«A Buyer's Guide»: Blue Oyster Cult

44 χρόνια «σκεπτόμενου» hard rock, 24 εκατομμύρια δίσκοι, 14 στουντιακές κυκλοφορίες, 4 πετυχημένα single, 1 οδηγός δισκογραφίας

Από τους Αντώνη Μουστάκα, Θοδωρή Ξουρίδα, Κώστα Σακκαλή, Τάκη Κρεμμυδιώτη, 11/02/2014 @ 11:19
Τους είδαμε ξανά στη χώρα μας και θυμηθήκαμε ακριβώς τι αντιπροσωπεύουν. Οι Αμερικάνοι Blue Öyster Cult ξεκίνησαν ως άλλο ένα hard rock σχήμα στις αρχές των 70s που ήθελε να ακολουθήσει την επιτυχία συγκροτημάτων όπως οι Steppenwolf και οι Black Sabbath. Από την αρχή ξεχώρισαν με την ανώτερη από πολλά γκρουπ και πολυποίκιλη στιχουργική τους αλλά και την λυρικότητα των συνθέσεων τους, ενώ κατάφεραν στα τέλη της δεκαετίας να πάρουν πετυχημένα τη στροφή προς το ραδιοφωνικό και εμπορικό rock λίγο πριν το συνθετικό τους τέλμα στα μέσα των 80s. Από εκεί και πέρα και με ελάχιστες εξαιρέσεις, αποτελούν ουσιαστικά μια πολύ καλή touring band που εκτελεί υπέροχα τις σπουδαίες συνθέσεις του παρελθόντος και ικανοποιεί με τις εμφανίσεις τις τους οπαδούς της.

Blue Oyster Cult

Ο συγκεκριμένος οδηγός θα σας βοηθήσει να μπείτε στην δισκογραφία ενός συγκροτήματος που διαθέτει πολλούς θησαυρούς πέρα από το "(Don't Fear) The Reaper" και το "Burnin' For You". Για την ιστορία τους αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε το παλαιότερό μας αφιέρωμα εδώ.

Buy Or Die
Secret Treaties
Columbia (1974)

Οι Blue Öyster Cult είχαν ήδη διαμορφώσει τον ήχο τους το 1974. Είχαν ήδη βγάλει και αρκετά σπουδαία τραγούδια. Το "Secret Treaties" όμως υπήρξε ο δίσκος που λόγω της θέσης του στη δισκογραφία τους (τρίτος) θα έπρεπε να τους απογειώσει και να κρίνει αν τελικά θα γίνουν ένα μεγάλο συγκρότημα. Έκανε κάτι παραπάνω, έγινε ένας από τους ενδοξότερους rock δίσκους που εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο το hard rock των 70s. Εδραιώνοντας την στιχουργική ικανότητα και θεματολογία  τους, στα οκτώ μόλις τραγούδια του μπορούμε να βρούμε μερικά από τα σπουδαιότερα που έγραψαν ποτέ οι Νεοϋορκέζοι. Αν και από αυτά μόνο το "Astronomy" μπορεί να θεωρηθεί ό,τι πλησιέστερο σε «επιτυχία», ένα οποιοδήποτε best of των Blue Öyster Cult μπορεί με ευκολία να έχει οποιοδήποτε από τα "Career Of Evil" (ο Halford πρέπει να εξάσκησε πολύ τις κορώνες του με το ρεφρέν του), "Dominance And Submission" και "ME 262" που αλλάζουν άπειρες φορές στη διάρκειά τους και κυρίως το όπως-μόνο-αυτοί-ήξεραν-να-κατασκευάζουν, ταυτόχρονα  λυρικό και δυναμικό, "Flaming Telepaths".

