Συνέντευξη Anathema (Vincent Cavanagh)

Όσο κι αν κάποιος διαφωνεί με τις επιλογές των Anathema, αξίζει να τους αναγνωρίσει το ότι δεν συμβιβάζονται και πάντα κάνουν του κεφαλιού τους. Έτσι συνεχίζουν και με τη νέα τους δουλειά, το "Distant Satellites". O Vincent Cavanagh μίλησε μαζί μας και μοιράστηκε το όραμα της μπάντας και τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα κουβέντα με κάποιες μικρές εκπλήξεις...

Γεια σου Vincent, τι κάνεις;
Γεια σου Νίκο! Είμαι καλά, ευχαριστώ εσύ;

Μια χαρά. Λοιπόν, το καινούργιο σας άλμπουμ, "Distant Satellites", δείχνει να συνεχίζει από εκεί που έμεινε το "Weather Systems", ποιός ήταν ο στόχος σας αυτή τη φορά;
Προσωπικά νομίζω ότι είναι μια αλλαγή από το "Weather Systems", και πιστεύω πως είναι ένα βήμα παραπέρα στην εξέλιξη της μπάντας, θα έλεγα πως δεν συνδέεται τόσο με το "Weather Systems", έχει διαφορετικό ήχο, μια διαφορετική ενέργεια, σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι σε ελάσσονα κλίμακα, και φυσικά έχει και περισσότερο πειραματισμό με τα ηλεκτρονικά στοιχεία. Έχει πολύ διαφορετικό υλικό εκεί μέσα, που είναι σε μια εντελώς νέα περιοχή για τους Anathema. Όσο για τους στόχους, οι μόνοι μας στόχοι είναι να ολοκληρώσουμε τα κομμάτια, όπως αυτά απαιτούν, καταλαβαίνεις τι εννοώ; Όταν γράφουμε μουσική είναι σχεδόν σαν τα τραγούδια να βρίσκουν μόνα τους το δρόμο και το πώς θα καταλήξουν, αφήνουμε τη μουσική να μας οδηγεί και όχι το αντίστροφο. Αφήνουμε τη μουσική να μας καθοδηγήσει. Άλλοι στόχοι, ίσως όσον αφορά στην παραγωγή, νομίζω πως ήταν το μόνο πράγμα που αποφασίσαμε από πριν και είπαμε «ok, αυτή τη φορά ας έχουμε λιγότερα στοιχεία στη μίξη, αλλά ας τα κάνουμε να ακούγονται μεγαλύτερα», πέραν αυτού, ήταν αγνή σύνθεση.

Ενώ το "Weather Systems" ήταν λίγο πιο αισιόδοξο κατά κάποιο τρόπο, νομίζω πως στο νέο δίσκο η ατμόσφαιρα είναι πιο μελαγχολική, όπως για παράδειγμα σε κομμάτια όπως το "Dusk (Dark Is Descending)" και "Anathema". Ήταν μια συνειδητή επιλογή αυτό;
Όχι, δεν παίρνουμε συνειδητές αποφάσεις για τη μουσική μας, είναι κάτι εντελώς φυσικό για εμάς και ό,τι είναι να βγει βγαίνει, για την ακρίβεια αργότερα το καταλάβαμε πως είναι ένα πολύ σκοτεινό άλμπουμ, το βάλαμε σε κάποιον να το ακούσει και μας το επισήμανε, «Ω, είναι σκοτεινό», εμείς δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Πράγματι, έχεις δίκιο, τώρα που το σκέφτομαι, όλα τα κομμάτια είναι σε ελάσσονα κλίμακα!

Όντως, κι εμένα μου έκανε εντύπωση αυτό από την πρώτη ακρόαση...
Ναι, αυτή είναι η διαφορά! Δεν ξέρω ρε φίλε, δεν ήταν σκόπιμο, απλά έτσι συνέβη. Οι Anathema γράφουν μουσική ελεύθεροι από κάθε προκατάληψη, εξωτερική επιρροή ή προσδοκία. Δεν επιτρέπουμε τίποτα, οποιαδήποτε επιρροή να διακόψει τη δημιουργική διαδικασία, όλα συμβαίνουν με βάση το ένστικτο και επιτρέποντας τις συγχορδίες, τη μουσική και τη μελωδία να μας πάει εκεί που πρέπει.

