«A Buyer's Guide»: Sonata Arctica

Οδηγός δισκογραφίας για τους Φινλανδούς μελωδικούς metallers

Από τους Σπύρο Κούκα, Αντώνη Μαρίνη, 13/09/2019 @ 13:02

Βρισκόμαστε στα μέσα των '90s, εκεί όπου μια παρέα από το παγωμένο Kemi, μια πόλη είκοσι χιλιάδων κατοίκων κοντά στα σύνορα της Φινλανδίας με τη Σουηδία, αποφασίζει να δημιουργήσει μια μπάντα για να περνάει εποικοδομητικά τον ελεύθερο χρόνο της. Οι Tricky Beans, περί ου ο λόγος, είναι ένα σχήμα που οι νεαροί Tony Kakko, Jani Liimatainen, Tommy Portimo και Janne Kivilahti δεν παίρνουν και πολύ στα σοβαρά, με το οποίο το κουαρτέτο θα προλάβει να δημιουργήσει τρία demo σε ένα πιο pop/rock ύφος.

Όλα θα αλλάξουν σε μια στιγμή που ο Tony Kakko, ακούγοντας το "Visions" των Stratovarius, θα αποφάσιζε οι Tricky Means (όπως πλέον αποκαλούνταν το σχήμα) να ακολουθήσουν τα euro-power metal μονοπάτια των ομοεθνών τους, κυκλοφορώντας το 1999 το “Full Moon” demo. Λίγο καιρό αργότερα, το "Ecliptica" θα βρισκόταν στα δισκοπωλεία, συστήνοντας μας τους Sonata Arctica και ξεκινώντας ένα υπέροχο, μελωδικό ταξίδι που κρατάει ακόμη, είκοσι χρόνια και εννέα δίσκους μετά. Έτσι, με τελευταία του στάση το πιο πρόσφατο "Talviyo" άλμπουμ, μας δίνεται η ευκαιρία να θυμηθούμε τα όσα έκαναν τους Sonata Arctica αυτούς που είναι σήμερα, ταξινομώντας και αξιολογώντας τα με όση λογική και σύνεση μας επιτρέπει ο, πανδαμάτωρ σε μίση και πάθη, χρόνος. [Σ.Κ.]

 
Sonata Arctica - Silence

Silence
(Spinefarm Records, 2001)

Μπαίνοντας με φόρα στη νέα χιλιετία, οι Φινλανδοί (τότε) newcomers ήρθαν να εδραιωθούν στον ακόμη ακμαίο power metal χώρο με το δεύτερο τους άλμπουμ, το υπέροχο "Silence". Συνεχίζοντας στο ίδιο δημιουργικό μοτίβο με το εξαιρετικό τους ντεμπούτο, αλλά καταφέρνοντας να πάνε ένα βήμα παραπέρα σε ό,τι αφορούσε την αναζήτηση του καθαρά δικού τους, προσωπικού ήχου, οι Sonata Arctica εδώ βρίσκονται στην κορυφή του συνθετικού τους οίστρου, με σχεδόν κάθε τραγούδι να αποτελεί ένα απολαυστικό, μελωδικό αραβούργημα. Όσο, δε, για τις συνεχιζόμενες συγκρίσεις με τους Stratovarius (ειδικά σε μια εποχή που οι τελευταίοι υπήρξαν στα εμπορικά τους ντουζένια), ποτέ δεν υπήρξαν κρυφές από τους ίδιους, με το ντουέτο του Tony Kakko με τον Timo Kotipelto στο "False News Travel Fast" να προσφέρει μια all star συνεργασία για τη σκηνή και να ξεκινά τα έντονα πάρε-δώσε ανάμεσα σε δύο κορυφαίες μπάντες της χώρας των χιλίων λιμνών. [Σ.Κ.]

