Συνέντευξη Ayreon (Arjen Lucassen)

«Το νέο album δεν είναι κάτι που θα ακούσεις δύο φορές και μετά θα το βαρεθείς»

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 04/11/2013 @ 14:25
Κάθε νέο Ayreon άλμπουμ είναι σαν ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της  progressive rock / metal μουσικής, καθώς ο Arjen Lucassen καταφέρνει να δημιουργεί φανταστικές ιστορίες έχοντας ένα μοναδικό συνδυασμό μουσικών και τραγουδιστών. Όμως, όπως οι οπαδοί το γνωρίζουν ήδη, δεν πρόκειται μόνο για έναν απίστευτα ταλαντούχο μουσικό, αλλά επίσης για έναν από τους πιο ευγενικούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους στη μουσική βιομηχανία. Το "The Theory Of Everything" είναι ένα ακόμα highlight στην καριέρα του και η συζήτηση που είχαμε λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του είναι από αυτές τις κουβέντες που δε θέλεις να τελειώσουν. Σε αυτή την λεπτομερή συνέντευξη μπορείτε να διαβάσετε πολλές φοβερές ιστορίες που μοιράστηκε μαζί μας ο Arjen και σχεδόν όσα χρειάζεται να γνωρίζετε για το νέο άλμπουμ του.

Arjen LucassenΓεια σου Arjen. Χαίρομαι που ξαναμιλάμε. Πώς είσαι;
Είμαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ, εσύ;

Και εγώ καλά. Φαντάζομαι νιώθεις ανακουφισμένος και αγχωμένος ταυτόχρονα, όσο πλησιάζει η κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, σωστά;
Δεν νιώθω καμία ανακούφιση, μόνο άγχος... (γέλια). Μου αρέσει πολύ να δουλεύω πάνω σε ένα άλμπουμ, αλλά όταν το τελειώνω ξεκινάνε τα νεύρα. Είναι απαίσιο. Ονομάζω αυτήν την περίοδο «η δική μου μαύρη τρύπα». Είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενος όταν δουλεύω πάνω σε κάτι, και όταν το τελειώνω είμαι ξαφνικά σε φάση «ω, Θεέ μου»...  Τη στιγμή που δουλεύω κάτι σκέφτομαι «είναι καταπληκτικό, είναι θαυμάσιο, θέλω να το ακούσει όλος ο κόσμος και να όλοι θα με αγαπήσουν» (γέλια). Αλλά, μετά, το στέλνω στη δισκογραφική εταιρία και πρέπει να περιμένω για τρεις μήνες. Και έπειτα ακούς τις πρώτες αντιδράσεις του κόσμου που είναι σε στυλ «Ναι, wow, είναι πολλή μουσική και πρέπει να τη συνηθίσουμε» και εγώ σκέφτομαι «Γαμώτο, ήθελα να το αγαπήσετε αμέσως» (γέλια). Αυτήν τη στιγμή είναι μία αγχώδης περίοδος, αλλά πάντοτε είναι έτσι, το έχω συνηθίσει.

Arjen LucassenΦαντάζομαι αυτό είναι ένα σύμπτωμα τελειομανίας...
Ω ναι! Είμαι φρικτά τελειομανής. Είναι απαίσιο. Είναι ταυτόχρονα ευλογία και κατάρα.

Να είμαι ειλικρινής περίμενα αυτήν την απάντηση από εσένα...
Ναι, κάθε φορά τα ίδια, (γέλια)...

Πριν ξεκινήσουμε την κουβέντα μας πάνω στο νέο άλμπουμ, θα ήθελα να πω πως είμαι πραγματικά χαρούμενος που σου άρεσε το άρθρο μας για το progressive metal και να σε ευχαριστήσω για τις ιστορίες που μας έδωσες για τα άλμπουμ σου που βρίσκονται σε αυτό. Ήταν καταπληκτικές.
Κανένα πρόβλημα...

Λοιπόν, πρέπει να σε συγχαρώ για τη δημιουργία ενός ακόμη περιπετειώδους και απαιτητικού άλμπουμ.
Σ' ευχαριστώ!

Arjen LucassenΥπάρχει κάτι που αποκαλώ «Το ποιοτικό standard των Ayreon» και πιστεύω πως είναι παρόν σε όλη τη μουσική του δίσκου, και αυτό κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό. Θέτεις κάποια συγκεκριμένα standard στην ποιότητα κάθε άλμπουμ των Ayreon;
Όχι, δεν θέτω κανένα standard! Πραγματικά! Όχι, κανένα απολύτως. Απλά, ξεκινάω και το αφήνω να δω που θα με πάει. Δεν έχω κάποιο πλάνο όταν ξεκινάω κάτι. Αφήνω απλά την έμπνευσή μου να με καθοδηγήσει και δεν σκέφτομαι τίποτα, ειλικρινά. Νομίζω για αυτόν τον λόγο κατέληξα με 4 τραγούδια διάρκειας μεγαλύτερης των 20 λεπτών. Πολλοί άνθρωποι με ρωτάνε «Το έκανες αυτό λόγω των Yes και του "Tales From Topographic Oceans";» και εγώ απαντάω όχι. Δεν είχα ιδέα ότι θα κάνω κάτι τέτοιο όταν όλα ξεκίνησαν. Συνήθως, δεν ξέρω ούτε το τί project θα είναι. Όπως είπες, είμαι τελειομανής, έτσι οποιοδήποτε project ξεκινήσω θέλω να είναι εξαιρετικό, επομένως υποθέτω πως θέτω στον εαυτό μου τα ίδια standard κάθε φορά, ανεξαρτήτως του project.

Θα συμφωνήσω, πάντως, πως οι οπαδοί σου θα ζοριστούν. Θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο οπαδό της μουσικής σου και ακόμη και για εμένα μου ήταν δύσκολο να ακολουθήσω τις συνεχείς αλλαγές και το πλήθος των πληροφοριών αρχικά. Πιστεύεις πως αυτό θα δυσκολέψει ορισμένους ακροατές;
Ναι φυσικά! Βασικά, μπορεί να ακουστεί αλαζονικό, αλλά θεωρώ πως οι οπαδοί θα το αποδεχτούν. Θα ξέρουν πως πρέπει να συνηθίσουν το έργο μου και πως θα πρέπει να το πάρουν σπίτι, να αγοράσουν αυτό το πανέμορφο πακέτο και να έχουν έτσι όλους τους στίχους και όλο το artwork και είτε να το παίξουν στη διαπασών στα ηχεία είτε να καθίσουν με τα ακουστικά και να ακολουθήσουν τους στίχους. Την πρώτη φορά θα σκεφτούν «Χμ, μπορεί να μου αρέσει αυτό (γέλια)», και μετά θα το ξανακούσουν και τη δεύτερη φορά θα πουν «Αρχίζει να το καταλαβαίνω τώρα». Την τρίτη φορά θα σκεφτούν «Γίνεται όλο και καλύτερο». Πιστεύω πως οι οπαδοί μου το ξέρουν αυτό. Αλλά, θα είναι δύσκολο να κερδίσω νέους οπαδούς έτσι. Ο κόσμος θα πρέπει σίγουρα να το συνηθίσει στην αρχή και θα πρέπει να επιμείνει. Όταν το κάνουν, πιστεύω θα αξίζει τον κόπο. Δεν είναι κάτι που θα ακούσεις δύο φορές και μετά θα το βαρεθείς. Πρέπει να το αφήσεις να ωριμάσει. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους αρέσουν οι προκλήσεις.

