθεσης, να βελτιώσουμε τον τρόπο που θα «επικοινωνούσαν» οι κιθάρες με την ορχήστρα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Θελήσαμε να δώσουμε αρκετό χώρο στην ορχήστρα να αναπτύξει όλες αυτές τις δυναμικές που μπορεί να χτίσει. Για να το κάνω πιο κατανοητό και να μην σε μπερδέψω περισσότερο (γελάει)... μια metal μπάντα παίζει πάντα στην ίδια ένταση. Ρυθμίζεις τον ενισχυτή στο επιθυμητό επίπεδο και παίζεις σε αυτό καθ' όλη την διάρκεια του τραγουδιού, οπότε έχεις την ίδια δυναμική. Μια ορχήστρα μπορεί να ξεκινήσει χαμηλά και στην πορεία, στη συνέχεια να δυναμώνει και να δυναμώνει και στο τέλος σου δίνει αυτό το φοβερό αποτέλεσμα. Το να το κάνεις αυτό ταυτόχρονα παίζοντας metal είναι κάτι πολύ δύσκολο και πολύ λίγες μπάντες το έχουν βγάλει με τον τρόπο που το κάναμε εμείς σε αυτό το άλμπουμ. Ήταν μια διαδικασία μάθησης η οποία ξεκίνησε με τις προηγούμενες μας δουλειές, αλλά σε αυτόν τον δίσκο βελτιωθήκαμε σημαντικά.

Blind Guardian

Ναι, είναι απόλυτα κατανοητό αυτό που λες. Για ακόμα μια φορά δουλέψατε με τον Charlie ως παραγωγό. Θα έλεγες πως έχετε βρει έναν πολύ καλό δίαυλο επικοινωνίας μαζί του; Ποιός είναι ο ρόλος του στην δημιουργία ενός δίσκου σας;
Ναι, έχουμε αναπτύξει μια πολύ καλή φιλία μαζί του και κατά τη γνώμη μου είναι ένας πολύ καλός παραγωγός γιατί προσπαθεί να πιάσει την ουσία πίσω από κάθε τραγούδι. Δεν προσπαθεί να βάλει τον ήχο του στα τραγούδια μας, αλλά τα αναλύει και προσπαθεί να βρει τον καλύτερο δυνατό. Κοιτάει το κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Αν κάποιο χρειάζεται έναν πιο επικό ήχο θα πάει προς αυτή την κατεύθυνση. Αν πάλι πρόκειται για κάποιο speed metal κομμάτι το οποίο χρειάζεται ένα πιο σκληρό και ακατέργαστο ήχο θα προσαρμοστεί με αυτό. Είναι πάρα πολύ ικανός και πάντα αντιλαμβάνεται το πνεύμα μας, κάτι το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό.

Τα λέω όλα αυτά γιατί υπάρχουν εκεί έξω παραγωγοί οι οποίοι έχουν αποκτήσει τον «ήχο» τους και έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο που δουλεύουν από τον οποίο δεν παρεκκλίνουν, άσχετα αν αυτό ταιριάζει ή όχι. Που προσπαθούν να προσαρμόσουν την μουσική στον ήχο τους, ενώ κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Λαμβάνοντας και αυτό κατά νου, θεωρώ τον Charlie υπέροχο σε αυτό που κάνει. Τον γνωρίζουμε τόσα χρόνια και έχουμε δουλέψει μαζί τόσες φορές που θα έλεγα πως μαζί έχουμε εξελίξει το στυλ των Blind Guardian και αποτελεί σημαντικό μέρος του ήχου τον οποίο έχουμε πετύχει. Δεν επηρεάζει το συνθετικό μέρος, καθώς εγώ και ο Hansi παίρνουμε τις αποφάσεις σε εκείνη την φάση και του στέλνουμε τραγούδια όταν αυτά έχουν ολοκληρωθεί και είναι έτοιμα για το στάδιο της παραγωγής. Κάποιες φορές βέβαια μας λέει και την άποψή του για τα τραγούδια και αν βρούμε πως κάποια ιδέα του λειτουργεί την δοκιμάζουμε κι αν χρειαστεί αλλάζουμε πράγματα. Η δουλειά του και σε αυτόν τον δίσκο ήταν φοβερή και νομίζω πως και αυτός εξελίσσεται μαζί με εμάς.

Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις πλέον παραγωγή και μίξη σε έναν δίσκο των Blind Guardian; Κάθε τραγούδι περικλείει πολλή μουσική, πολλές στρώσεις από κιθάρες, φωνητικά, ορχήστρες, χορωδίες, μην ξεχνάμε φυσικά και τα drums με το μπάσο. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να βρεις την τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε τόσα πολλά πράγματα;
Είναι πολύ δύσκολο και φυσικά απαιτεί πολύ χρόνο. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με όρους παραγωγής / μίξης μιας συνηθισμένης rock / metal μπάντας με τέσσερα όργανα, προφανώς. Έχουμε βρει, όμως, έναν πολύ καλό τρόπο που δουλεύουμε και όπως σου είπα και πιο πάνω έχουμε μάθει από τις προηγούμενες προσπάθειες. Για παράδειγμα, προσπαθήσαμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη που κάναμε στο "A Night At The Opera" στον δίσκο που τον ακολούθησε. Σε κάθε άλμπουμ κάναμε κάποια λάθη από τα οποία μάθαμε πράγματα και τα οποία μας ώθησαν να βελτιωθούμε.

Έχουμε βρει ένα σχέδιο πάνω στο οποίο δουλεύουμε κάθε φορά και που λέει πως πριν ξεκινήσουμε την τελική μίξη, κατά κάποιο τρόπο τα όργανα έχουν ήδη μιξαριστεί. Αυτό που εννοώ είναι πως έχουμε γράψει και κάνει τη μίξη στις κιθάρες έτσι ώστε τα πάντα να ακούγονται αρμονικά. Το ίδιο κάνουμε και με τα φωνητικά κλπ... οπότε όταν μιλάμε για την μίξη, η υπο-μίξεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, οπότε μας βοηθάει να επικεντρωθούμε στο τελικό αποτέλεσμα. Αυτό που εννοώ είναι πως σε εκείνο το σημείο δεν υπάρχουν τόσα πολλά μέρη για να μιξάρουμε, καθώς δεν νομίζω πως θα μπορούσε κανείς να διαχειριστεί διακόσια μέρη ταυτόχρονα (γέλια). Έχεις ήδη επικεντρωθεί σε ένα πράγμα κάθε φορά και όλα ξεκινάνε από τα ντραμς.

Όταν τα drums είναι έτοιμα δεν τα ξαναπιάνεις. Ίσως κάποια μικροδιόρθωση, αν θες να προσθέσεις κάτι ιδιαίτερο στα toms ή κάτι άλλο τέλος πάντων. Γενικά πάντως η μίξη στα τύμπανα είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις. Από εκεί και πέρα αρχίζεις να χτίζεις και ο Charlie είναι πολύ έμπειρος να δουλεύει με πολλά μέρη, οπότε νιώθουμε πολύ φυσιολογική την όλη διαδικασία.

Στον δίσκο συναντούμε δυο σχεδόν δεκάλεπτα τραγούδια, ενώ γενικά η διάρκεια είναι αρκετά μεγάλη. Οπότε, αυτό που ήθελα να ρωτήσω είναι τον τρόπο που διαχειρίζεσαι χρονικά ένα τραγούδι. Υπάρχουν κάποια όρια που θέτετε;
Δεν έχουμε κανενός είδους κανόνα. Πιστεύω πως δεν πρέπει να περιορίζεις τον εαυτό σου θέτοντας όρια και κόκκινες γραμμές. Αν θες να έχεις μια εμπορική μπάντα και τα τραγούδια σου να παίζονται στο ραδιόφωνο, αυτά δεν θα πρέπει να ξεπερνάνε σε διάρκεια τα τρία με τέσσερα λεπτά. Εμείς δεν θέλουμε κάτι τέτοιο. Από την στιγμή που δεν γράφουμε εμπορική μουσική έχουμε την ελευθερία να κάνουμε ό,τι θέλουμε, ακόμα και μια rock όπερα διάρκειας 30 λεπτών. Οπότε, δεν υπάρχουν κανόνες. Ξεκινάμε να γράφουμε ένα τραγούδι και ανάλογα την δυναμική που θέλουμε να χτίσουμε και την ιστορία που θέλουμε να διηγηθούμε θα διαρκέσει όσο χρειάζεται.

