Scorpions: «O Michael Schenker δεν δικαιούται να έχει γνώμη για τους Scorpions»

Με αφορμή την εμφάνιση των Scorpions στην Αθήνα στις 20 Ιούλη, κάναμε μια κουβέντα με τον Matthias Jabs, μιλώντας τόσο για την περίφημη απόσυρση της μπάντας που δεν έγινε ποτέ, για τους σημαντικούς σταθμούς αυτής της σπουδαίας καριέρας, αλλά και την πρόσφατη κόντρα μεταξύ των αδερφών Schenker.

Γεια σου Matthias, τι κάνεις;

Είμαι πολύ καλά Νίκο, εσύ;

Χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να μιλήσουμε, οπότε ας μπούμε στο ψητό! Πώς νιώθεις που έρχεστε στην Ελλάδα για άλλη μια φορά; Πώς εξηγείς αυτήν την υπέρμετρη αγάπη των Ελλήνων φίλων σας;

Αρχικά να πω οτι είναι φοβερό το ότι επιστρέφουμε, γιατί πάει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που είχαμε έρθει το 2013, όπου βιντεοσκοπήσαμε και το MTV Unplugged στο Λυκαβηττό. Είχαμε μείνει μια εβδομάδα εκεί γιατί είχαμε τρεις εμφανίσεις, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική, το κοινό φοβερό και νομίζω πως οι σκορπιανοί και οι Έλληνες οπαδοί έχουν ενός είδους ερωτική σχέση με την μπάντα τα τελευταία 25 χρόνια, από τότε που παίξαμε ζωντανά στη χώρα σας για πρώτη φορά. Κάθε συναυλία μέχρι τώρα στην Ελλάδα ήταν φανταστική, έχουμε παίξει πολλές φορές, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και άλλες πόλεις, κι έχω τις καλύτερες αναμνήσεις, οπότε χαίρομαι πολύ που θα ξανάρθω.

Πώς και αποφασίσατε να πάρετε τον Mikkey Dee στην περιοδεία; Τι συνέβη με τον James Kottak και δεν συμμετέχει αυτήν τη φορά;

Ξέρεις, ξεκινήσαμε την περιοδεία με τον James, έπαιξε μαζί μας όλη την περασμένη χρονιά. Φαντάζομαι πως άκουσες το σκηνικό στο Dubai, όπου συνελήφθη υπό την επήρρεια υπερβολικής ποσότητας αλκοόλ, και απλά είχε πρόβλημα τα τελευταία χρόνια. Σε όλους μας αρέσει ένα ποτό, αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά αν είσαι μεθυσμένος στη σκηνή, αυτό δεν είναι αστείο. Ήταν καλά πέρσυ, αλλά στο ξεκίνημα της περιοδείας φέτος, όταν ξεκινήσαμε στην ανατολική Ευρώπη και στη Γερμανία, ήταν μια καταστροφή, οπότε του είπαμε «James, σε παρακαλούμε πήγαινε σε μια κλινική αποτοξίνωσης» όπου και είναι τώρα, σχεδόν έχει ολοκληρώσει τη θεραπεία. Ξέρεις είναι στην κλινική "Crossroads" του Eric Clapton στην Αντίγκουα, είναι πανέμορφα, ένα νησί στην Καραϊβική, λέγαμε όλοι «πάμε κι εμείς!» (γέλια).

