Caligula's Horse: «Oι κακοί στίχοι καταστρέφουν το μήνυμα της μουσικής»

Η σκηνή στην Αυστραλία βρίσκεται σε παρατεταμένη άνθηση (σ.σ.: in bloom) και μια από τις πιο συναρπαστικές μπάντες που αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια είναι οι Caligula's Horse. Παρ' όλο που μετρούν μόνο πέντε χρόνια ύπαρξης, κυκλοφορούν το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους, "Bloom", τα οποίο σηματοδοτεί και το ξεκίνημα της συνεργασίας τους με την θρυλική Inside Out. Ο Jim Grey (φωνητικά) είχε ενδιαφέρουσες απαντήσεις να παραθέσει στα ερωτήματα που του θέσαμε.

Γειά σου Jim. Χαίρομαι πολύ που έχω την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί σου. Συγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ που βγάζετε με τους Caligula's Horse.
Κι εγώ είμαι χαρούμενος που συνομιλώ μαζί σου, και σε ευχαριστώ!

Πριν μιλήσουμε για το "Bloom" θα μπορούσες να μας πεις δυο λόγια για την μπάντα, ώστε να την συστήσεις στους αναγνώστες μας;
Ο Sam κι εγώ φτιάξαμε τους Caligula's Horse το 2011, αφότου ηχογραφήσαμε αυτό που υποτίθεται θα ήταν ένα δικό του one-off σόλο project, χαχα. Περάσαμε πολύ ωραία δουλεύοντας μαζί και γρήγορα αναπτύχθηκε μια πολύ δυνατή εργασιακή και συνθετική σχέση, οπότε φτιάξαμε την μπάντα μαζί και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε περισσότερο υλικό, καθώς και σε μια ζωντανή εμφάνιση.

Το δεύτερο άλμπουμ μας, "The Tide, The Thief & The River's End" ήταν το αποτέλεσμα πραγματικής συνεργασίας, κι ένα πολύ πιο φιλόδοξο project, υπό την έννοια ότι ήταν ένα ολοκληρωμένο concept άλμπουμ. Περιοδεύσαμε εκτενώς στην Αυστραλία για αυτό το άλμπουμ - είναι γεμάτο αγαπημένα τραγούδια του κοινού και αποτέλεσε στην πραγματικότητα την ραχοκοκαλιά της βάσης των οπαδών μας σε όλο τον κόσμο.

Όντας το τρίτο άλμπουμ σας σε πέντε χρόνια, είναι σκοπός σας να κρατήσετε την μπάντα ενεργή σε αυτό το επίπεδο, με νέα κυκλοφορία κάθε δύο χρόνια ή απλά έτυχε; Πρέπει μια μπάντα να κυκλοφορεί σταθερά άλμπουμ για να μένει επίκαιρη στις μέρες μας;
Δεν θεωρώ ότι όλοι πρέπει να το κάνουν αυτό. Για παράδειγμα, οι Tool έχουν φτιάξει ολόκληρη καριέρα κάνοντας τον κόσμο να περιμένει τα άλμπουμ τους κι έπειτα να ξεπερνούν τις προσδοκίες. Για εμάς, αυτό είναι περισσότερο μια αντανάκλαση του πόσο αγαπάμε αυτό που κάνουμε και του ότι είμαστε μια παρέα από workaholics! Δεν μας βλέπω να επιβραδύνουμε τον ρυθμό μας σύντομα πάντως!



Επίσης, οφείλω να σας συγχαρώ που υπογράψατε στην Inside Out, την κορυφαία εταιρεία μακράν για την progressive μουσική. Πώς είναι ως τώρα; Νιώθεις ότι ήταν κάποιου είδους αναγνώριση για εσάς;
Είναι υπέροχο το να ανήκεις στο roster της, δεν θα πω ψέματα. Μερικές από τις αγαπημένες μας μπάντες όλων των εποχών είναι στην Inside Out και εισπράττουμε πολύ σεβασμό από μια εταιρεία που υποστηρίζει την αυθεντική progressive μουσική και δίνει στους καλλιτέχνες την ελευθερία που χρειάζονται. Είναι πιο συναρπαστικό για εμάς τώρα που έχουμε μια πλατφόρμα για να κυκλοφορήσουμε το "Bloom" σε ένα πολύ πιο ευρύ ακροατήριο από αυτό που θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε μόνοι μας, οπότε είναι μια τρελή περίοδος αυτή που διανύουμε. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα φτάναμε ως εδώ, χαχα!