Ακούγοντας τον δίσκο πολλές φορές μέχρι τώρα, παρατήρησα πως πολλά τραγούδια έχουν μια κλιμάκωση, δυναμώνοντας σταδιακά και δημιουργούν μια κορύφωση στο τέλος, περισσότερο ίσως απ' ότι σε προηγούμενους δίσκους. Είναι αυτή μια δομή που σας εκφράζει πολύ;
Όχι, δεν το σκεφτόμαστε καθόλου έτσι, βέβαια είναι κάτι ωραίο να υπάρχει ένα κρεσέντο. Νομίζω πως σαν τραγουδιστής μερικές φορές αισθάνομαι ότι χρειάζομαι αυτή την κορύφωση στο τέλος του τραγουδιού, θέλω να φθάσω ένα συγκεκριμένο επίπεδο έντασης στο κομμάτι ώστε να αισθανθώ πως όντως τραγούδησα (γέλια) αλλά αυτό αφορά εμένα, δεν είναι κανόνας, μας αρέσει να το κάνουμε αυτό γενικά, μας αρέσουν οι κλιμακώσεις, πάντοτε μας άρεσαν, αλλά φυσικά δεν υπάρχουν κανόνες στη μουσική μας.

Όσον αφορά στην ενορχήστρωση, το "Distant Sattelites" είναι λιγότερο φορτωμένο σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ. Νιώσατε την ανάγκη να γυρίσετε σε κάτι πιο βασικό και απλό σε σχέση με τον ήχο του δίσκου;
Δεν είναι τόσο ότι θέλαμε να γυρίσουμε στα βασικά, αλλά περισσότερο να κάνουμε το άλμπουμ να ηχεί πιο μεγάλο, αυτό γίνεται προσθέτοντας λιγότερα στοιχεία, και επικεντρώνοντας στην ποιότητα παραγωγής αυτών των στοιχείων ξεχωριστά. Αν βάλεις πενήντα βαριές κιθάρες σε ένα τραγούδι, μάντεψε τι θα γίνει, τα τύμπανα θα χαθούν και θα ακούγονται μικρά, γάμησέ το αυτό, εμείς θέλουμε μεγάλα τύμπανα και δυνατό μπάσο, θέλουμε αυτό το στιβαρό rhythm section. Οι κιθάρες είναι λιγότερο άμεσες αυτή τη φορά, νομίζω πως είναι παιγμένες με πιο ενδιαφέροντα τρόπο και επίσης και ο ήχος είναι πιο πρωτότυπος, λιγότερο συμβατικός, δεν είναι το κλασικό rock power chord παίξιμο, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...

Ναι όντως, υπάρχει ενδιαφέρον τόσο στο παίξιμο όσο και στην παραγωγή, ο ήχος είναι διαφορετικός και νομίζω έχει και περισσότερο βάθος αυτή τη φορά.
Πράγματι, έτσι πιστεύω κι εγώ, ήταν κάτι που το προσέξαμε πιο πολύ αυτή τη φορά, όλο το πράγμα έγινε από την πρώτη μέρα στο στούντιο το Christer (Cederberg) στο Όσλο, είχαμε τον Christer μαζί μας και κατά την προπαραγωγή που διήρκεσε περίπου δύο εβδομάδες συνολικά, οπότε ήταν μια διαδικασία καλά σχεδιασμένη κι ενορχηστρωμένη, από την αρχή ως το τέλος.