Αν τελευταία στιγμή κάποιος έχει μια πραγματικά πολύ καλή ιδέα, για ένα outro το οποίο θα προσθέσει άλλα δύο λεπτά γιατί να μην το χρησιμοποιήσεις; Μόνο για τον λόγο πως θες να μείνεις κάτω από τα δέκα λεπτά; Αυτό δεν βγάζει κανένα νόημα. Αν είναι καλό είναι καλό, αν δουλεύει υπέρ του τραγουδιού, δουλεύει. Έχει να κάνει περισσότερο με το να κρίνεις βάσει ενστίκτου και του συναισθήματος που σου βγάζει. Είναι το τραγούδι ενδιαφέρον μέχρι το τέλος; Υπάρχει κάποιο μέρος του το οποίο θεωρείς βαρετό; Τότε το πετάς και συνεχίζεις. Αλλά όσο σε «κρατάει», σου βγάζεις συναίσθημα και όσο μπορείς και παρακολουθείς ευχάριστα το τραγούδι όπως κάνεις με μια καλή ταινία δεν έχει σημασία αν το τραγούδι διαρκεί τρία ή είκοσι λεπτά. Έχει να κάνει με το πόσο ενδιαφέρον ακούγεται.

Blind Guardian

Δεν νιώθεις ποτέ την ανάγκη να γράψεις ένα πιο απλό τραγούδι σε δομή... ας πούμε σαν το "Bright Eyes"; Που θα εξακολουθεί να είναι ένα τραγούδι των Blind Guardian αλλά πιο straight forward και περισσότερο μέσης ταχύτητας χωρίς όλο αυτό το μεγαλειώδες και επικό συναίσθημα των τελευταίων σας δουλειών;
Όταν κυκλοφορήσαμε το "Bright Eyes", ο κόσμος δεν το είδε σαν ένα απλό τραγούδι. Οι περισσότεροι παραπονιόντουσαν γιατί το "Imaginations From The Other Side" ήταν πολύ επικό και ήταν περίεργο για όλους αυτούς που περιμένανε να ακούσουν τραγούδια σαν αυτά του "Tales From The Twilight World", το οποίο θεωρούσαν ευθύ εκείνη την εποχή, ενώ το "Imaginations..." ήταν περισσότερο progressive. Δεν είμαστε, θεωρώ, η μπάντα που θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει τους ακροατές. Προσπαθούμε να εκπληρώσουμε τις ανάγκες μας και το πάθος μας για την δημιουργία κάτι καινούργιου, οπότε γιατί να κάνουμε κάτι το οποίο έχουμε κάνει ήδη;

Για εμένα θα ήταν πραγματικά βαρετό να αντιγράψω τον εαυτό μου και να γράψω για παράδειγμα ένα "Bright Eyes Pt.2". Από την δική μου οπτική γωνία και κοιτώντας πίσω συνειδητοποιώ πως είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι και το έγραψα. Αν θες να το ακούσεις, άκουσε το (γέλια). Για εμένα δεν υπάρχει ανάγκη να δημιουργήσεις κάτι που έχεις ήδη κάνει. Αυτός είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε, αλλά αν προκύψει κάτι απλό σε στυλ "Bright Eyes" θα το κάνουμε. Πρέπει όμως να έρθει αβίαστα και όχι να το έχουμε προσχεδιάσει. Δεν βγάζει νόημα κάτι τέτοιο, καθώς τελικά κανείς δεν θα εκτιμήσει το γεγονός ότι προσπαθείς να κλωνοποιήσεις τον εαυτό σου.

