«A Buyer's Guide»: Savatage

Από τον Κώστα Πολύζο, 05/04/2013 @ 13:11
Όσο παρακινδυνευμένη και εκτός πραγματικότητας μπορεί να ακούγεται η παρακάτω εκτίμηση, ίσως είναι πέρα για πέρα αληθινή: «Κανένας οπαδός της heavy metal μουσικής δεν μένει ασυγκίνητος στο άκουσμα του ονόματος των Savatage».

Οι Αμερικάνοι αποτέλεσαν ένα συγκρότημα του οποίου η ποιότητα εκφράστηκε μέσω κάποιον κορυφαίων κυκλοφοριών στον ευρύτερο heavy/power χώρο και παράλληλα εξέλισσαν συνεχώς τον ήχο τους, ακολουθώντας πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις στο τομέα των συνθέσεων. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό και εντυπωσιακό έως ένα βαθμό στοιχείο που τους διέκρινε, ήταν η ικανότητά τους να δημιουργούν αρτιότατα concept άλμπουμ, όπου η μουσική έδενε άψογα με την εκάστοτε όμορφη ιστορία που μας διηγούνταν, δημιουργώντας μια καταπληκτική ατμόσφαιρα.

Savatage

Δημιουργήθηκαν το 1978 υπό το όνομα Avatar, από τα αδέρφια Jon (φωνή / πλήκτρα και Criss (κιθάρα) Oliva. Πρώτο κομβικό σημείο στην εξέλιξη του ήχου της μπάντας ήταν η γνωριμία και η συνεργασία με τον παραγωγό Paul O'Neil που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την μελλοντική εξέλιξη του ήχου του συγκροτήματος. Δεύτερο κομβικό σημείο ήταν η πρόσληψη του Zachary Stevens πίσω από το μικρόφωνο, που άλλαξε ριζικά το ύφος της μπάντας, σηματοδοτώντας μια άτυπη δεύτερη περίοδο στην καριέρα της.

Savatage

Όταν το 1993 ο, ταλαντούχος όσο λίγοι, Criss Oliva έχασε πρόωρα τη ζωή του, λίγοι ήταν εκείνοι που πίστεψαν πως θα μπορούσαν οι Savatage να συνεχίσουν. Όμως, παρά το τεράστιο κενό που άφησε αυτός ο καταπληκτικός μουσικός, το συγκρότημα όχι μόνο κατάφερε να ξεπεράσει την τραγωδία, αλλά κυκλοφόρησε αριστουργηματικούς δίσκους, κάτι που έδειξε πως αυτή η μπάντα ήταν κάτι περισσότερο από τις μονάδες που την απάρτιζαν.

Savatage

Οι Savatage, εδώ και μια δεκαετία πλέον, έχουν μπει στον πάγο και μάλιστα δεν διαγράφεται κάποιο πιθανό μελλοντικό reunion, αν λάβουμε σοβαρά τις δηλώσεις του Jon Oliva. Οπότε, δεν υπάρχει συγκεκριμένη αφορμή για αυτόν τον οδηγό της δισκογραφίας της μπάντας, πέρα από το φόρο τιμής που κάποια στιγμή θα έπρεπε να αποτίσουμε.

Κλείνοντας θέλω να ξεκαθαρίσω πως κατά τον γραφόντα, όλες οι θέσεις των τριών πρώτων κατηγοριών ήταν ανοιχτές για τουλάχιστον έξι δίσκους. Οι παράγοντες που διαμόρφωσαν τελικά την κατανομή τους -πέραν φυσικά της ποιότητάς τους- ήταν η αναγνωρισημότητα και/ή ο ρόλος τους στην πορεία και εξέλιξη της μπάντας. Οπότε πάμε να ρίξουμε μια ματιά ...beyond the doors of the dark.

