«A Buyer's Guide»: Tindersticks

Ένας οδηγός για τη δισκογραφία της σχεδόν τριανταετούς ζωής των αγαπητών, μελαγχολικών Βρετανών

Από τους Αντώνη Αντωνιάδη, Σπύρο Τσούτσο, 08/07/2019 @ 13:06

Οι Tindersticks κοντεύουν τα τριάντα χρόνια ζωής. Μέσα από έντεκα δίσκους κατάφεραν να μιλήσουν στις μελαγχολικές καρδιές χιλιάδων ανθρώπων. Η μπάσα φωνή του Stuart Staples έχει πια τη δική της θέση στις πλέον αναγνωρίσιμες χροιές της ροκ μουσικής. Όλοι σέβονται το όνομα Tindersticks μέσω των δύο πρώτων boem δίσκων τους στις αρχές του '90. Θα μπορούσε κανείς να αποφανθεί πως εν έτει 2019 δεν έχουν καμία θέση στα μουσικά δρώμενα. Όμως ο τελευταίος τους δίσκος "The Waiting Room" (2016) μαρτυρά το αντίθετο, καθώς είναι πρωτότυπος, φρέσκος και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός. Σίγουρα θετικό πρόσημο παίρνει επίσης το "The Something Rain" (2012).

Tindersticks

Mε ελάχιστες εξαιρέσεις, καθ' όλα τα χρόνια της παρουσίας τους ήταν συνεπείς, διατηρώντας ένα εξαιρετικό επίπεδο και δίνοντας ένα κίνητρο στους θαυμαστές τους να αναμένουν κάθε τι καινούργιο. Ίσως η μελαγχολία ωριμάζει μέσα τους χρόνο με το χρόνο και έχει μετουσιωθεί σε soundtrack ενός καλαίσθητου σκηνικού. Η εμπειρία που αποπνέουν σε κάθε νέα τους νότα, πηγάζει από την προσπάθεια να συμβαδίσουν με την εποχή και την ηλικία τους, ρισκάροντας πολλές φορές, ξεπερνώντας το πλούσιο και άκρως πετυχημένο παρελθόν τους. Με αφορμή την εμφάνισή τους στις 13 Ιουλίου στο Ηρώδειο, παρουσιάζουμε έναν οδηγό δισκογραφίας των αγαπητών Βρετανών.

 
Tindersticks - Tindersticks

Tindersticks (aka First Album)
(This Way Up, 1993)

Το ντεμπούτο αποδείχθηκε ίσως το καλύτερο άλμπουμ των Tindersticks. Το 1993 η κυκλοφορία διπλού δίσκου με εικοσιένα κομμάτια χαρακτηρίστηκε από τον τύπο ιδιαίτερα τολμηρή κίνηση. Τα τραγούδια δουλεύτηκαν για τέσσερα χρόνια από κάποια μέλη της μπάντας, η οποία δεν είχε καν όνομα και σταθερή σύσταση. Σε συνέντευξή του ο κιμπορντίστας David Boulter, είχε πει πως ξόδεψαν πολλά χρόνια να ψάχνουν την επιτυχία και όταν σχεδόν τα παράτησαν, όλα πήραν το δρόμο τους ώστε οι κόποι τους να ανταμειφθούν και να κυκλοφορήσουν αυτόν τον εκπληκτικό δίσκο. Η μουσική τους χαρακτηρίζεται από ένα σκοτεινό ρομαντισμό. Είναι τόσο εύκολη στο αυτί, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ποιητική, καθώς οι απαγγελίες του Stuart Staples θυμίζουν κάτι από Leonard Cohen. Μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια των Tindersticks βρίσκονται σε αυτόν τον δίσκο. "Marbles", "City Sickness", "Whiskey And Water", είναι μόνο μερικά από αυτά που άνοιξαν την καριέρα των Άγγλων, αλλά και  το δρόμο για το επίσης υπέροχο δεύτερο άλμπουμ τους. (Σ.Τ.)​

Tindersticks - Curtains

Curtains
(This Way Up, 1997)

Έχοντας πετύχει το δύο στα δύο, ο Stuart A. Staples και η παρέα των εξαιρετικών μουσικών που απαρτίζουν τους Tindersticks, το 1997 κυκλοφορούν το "Curtains". Επικίνδυνα εθιστικό και λυρικό με όλη την έννοια της λέξης, το τρίτο άλμπουμ των Άγγλων αποτελεί για πολλούς την κορυφαία στιγμή της δισκογραφίας τους. Και όχι άδικα.

