«A Buyer's Guide»: Melvins

Παίρνοντας το όνομά τους από έναν απεχθή προϊστάμενο που είχε ο Buzzo πριν 30-35 χρόνια, οι Melvins είναι η κορυφαία underground μπάντα στο heavy rock τα τελευταία 30 χρόνια. Χωρίς να επιζητήσουν ποτέ τη δόξα και το σταριλίκι, από την πρώτη στιγμή που σχηματίστηκαν πίσω στο μακρινό 1983, πειραματίστηκαν σχεδόν με όλα τα παρακλάδια του heavy rock / metal, δεν μπήακν ποτέ σε καλούπια και δεν σταμάτησαν ποτέ να κάνουν την κάβλα τους.

Σχηματίστηκαν το 1983 στην Ουάσινγκτον, από τους King Buzzo (κιθάρα / φωνητικά), Matt Lukin (μπάσο) και Mike Dillard (τύμπανα) και αφού πέρασαν μια μικρή περίοδο παίζοντας διασκευές στους Cream και Hendrix, πέρασαν σε hardcore punk μονοπάτια. Μετά από ένα-δύο χρόνια ο Dillard την έκανε και τον αντικατέστησε ο Dale Crover στα τύμπανα. Από τότε και μέχρι σήμερα τα μοναδικά δύο σταθερά μέλη των Melvins είναι οι Buzzo και Crover αλλάζοντας στο μεσοδιάστημα δεκάδες άλλα μέλη, στο μπάσο πάντα, ενώ το 2006 εισχώρησαν στη μπάντα οι Big Business (οι οποίοι πλέον θεωρούνται σταθερά μέλη των Melvins, ενώ ταυτόχρονα «τρέχουν» κανονικά και τους Big Business), μια μπάντα τόσο τέλεια που μόνο οι Melvins θα μπορούσαν να τους κάνουν δικούς τους.



Το επίσημο ντεμπούτο των Melvins έγινε το 1986 και το "Gluey Porch Treatments" πλέον θεωρείται ένας από τους πρώτους δίσκους μου έβαλαν τις βάσεις γι' αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν sludge. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και στα δρώμενα της grunge σκηνής εκείνης της περιόδου, αφού ο Crover τότε έπαιζε στους Nirvana με τους οποίους συμμετείχε στο ντέμο τους και ο Buzz βλέποντας ότι ο αγαπημένος του ντράμερ είναι απασχολημένος, συνέστησε στους Cobain και Novoslic τον Dave Grohl. Λίγο μετά ο Buzz με τον Crover αποφάσισαν να μετακομίσουν στο San Fransisco, ο Lukin όμως δεν ήθελε να ακολουθήσει και γι' αυτό έμεινε πίσω και δημιούργησε τους Mudhoney, άλλη μια μεγάλη μπάντα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του grunge. Οι Melvins μένοντας χωρίς μπασίστα πήραν την κόρη της ηθοποιού Shirley Temple, Lori Black (ή αλλιώς Lorax) και το 1989 έγραψαν το "Ozma" που μοιάζει να αποτελεί τη συνέχεια του ντεμπούτου τους.



Κάπου εκεί είναι που τελειώνουν όμως τα ψέματα και οι Melvins αρχίζουν να γράφουν ιστορία, αφού οι επόμενοι τέσσερις δίσκοι τους (εξαιρώντας την αδιανόητη μαλακία, "Prick", που ηχογράφησαν κάπου στο ενδιάμεσο), έμελλε να είναι και οι καλύτεροι τους. Αρχικά με το "Bullhead" έδειξαν ξεκάθαρα τις ορέξεις τους θέτοντας ακόμα πιο στιβαρά θεμέλια για το sludge, αργότερα με το "Lysol" δημιουργώντας άλλο ένα νέο είδος, το drone (ανάμεσα σε αυτά τα δύο κυκλοφόρησαν και το EP "Eggong" το οποίο είναι μικρής διάρκειας αριστούργημα που ενώνει τέλεια τα δύο άλμπουμ), αργότερα πηγαίνοντας στην μεγάλη και τρανή Atlantic Records κυκλοφόρησαν τον πιο γνωστό δίσκο τους "Houdini" (ο οποίος τους έβγαλε προσωρινά από το underground και τους έφερε στο προσκήνιο) και λίγο αργότερα έβαλαν το χεράκι τους κι αυτοί στην εδραίωση του stoner rock, με τον δίσκο τους "Stoner Witch". Λιγό μετά κυκλοφόρησαν τον τελευταίο τους δίσκο στην Atlantic, το "Stag" και λίγο καιρό αργότερα τους πήρε κάτω από τη φτερούγα του ο «πολύς» Mike Patton ο οποίος είχε μόλις ιδρύσει την Ipecac. Εν τω μεταξύ, η Lorax είχε φύγει από την μπάντα, με τον Joe Preston να την αντικαθιστά, ενώ λίγο αργότερα και αφού υπέγραψαν στην Ipecac, αντικαταστάθηκε και αυτός από τον Kevin Rutmanis των The Cows (ο οποίος ήταν και ο μακροβιότερος μπασίστας της μπάντας από το 1998 μέχρι και το 2005).