Υπάρχουν πολλές μπάντες που το κάνουν και ξέρω πως πολλοί οπαδοί δεν είναι χαρούμενοι με αυτό. Συγκροτήματα τα οποία ακούγονται ακριβώς το ίδιο σε κάθε δίσκο, σε βαθμό που το μόνο που διαφοροποιεί είναι το εξώφυλλο. Ποιό είναι το νόημα σε κάτι τέτοιο; Καταντά βαρετό από ένα σημείο και μετά. Πιστεύω πως το χειρότερο που μπορεί να κάνει μια μπάντα είναι να επαναλαμβάνεται. Προτιμώ να ψάχνω καινούριες ιδέες και να βρίσκω καινούργια πράγματα.

Στο τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, το "Grand Parade", με όλες αυτές τις χορωδίες και τις σπουδαίες φωνητικές γραμμές, αντιλαμβάνομαι μια ακόμα φορά πόσο σας έχουν επηρεάσει οι Queen. Συμφωνείς με αυτό;
Ναι. Θεωρώ πως ως συγκρότημα μας αρέσει πολύ η παράδοση που δημιούργησαν οι Queen, όσον αφορά στην δημιουργία μουσικής. Δεν είχαν καθόλου κανόνες. Συνέθεσαν ένα τραγούδι σαν το "Bohemian Rhapsody" που δεν ακολουθούσε κανέναν κανόνα. Ήταν μια από τις πρώτες μπάντες που ξέφυγαν από όλους αυτούς τους αυστηρούς κανόνες που οι μεγάλες δισκογραφικές είχαν εφαρμόσει και περιόριζαν την δημιουργικότητα. Αλλά οι Queen είπαν «Θα κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε κι αν το τραγούδι έχει πολύ δύσκολη δομή δεν μας ενδιαφέρει γιατί εμείς θα πούμε την ιστορία που θέλουμε να πούμε». Κάναμε ακριβώς το ίδιο στο "Grand Parade". Κατά την γνώμη μου αποτελεί μια πολύ σημαντική βελτίωση του επικού μας στυλ. Είναι στο ύφος του "And There Then Was Silence", μόνο που όταν δουλεύαμε πάνω σε αυτό το κομμάτι δεν είχαμε την πολυτέλεια να συνεργαστούμε με κανονική ορχήστρα και δεν είχαμε την αντίστοιχη συνθετική γνώση.

Τώρα, μετά από όλα τα βήματα που έχουν μεσολαβήσει, έχουμε φτάσει στο επίπεδο να μπορούμε να πούμε πως ξέρουμε πραγματικά τι χώρο να δώσουμε στην ορχήστρα, πώς να παίξουμε μαζί της, να επιτρέπουμε στη μουσική να αναπνέει και να την αφήνουμε να εκρήγνυται στο τέλος. Για μένα αυτή η ανάμιξη είναι κάτι το φοβερό, το να αναμιγνύεις την metal μουσική με την κλασσική ορχήστρα. Αυτό ακριβώς είναι το metal που μου αρέσει. Οπότε, ναι, το εν λόγω τραγούδι είναι σε ένα μικρό βαθμό επηρεασμένο από πράγματα που έκαναν οι Queen, αλλά το έκαναν σε ένα rock επίπεδο, καθώς ήταν μια rock μπάντα και παρόλο που ήταν δυναμικοί ήταν αρκετά πιο μαλακοί σε σχέση με εμάς. Εμείς είμαστε μια metal μπάντα και ο τρόπος που συνθέτουμε τραγούδια οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα που είναι πολύ πιο σκληρό, πολύ πιο επιθετικό και σε μερικά σημεία πιο σκοτεινό ή μελαγχολικό. Παίζουμε μουσική που περιέχει τα ίδια στοιχεία, όπως οι μεγάλες χορωδίες και οι πολύ-επίπεδες κιθάρες, αλλά στο τέλος αυτό που ακούς θεωρώ πως είναι το τυπικό στυλ των Blind Guardian. Για μένα αυτό είναι το πιο αγνό και το καλύτερο τραγούδι που έχουμε γράψει ποτέ.