Τα ατμοσφαιρικά βιολιά, οι πανέμορφες συνθέσεις, οι στίχοι που κόβουν σαν ξυράφι και ο Staples που, ερμηνευτικά, δίνει τον καλύτερο του εαυτό καθιστούν, κατά τη γνώμη μου, το “Curtains” ένα σπουδαίο παράδειγμα του τι ακριβώς σημαίνει chamberpop τη δεκαετία του 1990 και πως οφείλει να ακούγεται.

Τείνω να πιστεύω πως δεν υπάρχει ούτε ένα κακό τραγούδι σε αυτό τον δίσκο που, για μένα, πάντα θα αποτελεί την ιδανική εισαγωγή για κάποιον προκειμένου να ανακαλύψει το ηχητικό μεγαλείο των Tindersticks. Ένας πραγματικά σπουδαίος δίσκος που μέχρι σήμερα αποτελεί σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά.  (Α.Α.)

 

Tindersticks - Tindersticks (Second Album)

Tindersticks (aka Second Album)
(This Way Up, 1995)

Παρόλο που οι περισσότεροι όταν μιλάνε για τους Tindersticks αναφέρονται διθυραμβικά στο πρώτο τους άλμπουμ, η αλήθεια είναι ότι πως το συγκρότημα βρήκε την ταυτότητα του στη δεύτερη δουλειά του. Δεν λέω, τα αρχετυπικά στοιχεία ήταν εκεί από το 1993, όμως εδώ το συγκρότημα εστίασε στα πιο «πιασάρικα» σημεία του πρώτου τους δίσκου και τα εξέλιξε προκειμένου να χτίσει τον ήχο που τους έκανε ευρέως γνωστούς.

Εξάλλου, μπαλάντες όπως το "A Night In" ή το "No More Affairs" παραμένουν ανάμεσα στα κορυφαίες στιγμές του συγκροτήματος και αποτελούν μέχρι σήμερα σταθερή αξία για κατανάλωση αλκοόλ λόγω συναισθηματικών προβλημάτων. Θα ήταν άδικο όμως να μείνει κανείς μόνο σε αυτά καθώς σε κομμάτια όπως το "Snowy InF# Minor" ή το "Travelling Light", το συγκρότημα πειραματίζεται και διαπρέπει.

Η δεύτερη επίσημη κυκλοφορία των Tindersticks απέδειξε περίτρανα πως το συγκρότημα από το Nottingham ήρθε για να μείνει καιπως θα μας απασχολήσει για αρκετό καιρό, κάτι που όντως συνέβη. (Α.Α.)

Tindersticks - Can Our Love...

Can Our Love...
(Beggars Banquet, 2001)

Στο προηγούμενο άλμπουμ "Simple Pleasure", αχνοφαίνεται στη μουσική των Tindersticks μια στροφή σε soul/funk ήχους. Στο "Can Our Love..." οι ήχοι αυτοί αποκτούν βασικό ρόλο, γεγονός που γίνεται αντιληπτό αρχικά στο επτάλεπτο "People Keep Comin’ Αround",  στην συνέχεια στην ομώνυμη μπαλάντα "Can Our Love..." συναντάμε κάποιες blues κιθάρες, ενώ το αμέσως επόμενο "Sweet Release" χαρακτηρίζεται από το organ που προσφέρει μια ρετρό soul αισθητική. Καταφέρνουν στο δίσκο αυτό να είναι απλοί, να χρησιμοποιήσουν τα ρυθμικά στοιχεία που μπορεί να τους προσφέρει το κάθε όργανο και συνάμα να διατηρήσουν τον ρομαντισμό τους. Φυσικά δεν μπορεί να παραβλεφθεί το πρώτο πολύ καλό, "Dying Slowly", το οποίο ικανοποιεί όλους τους θαυμαστές των πρώτων δουλειών του συγκροτήματος. (Σ.Τ.)

 
Tindersticks - The Hungry Saw

The Hungry Saw
(Beggars Banquet, 2008)

Ο πρώτος δίσκος της δεύτερης περιόδου του συγκροτήματος ήταν ένα τεράστιο στοίχημα για τους εναπομείναντες Tindersticks καθώς τρία από τα αρχικά μέλη της σύνθεσης τους αποφάσισαν να μην συνεχίσουν μαζί τους. Ειδικά όμως η αποχώρηση του DickonHinchliffe, όπως ήταν λογικό, είχε δημιουργήσει τεράστια αβεβαιότητα μεταξύ των ακροατών για το πως θα πορευτεί το συγκρότημα από εκεί και πέρα.