Η αρχή της νέα χιλιετίας, βρήκε τους Melvins σε μια παροξυντική διάθεση για συνεργασίες αρχής γενομένης με τον μικρό θεούλη Lustmord (ambient electronics) με τον οποίο ηχογράφησαν το "Pigs Of The Roman Empire" (2004) και αργότερα με τον τεράστιο Jello Biafra ηχογραφώντας τα "Never Breathe What You Can't See" και "Sieg Howdy!" (2004 και 2005 αντίστοιχα). Αμέσως μετά τη φυγή του Rutmanis (λόγω ναρκωτικών) και αφού για ένα χρόνο περιηγήθηκαν με διάφορους session-άδες στο μπάσο, οι Melvins κάνουν το κόλπο-γκρόσο και φέρνουν στις τάξεις τους, τους Big Business, Jared Warren (μπάσο) και Coady Willis (τύμπανα). Έτσι για πρώτη φορά στην καριέρά τους οι Melvins γίνονται κουαρτέτο, με διπλά τύμπανα. Ο Crover δήλωσε τότε ότι ο Willis είναι αριστερόχειρας ενώ ο ίδιος δεξιόχειρας και έτσι θα έκαναν κάποιου είδους τυμπανιστικό καθρέφτισμα. Σε αυτή την νέα περίοδο που ξεκίνησε με τους Big Business, οι Melvins κυκλοφόρησαν το φανταστικό "(A) Senile Animal" το οποίο τους επανέφερε δυναμικά στο προσκήνιο μετά από μια σωρεία απλά καλών, αδιάφορων αλλά και κακών δίσκων.



Πλέον οι Melvins, προσωρινά έχουν αφήσει εκτός τους Big Business (μέγα φάουλ!) και πειραματίζονται κάνοντας διάφορες αλλαξοκωλιές με φίλους και γνωστούς. Καταρχάς με τον κολλητό του Buzzo και συμπαίχτη του στους Fantomas, Trevor Dunn με το κοντραμπάσο του και φέτος με τον πρώτο ντράμερ της μπάντας, Mike Dillard.

Φέτος, οι Melvins έκλεισαν 30 χρόνια καριέρας και σε αυτό το διάστημα έχουν κυκλοφορήσει ήδη 21 δίσκους, 7 live άλμπουμ, 8 compilation άλμπουμ, 6 EP και 47 σινγκλάκια. Οπότε εδώ στο Rocking, θεωρήσαμε, με αφορμή τον τελευταίο τους δίσκο, "Tres Cabrones", αλλά και την επέτειο των 30 ετών από τη δημιουργία τους, να φτιάξουμε αυτό το buyer’s guide γιατί όπως και να το κάνουμε οι Melvins και αχανή δισκογραφία έχουν και από πολλά στάδια έχουν περάσει και πολλές μαλακίες έχουν κυκλοφορήσει, οπότε πάρτε αυτό το αφιέρωμα σαν ένα μπούσουλα ή σαν ένα μπάσιμο στον κόσμο των θεότρελων αλλά και ευφυέστατων Melvins.

Μ.Κ.

