Συνέντευξη Black Hat Bones (Μπάμπης Μαυρίδης)
«Είσαι αυτό που είσαι και απλά παίζεις, ρισκάροντας το πού θα βγει. Όπου κι αν βγει»
Από την Τόνια Πετροπούλου, 30/07/2015 @ 12:51
Λίγες μέρες πριν τη διοργάνωση του τρίτου Fuzztastic Planet Festival, η φωνή των εκρηκτικών Black Hat Bones, Μπάμπης Μαυρίδης, μας αφήνει να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στο επερχόμενο δισκογραφικό υλικό της μπάντας, στην ακουστική εμπειρία τους και στη δυνητική σόλο καριέρα του.
Βλέποντας τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της επικρατούσας περιόδου, θα επιχειρούσατε ποτέ οι ίδιοι να γράψετε μουσική με πολιτικό στίχο;
Κοίτα, είναι άλλο μονοπάτι. Το να γράφεις με πολιτικό στίχο, πολλές φορές, μπορεί να μην συνάδει με τα μέρη που παίζεις, το κοινό που απευθύνεσαι και με εκεί που θες να φτάσεις μουσικά. Αν και η τωρινή κατάσταση «σηκώνει» την πολιτική έκφραση, πιστεύω ότι ο κόσμος χρειάζεται έναν τρόπο για να «ξεφεύγει» και μέσω της μουσικής μπορεί να το κάνει αυτό. Οπότε όχι, δεν είναι κάτι για το οποίο «ψηνόμαστε», χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είμαστε πολιτικοποιημένοι.
Ποιά η αφορμή και ποιός ο σκοπός δημιουργίας των Black Hat Bones;
Είμαστε μία παρέα φίλων που απ' όσο μας θυμάμαι ασχολούμασταν όλοι με την μουσική. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, πηγαίναμε στο ίδιο ωδείο και παίζαμε όλοι σε κάποια μπάντα. Έτυχε να περάσουμε όλοι στην Αθήνα για σπουδές και τότε, το 2009, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε και την από κοινού μας μπάντα. Έχουμε αλλάξει ντράμερ βέβαια, από τότε, αλλά και ο Ιάσονας δεν παρεκκλίνει απ' τα παραπάνω, καθώς είναι ο καλύτερος μου φίλος από Α' Γυμνασίου.
Όσον αφορά τον σκοπό, στην αρχή όλα ήταν πολύ «φλού». Να φανταστείς παίζαμε πάρα πολλές διασκευές. Ξεκινήσαμε δειλά - δειλά και γράψαμε το πρώτο EP, αλλά στην πορεία το είδαμε πιο σοβαρά. Μας άρεσε το αποτέλεσμα, η μουσική που φτιάχναμε και όλα «έδεσαν». Δεν βγήκε κάτι επιτηδευμένα, τύπου «θα παίξουμε αυτό».
Δηλαδή το Seattle-ικό grunge βγήκε αβίαστα;
Ναι και ήταν αυτό που θέλαμε. Ή μάλλον αυτό που νιώθαμε.
Ίσως να ήταν και μια ριψοκίνδυνη κίνηση, τη στιγμή που έχει πέσει ο προβολέας στην stoner σκηνή, να πιάσεις ένα τόσο διαφορετικό είδος.
Μπορεί. Βασικά, δεν νομίζω να έχουμε γράψει και ποτέ κάτι stoner. Ίσως να υπήρχαν σημάδια στο "RazzRoll", λίγο τα σημεία, λίγο η φωνή μου που «γρεζάρει» αλλά, ούτε υπήρχε η τάση να πάμε προς τα εκεί, ούτε πιστεύω ότι μας πάει κιόλας.