Το δεύτερο μισό του δίσκου και κυρίως προς το τέλος είναι πολύ πιο πειραματικό, με ηλεκτρονικά στοιχεία, το τραγούδι "Distant Satellites" για παράδειγμα είναι μια μεγάλη αλλαγή από τον βασικό σας ήχο. Πιστεύω πως θα μπορούσε να παιχτεί ακόμη και σε club, συμφωνείς;
Ναι, γιατί όχι, σίγουρα! Πιστεύω πως έχει αυτή την ενέργεια, θέλω πολύ να το παίξουμε ζωντανά και να δω πως θα ανταποκριθεί και ο κόσμος, γιατί με όλους όσους μίλησα μέχρι στιγμής, σχεδόν με όσους έκανα συνεντεύξεις, αναφέρουν αυτό το τραγούδι, και οι περισσότεροι το θεωρούν το αγαπημένο τους κομμάτι από το δίσκο, κάτι που είναι παράξενο, αν σκεφτείς πόσο διαφορετικό είναι, αυτό είναι κάτι συναρπαστικό, να δημιουργείς κάτι εντελώς καινούριο και όλοι να το ξεχωρίζουν, είναι πολύ ωραίο. Πάντως συμφωνώ μαζί σου, θα μπορούσε να παιχτεί σε ένα club, επίσης υπάρχουν δυνατότητες για να κάνει κανείς remix με ένα τραγούδι σαν κι αυτό, να κάνει διαφορετικές εκδοχές, γιατί όχι, είναι κάτι πολύ ωραίο αυτό.

Ποτέ δεν φοβηθήκατε να πειραματιστείτε και να αλλάξετε τον ήχο σας δραστικά. Μήπως αυτή η έντονη παρουσία ηλεκτρονικών στοιχείων είναι ένας υπαινιγμός για τη μελλοντική κατεύθυνση της μπάντας;
Είναι υπαινιγμός μόνο στο ότι τα ηλεκτρονικά στοιχεία θα παραμείνουν στον ήχο μας τώρα, θα συνεχίσουμε να το εξελίσσουμε και να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα, γιατί είναι ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος δυνατότητες, δεν θα έλεγα πως θα αρχίσει να παίρνει το 90% του ήχου μας, όμως θα παραμείνει ως στοιχείο. Εξαρτάται από το τι χρειάζεται ένα κομμάτι, τι χρειάζεται η ίδια η μουσική, δεν κάνουμε κάτι απλά και μόνο για να το κάνουμε, πρέπει να έχει ουσία για τη σύνθεση, αυτό είναι το πιο σημαντικό, το τι χρειάζεται το κομμάτι. Χρειάζεται electronica; Tότε ας το κάνουμε. Ένα άλλο δεν χρειάζεται electronica, αλλά χρειάζεται έγχορδα, οπότε ας μην συμβιβαστούμε, ας πάρουμε μια κανονική ορχήστρα, γιατί δεν υπάρχει υποκατάστατο. Ίσως στο μέλλον υπάρχει ένα κομμάτι που χρειάζεται ένα μέρος με πνευστά ή ακόμη και μια τρομπέτα μόνη της, τότε θα το κάνουμε, δεν έχουμε κάποια σχέδια για να πάμε σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, απλώς δοκιμάζουμε τα πάντα.

Προσωπικά αυτό το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, γιατί πολλές μπάντες φοβούνται να μην χάσουν μέρος των οπαδών τους. Εσείς πάντα αλλάζατε τον ήχο σας και δοκιμάζετε καινούργια πράγματα που μπορεί να ξενίσουν κάποιους.
Ναι, ξέρεις, πρέπει να είσαι έτοιμος να χάσεις οπαδούς, και είμαι 100% έτοιμος να χάσω οπαδούς οποιαδήποτε στιγμή, δεν είναι κάτι το οποίο με απασχολεί. Στη μουσική σου, αυτά τα πράγματα μπαίνουν εμπόδιο στη σύνθεση και τη δημιουργικότητα, τα θεωρούμε τροχοπέδη γιατί η μουσική μας αποτελεί εσωτερική έκφραση και είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία, κάτι πολύ ενστικτώδες, δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά, είναι σχεδόν σαν διαλογισμός. Οπότε όταν πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτό τον τρόπο σκέψης, πρέπει να σβήσεις όλες αυτές τις σκέψεις, τι θέλουν οι οπαδοί, τι θέλει η δισκογραφική, τι είναι στη μόδα αυτή την εποχή και τι συμβαίνει στη σκηνή, ή το τι κάνουν οι αγαπημένες σου μπάντες, τι έκανες στον προηγούμενο δίσκο σου, δεν δίνουμε σημασία σε τίποτε από αυτά.