Ayreon - The Theory Of EverythingΚατά τη γνώμη μου, τα πιο απαιτητικά στοιχεία του άλμπουμ είναι πρώτον ότι δεν περιέχει πολλά συμβατικά ρεφρέν και δεύτερον πως δεν υπάρχουν αφηγηματικά τραγούδια, μόνο διάλογοι που εκτυλίσσονται μεταξύ των τραγουδιστών. Στα προηγούμενα άλμπουμ υπήρχαν περισσότερα ρεφρέν ή πιο παραδοσιακές δομές, ενώ σε αυτό εδώ πρέπει να πας αποκλειστικά με τη ροή της μουσικής.
Ναι. Αυτό που ήθελα ήταν να αφηγηθώ μία ιστορία. Και δεν θεωρώ πως τα ρεφρέν ταιριάζουν σε μία ιστορία. Όπως και στην πραγματική ζωή, δεν θα επαναλάβεις την ίδια πρόταση ξανά και ξανά (γέλια). Επιπλέον, δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω δύσκολες λέξεις στους στίχους. Δεν ήθελα να είναι αινιγματικοί- φυσικά το τέλος είναι αινιγματικό, αλλά ήθελα να είναι εύκολο για κάποιον να ακολουθήσει όλη την ιστορία. Γι' αυτόν τον λόγο έβαλα τις μικρές ιστορίες στο ενδιάμεσο των στίχων, όπου επεξηγούμε διάφορα. Θέλω ο κόσμος να καταλαβαίνει τι γίνεται. Για αυτό δεν έδωσα στους χαρακτήρες όνομα, για παράδειγμα. Είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις αν πρέπει να χρησιμοποιήσεις όλα αυτά τα ονόματα. Ήθελα καθαρούς χαρακτήρες με καθαρές προσωπικότητες. Σχετικά με την αφήγηση, που ανέφερες, είναι άνθρωποι που μιλάνε με τραγουδιστή φωνή και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο. Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις στίχους αρκετά απλούς και να ακούγονται σαν να μπορούσες να τους πεις στην πραγματική ζωή. Αυτό είναι πραγματικά ζόρικο, και δεν το περίμενα.

Όπως και να' χει, αυτό που λαμβάνω από αυτό το άλμπουμ είναι πως ήθελες να προσφέρεις κάτι εντελώς διαφορετικό και αν ο στόχος σου ήταν αυτός τότε το κατάφερες. Πρόκειται για μία ολοκαίνουργια προσέγγιση από εσένα...
Ναι, σε μεγάλο βαθμό. Και αυτό επειδή με το τελευταίο άλμπουμ των Ayreon (σ.σ.: "01011001") είχα ήδη πει πως «αν κάνω ένα ακόμη δίσκο για τους Ayreon -κάτι που σίγουρα θα κάνω- πολλά πράγματα θα πρέπει να είναι διαφορετικά». Κατ' αρχάς, θα πρέπει να είναι μία ολοκαίνουργια ιστορία. Έπειτα θα πρέπει να δουλέψω με μουσικούς με τους οποίους δεν έχω ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν- τουλάχιστον όλοι οι τραγουδιστές να είναι άτομα με τα οποία δεν έχω δουλέψει ξανά μαζί τους. Και τέλος θέλω έναν διαφορετικό τρόπο δουλειάς. Ξέρεις, θέλω όλα αυτά τα στοιχεία διαφορετικά, γιατί η μουσική βασικά θα είναι η ίδια (γέλια).  Ο ήχος των Ayreon είναι πολύ αναγνωρίσιμος. Αναγνωρίζετε το Hammond και όλους τους τραγουδιστές κλπ. Οι Ayreon έχουν έναν συγκεκριμένο ήχο και πάντα θα έχουν τον ίδιο, οπότε δε θα προσπαθήσω να το αλλάξω αυτό. Αν τον αλλάξω θα δώσω στο project ένα νέο όνομα, όπως Star One ή Guilt Machine ή κάτι άλλο. Αλλά, αν είναι Ayreon θα πρέπει να ακούγεται σαν Ayreon, οπότε θα πρέπει να βρω άλλα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν. Ναι, ο τρόπος δουλειάς ήταν πολύ διαφορετικός αυτή τη φορά, απλά μπήκα στο στούντιο και έγραψα όλο το άλμπουμ με χρονολογική σειρά επιτόπου, και αυτός είναι ο λόγος που κατέληξα με 4 πολύ μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια. Πολλά πράγματα διαφοροποιήθηκαν αυτήν τη φορά στον τρόπο που δουλεύω.

Arjen LucassenΛοιπόν, από όλα τα άλμπουμ σας, αυτό είναι προφανώς το ένα που έχει φτιαχτεί για να ακουστεί από βινύλιο. Είναι ξεκάθαρα τέσσερα τραγούδια για τις 4 πλευρές του διπλού άλμπουμ, όπως έχεις ήδη παραδεχτεί. Πρόκειται για ότι πλησιέστερο μουσικά έχεις προσεγγίσει στα 70s;
Πιθανότατα ναι. Πιθανότατα, γιατί έχω όλους τους ήρωες μου από τους Yes, τους Genesis, τους Emerson,Lake And Palmer, τους King Crimson... Έτσι, φυσικά δίνει άμεσα αυτήν την αίσθηση των 70s. Όμως δεν ξέρω, πέρα από αυτό, μουσικά διαφέρει από τα προηγούμενα άλμπουμ. Το "01011001" ήταν πολύ πιο σκοτεινό, πολύ πιο βαρύ, πολύ πιο industrial, αλλά πιστεύω πως το "Into The Electric Castle" ήταν επίσης πολύ progressive. Ξέρεις, δεν είχε τόσα πολλά μέρη με φωνητικά, όσο ορχηστρικά μέρη. Αλλά ναι, αυτός ο δίσκος με το συνδυασμό όλων αυτών των καλλιτεχνών από τα 70s, σίγουρα έχει την αίσθηση αυτής της δεκαετίας, η οποία μου αρέσει. Η πολύ διαφανής μουσική. Όχι μία παραγωγή όπου έχει όλους αυτούς τους «τοίχους από κιθάρες» (σ.σ.: guitar walls) και διάφορα άλλα.Έχει να κάνει με το να ακούς του ανθρώπους που παίζουν. Αν ακούσεις το βιολί, πρόκειται για ένα βιολί. Όταν ακούς την κιθάρα, ακούς μια κιθάρα. Όπως ακριβώς μου άρεσε στα 70s.

