Mantar (Hanno): «Θέλουμε να δημιουργούμε άγχος όχι τέχνη»

O Hanno είναι ο πραγματικός rock star. Έχει αυτήν τη συμπεριφορά που εκλείπει σιγά-σιγά από το rock 'n' roll στα πλαίσια της πολιτικής (ή μουσικής) ορθότητας. Ο Hanno μιλάει και σκέφτεται όπως η μουσική των Mantar, χωρίς φρου φρου και αρώματα, με έπαρση που την υποστηρίζει όμως και όποιος αντέξει.

Ο Hanno μας περιγράφει πώς κοιμήθηκε μ' ένα γουρούνι, πώς οι μπάντες πλέον ξεχνούν τις πρωτόγονες ανάγκες των ανδρών, πώς το συγκρότημα του έκανε τη ζωή καλύτερη και ότι αν θες να ακούσεις πραγματική πειραματική, μελωδική κι ενδιαφέρουσα μουσική, τότε οι Mantar ΔΕΝ η μπάντα που ψάχνεις. Κι επιτέλους είναι κάποιος που αναγνωρίζει την ευελιξία και τη σημασία της λέξεως «μαλάκας».

Γεια σου Hannoh συγχαρητήρια για τον φανταστικό σας νέο δίσκο, πραγματικά είναι πολύ αναζωογονητικό υλικό. Πώς είναι η αποδοχή του δίσκου από κοινό και κριτικούς μέχρι στιγμής;

Συγκλονιστική για να είμαι ειλικρινής. Πραγματικά δεν το περιμέναμε αυτό το πράγμα. Απ' ό,τι φαίνεται, η μπάντα είναι πιο γνωστή σε όλο τον κόσμο απ' ό,τι νομίζαμε και υπήρχε πολύς κόσμος που περίμενε το δεύτερο άλμπουμ μας. Είμαστε χαρούμενοι που τελικά δεν τους απογοητεύσαμε.

Πώς αισθάνεσαι για τον δίσκο τώρα που ολοκληρώθηκε; Θα έκανες τίποτα διαφορετικό αν μπορούσες;

Όχι. Ξέρεις, κάθε δίσκος αποτελεί μια δεδομένη κατάσταση που δύσκολα αλλάζει. Δεν είμαστε μια «καλλιτεχνική» μπάντα. Απλά θέλουμε να σφάζουμε και να παίζουμε όσο πιο βίαια μπορούμε. Αυτό κάναμε μια ζωή και αυτό θα κάνουμε. Οπότε είμαστε πολύ κουλ με τον δίσκο. Όταν είναι έτοιμο, είναι έτοιμο, τέλος. Μας αρέσει 100%. Αλλιώς δεν θα το βγάζαμε, καθώς δεν υπάρχει λόγος να κάνεις βήματα προς τα πίσω. Συμφωνήσαμε με αυτό πριν ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε. Να καταλάβεις, ούτε το συμβόλαιο δεν θέλαμε να υπογράψουμε πριν εγώ και ο Erinc συμφωνήσουμε ότι ο νέος δίσκος απλά σκίζει. Θέλαμε να σιγουρευτούμε ότι τα πάντα είναι τέλεια. Τέλεια σύμφωνα με την δικής μας ωμή και βίαιη αντίληψη.

Ποιο σημείο είναι το αγαπημένο σου στον δίσκο; Το δικό μου αγαπημένο τραγούδι μέχρι στιγμής είναι το "I Omen", αλλά αλλάζω γνώμη κάθε μέρα.

Κι εμένα μου αρέσει αυτό πολύ. Καλή επιλογή. Να σκεφτείς, ήταν το αγαπημένο μου πριν καν ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις. Απ' την άλλη βέβαια, όλα μου αρέσουν για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Μου αρέσουν τα πιο rock 'n' roll  τραγούδια όπως το "Cross The Cross" και το "Praise The Plague" για την σκοτεινή Motorhead προσέγγισή τους, αλλά και τραγούδια όπως το "Schwanenstein" και το "Sundowning" γιατί είναι τεράστια και επικά. Περήφανα και κομψά, αλλά με ένα σκοτεινό και αρρωστημένο τρόπο.

