Συνέντευξη Arcane (Michael Gagen)
«Κάτσε να δεις τι θα γίνει σε λίγα χρόνια στην Αυστραλία, με τη νέα σοδειά»
Από τον Μάνο Πατεράκη, 22/04/2015 @ 11:42
Κάθε χρόνο, εισέρχονται διάφοροι υπέροχοι καλλιτέχνες στον ηχητικό χάρτη του κάθε μουσικόφιλου και εκείνος αναρωτιέται πώς ζούσε τόσο καιρό δίχως αυτούς. Με το πρώτο άκουσμα, η οικειότητα είναι διάχυτη και εντοπίζεται ένας σύνδεσμος επικοινωνίας που μοιάζει να βρισκόταν εκεί για χρόνια... Μια τέτοια περίπτωση είναι οι Arcane, γόνοι της απαράμιλλης alternative / progressive σκηνής της Αυστραλίας, για την οποία σας έχουμε μιλήσει στο Rocking.gr ουκ ολίγες φορές. Ο φετινός διπλός δίσκος τους αποτελείται από δύο ώρες αγνής ομορφιάς και αξίζει την προσοχή από κάθε λάτρη της συναισθηματικής μουσικής, ανεξαρτήτως ακουσμάτων. Προσωπικά -και λόγω ηχητικής συγγένειας- τον τοποθετώ δίπλα στην φετινή δισκάρα των Rishloo.
Στην προσπάθεια που κάνουμε να μιλάμε με όλους τους καλλιτέχνες που βγάζουν μουσικές που μας συγκλονίζουν, επικοινωνήσαμε με τον κιθαρίστα του συγκροτήματος, Michael Gagen, ο οποίος μας άνοιξε τις πόρτες του στα ενδότερα των Arcane, αποκαλύπτοντάς μας τη συνθετική τους διαδικασία, το concept του νέου δίσκου, το πρόβλημα που παραλίγο να εμποδίσει ολοκληρωτικά την κυκλοφορία του, τους καλλιτέχνες με τις πιο φοβερές μελωδίες, ένα φανταστικό technical death metal συγκρότημα από την Αυστραλία και το αγαπημένο του περσινό τραγούδι.
Χαιρετίσματα από την Αθήνα στο Brisbane. Συμπτωματικά, μόλις έμαθα πριν λίγες ημέρες ότι το πρόφερα λάθος τόσο καιρό. Είναι «Μπριζ'μπν»;
Χαχαχα! Χαιρετίσματα και σε σένα Μάνο. Σε αυστραλιανή προφορά θα έλεγες «Μπριζ'μπν», αλλά ακούμε το «Μπρις-Μπέην» συχνά από τουρίστες.
Ποιά είναι η φάση με την Αυστραλία και το alt prog; Αλήθεια, σταματήστε επιτέλους να βγάζετε συγκλονιστικά άλμπουμ! Ποιός είναι ο λόγος πίσω από όλη αυτή την άνθηση; Οι Cog;
Σε ευχαριστώ. Είναι υπέροχο να είσαι μέρος αυτής της σκηνής. Η Αυστραλία είναι απομονωμένη γεωγραφικά, οπότε υπάρχει εύφορο έδαφος για να αναπτυχθεί πολιτισμός εκεί. Όταν «ανθίζει» ένα συγκρότημα που έχει ένα συγκεκριμένο μουσικό στιλ, επηρεάζει πολλά συγκροτήματα που ακολουθούν. Οι Cog είναι ένα ιδανικό παράδειγμα αυτού. Υπήρξαν τεράστια πηγή έμπνευσης για την αυστραλιανή ανεξάρτητη σκηνή για χρόνια. Οι Arcane υπάρχουν εδώ και δέκα χρόνια. Έχουμε δει πολλές prog μπάντες να έρχονται και να παρέρχονται. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι το εξής: η ποιότητα των συγκροτημάτων που ήταν support στην πιο πρόσφατη αυστραλιανή περιοδεία μας ήταν απίστευτη. Αν πιστεύεις ότι η Αυστραλία είναι λίκνο καλών progressive συγκροτημάτων τώρα, κάτσε να δεις τι θα γίνει σε λίγα χρόνια με τη νέα σοδειά.
Η prog σκηνή στην Αυστραλία έχει πραγματικά πολυσυλλεκτική ποιότητα και τη σέβονται όλα τα υπο-είδη. Έχουμε φοβερά alternative συγκροτήματα, όπως τους 12 Foot Ninja, τους Dead Letter Circus και τους Karnivool, και φτάνουμε μέχρι το βαρύ progressive με συγκροτήματα όπως οι Ne Obliviscaris και εντελώς απελευθερωμένα συγκροτήματα σαν τους Sleepmakeswaves, οι οποίοι έχουν συνθέσεις με πολύ προοδευτικές δομές. Έπειτα, έχουμε μπάντες σαν τους Arcane, οι οποίοι γεμίζουν τα κενά. Έχουμε πιο βαριά κι πιο avant-garde στοιχεία, αλλά είμαστε και πιο άμεσοι.
