«A Buyer's Guide»: PJ Harvey

Μάθε όσα θες για την Βρετανίδα που ήρθε για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη

Από τον Γιάννη Λυμπέρη, 26/02/2016 @ 11:07

Αν μόλις ξεκίνησες να ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τη μουσική και ξαφνικά ακούς και διαβάζεις παντού «έρχεται η PJ Harvey», έχεις έρθεις στο σωστό site. Εμείς θα σου πούμε τις απλές κινήσεις που πρέπει να κάνεις μέχρι να έρθει η ευλογημένη 7η Ιουνίου και θα τη δούμε για πέμπτη φορά.

PJ Harvey

Δεν χρειάζονται πολλές λεπτομέρειες. Από το 1992 έχει κυκλοφορήσει οχτώ σόλο δίσκους. Αφήνουμε στην άκρη τις συνεργασίες. Ο ένατος, "The Hope Six Demolition Project", έρχεται σε δύο μήνες. Δεν θα σε κατευθύνουμε χρονολογικά για να αναλύσεις την εξέλιξή της. Η Polly Jean πήρε κεφάλια με το καλημέρα. Σε ηλικία 22 ετών, μέσα σε έναν ουσιαστικά χρόνο, κυκλοφορεί τον πρώτο και δεύτερο δίσκο της, ένα ανεπανάληπτο ξεκίνημα στην rock ιστορία. Ό,τι και να ακούσεις, σε όποια σειρά, θα είναι πάντα αυτή. Δυνατές και ωμές κιθάρες, ουρλιαχτά ή ψίθυροι, ηρεμία ή θυμός. Έχει ψυχή και καρδιά, αλλά και κάτι που είναι το Α και το Ω. Ξέρει να γράφει κομμάταρες.

Αν δεις την PJ χωρίς να έχεις ακούσει τη μουσική της, θα την χαρακτηρίσεις... μη ελκυστική. Κι όμως, μετά από 24 χρόνια ακρόασης, τη θεωρώ ως μία από τις συναρπαστικότερες γυναίκες που έχω «γνωρίσει». Η δύναμη της μουσικής της είναι τέτοια που δεν αφήνει κανένα περιθώριο να την αγνοήσεις.

PJ Harvey

Πάντα είχε στιλ, αλλά για να υπηρετήσει κάθε δουλειά της. Κάθε φόρεμα, κάθε μίνι, μπότα, αλλαγή κόμμωσης, βάδιζε με την ψυχή κάθε δίσκου. Βλέπεις φωτογραφίες της, και ξέρεις από ποιά περίοδο είναι. Αναζητά πάντα νέους δρόμους, αλλά πάντα με τις πρώτες νότες ενός τραγουδιού της, ξέρεις από ποιόν δίσκο είναι. Ποτέ δεν έφτασε στα άκρα πειραματισμού αλλά κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για κυνήγι της επιτυχίας. Το αντίθετο. Μην τα ξαναλέμε, η τελειότητα...

Ήδη έχεις χάσει πολύτιμα λεπτά από την ευκαιρία να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη.

 
PJ Harvey - To Bring You My Love

To Bring You My Love
(Ιsland, 1995)

Tα blues κατά Polly Jean. O πιο συμπαγής και σκοτεινός δίσκος της, μια μεταφυσική εμπειρία από την αρχή έως το τέλος. Το "Down By The Water", άφησε πίσω τον punk rock χαρακτήρα των δύο πρώτων δίσκων, και έγινε η πρώτη μεγάλη επιτυχία της. Αγριο και ανθρώπινο ταυτόχρονα, έδειξε για πρώτη φορά τις μαγικές δυνατότητες της φωνής της. Aκουμπά σχεδόν στις μυθικές διαστάσεις των blues, άλλοτε με οργή ("Long Snake Moan"), σπαραγμό ("Send His Love To Me"), ένας στοιχειωτικός δίσκος, που παραμένει αξεπέραστος απλά γιατί δεν θέλησε ποτέ να τον επαναλάβει.