Mantar σημαίνει μανιτάρι στα τούρκικα, πώς και το διαλέξατε; Οφείλω να παραδεχτώ ότι ακούγεται αρκετά μοχθηρή ως λέξη, αλλά κάποιος με τα μανιτάρια ίσως να περίμενε κάτι πιο ψυχεδελικό από εσάς. Μήπως υπάρχει καμιά περίεργη ιστορία πίσω από την επιλογή του ονόματος;

Απλά είναι μια λέξη. Ψάχναμε για τούρκικο όνομα μιας και ο Erinc, ο ντράμερ είναι Τούρκος. Αλλά όντως ακούγεται αρκετά brutal, δυνατή και μοχθηρή. Σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαζε σε ένα συγκρότημα με τα χαρακτηριστικά μας. Αλλά να ξέρεις ότι χεστήκαμε για όλες τις χίπικες αηδίες. Δεν είμαστε καθόλου ψυχεδελικοί. Θέλουμε να δημιουργήσουμε άγχος και δεν θέλουμε να κάνουμε τέχνη.

Πιστεύω θα σου κάνουν συχνά αυτήν την ερώτηση, αλλά μιας και είστε δύο άτομα μόνο στην μπάντα, δεν είναι που και που λίγο περιοριστικό;

Ο περιορισμός είναι η μεγαλύτερη μας δύναμη και η μεγαλύτερη μας ευλογία. Αυτό κάνει τους Mantar διαφορετικούς. Όχι απαραίτητα το γεγονός ότι είμαστε δύο άτομα, όσο η ενέργεια μεταξύ των δύο μας. Γνωριζόμαστε τόσο καλά μεταξύ μας και ως μουσικοί και ως άτομα και κανένα έξτρα μέλος δεν μπορεί να συναγωνιστεί αυτό το γεγονός. Κάθε επιπρόσθετο μέλος, ανεξαρτήτως ταλέντου, πιστεύω θα εξασθενίσει αυτήν την ξεχωριστή ενέργεια που έχουμε οι δυο μας. Δεν έχει να κάνει με το πόσοι είμαστε, αλλά με το συναίσθημα μεταξύ των μουσικών. Όπως σου είπα, η περιστολή είναι πολύ σημαντική. Οι δυνατότητες μας είναι «περιορισμένες» και γι' αυτό παίζουμε με απλούς τρόπους και τα καταφέρνουμε μια χαρά μέχρι στιγμής. Τα τραγούδια μας είναι ωμά και δυνατά και δεν χάνονται μέσα σε ανούσιες κουράδες.

Μου αρέσει η μουσική σας διότι είναι μία σπάνια μίξη διαφόρων ειδών. Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι βασικές σας επιρροές; Τι σε έκανε να θέλεις να δημιουργήσεις μια μπάντα που να τα «σπάει»;

Ανέκαθεν θέλαμε να παίξουμε σε μια μπάντα μαζί. Είναι αστείο, αλλά γνωριζόμαστε δεκαεννιά χρόνια και μόλις πρόσφατα αποφασίσαμε να κάνουμε το συγκρότημα. Επομένως είμαστε πολύ χαρούμενοι που και οι δύο καταλήξαμε στο συγκρότημα που ονειρευόμασταν. Ίσως γι' αυτό, για πρώτη φορά στη ζωή μας έχουμε και λίγη παραπάνω επιτυχία ως συγκρότημα. Πιθανώς να ήταν γραφτό να γίνει.

Τέλος πάντων... Δεν νομίζω ότι διαλέγουμε κάποιες από τις επιρροές μας εσκεμμένα, γιατί απλά παίζουμε όσο πιο βαριά και έντονα γίνεται. Το αποτέλεσμα το ακούς. Ξέρεις, είναι δύσκολο να περιγράφεις την δική σου μουσική ή να την αναλύεις. Ίσως, απλά να πρέπει να μην μπαίνουμε καν σε αυτήν τη διαδικασία. Πιστεύω ότι πιο σημαντικό από συγκεκριμένα στυλ μουσικής ή συγκροτήματα είναι το συγκεκριμένο συναίσθημα για μας. Πρέπει να είναι ωμό, απλό και πάνω απ' όλα να «γκρουβάρει». Θεωρώ πολλές μπάντες του ακραίου ήχου εκεί έξω ξεχνούν τις βασικές και πρωτόγονες ανάγκες των ανδρών. Έχουν τόσα πολλά τεχνάσματα, αλλά δεν ξέρουν να «γκρουβάρουν». Εμείς ξέρουμε. Είμαστε μία πολύ μονοδιάστατη μπάντα.

