«A Buyer's Guide»: Dokken

Οδηγός δισκογραφίας για τους σπουδαίους Αμερικάνους hard & heavy rockers

Από τον Σπύρο Κούκα, 20/02/2020 @ 12:03

Με έτος ίδρυσης το 1979, οι Dokken αποτέλεσαν μια από τις πρώτες και πιο άρτιες μπάντες που συμπεριελάμβανε το glam metal κύμα των '80s - έστω κι αν μουσικά δεν ταίριαζε απόλυτα σε αυτό. Έχοντας εξαιρετικούς μουσικούς στη σύνθεση της, αλλά πάντοτε με ξεκάθαρο mainman τον Don Dokken, η αμερικανική μπάντα κατάφερε να κυκλοφορήσει μόνο σπουδαίους δίσκους μέσα στη δεκαετία του 1980, έστω κι αν το ξεκίνημα της την ήθελε εμπορικά... βραδύκαυστη. Με το ντεμπούτο της να κυκλοφορεί δύο φορές, μια από τη γαλλική Carrere το 1981 και ακόμη μια, με αλλαγές κυρίως στην παραγωγή του υλικού, από την Elektra το 1983, η εμπορική καταξίωση θα αργούσε έναν ακόμη χρόνο, με το "Tooth And Nail" να συστήνει το line-up των Don Dokken, George Lynch, Jeff Pilson και Mick Brown στα μεγάλα ακροατήρια, λίγο πριν το "Under Lock And Key" τους γιγαντώσει, εδραιώνοντας τους ως μια arena band της εποχής.

Έτσι, με ένα τετραετές διάλειμμα την περίοδο 1989 - 1993, οι Dokken έχουν φτάσει αισίως τις τέσσερις δεκαετίες μιας καριέρας με πολλές και διαφορετικές φάσεις, αλλά σχεδόν πάντα με το δικό της ενδιαφέρον, δίνοντας μας την ευκαιρία για μια δισκογραφική ανασκόπηση των μέχρι τώρα πεπραγμένων της.

 
Dokken - Under Lock And Key

Under Lock And Key
(Elektra, 1985)​

Η μάλλον κορυφαία δισκογραφική Dokken στιγμή. Στο τρίτο δίσκο της, η μπάντα βρίσκεται στην καλύτερη της φάση, έχοντας ξεπεράσει τον εμπορικό σκόπελο που βρέθηκε στο διάβα της με το προηγούμενο άλμπουμ της και, πλέον, ένα χρόνο αργότερα, μοιάζει στην κορυφή του παιχνιδιού. Σε έναν δίσκο με μόνο hits, είτε μιλάμε για γρήγορα hard rocking άσματα - θρύλους (βλέπε "Unchain The Night", "Lightning Strikes Again"), είτε για μπαλαντοειδή έπη ("In My Dreams"), ή για arena rock κομματάρες ("It’s Not Lov" με το τόσο υπέροχα '80s video clip του), το "Under Lock And Key" αποτέλεσε ένα career defining άλμπουμ που γιγάντωσε τους Dokken την καταλληλότερη στιγμή. Όσο, δε, για την κρυφά αγαπημένη στιγμή του γράφοντα από το δίσκο, αυτή μάλλον πηγαίνει στο πανέμορφα μελωδικό "Don’t Lie To Me", που - υπό συνθήκες - θα μπορούσε να μνημονεύεται ως hit ανάλογο του "No One Like You".

Dokken - Back For The Attack

Back For The Attack
(Elektra, 1987)​

Το πλέον επιτυχημένο εμπορικά Dokken άλμπουμ είναι κι εκείνο που κλείνει εμφατικά την κλασική περίοδο της μπάντας, αποτελώντας το πιο μεστό άλμπουμ που κυκλοφόρησε με τη σφραγίδα της. Εν μέσω της συνεχιζόμενης κόντρας Don Dokken - George Lynch, το "Back For The Attack" υπήρξε ο best selling δίσκος του σχήματος, αλλά κι εκείνος με τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία σε συνθέσεις και διαθέσεις. Με το "Kiss Of Death" να επιτελεί το έργο του υπέρ-catchy opener, το "Mr. Scary" να φανερώνει τις τρομακτικές κιθαριστικές ικανότητες του Lynch σε όλο τους το μεγαλείο και το "Dream Warriors" να αποτελεί μέρος του επίσημου soundtrack της ταινίας "A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors", το τέταρτο άλμπουμ των Αμερικανών arena rockers ευεργετήθηκε από τις τόσο ταιριαστές αντιθέσεις των κυρίων συντελεστών του, προτού εκείνες αποδειχθούν τοξικές για την εύρυθμη λειτουργία τους.