 

PJ Harvey - Stories From The City, Stories From The Sea

Stories From The City, Stories From The Sea
(Ιsland, 2001)

Ο πιο όμορφος και παθιασμένος δίσκος της PJ, την μεταμορφώνει πλέον σε γυναίκα. To βλέπεις στο πρώτο βίντεο για το Pattismith-ικό "Good Fortune". Ακούγεται ευτυχισμένη, οι καθαρόαιμες ροκιές της αποπνέουν έρωτα ("Big Exit", "Is This Love"), η ερμηνεία φτάνει σε νέα ύψη. Ο δίσκος αλλάζει συνεχώς διαθέσεις, από τα τραχιά κομμάτια, σε απλά και υπέροχα ("A Place Called Home", "The Mess We're In") και συνθετικά διαμάντια ("We Float", "You Said Something"). Mετά από πέντε μόλις δίσκους, η Βρετανή είναι και... επίσημα η σημαντικότερη γυναικεία παρουσία των '90s, μπαίνοντας δυναμικά στα '00s.

 

 
PJ Harvey - Dry

Dry
(Too Pure, 1992)

Το ντεμπούτο της μικροσκοπικής Αγγλίδας έλεγε από την πρώτη νότα «μικρό είναι το μάτι σου», η ίδια είπε πως έδωσε τα πάντα, καθώς πίστευε πως δεν θα ξανάκανε άλλο δίσκο. «Oh my lover, don't you know it's all right? / You can love her / You can love me at the same time» ήταν ο στίχος που συστήθηκε, o Cobain έγινε fan, "Dress" και "Sheela-na-gig" τα single που θα σκότωναν άπαντες να έχουν σε ντεμπούτο. Σεισμός, ακόμα κουνιόμαστε.

PJ Harvey - Rid Of Me

Rid Of Me
(Island, 1993)

Αμέσως μετά από έναν οδυνηρό χωρισμό, δεν έτρωγε τίποτα, έπαθε υπερκόπωση από περιοδείες. Αποτέλεσμα: Δισκάρα! «Θα έπρεπε να ήμουν 40 για να τα έχω ζήσει όσα λέω», η απάντηση σε όσους θεωρούσαν τους στίχους προσωπικούς. Αδυσώπητη, θέλει να σοκάρει με το δικό της φεμινιστικό μανιφέστο, σεξουαλική (όπως πάντα), rock όσο δέκα ανδρικές μπάντες μαζί. O Steve Albini της δίνει τον ωμό ήχο που ήθελε, και τα "Rid Of Me", "50ft Queenie", "Man-Size", "Dry" και "Ecstasy" μάτωναν αυτιά και αισθήσεις.

 

 
PJ Harvey - Is This Desire?

Is This Desire?
(Island, 1998)

O επόμενος δίσκος της μετά το "To Bring You My Love" ακούγεται λες και δεν πρόκειται για την ίδια καλλιτέχνη. Αυτή τη φορά δοκιμάζει πολλά διαφορετικά είδη, πειραματίζεται με ήχους (μην φανταστείτε τίποτα ακραίο), αλλάζει τις ενορχηστρώσεις αλλά ο νους ήταν είναι πάντα στην απόδοση ενός καλού τραγουδιού. Ο δίσκος κυλάει σαν νεράκι, δεν... βαράει όπως οι προηγούμενοι, αλλά όποτε κι αν το ξανακούσεις, πάντα θα ανακαλύπτεις συναρπαστικά πράγματα.

 

PJ Harvey - Uh Huh Her

Uh Huh Her
(Island, 2004)

Μετά το καλλιτεχνικό ζενίθ του "Stories From The City, Stories From The Sea", η PJ επέστρεψε σε μια εκ νέου «γυμνή» παραγωγή, όπως στο ξεκίνημά της. Η διαφορά είναι πως την έκανε η ίδια, κάτι, που όπως είπε την δυσκόλεψε αρκετά. Το αποτέλεσμα είναι ελάχιστα άνισο, πάντα για τα μέτρα της. Έχει και αυτό κομματάρες, ("Who The Fuck?", "Τhe Letter"), είναι ειλικρινές και δεν την πήγε ούτε βήμα πίσω.