Με δεδομένες λοιπόν όλες αυτές τις αλλαγές στον ήχο σας, θεωρείς ότι θα είναι πρόκληση να αναπαράγετε ζωντανά κάποια από τα καινούργια κομμάτια;
Και ναι και όχι, υποθέτω. Όχι, από την άποψη ότι παίζουμε μαζί τόσο καιρό, που έχουμε έναν ρυθμό, ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε και πάντα όλα δένουν γρήγορα, αλλά σίγουρα τώρα που έχουμε δύο drummers, θα χρειαστεί λίγη δουλειά. Ο Daniel Cardoso παίζει το βασικό ακουστικό kit, και ο John Douglas θα παίζει τα κρουστά και τα ηλεκτρονικά, τα drum machines κι όλα αυτά, οπότε θα χρειαστεί να το δουλέψουμε, ειδικά με τον John, τους επόμενους έξι μήνες, και το setup με τα πλήκτρα του θα μεγαλώνει συνεχώς, αλλά θα είναι μαζί μας σε κάθε συναυλία, οπότε θα έχουμε την ευκαιρία να το χτίσουμε σωστά.

Το τραγούδι "Anathema" έχει δημιουργήσει προσδοκίες μεταξύ των οπαδών σας, προσωπικά το θεωρώ ένα πολύ δυνατό κομμάτι, είναι σαν να έχει την μελαγχολία των παλιών Anathema δοσμένη μέσα από το πρίσμα του σύγχρονου ήχου σας. Ποιό είναι το concept πίσω από αυτό το κομμάτι, και γιατί αποφασίσατε να του δώσετε το όνομα της μπάντας;
Έχει να κάνει με μας, είναι για όλα τα άτομα στη μπάντα, για ότι έχουμε περάσει μαζί, ειδικά τις δυσκολίες, για το λόγο που κάνουμε ότι κάνουμε, γιατί είναι τόσο σημαντικό για εμάς και γιατί μας έχει κρατήσει τελικά μαζί, όχι μόνο σαν μπάντα, αλλά και σαν οικογένεια. Είναι επίσης για τα πρώην μέλη του συγκροτήματος. Σχετίζεται με το concept του "Distant Satellites", για το οποίο θα επανέλθω αργότερα. Μουσικά, έχει αυτή την αύρα, αυτό το συναίσθημα, το σκοτάδι, και λόγω της θεματολογίας και των στίχων, το ακούγαμε στο στούντιο αφού ηχογραφήσαμε τα φωνητικά  και ήταν ο Danny που είπε: «Εντάξει, αυτό το τραγούδι θα το πούμε "Anathema"». Ήταν σχεδόν σαν να αποφάσισε μόνο του το κομμάτι, επειδή ήταν προφανές, ήταν τόσο προφανές, λέμε «Fuck yeah, αυτό είναι». Δεν θα το είχαμε κάνει εάν επρόκειτο για άλλο κομμάτι, ποτέ δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε ένα τραγούδι που θα το πούμε "Anathema", απλά το γράψαμε και είπαμε πως θα του δώσουμε αυτό τον τίτλο. Είναι τόσο ταιριαστό, πραγματικά, είναι ένας μελλοντικός ύμνος για τη μπάντα και νομίζω πως είναι ένα από τα κομμάτια που θα παίζουμε ζωντανά τα επόμενα δέκα χρόνια.

Μιλώντας για αυτό το κομμάτι, ήθελα να σου πω πως θεωρώ ότι έχει μια από τις καλύτερες ερμηνείες σου στον δίσκο, ακούγεται αρκετά συναισθηματική κι έντονη. Γράφεις μόνος σου τις φωνητικές μελωδίες ή είναι μια συνεργατική διαδικασία;
Ω, σ' ευχαριστώ! Ο Danny έγραψε τις μελωδίες, εγώ τις πείραξα λίγο εδώ κι εκεί, τις έκανα δικές μου, αλλά ο Danny έγραψε όλο το κομμάτι. Εγώ επίσης εισήγαγα και τη μελωδία στο τέλος (σ.σ.: Ο Vincent τραγουδάει τη μελωδία της κιθάρας), η οποία μάλιστα ήταν από ένα άλλο κομμάτι, και κατά την προπαραγωγή είπα στον Danny: «Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά αυτή η μελωδία πρέπει να πάει εδώ, σ' αυτό το τραγούδι», κι αυτός μου λέει: «Όχι!» (γέλια),  ξέρεις πάντα το κάνει αυτό, λέει «αυτό δεν πρόκειται να δουλέψει ποτέ» κι εγώ επιμένω, «Danny, εμπιστεύσου με, είναι τέλειο ρε γαμώτο», αλλά ο ίδιος δεν υποχωρεί, μου λέει «δεν το ακούω», οπότε έπρεπε να κάνω ένα demo, ώστε να μπορέσει να το καταλάβει, οπότε μετά το συνειδητοποίησε και λέει «Αααα, ok» (γέλια)...