Κ.Σ.
Agents Οf Fortune
Columbia (1976)

Το τέταρτο στούντιο άλμπουμ κυκλοφόρησε την εποχή που η έκρηξη του punk παρέσυρε τα πάντα και τη στιγμή που το hard rock έμοιαζε να βαλτώνει. Αν συνυπολογίσετε δε και το ότι οι Blue Öyster Cult ήθελαν να απομακρυνθούν από την όλη μουσική και στιχουργική αισθητική του Sandy Pearlman, τότε είναι πανεύκολο να κατανοήσετε γιατί η pop έμοιαζε το μοναδικό συστατικό που θα μπορούσε να ανανεώσει τον μέχρι τότε εδραιωμένο ήχο τους. Εκ του αποτελέσματος, η μεταστροφή του "Agents Of Fortune" αποδείχτηκε επιτυχημένη. Πώς να μην ήταν, δηλαδή, με ένα τραγούδι σαν το "(Don't Fear) The Reaper", που έκανε τη rock εύηχη ακόμα και στα αυτιά κάθε ρομαντικού κοριτσιού που λάτρευε τον Leo Sayer (!) Κάτι ανάλογο με αυτό που ζήσαμε δεκαπέντε χρόνια αργότερα με το "Smells Like Teen Spirit". Κι έτσι τα πράγματα έγιναν απλά: Ο Buck Dharma έγινε φίρμα με το ανεπανάληπτο σόλο κιθάρα (μάλιστα, ο γοητευμένος Stephen King εμπνεύστηκε από αυτό το έπος "The Stand"), ο δίσκος έγινε πλατινένιος με πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις στην Αμερική και το γκρουπ έγινε περιζήτητο στα live. Με τραγούδια όπως τα "Tattoo Vampire", "This Ain't The Summer Of Love", "E.T.I. (Extra Terrestrial Intelligence)" και "The Revenge Of Vera Gemini" σε στίχους και δεύτερα φωνητικά της Patti Smith, ακόμα και οι αρκετές slow στιγμές του δίσκου πήραν αξία. Με δυο λόγια: classic rock.

Τ.Κ.
 
Must Have
Blue Öyster Cult
Columbia (1972)

Το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος αρκεί για να αποκτήσει κανείς άποψη για τους Blue Öyster Cult, μιας και περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που τους έκαναν να ξεχωρίσουν  και κατά καιρούς να κερδίσουν μεγάλη δημοφιλία. Στίχοι πάνω από το μέσο όρο, με θεματολογίες  και εντός και εκτός των ορίων του «sex, drugs and rock and roll» τρίπτυχου ενώ μουσικά τα σκληρά riff μπλέκουν υπέροχα με λυρικές στιγμές και μελωδικά περάσματα. Στο εξώφυλλο αυτού του άλμπουμ συναντάμε εκτός των άλλων για πρώτη φορά το αρχαίο σύμβολο του Κρόνου, το οποίο θα γίνει trademark του συγκροτήματος. Το πόσο σπουδαίοι είναι αυτοί εδώ οι Αμερικάνοι αποδεικνύει το γεγονός ότι συνήθως το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν επιλέγεται ως αγαπημένο από τους οπαδούς. Μια δουλειά που είναι γεμάτη κορυφαία τραγούδια ("Cities On Flame With Rock And Roll", "(Then Came The) Last Days Of May") για τα οποία πολλοί καλλιτέχνες θα έκοβαν το χέρι τους ώστε να τα συνθέσουν στην πρώτη τους κυκλοφορία.

Α.Μ.
Fire Of Unknown Origin
Columbia (1981)