Φέτος κυκλοφορήσατε διπλό δίσκο, το "Known/Learned". Νομίζω ότι είναι η κυκλοφορία σας που έχει εκθειαστεί περισσότερο. Τι έχετε αντιληφθεί μέχρι στιγμής;
Καθώς μεγαλώνουμε, εξελίχθηκε και η μουσική μας. Σίγουρα είχαμε καλές κριτικές για την τελευταία δισκογραφική μας δουλειά, το "Chronicles Of The Waking Dream" του 2009. Όμως, εκείνος ο δίσκος δεν ήταν διαθέσιμος παγκοσμίως μέχρι πολύ πρόσφατα. Με το "Known/Learned" τραβήξαμε περισσότερη προσοχή από ποτέ. Αυτό συνέβη χάρη στους φίλους μας στη Sensory Records, που μας βοήθησαν να είναι διαθέσιμος ο δίσκος στα χέρια και τα αυτιά των progressive οπαδών σε Β. Αμερική, Ασία και Ευρώπη. Είναι πολύ ωραίο. Το μόνο που θέλουμε είναι να ακουστεί η μουσική μας. Είμαστε ενθουσιασμένοι που έχουμε τόσο μεγάλο ακροατήριο από όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος μέχρι σήμερα.
Αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο είναι για τον ακροατή να απορροφήσει τόσο πολλά λεπτά μουσικής την εποχή του ακατάσχετου downloading; Υπάρχει μέχρι και κόσμος που ακούει μουσική αποκλειστικά μέσω Youtube. Προφανώς, δεν είναι αυτοί το ακροατήριό σας... Αλλά, δεν εξακολουθεί να είναι ρίσκο η κυκλοφορία διπλού δίσκου με τόσο μεγάλη διάρκεια;
Η λέξη που εμφανίζεται συνεχώς στις κριτικές του άλμπουμ είναι «κινηματογραφικός». Το "Known/Learned" θέλει σίγουρα τον χρόνο του για να χωνευτεί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν μπορούν να ακούσουν δύο ώρες συνεχόμενης μουσικής. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν σκοπεύαμε να φτιάξουμε κάτι λακωνικό με το "Known/Learned". Ξέραμε πολύ καλά όταν το γράφαμε πως όλο αυτό το ταξίδι των δύο δίσκων θα μπορεί να ακουστεί ολόκληρο, αλλά και πως ο κάθε δίσκος θα μπορεί να ακουστεί μόνος του και έτσι να έχουμε δύο διαφορετικές εμπειρίες ακρόασης. Μία βαριά και τεχνική και μία ελαφριά και ενδοσκοπική. Μπορεί να είναι ρίσκο να κυκλοφορείς δύο ώρες μουσικής, αλλά είναι ένα ρίσκο που παίρνω με ευχαρίστηση καθότι πιστεύω στα κομμάτια.
Πώς πήρατε την απόφαση να έχετε έναν πιο βαρύ και έναν πιο ονειρικό δίσκο;
Ο προηγούμενος δίσκος μας ήταν εξ ολοκλήρου progressive metal, με κάποιες χαλαρές στιγμές. Αρχικά, όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε το "Known/Learned", συνειδητοποιούσαμε πως δενόμασταν όλο και περισσότερο με την πιο soft μεριά των Arcane. Το αποτέλεσμα ήταν να αναδύονται δύο πολύ ιδιαίτερες ηχητικές κατευθύνσεις. Όσο περισσότερο γράφαμε, τόσο περισσότερο καταλαβαίναμε ότι ήταν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ποτέ δεν θέλαμε να είναι μια απόλυτη διχοτόμηση, αλλά θέλαμε όντως τον ένα δίσκο να στηρίζεται κυρίως στις βαριές στιγμές και τον άλλον στις ελαφριές. Εν τέλει, όλα προκύπτουν από το ότι δεν επιλέγουμε ποτέ πραγματικά τον ήχο του συγκροτήματος. Το συγκρότημα επιλέγει τον ήχο του για εμάς. Εμάς μας αρέσει απλά να γράφουμε μουσική μαζί, οπότε οι δύο δίσκοι είναι απλά οι ήχοι μας, ως μουσικοί, να ωθούμαστε σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.
Όλο αυτό έχει κάποια σχέση με το concept; Τι ακριβώς εννοείτε με τον τίτλο "Known/Learned";
Συνήθως μας αρέσει να αφήνουμε τις δουλειές ανοιχτές σε κάθε ερμηνεία. Ωστόσο, θα πω ότι η ιστορία του άλμπουμ περικυκλώνει τη ζωή ενός πατέρα και της κόρης του. Ο πατέρας την μεγαλώνει από όταν ήταν παιδί και αυτή τον αποχαιρετά όταν φεύγει από τη ζωή. Η ιστορία είναι τα ανεξάρτητα ταξίδια τους στη ζωή. Ο ίδιος ο τίτλος είναι αναφορά στην ψυχολογική ανάπτυξη και το σχηματισμό της προσωπικότητάς μας. Κατ' εμέ, σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ξέρουμε από ένστικτο, τι μαθαίνουμε μέσω των εμπειριών μας και των καταγραφών των αισθήσεών μας και τι ξεχνάμε.