Ας πάμε στη μουσική του νέου άλμπουμ. Τι νέο θεωρείς πως προσφέρει το "Bloom" εν συγκρίσει με τις δυο προηγούμενες κυκλοφορίες σας;
Το "Bloom" είναι -αν μου συγχωρείς την ατυχή έκφραση- μια πολύ φυσική ανάπτυξη του ήχου μας. Η ενέργεια και η δύναμη του "River's End" αποτυπωνόταν πολύ δυνατά στις ζωντανές εμφανίσεις μας και πλέον έχουμε μια φήμη για έντονη, συναρπαστική και πολύ ενεργητική σκηνική παρουσία. Οπότε, θέλαμε να το αποτυπώσουμε αυτό και να συνεχίσουμε αυτή την τάση στο "Bloom", αλλά παράλληλα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά - σκοπεύσαμε να απομακρυνθούμε από τους σκοτεινούς ήχους του "River's End" και να δημιουργήσουμε ένα πιο φωτεινό και πιο πολύχρωμο άλμπουμ.

Υπάρχει κάποιο στιχουργικό concept; Δυστυχώς δεν έχω τους στίχους ή κάποιου είδους επεξηγήσεις, οπότε αν σου είναι εύκολο θα μας διαφωτίσεις επ' αυτού;
Το "Bloom" δεν είναι concept άλμπουμ, δεν ήμασταν περιορισμένοι από το σκοτάδι μιας στενάχωρης ιστορίας, οπότε συνθέσαμε μια σειρά τραγουδιών με ένα πιο ανεβαστικό ήχο και μήνυμα. Καταπιανόμαστε με διάφορα θέματα, ιστορίες ή στιγμές μέσα σε επιμέρους τραγούδια, αλλά δεν υπάρχει μια πλοκή που να καθορίζει τα πάντα ή μια συγκεκριμένη ιστορία που να δένει όλα τα τραγούδια του άλμπουμ μεταξύ τους. Θέλαμε το "Bloom" να αποτελεί μια συλλογή των καλύτερων και των πιο φωτεινών Caligula's Horse.

Πώς κι αποφασίσατε να ανοίξετε και να κλείσετε το άλμπουμ με ακουστικά τραγούδια, όπως το ομώνυμο και το "Undergrowth";
Το "Undergrowth" ολοκληρώθηκε σχετικά νωρίς κατά την διαδικασία σύνθεσης, και ξέραμε ότι θέλαμε να κλείνει το άλμπουμ με μια απαλή, γλυκιά νότα. Σκεφτήκαμε πως το τραγούδι "Bloom" λειτουργώντας σαν ένας καθρέπτης στην αρχή του άλμπουμ βοηθάει στο να εξισορροπηθεί η ακουστική εμπειρία, υποδεικνύοντας την αρχή και το τέλος ενός ταξιδιού.

Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το "Firelight". Έχει αυτή την εντυπωσιακή φράση στην κιθάρα κι έναν ήχο που μου έφερε τον John Petrucci στο μυαλό, αλλά έχει γενικά μη-προβλεπόμενη δομή και μελωδική προσέγγιση. Συμφωνείς πως είναι ένα ξεχωριστό τραγούδι;
Χαίρομαι που σου αρέσει! Το "Firelight" είναι σίγουρα η πιο ξεκάθαρη διαφορά στον ήχο μας από το "River's End". Είναι πολύ ξεχωριστό τραγούδι προσωπικά για εμένα, αφιερωμένο σε έναν φίλο που απεβίωσε πέρσι. Ήθελα να γιορτάσω τη ζωή του με αυτό το άλμπουμ και συγκεκριμένα με αυτό το τραγούδι, την ομορφιά στο εύθραυστο της ζωής.

Κάποια σημεία από το "Daughter Of The Mountain" μου έφεραν μια σύγχρονη progressive μπάντα στο μυαλό, τους Haken. Μπορεί όντως να ισχύει αυτό και να επηρεάζεστε από μπάντες των ημερών μας;
Πάντα εξελισσόμαστε και μεγαλώνουμε τόσο σαν μεμονωμένοι καλλιτέχνες όσο και ως συγκρότημα, φυσικά. Υπάρχουν πολλές σπουδαίες μπάντες, ακόμα και φίλοι μας στην Αυστραλία, μπάντες με τις οποίες έχουμε περιοδεύσει και οι οποίες μας επηρεάζουν σημαντικά. Η μουσική μας είναι μια αντανάκλαση του ποιοι είμαστε και το ποίοι είμαστε πάντα θα μεγαλώνει και θα αλλάζει.