Διαίρεσες τα τέσσερα τραγούδια σε 42 μέρη, σαν φόρο τιμής στο "The Hitchhiker’s Guide To The Galaxy",  όμως υποθέτω πως ο ακροατής έχει καλύτερη εικόνα αν ακούσει ολόκληρα τα 4 κομμάτια ολοκληρωμένα, σωστά;
Ναι, ναι! Βασικά αυτή ήταν μία απόφαση της τελευταίας στιγμής. Είχαμε 4 μεγάλα κομμάτια και τα έπαιξα σε κάποιους ανθρώπους. Το κοινό μου ήταν ο αδερφός μου, η πρώην γυναίκα μου, ο μάνατζέρ μου. Και όλοι -δηλαδή σχεδόν όλοι- είπαν «Αυτά τα 4 μεγάλα τραγούδια είναι σα να πρέπει κανείς να ανέβει ένα βουνό. Πώς θα σου φαινόταν να τα διαιρούσες σε μικρότερα κομμάτια;» Επιπλέον κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε τους ακροατές να πηγαίνουν σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Για την ακρίβεια, αν τους αρέσει ένα σημείο πολύ, ή θέλουν να ακούσουν το σόλο του Keith Emerson, τότε απλά θα χρειάζεται να προχωρήσουν στο νο 8. Οπότε, το σκέφτηκα και είπα «Ναι, μάλλον θα το κάνω αυτό, γιατί στην ουσία δεν επηρεάζει καθόλου τη μουσική. Η μόνη αλλαγή θα είναι πως αν κοιτάζεις το στερεοφωνικό σου θα δεις την αλλαγή στο νούμερο. Αυτό είναι όλο. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησα να υποδιαιρώ και κατέληξα με 39 κομμάτια. Ξαφνικά σκέφτηκα «Ω, είναι πολύ κοντά στα 42 (γέλια)! Θα ήταν υπερβολικά cool να μπορούσα να το διαιρέσω σε 42 κομμάτια». Δούλεψα πάνω σε αυτό και από ένα σημείο και μετά μου άρεσε και σκέφτηκα πως είναι πάρα πολύ cool για να μην το κάνω.

Arjen LucassenΈχεις μια τάση για τέτοια κολλήματα, ε; (σ.σ.: nerd things)
Είμαι ένας κανονικότατος «σπασίκλας» (ω ναι). Ω ναι! (γέλια). Απόλυτα! Δεν μπορώ να το αρνηθώ αυτό.

Υπάρχουν ορισμένα σημεία που με κάνουν να πιστεύω πως το "The Theory Of Everything" μοιάζει με το "The Human Equation". Να αναφέρω μερικά ώστε να μου πεις αν έχω δίκιο;
Ok!

Πρώτον, η ομάδα μουσικών περιλαμβάνει ανθρώπους με τους οποίους δεν είχες ξαναδουλέψει ποτέ για τους Ayreon...
Όντως!

Δεύτερον, υπάρχει ένας κεντρικός χαρακτήρας και γύρω από αυτόν ένα κορίτσι, ένας φίλος/εχθρός και ένας γονιός. Και ας μην αναφέρω τα προβλήματα στη σχέση πατέρα-γιου...
(Γέλια) Πολύ καλά!

Τρίτον, δεν είναι μία ξεκάθαρα sci-fi ιστορία...
Ναι, σωστά.

Και υπάρχει και ένα μέλος των Dream Theater, (γέλια)
Ok, το πέτυχες αυτό (γέλια). Είμαι σίγουρος πως μπορείς να εντοπίσεις και άλλα. (γέλια)

Arjen LucassenΝαι, ίσως. Λοιπόν, θα μπορούσε το concept αυτού του άλμπουμ να πλησιάζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε αυτό του "Human Equation";
Ναι. Φυσικά, επειδή ξέρεις ότι όλα τα υπόλοιπα άλμπουμ των Ayreon είναι ξεκάθαρη επιστημονική φαντασία. Βαρύ sci-fi ή σχετικά με το διάστημα. Αυτοί οι δύο δίσκοι έχουν να κάνουν με το ανθρώπινο μυαλό. Η διαφορά είναι πως με το "The Human Equation" πολλοί άνθρωποι μπορούσαν να ταυτιστούν με την ιστορία. Πήρα τόσα πολλά emails από ανθρώπους, τους οποίους βοήθησα πραγματικά. Ανθρώπους που ήταν καταθλιπτικοί και άκουσαν το άλμπουμ και αναγνώρισαν πολλά στοιχεία από τις ζωές τους. Και τους βοήθησε ειλικρινά. Είναι υπέροχο να παίρνω μηνύματα όπως αυτά, να παίρνω τέτοια mail, να ακούω ότι κατάφερα να βοηθήσω κόσμο. Και φυσικά δεν το είχα αυτό με το "01011001". Ήταν ένα γιγαντιαίο δημιούργημα επιστημονικής φαντασίας σχετικά με έναν περίεργο πλανήτη Υ και εξωγήινους που έχασαν τα συναισθήματά τους, έτσι δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που θα μπορούσαν να ταυτιστούν με κάποιον ήρωα του "01011001". Έτσι, ήθελα να επιστρέψω σε αυτήν την αίσθηση που μου άφησε το "The Human Equation", ότι οι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες. Ακόμη, ήθελα όλοι οι χαρακτήρες στην ιστορία να έχουν ξεκάθαρα κίνητρα. Να είναι κατανοητό αυτό που κάνουν. Όλα έπρεπε να έχουν λογική. Πιστεύω πως στιχουργικά επιστρέφει σίγουρα στο "The Human Equation", ενώ μουσικά επιστρέφει στο "Into The Electric Caste", καθώς έχει λιγότερους τραγουδιστές και περισσότερα ορχηστρικά μέρη, και είναι πιο proggy υποθέτω.

Ας μιλήσουμε τώρα για τους καλεσμένους του δίσκου, εντάξει;
Φυσικά!

Με κάθε σεβασμό προς του υπολοίπους, η συμμετοχή των Steve Hackett, Keith Emerson και Rick Wakeman επισκιάζει λίγο τους άλλους συμμετέχοντες, καθώς είναι πραγματικά rock είδωλα...
Αυτό είναι αλήθεια...