Περίγραψέ μας τη δημιουργική διαδικασία ενός δίσκου των Arcane. Ποιός φέρνει τι στο τραπέζι;
Είμαστε σίγουρα παράξενη περίπτωση. Μια τυπική συνθετική διαδικασία δεν σχετίζεται στην πραγματικότητα με το jamming. Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε κάποιο συγκρότημα που λειτουργεί όπως οι Arcane. To σημείο τομής των μελωδιών βρίσκεται συνήθως μεταξύ εμού και του Matty (Matt Martin, πλήκτρα). Θα ξεκινήσουμε παίζοντας κάποια σημαντικά μουσικά θέματα που θεωρούμε ότι είναι τα πιο δυνατά. Οι δυο μας γράφουμε μουσική μαζί εδώ και 15 χρόνια και πια αισθανόμαστε πολύ άνετα με αυτό. Εκείνος είναι η επιτομή του μουσικού που δρα με το ένστικτο και τους αυτοσχεδιασμούς. Τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν όταν σταματάει να σκέφτεται και απλά παίζει.
Ο Blake (Blake Coulson, ντραμς) συνήθως παραμένει αρκετά ήσυχος, γράφοντας μουσικές ιδέες στο χαρτί, μερικές φορές μακριά από το drumkit του ενώ ο Matty κι εγώ γράφουμε μελωδίες. Όταν έρθει η ώρα να κάτσει στο kit να παίξει τα μέρη του, έχει ήδη σχηματίσει τι ακριβώς θα παίξει και αυτό δεν αλλάζει ιδιαίτερα στη συνέχεια. Ο Blake είναι πολύ μετρημένος και ήσυχος τύπος, τον λατρεύω και δεν ξέρω άλλον μουσικό σαν αυτόν.
Ο τραγουδιστής, Jim Grey, δουλεύει σαν ένα είδος μουσικού σκηνοθέτη. Συμμετέχει πολύ στην ανάπτυξη της δομής των τραγουδιών, βλέποντας το κάθε κομμάτι σαν ολότητα, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι μουσικοί δουλεύουν πάνω σε ανεξάρτητα μέρη του κομματιού. Πολύ συχνά φέρνει καινούργιες, πολυσυλλεκτικές ιδέες σε ένα συνεκτικό σύνολο.
Σίγουρα, γράφουμε γραμμικά. Θα γράψουμε ένα σωρό riff και μετά θα τα πλέξουμε μεταξύ τους. Όμως, επειδή δουλεύουμε από κομμάτι σε κομμάτι, μας μένουν ιδέες που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε σε μια επόμενη σύνθεση. Πάντα κρατάμε τη ροή των κομματιών στο μυαλό μας καθώς δουλεύουμε. Η μουσική μας μπορεί να γίνει πολύ τεχνική και ταξιδιάρικη ταυτόχρονα, οπότε είναι ύψιστης σημασίας το να κρατήσουμε ανέπαφη και στη σωστή κατεύθυνση τη ροή.
Ποιό είναι το καλύτερο κομμάτι που έχετε γράψει ποτέ;
Είμαι πραγματικά πάρα πολύ περήφανος για όλα τα κομμάτια μας. Ξεχωρίζω ως συναισθηματικά μέρη μουσικής το "Instict" από το πρώτο CD και το "Nightingale's Weave" από το δεύτερο CD. Όσον αφορά τη σύνθεση μουσικής ως σύνθεση, είμαι πάρα πολύ περήφανος για το "Keeping Stone: Water Awake". Δουλέψαμε πολύ σκληρά πάνω στις μικρο-δυναμικές αυτού του τραγουδιού. Εστιάσαμε στο να φτιάξουμε κάτι με πολύ κενό και πολλή πυκνότητα ταυτοχρόνως. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να πετύχουμε σωστά τη συναισθηματική ένταση και την ανακούφιση.
Η μουσική σας έχει υπέροχες μελωδίες, οπότε δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω: Ποιοί καλλιτέχνες είναι οι άρχοντες των μελωδιών;
Τι υπέροχη ερώτηση! Για μένα, η Bjork είναι πιθανότατα η πιο έξυπνη συνθέτρια μελωδιών εκεί έξω. Έχει μια πολύ μυστήρια αίσθηση της μελωδίας και καταφέρνει να φτιάχνει περίεργες ατμόσφαιρες, αντισυμβατικό συλλαβισμό, πλατειές γραμμές διαλειμμάτων και παράξενους ρυθμούς... Και παραμένει προσβάσιμη και ακούγεται σαν τον εαυτό της. Είναι μοναδική, δεν υπάρχει άλλο ταλέντο σαν αυτή. Από άλλους καλλιτέχνες που έχουν τον τρόπο τους με τις μελωδίες θα πω τους Devin Townsend, Paul McCartney, David Gilmour, Trent Reznor, Clint Mansell, Erik Mongrain, Efrim Menuck, Mike Moya, Imogen Heap, Jonsi Birgisson, Eric Serra και Peter Gabriel.