Τι καθυστέρησε τόσο την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας;
Για να σου συνεχίσω τον σκοπό της προηγούμενης ερώτησης, όταν ξεκινήσαμε, η ιδέα του άλμπουμ φάνταζε πολύ μακρινή. Σε σημείο που όταν το πιάσαμε στα χέρια μας, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε την ύπαρξή του.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, με μαλλιά, 13 ετών, είχα πάρει το "Powerslave" των Maiden , διότι ήμουν και Maiden-άκιας, και άνοιγα το booklet και καθόμουν με τις ώρες να διαβάσω τους στίχους. Είχα μπει στην ψυχολογία της διαδικασίας αυτής και «άραζα» στο κρεβάτι με το φορητό CD player μου, με κλειστά φώτα και χανόμουν.
Το άλμπουμ, τώρα, άργησε για πολλούς λόγους. Στην ουσία, εμείς το είχαμε έτοιμο ένα χρόνο πριν, αλλά, άργησε η παραγωγή για πολλούς λόγους και πήγε πίσω ο δίσκος.
Τουλάχιστον είστε ευχαριστημένοι απ' το αποτέλεσμα;
Ναι, είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι. Να σου πω την αλήθεια, καλύτερα που βγήκε όταν βγήκε διότι, εκείνη τη στιγμή, νομίζω πως μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε και καλύτερα απ' ό,τι θα το υποστηρίζαμε αν έβγαινε έναν χρόνο πριν.
Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι μείνατε ενεργοί με πολλά live στο ενδιάμεσο.
Ακριβώς.
Θεωρείτε ότι έχετε βρει τον ήχο σας ή σκοπεύετε να πειραματιστείτε στα επόμενα άλμπουμ;
Νομίζω πώς πάνω - κάτω τον έχουμε βρει. Ο επόμενος δίσκος είναι σχεδόν έτοιμος...
Σύντομα σχετικά.
Λείπουν αρκετά πράγματα, αλλά, στο σύνολό του είναι έτοιμος. Ξέρεις, είπαμε να μην το πάμε όπως στον πρώτο, όπου το αφήναμε και παρατείναμε την κυκλοφορία του και συνεχώς «έβγαινε» και βγήκε τώρα. Τώρα...κλείνει επτά μήνες, αλλά θέλουμε να βγει ο επόμενος «στα καπάκια» και να ηχογραφηθεί τον χειμώνα.
Όσον αφορά τον ήχο, ο δεύτερος δίσκος είναι τελείως διαφορετικός.
Δηλαδή;
Έχουν ανέβει τα bpm. Το σημείο αναφοράς είναι ότι εκεί που τελειώνει το "High Gain Devil Rockers" ξεκινάει ο καινούργιος. Έχουν πολλά κοινά σημεία, αλλά υπάρχει αυτή η σύνδεση.
Το ομώνυμο "High Gain Devil Rockers" ήταν το τελευταίο κομμάτι που γράψαμε και το πιάσαμε από 'κει. Το συγκεκριμένο δε τραγούδι, εκφράζει ακριβώς τον ήχο που θέλουμε να έχουμε ως μπάντα. Κάποια στιγμή, όμως, μπορεί να «μας την βαρέσει» στον τέταρτο δίσκο, αν είμαστε ακόμη μαζί, να αλλάξουμε ριζικά τον ήχο και να γίνουμε κάτι άλλο.
Ο τίτλος του ντεμπούτου και του κομματιού που σας χαρακτηρίζει, ηχητικά, πώς προέκυψε;
Ήμουν σ' ένα live, το οποίο δεν θυμάμαι καν ποιο ήταν, και μου έστειλε ο Άγγελος, ο μπασίστας μας, μήνυμα, το οποίο έλεγε «Φίλε, βρήκα όνομα για τον δίσκο». Μου είχε γράψει διάφορα πράγματα, τύπου «πού είναι και τι κάνει εκείνη τη στιγμή» και κατάλαβες, διάφορες δικές του σκέψεις και από κάτω "High Gain Devil Rockers". Το βλέπω, γελάω και λέω «Ναι ρε φίλε, αυτό είναι». Δίχως δεύτερη σκέψη, εκείνη τη στιγμή ήταν «αυτό».