Υποθέτω πως ήρθες σε επαφή με τον Steve Hackett μέσω της Inside Out...
Σωστά...

Rick Wakeman - Arjen Lucassen...αλλά πες μας λίγο πώς τους έπεισες να πάρουν μέρος στο άλμπουμ...
Λοιπόν, τον Rick Wakeman, τον ήξερα ήδη... Ω, πριν πόσο καιρό γνωριστήκαμε; Ήταν μάλλον πριν 10 χρόνια και μου απένειμε ένα βραβείο. Βραβεύτηκα από το site Classic Rock στην Αγγλία και πήγα εκεί και ήταν εκείνος που μου παρέδωσε το βραβείο. Ήταν η μεγάλη εκδήλωση και εκείνος παρουσίασε το βραβείο μου. Έτσι, την επόμενη μέρα πήραμε πρωινό μαζί στο ξενοδοχείο και ήξερε όντως τη μουσική μου. Βασικά, είχε αγοράσει το "Into The Electric Castle". Και αυτός είναι ο λόγος που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τον Damian Wilson, καθώς ο τελευταίος είχε κάνει κάποιες περιοδείες μαζί του. Ήξερε τη μουσική μου και εκείνη την περίοδο δεν μπορούσα να τον πείσω, ή αυτός δεν είχε αρκετό χρόνο για να συνεισφέρει κάτι, εγώ όμως συνέχισα να προσπαθώ. Αυτήν την φορά ήρθα εκ νέου σε επαφή μαζί του και είπα: «Λοιπόν, έχω τρία μέρη για εσένα. Ένα μέρος με πιάνο, ένα metal για ένα solo και ένα prog μέρος για solo επίσης. Ίσως μπορείς να τα ακούσεις, και αν σου αρέσει κάποιο από αυτά να το κάνεις για μένα.» Του τα έστειλα και δύο εβδομάδες μετά μου έστειλε και τα τρία μέρη! Τα έκανε όλα! Δεν ήταν υποχρεωμένος. Αυτός ο τύπος είναι απλά τρομακτικός, είναι τόσο υπέροχος, είναι ένας πλήρης μουσικός. Είναι μία πολύ ζωντανή ψυχή που παίζει σπουδαίες μελωδίες και σπουδαίους ήχους. Για εμένα είναι μία απόλυτη ευφυΐα. Και για τον Keith Emerson προσπάθησα πολύ και μάλιστα ήταν να ηχογραφήσει για το "The Universal Migrator". Πριν πόσο καιρό ήταν αυτό; Δέκα χρόνια πάνω κάτω; Θα πετούσα στο L.A. μόνο και μόνο για να τον ηχογραφήσω, αλλά την τελευταία στιγμή είπε πως δεν μπορεί να το κάνει. Αυτή τη φορά ένας άλλος τύπος, ο πληκτράς των Sound Of Contact, ο Dave Kerzner, επρόκειτο να ηχογραφήσει μαζί του, να πάρει samples από το  synthesizer του για κάποια δείγματα που ετοίμαζε. Και τότε μου είπε «Να ρωτήσω τον Keith αν θέλει να παίξει κάτι για εσένα;» Και απάντησα «Ναι φυσικά. Παρακαλώ παίξε του κάτι από το σόλο άλμπουμ μου, το κομμάτι "Lost In The New Real", το οποίο είναι ένα δεκάλεπτο, πολύ proggy τραγούδι. Και όταν ο Kerzner το έκανε, ο Keith είπε «Wow, αυτός  ο τύπος είναι φοβερός» (γέλια). Για εμένα, το να ακούω τον ήρωα των παιδικών μου χρόνων να λέει κάτι τέτοιο ήταν σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Έτσι, λοιπόν, συμφωνήσαμε να πάρει μέρος στο δίσκο, αλλά ξεκαθάρισα πως θέλω να παίξει με το modular moog. Ήθελα τον ήχο που είχε στο "Lucky Man". Αυτόν τον τεράστιο ήχο. Και απάντησε «Κανένα πρόβλημα, φίλε, θα το έχεις.» Και αυτή είναι η ιστορία της συνεργασίας μου με αυτούς τους δύο.

Arjen Lucassen - Tommy KarevikΧαίρομαι πολύ που έδωσες τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Tommy Karevik και ελπίζω να έχεις ακούσει τη δουλειά του στους Seventh Wonder, επειδή κατά τη γνώμη μου εκεί είναι που πραγματικά το ταλέντο του λάμπει. Τί σε οδήγησε σε αυτήν την απόφαση;
Πολλοί οπαδοί μου τον πρότειναν, όταν ήταν στους Seventh Wonder, πριν πάει στους Kamelot. Κάθε μέρα παίρνω τόσες προτάσεις που δεν έχω το χρόνο να τις ακούσω όλες. Αλλά μετά, σε κάποιο σημείο μπήκε στους Kamelot και σκέφτηκα «Λοιπόν, ήρθε η ώρα να ακούσω αυτόν τον τύπο. Πρέπει να είναι καλός για να γίνει μέλος των Kamelot.» Άκουσα λοιπόν το άλμπουμ των Kamelot και μου άρεσε πραγματικά, και όπως είπες και εσύ, ήμουν πολύ περίεργος να ακούσω πώς ήταν με τη δική του μουσική στους Seventh Wonder, εκεί όπου είναι ο εαυτός του. Απλά ενθουσιάστηκα, του έστειλα ένα μήνυμα στο Facebook και νομίζω μου απάντησε μέσα σε μία ώρα. Μου είπε «Γεια σου φίλε, ξέρω τη μουσική σου, θα μου άρεσε πολύ να είμαι μέρος της.» Κανένα πρόβλημα. Ήρθε και ήταν εκπληκτικός. Φυσικά, παίζει το ρόλο του παιδιού-θαύματος, (Prodigy) κάτι που του ταιριάζει, γιατί είναι όντως ένα θαυμάσιο ταλέντο. Πραγματικά, πραγματικά. Δεν έμαθε ποτέ μουσική, απλά κάθεται εκεί και ακούει, και μετά το τραγουδάει τέλεια με τόσο συναίσθημα. Έχει γίνει επίσης πολύ καλός μου φίλος, είναι ένας απλός τύπος, τόσο αληθινός, δεν υπάρχει τίποτα υποκριτικό σε αυτόν τον άνθρωπο. Ελπίζω να ξαναδουλέψω μαζί του και στο μέλλον, γιατί αυτή η συνεργασία ήταν μεγάλη επιτυχία.