(Γέλια) Δηλαδή έκανες το demo μόνο και μόνο για να τον πείσεις;
Ναι, δεν μπορείς να του το βάλεις μες στο κεφάλι, έχει ένα απόλυτο όραμα για τη δική του μουσική, οπότε πρέπει να του το επιδείξεις κατά πρόσωπο για να μπορέσει να το καταλάβει.

Θα ήθελα να μιλήσουμε για το concept του δίσκου, ο τίτλος είναι "Distant Satellites", αλλά οι στίχοι είναι πιο προσωπικοί, άρα πως προέκυψε αυτός ο τίτλος;
Έχει να κάνει με τους ανθρώπους, για εμάς στη μπάντα και τους ανθρώπους γύρω μας, κοντινούς μας φίλους, άτομα που γνωρίσαμε στην πορεία μας, προσωπικότητες που ακολουθούν ένα πολύ παράξενο μονοπάτι, τρελά άτομα που είναι εκρηκτικά σαν σπίθες. Η ιδέα ότι οι άνθρωποι είναι σαν δορυφόροι σχετίζεται με το ότι ο καθένας είναι στη δική του τροχιά, μερικές φορές αυτές οι τροχιές διασταυρώνονται και μετά πάλι πρέπει να χωριστείς, γιατί στην τελική είσαι μόνος σου. Θα μπορούσες να το συσχετίσεις και με κάποιον που δεν έχεις δει για πολύ καιρό και όταν συναντιέσαι μαζί του θες να περάσετε περισσότερο χρόνο μαζί, νιώθεις σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα, αλλά τελικά ο καθένας πρέπει να ακολουθήσει το μονοπάτι του και αναγκαστικά πρέπει να χαθείς και πάλι.

Επίσης θα μπορούσε να είναι για το γεγονός ότι περνάς δέκα χρόνια με κάποιον και τον βλέπεις καθημερινά, ωστόσο υπάρχει αυτή η απόσταση, δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι' αυτό, έτσι είναι η ζωή, μερικές φορές συνωμοτεί εναντίον σου. Είναι σχετικό και με τη μπάντα, γιατί περιστρεφόμαστε γύρω από τη μουσική, είναι σαν τον ήλιο κι όλοι γυρίζουμε γύρω της, είναι η βαρύτητα που μας κρατάει ενωμένους σαν ανθρώπους, οπότε υπάρχουν πολλοί τρόποι να δεις το concept, πολλά από τα κομμάτια είναι για τους ανθρώπους, και νομίζω πως είναι ένας καλός τρόπος να τα ενώσεις όλα μαζί.