Πώς μπορεί μια μπάντα να βγει απ' την underground-ίλα της σκηνής; Πιστεύεις ότι θα καταφέρετε κάτι τέτοιο με τον δεύτερο δίσκο;
Πιστεύω πως το «underground» δεν έχει να κάνει με τον ήχο. Το «underground» είναι περισσότερο ιδεολογικό. Underground ήταν και οι Nirvana και μετά παίξανε σε στάδια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεπουλήθηκαν. Πέρα απ' αυτό, νομίζω το πρότυπο είναι οι Planet Of Zeus και η πορεία τους «τα λέει όλα».
Δεν ξέρω την απάντηση. Η γνώμη μου είναι ότι γίνεται σιγά - σιγά. Κερδίζεις την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου και καινούργιους fans. Είσαι αυτό που είσαι και απλά παίζεις, ρισκάροντας το πού θα βγει. Όπου κι αν βγει.
Πώς βλέπεις το κοινό απέναντι στην ελληνική σκηνή;
Είναι ωραία φάση. Είναι ωραίο να βλέπεις να έρχονται κι άλλα άτομα πέραν απ' τους φίλους σου. Έρχεται καινούριος κόσμος που σκέφτεται «Τι να κάνω σήμερα που θέλω να βγω; Α, έχει live. Θα πάω εκεί να πιω μια μπυρίτσα να δω και τι παίζει». Και έτσι, αρχίζει να δημιουργείται η σκηνή. Ο κόσμος, στην ουσία, την δημιουργεί. Ο κόσμος και οι μπάντες μαζί. Γιατί εφόσον έχουμε αυτό το κλίμα, στηρίζει και η μία μπάντα την άλλη. Αλληλοστηριζόμαστε.
Να αλληλοστηρίζεστε ναι, αλλά να μην στηρίζετε εσείς την ίδια σας την σκηνή. Σε κάθε live βλέπω όλο και περισσότερους μουσικούς στο κοινό, που στην ουσία συντελούν ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενο.
Για μένα, είναι καλό αυτό. Δείχνει αλληλεγγύη. Δεν είναι μόνο μουσικοί, υπάρχει και το κοινό. Δείχνει σεβασμό το να εμφανίζεται ένας μουσικός στο live σου, διότι απ' τη στιγμή που τον έχεις στηρίξει εσύ, θέλει να κάνει και εκείνος το ίδιο. Εξάλλου, ο μουσικός είναι και ακροατής. Το ότι εγώ παίζω σε μπάντα δεν σημαίνει ότι δεν θα πάω να δω κάποια άλλη, εγχώρια ή μη. Τους Turbonegro ας πούμε.
Οι οποίοι έρχονται και οσονούπω. Πώς σου φαίνεται το γεγονός ότι το πρόγραμμα συναυλιών είναι γεμάτο στις τόσο δύσκολες στιγμές της χώρας μας;
Είναι σίγουρα ελπιδοφόρο. Πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε την ιδεολογία της Ψωροκώσταινας. Εδώ, βλέπεις μπάντες του εξωτερικού να θέλουν να επισκεφτούν την χώρα μας, επειδή έχουν μάθει τον ντόρο που γίνεται, και να το επιδιώκουν. Πολλές μπάντες που παίζουν έξω σε 200 άτομα, έρχονται εδώ και παθαίνουν σοκ. Οι Clutch λέγανε ότι δεν το έχουν ξανακάνει αυτό που είχαν κάνει με τους Planet.
Πώς και δεν βγάλατε video clip στο ομώνυμο του πρώτου δίσκου;
Είχαμε βγάλει στην αρχή, πριν βγει ο δίσκος, ένα lyric video στο "Love Is A Dog From Hell". Στη συνέχεια, είχαμε τόσα πολλά να τρέξουμε, μέσα και το video clip, που δεν προλαβαίναμε, μέχρι που πρόσφατα το ξανά σκεφτόμασταν. Όμως, από το να κάνουμε ένα clip για τον δίσκο τώρα, που έχουν περάσει 6-7 μήνες...
Ας το κάνουμε στον δεύτερο.
