«A Buyer's Guide»: Max Cavalera

Μια φορά κι έναν καιρό η metal μουσική ήταν προϊόν ελάχιστων χωρών, κυρίως των Η.Π.Α., της Αγγλίας, άντε και της Γερμανίας, με μεμονωμένες περιπτώσεις όμορων χωρών όπως π.χ. ο Καναδάς. Ακόμα περισσότερο στα 80s το thrash metal έδειχνε να είναι κυρίως δουλειά για τη bay area. Μέχρι που κάτι πιτσιρικάδες από τη Βραζιλία πήγαν να φέρουν τα πάνω κάτω. Τα αδέρφια Max και Igor Cavalera ξεκίνησαν από το τίποτα και έφτασαν ένα κλικ μακριά από το να γίνουν οι επόμενοι ηγέτες όλου του ιδιώματος. Έτσι τους αντιμετώπιζαν πολλοί μετά την κυκλοφορία του "Chaos A.D." το 1993, συμπληρώνοντας μια τριάδα κλασικών άλμπουμ, μαζί με τα "Beneath The Remains" και "Arise".

Μπορεί το ιδιαίτερο παίξιμο του Igor στα τύμπανα να είναι μοναδικό, αλλά πάντα οι Sepultura ήταν η ενσάρκωση του οράματος, των riff, των στίχων και της οργής του Max.

Το 1996, σε μια γενναία κίνηση, ο Max αντί να ακολουθήσει τον στρωμένο δρόμο που είχε μπροστά του, αισθάνθηκε την ανάγκη να κοιτάξει πίσω στη γενέτειρά του, να επισκεφθεί ένα χωριό ιθαγενών και να εντρυφήσει στις μουσικές παραδόσεις του τόπου του, με σκοπό να τις αφομοιώσει στο νέο του μουσικό έργο. Το "Roots" είναι κάτι το ξεχωριστό κι όπως κάθε τέτοιο έργο, σε πρώτη ανάγνωση δίχασε τον κόσμο. Υπήρξε, όμως, βασικός πυλώνας πάνω στον οποίο στηρίχτηκε το ιδίωμα που ονομάστηκε nu metal.

Η περιοδεία για το "Roots" έμελλε να είναι και η τελευταία για τον Max μαζί με τους υπόλοιπους Sepultura, οι οποίοι τον κατηγορούσαν για το management που ασκούσε η γυναίκα του. Έτσι, ο Max πήρε το όραμά του και το μετέφερε στους Soulfly, οι οποίοι συνέχισαν από εκεί που σταμάτησε το "Roots" μπλέκοντας τα κοφτά riff, τους tribal ρυθμούς και πολλά-πολλά στοιχεία που καθιστούν τη μουσική του Max άμεσα αναγνωρίσιμη, ενώ σε κάθε άλμπουμ έχει πλειάδα σημαντικών guest μουσικών. Τα τελευταία χρόνια ο Max ένιωσε την ανάγκη να περιορίσει πολλά από τα μελωδικά, tribal στοιχεία και να εστιάσει πάλι στα πιο metal / thrash χαρακτηριστικά της μουσικής του, πηγαίνοντας ακόμα και σε πιο ακραία μονοπάτια.

Εν τω μεταξύ, από τους Sepultura αποχώρησε κι ο αδερφός του Igor, με τον οποίο έφτιαξαν τους Cavalera Conspiracy, προσπαθώντας να αναβιώσουν τη μουσική των παλιών Sepultura, καθώς από ότι φαίνεται οι σχέσεις του με τον Andreas Kisser και τον Paulo Jr. δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ και οι προσπάθειες για reunion που έκανε αποδείχθηκαν μάταιες.

Αναμφισβήτητα, ο Max Cavalera με τη μουσική, τους στίχους και τη στάση του έχει μια θέση μεταξύ των πιο ξεχωριστών προσωπικοτήτων στη metal μουσική σκηνή, έχοντας ήδη σπουδαία μουσική κληρονομιά είτε με τους Sepultura, είτε με τους Soulfly.