Το εξώφυλλο είναι ενδιαφέρον, κι αν δεν κάνω λάθος προέκυψε από μια αναζήτηση στο Google, έτσι δεν είναι;
Aκριβώς, ο John έψαχνε έμπνευση για το artwork, και το πέτυχε κατά τύχη, είναι δουλειά του Sang Jun Too, ενός Κορεάτη καλλιτέχνη που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, ο οποίος είχε κάνει μια εικαστική εγκατάσταση (installation) με φως και αντανακλαστικά υλικά, με ήχο και αέρα, μια φοβερή εγκατάσταση, πολύ όμορφη, και ο τρόπος που τα χρώματα άλλαζαν και σχηματίζονταν διάφορα σχήματα θύμιζαν διαθέσεις και αισθήματα, είχε κάτι το πολύ διαφορετικό, πολύ ξεχωριστό. Αν δεις ολόκληρο το artwork, τον τρόπο που σχετίζεται με τους στίχους και τη μουσική, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αφαίρεση, είναι λιγότερο «in your face» και πιο αφαιρετικό. Δεν σου επισημαίνεται κάτι, πρέπει να το σκεφτείς, και είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο κομμάτι. Ήταν πολύ εύκολη η συνεργασία μας με τον Sang Jun Too, και νομίζω πως ο ίδιος εξεπλάγη λίγο γιατί κάνει αυτά τα installations και δεν νομίζω πως θα περίμενε να κάνει ένα εξώφυλλο για CD από μια rock μπάντα, είναι όμως φοβερός, μου αρέσει πολύ και είναι και κάτι το καινούργιο για τους Anathema.

Φαίνεται να είσαι πολύ παθιασμένος γι αυτό, οπότε φαντάζομαι πως γενικότερα οι οπτικές τέχνες είναι κάτι που σε ενδιαφέρει...
Σίγουρα, όλη μου τη ζωή με ενδιέφερε η τέχνη, αλλά τα τελευταία έξι-επτά χρόνια με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το installation art, εγκαταστάσεις με γλυπτά και διάφορα πολυμέσα. Η κοπέλα μου είναι καλλιτέχνης, φτιάχνει γλυπτά και installations και έχω συνεργαστεί μαζί της για κάποιες εκθέσεις, παρέχοντας το soundtrack και τέτοια πράγματα, γενικά έχω κάνει ήχους για installations, είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ.

Ξέρω αρκετά πράγματα γι' αυτό πλέον, επειδή πάω συνεχώς σε εκθέσεις, έζησα στη Νέα Υόρκη για έξι μήνες, όπου η κοπέλα μου ήταν σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών και πηγαίναμε διαρκώς σε εγκαίνια εκθέσεων, ήμασταν κατά κάποιο τρόπο μέσα στον καλλιτεχνικό κόσμο της Νέας Υόρκης, δεν ήξερα κάποιον μουσικό εκεί αλλά είχα ακούσει πολλούς καλλιτέχνες και επιμελητές εκθέσεων και γενικά ανθρώπους αυτού του κύκλου. Οπότε σίγουρα είναι ένας ενδιαφέρων κόσμος για μένα, είναι κάτι διαφορετικό και θα ήθελα να κάνω περισσότερα με αυτό στο μέλλον, είναι κάτι συναρπαστικό, έχει μια απόλυτη ελευθερία, δεν υπάρχουν κανόνες στο τι μπορείς να κάνεις.

Σε ποιό μέρος ήταν η έκθεση για την οποία έκανες το soundtrack;
Ήταν στο Παρίσι, είχαμε κάνει ένα αρκετά απλοϊκό έκθεμα, κάτι σαν έναν λευκό κύβο, μέσα και γύρω από αγάλματα. Επίσης είχα δημιουργήσει τον ήχο για μια άλλη έκθεση, για την ακρίβεια είχαμε παίξει σε έναν κινηματογράφο, είχαμε προβολές διαφορετικών ειδών ζωντανής τέχνης, ήταν σαν ζωντανό animation πάνω στη μουσική, και αυτά τα έκανα μόνος μου, εντελώς solo, οπότε ναι, είναι μια πολύ διαφορετική διέξοδος σε σχέση με τον κλασσικό rock & roll τρόπο που κάνουμε μουσική, και μου άρεσε η ιδέα να πειραματιστώ με κάτι διαφορετικό. Αρκετή από τη μουσική που κάνω στο σπίτι είναι ορχηστρική και βασίζεται σε υφές και ατμόσφαιρες, είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ.