Masterpieces
Savatage - Gutter Bullet Gutter Ballet
Atlantic (1/12/1989)

Στη δύση των 80s οι Savatage κυκλοφορούν έναν δίσκο ο οποίος θα αποτελέσει το μεταβατικό στάδιο από το καθαρό heavy/power στο περισσότερο συμφωνικό και λυρικό στυλ, που εν τέλει τους καθιέρωσε στο ευρύ κοινό. Το "Gutter Ballet" θα αποτελέσει το ιδανικό πάντρεμα του παρελθόντος που εκπροσωπείται με τραγούδια όπως τα "Of Rage And War", "She's In Love" και "The Unholy", και του μέλλοντος με ύμνους όπως τα "When The Crowds Are Gone", "Hounds" και φυσικά το ομώνυμο. Εδώ επίσης θα βρούμε και το "Summer's Rain", μια από τις καλύτερες μπαλάντες που γράψανε ποτέ, στο άκουσμα του οποίου βιώνεις τον πόνο και την αγωνία. Η αλήθεια αυτού του αριστουργήματος δεν μπορεί να αποτυπωθεί ούτε με χίλιες λέξεις, πόσο μάλλον σε λίγες γραμμές. Κιθαριστικά κρεσέντο από τον Criss, ατμοσφαιρικά σημεία, φοβερές ερμηνείες από τον Jon και το κουκούλι σπάει για να μας αποκαλύψει τη νέα μορφή του συγκροτήματος.
Savatage - Edge Of Thorns Edge Of Thorns
Atlantic (6/4/1993)

Ο πρώτος δίσκος με τον Zachary Stevens στα φωνητικά και ο τελευταίος με τον Criss έμελλε να είναι και αυτός που τους άνοιξε την πόρτα στην επιτυχία και σε μεγαλύτερο και περισσότερο mainstream κοινό. Η ειρωνεία σε όλο της το μεγαλείο. Δίσκος ορόσημο στο heavy metal ο οποίος περιέχει μόνο καταπληκτικά τραγούδια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το ομώνυμο το οποίο διεκδικεί άνετα μια θέση στα καλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ; Την τριπλέτα "Labyrinths", "Follow Me", "Exit Music" που κάθε φορά που τα ακούς, νιώθεις το μεγαλείο και την συνθετική δεινότητα της μπάντας; Το "Coversation Piece" με το βαρύ riff, το καταπληκτικό refrain και το φανταστικό solo; Το εξίσου βαρύ "Damien" με την έξοχη ερμηνεία του Stevens; Άλλη μια περίπτωση δίσκου που όσα και να πεις δεν είναι αρκετό. Η σεμιναριακή απόδοση από τους πάντες και το φοβερό song writing από τα αδέρφια Oliva και τον Paul O'Neil, οδηγούν στο γνωστό σε όλους αποτέλεσμα. Δίσκος εικόνισμα για να προσεύχεσαι.
 
Cornerstones
Savatage - Hall Of The Mountain King Hall Of The Mountain King
Atlantic (28/9/1987)

Το άλμπουμ που λίγο έλειψε να διαλύσει την μπάντα ανήκει στο παρελθόν και οι Savatage για να αμβλύνουν τις εντυπώσεις κυκλοφορούν τον καλύτερο heavy/power δίσκο τη καριέρας τους. Με το "Hall Of The Mountain King" εγκαινιάζεται η συνεργασία του συγκροτήματος με τον Paul O'Neil, η οποία θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του. Είναι αυτός που έβγαλε στην επιφάνεια την κλασική παιδεία του Jon και την πάντρεψε αρμονικά με την κιθαριστική ιδιοφυΐα του Criss. Εδώ περιέχονται 10 τραγούδια αδιαμφισβήτητης ποιότητας, τα οποία κάποτε είναι απλά, άλλοτε πιο περίπλοκα αλλά πάντα ο κοινός παρονομαστής είναι ο μουσικός περφεξιονισμός και η συνθετική αρτιότητα. Φοβερές και επί μέρους θεατρικές ερμηνείες από τον Jon, πανέμορφα solo από τον Criss, «σφιχτό» rhythm section από τους 'Doc' και Middleton, κάποια από τα καλύτερα heavy/power τραγούδια των 80s (και όχι μόνο) και τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.
Savatage - Dead Winter Dead Dead Winter Dead
Atlantic (24/10/1995)