Σοβαρά τώρα, όμως, χρειαζόταν επαγγελματική βοήθεια και κανονίσαμε τα πάντα ώστε να είμαστε σίγουροι πως θα έχει τη φροντίδα που πρέπει, ώστε να επανέλθει πλήρως. Ξέρεις, αυτό δεν είναι κάτι που θεραπεύεται σε τέσσερις εβδομάδες, χρειάζεται χρόνος κι εμείς θέλουμε να του τον δώσουμε. Ευτυχώς, ο Mikkey ήταν διαθέσιμος, λόγω και του θανάτου του Lemmy, επίσης μένει στη Σουηδία που είναι πολύ κοντά μας, είναι φοβερός ντράμερ και ωραίος τύπος, γνωριζόμαστε εδώ και χρόνια, και δεν ήταν μαζί μας μόνο για την αμερικανική περιοδεία αλλά και για την υπόλοιπη χρονιά. Του χρόνου, αν κάποια στιγμή ξαναρχίσουμε, ελπίζουμε πως ο James θα έχει σταθεροποιηθεί, προς το παρόν τα πάει περίφημα, μιλάμε συχνά, ανταλλάσσουμε email και είναι καλά, αλλά δεν έχει νόημα να ρισκάρουμε ξανά, του δώσαμε ήδη τρεις ευκαιρίες και πρέπει να έρθει πάλι στα πόδια του, δεν τον ξεχνάμε, τον φροντίζουμε και τον βοηθάμε κάνοντας ό,τι μπορούμε, αλλά ακόμη είναι νωρίς. Οπότε ο Mikkey είναι εδώ για μας για την υπόλοιπη χρονιά.

Τελικά είναι το "Return To Forever" το τελευταίο σας άλμπουμ και αυτή η τελευταία περιοδεία ή σκοπεύετε να συνεχίσετε; Έχει γίνει μπόλικη κουβέντα γύρω από αυτό και αρκετοί οπαδοί σκέφτονται πως ήταν όλο ένα marketing trick...

Ξέρω τι σκέφτονται πολλοί οπαδοί, ανακοινώσαμε την τελευταία περιοδεία μας το 2010 κι έχουν περάσει έξι χρόνια τώρα (γέλια), αλλά ήμασταν σοβαροί πάνω σε αυτό και όταν παίξαμε το τελευταίο show στο Μόναχο το 2012, πίστευα πως ήταν όντως η τελευταία μας εμφάνιση, όλοι το πιστεύαμε. Αλλά στις αρχές του 2013, το MTV μας κάλεσε, όπως ξέρεις, και αρχίσαμε να δουλεύουμε στο unplugged γιατί δεν το είχαμε ξανακάνει, στα '80s δεν μπορούσαμε γιατί ήμασταν πολύ απασχολημένοι, και τελικά το ηχογραφήσαμε στην Αθήνα. Τα πράγματα, λοιπόν, συνεχίστηκαν και ξαφνικά ο Rudolf μας λέει «ξέρετε κάτι; Του χρόνου είναι η 50η επέτειος της μπάντας, βρήκα ένα σημείωμα από τη μητέρα μου από τότε που ηχογραφήσαμε τα πρώτα κομμάτια κι ένα πόστερ από την πρώτη μας συναυλία, θα μπορούσαμε να το γιορτάσουμε», δεν μπορείς να σταματήσεις πριν από αυτό, γιατί πόσες άλλες μπάντες μπορούν να πουν πως ήταν μαζί για πενήντα χρόνια, oι Rolling Stones, οι Pink Floyd, δεν είναι και κανένας άλλος! Φυσικά, πλέον μόνο ο Rudolf ήταν όλα αυτά τα χρόνια μέλος των Scorpions, αλλά το ξέρεις αυτό (γέλια). Οπότε είπαμε να συνεχίσουμε, είχαμε εξάλλου έναν δίσκο ακόμη λόγω συμβολαίου, οπότε τον ολοκληρώσαμε, τον επεκτείναμε και προσθέσαμε μερικά ακόμη κομμάτια.