JB - Arjen LucassenΈχουμε ακούσει τον JB να τραγουδάει epic metal με τους Grand Magus και hard rock με τους Spiritual Beggars, και ήταν υπέροχο να τον ακούμε και σε πιο progressive πράγματα. Κάνει τη διαφορά κατά τη γνώμη μου...
Είναι τέλειο, γιατί άκουσα αυτή τη φωνή για την πρώτη φορά στους Spiritual Beggars. Νομίζω ήταν το άλμπουμ "Demons", ειδικότερα το τραγούδι "No One Heard" και σκέφτηκα «Ω Θεέ μου, αυτή η φωνή! Πρέπει να έχω αυτή τη φωνή!» Έτσι, τον είχα ζητήσει για τα προηγούμενα άλμπουμ και η δισκογραφική μου είχε πει «Όχι, δεν θα το κάνει, δεν έχει χρόνο, δουλεύουμε για την καινούργια του μπάντα.» Και τον ρώτησα άλλη μία φορά για αυτό το άλμπουμ και μου είπε όχι. Λίγο μετά, ανακάλυψε πως ήμουν σε μία μπάντα που λεγόταν Bodine το 1981. Είχαμε γράψει ένα τραγούδι που λεγόταν "Black Star Rising" και ήταν ένα από τα πλέον αγαπημένα του κομμάτια (γέλια). Όταν ήταν μικρός το ηχογράφησε από το ραδιόφωνο σε μία κασέτα και αυτό ήταν ένα τραγούδι που είχα συνθέσει εγώ! Το ανακάλυψε και θεώρησε ότι ήταν ωραία φάση. Είπα «Ας μιλήσουμε στο τηλέφωνο». Έτσι τον κάλεσα και του εξήγησα τα πάντα, και απάντησε «αυτό που κάνεις είναι πολύ διαφορετικό και δεν θα το κάνω.» Έπρεπε πραγματικά να προσπαθήσω πολύ για να τον πείσω. Έπρεπε να πω, «φυσικά είναι διαφορετικό, αλλά γι' αυτό πρέπει να το κάνεις. Επειδή η φωνή σου θα ακουστεί τόσο τέλεια σε ένα διαφορετικό περιβάλλον.» Προς το τέλος της συνομιλίας καθόταν πολύ σιωπηλός και σε ένα σημείο μου είπε «Παλιομαλάκα!» «Γιατί; Εγώ τί έκανα;» «Με έπεισες, ρε παλιομαλάκα!» (γέλια). Ήρθε εδώ. Δεν κάνει ποτέ τέτοια πράγματα. Δεν είναι του στυλ του και ήταν τόσο νευρικός, αλλά δεν υπήρχε κανένας λόγος, γιατί μόλις ξεκίνησε να τραγουδάει ανατριχιάσαμε όλοι. Και φυσικά, όταν τελείωσε μου είπε «Ευχαριστώ που με έπεισες. Είμαι πραγματικά χαρούμενος που το έκανα αυτό.»

Christina Scabbia - Arjen LucassenΩραία ιστορία! Άλλη μία έκπληξη ήταν η ερμηνεία της Christina Scabbia, καθώς ήμουν σκεπτικός στην αρχή, όταν έμαθα ότι είναι στο άλμπουμ, και επίσης σκέφτηκα πως η φωνή της Sara Squadrani είναι πολύ παρόμοια με αυτή της Scabbia.  Έμεινες και εσύ έκπληκτος ή το περίμενες να είναι τόσο καλή; Επίσης, είναι το "Mirror Of Dreams" το νέο "Valley Of The Queens";
(γέλια). Πρώτον, για να απαντήσω τη δεύτερη ερώτηση, το ελπίζω. Επειδή οι άνθρωποι αγαπούν το "Valley Of The Queens". Επίσης, κάθε άλμπουμ έχει ένα "Valley Of The Queens". Στο "01011001" ήταν το "Web Of Lies" και κάθε δίσκος έχει κάποιο κομμάτι που να είναι περίπου το "Valley Of The Queens", ξέρεις, αυτό το μυστηριώδες μικρό κομμάτι. Και σίγουρα αυτό είναι το "Valley Of The Queens" του τωρινού άλμπουμ. Ελπίζω πως θα αρέσει πολύ, γιατί είναι πάντα ένα από τα αγαπημένα του κόσμου. Η Christina, ναι, δεν ήξερα ότι είναι τόσο καλή. Σίγουρα δεν είχα ιδέα. Την προσέγγισα για πρώτη φορά για το "The Human Equation", και είχα γράψει το ρόλο της Passion για αυτή βασικά. Αλλά την τελευταία στιγμή έπρεπε να πάει στο Ozzfest. Στην πραγματικότητα εκεί τη γνώρισα. Θα συναντούσα τον Mikael Akerfeldt. Τη γνώρισα και ήξερε για τους Ayreon και είχαμε πει να συνεργαστούμε κάποια στιγμή. Έτσι, επειδή το "The Human Equation" δεν δούλεψε, τη ρώτησα ξανά για αυτό το άλμπουμ, καθώς χρειαζόμουν μία δυνατή γυναικεία φωνή για το ρόλο της μητέρας και πραγματικά πίστευα πως θα ταιριάξει. Άκουσε τα τραγούδια και είπε «Nαι, είναι τόσο διαφορετικά από αυτά που τραγουδάω συνήθως, αλλά αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που θα το κάνω αυτό. Επειδή θέλω να δείξω στον κόσμο πως μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα πέρα από τους Lacuna Coil. Και αυτός είναι ένας τρόπος για εμένα να το αποδείξω.» Και ήρθε εδώ και ήταν πραγματικά πολύ-πολύ καλή. Πολύ γρήγορη στη συνεργασία, καταλάβαινε τις μελωδίες εύκολα, επιπλέον είναι πολύ δυνατή τραγουδίστρια και με πολύ συναίσθημα επίσης. Έγινε όντως η «μητέρα», ήθελε να ξέρει πλήρως τί γίνεται στην ιστορία και μετά έμπαινε στην ουσία του ρόλου. Υποδυόταν πραγματικά. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για αυτόν τον δίσκο. Ήθελα οι τραγουδιστές σχεδόν να υπερβάλουν στο πώς υποδύονται τον χαρακτήρα τους, να έχουν πολύ συναίσθημα, καθώς πρόκειται για μία πολύ συναισθηματική ιστορία. Άρα ναι, δεν ήξερα ότι είναι τόσο καλή.

Μόλις σήμερα ανακοινώθηκε πως η Floor Jansen και ο Troy Donockley μπήκαν στους Nightwish ως μόνιμα μέλη της μπάντας...
Ω, δεν το ήξερα! Αυτό είναι υπέροχο!

...και δεδομένου πως ο Marco είναι επίσης στο άλμπουμ, αυτό σε κάνει να σχετίζεσαι υπερβολικά με τους Nightwish, έτσι δεν είναι; Κατά τη γνώμη μου, βοήθησες τη Floor να χτίσει το όνομά της και οι καλύτερες ερμηνείες της είναι σε συνεργασία μαζί σου.
Τέλεια!