Το "Dead Winter Dead" και η ιστορία του Serdjan και της Katrina μπορεί να παραλληλιστεί με αυτή του ίδιου του συγκροτήματος. Και οι δύο ιστορίες έχουν να κάνουν με το να υπερνικάς τις όποιες αντιξοότητες και να προχωράς στη ζωή σου. Οι Savatage με μεγάλο απόντα τον Criss, καταφέρνουν και κυκλοφορούν έναν αριστουργηματικό δίσκο από όλες τις απόψεις. Η μουσική είναι ένα μεγαλοφυές soundtrack που συνοδεύει την ιστορία που διηγούνται, η οποία διαδραματίζεται στο μέσο του Σερβο-Βοσνιακού πολέμου. Οι ενορχηστρώσεις είναι υποδειγματικές και η μουσική υπερβαίνει κάθε προσδοκία. Αν και υπάρχουν τραγούδια που ξεχωρίζουν, αυτή η δουλειά αποτελεί μια ολότητα την οποία δύσκολα μπορείς να διασπάσεις. Ακόμα και σήμερα κάθε φορά που πατάω το play δεν μπορώ να διακόψω την ακρόαση μέχρι να ολοκληρωθεί ο δίσκος και ακόμη και σήμερα ανατριχιάζω στο άκουσμά του. Ο Jon επιστρέφει πίσω από το μικρόφωνο για δύο τραγούδια, ο Stevens μας χαρίζει συγκλονιστικές ερμηνείες και οι Caffery/Pitrelli μας χαρίζουν μοναδικές κιθαριστικές στιγμές. Highlight του δίσκου το "This Isn't What We Meant" στο άκουσμα του οποίου δακρύζουν και τα τσιμέντα.
 
Worth Exploring
Savatage - Streets: A Rock Opera Streets: A Rock Opera
Atlantic (4/10/1991)

Εδώ συναντάμε την πρώτη προσπάθεια των Savatage να κυκλοφορήσουν ένα concept άλμπουμ το οποίο αρχικά ήταν να ονομαστεί "Ghost In The Ruins". Η ιστορία βασίζεται σε ένα σύγγραμμα του O'Neil και μιλάει για την επάνοδο ενός ξεπεσμένου rock star και στην εκ νέου πτώση του. Τα πιόνια έχουν στηθεί στη σκακιέρα και κάτι η ωραία ιστορία, κάτι η ώριμες ερμηνείες του Jon (σίγουρα έπαιξε ρόλο και η ταύτιση που ένιωθε με τον χαρακτήρα του DT), κάτι η προσπάθεια εμβάθυνσης της μουσικής ώστε να ταιριάξει στο συναισθηματικό υπόβαθρο του concept και φυσικά το παίξιμο του Criss συντελούν σε άλλη μια αξιολογότατη δισκογραφική απόπειρα. Το στοιχείο που κυριαρχεί είναι οι μπαλαντοειδές συνθέσεις οι οποίες φορτίζουν την ατμόσφαιρα ("Tonight He Grins Again", "St. Patrick's", "A Little To Far","If I Go Away", "Believe"), οι οποίες όμως ίσως κουράσουν κάποιους, αλλά όταν τα πράγματα αγριεύουν κανείς δεν παραπονιέται με heavy ύμνους όπως τα "Jesus Saves", "Ghost In The Ruins" και "Agony And Ecstacy". Ο ταγμένος οπαδός της μπάντας το θεωρεί αριστούργημα ...και είναι.
Savatage - The Wake Of Magellan The Wake Of Magellan
Atlantic (15/9/1997)

Το "The Wake Of Magellan" αποτέλεσε την τρίτη απόπειρα του συγκροτήματος για concept δίσκο. Αυτή τη φορά η φανταστική ιστορία που διαδραματίζεται είναι βασισμένη σε δυο πραγματικά γεγονότα και για άλλη μια φορά η μουσική που την συνοδεύει είναι πανέμορφη. Μπορεί να μην βγάζει τη συναισθηματική φόρτιση του προκατόχου του, αλλά και πάλι οι -κατά κύριο λόγο- Oliva και O'Neil έχουν συνθέσει φοβερή και πολυδιάστατη μουσική. Μπορεί να έχει μια πιο heavy κατεύθυνση, όμως οι πομπώδεις ενορχηστρώσεις μεγεθύνουν το ακουστικό αποτέλεσμα. Επανάληψη θεμάτων (όπως επιβάλει ένα σωστό θεματικό άλμπουμ), ο Stevens καταθέτει την ψυχούλα του στο κύκνειο άσμα του με το συγκρότημα, οι Caffery / Pitrelli σε κάνουν να μην σκέφτεσαι (χωρίς να ξεχνάς) την απουσία του Criss, λιτό αλλά ουσιαστικό παίξιμο από τους Middleton / Plate και κάποια από τα ομορφότερα πολυφωνικά μέρη που έχουν γράψει ποτέ (π.χ. "The Wake Of Magellan"), μας δίνουν ένα καταπληκτικό από όλες τις απόψεις αποτέλεσμα.
Savatage - Sirens Sirens
Par (11/4/1983)