Masterpieces
	Houdini Atlantic (1993) Χάρη στα κολλητιλίκια με τους Nirvana εκείνη την περίοδο, για τους οποίους μόλις είχε έρθει η δόξα, οι Melvins υπογράφουν στην τεράστια Atlantic και καταφέρνουν στον πρώτους τους δίσκο εκεί να βγάλουν ασπροπρόσωπους όσους τους εμπιστεύτηκαν κυκλοφορώντας όχι απλά έναν από τους καλύτερους δίσκους τους (γιατί τέτοιους έχουν μπόλικους) αλλά σίγουρα αυτόν που έκανε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο. Σχετικά μακριά από τη lo-fi παραγωγή του "Bullhead" και χωρίς τους υπερ-heavy, σχεδόν αυτοσχεδιαστικούς πειραματισμούς του "Lysol", οι Melvins γράφουν τον πιο άμεσο και μεστό δίσκο τους. Με ένα artwork εφάμιλλο της ιδιοσυγκρασίας της μπάντας και με μια ντουζίνα εκπληκτικών τραγουδιών, που θα μπορούσαν κάλλιστα όλα να έχουν κυκλοφορήσει σαν single, οι Melvins βγαίνουν από το underground (για λίγο μόνο), φανερώνοντας την τεράστια κλάση τους. Μια sludge / doom / noise rock / grunge αρτιότητα που έπιασε ακριβώς τον παλμό της περιόδου χωρίς να αφαιρέσει τίποτα από τη μοναδική ταυτότητα των Melvins. M.K.
	Bullhead Boner (1991) Δίσκος ποίημα που ξεκινάει με ένα από τα καλυτέρα και πιο επιδραστικά doom, sludge, stoner, grunge, πάρτασταμούτρα κομμάτια όλων των εποχών. Μιλάω για το "Boris" και οι συστάσεις περισσεύουν. Αριστούργημα από την αρχή μέχρι το τέλος. Άλμπουμ  που καθόρισε μουσικά ιδιώματα και έβαλε τους Melvins για τα καλά στον χάρτη της σκληρά πειραματικής μουσικής. Άκου το "It's Shoved" και πάρε χαμπάρι από που έκλεβαν riffs οι Nirvana ("Milk It"). Όχι ότι ο Kurt Cobain αρνήθηκε ποτέ ότι τούτο εδώ το αριστούργημα ήταν ένας από τους αγαπημένους του δίσκους. Όχι ότι οι Melvins έχουν επηρεάσει μερικές εκατοντάδες συγκροτήματα και καμιά δεκαριά μουσικά είδη...  Όχι μωρέ μην το πεις πουθενά, απλά πάρε τον δίσκο, στόλισε τον και βαλ' τον στην καλύτερη θέση της δισκοθήκης σου. Το αξίζει. Θ.Γ.
Cornerstones
	Lysol Boner (1992) Το εναρκτήριο εντεκάλεπτο "Hung Bunny" είναι μια ιστορία από μόνο του. Χωρίς φωνητικά, παρά μόνο κάτι τύπου λαρυγγισμοί και ακούγοντας απλά τα αλυσοδεμένα riff του Buzzo να προκαλούν τριγμούς από την εκκωφαντική ένταση, πλαισιωμένα από τα σποραδικά, πιο-αργά-από-το-θάνατο τύμπανα του Crover, αυτό είναι το κομμάτι που θα άλλαζε για πάντα την ζωή των Matt Pike (Sleep, High On Fire), Stephen O'Malley [SunnO))), Burning Witch] και πολλών άλλων. Εδώ έγγειται η πραγματική γέννηση του drone και ίσως το καλύτερο πρώιμο δείγμα πραγματικά βαλτώδους sludge. Μπορεί να πρόκειται για έναν άνισο δίσκο (με τη δεύτερη πλευρά του να υστερεί σαφέστατα σε σχέση με την πρώτη), αλλά το "Lysol" είναι τόσο κομβικής σημασίας δίσκος που αμφισβητήσεις δεν χωράνε. Και μόνο τα "Hung Bunny" και "Roman Bird Dog" να υπήρχαν μέσα, αυτός ο δίσκος θα έμενε και πάλι στην ιστορία. M.K.
	Stoner Witch Atlantic (1994) Μια μίξη punk, metal, και experimental rock φέρνει την μπάντα σε ένα υπέροχο ηχητικό σταυροδρόμι που λίγοι βάδισαν. Ατελείωτο και αξιοθαύμαστο ταλέντο. Έμπνευση και ιδέες χείμαρρος. Είκοσι χρόνια πριν και νομίζεις ότι είναι πιο φρέσκο κι από φρεσκοκομμένα λαχανικά που μόλις μάζεψε η γιαγιά από τον μπαχτσέ της. Τα τύμπανα στο άλμπουμ ξεπερνούν τα όρια του εκπληκτικού. Ξεχειλίζουν πώρωση και δείχνουν το δρόμο. Ποιο δρόμο λέω ρε;! Λεωφόρους, αυτοκινητόδρομους ανοίγουν... Βασικός δίσκος, εφόσον θες να γνωρίσεις και να αγαπήσεις την μπάντα. Τρανταχτό παράδειγμα, γιατί οι Melvins είναι ξεχωριστοί. Γιατί οι Melvins είναι Alice In Chains, Black Sabbath, Sonic Youth, Tool, Soundgarden, Kyuss και Metallica μαζί! Αν και γεμάτο περίεργα, πειραματικά και εντελώς θορυβώδη τραγούδια, είναι από εκείνα τα άλμπουμ που δεν μπορείς πραγματικά να βρεις κανένα κακό κομμάτι. Θ.Γ.
Worth Exploring
	Gluey Porch Treatments Alchemy (1987) Πάνω που είχαν περάσει μια περίοδο τρέλας με το punk, οι Melvins ηχογραφούν το ντεμπούτο τους, το οποίο είναι ένα είδος punk με μια -καλώς εννοούμενη- σκατένια παραγωγή και αντισυμβατικά heavy doom riff, ρίχνοντας ταυτόχρονα ματιές στο noise rock. Οι ρυθμοί ανάμεσα σε γρήγορα μέρη και αργοκίνητα θέματα, εναλλάσονται διαρκώς και τα 17 λεπτά του δίσκου περνάνε νεράκι. Το μένος του δίσκου είναι πρωτοφανές και τα αγριεμένα riff σε συνδυασμό με την τρελαμένη φωνή του Buzzo, θέτουν τις βάσεις γι' αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει. Αν και κάπως ακατέργαστο (λογικό βέβαια) και ακόμα σχετικά μακριά από οποιαδήποτε grunge ή stoner παρεμβολή, το "Gluey Porch Treatments" είναι ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο, πρωτόγνωρης δύναμης και μαγκιάς. M.K.