Έχεις κανένα καινούργιο συγκρότημα να μας προτείνεις;
Υπάρχει ένα συγκρότημα από την Μελβούρνη που παίζει τεχνικό death metal και λέγεται Hadal Maw. Τους αξίζει παγκόσμια αναγνώριση. Μουσικά, θα έλεγα ότι παίζουν ένα συνδυασμό μοντέρνου technical / progressive death metal με old school death metal και σκοτεινή ατμοσφαιρική μουσική. Το κάνουν με έναν πολύ έξυπνο και απελευθερωμένο τρόπο. Φοβερή μπάντα.
Ποιά είναι η πιο δύσκολη κατάσταση που έχεις συναντήσει στη μουσική σου καριέρα;
Το "Known/Learned" παρ' ολίγο να μην κυκλοφορήσει γιατί δεν είχαμε τρόπο να πληρώσουμε για ένα άλμπουμ τέτοιου μεγέθους. Αν δεν είχαμε κάνει τόσο επιτυχημένη crowdfunding καμπάνια το 2013, η οποία μας έδωσε 13.000 δολάρια, το πιο πιθανό είναι να μην κυκλοφορούσε ποτέ. Υποθέτω ότι αυτή η κατάσταση είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα που αντιμετώπισαν ποτέ οι Arcane.
Πες μου ένα τραγούδι του 2014 ή του 2015 που ζηλεύεις επειδή δεν το γράψατε οι ίδιοι.
Θα ήθελα να είχα γράψει το "Blind Them With Science" των Jakob. Αυτό το συγκρότημα κυριολεκτικά με καταστρέφει. Η δουλειά τους με τις συγχορδίες, η σύνθεση, η ατμόσφαιρα. Τα πάντα! Είναι τόσο υπέροχη μπάντα και τόσο υπέροχο τραγούδι...
Έχετε στο μυαλό κανένα project για το μέλλον;
Οι Arcane είναι κυρίως project πάθους για όλους μας. Όλοι μας ασχολούμαστε με διάφορα αυστραλιανά συγκροτήματα. Παρ’ όλο που οι Arcane είναι η πρώτη μας μπάντα και ο καρπός της αγάπης μας, το 2015 μας βρίσκει όλους να εργαζόμαστε πολύ σκληρά με άλλα project. Ο Jim είναι ο frontman των Caligula’s Horse, οι οποίοι περιοδεύουν πολύ εντατικά αυτήν την περίοδο. Είμαι κι εγώ σε κάποια συγκροτήματα: στους Hazards Of Swimming Naked και τους Echotide (στους οποίους παίζει επίσης ο πληκτράς μας, Matt Martin). Και τα δύο βγάζουν δίσκο φέτος. Ο Adrian, ο Blake κι εγώ γράφουμε μουσική αυτήν την εποχή. Δεν ξέρουμε αν θα είναι μουσική των Arcane ή αν θα συμπεριληφθεί σε άλλα project. Αυτό θα το δούμε. Αλλά ακούγεται τέλειο.
Ποιό θα ήταν το ιδανικό lineup ενός αυστραλιανού φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετείχατε;
Wow! Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω να απαντάω σε αυτήν την ερώτηση! Λοιπόν, οι Dirty Three θα ήταν σίγουρα οι headliners. Οι Necks θα βρίσκονταν κάπου εκεί, παίζουν φοβερή, αυτοσχεδιαστική μουσική. Έπειτα θα είχαμε: Sleepmakeswaves, 12 Foot Ninja, Ne Obliviscaris, Hadal Maw, Mushroom Giant, Voyager, Hope Drone, Chaos Divine, Dumbsaint, Meniscus, Toehider, Flynn Effect, The Stranger... Εντάξει, αυτό θα ήταν ένα πολύ περίεργο φεστιβάλ. Κάποιος που είναι καλός σε αυτά θα έπρεπε να το πραγματοποιήσει!
Αν ερχόμουν από την Ελλάδα για την πρώτη μου επίσκεψη στην Αυστραλία, πού θα έπρεπε να πάω πρώτα;
Όλες οι μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας έχουν φοβερά μέρη, διαφορετικά μεταξύ τους. Η Μελβούρνη είναι πολύ φιλόξενη και πολιτισμική. Το Sydney έχει δυνατή post-rock και alt rock σκηνή. Το Brisbane βρίθει progressive καλλιτεχνών. Και αν πας στο Perth, πιθανότατα να μπορέσεις να δεις τους Voyager. Αυτοί οι τύποι (και η κοπελιά) είναι εξαιρετικοί.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Ελπίζω να καταφέρω να σας δω ζωντανά, κάπου, κάποτε. Οι τελευταίες λέξεις σου ανήκουν για να πεις ό,τι θέλεις στον κόσμο που θα διαβάσει αυτήν τη συνέντευξη.