Ένα από τα κριτήρια που διαχωρίζουν τα πραγματικά σπουδαία συγκροτήματα της δεκαετίας του 1970 από τα λιγότερο σημαντικά είναι τα πεπραγμένα τους στα αμαρτωλά 80s.  Έχοντας ήδη επανακάμψει με το "Cultösaurus Erectus", οι Blue Öyster Cult κατακτούν επάξια με το "Fire Of Unknown Origin" μια θέση στην υψηλότερη κατηγορία. Καταλύτης είναι και πάλι ο τεράστιος παραγωγός που ονομάζεται Martin Birch. Δεν είναι μόνο η εμπορική επιτυχία του δίσκου και τα μεγάλα τραγούδια όπως το "Burnin' For You", το "Veteran Of The Psychic Wars" (με τους στίχους του Michael Moorcock), το "Vengeance (The Pact)" ή το "Joan Crawford" που του χαρίσουν μια θέση ανάμεσα στους κλασικότερους του συγκροτήματος. Είναι συνολικά η ποιότητά του, η συνοχή που διαθέτει και η μοναδική ατμόσφαιρα που περικλείει. Δυστυχώς η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογη, με τις αποχωρήσεις των αδελφών Bouchard, μεταξύ άλλων, να στοιχίζουν αρκετά στο συγκρότημα.

Θ.Ξ.
 
Other Essentials
Tyranny And Mutation
Columbia (1973)

Με κεκτημένη ταχύτητα από το ομώνυμο ντεμπούτο τους και την περιοδεία που ακολούθησε, οι Blue Öyster Cult κυκλοφορούν στις αρχές του 1973 το "Tyranny Αnd Mutation", σκληραίνοντας αρκετά τον ήχο τους. Μπορεί ο δίσκος να μην ανέδειξε κάποιο πολύ εμπορικό single, περιλαμβάνει ωστόσο στην πρώτη, μαύρη πλευρά του, κομμάτια που παίζονται μέχρι και σήμερα στις συναυλίες τους ("The Red & The Black", "O.D.'d On Life Itself", "Hot Rails To Hell"), ενώ στη δεύτερη, κόκκινη πλευρά βρίσκονται μερικά από τα καλά κρυμμένα διαμάντια της δισκογραφίας τους ("Wings Wetted Down", "Teen Archer", "Mistress Of The Salmon Salt"). Αξίζει να σημειωθεί πως από τις ηχογραφήσεις του δίσκου προέρχεται το συναυλιακό standard "Buck's Boogie", το "Baby Ice Dog" αποτέλεσε την πρώτη συγγραφική συνεισφορά της Patti Smith (φιλενάδας επί χρόνια του Lanier), ενώ το εξώφυλλο επιμελήθηκε ξανά ο «εξαφανισμένος» από τότε Bill Gawlik.

Θ.Ξ.
Spectres
Columbia (1977)

Το πέμπτο στούντιο άλμπουμ είναι και αυτό που κάθε ορκισμένος χαρντροκάς φίλος των Blue Öyster Cult δεν θέλει να παραδεχτεί ότι του αρέσει. Οι περισσότεροι είχαν δει τους οιωνούς από το "Agents Of Fortune", αλλά δεν ήθελαν να τους ερμηνεύσουν. Μετά το mainstream άνοιγμα του αιώνιου hit "(Don't Fear) The Reaper" και τη συνακόλουθη αποδοχή μιας σαφώς μεγαλύτερης μερίδας του κοινού, το ύφος του "Spectres" ήταν προδιαγεγραμμένο. Και απ’ ότι φάνηκε, το ίδιο ήταν και η επιτυχία του, αφού στην Αμερική έφτασε στο #43 και έγινε χρυσό με πωλήσεις μεγαλύτερες των πεντακοσίων χιλιάδων αντιτύπων, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία έπιασε το #60. Αυτό που πρέπει να παραδεχτεί κανείς, είναι πως το άλμπουμ αντέχει στο χρόνο. Για να ακριβολογήσω, τώρα ακούγεται πιο καλό από τότε! Ναι, ομολογουμένως οι Blue Öyster Cult έπαιξαν έξυπνα ισορροπώντας ευαίσθητα μεταξύ hard rock, heavy metal και A.O.R. Έφτιαξαν όμως τραγούδια με σκληρές και λυρικές κιθάρες, που έγινα διαχρονικά. Οι προφητικές ιστορίες βαμπίρ του φαινομενικά γλυκανάλατου, αλλά απίστευτα ταξιδιάρικου "I Love The Night" και του ψυχεδελικού "Nosferatu" αποτελούν τρανή απόδειξη δικαίωσης. Το έπος του "Godzilla" με το εθιστικό riff και την τρομερή πανικόβλητη ραδιοφωνική αναμετάδοση στα ιαπωνικά, αλλά και ο φόρος τιμής στους απανταχού χαρλεάδες του σπονδυλωτού "Golden Age Of Leather", επίσης αποτελούν αδιάσειστα πειστήρια.