 

PJ Harvey - Let England Shake

Let England Shake
(Ιsland / Vagrant, 2011)

Ηχογραφημένο σε μια εκκλησία του 19ου αιώνα στην γενέτειρά της, Dorset, η 41-χρονη τότε φίλη μας ταρακουνά τη Μ.Βρετανία, θυμίζοντάς της τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. H Polly είναι θυμωμένη και μόνιμα παθιασμένη και καταφέρνει, για ακόμα μια φορά, η νέα της δουλειά να μην θυμίζει προηγούμενες. Άφησε στην άκρη προηγούμενα θέματα που είχε εξαντλήσει και έφτιαξε έναν πολεμικό δίσκο. Oι κριτικοί τον ύμνησαν, αν δεν ανήκεις σε αυτούς, θαυμάζεις την νέα εμμονή και πείσμα της, αλλά είναι στο μυαλό και την καρδιά του καθενός αν «χαθεί» σε αυτόν τον δίσκο.

 

 
PJ Harvey & John Parish - A Woman A Man Walked By

A Woman A Man Walked By
(Island, 2009)

Είναι η δεύτερη συνεργασία της με τον John Parish, μετά το "Dance Hall At Louse Point" το 1996. Πεσιμιστικό, σκοτεινό, με ιδέες. Η Polly τραγουδά, γράφει στίχους αλλά η μουσική είναι του Parish, και δύσκολα μπορεί να σταθεί ισάξια δίπλα στα δικά της. Βέβαια δίσκος που έχει το απίθανο "Black Hearted Love", δικαιούται αναφοράς.

 

 
PJ Harvey - White Chalk

White Chalk
(Island, 2007)

Ο κλήρος του... λιγότερου καλού δίσκου της (φωτιά να μας κάψει) έπεσε στην προσπάθειά της, το 2007 να γράψει για πρώτη φορά στο πιάνο, μαθαίνοντάς το ταυτόχρονα. Θλιμμένες ιστορίες, νέα αλλαγή look, κάτι σαν gothic παραμύθι, σκοτεινό και χαμηλότονο στην ερμηνεία. Δεν το απορρίπτεις με τίποτα, δύσκολα όμως ξαναγυρνάω σε αυτό.

 

 
PJ Harvey - On Tour: Please Leave Quietly

On Tour: Please Leave Quietly
(Universal / Island, 2006)

Ένα live DVD, γυρισμένο από την μόνιμη και έμπιστη συνεργάτιδά της, Maria Mochnacz, υπεύθυνη και για τις συχνές αλλαγές στο image της. Στις κιθάρες βλέπουμε τον Josh Klinghoffer, μετέπειτα μέλος των Red Hot Chili Peppers. Γυρισμένο στην διάρκεια της περιοδείας του "Uh Huh Her", που είδαμε το 2004 στον Λυκαβηττό, το setlist ροκάρει μαζί με δυο-τρία ακυκλοφόρητα και B-sides. Δύσκολα το βρίσκεις...

 

A Compilation

1. Dress (Dry)
2. Sheela-Na-Gig (Dry)
3. Dry (Rid Of Me)
4. Yuri-G (Rid Of Me)
5. Meet Ze Monsta (To Bring You My Love)
6. The Dancer (To Bring You My Love)
7. A Perfect Day Elise (Is This Desire)
8. Angelene (Is This Desire)
9. The Whores Hustle And The Hustlers Whore (Stories From The City, Stories From The Sea)
10. Big Exit (Stories From The City, Stories From The Sea)
11. This Is Love (Stories From The City, Stories From The Sea)
12. Who the Fuck? (Uh Huh Her)
13. The Letter (Uh Huh Her)
14. The Piano (White Chalk)
15. The Glorious Land (Let England Shake)
16. The Wheel (The Hope Six Demolition Project)

  • SHARE
  • TWEET