Σε ευχαριστώ για τη φοβερή συνέντευξη Μάνο και όλους στο Rocking.gr. Προς τον αναγνώστη: ευχαριστώ που ανακάλυψες τους Arcane. Η ανταπόκριση στο "Known/Learned" είναι πρωτόγνωρη. Αν έχεις ήδη μια κόπια του, ευχαριστώ πολύ. Αν θα ήθελες μία, πήγαινε στο www.lasercd.com ή στο www.arcaneaustralia.bandcamp.com. Ελπίζουμε να σας γνωρίσουμε όλους μια μέρα!
Στην προσπάθεια που κάνουμε να μιλάμε με όλους τους καλλιτέχνες που βγάζουν μουσικές που μας συγκλονίζουν, επικοινωνήσαμε με τον κιθαρίστα του συγκροτήματος, Michael Gagen, ο οποίος μας άνοιξε τις πόρτες του στα ενδότερα των Arcane, αποκαλύπτοντάς μας τη συνθετική τους διαδικασία, το concept του νέου δίσκου, το πρόβλημα που παραλίγο να εμποδίσει ολοκληρωτικά την κυκλοφορία του, τους καλλιτέχνες με τις πιο φοβερές μελωδίες, ένα φανταστικό technical death metal συγκρότημα από την Αυστραλία και το αγαπημένο του περσινό τραγούδι.
Χαιρετίσματα από την Αθήνα στο Brisbane. Συμπτωματικά, μόλις έμαθα πριν λίγες ημέρες ότι το πρόφερα λάθος τόσο καιρό. Είναι «Μπριζ'μπν»;
Χαχαχα! Χαιρετίσματα και σε σένα Μάνο. Σε αυστραλιανή προφορά θα έλεγες «Μπριζ'μπν», αλλά ακούμε το «Μπρις-Μπέην» συχνά από τουρίστες.
Ποιά είναι η φάση με την Αυστραλία και το alt prog; Αλήθεια, σταματήστε επιτέλους να βγάζετε συγκλονιστικά άλμπουμ! Ποιός είναι ο λόγος πίσω από όλη αυτή την άνθηση; Οι Cog;
Σε ευχαριστώ. Είναι υπέροχο να είσαι μέρος αυτής της σκηνής. Η Αυστραλία είναι απομονωμένη γεωγραφικά, οπότε υπάρχει εύφορο έδαφος για να αναπτυχθεί πολιτισμός εκεί. Όταν «ανθίζει» ένα συγκρότημα που έχει ένα συγκεκριμένο μουσικό στιλ, επηρεάζει πολλά συγκροτήματα που ακολουθούν. Οι Cog είναι ένα ιδανικό παράδειγμα αυτού. Υπήρξαν τεράστια πηγή έμπνευσης για την αυστραλιανή ανεξάρτητη σκηνή για χρόνια. Οι Arcane υπάρχουν εδώ και δέκα χρόνια. Έχουμε δει πολλές prog μπάντες να έρχονται και να παρέρχονται. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι το εξής: η ποιότητα των συγκροτημάτων που ήταν support στην πιο πρόσφατη αυστραλιανή περιοδεία μας ήταν απίστευτη. Αν πιστεύεις ότι η Αυστραλία είναι λίκνο καλών progressive συγκροτημάτων τώρα, κάτσε να δεις τι θα γίνει σε λίγα χρόνια με τη νέα σοδειά.
Η prog σκηνή στην Αυστραλία έχει πραγματικά πολυσυλλεκτική ποιότητα και τη σέβονται όλα τα υπο-είδη. Έχουμε φοβερά alternative συγκροτήματα, όπως τους 12 Foot Ninja, τους Dead Letter Circus και τους Karnivool, και φτάνουμε μέχρι το βαρύ progressive με συγκροτήματα όπως οι Ne Obliviscaris και εντελώς απελευθερωμένα συγκροτήματα σαν τους Sleepmakeswaves, οι οποίοι έχουν συνθέσεις με πολύ προοδευτικές δομές. Έπειτα, έχουμε μπάντες σαν τους Arcane, οι οποίοι γεμίζουν τα κενά. Έχουμε πιο βαριά κι πιο avant-garde στοιχεία, αλλά είμαστε και πιο άμεσοι.
Φέτος κυκλοφορήσατε διπλό δίσκο, το "Known/Learned". Νομίζω ότι είναι η κυκλοφορία σας που έχει εκθειαστεί περισσότερο. Τι έχετε αντιληφθεί μέχρι στιγμής;
Καθώς μεγαλώνουμε, εξελίχθηκε και η μουσική μας. Σίγουρα είχαμε καλές κριτικές για την τελευταία δισκογραφική μας δουλειά, το "Chronicles Of The Waking Dream" του 2009. Όμως, εκείνος ο δίσκος δεν ήταν διαθέσιμος παγκοσμίως μέχρι πολύ πρόσφατα. Με το "Known/Learned" τραβήξαμε περισσότερη προσοχή από ποτέ. Αυτό συνέβη χάρη στους φίλους μας στη Sensory Records, που μας βοήθησαν να είναι διαθέσιμος ο δίσκος στα χέρια και τα αυτιά των progressive οπαδών σε Β. Αμερική, Ασία και Ευρώπη. Είναι πολύ ωραίο. Το μόνο που θέλουμε είναι να ακουστεί η μουσική μας. Είμαστε ενθουσιασμένοι που έχουμε τόσο μεγάλο ακροατήριο από όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος μέχρι σήμερα.
Αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο είναι για τον ακροατή να απορροφήσει τόσο πολλά λεπτά μουσικής την εποχή του ακατάσχετου downloading; Υπάρχει μέχρι και κόσμος που ακούει μουσική αποκλειστικά μέσω Youtube. Προφανώς, δεν είναι αυτοί το ακροατήριό σας... Αλλά, δεν εξακολουθεί να είναι ρίσκο η κυκλοφορία διπλού δίσκου με τόσο μεγάλη διάρκεια;
Η λέξη που εμφανίζεται συνεχώς στις κριτικές του άλμπουμ είναι «κινηματογραφικός». Το "Known/Learned" θέλει σίγουρα τον χρόνο του για να χωνευτεί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν μπορούν να ακούσουν δύο ώρες συνεχόμενης μουσικής. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν σκοπεύαμε να φτιάξουμε κάτι λακωνικό με το "Known/Learned". Ξέραμε πολύ καλά όταν το γράφαμε πως όλο αυτό το ταξίδι των δύο δίσκων θα μπορεί να ακουστεί ολόκληρο, αλλά και πως ο κάθε δίσκος θα μπορεί να ακουστεί μόνος του και έτσι να έχουμε δύο διαφορετικές εμπειρίες ακρόασης. Μία βαριά και τεχνική και μία ελαφριά και ενδοσκοπική. Μπορεί να είναι ρίσκο να κυκλοφορείς δύο ώρες μουσικής, αλλά είναι ένα ρίσκο που παίρνω με ευχαρίστηση καθότι πιστεύω στα κομμάτια.
Πώς πήρατε την απόφαση να έχετε έναν πιο βαρύ και έναν πιο ονειρικό δίσκο;
Ο προηγούμενος δίσκος μας ήταν εξ ολοκλήρου progressive metal, με κάποιες χαλαρές στιγμές. Αρχικά, όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε το "Known/Learned", συνειδητοποιούσαμε πως δενόμασταν όλο και περισσότερο με την πιο soft μεριά των Arcane. Το αποτέλεσμα ήταν να αναδύονται δύο πολύ ιδιαίτερες ηχητικές κατευθύνσεις. Όσο περισσότερο γράφαμε, τόσο περισσότερο καταλαβαίναμε ότι ήταν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ποτέ δεν θέλαμε να είναι μια απόλυτη διχοτόμηση, αλλά θέλαμε όντως τον ένα δίσκο να στηρίζεται κυρίως στις βαριές στιγμές και τον άλλον στις ελαφριές. Εν τέλει, όλα προκύπτουν από το ότι δεν επιλέγουμε ποτέ πραγματικά τον ήχο του συγκροτήματος. Το συγκρότημα επιλέγει τον ήχο του για εμάς. Εμάς μας αρέσει απλά να γράφουμε μουσική μαζί, οπότε οι δύο δίσκοι είναι απλά οι ήχοι μας, ως μουσικοί, να ωθούμαστε σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.
Όλο αυτό έχει κάποια σχέση με το concept; Τι ακριβώς εννοείτε με τον τίτλο "Known/Learned";
Συνήθως μας αρέσει να αφήνουμε τις δουλειές ανοιχτές σε κάθε ερμηνεία. Ωστόσο, θα πω ότι η ιστορία του άλμπουμ περικυκλώνει τη ζωή ενός πατέρα και της κόρης του. Ο πατέρας την μεγαλώνει από όταν ήταν παιδί και αυτή τον αποχαιρετά όταν φεύγει από τη ζωή. Η ιστορία είναι τα ανεξάρτητα ταξίδια τους στη ζωή. Ο ίδιος ο τίτλος είναι αναφορά στην ψυχολογική ανάπτυξη και το σχηματισμό της προσωπικότητάς μας. Κατ' εμέ, σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ξέρουμε από ένστικτο, τι μαθαίνουμε μέσω των εμπειριών μας και των καταγραφών των αισθήσεών μας και τι ξεχνάμε.