Ναι, χίλιες φορές να κάνουμε δύο στον δεύτερο δίσκο. Ένα ας πούμε πριν βγει και ένα μετά την κυκλοφορία του. Απλά να το κάνουμε στην ώρα του και να είναι επίκαιρο. Είναι οπτικοακουστικό μεν, αλλά το κάνεις για να προωθήσεις και το κομμάτι, τώρα που ο δίσκος έχει βγει, δεν έχει και κάποια σημασία.
Πώς σας φάνηκε που συμμετείχατε στο "The Unplugged Experience";
Σούπερ. Το γουστάραμε όλοι πάρα πολύ. Είχε συζητηθεί προ καιρού και ανυπομονούσαμε για να έρθει η ώρα.
Δεν φοβηθήκατε για το τι θα γίνει όταν χαθούν τα γκάζια του δίσκου;
Θέλαμε να χαθούν τα γκάζια του δίσκου. Όλοι είχαμε το κόλλημα του ότι δεν θέλαμε να πάρουμε, απλώς, μία ακουστική κιθάρα και να παίξουμε, ακριβώς, τα κομμάτια, αλλά τα riff να 'ναι σε ακουστική. Μέσα σ' έναν μήνα, με τρίωρες πρόβες την εβδομάδα, πιάσαμε και αλλάξαμε όλο μας το υλικό προκειμένου να προσαρμοστεί στο unplugged. Μας άρεσε πολύ η διαδικασία διότι το είδαμε από άλλη οπτική γωνία και νομίζω θα φανεί και στο video-άκι που θα βγει απ' το live. Δεν σου λέω ότι ήμασταν εξαιρετικοί, αλλά γουστάραμε εμείς που αλλάξαμε τον δίσκο μας.
Άρα, αυτή η εμπειρία μπορεί να έχει αποτυπωθεί και στις ηχητικές αλλαγές του δεύτερου δίσκου...
Ίσως. Έχει κάτι πιο χαλαρό ο δεύτερος δίσκος, αλλά τίποτα παραπάνω. Είμαστε μπάντα που της αρέσει να παίζει live και της άρεσε ο πειραματισμός της μιας φοράς, αλλά δεν ανταλλάζουμε τα γκάζια και τον ιδρώτα με το ακουστικό.
Επιφυλασσόμεθα όμως για τον τέταρτο, που θα έχετε βαρεθεί.
(γέλια) Ναι, μπορεί τότε. Αν και το καλύτερο είναι να υπάρχουν μικρές δόσεις πειραματισμού σε κάθε άλμπουμ. Δίσκο «γκαζάτο» με δύο κομμάτια να αράζεις.
Το σήμα- κατατεθέν (a.k.a ninja kicks) σου πώς προέκυψε;
(γέλια) Δεν ξέρω. Απλώς μου βγήκε. Μου βγαίνει. Έκανε το ξεκίνημα στις αρχές και μετά το υιοθέτησα. Το κάνω και το γουστάρω εκείνη τη στιγμή. Είναι σαν όντως να κλωτσάω κάτι και να εκτονώνομαι. Νιώθω ότι ταιριάζει και στα κομμάτια μας. Είναι σαν να διώχνω κάτι εκείνη τη στιγμή. Όλοι μας έχουμε κάτι χαρακτηριστικό που κάνουμε, αν μας παρατηρήσεις.
Πες ότι σε πέντε χρόνια τσακώνεστε άσχημα. Θα σκεφτόσουν μία σόλο καριέρα; «O Bob Mayridis και οι Ninja Kicks, αν θέλεις και live μπάντα».
(γέλια) Το όνομα είναι καλό. Μπορεί να το χρησιμοποιήσω αν γίνει αυτό το σενάριο, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν θα μ' άρεσε. Εκτός απ' το ότι μ' αρέσει η δυναμική μιας μπάντας, είμαι σε μία μπάντα που είμαστε παρέα και παίζουμε και περνάμε καλά. Αυτά που γράφουμε, τα γράφουμε όλοι μαζί και ούτε αδικείται κάποιος, ούτε αναδεικνύεται. Αν θελήσω να παίξω μόνος μου, θα πάρω την κιθάρα μου και θα κυκλοφορώ έξω και θα παίζω. Κρατάω, όμως και μια πισινή για όταν γεράσω και έχω βαρεθεί να βλέπω τα μούτρα των φίλων μου και αυτοί τα δικά μου, όπου μπορεί να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του. Αν και ελπίζω να κρατήσει για πολύ ακόμα.