Arjen Lucassen - Marco HietalaΝιώθεις να σχετίζεσαι πολύ με τους Nightwish τώρα;
Ε λοιπόν, κάνουν τρελές πωλήσεις, οπότε θα με πείραζε καθόλου (πολλά γέλια)! Αν πωλούσα και εγώ με το ρυθμό που πουλάνε αυτοί θα ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, άρα σίγουρα (γέλια). Εννοώ, έχω δουλέψει με τη Floor πολύ πριν μπει στους Nightwish και ήμουν σε επαφή με τον Marco πριν η Floor γίνει μέλος τους. Και φυσικά, ξέχασες ότι έχω τον Troy στο δίσκο, επομένως υπάρχει και τρίτος σύνδεσμος...

Σου είπα ότι και αυτός επίσης έγινε μόνιμο μέλος της μπάντας...
Ω, δεν το κατάλαβα! Τέλεια, τέλεια! Όμως, ήρθα σε επαφή με τον Marco πριν 4 ή 5 χρόνια. Για την ακρίβεια, ένας δημοσιογράφος μου είπε πως η μουσική μου αρέσει στον Marco, και έτσι είπα στο δημοσιογράφο «την επόμενη φορά που θα μιλήσεις μαζί του, παρακαλώ πες του να επικοινωνήσει». Έτσι ο Marco ήρθε σε επαφή και μου είπε πως είναι μεγάλος θαυμαστής του “Dream Sequencer”, κάτι που με εξέπληξε, καθώς είναι η πιο progressive και η πιο soft δουλειά μου με τους Ayreon. Κάποια στιγμή ετοιμαζόταν να παίξει στο Guilt Machine αλλά για κάποιο λόγο δεν προχώρησε. Για το τωρινό άλμπουμ χρειαζόμουν έναν πολύ κακό τύπο και φυσικά με τη φωνή του ταίριαζε υπέροχα. Ήταν ιδανικός για το ρόλο. Ήταν ο πρώτος τραγουδιστής που εμφανίστηκε και ξαφνικά σκέφτηκα «Ω Θεέ μου, υπάρχει ένας χαρακτήρας, και αυτή εδώ θα είναι μία καταπληκτική ιστορία.» Ξαφνικά, κατάλαβε όλα τα συναισθήματα και η ιστορία ζωντάνεψε. Ήταν μία σπουδαία στιγμή.

Ω ναι, ταίριαξε σαν γάντι στον χαρακτήρα...
Ναι, απολύτως.

Michael Mills - Arjen LucassenΤελευταίος, αλλά εξίσου σημαντικός, ο  Michael Mills μοιάζει σαν μία σπουδαία ανακάλυψη. Πώς ήρθες σε επαφή μαζί του;
Διαβάζω πολλά περιοδικά και πάντα σημειώνω τα συγκροτήματα που με ενδιαφέρουν, και μπορεί να είναι αχρείαστη πληροφορία, αλλά τα διαβάζω όλα αυτά τα περιοδικά στην τουαλέτα και μετά κάθομαι και κάνω ολόκληρες λίστες. Όταν μετά από κάποιες εβδομάδες έχω μερικές λίστες με εκατοντάδες μπάντες, κάθομαι στο youtube και τις τσεκάρω. Και ένα από αυτά τα συγκροτήματα ήταν οι Toehider, οι οποίοι περίμενα να ακούγονται σαν παλαιοί Queen, όπως στην περίοδο του "Queen II", που είναι και η αγαπημένη μου. Τους άκουσα και είπα «Είναι όντως καλοί. Μου αρέσουν τα πάντα σχετικά με αυτούς». Εκείνη τη στιγμή, στα δεξιά του Youtube, εκεί που υπάρχουν όλα αυτά τα προτεινόμενα video είδα έναν περίεργο τύπο, που φορούσε ένα μικρό καπέλο και έπαιζε το "Thick As A Brick" σε ένα αναποδογυρισμένο μπουζούκι. Και ήταν άψογος. Αυτό με οδήγησε σε έναν περίεργο τύπο που έκανε μία ακουστική διασκευή του "Bohemian Rhapsody", με μία ακουστική κιθάρα, με μία μόνο προσπάθεια. Άφησα ένα σχόλιο, «Έι, φίλος, πολύ καλή δουλειά», και μου απάντησε «Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου, σε ευχαριστώ». Ήρθα σε επαφή μαζί του και όπως αποδείχθηκε, αυτός ήταν ο τύπος που τραγουδούσε στους Toe Hider. Αυτή ήταν πολύ μεγάλη σύμπτωση και τον ρώτησα αμέσως «Θα σε ενδιέφερε να τραγουδήσεις στο επόμενο άλμπουμ μου;» Δεν είχα ξεκινήσει καν να δουλεύω για τους Ayreon σε εκείνο το σημείο. Απάντησε «Φυσικά, ό,τι και να είναι, θα έρθω από εκεί.» Έτσι ήρθε από την Αυστραλία και έμεινε εδώ για ένα μήνα, παρόλο που εγώ τον χρειαζόμουν για μόνο δύο μέρες! Αλλά μου είπε «Μπορείς να επιλέξεις το πότε θα έρθω» (γέλια). Έμεινε κάπου στο Άμστερνταμ και δούλευε πάνω σε στίχους, και εγώ αγχώθηκα πραγματικά. Ξέρεις, έχω δουλέψει με τον Bruce Dickinson, τον Russell Allen, με όλους αυτούς τους stars και δεν είχα αγχωθεί καθόλου, αλλά αυτή τη φορά ήμουν πραγματικά αγχωμένος. Επειδή αυτός ο περίεργος τύπος από το youtube είχε έρθει, και μπορεί ίσως  να ανακάλυπτε πως είμαι ένας απλός βλάκας...

Arjen LucassenΝαι, ναι, καλά... (γέλια)
Ειλικρινά, ήμουν σε μία κατάσταση «Ω Θεέ μου!» όταν ήρθε και ήταν τελικά εντελώς το αντίθετο από αυτό που περίμενα. Βασικά ήταν ένας πολύ ντροπαλός τύπος, πολύ ευγενικός, με τον οποίο ήταν πολύ εύκολο να συνεργαστείς, και πιστεύω πως είναι μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες του κόσμου. Για μένα στέκεται εκεί ψηλά με τον Devin Townsend και τον Frank Zappa και τον Neal Morse και όλους αυτούς. Είναι μια ιδιοφυία και όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει για αυτόν.

Παραδέχομαι πως δεν τον ήξερα, αλλά θα ψάξω για αυτόν, καθώς έχω εντυπωσιαστεί.
Ναι! Η δική του μουσική μοιάζει πολύ με τους παλαιούς Queen. Έχει χιούμορ, δεν είναι εμπορική μουσική, μου είναι δύσκολο να την περιγράψω...