Διάβασα μερικές παλιότερες συνεντεύξεις σου τις προάλλες και μου φαίνεται ότι νιώθεις λίγο άβολα ή τουλάχιστον έχεις μια αποστροφή προς τον όρο "sludge".  Με πολύ λίγες λέξεις μπορείς να μου περιγράψεις πού τοποθετείς τελικά τη μουσική των Mantar;

Νομίζω ότι το sludge μου ακούγεται σαν μια δικαιολογία για τον κόσμο που δεν γνωρίζει τις ίδιες του τις μουσικές ρίζες. Επίσης, μου θυμίζει ένα τσούρμο τραγικούς γέρους να καπνίζουν χόρτο. Το sludge είναι για μπάντες χωρίς ξεκάθαρη αποστολή και χωρίς καθαρό στόχο. Αλλά, φίλε μου, ονόματα, ταμπέλες και είδη δεν σημαίνουν τίποτα. Μία μπάντα ή είναι καλή ή δεν είναι. Γάμα τα, λοιπόν. Γνωρίζω καλά ότι υπάρχουν κουβάδες από καλές μπάντες που αυτό-προσδιορίζονται ως sludge, αλλά για 'μένα δεν είναι κάτι σημαντικό.

Πώς ακούγονται οι Mantar λοιπόν;

Ωμή επίδειξη δύναμης. Βίαιη χαρά καταστροφής. Σκοτεινό και αρρωστημένο rock 'n' roll. Είναι γρήγοροι αλλά και κάποιες φορές χαλαροί, αλλά πάντα με μια μαύρη ατμόσφαιρα. Επιθετικοί!

Το νέο άλμπουμ είναι λιγουλάκι πιο γυαλισμένο από το πρώτο σας που είχε έναν πιο ωμό χαρακτήρα, μιας και ήταν αυτοχρηματοδοτούμενο. Τι διαφορετικό έγινε αυτήν τη φορά;

Όχι και πολλά για να είμαι ειλικρινής. Εξακολουθούμε να μην έχουμε παραγωγό και κάνουμε τα πάντα μόνοι μας. Απλά έχουμε έναν κολλητό μας πίσω από την κονσόλα, αλλά όλα τα άλλα γίνονται από εμάς αποκλειστικά. Ηχογραφήσαμε και με τον ίδιο εξοπλισμό που χρησιμοποιούμε στα live. Φαντάζομαι ακούγεται καλύτερο, γιατί απλά εμείς γίναμε γενικά καλύτεροι.

Έχω την πεποίθηση ότι ο κόσμος που γούσταρε τον πρώτο δίσκο μας, θα γουστάρει και τον καινούριο. Δεν προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τίποτα. Ξέρουμε τι μας αρέσει. Αλλά, φυσικά, εντοπίσαμε πρώτα που είμαστε ιδιαίτερα καλοί. Υποθέτω ότι απλά βελτιώσαμε αυτά που μας αρέσουν και είμαστε καλοί και αφήσαμε στην άκρη όλα τα άλλα. Ο νέος δίσκος είναι το status quo των Mantar του 2016. Το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Αν αρέσει καλώς, αν όχι τότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Θεωρώ ότι κατέχουμε απολύτως την rock 'n' roll αύρα και «γκρουβάρουμε» και σίγουρα αυτά είναι και οι καλύτερες δεξιότητές μας. Αλλά είναι γεγονός ότι αυτός ο δίσκος μας βγήκε πιο πιασάρικος από τον προηγούμενο, αλλά σίγουρα και πιο σκοτεινός και πιο μοχθηρός.