Βλέποντας τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα της επικρατούσας περιόδου, θα επιχειρούσατε ποτέ οι ίδιοι να γράψετε μουσική με πολιτικό στίχο;
Κοίτα, είναι άλλο μονοπάτι. Το να γράφεις με πολιτικό στίχο, πολλές φορές, μπορεί να μην συνάδει με τα μέρη που παίζεις, το κοινό που απευθύνεσαι και με εκεί που θες να φτάσεις μουσικά. Αν και η τωρινή κατάσταση «σηκώνει» την πολιτική έκφραση, πιστεύω ότι ο κόσμος χρειάζεται έναν τρόπο για να «ξεφεύγει» και μέσω της μουσικής μπορεί να το κάνει αυτό. Οπότε όχι, δεν είναι κάτι για το οποίο «ψηνόμαστε», χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είμαστε πολιτικοποιημένοι.
Ποιά η αφορμή και ποιός ο σκοπός δημιουργίας των Black Hat Bones;
Είμαστε μία παρέα φίλων που απ' όσο μας θυμάμαι ασχολούμασταν όλοι με την μουσική. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, πηγαίναμε στο ίδιο ωδείο και παίζαμε όλοι σε κάποια μπάντα. Έτυχε να περάσουμε όλοι στην Αθήνα για σπουδές και τότε, το 2009, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε και την από κοινού μας μπάντα. Έχουμε αλλάξει ντράμερ βέβαια, από τότε, αλλά και ο Ιάσονας δεν παρεκκλίνει απ' τα παραπάνω, καθώς είναι ο καλύτερος μου φίλος από Α' Γυμνασίου.
Όσον αφορά τον σκοπό, στην αρχή όλα ήταν πολύ «φλού». Να φανταστείς παίζαμε πάρα πολλές διασκευές. Ξεκινήσαμε δειλά - δειλά και γράψαμε το πρώτο EP, αλλά στην πορεία το είδαμε πιο σοβαρά. Μας άρεσε το αποτέλεσμα, η μουσική που φτιάχναμε και όλα «έδεσαν». Δεν βγήκε κάτι επιτηδευμένα, τύπου «θα παίξουμε αυτό».
Δηλαδή το Seattle-ικό grunge βγήκε αβίαστα;
Ναι και ήταν αυτό που θέλαμε. Ή μάλλον αυτό που νιώθαμε.
Ίσως να ήταν και μια ριψοκίνδυνη κίνηση, τη στιγμή που έχει πέσει ο προβολέας στην stoner σκηνή, να πιάσεις ένα τόσο διαφορετικό είδος.
Μπορεί. Βασικά, δεν νομίζω να έχουμε γράψει και ποτέ κάτι stoner. Ίσως να υπήρχαν σημάδια στο "RazzRoll", λίγο τα σημεία, λίγο η φωνή μου που «γρεζάρει» αλλά, ούτε υπήρχε η τάση να πάμε προς τα εκεί, ούτε πιστεύω ότι μας πάει κιόλας.
Τι καθυστέρησε τόσο την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας;
Για να σου συνεχίσω τον σκοπό της προηγούμενης ερώτησης, όταν ξεκινήσαμε, η ιδέα του άλμπουμ φάνταζε πολύ μακρινή. Σε σημείο που όταν το πιάσαμε στα χέρια μας, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε την ύπαρξή του.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, με μαλλιά, 13 ετών, είχα πάρει το "Powerslave" των Maiden , διότι ήμουν και Maiden-άκιας, και άνοιγα το booklet και καθόμουν με τις ώρες να διαβάσω τους στίχους. Είχα μπει στην ψυχολογία της διαδικασίας αυτής και «άραζα» στο κρεβάτι με το φορητό CD player μου, με κλειστά φώτα και χανόμουν.