Αφού αναφερθήκαμε τόσο εκτενώς στο ρόλο της ορχήστρας στη μουσική σας, τι τρέχει με το ορχηστρικό άλμπουμ που ετοιμάζετε;
Το δουλεύουμε αυτή τη στιγμή. Ο Hansi κι εγώ γράφουμε τα τελευταία τραγούδια. Έχουμε ήδη ηχογραφήσει έξι ή εφτά τραγούδια με την ορχήστρα στην Πράγα και ο Hansi πρέπει να ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις των φωνητικών κάπου ανάμεσα στα διαλείμματα της περιοδείας. Θα έλεγα πως απέχουμε αρκετά ακόμα κι από την παραγωγή του. Το κομμάτι της σύνθεσης είναι... ας πούμε 95% ολοκληρωμένο και απομένουν μόνο λίγα τμήματα που λείπουν και τα ανάλογα με το πότε θα βρούμε χρόνο για τις ηχογραφήσεις των φωνητικών, θεωρώ πως θα μπορούσε να ολοκληρωθεί κάπου στο τέλος του επόμενου χρόνου...

Όταν λες «στο τέλος του επόμενου χρόνου» να υποθέσω ότι αναφέρεσαι στο 2016...
Ναι. Το 2015 θα βρισκόμαστε σε περιοδεία όλη την ώρα. Μπορεί να μην έχουν ανακοινωθεί οι ημερομηνίες ακόμα, αλλά εγώ γνωρίζω πως θα επιστρέψουμε σπίτι τον Δεκέμβριο. Άρα, όσο είμαστε σε περιοδεία δεν θα μπορούμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτό το άλμπουμ. Μπορούμε να δουλέψουμε μόνο το 2016 στην παραγωγή. Και πραγματικά εξαρτάται στο πότε θα γίνει η μίξη για να πούμε πότε θα μπορούμε να το κυκλοφορήσουμε... Η πρόβλεψή μου είναι για αρχές του 2017.

Νομίζω πως έχει παρατραβήξει λίγο. Γίνεται αναφορά σε αυτό το άλμπουμ εδώ και 20 χρόνια...
(γέλια) Το ξέρω, αλλά θα δεις τον λόγο για τον οποίο μας πήρε τόσο πολύ, όταν κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ.

Όταν είχα μιλήσει με τον Hansi, μου ανέφερε πως το 80% της μουσικής ήταν έτοιμο και πως πίστευε ότι το άλμπουμ θα κυκλοφορούσε το 2015...
Ξέρεις, το θέμα είναι πως έπρεπε να παγώσουμε την όλη διαδικασία αρκετές φορές, διότι δεν θέλαμε να καθυστερήσουμε τόσο πολύ την κυκλοφορία του κανονικού metal άλμπουμ, ειδικά από τη στιγμή που κυκλοφορήσαμε τη συλλογή και βγάλαμε και αυτό το τεράστιο κουτί με τα remasters και τα remixes τα οποία είχαν πολλή δουλειά.  Άλλες μπάντες δίνουν απλά τα άλμπουμ σε κάποιον άλλο και λένε «οκ, κάνε εσύ το remix και το remaster για εμάς» και το μόνο που θέλουν είναι να τα κυκλοφορήσουν και να βγάλουν λεφτά. Εμείς πήραμε το κάθε άλμπουμ και κάναμε όλη τη δουλειά στο δικό μας στούντιο και επιβλέψαμε τα πάντα, κάνοντας τα πάντα μόνοι μας, γιατί θέλαμε να έχει μια συγκεκριμένη ποιότητα το όλο εγχείρημα. Είναι προφανές πως με το να κάνουμε όλο αυτό χάσαμε αρκετό χρόνο. Το box set και η συλλογή μας έφαγαν σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο δουλειάς. Φυσικά, θα μπορούσαμε να πούμε «ας δουλέψουμε τώρα το ορχηστρικό άλμπουμ», αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν νομίζω οι οπαδοί να εκτιμούσαν το γεγονός ότι το νέο άλμπουμ των Blind Guardian θα έκανε έξι χρόνια να κυκλοφορήσει (γέλια). Οπότε, πάντα πρέπει να συμβιβάζεσαι σε κάποια πράγματα.