Περίγραψέ μας τη δημιουργική διαδικασία ενός δίσκου των Arcane. Ποιός φέρνει τι στο τραπέζι;
Είμαστε σίγουρα παράξενη περίπτωση. Μια τυπική συνθετική διαδικασία δεν σχετίζεται στην πραγματικότητα με το jamming. Δεν έχω βρεθεί ποτέ σε κάποιο συγκρότημα που λειτουργεί όπως οι Arcane. To σημείο τομής των μελωδιών βρίσκεται συνήθως μεταξύ εμού και του Matty (Matt Martin, πλήκτρα). Θα ξεκινήσουμε παίζοντας κάποια σημαντικά μουσικά θέματα που θεωρούμε ότι είναι τα πιο δυνατά. Οι δυο μας γράφουμε μουσική μαζί εδώ και 15 χρόνια και πια αισθανόμαστε πολύ άνετα με αυτό. Εκείνος είναι η επιτομή του μουσικού που δρα με το ένστικτο και τους αυτοσχεδιασμούς. Τα καλύτερα πράγματα συμβαίνουν όταν σταματάει να σκέφτεται και απλά παίζει.
Ο Blake (Blake Coulson, ντραμς) συνήθως παραμένει αρκετά ήσυχος, γράφοντας μουσικές ιδέες στο χαρτί, μερικές φορές μακριά από το drumkit του ενώ ο Matty κι εγώ γράφουμε μελωδίες. Όταν έρθει η ώρα να κάτσει στο kit να παίξει τα μέρη του, έχει ήδη σχηματίσει τι ακριβώς θα παίξει και αυτό δεν αλλάζει ιδιαίτερα στη συνέχεια. Ο Blake είναι πολύ μετρημένος και ήσυχος τύπος, τον λατρεύω και δεν ξέρω άλλον μουσικό σαν αυτόν.
Ο τραγουδιστής, Jim Grey, δουλεύει σαν ένα είδος μουσικού σκηνοθέτη. Συμμετέχει πολύ στην ανάπτυξη της δομής των τραγουδιών, βλέποντας το κάθε κομμάτι σαν ολότητα, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι μουσικοί δουλεύουν πάνω σε ανεξάρτητα μέρη του κομματιού. Πολύ συχνά φέρνει καινούργιες, πολυσυλλεκτικές ιδέες σε ένα συνεκτικό σύνολο.
Σίγουρα, γράφουμε γραμμικά. Θα γράψουμε ένα σωρό riff και μετά θα τα πλέξουμε μεταξύ τους. Όμως, επειδή δουλεύουμε από κομμάτι σε κομμάτι, μας μένουν ιδέες που μπορεί να χρησιμοποιήσουμε σε μια επόμενη σύνθεση. Πάντα κρατάμε τη ροή των κομματιών στο μυαλό μας καθώς δουλεύουμε. Η μουσική μας μπορεί να γίνει πολύ τεχνική και ταξιδιάρικη ταυτόχρονα, οπότε είναι ύψιστης σημασίας το να κρατήσουμε ανέπαφη και στη σωστή κατεύθυνση τη ροή.
Ποιό είναι το καλύτερο κομμάτι που έχετε γράψει ποτέ;
Είμαι πραγματικά πάρα πολύ περήφανος για όλα τα κομμάτια μας. Ξεχωρίζω ως συναισθηματικά μέρη μουσικής το "Instict" από το πρώτο CD και το "Nightingale's Weave" από το δεύτερο CD. Όσον αφορά τη σύνθεση μουσικής ως σύνθεση, είμαι πάρα πολύ περήφανος για το "Keeping Stone: Water Awake". Δουλέψαμε πολύ σκληρά πάνω στις μικρο-δυναμικές αυτού του τραγουδιού. Εστιάσαμε στο να φτιάξουμε κάτι με πολύ κενό και πολλή πυκνότητα ταυτοχρόνως. Δουλέψαμε πάρα πολύ για να πετύχουμε σωστά τη συναισθηματική ένταση και την ανακούφιση.
Η μουσική σας έχει υπέροχες μελωδίες, οπότε δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω: Ποιοί καλλιτέχνες είναι οι άρχοντες των μελωδιών;
Τι υπέροχη ερώτηση! Για μένα, η Bjork είναι πιθανότατα η πιο έξυπνη συνθέτρια μελωδιών εκεί έξω. Έχει μια πολύ μυστήρια αίσθηση της μελωδίας και καταφέρνει να φτιάχνει περίεργες ατμόσφαιρες, αντισυμβατικό συλλαβισμό, πλατειές γραμμές διαλειμμάτων και παράξενους ρυθμούς... Και παραμένει προσβάσιμη και ακούγεται σαν τον εαυτό της. Είναι μοναδική, δεν υπάρχει άλλο ταλέντο σαν αυτή. Από άλλους καλλιτέχνες που έχουν τον τρόπο τους με τις μελωδίες θα πω τους Devin Townsend, Paul McCartney, David Gilmour, Trent Reznor, Clint Mansell, Erik Mongrain, Efrim Menuck, Mike Moya, Imogen Heap, Jonsi Birgisson, Eric Serra και Peter Gabriel.
Έχεις κανένα καινούργιο συγκρότημα να μας προτείνεις;
Υπάρχει ένα συγκρότημα από την Μελβούρνη που παίζει τεχνικό death metal και λέγεται Hadal Maw. Τους αξίζει παγκόσμια αναγνώριση. Μουσικά, θα έλεγα ότι παίζουν ένα συνδυασμό μοντέρνου technical / progressive death metal με old school death metal και σκοτεινή ατμοσφαιρική μουσική. Το κάνουν με έναν πολύ έξυπνο και απελευθερωμένο τρόπο. Φοβερή μπάντα.