Όπως λέει και ο τίτλος "Return To Forever", είχαμε φύγει τυπικά γιατί είχαμε ανακοινώσει την τελική περιοδεία, αλλά επιστρέψαμε και το "To Forever" σημαίνει πως δεν ξέρουμε για πόσο, δεν θέλουμε να δώσουμε μια συγκεκριμένη ημερομηνία, επειδή δεν το ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως έχουμε σχέδια μέχρι το τέλος του χρόνου, με την τελευταία συναυλία στο Βερολίνο, μόλις επιστρέψαμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό, και οι promoters θέλουν να ξαναπάμε του χρόνου γιατί ήταν μεγάλη επιτυχία. Οπότε τι να σου πω; Σε όλον τον κόσμο οι promoters μας θέλουν για τον επόμενο χρόνο ξανά! (γέλια) Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα πει πόσο ακόμη θα το κάνουμε αυτό, αλλά νιώθω πως θα κάνουμε κάτι και του χρόνου, αλλά ίσως κάνουμε ένα διάλειμμα μετά την τρέχουσα περιοδεία επειδή είμαστε στο δρόμο από την 1η Μαϊου του 2015, παραπάνω από έναν χρόνο τώρα, οπότε ίσως δικαιούμαστε ένα διάλειμμα για αλλαγή και μετά να ξεκινήσουμε πάλι από το επόμενο καλοκαίρι.

Ο Rudolf μας είχε πει μερικούς μήνες πριν πως ήταν πολύ ενθουσιασμένος για την επέτειο των 50 χρόνων της μπάντας. Αλήθεια, πως κρατάτε τον ενθουσιασμό και το πάθος σας μετά από τόσα χρόνια;

Εκπλήσσομαι κι εγώ, αλλά ξέρεις είναι εύκολο γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε, το καλύτερο είναι η χημεία που έχουμε στην μπάντα, περνάμε καλά και υπάρχει ευχάριστο κλίμα, η ατμόσφαιρα μεταξύ των μελών είναι φανταστική. Τώρα και με τον Mikkey, όλα κυλούν ομαλά και το να παίζεις μπροστά σε ένα κοινό που είναι ενθουσιασμένο και αγαπά τη μουσική του είναι ό,τι καλύτερο για έναν μουσικό, ειδικά τώρα με τα θερινά shows που έρχονται, τα περιμένω με ανυπομονησία. Κανείς πλέον δεν πρέπει να ανησυχεί για το ότι είναι η τελευταία περιοδεία, ούτε η μπάντα ούτε και το κοινό, ας τις ξεχάσουμε αυτές τις βλακείες! Απλά περνάμε καλά και αυτό είναι το σημαντικό.

Πιστεύεις πως μερικές φορές κάποια σπουδαία κομμάτια σας μένουν στην αφάνεια λόγω των ραδιοφωνικών hits και των μπαλαντών;

Ναι φυσικά! Ας το θέσουμε έτσι, μας περιορίζει τις επιλογές για ένα show. Βέβαια, είχαμε κάνει λίγα χρόνια πριν μια έρευνα στο internet, και υπάρχουν μεγάλες διαφορές από χώρα σε χώρα. Μερικοί βάζουν το "Still Loving You" στο νουμερο ένα, άλλοι το "Rock You Like A Hurricane", άλλοι πάλι βάζουν το "Winds Of Change" στην τελευταία θέση (γέλια), οπότε υπάρχουν διακυμάνσεις, αλλά ο μέσος όρος είναι περίπου ίδιος. Η πλειοψηφία του κόσμου θέλει να ακούσει τα κλασσικά κομμάτια, τις μπαλάντες, φυσικά έχουμε και νέα κομμάτια που είναι πολύ καλά, για παράδειγμα το "We Built This House" φαίνεται να είναι αρκετά δημοφιλές. Ξέρεις είναι δύσκολο να κάνεις ένα νέο κομμάτι δημοφιλές, γιατί το ραδιόφωνο δεν το αναπαράγει, αλλά οι οπαδοί ξέρουν και αυτό είναι καλό. Για το νέο αυτό show έχουμε και κάποιες επιλογές από τα '70s, πριν να μπω στο συγκρότημα, κάτι το οποίο κάναμε για να είναι πλήρης η μουσική ιστορία της μπάντας.