Οφείλαμε να δουλέψουμε τα metal τραγούδια, οπότε αναγκαστικά έπρεπε να παγώσουμε αυτό το project ξανά. Επίσης, η τελευταία μας περιοδεία ήταν πολύ εκτενής. Το αρχικό σχέδιο ήταν να περιοδεύσουμε για ένα χρόνο, αλλά καταλήξαμε να περιοδεύουμε για δυο. Οπότε τι μπορείς να κάνεις; Οι οπαδοί, βεβαίως, θέλουν τα πάντα να γίνονται γρήγορα, ενώ υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να μας δει ζωντανά σε όλο τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να παρακάμπτουμε τις ζωντανές εμφανίσεις. Προσπαθούμε για το καλύτερο! (γέλια) Δουλεύουμε καθημερινά, αλλά δεν συμβιβαζόμαστε όσον αφορά στην ποιότητα κι αυτό μας τρώει χρόνο.

Blind Guardian

Οπότε, ποιό είναι το σχέδιο; Θα προλάβετε να δουλέψετε καθόλου πάνω στο άλμπουμ μέσα στη χρονιά;
Ναι, αυτή τη στιγμή δουλεύουμε πάνω σε αυτό. Νομίζω πως έχουμε ένα κενό έξι εβδομάδων το καλοκαίρι, οπότε θα υπάρχει ίσως κάποιος ελεύθερος χρόνος μέσα στο όλο πρόγραμμα, αλλά εξαρτάται και από την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται η φωνή του Hansi. Αν είναι σε καλή κατάσταση θα κάνουμε κάποιες ηχογραφήσεις και μετά στην αρχή του επόμενου έτους θα κάνουμε κάποιες μεγάλες ηχογραφήσεις ξανά. Η περιοδεία είναι πολύ δύσκολη αυτή τη φορά. Θα είναι τεράστια. Μετά το Ευρωπαϊκό μέρος, το οποίο έχουμε ήδη ανακοινώσει στο site μας, θα πάμε στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στην Νότιο Αμερική και μετά θα κάνουμε μια εκτενή περιοδεία στη Βόρειο Αμερική συμπεριλαμβανομένου του Καναδά.

Και βεβαίως στο ευρωπαϊκό κομμάτι της περιοδείας θα ξαναπεράσετε από την Ελλάδα...
Μα ναι, φυσικά... (γέλια)

Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σας με τους Έλληνες οπαδούς;
Οι Έλληνες ήταν εκεί για εμάς από την αρχή. Όταν ξεκίνησαν οι Blind Guardian ήταν ήδη επιτυχημένοι στην Ελλάδα. Φυσικά, αυτό σημαίνει πολλά για εμάς και με κάθε άλμπουμ ερχόμαστε στην Ελλάδα για να παίξουμε και κάθε φορά το απολαμβάνουμε. Όπως ίσως ήδη ξέρεις, η σύζυγός μου είναι Ελληνίδα, οι γιοί μου είναι μισοί Έλληνες και έρχομαι στην Θεσσαλονίκη πολύ συχνά... Ειδικά εγώ έχω έναν πολύ ισχυρό δεσμό με την Ελλάδα.

Πόσο δύσκολο είναι να φέρεις εις πέρας ένα show των Blind Guardian από μουσικής πλευράς; Έχετε αρκετά πολύπλοκα τραγούδια και τα κιθαριστικά θέματα είναι αρκούντως απαιτητικά...
Για τις ζωντανές εμφανίσεις, χτίζουμε εκ νέου τα τραγούδια τρόπον τινά. Ξεκινάμε παίρνοντας μόνο τις βασικές μελωδίες και δουλεύουμε με αυτές. Έτσι, πολλά πράγματα θα λείπουν, αλλά το τραγούδι θα έχει μια διαφορετική προσέγγιση. Θεωρούμε πως αν ένα τραγούδι είναι αρκετά καλό, τότε μπορείς να το παίξεις και με μια ακουστική κιθάρα και να «επιζήσει», διότι εξαρτάται μόνο από τις βασικές μελωδίες του το αν ένα τραγούδι είναι ή δεν είναι καλό και δεν χρειάζεται την ορχήστρα. Είναι ωραίο να την έχεις και να το παρουσιάζεις κατά αυτό τον τρόπο στο άλμπουμ, αλλά θεωρώ πως ένα τραγούδι δεν πρέπει να ζει μόνο αν έχεις όλα αυτά τα στοιχεία μαζί. Το κύρια χαρακτηριστικά, τα βασικά μέρη και οι βασικές μελωδίες μπορούν να λειτουργήσουν με μια ή δυο ακουστικές κιθάρες και έναν τραγουδιστή, οπότε δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για εμάς. Είμαστε έξι άνθρωποι στις ζωντανές εμφανίσεις, έχουμε τον πληκτρά που παίζει τα περισσότερα μέρη των εγχόρδων της ορχήστρας ενώ ο Marcus κι εγώ τα πάμε πολύ καλά στις κιθάρες και ποτέ μας δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα. Έχουμε παίξει μέχρι και το "And Then There Was Silence" πριν μερικά χρόνια και ο κόσμος την εκτίμησε την προσπάθεια που έγινε. Οπότε όσον αφορά αυτό το κομμάτι, τα τραγούδια δεν μας δημιούργησαν ποτέ κανένα πρόβλημα.