	The Maggot Ipecac (1999) Αν κάτσουμε να ψάξουμε για τους πιο heavy και ακραίους δίσκους των Melvins, τότε σίγουρα η τριάδα είναι η εξής: "Bullhead", "Lysol" και αυτό εδώ το διαμάντι, το ντεμπούτο τους στην Ipecac. Δεν θέλει και πολύ για να μπει κανείς στο πνεύμα του συγκεκριμένου άλμπουμ. Απλά ξεκινάει τον δίσκο και μετά από ενάμιση λεπτό που μπαίνει το "AMAZON" έχει παραδοθεί ήδη σε ένα άνευ όρων ξυλοδαρμό από τρεις παράφρονες μαντραχαλαίους. Το "Maggot" ξεχειλίζει από ενέργεια και πάθος, κοπανάει αδιάλειπτα και χάρη στην καθαρή παραγωγή του, με μερικά αξιόλογα synth να κόβουν σαν ξυράφι τα παχιά hooks του Buzzo, κερδίζει δικαιωματικά τη θέση του στο παρόν αφιέρωμα. M.K.
	(A) Senile Animal Ipecac (2006) Νέα εποχή για την μπάντα, με τους Coady Willis και Jared Warren από τους Big Business, να τους υποστηρίζουν πλέον ψυχή τε και σώματι. Δύο drums και ο δίσκος πιο stoner από ποτέ, αλλά το ίδιο παλαβός όσο κάθε τους κυκλοφορία. Το "(A) Senile Animal" είναι γεμάτο με λαμπρά riffs, sludge σαπίλα και την απαιτούμενη ρυθμική καύλα που από το 2006 και μετά μας χαρίζουν οι Αμερικάνοι. Ο ύμνος "A History Of Bad Men" είναι οι νέοι Melvins και σου κολλάει ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη που μένει εκεί καρφωμένο για ώρες! Ο πειραματισμός και οι καινοτομίες ευδιάκριτες καθώς μια τόσο μεγάλη μπάντα έχει δικαίωμα να κάνει ότι γουστάρει. Αφού ότι κάνει το κάνει πάντα καλά... εσύ απόλαυσε το. Το θες βρώμικο; Παρ' το! Το θες βαρύ; Παρ' το! Το θες αλλόκοτο; Ε! Παρ' το... Θ.Γ.
Nerd Alert
	Pigs Of The Roman Empire (with Lustmord) Ipecac (2004) Melvins και Lustmord. Sludge και dark ambient. Μια πλήρως αντισυμβατική συνύπαρξη, ένα επικίνδυνο εγχείρημα (όπως πολλά από αυτά που έχουν δοκιμάσει οι Melvins στο παρελθόν), το οποίο όμως τελικά καταφέρνει και στέφεται με απόλυτη επιτυχία που είμαι σίγουρος ότι ούτε οι ίδιοι οι συντελεστές του δεν περίμεναν. Οι Melvins μοιάζουν να επικοινωνούν τηλεπαθητικά με τον Lustmord, με τους μεν να κόβουν και τον άλλο να ράβει με συγχρονισμό ελβετικού ρολογιού. Το ομότιτλο -άνω των είκοσι λεπτών- κομμάτι είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα κομμάτια της προηγούμενης δεκαετίας, ξεκινώντας αρχικά να χτίζεται πάνω σε ambient ηλεκτρονικούς ήχους για να έρθουν λίγο πριν το τέλος τα riff του Buzzo και να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Μακάρι να επαναλάμβαναν μια τέτοιου είδους συνεργασία οι Melvins αν και τέτοιοι δίσκοι γράφονται μόνο μια φορά. Τέλος, εδώ, συμμετέχει και ο Adam Jones των Tool, στις κιθάρες. M.K.
Keep Away
	Prick Amphetamine Reptile (1994) Είναι πραγματικά αστείο αν κάτσει να το καλοσκεφτεί κανείς ότι ανάμεσα στα μεγαλύτερα μνημεία τους, οι Melvins, κυκλοφόρησαν τον χειρότερο δίσκο της καριέρας τους. Το "Prick" είναι ένα πειραματικό συνονθύλευμα αλλοπρόσαλλων ήχων με μια avant-garde αισθητική η οποία ναι μεν τους ταιριάζει αλλά πρακτικά αποτυγχάνει ολοκληρωτικά. Κάπου ο Buzzo βρυχάται μοιάζοντας να έρχεται σε οργασμό, αλλού παίζει κάποια δυσαρμονικά σόλο χωρίς περαιτέρω μουσική υπόκρουση, αλλού ακόμα φωνητικά πάνω σε ανούσια noisy sample, ξεκάρφωτες bluegrass αναφορές εδώ κι εκεί και γενικότερα ένα κολάζ ενοχλητικών ήχων και field recordings που δεν έχουν καμία υπόσταση και φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να ακούσει κανείς (άντε εκτός από το "Larry"). Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι σε διάφορες συνεντεύξεις του ο Buzzo λέει ότι είναι το αγαπημένο του άλμπουμ... M.K.
Live
	Alive At The F*cker Club Amphetamine Reptile (1998) Ηχογραφημένο ζωντανά στις 23/8/1997, ενώ οι Melvins άνοιγαν τη συναυλία για τους πάνκηδες, Cosmic Psychos στη Μελβούρνη στην Αυστραλία. Σε μόλις 22 λεπτά οι Melvins προκαλούν παροξυσμό, ξεκινώντας το live με μια Α-Δ-Ι-Α-Ν-Ο-Η-Τ-Η εκτέλεση του υπερκλασικού "Boris" και συνεχίζοντας με κομμάτια από την περίοδο 1991-1996, όπως τα "It's Shoved", "Bar-X-The Rocking M", "Antitoxidote", "The Bloat", "Lizzy" και "Mombius Hibachi". Ο ήχος έχει κάτι το πηχτό που τους ταιριάζει γάντι, βγάζουν τρομερή όρεξη και παρά τη μικρή διάρκεια του σετ τους, προλαβαίνουν να τα σπάσουν όλα. Εντάξει, πιθανόν το καλύτερο live άλμπουμ τους να είναι το "A Live History Of Gluttony And Lust" όπου παίζουν ολόκληρο το "Houdini" αλλά προτίμησα αυτό λόγω "Boris" κυρίως αλλά και της -ομολογουμένως μικρής- ποικιλίας που παρουσιάζει. M.K.