Μία ερώτηση που πρέπει να κάνω είναι το αν ήθελες ή προσέγγισες κάποιον τραγουδιστή να πάρει μέρος, αλλά δεν τα κατάφερες...
Φυσικά! Υπάρχει η ονειρεμένη λίστα καλλιτεχνών, με τη μουσική των οποίων μεγάλωσα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δε θα συνεργαστώ ποτέ, όπως ο David Gilmour, ο Robert Plant και ο Ian Gillan ή ακόμη μουσικοί όπως ο Rob Halford. Ξέρεις, τα μεγάλα ονόματα… David Bowie, Paul McCartney, Kate Bush, όμως ποτέ δεν ξέρεις, γι' αυτό συνεχίζω να προσπαθώ. Αλλά, δεν πετυχαίνεις αυτούς τους ανθρώπους, δεν ξέρουν τη μουσική μου και ίσως αν δεν με ξέρουν όντως, θα με ψάξουν στο google ή στο youtube και θα δουν έναν περίεργο τύπο σε μία ασημένια στολή και θα σκεφτούν «Άντε παράτα μας ρε φίλε!» (πολλά γέλια). Άλλα ναι, αυτοί είναι οι εκλεκτοί, και φυσικά το να δουλεύω με τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων, όπως έγινε τώρα με τον Keith Emerson ή τον Rick Wakeman, είναι φυσικά η μεγαλύτερη μου ευχή. Είναι αυτό που θα προσπαθώ πάντα και αυτό στο οποίο θα αποτυγχάνω πάντα.

Arjen LucassenΠιστεύω βρίσκεσαι σε καλό δρόμο, αφού κατάφερες να συνεργαστείς με ένα ικανοποιητικό ποσοστό των μουσικών σου ηρώων...
Ναι, οπωσδήποτε.

Κάτι που λατρεύω στην προσέγγισή σου είναι πως προσπαθείς να δουλεύεις με τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο, φέρνοντας τραγουδιστές στο στούντιό σου να τραγουδήσουν, ενώ θα μπορούσες να στείλεις ορισμένα αρχεία με mail. Σε καιρούς που οι περισσότεροι προσπαθούν να μειώσουν το κόστος, εσύ επενδύεις στη μουσική σου και το σέβομαι αληθινά αυτό.
Ξέρεις, είναι κάτι που πρέπει να κάνω. Πρέπει να το κάνω, γιατί έχω αυτή τη φήμη να διατηρήσω και όλοι λένε - όπως λες και εσύ- πως οι τραγουδιστές ακούγονται καλύτεροι στα άλμπουμ μου. Αυτό που είπες για τη Floor, για παράδειγμα. Αυτό συμβαίνει γιατί στέκονται δίπλα μου και δουλεύουμε μαζί, και αν κάτι δεν πηγαίνει καλά, το αλλάζεις. Ή αν κάτι μπορεί να βελτιωθεί, θα φωνάξω επιτόπου «Όχι, κάντο έτσι! Πώς θα ήταν αν το κάναμε έτσι;» και θα πάρω την κιθάρα μου και θα πω «Ναι, ας το κάνουμε έτσι.» Ο μουσικός θα το κάνει και θα πει «Wow!» και αυτό θα οδηγήσει σε κάτι άλλο και μετά σε κάτι επόμενο. Όμορφα πράγματα συμβαίνουν, τα οποία δε θα συνέβαιναν ποτέ αν κάποιος απλά άκουγε τον οδηγό των φωνητικών, τραγουδούσε και μου το ξανάνστελνε πίσω. Ναι, είναι γεγονός πως κοστίζει πολύ, καθώς τους φέρνεις στο στούντιό σου, πρέπει να τους τακτοποιήσεις σε ξενοδοχεία και στοιχίζει και σε χρόνο, αλλά αξίζει. Επίσης, είμαι ο σκηνοθέτης και έτσι θέλω να σκηνοθετήσω τους ηθοποιούς μου. Πρέπει να μπορείς να τους πεις «Αυτό εδώ συμβαίνει στην πλοκή της ιστορίας», οφείλεις να καθοδηγήσεις τα συναισθήματά τους. Χαίρομαι που πουλάω ακόμη αρκετά άλμπουμ ώστε να έχω τη δυνατότητα να κάνω τέτοια πράγματα, γιατί είναι πράγματι ακριβό...

Arjen LucassenΟι οπαδοί σου ανησυχούσαν μήπως το "01011001" ήταν ο τελευταίος δίσκος των Ayreon και ευτυχώς δεν ήταν. Ξέρω πως είναι πολύ νωρίς, αλλά μπορούμε να αναμένουμε ένα καινούργιο άλμπουμ νωρίτερα αυτή τη φορά;
Δεν μπορώ να κάνω δύο συνεχόμενα άλμπουμ με τους Ayreon. Είναι πάρα πολύ για μένα. Ένα άλμπουμ των Ayreon παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι μου κάθε φορά, συναισθηματικά και δημιουργικά είμαι άδειος. Δεν υπάρχει άλλη έμπνευση. Δεν θα ήξερα τί να κάνω για το επόμενο. Στο παρελθόν, αυτό με τρομοκρατούσε, καθώς σκεφτόμουν «Θεέ μου, η πηγή είναι στεγνή, δεν πρόκειται να έχω άλλες ιδέες ποτέ ξανά». Αλλά, τώρα, ξέρω πως σε ένα σημείο θα προκύψουν νέες ιδέες, όμως σίγουρα χρειάζομαι ένα ή δύο project μεταξύ των δίσκων των Ayreon, ώστε να γεμίσω μπαταρίες, να κάνω κάτι απλούστερο. Όπως έκανα τελειώνοντας το solo άλμπουμ μου, του οποίου η δημιουργία ήταν πολύ διασκεδαστική και δεν είχα την υποχρέωση να βάλω σε σειρά όλους αυτούς τους τραγουδιστές, απλά κάθισα με την ακουστική μου κιθάρα, έφτιαξα αυτά τα μικρά τραγούδια και δεν υπήρχαν κάποιες προσδοκίες από τους οπαδούς μου, μόνο η ανάγκη να διασκεδάσω λίγο. Νομίζω αυτό το άλμπουμ επαναφόρτισε τις μπαταρίες μου ώστε να ξεκινήσω ένα νέο δίσκο με τους Ayreon.