 

Dokken - Breaking The Chains

Breaking The Chains
(Elektra, 1983)

Έχοντας πρωτοκυκλοφορήσει το 1981, τότε ως - ας πούμε - solo προσπάθεια του Don Dokken και με τον παραλλαγμένο τίτλο "Breakin’ The Chains", το ντεμπούτο των Dokken θα αργούσε μια διετία για να βρεθεί στα δισκοπωλεία σε παγκόσμια κλίμακα, με το συμβόλαιο με την τεράστια Elektra Records να τους δίνει μια ευκαιρία για διεθνή καταξίωση. Κάποιες - απογοητευτικές ως προς τις προσδοκίες της εταιρείας - χιλιάδες πωλήσεις αργότερα, το πρώτο άλμπουμ της μπάντας λίγο έλειψε να είναι και το τελευταίο της, με την κριτική και τα προσδοκόμενα να είναι μάλλον άδικα για το ποιόν του περιεχόμενου σε αυτό υλικού. Ουσιαστικά, μιλάμε για μια πρώιμη, λιγότερο προσανατολισμένη στα αμερικανικά πρότυπα έκδοση της μπάντας, με σπουδαία hard rock τραγουδοποιία που έχει τη μελωδία σε πρώτο πλάνο και κιθαριστικά solo μέρη που εντυπωσιάζουν με την ευρυματικότητα και την εκτελεστική τους δεινότητα, ενώ το ομότιτλο αποτελεί τον πρώτο πραγματικό ύμνο που έγραψε ποτέ η μπάντα. Όχι κι άσχημα για αρχή, έτσι;

Dokken - Tooth And Nail

Tooth And Nail
(Elektra, 1984)

Αν καθένα από τα προαναφερθέντα άλμπουμ ήταν σημαντικό για τους δικούς του λόγους, το "Tooth And Nail" φαντάζει ως το σημαντικότερο για τη συνέχεια και μακροημέρευση των Dokken. Διαδεχόμενο ένα ντεμπούτο που δεν έκανε ακριβώς πάταγο με τις πωλήσεις τους, το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικανών και η άμεση και αδιαμφισβήτητη εμπορική του επιτυχία (με πωλήσεις εκατομυρίων εντός κι εκτός Η.Π.Α.) ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε μπάντα κι εταιρεία για να συνεχίσουν τη συνεργασία τους. Μάλιστα, εδώ βρίσκουμε και την πρώτη παρουσία του μπασίστα Jeff Pilson στο σχήμα, ο οποίος θα συνέδεε το όνομα του με τα χρυσά '80s χρόνια του και θα αποδεικνυόταν σταθερός μουσικός συνοδοιπόρος του Don Dokken για δεκαετίες.

 
Dokken - Erase The Slate

Erase The Slate
(Steamhammer, 1999)

Η τεταμένη περίοδος του reunion έφτασε στο αποκορύφωμα της με την απομάκρυνση του George Lynch έπειτα από την κυκλοφορία του μετριότατου "Shadowlife" και η αναζήτηση ενός αντίστοιχα άξιου κιθαρίστα ξεκίνησε για το σχήμα χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση. Πρώτος υποψήφιος υπήρξε ο John Norum των Europe, ο οποίος και είχε συνεργαστεί με τον Don Dokken στο solo άλμπουμ του τελευταίου, αλλά προσωπικές του υποχρεώσεις δεν του επέτρεψαν να παραμείνει για πολύ στο σχήμα. Αντικαταστάτης του, ο εξαιρετικός Reb Beach των Winger, ένας αποδεδειγμένα ικανότατος κιθαρίστας με δικό του ήχο, ο οποίος αντικατέστησε με τον καλύτερο τρόπο ένα φαινομενικά δυσαναπλήρωτο κενό στον εκτελεστικό και συνθετικό τομέα. Έτσι, το "Erase The Slate", το οποίο και κυκλοφόρησε στην πλέον εχθρικότερη εποχή για τον ήχο που εκπροσωπούσε, αποτέλεσε ένα τόσο διαφορετικό αλλά και οικείο Dokken άλμπουμ, όντας το μονάκριβο δείγμα μιας συνεργασία που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα αν συνεχιζόταν.