Γενικά, ποιές είναι οι κύριες επιρροές σας; Αν εγώ έπρεπε ντε και καλά να πω δυο, θα έλεγα τους Karnivool και τους Opeth. Πόσο κοντά πέφτω;
Απόλυτα! Θα πω, όμως, πως τόσο ο Sam Vallen, όσο κι εγώ επηρεαζόμαστε από μια ευρεία ποικιλία καλλιτεχνών, και ακούμε πολύ διαφορετική μουσική. Θεωρώ πως αυτές οι διαφορές είναι μέρος αυτού που κάνει τις από κοινού συνθέσεις μας τόσο ενδιαφέρουσες, και ο λόγος για τον οποίοι οι Caligula's Horse εν τέλει ακούγονται έτσι.



Λέγοντας αυτό, έχετε όντως δημιουργήσει έναν πολύ προσωπικό ήχο που ο ακροατής μπορεί να εντοπίσει αν ακούσει μερικές φορές τη μουσική σας. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό;
Η σύνθεση είναι κάτι που έχουμε μελετήσει πολύ καλά μεταξύ μας πλέον. Μετά τα τελευταία χρόνια, περνώντας τόσο πολύ χρόνο μαζί στον δρόμο και γράφοντας στο στούντιο, έχουμε βρει έναν εύκολο και αποδοτικό στυλ γραψίματος μαζί. Επίσης, βοηθάει το ότι είμαστε κολλητοί!

Τραγουδάς παράλληλα και στους Arcane, μια ακόμα φανταστική μπάντα, με ένα υπέροχο άλμπουμ που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος. Μιας και οι δυο μπάντες παίζουν progressive μουσική, θα έλεγες ότι η λεπτή διαχωριστική γραμμή είναι θολή ή ξεκάθαρη για εσένα;
Είναι πολύ διαφορετικές μπάντες μεταξύ τους, με πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις τόσο στη σύνθεση, όσο και στην απόδοση. Οι Arcane πάντα είχαν ένα πολύ πιο αργό στυλ συνθέσεως, τζαμάροντας ιδέες, με όλους παρόντες να παρουσιάζουν ο καθένας την δική του εκδοχή για το κάθε τραγούδι. Γι' αυτόν τον λόγο και τα χρόνια που μεσολαβούν μεταξύ των κυκλοφοριών!

Πόσο διαφορετικός είναι ο δικός σου ρόλος στις δυο αυτές μπάντες;
Ήμουν ο μουσικός διευθυντής κατά κάποιο τρόπο στους Arcane, ο μόνος στιχουργός και δημιουργός των concept. Αλλά ήταν ένα ομαδικό περιβάλλον γραψίματος, με τα πάντα να γράφονται στον χώρο των προβών, όταν στους Caligula's Horse, είμαστε ο Sam Vallen κι εγώ που αναλαμβάνουμε όλο το γράψιμο μαζί στο προσωπικό του στούντιο. Βασικά, αυτό δεν είναι απόλυτα αληθές πλέον, καθώς ο δεύτερος κιθαρίστας μας ο Zav Greensill είχε πολύ πιο ενεργό ρόλο στην συνθετική διαδικασία του "Bloom", παρέχοντας νέα αυτιά και μάτια σε μερικά τραγούδια, κάτι που ήταν αναζωογονητικό.

Φαίνεται πως δίνεις πολλή σημασία στους στίχους και φίλε γράφεις πολλούς (γέλια). Το λατρεύω αυτό, οπότε θες να μου πεις για την σημασία των στίχων στη μουσική σας;
Οι στίχοι αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της σύνθεσης μουσικής για εμένα. Αν το στιχουργικό περιεχόμενο είναι κακοφτιαγμένο ή κιτς, δεν το αντέχω. Δεν μπορώ καν να το ακούσω. Η prog μουσική έχει κακή φήμη για κακούς στίχους και μερικές φορές δικαίως. Θέλω να διασφαλίζω το ότι οι στίχοι  μπορούν να διαβαστούν και ως ποίηση, έχοντας ένα νόημα πέραν από την κυριολεκτική τους ερμηνεία και ποτέ να μην είναι σκέτα κυριολεκτικοί.

Η μουσική υπερβαίνει την γλώσσα και αποτελεί έναν φοβερά αποτελεσματικό τρόπο επικοινωνίας - οι κακοί στίχοι μπορούν να μπερδέψουν ή να καταστρέψουν ολοκληρωτικά το μήνυμα της μουσικής, εκεί που μια καλοφτιαγμένη συγγραφή στίχων μπορεί να ενισχύσει αυτή την επικοινωνία και να οδηγήσει τη φαντασία, να εμπνεύσει, και να επηρεάσει συναισθηματικά το ακροατήριό σου. Είναι τρομερά σημαντικό για εμένα.