Το άλμπουμ, τώρα, άργησε για πολλούς λόγους. Στην ουσία, εμείς το είχαμε έτοιμο ένα χρόνο πριν, αλλά, άργησε η παραγωγή για πολλούς λόγους και πήγε πίσω ο δίσκος.
Τουλάχιστον είστε ευχαριστημένοι απ' το αποτέλεσμα;
Ναι, είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι. Να σου πω την αλήθεια, καλύτερα που βγήκε όταν βγήκε διότι, εκείνη τη στιγμή, νομίζω πως μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε και καλύτερα απ' ό,τι θα το υποστηρίζαμε αν έβγαινε έναν χρόνο πριν.
Σε αυτό βοήθησε και το γεγονός ότι μείνατε ενεργοί με πολλά live στο ενδιάμεσο.
Ακριβώς.
Θεωρείτε ότι έχετε βρει τον ήχο σας ή σκοπεύετε να πειραματιστείτε στα επόμενα άλμπουμ;
Νομίζω πώς πάνω - κάτω τον έχουμε βρει. Ο επόμενος δίσκος είναι σχεδόν έτοιμος...
Σύντομα σχετικά.
Λείπουν αρκετά πράγματα, αλλά, στο σύνολό του είναι έτοιμος. Ξέρεις, είπαμε να μην το πάμε όπως στον πρώτο, όπου το αφήναμε και παρατείναμε την κυκλοφορία του και συνεχώς «έβγαινε» και βγήκε τώρα. Τώρα...κλείνει επτά μήνες, αλλά θέλουμε να βγει ο επόμενος «στα καπάκια» και να ηχογραφηθεί τον χειμώνα.
Όσον αφορά τον ήχο, ο δεύτερος δίσκος είναι τελείως διαφορετικός.
Δηλαδή;
Έχουν ανέβει τα bpm. Το σημείο αναφοράς είναι ότι εκεί που τελειώνει το "High Gain Devil Rockers" ξεκινάει ο καινούργιος. Έχουν πολλά κοινά σημεία, αλλά υπάρχει αυτή η σύνδεση.
Το ομώνυμο "High Gain Devil Rockers" ήταν το τελευταίο κομμάτι που γράψαμε και το πιάσαμε από 'κει. Το συγκεκριμένο δε τραγούδι, εκφράζει ακριβώς τον ήχο που θέλουμε να έχουμε ως μπάντα. Κάποια στιγμή, όμως, μπορεί να «μας την βαρέσει» στον τέταρτο δίσκο, αν είμαστε ακόμη μαζί, να αλλάξουμε ριζικά τον ήχο και να γίνουμε κάτι άλλο.
Ο τίτλος του ντεμπούτου και του κομματιού που σας χαρακτηρίζει, ηχητικά, πώς προέκυψε;
Ήμουν σ' ένα live, το οποίο δεν θυμάμαι καν ποιο ήταν, και μου έστειλε ο Άγγελος, ο μπασίστας μας, μήνυμα, το οποίο έλεγε «Φίλε, βρήκα όνομα για τον δίσκο». Μου είχε γράψει διάφορα πράγματα, τύπου «πού είναι και τι κάνει εκείνη τη στιγμή» και κατάλαβες, διάφορες δικές του σκέψεις και από κάτω "High Gain Devil Rockers". Το βλέπω, γελάω και λέω «Ναι ρε φίλε, αυτό είναι». Δίχως δεύτερη σκέψη, εκείνη τη στιγμή ήταν «αυτό».
Πώς μπορεί μια μπάντα να βγει απ' την underground-ίλα της σκηνής; Πιστεύεις ότι θα καταφέρετε κάτι τέτοιο με τον δεύτερο δίσκο;
Πιστεύω πως το «underground» δεν έχει να κάνει με τον ήχο. Το «underground» είναι περισσότερο ιδεολογικό. Underground ήταν και οι Nirvana και μετά παίξανε σε στάδια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεπουλήθηκαν. Πέρα απ' αυτό, νομίζω το πρότυπο είναι οι Planet Of Zeus και η πορεία τους «τα λέει όλα».