Dokken - Long Way Home

Long Way Home
(Sanctuary, 2002)​

Με τον Reb Beach να αποχωρεί έπειτα από ένα μόλις δίσκο και τον John Norum να βρίσκει χρόνο στο βαρύ του πρόγραμμα, για να ευδοκιμήσει μια συνεργασία που φαινόταν πως κάποια στιγμή θα έδινε και στουντιακούς καρπούς, οι Dokken θα έφταναν στο όγδοο τους άλμπουμ ξανά με αλλαγές σε σύνθεση και διαθέσεις. Το "Long Way Home" υπήρξε ακόμη ένα διαφορετικό άλμπουμ για την αμερικανική μπάντα, σαφώς πιο βαρύ, σκοτεινό και ατμοσφαιρικό από τις δουλειές που διαδέχτηκε και με την προσωπικότητα του Norum να διαφαίνεται μέσα από αυτό έντονη, αλλά συνάμα τόσο ενδιαφέρον όσο λίγα άλμπουμ της ύστερης περιόδου του σχήματος. Και πάλι, ακόμη μια συνεργασία που δεν διήρκησε παραπάνω από ένα δίσκο (μιας και ο Norum αποχώρησε για να προχωρήσει η επανένωση των Europe λίγο αργότερα), αφήνοντας μας ένα "what if" να πλανάται αλλά κι ένα άλμπουμ που ήταν και το τελευταίο των Dokken που κέρδισε εξαιρετικά νούμερα πωλήσεων (περί τα 400.000 αντίτυπα).

Dokken - Lightning Strikes Again

Lightning Strikes Again
(Frontiers, 2008)

Το κορυφαίο άλμπουμ της περιόδου Levin, δανείζεται σε όνομα και τεχνοτροπία πολλά από την πρώτη, σημαντικότερη περίοδο της μπάντας, καταφέρνοντας κάτι που έμοιαζε ιδιαιτέρως δύσκολο μετά τη φυγή του George Lynch: να ξαναπαρουσιάσει τους Dokken να ακούγονται σαν... Dokken. Ο Jon Levin (με θητεία σε Doro και Warlock) αποδείχτηκε ένας εξαιρετικός «μαθητής» του Lynch, καταφέρνοντας όχι μόνο να προσεγγίσει τον ήχο του τελευταίου, αλλά να δώσει το δικό του στίγμα εκτελεστικά, με μερικά εξαιρετικής ποιότητας leads, δικαίως συνεχίζοντας μέχρι και σήμερα στο πλευρό του Don Dokken. Όσο για τον τελευταίο, εδώ πιθανότατα ακούμε τις τελευταίες ικμάδες της κάποτε ζωντανής και χαρακτηριστικής φωνής του, σε μερικές τίμιες, συνειδητοποιημένες ερμηνείες.

 
Dokken - Dysfunctional

Dysfunctional
(Sony Music/Columbia, 1995)​

Η μπάντα ήταν ήδη διαλυμένη για μια γεμάτη τετραετία, όταν το 1993 ο Don Dokken ετοιμαζόταν για την κυκλοφορία ενός δεύτερου προσωπικού του άλμπουμ. Κατόπιν πιέσεων, ωστόσο, για ένα δίσκο - επιστροφή των Dokken αντί για ένα ακόμη solo πόνημα, το πρώτο Dokken reunion θα ήταν γεγονός, με τους Don Dokken και George Lynch να θάβουν το τσεκούρι του πολέμου, έστω και για λίγο. Παρ’όλα αυτά, το "Dysfunctional" έχει τον ιδανικό τίτλο για να περιγράψει την κατάσταση στα ενδότερα της μπάντας, αφού η δυσλειτουργική σχέση των δύο αντρών δεν θα αργούσε να προκαλέσει ξανά προβλήματα στην από κοινού συνύπαρξη τους. Όσο για το άλμπουμ καθεαυτό, ως προσωπικό άλμπουμ του Don θα αντιμετωπίζονταν πιο ευνοϊκά αυτήν τη στιγμή, αν και στην εποχή του κυκλοφόρησε αναμενόμενα βρήκε θερμή υποδοχή, παρά το έντονο φλερτ του με το κραταιό τότε grunge.