Έχεις σκεφτεί να κυκλοφορήσεις αυτή τη μουσική με κάποιον δίσκο;
Ναι υπάρχει αυτή η πιθανότητα, ήμουν πολύ απασχολημένος με τους Anathema και δεν είχα αρκετό χρόνο για να κάνω ένα ολόκληρο άλμπουμ, αλλά θα έχω λίγο χρόνο το Σεπτέμβριο για να συνεχίσω να γράφω και να δω που θα βρίσκομαι με το υλικό, επειδή εάν φτάσω σε σημείο να κυκλοφορήσω κάτι, δεν θα ήθελα να είναι απλά ένας ambient δίσκος, είμαι τραγουδιστής, μου αρέσει να τραγουδάω οπότε θα ήθελα να το εξερευνήσω αυτό και να δοκιμάσω διαφορετικά πράγματα σε σχέση με αυτό που κάνω με τους Anathema που είναι αρκετά απλά τραγούδια, οπότε θα δούμε πως θα πάει.

Επιστρέφοντας στους Anathema, είχατε κυκλοφορήσει το "Falling Deeper" πριν τρία χρόνια, ξαναδουλεύοντας πάνω σε παλιότερα κομμάτια. Αυτό ήταν μια ένδειξη πως δεν θα σας δούμε ποτέ ξανά να ερμηνεύετε κομμάτια όπως το "Sunset Of Age" στην αρχική τους μορφή, ή ήταν απλώς ένα πείραμα για σας;
Δεν ξέρω εάν ήταν πείραμα, ήταν περισσότερο για να τιμήσουμε το υλικό, το γεγονός και μόνο ότι αναλάβαμε ένα τέτοιο project που μας κόστισε μια περιουσία και δεν έβγαλε ποτέ λεφτά, είναι ακριβώς το αντίθετο από το να εξαργυρώνεις κάτι. Αυτό που κάναμε με αυτή τη δουλειά, είναι μια από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες που κάναμε ποτέ, τον αγαπώ αυτό το δίσκο, για να είμαι ειλικρινής, αγαπώ τον πρώτο δίσκο το ίδιο, ότι κυκλοφορήσαμε το αγαπώ ρε φίλε, απλά με το δικό τους τρόπο. Υπάρχει πιθανότητα να παίξουμε το "Sunset Of Age" ζωντανά στην αυθεντική του μορφή; Υπάρχει, δεν έχουμε χαμηλοκουρδισμένες σε Σι κιθάρες πλέον, αλλά δεν θα το απέκλεια, θα ήθελα όμως να έχουμε και τα έγχορδα, νομίζω ότι τα έγχορδα στο "Falling Deeper" είναι φανταστικά (σ.σ.: «Fucking amazing») είναι πολύ δραματικά, οπότε θα ήθελα να τα συμπεριλάβουμε με κάποιο τρόπο.

Να σου πω την αλήθεια το συζητήσαμε αυτό, μιλούσα με τον Danny πρόσφατα, για να παίξουμε κάποια τραγούδια από τους πρώτους δίσκους ξανά, επειδή πάνε αρκετά χρόνια τώρα, απλά να τα παίξουμε με το σωστό τρόπο, προφανώς δεν πρόκειται να κάνω growl φωνητικά, δεν το κάνω αυτό γιατί δεν θέλω, δεν το νιώθω καθόλου πλέον. Δεν με πειράζει να κάνω screaming όμως...

Η αλήθεια είναι πως στο "The Silent Enigma" τα φωνητικά δεν ήταν κι ακριβώς growls, πιο πολύ screaming ήταν, και είχαν και κάποια μελωδικότητα...
Ναι, εγώ σκεφτόμουν screaming σαν τον Kurt Cobain ξέρεις (γέλια), αυτό το είδος punk κραυγής, τέτοια πράγματα, αυτό μου αρέσει πολύ, νομίζω πως είναι πολύ πιο έντονο από το να κάνεις «rorororo» (σ.σ.: κάνει κανονικά growls) ή ότι είναι αυτό, νομίζω πως θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να το κάνουμε ώστε να το νιώθω κι εγώ καλά, οπότε συζητάμε τις πιθανότητες, είναι σίγουρα κάτι το οποίο κοιτάζω για το μέλλον.

Αυτό είναι πολύ καλό νέο για μένα, φαντάζομαι πως μπορεί το "Sunset Of Age" να ακουγόταν βαρύ με την προσθήκη των εγχόρδων, σίγουρα είναι κάτι που θα ήθελα να δω...
Ναι είναι καλό, σκεφτόμουν επίσης κομμάτια όπως τα "Crestfallen", "Sleep In Sanity", "Kingdom" κλπ, τα πολύ μελωδικά τραγούδια κυρίως...