Το ντεμπούτο άλμπουμ των Savatage αποτέλεσε ένα τυπικό U.S. metal, αλλά το τυπικό αναφέρεται μόνο ως προς το ύφος γιατί κατά τα λοιπά έχει την ποιότητα που το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στις πολλές κυκλοφορίες της εποχής. Στο "Sirens" έχουμε να κάνουμε με κλασικό heavy/power το οποίο στηρίζεται σε μερικά από τα καλύτερα riff του είδους. Τραγούδια όπως το "On The Run" και "Living For The Night" αποτελούν τρανή απόδειξη. Μικρά σε διάρκεια τραγούδια (μόλις τρία ξεπερνάνε τα τέσσερα λεπτά) αλλά γεμάτα ενέργεια, η οποία πηγάζει από τις «βάρβαρες» ερμηνείες του Jon, το δαιμονισμένο παίξιμο του Criss και το «αεράτο» παίξιμο του 'Doc'. Ακούγοντας τον συγκεκριμένο δίσκο, κανείς δεν θα μπορούσε να οραματιστεί την εξέλιξη του συγκροτήματος, αλλά η μεγάλη αλήθεια είναι πως είναι ένας από τους κορυφαίους του είδους. Τελευταίο επιχείρημα, που αποδεικνύει του λόγου το αληθές, είναι η ύπαρξη του ασύλληπτου έπους που αποτελεί το ομώνυμο τραγούδι, με το μνημειώδες κόψιμο προς το τέλος και την επανάληψη του βασικού riff υπό τη συνοδεία της μπότας και τα ουρλιαχτά του Jon στη συνέχεια.
 
Nerd Alert
Savatage - Poets And Madmen Poets And Madmen
Nuclear Blast (3/4/2001)

Πιθανότατα το κύκνειο άσμα των Savatage και ένα άλμπουμ, που παρά τη δεδομένη ποιότητά του, αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στους οπαδούς του συγκροτήματος, οι οποίοι νιώθουν ότι κάτι έχει μείνει ανεκπλήρωτο. Ο Zachary Stevens είχε αποχωρήσει και ο Damond Jiniya δεν είχε έρθει ακόμα, οπότε είναι το πρώτο άλμπουμ με τον Jon Oliva εξ' ολοκλήρου στα φωνητικά από το "Streets", κάτι που το κάνει πιο μονοδιάστατο. Ο Pitrelli πρόλαβε να συνεισφέρει μόλις μερικά solo πριν αποχωρήσει για τους Megadeth, οπότε ο Caffery αναλαμβάνει όλο το βάρος και ο Paul O'Neill υπογράφει εκ νέου ένα concept στο ύφος των "Dead Winter Dead" και "The Wake Of Magellan". Δίπλα στο μεγαλείο συνθέσεων "Morphine Child" υπάρχουν αδύναμα τραγούδια σαν το "Drive" και το σύνολο μπορεί να απέχει μίλια από το να χαρακτηριστεί μέτριο, αλλά δεν ικανοποίησε απόλυτα το σύνολο των οπαδών τους κι αυτό για Savatage είναι είδηση.
 
Keep Away
Savatage - Fight For The Rock Fight For The Rock
Atlantic (30/6/1986)

Το "Fight For The Rock" (ή "Fight For The Nightmare" όπως το αποκαλούσαν οι ίδιοι) ήταν προϊόν των πιέσεων που άσκησε η Atlantic προς την μπάντα για περισσότερο εμπορική μουσική κατεύθυνση. Με αυτό τον τρόπο οι Savatage απώλεσαν όλα εκείνα τα στοιχεία που οι οπαδοί είχαν αγαπήσει σε αυτούς με αποτέλεσμα εμπορικά να πάει ...άπατο, όπως και του άξιζε. Και μόνο να αναλογιστεί κανείς πως είναι ο δίσκος που οδήγησε τον Jon στην κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών, αλλά και στην παραλίγο διάλυση του συγκροτήματος αρκεί. Μάλιστα ο Jon έχει δηλώσει πως ενώ είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την μπάντα και να πάει να κάνει audition για τη χηρεύουσα θέση τραγουδιστή στους Sabbath, ένα τηλεφώνημα του Paul O'Neil τελευταία στιγμή του άλλαξε γνώμη. Keep away ...όσο πιο away γίνεται.
 