Τ.Κ.
Cultösaurus Erectus
Columbia (1980)

Υπάρχουν συγκροτήματα που θα σκότωναν να έχουν «μέτριο» δίσκο όπως το "Cultösaurus Erectus". Έχοντας μπει στην, υποτιθέμενη, παρακμή τους και λίγο πριν την τελευταία πραγματικά σπουδαία αναλαμπή στην καριέρα τους, οι Blue Öyster Cult παραδίδουν έναν δίσκο με ελάχιστες κορυφές αλλά μία αξιοπρεπή σταθερότητα στην ποιότητά του. Φυσικά το τραγούδι που οι περισσότεροι μνημονεύουν είναι η πρώτη πραγματικά καλή συνεργασία με τον Michael Moorcock, το "Black Blade". Από εκεί και πέρα θα βρούμε σίγουρα τη συλλογική προσπάθεια που αποτελεί το hard rock 'n' roller "The Marshall Plan" και δεν θυμίζει σε τίποτα ότι μπήκαμε στα 80s. Τα υπόλοιπα τραγούδια έχουν αρκετή από την προσωπική οπτική του κάθε μέλους οπότε μπορούμε να βρούμε από jazz πειραματισμούς μέχρι neo blues συνθέσεις και από σχεδόν synth pop εύηχα τραγούδια μέχρι τη γνωστή τους μεταλλική χροιά. Σίγουρα μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς ότι μαλάκωσαν αλλά όχι ότι έχασαν και την συνθετική τους ικανότητα. Η έμπνευση για την προώθηση του δίσκου σε κοινή περιοδεία με τους Black Sabbath, δυστυχώς θα αποδειχθεί μία από τις χειρότερες στην ιστορία τους.

Κ.Σ.
 
Nerd Alert
Heaven Forbid
CMC (1998)

Μία δεκαετία μετά από την τελευταία κανονική κυκλοφορία τους, οι Blue Öyster Cult επιστρέφουν στη δισκογραφία με το τουλάχιστον αξιόλογο "Heaven Forbid". Ο συγγραφέας John Shirley συνεισφέρει τους περισσότερους στίχους και οι Roeser / Bloom πατούν επάνω σε στέρεες hard rock βάσεις, λοξοκοιτώντας σε σημεία προς το heavy metal και απογοητεύοντας ίσως όσους θα ήθελαν κάτι περισσότερο κλασικό. Η αλήθεια είναι ότι τραγούδια όπως το καταιγιστικό "See You In Black" και το "Power Underneath Despair" δεν γράφονται κάθε μέρα, ενώ όλος ο δίσκος κινείται σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Είναι πραγματικά απορίας άξιο γιατί μετά και από το τιμιότατο "Curse Of The Hidden Mirror" που ακολούθησε το 2001, δεν υπήρξε συνέχεια στην πλούσια κατά τα άλλα δισκογραφία του συγκροτήματος. Όσοι έχουν ήδη στη δισκοθήκη τους όλα τα κλασικά άλμπουμ μέχρι το '81, είναι κρίμα να μην έχουν έστω ακούσει αυτόν τον δίσκο.

Θ.Ξ.
 