Παρεμπιπτόντως μιας και το ανέφερες, η έκδοση του "Kingdom" στο "Falling Deeper" ήταν εξαιρετική κατά τη γνώμη μου.
Ναι ήταν! Είναι μια φοβερή επανεκτέλεση!

Μάθαμε πως θα παίξετε στην Ελλάδα τον Αύγουστο, οπότε τι να περιμένουμε από το show; Κανένα στοιχείο για το setlist;
Πλέον έχουμε δέκα δίσκους όπως ξέρεις, οπότε έχουμε ένα εκπληκτικό μεγάλο σε διάρκεια show στα σκαριά, όπως σου είπα και πρίν ήδη συζητάμε το να παίξουμε κάποια από τα παλιά κομμάτια, προφανώς με τη νέα σύνθεση, έχουμε δύο drummers τώρα, οπότε είναι ένας συναρπαστικός ήχος, μια νέα διάσταση, θα παρατηρήσεις ότι η μπάντα έχει τόση πολλή ενέργεια, είναι σαν ένα χτύπημα στον κώλο! (σ.σ.: «kick in the ass») Οπότε αυτό είναι από τα πρώτα που θα παρατηρήσεις, πιστεύω πως ποτέ άλλοτε η μπάντα δεν ακουγόταν τόσο καλή ζωντανά, το περιμένουμε πως και πώς να έρθουμε να παίξουμε εκεί, όπως ξέρεις η Ελλάδα είναι ένα μέρος που λατρεύουμε, μας αρέσει τόσο πολύ να παίζουμε εκεί και το κοινό είναι από τα καλύτερα που έχουμε συναντήσει, το περιμένουμε με ανυπομονησία να έρθουμε τον Αύγουστο.

Το κοινό στην Ελλάδα πράγματι σας αγαπάει πολύ, οπότε αναρωτιέμαι, έχετε σκεφτεί να κάνετε ένα live άλμπουμ στη χώρα μας;
Ω ναι! Αυτό θα ήταν μια καλή ιδέα! Δεν θέλουμε να κάνουμε και τόσο πολλά live άλμπουμ, εκτός κι αν τα δίνουμε δωρεάν, με ενδιέφερε το να δίνουμε έτσι δωρεάν κάποια live άλμπουμ, δεν ξέρω όμως, για να είναι κάτι που θα πουλήσουμε θα έπρεπε να γίνει διαφορετικά, όπως το "Universal" για παράδειγμα. Με αυτό το άλμπουμ σκεφτόμασταν: «Αν είναι να κάνουμε ένα live DVD, θα περιμένουμε μερικά χρόνια μέχρι να μπορούμε να έχουμε ένα τεράστιο budget και να χρησιμοποιήσουμε μια γαμημένη κανονική ορχήστρα» (γέλια), και το κάναμε. Εάν κάνουμε ξανά ένα DVD-BluRay πρέπει να είναι κάτι διαφορετικό, αν είναι ένα live άλμπουμ, πάλι θα πρέπει να έχει κάτι το ξεχωριστό, νομίζω θα πρέπει να συνοδεύει κάτι, πρέπει να βρούμε μια διαφορετική οπτική γωνία γι αυτό. Είναι σίγουρα μια ιδέα που παίζει στο μυαλό μας και φυσικά αν το αποφασίζαμε, η Ελλάδα είναι το καλύτερο μέρος να το κάνουμε!

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Μπορείς να κλείσεις τη συνέντευξη με ένα μήνυμα για τους οπαδούς σας στην Ελλάδα.
«Πέρα από τη σιωπή, το μόνο πράγμα που έρχεται κοντά στο να εκφράσει το ανέκφραστο είναι η μουσική», και αυτό είναι μέρος του λόγου που κάνουμε αυτό που κάνουμε. Αυτό το απόφθεγμα είναι του Aldous Huxley, που είναι ένας από τους αγαπημένους μου Βρετανούς συγγραφείς. Σ’ ευχαριστώ, και τα λέμε σύντομα.