Sonata Arctica - Reckoning Night

Reckoning Night
(Nuclear Blast Records, 2004)

Είναι εντυπωσιακό το πόσο ώριμος ακούγεται μέσα στην απλότητά του αυτός ο δίσκος. Τα πρώτα βήματα είχαν γίνει ήδη από τις ημέρες του "Silence" και συνεχίστηκαν στον προκάτοχό του, αλλά εδώ όλα τα κομμάτια του παζλ πήγαν στη θέση τους και ο ήχος του σχήματος έγινε τελείως προσωπικός. Οι power βάσεις παρέμειναν ακλόνητες, ωστόσο το σύνολο ξέφυγε από τα προφανή και τα κλεισίματα ματιού ελαχιστοποιήθηκαν. Οι δέκα ιστορίες-συνθέσεις είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Το αποκορύφωμα βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην παράνοια του τεράστιου "Don't Say A Word", το creepiness του "Wildfire" και την αφοπλιστική prog-ish ομορφιά του "White Pearl, Black Oceans". Η τέλεια απεικόνιση ενός χαμένου μελωδικού metal ήχου που μοιάζει αδύνατο να επιστρέψει με την μορφή που είχε. [Α.Μ.]

 

Sonata Arctica - Ecliptica

Ecliptica
(Spinefarm Records, 1999)

Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '90 η μπογιά του ευρωπαϊκού power metal κρατούσε καλά. Όσο υπερβολή είναι να πει κάποιος ότι το ντεμπούτο του τότε κουαρτέτου σήκωσε τεράστια κύματα στα νερά του χώρου, άλλο τόσο άδικο είναι να το τοποθετήσει στη στοίβα με τους απλά συμπαθητικούς δίσκους της περιόδου. Όλα εκείνα που χάνει το "Ecliptica" λόγω έλλειψης πρωτοτυπίας και πειραματισμών, τα κερδίζει από την ειλικρίνεια και το ίδιο το υλικό του. Οι δομές ακολουθούν πιστά τις πεπατημένες, οι αναφορές στους μεγάλους (κυρίως στον Timo Tolkki) δεν προσπαθούν να καμουφλαριστούν, όμως το αποτέλεσμα είναι τόσο δυνατό που στέκεται περήφανα δίπλα στα έργα που το ενέπνευσαν. Κομμάτια σαν το "8th Commandment" και το "FullMoon" έγιναν σημείο αναφοράς. [Α.Μ.]

Sonata Arctica - Unia

Unia
(Nuclear Blast Records, 2007)

Η πιο θαρραλέα κίνηση των Sonata Arctica. Μετά από τέσσερις δίσκους στους οποίους άγγιξαν καλλιτεχνικές κορυφές και καθιερώθηκαν ως όνομα, ο Tony Kakko και η παρέα του αποφάσισαν να ακολουθήσουν έναν διαφορετικό δρόμο. Κι αν με την πρώτη ματιά αυτό δεν μοιάζει παράλογο, σκεφτείτε ξανά, λαμβάνοντας υπόψη ότι μιλάμε για έναν χώρο που λατρεύει τις ταμπέλες. Οι ταχύτητες μετριάστηκαν, τα κουρδίσματα χαμήλωσαν, οι θεματολογίες έγιναν περισσότερο προσωπικές και η ατμόσφαιρα απέκτησε έναν πιο προοδευτικό αέρα. Από το "Paid In Full", κάμποσοι έσπευσαν να αποτάξουν τη μπάντα. Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, δε, ο διχασμός χτύπησε ολικό μέγιστο. Πλέον, η αποδοχή του μπορεί να μην είναι καθολική, αλλά μεγάλη μερίδα του κοινού παραδέχεται την επιτυχία και τη σημαντικότητα αυτής της στροφής. [Α.Μ.]

 
Sonata Arctica - Winterheart’s Guild

Winterheart’s Guild
(Spinefarm Records, 2003)

Το πλέον αρτιστικό δημιούργημα της καλλιτεχνικής αρμάδας του Tony Kakko, το "Winterheart’s Guild" για πολλούς αποτελεί το κορυφαίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε με το λογότυπο των Sonata Arctica στο εξώφυλλο του. Άλλωστε, τα πάντα βρίσκονται σε μια μαγευτική αρμονία στον τρίτο δίσκο του σχήματος, με τις ιδιαίτερες ερμηνείες του Kakko και τις πολυεπίπεδες μελωδικές γραμμές που εμπνεύστηκε να παρουσιάζονται στην καλύτερη, πιο προσβάσιμη και ολοκληρωμένη τους μορφή και να αποτελούν το κερασάκι των έτσι κι αλλιώς εξαιρετικών συνθέσεων που περιέχονται εδώ. Κοινώς, μιλάμε για την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού power metal την χρονιά που κυκλοφόρησε, αλλά και για ένα δίσκο που ακούγεται το ίδιο απολαυστικός και φρέσκος όπως τότε, στις αρχές της χιλιετίας. [Σ.Κ.]