Ευτυχώς, ο έβδομος δίσκος τους ήρθε για να διαλύσει τυχόν αμφιβολίες και να αποδείξει ότι το συγκρότημα όχι απλά παραμένει αγέρωχο αλλά συνεχίζει να εξελίσσεται. Προχωρώντας στην ηχητική κατεύθυνσή που πήραν με το "Simple Pleasure", το "Hungry Saw" φλερτάρει με τη soul, χωρίς όμως να χάνει όλα αυτά τα στοιχεία που αγάπησε το κοινό στη μουσική των Tindersticks, ενώ, παράλληλα, εμπεριέχει πανέμορφα τραγούδια όπως το ομώνυμο, το "Yesterdays Tomorrows", το "Boobar Come Back To Me" και το "The Turns We Took" το οποίο κλείνει μεγαλειωδώς τον δίσκο.

Το να συνεχίζεις να παράγεις καλή μουσική ύστερα από εφτά δίσκους δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πόσο μάλλον όταν ξαφνικά έχεις χάσει τα μισά μέλη του συγκροτήματος σου. Ευτυχώς όμως, οι Tindersticks αποδείχθηκαν ανώτεροι των περιστάσεων και μας χάρισαν έναν δίσκο που μπορεί να κοιτάει στα ίσια τις παλιότερες κυκλοφορίες τους.  (A.A.)

Tindersticks - The Waiting Room

The Waiting Room
(Lucky Dog/City Slang, 2016)

Ένας υπέροχος δίσκος όπου η εμπειρία του συγκροτήματος στο να διαχειρίζεται κατάλληλα πια κάθε ήχο, κάθε όργανο, κάθε επιρροή, προσφέρει ένα κινηματογραφικό soundtrack. Άλλωστε κάθε τραγούδι, έχει την δική του ταινία μικρού μήκους, την οποία έχει δημιουργήσει διαφορετικός σκηνοθέτης, με αποτέλεσμα μια σειρά ετερόκλητων φιλμ, συνοδευόμενη από την μουσική των Tindersticks. Επίσης, το συγκρότημα συνεργάζεται με την Jehnny Beth των Savages στο "We Are Dreamers!", καθώς επίσης ο Staples αποφασίζει να κυκλοφορήσει το "Hey Lucinda", ένα ντουέτο-διάλογο που είχε ηχογραφήσει με την αδικοχαμένη Lhasa de Sela. (Σ.Τ.)

Tindersticks - The Something Rain

The Something Rain
(Lucky Dog/City Slang, 2012)

Το εναρκτήριο "Chocolate", αμέσως δίνει δικαιώματα σύγκρισης με το "My Sister".  Ο ακροατής αναρωτιέται αν οι Tindersticks κάνουν μια προσπάθεια αναβίωσης του ντεμπούτου τους. Η απάντηση είναι όχι. Είκοσι χρόνια μετά ακούγονται κατασταλαγμένοι και ταυτόχρονα ενθουσιώδεις. Πειραματίζονται προβάλλοντας μια πιο low εκδοχή του στυλ τους. Όλος ο δίσκος κυλάει σαν ένα καλά συγχρονισμένο jazz jam. Ξεχωρίζουν τα "This Fire of Autumn" και "Slippin' Shoes", τα οποία αμέσως επικεντρώνουν την προσοχή και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πιο εμπορικά, καθώς επίσης η αινιγματική μπαλάντα "Come Inside". Ο ένατος δίσκος τους μπορεί να μην κατατάσσεται στους κλασσικούς τους, αλλά διατηρεί ένα πολύ υψηλό επίπεδο. (Σ.Τ.)

 
Tindersticks - Simple Pleasure

Simple Pleasure
(Island Records, 1999)

Ίσως ο αγαπημένος δίσκος των Ελλήνων. Σε μια εποχή που οι Madrugada κυκλοφορούσαν το "Industrial Silence" και η μπογιά των Mazzy Star κρατούσε καλά, η εγχώρια αγορά φαίνεται ότι ελκύονταν από την μικρή δόση κατάθλιψης που προσέδιδαν τα συγκροτήματα αυτά. Αντίστοιχα στο "Simple Pleasure", οι Tindersticks πειραματίζονται επάνω σε πιο mainstream ρομαντικές μπαλάντες. Αν και ο δίσκος ανοίγει με το καταπληκτικό up-tempo "Can We Start Again?", στη συνέχεια οι blues/soul επιρροές εμφανίζουν ένα νέο πρόσωπο των Tindersticks. Πλέον τα πνευστά, τα strings και τα δεύτερα φωνητικά αντικαθιστούν τις μυστήριες κιθάρες, ενώ η μπάσα σοβαρή φωνή του Staples γλυκαίνει. (Σ.Τ.)​