Live
Savatage - Ghost In The Ruins - A Tribute To Criss Oliva Ghost In The Ruins
SPV (15/12/1995)

Το κλισέ λέει πως πραγματικά μεγάλες μπάντες είναι αυτές που όχι μόνο βγάζουν ποιοτικούς δίσκους, αλλά και αυτές που μπορούν να αποδίδουν άψογα το υλικό τους ζωντανά. Υπό αυτή την έννοια οι Savatage με το "Ghosts In The Ruins" αποδεικνύουν πως ανήκουν στην ελίτ, και τα 13 τραγούδια που περιέχονται σε αυτή την live ηχογράφηση παίζονται σε εξωπραγματικό επίπεδο και τα οποία έχουν ηχογραφηθεί κάπου μεταξύ 1987 με 1990. Ως εκ τούτου κυριαρχούν συνθέσεις από τα "Hall Of The Mountain King" και "Gutter Bullet", αλλά ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πως έμεινε παραπονεμένος από την επιλογή των τραγουδιών. Μόνο και μόνο το ότι ακούς τον Criss να παίζει τις κάλτσες του στα "Legions", "24 Hours Ago" και "Hounds" είναι αρκετό για να επενδύσεις στην απόκτησή του. Τα φωνητικά του Jon ακροβατούν πανέμορφα μεταξύ της συναισθηματικής και της οργισμένης ερμηνείας, ο 'Doc' είναι θηρίο πίσω από τα τύμπανα, ο Middleton ακούγεται όσο χρειάζεται και ο Caffery αποδεικνύει πως η δεύτερη κιθάρα είναι πλέον απαραίτητη για την πιστή απόδοση του υλικού. Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για φοβερή live κυκλοφορία η οποία αποτύπωσε στο μέγιστο τον τρόπο που απέδιδε ζωντανά το συγκρότημα.

A Compilation
«Γρίφος για δυνατούς λύτες» θα έπρεπε να ονομαστεί και όχι «A Compilation». Πώς αλλιώς δηλαδή να περιγράψει κάποιος τη διαδικασία να διαλέξει κάποιες από τις καλύτερες και πλέον αντιπροσωπευτικές στιγμές του συγκεκριμένου συγκροτήματος; Τουλάχιστον στην περίπτωση των Savatage υπάρχει ο κανόνας που λέει πως τα ομότιτλα κομμάτια των κυκλοφοριών τους είναι σχεδόν πάντα από τα κορυφαία των δίσκων, οπότε έναν μπούσουλα τον βρήκαμε. Από εκεί και πέρα επιλέγουμε ενδεικτικά κάποια σπουδαία τραγούδια αφήνοντας απ' έξω κάποια επίσης σπουδαία τραγούδια. Τι κάποια δηλαδή; Πολλά σπουδαία τραγούδια μένουν εκτός, αλλά μέχρι να εφευρεθεί CD που θα χωράει περισσότερη από 80 λεπτά μουσικής θα πρέπει να συμβιβαστούμε.

01. Sirens (Sirens)
02. The Dungeons Are Calling (The Dungeons Are Calling [EP])
03. Power Of The Night (Power Of The Night)
04. Hall Of The Mountain King (Hall Of The Mountain King)
05. Τhe Price You Pay (Hall Of The Mountain King)
06. Gutter Ballet (Gutter Ballet)
07. When The Crowds Are Gone (Gutter Ballet)
08. Jesus Saves (Streets: A Rock Opera)
09. Believe (Streets: A Rock Opera)
10. Edge Of Thorns (Edge Of Thorns)
11. Follow Me (Edge Of Thorns)
12. Handful Of Rain (Handful Of Rain)
13. One Child (Dead Winter Dead)
14. This Isn't What We Meant (Dead Winter Dead)
15. The Wake Of Magellan (The Wake Of Magellan)
  • SHARE
  • TWEET