Ψάχνουμε για νέα όρια και άκρα. Αλλά δεν αναλώνουμε και πολλή φαιά ουσία γι' αυτό, πίστεψέ με. Είμαστε μια πολύ απλή μπάντα, με απλούς στόχους κι ένας απ' αυτούς είναι να είμαστε όσο πιο βίαιοι γίνεται. Αλλά θέλουμε στο μέλλον να δοκιμάσουμε νέα πράγματα και να μην επαναληφθούμε. Μου αρέσουν τα μελωδικά και τα black metal στοιχεία, οπότε ίσως να βελτιώσω και τον τρόπο που παίζω κιθάρα λίγο. Μας αρέσει αυτό που κάνουμε και δεν θέλουμε να ανακαλύψουμε τον τροχό και τον κόσμο που αρέσκεται σε αυτό.

Αν θες να ακούσεις πραγματική πειραματική, μελωδική κι ενδιαφέρουσα μουσική, τότε ΔΕΝ είμαστε η μπάντα που ψάχνεις.

Τι προτιμάς περισσότερο; Να συνθέτεις, να ηχογραφείς ή να περιοδεύεις;

Να παίζεις ζωντανά, νομίζω, είναι το καλύτερο πράγμα όταν είσαι σε συγκρότημα. Από την άλλη, όμως, οι περιοδείες είναι πολύ κουραστικές και δεν τρελαίνομαι τόσο. Μου αρέσει να παίζω για τον κόσμο και να βλέπω διαφορετικές χώρες, αλλά ομολογώ ότι μου λείπει το να είμαι λίγο μόνος στις περιοδείες. Με κάνει να αισθάνομαι λίγο άβολα να έχω κόσμο δίπλα μου συνεχόμενα και όλη την ώρα. Οι ηχογραφήσεις μου τη σπάνε. Δεν μου αρέσουν και τόσο. Είναι ενοχλητικές και προσπαθώ να τις ξεπετάξω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Είναι πολύ κουραστικές. Αλλά το καλό με αυτό είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να χαθούμε σε έναν κυκεώνα ηχογραφήσεων και παραγωγής και θα μένουμε απλοί.

Επίσης, σε παλιότερη συνέντευξη διάβασα ότι όταν δεν περιοδεύετε και όταν δεν ασχολείστε με τους Mantar έχετε ένα συναρπαστικό συνδυασμό επαγγελμάτων. Εσύ είσαι heavy metal promoter και ο Erinc είναι «πόρτα» σε νυχτερινά μαγαζιά. Βοηθά με κάποιο τρόπο το συγκρότημα να έχει μέλη έναν επαγγελματία promoter κι έναν επαγγελματία «μπράβο»;

Χαχα! Πρώτα απ' όλα και οι δύο χάσαμε τις δουλειές μας λόγω του συγκροτήματος, γιατί απλά έχουμε να κάνουμε τόσα πράματα. Επομένως δεν έχω κάποια πραγματική δουλειά αυτήν τη στιγμή. Αλλά είναι σίγουρα καλό να γνωρίζεις τη μουσική βιομηχανία, γιατί με το που τραβάς λίγο την προσοχή ή έχεις την ελάχιστη επιτυχία, όλοι προσπαθούν να σε γαμήσουν (σ.σ. εκμεταλλευτούν, εννοεί μωρέ). Προφανώς, προσπαθώ να το αποφύγω αυτό με την λιγοστή γνώση και την έλλειψη εμπιστοσύνης που έχω στη μουσική βιομηχανία. Το να έχεις έναν μπράβο να παίζει τύμπανα στην μπάντα σου είναι πιθανώς το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου κάτσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Είναι πολύ δυνατός ο γαμημένος. Το να παίζεις τύμπανα είναι βαριά δουλειά κι επομένως είναι απαραίτητος για την μπάντα. Δεν μας ενδιαφέρουν άλλωστε τα νερόβραστα τραγουδάκια.

Τι έχεις κολλημένο στο στέρεο του αυτοκινήτου σου, στο mp3 player σου ή οπουδήποτε τελοσπάντων; Άκουσες τίποτα τελευταία που σου τίναξε τα μυαλά στον αέρα;

Ακούω AC/DC κάθε μέρα της ζωής μου από έξι χρονών. Είμαι πολύ κακός στο να ανακαλύπτω νέα μουσική. Και οι δύο μας δεν διαβάζουμε μουσικό τύπο και δεν ξοδεύουμε καθόλου χρόνο στο internet. Δεν πάμε και σε συναυλίες. Είμαστε λίγο κολλημένοι με τους εαυτούς μας και κάνουμε τα δικά μας. Αλλά, σίγουρα, υπάρχουν νέα και ωραία πράγματα εκεί έξω. Εμείς μένουμε κολλημένοι στα κλασσικά.