Η είσοδός σου στους Scorpions σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή στον ήχο του συγκροτήματος. Πόσο συνέβαλε η επιρροή σου σε αυτό;

Νομίζω πολύ, γιατί ο Uli που ήταν και ο βασικός κιθαρίστας στα '70s, είχε το δικό του στυλ όπως όλοι ξέρουμε, με επιρροή από τον Hendrix, ενώ υπήρχαν και τα κομμάτια που είχαν γράψει ο Rudolf και ο Klaus. Moυ άρεσαν κι αυτά, αλλά ήταν ένα στυλ που δεν κατάφερε να γίνει πολύ δημοφιλές. Νομίζω πως όταν μπήκα στο συγκρότημα, ακουγόμασταν περισσότερο σαν μια μονάδα, ένα στυλ το οποίο ήταν προφανώς και πιο προσβάσιμο. Ειδικά όταν πήγαμε στην Αμερική το '79 η μπάντα έγινε πολύ μεγάλη σε σύντομο διάστημα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω να γιόρταζε 50η επέτειο η μπάντα με τον Uli. Η διάρκεια και η συνέπεια του ήχου των Scorpions με μένα είχε μεγαλύτερη επιτυχία αν το θέσουμε έτσι, σκέψου το όπως θες, αλλά είχαμε μεγαλύτερη επιτυχία.

Όπως είπες, το στυλ σου είναι πολύ διαφορετικό, αλήθεια πώς ένιωσες διαδεχόμενος τον Uli Roth, αλλά και τον Michael Schenker; Ποια είναι η γνώμη σου για τη συμβολή τους στον ήχο της μπάντας αλλά και τις συνθέσεις τους;

Το στυλ του Uli μου αρέσει πολύ, αλλά μάλλον δεν είναι για πολύ κόσμο, δεν είναι τόσο mainstream, τώρα είμαστε πιο mainstream. Για τον Michael δεν μπορώ να πω, δεν ήταν ποτέ και κανονικό μέλος της μπάντας εξάλλου, ήταν στον πρώτο δίσκο και σε τρία - τέσσερα κομμάτια στο "Lovedrive", αλλά πέραν αυτού δεν έχει υπάρξει κανονικό μέλος των Scorpions. Ο Uli ναι, έπαιξε σε πολλούς δίσκους, αλλά ο Michael ήταν μόνο στο "Lonesome Crow" και στα λίγα κομμάτια αυτά του "Lovedrive", δεν τον θεωρώ και τόσο σημαντικό κομμάτι της μπάντας.

Ξέρεις ο Michael είπε πρόσφατα κάποιες βαριές κουβέντες τόσο για τον Rudolf αλλά και για την μπάντα γενικότερα, λέγοντας πως σταματήσατε να ενδιαφέρεστε για τη μουσική και συνεχίζετε μόνο για τα χρήματα. Έχεις να πεις κάτι πάνω σε αυτό;

Δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτόν, δεν διάβασα τη συνέντευξη αλλά ξέρω πως είπε κάποια άσχημα πράγματα για τον αδερφό του, νομίζω πως πρέπει να το ξανασκεφτεί, επειδή απ’ όσο ξέρω ο μεγαλύτερος αδερφός του πάντοτε ήταν καλός απέναντί του, οπότε δεν γνωρίζω τι του συμβαίνει τώρα. Δεν πιστεύω πως έχει δικαίωμα να έχει γνώμη για τους Scorpions, γιατί δεν ξέρει τι συμβαίνει.

Ποιον δίσκο θεωρείς τον σημαντικότερο για την μπάντα από τη στιγμή που εντάχθηκες σε αυτήν και γιατί;

