«A Buyer's Guide»: Rush

Από τον Πάνο Παπάζογλου, 14/06/2012 @ 17:09
Ήρθε η ώρα να εγκαινιάσουμε μια νέα μουσική στήλη στο Rocking.gr και τι καλύτερη αρχή θα μπορούσε ένας μουσικόφιλος να περιμένει από την παρουσίαση, επιγραμματικά των προτεινόμενων δίσκων μιας μπάντας σαν τους θρυλικούς Rush.

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ, "Clockwork Angels", θα σας παρουσιάσουμε τι οφείλει ένας ακροατής των Rush να κατέχει, τι να αποφύγει (καλά, αυτό δεν το συνιστούμε!) και πού να επενδύσει εν συντομία για να έχει μερικούς δίσκους που θα τον συντροφεύουν ες αεί.

Βέβαια δίσκο προς αποφυγή οι συγκεκριμένοι τύποι δεν ηχογράφησαν ποτέ, αλλά στα πλαίσια της νέας αυτής στήλης μας, αναγκαστικά θα δυσαρεστηθούν κάποιοι!

Rush

Masterpieces
Rush - A Farewell To Kings A Farewell To Kings
Mercury (1/9/1977)

Ένα από τα αιώνια διλήμματα που περιστρέφονται γύρω από τη δισκογραφία των Rush και την επιλεκτική τους παρουσίαση σε τέτοιου είδους παρουσιάσεις, είναι πάντα το εξής: "A Farewell To Kings" ή "Hemispheres"; Στην ουσία οι δύο δίσκοι θα μπορούσαν να αποτελούν μια ενιαία οντότητα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα από τα απόλυτα αριστουργήματα της μπάντας, έμελλε να είναι και το πιο progressive rock άλμπουμ τους. Μέσα σε μια πανδαισία ήχων και συγκερασμών ακουστικών και πολύπλοκων αρχετυπικών Rush οργασμών, κομμάτια σαν το "Xanadu", το "Closer To The Heart" ή το ...υποσχόμενο "Cygnus X1" μετατρέπουν το "A Farewell To Kings" σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έβγαλε ποτέ αυτή η μουσική και εν ολίγοις ένα μνημειώδες αριστούργημα, στο οποίο οι Rush συνεχίζουν τον μοναδικό τους δρόμο της «θεοποίησης».
Rush - Moving Pictures Moving Pictures
Mercury (12/2/1981)

Ο δίσκος που έβαλε τους Rush στα μεγάλα σαλόνια και τους έκανε από μια σταδιακά εξελισσόμενη μπάντα, ένα όνομα παγκοσμίου φήμης χάρη στην ανεπανάληπτη προοδευτική επιμονή τους να γράφουν μουσική με μοναδικό γνώμονα την εξέλιξή τους και όχι τις εμπορικές επιταγές που τους επέβαλλαν οι «ειδήμονες». Στο "Moving Pictures" οι Rush ενδεχομένως βρίσκονται στο απόλυτο peak της καριέρας τους και παραδίδουν ένα άλμπουμ, σε ακόμα μια διαφορετική κατεύθυνση, με σοφές επιλογές στις διάρκειες, τη χρήση των πλήκτρων και την ...συγκρατημένη progressive λογική, η οποία χάνει τον έλεγχο στο ορχηστρικό "YYZ". Ο Neal Peart μετατρέπεται σε drummer θρύλο, ο Alex Lifeson σε μια ανεπανάληπτη πηγή εμπνευσμένων κιθαριστικών solos και ο Geddy Lee μόνο που δεν έκανε και drum solo παράλληλα με τις επικές εμφανίσεις τους εκείνης της περιοδείας. Ο μεγάλος Mark Twain θα ήταν περήφανος για τον "Tom Sawyer" του.
 
Cornerstones
Rush - Permanent Waves Permanent Waves
Mercury (1/1/1980)

Έχοντας ήδη χτίσει την ...υστεροφημία τους και έχοντας κυκλοφορήσει τους πιο προοδευτικούς δίσκους της καριέρας τους, οι Rush βρίσκονται σε ένα ακόμη σταυροδρόμι. Με το "Permanent Waves" μπαίνουν στη νέα δεκαετία ολόφρεσκοι, με μια πιο εμπορική χροιά, με μικρότερες συνθέσεις και χωρίς πολύπλοκες θεματολογίες, ηχογραφώντας όμως ένα κομμάτι που ενδεχομένως να γέννησε το Progressive Metal και την ουσία του. Το μνημειώδες riff του "Natural Science" πάντα θα οδηγεί σε τέτοιους συνειρμούς. Το "Spirit Of Radio" και το "Freewill" θα ακολουθήσουν και η νεωτεριστική εμφάνιση των πλήκτρων στο "Jacob's Ladder" θα προβλέψει το μέλλον τους.
Rush - Grace Under Pressure Grace Under Pressure
Mercury (12/4/1984)

Με τα πλήκτρα να έχουν ήδη εγκαινιάσει τη νέα δισκογραφική περίοδο των Rush προς το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80, αυτό για πολλούς οπαδούς είναι ίσως το τελευταίο άλμπουμ ενός αξεπέραστου σερί μεγάλων δίσκων. Με μια παραγωγή που περιστρέφεται γύρω από την εμπορική διάθεση της περιόδου, αλλά με συνθέσεις, οι οποίες ακόμα δεν δείχνουν να συμβιβάζονται πλήρως με την τάση της εποχής οι Rush καταφέρνουν να παραδώσουν το "Grace Under Pressure" και να κάνουν το άνοιγμά τους και σε ένα άλλο κοινό που δεν συμβαδίζει κατ' ανάγκη με τις progressive rock ανησυχίες της μπάντας. Το "Red Sector A" ή το "Distant Early Warning" αποτελούν δύο χαρακτηριστικές συνθέσεις των «νέων» τότε Rush και σχεδόν είκοσι χρόνια μετά βρίσκουν με χαρακτηριστική άνεση το δρόμο τους στο setlist,παρουσιάζοντας μια μπάντα απρόβλεπτη και εξίσου περιπετειώδη σε κάθε της βήμα.
 