Δεν ξέρω την απάντηση. Η γνώμη μου είναι ότι γίνεται σιγά - σιγά. Κερδίζεις την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου και καινούργιους fans. Είσαι αυτό που είσαι και απλά παίζεις, ρισκάροντας το πού θα βγει. Όπου κι αν βγει.
Πώς βλέπεις το κοινό απέναντι στην ελληνική σκηνή;
Είναι ωραία φάση. Είναι ωραίο να βλέπεις να έρχονται κι άλλα άτομα πέραν απ' τους φίλους σου. Έρχεται καινούριος κόσμος που σκέφτεται «Τι να κάνω σήμερα που θέλω να βγω; Α, έχει live. Θα πάω εκεί να πιω μια μπυρίτσα να δω και τι παίζει». Και έτσι, αρχίζει να δημιουργείται η σκηνή. Ο κόσμος, στην ουσία, την δημιουργεί. Ο κόσμος και οι μπάντες μαζί. Γιατί εφόσον έχουμε αυτό το κλίμα, στηρίζει και η μία μπάντα την άλλη. Αλληλοστηριζόμαστε.
Να αλληλοστηρίζεστε ναι, αλλά να μην στηρίζετε εσείς την ίδια σας την σκηνή. Σε κάθε live βλέπω όλο και περισσότερους μουσικούς στο κοινό, που στην ουσία συντελούν ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενο.
Για μένα, είναι καλό αυτό. Δείχνει αλληλεγγύη. Δεν είναι μόνο μουσικοί, υπάρχει και το κοινό. Δείχνει σεβασμό το να εμφανίζεται ένας μουσικός στο live σου, διότι απ' τη στιγμή που τον έχεις στηρίξει εσύ, θέλει να κάνει και εκείνος το ίδιο. Εξάλλου, ο μουσικός είναι και ακροατής. Το ότι εγώ παίζω σε μπάντα δεν σημαίνει ότι δεν θα πάω να δω κάποια άλλη, εγχώρια ή μη. Τους Turbonegro ας πούμε.
Οι οποίοι έρχονται και οσονούπω. Πώς σου φαίνεται το γεγονός ότι το πρόγραμμα συναυλιών είναι γεμάτο στις τόσο δύσκολες στιγμές της χώρας μας;
Είναι σίγουρα ελπιδοφόρο. Πρέπει να σταματήσουμε να έχουμε την ιδεολογία της Ψωροκώσταινας. Εδώ, βλέπεις μπάντες του εξωτερικού να θέλουν να επισκεφτούν την χώρα μας, επειδή έχουν μάθει τον ντόρο που γίνεται, και να το επιδιώκουν. Πολλές μπάντες που παίζουν έξω σε 200 άτομα, έρχονται εδώ και παθαίνουν σοκ. Οι Clutch λέγανε ότι δεν το έχουν ξανακάνει αυτό που είχαν κάνει με τους Planet.
Πώς και δεν βγάλατε video clip στο ομώνυμο του πρώτου δίσκου;
Είχαμε βγάλει στην αρχή, πριν βγει ο δίσκος, ένα lyric video στο "Love Is A Dog From Hell". Στη συνέχεια, είχαμε τόσα πολλά να τρέξουμε, μέσα και το video clip, που δεν προλαβαίναμε, μέχρι που πρόσφατα το ξανά σκεφτόμασταν. Όμως, από το να κάνουμε ένα clip για τον δίσκο τώρα, που έχουν περάσει 6-7 μήνες...
Ας το κάνουμε στον δεύτερο.
Ναι, χίλιες φορές να κάνουμε δύο στον δεύτερο δίσκο. Ένα ας πούμε πριν βγει και ένα μετά την κυκλοφορία του. Απλά να το κάνουμε στην ώρα του και να είναι επίκαιρο. Είναι οπτικοακουστικό μεν, αλλά το κάνεις για να προωθήσεις και το κομμάτι, τώρα που ο δίσκος έχει βγει, δεν έχει και κάποια σημασία.