Και ποιά θα έλεγες ότι είναι η καλύτερη στιγμή σε μια ζωντανή εμφάνιση των Blind Guardian;
(γέλια) Ω... είναι τόσες πολλές οι στιγμές. Μου αρέσει πολύ το sing-along στο "The Bard's Song" φυσικά και πάντα στήνεται ένα μεγάλο πάρτι όταν παίζουμε το "Valhalla". Ο κόσμος δεν σταματάει να το τραγουδάει και τρελαίνεται. Υπάρχουν πολλές ωραίες στιγμές και έχοντας τόσα πολλά τραγούδια που μπορούμε να παίξουμε ζωντανά, μου είναι δύσκολο να διαλέξω...

Και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο με την προσθήκη των νέων τραγουδιών...
Ναι, ναι αυτό είναι σίγουρο. Γίνεται πραγματικά πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να παίζουμε τρεις ώρες (γελάει)...

Νιώθεις ποτέ την ανάγκη να κάνεις κάτι εκτός Blind Guardian;
Μερικές φορές έχω κάποιες ιδέες, αλλά το πραγματικό μου πάθος είναι η heavy metal μουσική και μπορώ να κάνω τα πάντα με αυτό το συγκρότημα... δεν υπάρχουν όρια. Μπορώ να πάω όπου θέλω. Είμαι πραγματικά χαρούμενος και ικανοποιημένος. Κάτι σαν side project είναι αυτό το ορχηστρικό και όπως ξέρεις ήδη ξοδεύω όσο χρόνο μου αφήνουν οι Blind Guardian σε αυτό το ορχηστρικό εγχείρημα, οπότε αυτό είναι αρκετό για μένα. Παρόλο που το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο και πάλι καταφέρνω να κάνω κι άλλα πράγματα (γελάει). Ο λόγος που είμαι ικανοποιημένος είναι πως ό,τι θέλω μπορώ να το κάνω με αυτά τα δυο projects. Καλά, ok, οι Blind Guardian δεν είναι project, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

Τελευταία ερώτηση. Θα ακούσουμε κάποια νέα «χαλαρή» διασκευή στο μέλλον από εσάς;
Το σκεφτόμασταν αυτό, αλλά αυτή τη φορά είχαμε τόσες δικές μας ιδέες και τόσο πολύ δικό μας υλικό που δεν προχώρησε. Βλέπεις πόσο μεγάλο μας βγήκε το άλμπουμ ήδη, οπότε δεν υπήρχε ανάγκη από μέρους μας να ξοδέψουμε χρόνο σε κάτι επιπλέον. Ίσως την επόμενη φορά σκεφτούμε κάτι αστείο ξανά. Έχουμε μερικές αστείες ιδέες εδώ κι εκεί, αλλά χρειάζεται να υπάρξει και το κατάλληλο χρονικό σημείο. Οπότε... ποτέ δεν ξέρεις. Επίσης, αυτή τη φορά σίγουρα δεν θα μπορούσε να χωρέσει, καθότι είναι ένα concept άλμπουμ.

Andre, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Ήταν πραγματική ευχαρίστηση η συνομιλία μαζί σου.
Σ' ευχαριστώ πολύ. Ήταν και δική μου ευχαρίστηση.
  • SHARE
  • TWEET