Αν είχες τη δυνατότητα να διαλέξεις έναν μουσικό για κάθε όργανο, για κάποιο νέο project -έναν μπασίστα, έναν drummer, έναν πληκτρά και έναν τραγουδιστή- εξαιρώντας αυτούς που ξέρεις ήδη ότι δεν μπορείς να έχεις, εξαιτίας της φήμης τους ή οποιοδήποτε άλλου λόγου, ποιοι θα ήταν οι πρώτοι που θα σου έρχονταν στο μυαλό;
Μπορούν να είναι νεκροί; (γέλια)

Όχι!
Δηλαδή δεν μπορώ να διαλέξω τον Phil Lynott στο μπάσο, τον John Lennon στα φωνητικά, τον John Bohnam στα drums και τον John Lord στα πλήκτρα; (γέλια).

Arjen LucassenΑυτό θα ήταν η «παγκόσμια ειρήνη», όχι συγκρότημα...
Αυτό είναι αλήθεια... (γέλια). Κοίτα, επειδή ο John Lennon δεν είναι πια μαζί μας, θα έλεγα τον Robert Plant στα φωνητικά,  καθώς ο Cozy Powell αλλά και ο John Bohnam είναι επίσης νεκροί, θα έλεγα τον drummer των Rammstein, γιατί είναι φοβερός. Πολύ cool drummer (γέλια). Θα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα μπάντα. Στο μπάσο θα είχα τον Geddy Lee. Ορίστε, έχεις τον Geddy Lee να παίζει μουσική με τον drummer των Rammstein, είναι κάτι που πρέπει να το δούμε! Στα πλήκτρα… αυτό είναι πολύ δύσκολο. Έχω πραγματοποιήσει τα όνειρά μου σε σχέση με τα πλήκτρα, έχω τους τρεις καλύτερους μουσικούς στον κόσμο στο νέο μου άλμπουμ, δεν έχει μείνει τίποτα (γέλια). Δεν υπάρχει κανείς άλλος...

Ίσως ο Geddy Lee να μπορεί να παίξει και πλήκτρα...
Μπορεί να παίξει synthesizer, μπορεί να το κάνει με τα πόδια του, μπορεί να παίξει με τα πετάλια μπάσου (γέλια). Στην κιθάρα θα πρέπει να πω τον Richie Blackmore, αλλά και τον David Gilmour. Ορίστε, αυτή η μπάντα θα είναι το απόλυτο χάος (γέλια).

Δεν θα μιλάνε μεταξύ τους. Μόνο ο Geddy Lee θα μιλάει με όλους τους...
Έτσι πιστεύω. Όλοι θα μισούν τον Richie Blackmore, ο Richie θα μισεί τους πάντες... (γέλια)

Κάπως έτσι πάει η ιστορία στο βιβλίο της rock 'n' roll μουσικής. Ίσως, πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις εκείνο το άλμπουμ με τον Bruce Dickinson. Σου το χρωστάει...
Ναι, θα το ήθελα πολύ, αλλά δεν τελείωσε τόσο καλά η όλη κατάσταση με τον Bruce. Δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ μετά και υπήρξαν όλα τα προβλήματα με τον μάνατζέρ του κλπ, επομένως νομίζω πως αυτή η πόρτα είναι κλειστή, δυστυχώς.

Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμη σε αυτή τη συνομιλία μας, Arjen;
Βασικά, αυτό που αναφέρθηκε και νωρίτερα. Ελπίζω πως ο κόσμος να δώσει μία ευκαιρία σε αυτό το άλμπουμ.  Είναι πάντα ενοχλητικό το συναίσθημα όταν έχω μόλις τελειώσει ένα άλμπουμ, το ότι δεν καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο για τον κόσμο. Για εμένα είναι πολύ φυσικό. Θέλω να πω, δεν μπορώ να βοηθήσω με αυτό το πρόβλημα. Πρέπει να συνηθίσω τον κόσμο που έρχεται και μου λέει «δεν το καταλαβαίνω». Εγώ, συνήθως, αντιδρώ λέγοντας «Γιατί; Γιατί πρέπει να το συνηθίσετε; Είναι ωραίο φίλε!» (γέλια). Αλλά, αυτός είναι πάντα ο φόβος μου. Ότι θα αρέσει γενικά στον κόσμο, αλλά δε θα του δώσουν μία ευκαιρία. Ειδικά στις μέρες μας. Παλαιότερα, θα αγόραζες LPs, και θα τα άκουγες ολόκληρα -όπως αυτά των Led Zeppelin- και θα υπήρχαν δύο κομμάτια που δε θα σου άρεσαν, αλλά αφού το άκουγες για δέκατη φορά, αυτά τα δύο κομμάτια θα γίνονταν τα αγαπημένα σου από ένα σημείο και μετά. Απλά, ελπίζω πως αυτό το άλμπουμ να έχει ευκαιρία από τους ακροατές να ωριμάσει μέσα τους και θεωρώ πως θα τους ικανοποιήσει...

Arjen LucassenΤην αξίζει αυτήν την ευκαιρία και οι οπαδοί σου θα το αγαπήσουν...
Πιστεύω πως οι φίλοι των Ayreon θα το αγαπήσουν, αλλά μπορώ να φανταστώ εκείνους τους δημοσιογράφους που έχουν να ακούσουν 50 άλμπουμ και θα δουν αυτόν το γιγάντιο διπλό δίσκο με 4 20λεπτα τραγούδια και θα σκεφτούν «Όχι Θεέ μου, Πρέπει να ακούσω αυτό το πράγμα;»

Ίσως τέτοιοι δημοσιογράφοι δεν θα έπρεπε να εκφέρουν άποψη. Καθώς, αν δεν καταλαβαίνεις ότι ένα τέτοιο άλμπουμ χρειάζεται το χρόνο του για να γίνει κατανοητό, να δεις τί συμβαίνει στην ολότητά του, τότε δε θα έπρεπε να γράψουν για αυτό.
Ναι, θα δούμε τι θα συμβεί. Δεν ανησυχώ πολύ. Πιστεύω πως οι οπαδοί θα το αγαπήσουν. Μέσω του καταστήματός μας κάναμε προπώληση και πούλησε σαν τρελό. Όλοι αυτοί οι φίλοι μας θα λάβουν ένα υπέροχο πακέτο και θα καθίσουν και κάποια στιγμή θα το αγαπήσουν.  Δεν ανησυχώ για αυτό. Όλα θα πάνε καλά.

Συμφωνώ... Ίσως θα έπρεπε να παραφράσω κάτι που είπα νωρίτερα και να πω ότι είναι ένα άλμπουμ με τα ποιοτικά standard του Arjen, και τα δικά σου standard είναι πάνα πολύ υψηλά...
Ευχαριστώ Chris. Ευχαριστώ! (σ.σ.: σε πολύ καθαρά ελληνικά)

Σε ευχαριστώ Arjen. Θα μιλήσουμε ξανά για το επόμενό σου project...
Αυτό είναι σίγουρο!
  • SHARE
  • TWEET