Πώς σας φάνηκε που συμμετείχατε στο "The Unplugged Experience";
Σούπερ. Το γουστάραμε όλοι πάρα πολύ. Είχε συζητηθεί προ καιρού και ανυπομονούσαμε για να έρθει η ώρα.
Δεν φοβηθήκατε για το τι θα γίνει όταν χαθούν τα γκάζια του δίσκου;
Θέλαμε να χαθούν τα γκάζια του δίσκου. Όλοι είχαμε το κόλλημα του ότι δεν θέλαμε να πάρουμε, απλώς, μία ακουστική κιθάρα και να παίξουμε, ακριβώς, τα κομμάτια, αλλά τα riff να 'ναι σε ακουστική. Μέσα σ' έναν μήνα, με τρίωρες πρόβες την εβδομάδα, πιάσαμε και αλλάξαμε όλο μας το υλικό προκειμένου να προσαρμοστεί στο unplugged. Μας άρεσε πολύ η διαδικασία διότι το είδαμε από άλλη οπτική γωνία και νομίζω θα φανεί και στο video-άκι που θα βγει απ' το live. Δεν σου λέω ότι ήμασταν εξαιρετικοί, αλλά γουστάραμε εμείς που αλλάξαμε τον δίσκο μας.
Άρα, αυτή η εμπειρία μπορεί να έχει αποτυπωθεί και στις ηχητικές αλλαγές του δεύτερου δίσκου...
Ίσως. Έχει κάτι πιο χαλαρό ο δεύτερος δίσκος, αλλά τίποτα παραπάνω. Είμαστε μπάντα που της αρέσει να παίζει live και της άρεσε ο πειραματισμός της μιας φοράς, αλλά δεν ανταλλάζουμε τα γκάζια και τον ιδρώτα με το ακουστικό.
Επιφυλασσόμεθα όμως για τον τέταρτο, που θα έχετε βαρεθεί.
(γέλια) Ναι, μπορεί τότε. Αν και το καλύτερο είναι να υπάρχουν μικρές δόσεις πειραματισμού σε κάθε άλμπουμ. Δίσκο «γκαζάτο» με δύο κομμάτια να αράζεις.
Το σήμα- κατατεθέν (a.k.a ninja kicks) σου πώς προέκυψε;
(γέλια) Δεν ξέρω. Απλώς μου βγήκε. Μου βγαίνει. Έκανε το ξεκίνημα στις αρχές και μετά το υιοθέτησα. Το κάνω και το γουστάρω εκείνη τη στιγμή. Είναι σαν όντως να κλωτσάω κάτι και να εκτονώνομαι. Νιώθω ότι ταιριάζει και στα κομμάτια μας. Είναι σαν να διώχνω κάτι εκείνη τη στιγμή. Όλοι μας έχουμε κάτι χαρακτηριστικό που κάνουμε, αν μας παρατηρήσεις.
Πες ότι σε πέντε χρόνια τσακώνεστε άσχημα. Θα σκεφτόσουν μία σόλο καριέρα; «O Bob Mayridis και οι Ninja Kicks, αν θέλεις και live μπάντα».
(γέλια) Το όνομα είναι καλό. Μπορεί να το χρησιμοποιήσω αν γίνει αυτό το σενάριο, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν θα μ' άρεσε. Εκτός απ' το ότι μ' αρέσει η δυναμική μιας μπάντας, είμαι σε μία μπάντα που είμαστε παρέα και παίζουμε και περνάμε καλά. Αυτά που γράφουμε, τα γράφουμε όλοι μαζί και ούτε αδικείται κάποιος, ούτε αναδεικνύεται. Αν θελήσω να παίξω μόνος μου, θα πάρω την κιθάρα μου και θα κυκλοφορώ έξω και θα παίζω. Κρατάω, όμως και μια πισινή για όταν γεράσω και έχω βαρεθεί να βλέπω τα μούτρα των φίλων μου και αυτοί τα δικά μου, όπου μπορεί να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του. Αν και ελπίζω να κρατήσει για πολύ ακόμα.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