Υπάρχει καμία πιθανότητα να διερευνήσετε κανένα άλλο μουσικό μονοπάτι στο μέλλον;

Ο χρόνος θα δείξει. Αλλά ό,τι και να είναι, θα είναι heavy κι έντονο με όποιον τρόπο γίνεται.

Ποιοι είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι στη ζωή του συγκροτήματος αλλά και τη δική σου;

Δεν κάνουμε μεγαλόπνοα σχέδια. Όλα με το συγκρότημα έγιναν γρήγορα και προς μεγάλη μας έκπληξη, όμως δεν έχουμε δει ακόμα την λεγόμενη επιτυχία. Κάνουμε τα δικά μας, χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες προσδοκίες. Ίσως αυτό να είναι το μυστικό μας. Καλό είναι να περιμένεις λίγα και να έχεις περιέργεια στη ζωή σου. Αυτό αφορά και εμάς ως άτομα, αλλά και το συγκρότημα. Το σημαντικό είναι να σου αρέσει αυτό που κάνεις. Το συγκρότημα έκανε τη ζωή μου καλύτερη. Αυτό είναι σίγουρο και είμαι πολύ ευγνώμων γι' αυτό και δεν παίρνω τίποτα για δεδομένο.

Πάνε τώρα δύο χρόνια από την περίφημη συναυλία σας στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι από εκείνη τη βραδιά;

Πολύ διασκεδαστική νύχτα. Φοβερός κόσμος. Πολύ καλή φάση. Ελπίζω να επιστρέψουμε σύντομα. Μεθύσαμε και πολύ. Ως συνήθως. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι ότι η Αθήνα είναι πολύ κουλ πόλη και ότι ηχογράφησα μερικά riff στο ξενοδοχείο που τελικά κατέληξαν στον νέο δίσκο.

Ήρθες ποτέ αντιμέτωπος με τίποτα περίεργες ή δυσάρεστες καταστάσεις όσο βρισκόσουν σε κάποια περιοδεία;

Όταν ήμουν πολύ πιο νέος και ήμουν περιοδεία με μια παλιά punk μπάντα που έπαιζε, κοιμήθηκα σε μια κατάληψη και αναγκάστηκα να κοιμηθώ σ' ένα δωμάτιο με ένα τεράστιο γουρούνι. Δεν κάνω πλάκα. Οι γαμημένοι οι punks, χαχα! Αλλά και με τους Mantar σίγουρα έχω κοιμηθεί σε μερικά υπερ-σκατένια μέρη, ίσως πολλά για να αρχίσω να τα απαριθμώ. Μια φορά στο Τέξας μια κυρία μας φιλοξένησε στο σπίτι της και μας τάισε όταν μας είδε να καθόμαστε στο δρόμο, γιατί θεώρησε ότι είμαστε τίποτα άστεγοι. Αλλά δεν είχε και πολύ άδικο εκείνη τη στιγμή, χαχα!

Έχετε τίποτα σχέδια ή προσφορές να παίξετε στην Ελλάδα;

Όχι ακόμα... αλλά φέρτε μας στην Ελλάδα. Είμαστε έτοιμοι!

Αυτό έχω για σένα Hanno, σ' ευχαριστώ πολύ. Κατά πάσα πιθανότητα ξέχασα να σε ρωτήσω κάτι ουσιώδες, επομένως σε παρακαλώ πρόσθεσε ό,τι θες.

Σ' ευχαριστώ κι εγώ και σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον στη μικρή μας μπάντα. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να έρθουμε κάπως στην Ελλάδα. Το ξέρω ότι ακούγεται τετριμμένο, αλλά δεν έχουμε ξεχάσει πόσο καλά μας φερθήκατε. Εξαιρετικός κόσμος και φοβερές εμπειρίες. Επίσης, η λέξη «μαλάκας» είναι η καλύτερη λέξη στο κόσμο. Σας ευχαριστώ και γι' αυτό, χαχα!