Αλήθεια, τι συμβαίνει στην Αυστραλία; Έχετε αρκετή γη για όλα αυτά τα φοβερά που συμβαίνουν εκεί, με τόσες φανταστικές μπάντες να βγαίνουν συνεχώς; Σοβαρά, τώρα ποιες είναι οι δικές σου αγαπημένες μπάντες από εκεί και γιατί;
Έχουμε πολλυύυυυυυυ περισσότερη γη από αυτό που χρειαζόμαστε, χαχα. Όμως, οφείλω να πω ότι αυτού του επιπέδου η ενδιαφέρουσα μουσική υπάρχει στην Αυστραλία εδώ και πολύ καιρό, απλά φαίνεται πως τώρα το παίρνει χαμπάρι ο υπόλοιπος κόσμος και να αρχίζει να του αρέσει, αν το θες έτσι. Μερικές εκ των αγαπημένων μου μπαντών που προέρχονται από την Αυστραλία αυτή τη στιγμή είναι οι Ne Obliviscaris, οι Voyager, οι Plini, οι Dyssidia και οι The Stranger.

Χρησιμοποιείτε τόσο τον όρο alternative όσο και τον όρο progressive για να περιγράψετε τη μουσική σας. Προσωπικά, πάντα χρησιμοποιούσα τον όρο alt-prog για τις αυστραλέζικες μπάντας. Γιατί θεωρείς ότι είναι σημαντικό να αναφέρονται και οι δυο όροι;
Είναι ένας αυθαίρετος διαχωρισμός, φυσικά, διότι στον κόσμο της progressive μουσικής όλες οι μπάντες κάτω από τον ίδιο τίτλο δεν θα ακούγονται το ίδιο. Αλλά, θεωρώ σημαντικό το να διαφοροποιούμε τους εαυτούς μας ως alternative rock σε σχέση με το παραδοσιακό rock ή το μοντέρνο prog metal, απλώς διότι η προσέγγισή μας είναι επικεντρωμένη στο συνθετικό κομμάτι με μέρη που είναι δυναμικά και μπορούν να τραγουδηθούν.



Η Inside Out κινείται προς μια πιο rock κατεύθυνση αν κάποιος παρατηρήσει τους καλλιτέχνες που υπογράφει τα τελευταία χρόνια. Είστε μια από τις λίγες εξαιρέσεις συγκροτημάτων που έχουν και metal στοιχεία στη μουσική τους. Πού θα έλεγες ότι κλίνετε περισσότερο, στο rock ή στο metal άκρο της progressive μουσικής;
Έχουμε metal στοιχεία, αλλά δεν είμαστε συγκεκριμένα μια «metal» μπάντα, σε πολλά επίπεδα. Ειδικά στην προσέγγισή μας στο "Bloom". Φαίνεται να υπάρχουν πολλές συνήθειες στις οποίες πέφτει ο κόσμος του prog metal, λες και υπάρχουν κάποια φανταστικά κουτάκια στα οποία πρέπει να κάνεις τικ για να καθορίσουν τι είναι prog metal και τι δεν είναι - κάτι που δεν συνάδει πραγματικά με το τι είναι η progressive μουσική. Δεν θέλαμε να είμαστε μέρους όλου αυτού, οπότε η προσέγγισή μας ως προς τη σύνθεση και την παραγωγή του "Bloom" ήταν πολύ φυσιολογική, θέλαμε ο δίσκος να ακούγεται πολύ αληθινός και ζωντανός.

Τι πλάνα υπάρχουν για ευρωπαϊκή περιοδεία; Πώς θα χωράγαμε και μια εμφάνιση στην Αθήνα;
Θα περιοδεύσουμε στην Ευρώπη μαζί με τους Νορβηγούς Shining από τα τέλη του Οκτώβρη μέχρι και όλο το Νοέμβριο - θα είναι φοβερή περίοδος, αλλά δυστυχώς αυτή τη φορά δεν θα παίξουμε στην Αθήνα, παρά το πόσο θα το ήθελα! Σπουδάζω Αρχαία Ιστορία και Κλασικές Γλώσσες, οπότε το να ταξιδέψω στην χώρα της Δημοκρατίας θα ήταν κάτι ξεχωριστό για εμένα.

Και τι πρέπει να περιμένει κάποιος από μια ζωντανή εμφάνιση των Caligula's Horse;
Να είστε έτοιμοι να εμπλακείτε. Λατρεύουμε να έχουμε μια μουσική και ενεργητική συζήτηση με τους οπαδούς μας, οπότε τους μεταφέρουμε την ενέργεια και θέλουμε να την λαμβάνουμε πίσω!