Sonata Arctica - The Days Of Grays

The Days Of Grays
(Nuclear Blast Records, 2009)

Έπειτα από το αμφιλεγόμενο "Unia", έναν δίσκο που δίχασε κοινό και κριτικούς στην εποχή του και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να έχει φανατικούς υποστηρικτές (βλέπε παραπάνω) αλλά και ένθερμους πολέμιους (βλέπε τον γράφοντα), οι Sonata Arctica βρέθηκαν σε μια κρίσιμη καμπή της καριέρας τους. Μάλιστα, η συγκεκριμένη περίσταση εντάθηκε από την αποχώρηση του επί χρόνια κιθαρίστα της μπάντας, Jani Liimatainen, με τα όσα έβγαιναν προς τα έξω για το επερχόμενο έκτο άλμπουμ της μπάντας να είναι ιδιαίτερα συγκεχυμένα. Η αλήθεια είναι, πάντως, πως το "Days Of Grays" κατάφερε εν πολλοίς να γεφυρώσει το χάσμα που είχε προκαλέσει το "Unia", φαντάζοντας εκείνο ως ο δίσκος που θα έπρεπε να διαθεχθεί το "Reckoning Night", για να φανεί ομαλότερη η ηχητική μετάβαση που επιχειρούσε το σχήμα. Άλλωστε, με την ιδιαίτερη ποικιλομορφία του, την πληθώρα μελωδιών και ιδεών και τη συνολικά πιο προσβάσιμη φύση του, κράτησε στο προσκήνιο τους Φινλανδούς σε μια όχι ιδιαίτερα δεκτική για τα σχήματα του πάλαι ποτέ κραταιού power metal ήχου περίοδο. [Σ.Κ.]

Sonata Arctica - Stones Grow Her Name

Stones Grow Her Name
(Nuclear Blast Records, 2012)

Μία από τις πιο υποτιμημένες κυκλοφορίες των Φινλανδών. Θέλετε ότι είχαν τραβήξει τα όρια του ήχου τους ξανά και ξανά στα έξι άλμπουμ που προηγήθηκαν, θέλετε το πέρασμα στην δεύτερη δεκαετία ζωής του συγκροτήματος, θέλετε το επιεικώς μειωμένο ενδιαφέρον του κοινού για οτιδήποτε σχετικό με euro-power, το αποτέλεσμα ήταν να ασχοληθούν αυστηρά γνωστοί και φίλοι. Δυστυχώς, γιατί εδώ μέσα υπάρχουν πράγματα που αγγίζουν τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος. Το sleazy "Shitload Of Money", το δυναμικό "Losing My Insanity", το "I Have A Right" με τους άψογους στίχους, το double-bass-meets-banjo "Cinderblox", η επική συνέχεια του Wildfire saga· όλα τρομερά προσεγμένα και δοσμένα με ψυχή που απέχει χιλιόμετρα από μια συνηθισμένη μέρα στο γραφείο. [Α.Μ.]

 
Sonata Arctica - The Ninth Hour

The Ninth Hour
(Nuclear Blast Records, 2016)

Εδώ και μια γεμάτη δεκαετία οι κυκλοφορίες των Sonata Arctica απευθύνονται κατά βάση στους οπαδούς του σχήματος. Με αυτό ως δεδομένο, ο ένατος δίσκος τους είναι εκείνος που έρχεται ευκολότερα στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης "nerd". Ξεκινώντας από τον πρόσφατο ήχο του σχήματος, υπάρχουν αναφορές στα τιμημένα nineties, υπάρχουν folky περάσματα, υπάρχουν οι χαρακτηριστικές μεγάλες μεγάλες μελωδίες και υπάρχουν διάσπαρτοι μικροί πειραματισμοί. Κι αν τα επιμέρους στοιχεία δεν είναι αρκετά, υπάρχουν η ολοκλήρωση του Caleb & Juliet saga που είχε ξεκινήσει το μακρινό 2001 στο "Till Death's Done Us Apart", το απαραίτητο wolf-themed άσμα στο "Among The Shooting Stars", και ένα σωστό, άξιο sequel στο "White Pearl, Black Oceans". [Α.Μ.]