Πιστεύω πως το "Blackout" ήταν πολύ σημαντικό γιατί μας εκτόξευσε σε ένα νέο επίπεδο, όταν γίνεσαι headliner στην Αμερική έπιασες ένα νέο status, το είχαμε ήδη κάνει στην Ευρώπη αλλά όχι σε τέτοιο μέγεθος φυσικά. Το "Blackout" επίσης, σηματοδότησε την περίοδο που ο Klaus δεν μπορούσε να τραγουδήσει, είχε υποστεί δύο επεμβάσεις, την έχεις ακούσει την ιστορία ένα εκατομμύριο φορές, αλλά αυτό μας έδωσε περισσότερο χρόνο στο στούντιο και στην ηχογράφηση των κιθαρών και των ενορχηστρώσεων, ήταν κάτι διαφορετικό. Ο Klaus που δεν μπορούσε καν να μιλήσει, πόσο μάλλον να τραγουδήσει, μας έγραψε σε ένα χαρτί «βρείτε νέο τραγουδιστή», αλλά όλη η μπάντα είπε όχι, θα σε περιμένουμε, κάνε ό,τι χρειάζεται για να φέρεις τη φωνή σου ξανά σε φόρμα και πάρε όσο χρόνο χρειάζεσαι. Αυτό δείχνει τον τρόπο που η μπάντα μένει δεμένη και πως είναι στην πραγματικότητα μια ομάδα, δεν έχει να κάνει ούτε με τα χρήματα ούτε με οποιαδήποτε βλακεία λέει ο καθένας, είναι η ανθρώπινη φιλία, το δέσιμο που έχουμε και νομίζω πως και ο κόσμος το κατάλαβε, όχι μόνο η μουσική ήταν πολύ δυνατή, αλλά και η μπάντα είχε την αύρα μιας πολύ δεμένης μονάδας, χωρίς εγωϊσμούς και τέτοιες ηλιθιότητες.

Με δεδομένη τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στη μουσική βιομηχανία, αλλά και την πληθώρα των συγκροτημάτων που προσπαθούν να ακουστούν, υπάρχει κάποια μπάντα που θεωρείς πως θα μπορούσε να φτάσει το μέγεθος των Scorpions ή των άλλων μεγάλων ονομάτων του rock;

Θα ήθελα πολύ να υπάρχει, αλλά για να είμαι ειλικρινής νιώθω πως δεν υπάρχει κάτι στον ορίζοντα. Όταν φύγουν οι Scorpions, οι AC/DC οι Iron Maiden, οι Aerosmith, oι Kiss και ίσως μερικοί ακόμη, δεν θα έχουμε πλέον αυτό το είδος μεγάλου show σε αρένα ή στάδιο, ίσως κάποια φεστιβάλ με δέκα-είκοσι μπάντες, αλλά ξέρεις τι εννοώ. Όταν οι δεινόσαυροι πεθάνουν ή σταματήσουν να παίζουν, θα υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή όσον αφορά στο μέγεθος των παραγωγών και των περιοδειών. Νιώθω πως εκείνη τη στιγμή θα είναι και το τέλος μιας μεγάλης εποχής, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως να είναι καλό να μην υπάρχει κάτι τέτοιο για μερικά χρόνια, ώστε οι ανερχόμενες μπάντες να έχουν την ευκαιρία να ανασάνουν και να βγάλουν κάτι εντελώς καινούργιο, επειδή αυτήν τη στιγμή όλα καλύπτονται από τις μεγάλες παλιές μπάντες, οπότε οι νέοι δεν έχουν πραγματικές ευκαιρίες, οπότε ίσως και να είναι καλό τελικά που θα έχουν φύγει οι παλιόγεροι. (γέλια)

Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, είμαι σίγουρος πως πολύς κόσμος εδώ ανυπομονεί να σας ξαναδεί να παίζετε αγαπημένα κόμμάτια. Έχεις να μοιραστείς κάποιο μήνυμα μαζί τους;

Ναι, φυσικά! Ανυπομονώ κι εγώ να επιστρέψω στην Αθήνα, παίζουμε σε έναν νέο χώρο, κάτι πάνω στο νερό και δεν έχω πάει ποτέ εκεί, αλλά ακούω πως είναι πολύ όμορφα και να είστε σίγουροι πως θα κάνουμε ένα φανταστικό show, νομίζω το καλύτερο μέχρι τώρα! Ανυπομονούμε να ξανασυναντηθούμε με την ερωτική μας σχέση, τους έλληνες οπαδούς μας!