Ποιά είναι η πιο δύσκολη κατάσταση που έχεις συναντήσει στη μουσική σου καριέρα;
Το "Known/Learned" παρ' ολίγο να μην κυκλοφορήσει γιατί δεν είχαμε τρόπο να πληρώσουμε για ένα άλμπουμ τέτοιου μεγέθους. Αν δεν είχαμε κάνει τόσο επιτυχημένη crowdfunding καμπάνια το 2013, η οποία μας έδωσε 13.000 δολάρια, το πιο πιθανό είναι να μην κυκλοφορούσε ποτέ. Υποθέτω ότι αυτή η κατάσταση είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα που αντιμετώπισαν ποτέ οι Arcane.
Πες μου ένα τραγούδι του 2014 ή του 2015 που ζηλεύεις επειδή δεν το γράψατε οι ίδιοι.
Θα ήθελα να είχα γράψει το "Blind Them With Science" των Jakob. Αυτό το συγκρότημα κυριολεκτικά με καταστρέφει. Η δουλειά τους με τις συγχορδίες, η σύνθεση, η ατμόσφαιρα. Τα πάντα! Είναι τόσο υπέροχη μπάντα και τόσο υπέροχο τραγούδι...
Έχετε στο μυαλό κανένα project για το μέλλον;
Οι Arcane είναι κυρίως project πάθους για όλους μας. Όλοι μας ασχολούμαστε με διάφορα αυστραλιανά συγκροτήματα. Παρ’ όλο που οι Arcane είναι η πρώτη μας μπάντα και ο καρπός της αγάπης μας, το 2015 μας βρίσκει όλους να εργαζόμαστε πολύ σκληρά με άλλα project. Ο Jim είναι ο frontman των Caligula’s Horse, οι οποίοι περιοδεύουν πολύ εντατικά αυτήν την περίοδο. Είμαι κι εγώ σε κάποια συγκροτήματα: στους Hazards Of Swimming Naked και τους Echotide (στους οποίους παίζει επίσης ο πληκτράς μας, Matt Martin). Και τα δύο βγάζουν δίσκο φέτος. Ο Adrian, ο Blake κι εγώ γράφουμε μουσική αυτήν την εποχή. Δεν ξέρουμε αν θα είναι μουσική των Arcane ή αν θα συμπεριληφθεί σε άλλα project. Αυτό θα το δούμε. Αλλά ακούγεται τέλειο.
Ποιό θα ήταν το ιδανικό lineup ενός αυστραλιανού φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετείχατε;
Wow! Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω να απαντάω σε αυτήν την ερώτηση! Λοιπόν, οι Dirty Three θα ήταν σίγουρα οι headliners. Οι Necks θα βρίσκονταν κάπου εκεί, παίζουν φοβερή, αυτοσχεδιαστική μουσική. Έπειτα θα είχαμε: Sleepmakeswaves, 12 Foot Ninja, Ne Obliviscaris, Hadal Maw, Mushroom Giant, Voyager, Hope Drone, Chaos Divine, Dumbsaint, Meniscus, Toehider, Flynn Effect, The Stranger... Εντάξει, αυτό θα ήταν ένα πολύ περίεργο φεστιβάλ. Κάποιος που είναι καλός σε αυτά θα έπρεπε να το πραγματοποιήσει!
Αν ερχόμουν από την Ελλάδα για την πρώτη μου επίσκεψη στην Αυστραλία, πού θα έπρεπε να πάω πρώτα;
Όλες οι μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας έχουν φοβερά μέρη, διαφορετικά μεταξύ τους. Η Μελβούρνη είναι πολύ φιλόξενη και πολιτισμική. Το Sydney έχει δυνατή post-rock και alt rock σκηνή. Το Brisbane βρίθει progressive καλλιτεχνών. Και αν πας στο Perth, πιθανότατα να μπορέσεις να δεις τους Voyager. Αυτοί οι τύποι (και η κοπελιά) είναι εξαιρετικοί.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Ελπίζω να καταφέρω να σας δω ζωντανά, κάπου, κάποτε. Οι τελευταίες λέξεις σου ανήκουν για να πεις ό,τι θέλεις στον κόσμο που θα διαβάσει αυτήν τη συνέντευξη.
Σε ευχαριστώ για τη φοβερή συνέντευξη Μάνο και όλους στο Rocking.gr. Προς τον αναγνώστη: ευχαριστώ που ανακάλυψες τους Arcane. Η ανταπόκριση στο "Known/Learned" είναι πρωτόγνωρη. Αν έχεις ήδη μια κόπια του, ευχαριστώ πολύ. Αν θα ήθελες μία, πήγαινε στο www.lasercd.com ή στο www.arcaneaustralia.bandcamp.com. Ελπίζουμε να σας γνωρίσουμε όλους μια μέρα!
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