 
Dokken - Shadowlife

Shadowlife
(CMC International, 1997)

Ένας δίσκος που ακόμη και οι ίδιοι οι δημιουργοί του δεν έχουν σε ιδιαίτερη υπόληψη (μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, αφού ο Don Dokken τον έχει χαρακτηρίσει σε παλιότερη συνέντευξη του ως "A Piece Of Crap"), το "Shadowlife" αποτέλεσε τον τελευταίο δίσκο που Dokken και Lynch προσπάθησαν να ανεχθούν ο ένας τον άλλο στουντιακά. Η κατάσταση στο εσωτερικό της μπάντας, έκκρυθμη, με τις σχέσεις των δύο αντρών να είναι τεταμένες και τους καυγάδες να διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Πού μυαλό για μουσική, λοιπόν, τη στιγμή που η συνεργασία τους δεν οδηγούσε πουθενά αλλού εκτός από τη σταδιακή παρακμή; Λογικό κι επόμενο, όλα τα παραπάνω να αντικατοπτρίζονται στο "Shadowlife", ένα αποπροσανατολισμένο πόνημα μιας κάποτε κυρίαρχης μπάντας, την οποία η τότε εποχή σε συνδυασμό με τους τεράστιους εγωισμούς των δύο βασικότερων συντελεστών της, έδειχνε να την ξεπερνά. 

 
Dokken - Beast From The East

Beast From The East
(Elektra, 1988)

Στο αποκορύφωμα του δημιουργικού κι εμπορικού τους peak και με υλικό από την ιαπωνική αγορά που τους λάτρευε, οι Dokken κυκλοφόρησαν το “Beast From The East”, το δίσκο που σφράγισε την πρώτη και καλύτερη περίοδο τους ιδανικά. Με εκτελέσεις τραγουδιών από τα τέσσερα πρώτα, κλασικά άλμπουμ που πολλές φορές ξεπερνούσαν τις στουντιακές εκδοχές τους, αλλά κι ένα νέο κομμάτι (“Walk Away”), οι Αμερικάνοι rockers έφτασαν στο απόγειο της δόξας τους, λίγο πριν οι εσωτερικές διαμάχες αποτελέσουν τροχοπέδη στην περαιτέρω πορεία τους.

A Compilation

Πολλά σπουδαία Dokken hits που δεν γινόταν να λείπουν, αλλά και λιγότερο γνωστά αλλά εξίσου αγαπημένα τραγούδια από το σύνολο του δισκογραφικού τους καταλόγου, περιέχονται στη συλλογή τραγουδιών τους που ακολουθεί:

Spotify Playlist

1. Breaking The Chains (Breaking The Chains)
2. Nightrider (Breaking The Chains)
3. Paris Is Burning (Breaking The Chains) 
4. Tooth And Nail (Tooth And Nail) 
5. Just Got Lucky (Tooth And Nail) 
6. Into The Fire (Tooth And Nail) 
7. Unchain The Night (Under Lock And Key) 
8. Lightning Strikes Again (Under Lock And Key) 
9. Don’t Lie To Me (Under Lock And Key) 
10. It’s Not Love (Under Lock And Key) 
11. Kiss Of Death (Back For The Attack) 
12. Prisoner (Back For The Attack) 
13. Mr. Scary (Back For The Attack) 
14. Cry Of The Gypsy (Back For The Attack) 
15. Hole In My Head (Dysfunctional) 
16. Long Way Home (Dysfunctional) 
17. Change The World (Erase The Slate) 
18. Erase The Slate (Erase The Slate) 
19. Sunless Days (Long Way Home)
20. Everybody Needs (To Be with Someone) (Long Way Home)
21. Haunted (Hell To Pay)
22. Give Me A Reason (Lightning Strikes Again) 
23. Empire (Broken Bones) 
24. How I Miss Your Smile (Lighning Strikes Again) 
  • SHARE
  • TWEET