Only On Discount
Bad Channels (Original Motion Picture Soundtrack)
Moonstone (1992)

Η χειρότερη δισκογραφική κίνηση του συγκροτήματος (με διαφορά από τη δεύτερη) υπήρξε η προσπάθεια τους να μπουν στο κόσμο των soundtracks. Με δύο μόλις ολοκληρωμένα αλλά μέτρια τραγούδια από το ίδιο το συγκρότημα, μερικά αδιάφορα instrumentals από τον Buck Dharma και εννέα συνθέσεις από άγνωστες μπάντες του Hard Rock / AOR ιδιώματος όπως οι Fair Game,το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι απλώς υποφερτό. Όταν όμως προσθέτεις στην συνταγή και το κακό χιούμορ συγκροτημάτων όπως οι Ukelaliens (!) και οι Sykotik Sinfony (!) απλώς επιβεβαιώνεις το μεγάλο συνθετικό (και όχι μόνο) μπλοκάρισμα που ξεκίνησε στα τέλη των 80s. Από εκεί και πέρα θα ακολουθηθεί η γνωστή οδός, αυτή των touring bands, με εξαίρεση δύο μετέπειτα δουλειές  στο στούντιο (1998 και 2001).

Α.Μ.
 
Live
On Your Feet Or On Your Knees
Columbia (1975)

Τρία live κυκλοφόρησαν στην καλή τους δεκαετία οι Blue Öyster Cult. Για να είμαστε δίκαιοι και τα τρία αποτελούν αξιόλογες δουλειές και αξίζουν να βρίσκονται στη συλλογή σας. Επειδή όμως γράφουμε  για το γαμημένο το rock and roll, το μπαρουτοκαπνισμένο και απείραχτο στο στούντιο  "On Your Feet Or On Your Knees" στέκεται λίγο ψηλότερα και από το «λειψό» (επτά μόλις τραγούδια -συμπεριλαμβανομένων δύο διασκευών) "Some Enchanted Evening" (1978) και από την «αναλαμπή» του "Extraterrestrial Live" (1982) λίγο πριν τους πάρει η συνθετική κατηφόρα. Μπορεί εδώ  να μην υπάρχουν οι μεγάλες εμπορικές επιτυχίες που ακολούθησαν στα επόμενα χρόνια, αλλά οι εκτελέσεις των τραγουδιών από τα τρία πρώτα άλμπουμ είναι όλες μια και μία, με κορυφαία όλων αυτή του "(Then Came The) Last Days Of May". Σε αυτό το άλμπουμ εμφανίζεται βεβαίως για πρώτη φορά το κλασικό πια instrumental "Buck's Boogie" αλλά και η γεμάτη ενέργεια διασκευή στο "Born To Be Wild".

Α.Μ.


A Compilation
Όταν ένα συγκρότημα έχει φλερτάρει με αρκετά είδη μουσικής και πολλές θεματικές στο στίχο, γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η επιλογή μόνο 80 λεπτών μουσικής για την δημιουργία μιας αντιπροσωπευτικής λίστας τραγουδιών. Γράψαμε και σβήσαμε πολύ για να καταλήξουμε στις παρακάτω επιλογές αλλά πιστεύουμε πως καταφέραμε να συμπεριλάβουμε αρκετά δείγματα  από όλες τις καλές πλευρές του συγκροτήματος.

1. Cities On Flame With Rock And Roll (Blue Öyster Cult)
2. Transmaniacon MC (Blue Öyster Cult)
3. The Red & the Black (Tyranny and Mutation)
4. Career Of Evil (Secret Treaties)
5. Astronomy (Secret Treaties)
6. Subhuman (Secret Treaties)
7. (Then Came The) Last Days Of May (On Your Feet Or On Your Knees)
8. This Ain’t The Summer Of Love (Agents Of Fortune)
9. (Don't Fear) The Reaper (Agents Of Fortune)
10. Sinful Love (Agents Of Fortune)
11. Godzilla (Spectres)
12. I Love The Night (Spectres)
13. Black Blade (Cultοsaurus Erectus)
14. Burnin' For You (Fire Of Unknown Origin)
15. Joan Crawford (Fire Of Unknown Origin)
16. Veteran Of The Psychic Wars (Extraterrestrial Live)
17. Power Underneath Despair (Heaven Forbid)
  • SHARE
  • TWEET