A Compilation
Το να προσπαθήσει κανείς να χωρέσει τα καλύτερα κομμάτια των Melvins σε ένα δίσκο 80 λεπτών είναι κομματάκι δύσκολο. Με πολλή δυσκολία λοιπόν κι εγώ κατάφερα και έβγαλα μερικά από τα καλύτερα και πιο ενδεικτικά κομμάτια τους καλύπτοντας όσο περισσότερους δίσκους μπορούσα και χωρίς να βάλω δεύτερο κομμάτι από τον ίδιο δίσκο. Η σειρά είναι χρονολογική:

1. Eye Flys (Gluey Porch Treatments)
2. At A Crawl (Ozma)
3. Boris (Bullhead)
4. Hog Leg (Eggnog EP)
5. Roman Bird Dog (Lysol)
6. Skeeter (Kig Buzzo EP)
7. Hooch (Houdini)
8. Revolve (Stoner Witch)
9. The Bit (Stag)
10. In The Freaktose (Honky)
11. GGIIBBYY (Singles 1 -11)
12. Black Santa (The Bootlicker)
13. AMAZON (The Maggot)
14. The Brain Center At Whipples (Hostile Ambient Takeover)
15. The Lighter Side Of Global Terrorism (Jello Biafra With The Melvins – Never Breathe What You Can’t See)
16. Toadi Acceleratio (The Melvins & Lustmord – Pigs Of The Roman Empire)
17. A History Of Bad Men (A Senile Animal)
18. Worm Farm Waltz (Freak Puke)

M.K.