 
Tindersticks - Across Six Leap Years

Across Six Leap Years
(LuckyDog/City, 2013)

Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ήταν το νόημα του "Across Six Leap Years" όμως ομολογώ ότι ποτέ δεν το κατάλαβα. Κι εξηγούμαι. Το συγκρότημα ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ στο οποίο θα εμπεριέχονταν παλιότερα κομμάτια, τα οποία θα ηχογραφούσαν ξανά καθώς δεν ήταν ικανοποιημένοι με το αρχικό αποτέλεσμα. Κανένα πρόβλημα μέχρι εδώ.

Έλα όμως που βγαίνει ο δίσκος και οι διαφορές, ειδικά σε κάποια τραγούδια, είναι σχεδόν ανεπαίσθητες. Από τη μία, αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανάγκη του συγκροτήματος να επισκεφτεί στιγμές του παρελθόντος του και να τις προσαρμόσει στο σήμερα μέσα από μια επετειακή κυκλοφορία όμως, από την άλλη, οι αλλαγές (οι ποιες;) που προέκυψαν στο "Across Six Leap Years" απέχουν τρομαχτικά από αυτό που θα περίμενε κανείς.

Δεν τίθεται θέμα, τα τραγούδια παραμένουν σπουδαία σε όλα τα επίπεδα όμως, συνολικά, το συγκεκριμένο εγχείρημα μοιάζει τελείως άσκοπο. (Α.Α.)

 
Tindersticks - The Bloomsbury Theatre 12.3.95

The Bloomsbury Theatre 12.3.95
(This Way Up, 1995)

Το 1995 ήταν μια καλή χρονιά για να δει κανείς ζωντανά τους Tindersticks. Λίγο πριν την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου του λοιπόν, το συγκρότημα εμφανίστηκε στο Bloomsbury Theatre του Λονδίνου κι εκεί έδωσε μια συναυλία που, για καλή μας τύχη,ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα.

Πολλά έχουν γραφτεί για την υψηλή ποιότητα της ηχογράφησης, για το πόσο ισορροπημένα ακούγονται τα πάντα, για την εκπληκτική ορχήστρα, για την ιστορική αξία του δίσκου, για το φανταστικό setlist, για την ερμηνεία του Staples, όμως το βασικότερο νομίζω πλεονέκτημα αυτού του live άλμπουμ είναι το πόσο «ψυχή» έχει και το πόσο καλά αποτυπώνει την ουσία του συγκροτήματος όταν ακόμη βρισκόταν στην αρχή της καριέρας του.

Μια πραγματικά αξιόλογη κυκλοφορία που θα πρέπει να θεωρείται σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της σπουδαίας δισκογραφίας του συγκροτήματος. (Α.Α.)​

A Compilation

Με μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια και με αρκετούς δίσκους στο βιογραφικό τους, είναι αρκετά δύσκολο να καταφέρει κανείς να δημιουργήσει μια playlist στην οποία θα εμπεριέχονται έστω οι μισές από τις κορυφαίες στιγμές των Tindersticks. Κατόπιν αρκετής σκέψης καταλήξαμε στις παρακάτω επιλογές που ενδείκνυνται για κατανάλωση τσιγάρων και αλκοόλ, τη χρήση των οποίων δεν επικροτούμε αλλά και, σε καμία περίπτωση, δεν καταδικάζουμε. Καλή ακρόαση!

Spotify Playlist

1. "Whiskey & Water" (Tindersticks)
2. "City Sickness" (Tindersticks)
3. “Jism” (Tindersticks)
4. "A Night In" (TindersticksΙΙ)
5. “Snowy In F# Minor”(Tindersticks ΙΙ)
6. "Another Night In" (Curtains)
7. "Rented Rooms" (Curtains)
8. "Let's Pretend” (Curtains)
9. "If you’relooking For A Way Out" (Simple Pleasure)
10. "People Keep Comin' Around (Can Our Love)
11. "Say Goodnight To The City" (Waiting for the moon)
12. "Yesterday’s Tomorrows" (The Hungry Saw)
13. "The Turns We Took" (The Hungry Saw)
14. "Black Smoke" (Falling Down a Mountain)
15. "Slippin' Shoes" (The Something Rain)
16. "Dying Slowly" (Across Six Leap Years)
17. "Were We Once Lovers?" (The Waiting Room)
  • SHARE
  • TWEET