Nerd Alert
Rush - Counterparts Counterparts
Atlantic (19/10/1993)

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 και έχοντας διανύσει ήδη μια εικοσαετία αλλάζοντας από δίσκο σε δίσκο ύφος και ηχητικό προσανατολισμό, οι Rush πλέον έχουν επιστρέψει στις απλές rock φόρμες και έχουν παραμερίσει τις εντός της μπάντας διαφορές για το αν θα έπρεπε ή όχι να συνεχίσουν σε μια κατεύθυνση εξ' ολοκλήρου σχεδόν βασισμένη στα πλήκτρα του Geddy Lee. Με το "Counterparts", εκτός της επαναφοράς σε πιο hard rock ηχοτοπία, οι Rush αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι (για άλλη μια φορά στην καριέρα τους) να εντάξουν και νέα στοιχεία στη μουσική τους. Κυριαρχώντας πιο alternative μουσικές επιρροές την εποχή εκείνη, η ανοιχτομυαλιά των Καναδών και η πάντα ανοιχτή αγκαλιά τους σε νέες τάσεις, έχει ως αποτέλεσμα να βγει ένας δίσκος που θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως μια από τις δυνατότερες στιγμές τους μετά τις θριαμβολογίες της "Signals" - "Grace Under Pressure" περιόδου. Από το εκρηκτικό "Animate" μέχρι το "Leave That Thing Alone" οι Rush δείχνουν αναγεννημένοι και ικανοί να δώσουν πολλά ακόμα.
 
Keep Away
Rush - Hold Your Fire Hold Your Fire
Vertigo (8/9/1987)

Με το συγκεκριμένο άλμπουμ, οι Rush φτάνουν στα όρια της keyboard/synths oriented περιόδου τους και πιθανότατα παραδίδουν τον πιο αδύναμο δίσκο τους. Ενδεχομένως να υπάρχουν τα αντεπιχειρήματα με μερικές εξαιρετικές συνθέσεις, όπως το "Force Ten" ή το "Mission" που ο ακροατής θα αντιληφθεί ποιά μπάντα ακούει, αλλά συνολικά το "Hold Your Fire", αν θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε οτι οι Rush όντως κυκλοφόρησαν μέτριο άλμπουμ, φέρνει την μπάντα σε ένα επικίνδυνο μεταίχμιο μεγάλων αλλαγών. Το ανέμπνευστο, μινιμαλιστικό εξώφυλλο, η παραγωγή, ο δευτερεύων ρόλος του Alex Lifeson στην συνθετική διαδικασία, τείνει να μετατρέψει τους Rush σε μια ακόμα πρώην μεγάλη κλασική μπάντα που στα '80s πελαγοδρόμησε σε κάποιο επίπεδο. Όχι, το "Hold Your Fire" δεν είναι τόσο άσχημος δίσκος, αλλά μιλάμε για τους Rush και η στήλη απαιτεί ένα δίσκο προς αποφυγή. Μην ξεκινήσετε με αυτό!
 
DVD
Rush - R30 - 30th Anniversary Tour R30 – 30th Anniversary Tour
Atlantic (22/11/2005)

Έχοντας ήδη προηγηθεί το "Rush In Rio" DVD, ακόμα ένα υπερπλήρες πακέτο οπτικοακουστικής απόλαυσης που προσφέρει ένα τυπικό συναυλιακό δρώμενο των Καναδών, η μπάντα με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των τριάντα ετών, αποφασίζει να κάνει μια περιοδεία και ως επακόλουθο αυτής, το "R30" έρχεται να αποτελέσει ένα μοναδικό ντοκουμέντο. Η μπάντα καταιγιστική, οι επιλογές κομματιών οι ιδανικές και η παραγωγή εξαιρετική. Αρκετά bonus, πανένορφη limited edition και γενικά μια έκδοση που σέβεται τον οπαδό. Αν ψάχνετε ένα Rush DVD, το "R30" είναι το καταλληλότερο.


A Compilation
80 λεπτά, ένα CD δηλαδή πάνω κάτω, που θα σας αφήσει μια χαρακτηριστική εικόνα για το ποιοί ήταν, πώς εξελίχθηκαν και ποιοί παραμένουν οι Rush. Δύσκολες επιλογές μεν (απίθανο να επιλέξεις μόνο λίγα κομμάτια για μια μπάντα που δεν δύνασαι να διαλέξεις δίσκους), χαρακτηριστικές δε της μετεξέλιξης μιας θρυλικής μπάντας. Απολαύστε τους.

1. Bastille Day ("Caress Of Steel")
2. Anthem ("Fly By Night")
3. A Passage To Bangkong ("2112")
4. Closer To The Heart ("A Farewell To Kings")
5. La Villa Strangiato ("Hemispheres")
6. Freewill ("Permanent Waves")
7. Natural Science ("Permanent Waves")
8. Tom Sawyer ("Moving Pictures")
9. Limelight ("Moving Pictures")
10. Subdivisions ("Signals")
11. Red Sector A ("Grace Under Pressre")
12. Mystic Rythms ("Power Windows")
13. Animate ("Counterparts")
14. One Little Victory ("Vapor Trails")
15. Far Cry ("Snakes & Arrows")
  • SHARE
  • TWEET