 
Sonata Arctica - Pariah's Child

Pariah's Child
(Nuclear Blast Records, 2014)

Όταν ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του "Pariah's Child" πολύς κόσμος πίστεψε ότι η, πολυπόθητη για τους πιστούς στο power metal, επιστροφή στον ήχο των πρώτων δύο άλμπουμ είχε φτάσει. Όχι παράλογα, καθώς μετά από αρκετές κυκλοφορίες στο εξώφυλλο υπήρχε το κλασικό λογότυπο μαζί με έναν λύκο, ενώ ο ίδιος ο Kakko στεκόταν αρκετά στην πρώιμη περίοδο της μπάντας και την δέκατη πέμπτη επέτειο του ντεμπούτου. Πέρα από μεμονωμένες στιγμές ωστόσο (βλ. "Cloud Factory", "Blood"), τα power στοιχεία παρουσιάστηκαν περισσότερο σαν μέρος του συνόλου και λιγότερο ως λογική. Το επίπεδο δεν πέφτει σε καμία περίπτωση κάτω από την βάση, όμως η ιδιότροπη προσέγγιση σε συνδυασμό με κάποιες λιγότερο δυνατές στιγμές το κρατάνε ένα σκαλί χαμηλότερα από τα μετά-2007 άλμπουμ. [Α.Μ.]

 
Sonata Arctica - For The Sake Of Revenge

For The Sake Of Revenge
(Nuclear Blast Records, 2006)

Ηχογραφημένο στο Tokyo τον Φλεβάρη του 2005, το "For The Sake Of Revenge" αποτελεί ένα σημαντικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο από την καλύτερη περίοδο των Sonata Arctica. Στα πλαίσια της περιοδείας για την προώθηση του “Reckoning Night”, μπροστά σε ένα κοινό που παραδοσιακά λατρεύει τις πιο μελωδικές power metal εκφάνσεις και με ένα best of setlist από τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ της, η φινλανδική μπάντα παραθέτει τα διαπιστευτήρια της ορεξάτη και με έντονο αέρα αυτοπεποίθησης. Την ίδια στιγμή, ο Tony Kakko, απελευθερωμένος και ξεκάθαρα ηγέτης εντός του σχήματος, εκτός από τις σταθερά ενδιαφέρουσες ερμηνείες του, παραφράζει τους στίχους από διάφορα κομμάτια κατά το δοκούν, γράφοντας ιστορία με το "We're not Iron Maiden, we're not from England, we are Sonata, and we come from Finland" (κατά παράφραση του "In love with the maiden, the flower of winter, lowbrow children, in grove of the inland") στο "Black Sheep". [Σ.Κ.]

A Compilation

Spotify Playlist

1. 8th Commandment [Ecliptica]
2. FullMoon [Ecliptica]
3. Black Sheep [Silence]
4. Wolf And Raven [Silence]
5. The Power Of One [Silence]
6. Abandoned, Pleased, Brainwashed, Exploited [Winterheart's Guild]
7. The Cage [Winterheart's Guild]
8. Don't Say A Word [Reckoning Night]
9. Wildfire [Reckoning Night]
10. White Pearl, Black Oceans [Reckoning Night]
11. Paid In Full [Unia]
12. Caleb [Unia]
13. The Last Amazing Grays [The Days Of Grays]
14. No Dream Can Heal a Broken Heart [The Days Of Grays]
15. I Have A Right [Stones Grow Her Name]
16. Blood [Pariah's Child]
17. White Pearl, Black Oceans, Part II [The Ninth Hour]
  • SHARE
  • TWEET