Masterpieces
	Sepultura - Arise (Roadrunner - 1991) Οι διαφοροποιήσεις στη μουσική κατεύθυνση από άλμπουμ σε άλμπουμ για τους Sepultura ήταν άλλοτε ριζικές κι άλλοτε πιο ελεγχόμενες, αλλά πάντα διακριτές. Το γεγονός αυτό καθιστούσε πάντα ενδιαφέρουσα την ερώτηση περί καλύτερου άλμπουμ τους, αλλά ελάχιστοι θα πρέπει να διαφωνούν με την επιλογή του "Arise" ως την κορυφή της δισκογραφίας του Max Cavalera - και φυσικά των Sepultura. Το άλμπουμ είναι καταιγιστικό από το έμπα του ομώνυμου τραγουδιού μέχρι το τέλος του. Ο Max είναι ο πρωταγωνιστής και πέραν των drums του αδερφού του, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στα εξαιρετικά leads του Andreas Kisser. Αλήθεια, υπάρχει κανείς που να μένει ακίνητος στο μεσαίο σημείο του "Dead Embryonic Cells";
	Sepultura - Chaos A.D. (Roadrunner - 1993) Το "Chaos A.D." είναι μια επανάσταση από μόνο του. Μουσικά, αρκεί κανείς να δει την απόσταση που διένυσαν οι Sepultura από το "Arise" μέχρι αυτό και θα καταλάβει ότι μιλάμε για νέα δεδομένα. Στιχουργικά, αν δεν μπορεί εδώ ο Max να σε πείσει πως (τότε τουλάχιστον) έκρυβε μια επαναστατική ψυχή μέσα του, τότε δε θα σε πείσει ποτέ και για τίποτα. Πόσο διαφορετικά και μοναδικά ήταν και συνεχίζουν να είναι τραγούδια σαν το ομώνυμο, σαν το "Territory" ή σαν το "Slave New World"; Πόσο μπροστά για τα δεδομένα ήταν η παραγωγή του άλμπουμ; Πόσο προκαλείς τους οπαδούς του thrash να ακολουθήσουν μια τέτοια μουσική πρόταση; Πόσο περισσότερος τσαμπουκάς και groove;
Cornerstones
	Sepultura - Roots (Roadrunner - 1996) Όταν καταφέρνεις και ορίζεις το ύφος ενός ολόκληρου μουσικού είδους κι όταν μορφοποιείς σε ένα βαθμό τις εξελίξεις σε όλη τη σκληρή μουσική, τότε έχεις καταφέρει κάτι πραγματικά σπουδαίο. Πολλοί μίσησαν το nu metal και κατηγόρησαν το "Roots" ως το άλμπουμ που το πυροδότησε, όμως η φωτιά δεν αποφεύχθηκε, διότι μέσα σε αυτό υπήρχε κάτι φρέσκο, κάτι πρωτότυπο, κάτι ιδιαίτερο. Η μπάντα έκανε στροφή στις βραζιλιάνικες «ρίζες» της, αποτυπώνοντας την επίσκεψη στον παραδοσιακό οικισμό ινδιάνων Xavante μέσω του artwork, αλλά και σε μουσικά τόσο "Atsari", όσο και με τα βραζιλιάνικα στοιχεία (ειδικά τα κρουστά) καθ' όλη τη διάρκειά του. Τα πάντρεψε με κοφτά riff και θυμό και το αποτέλεσμα υπήρξε εντυπωσιακά σαρωτικό.
	Soulfly - Prophecy (Roadrunner - 2004) Στο "Procphecy" ο Cavalera κατάφερε να ισορροπήσει καλύτερα από ποτέ τα επιμέρους διαφορετικά στοιχεία, τα οποία ήθελε να χωρέσει στη μουσική των Soulfy. Ως αποτέλεσμα, το τέταρτο άλμπουμ της μπάντας να είναι και το καλύτερό της – τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Τα μικρά τραγούδια είναι «μπόμπες», τα tribal μέρη, οι ακουστικές κιθάρες, ακόμα και τα reggae στοιχεία κολλάνε άψογα είτε στη μέση τραγουδιών ("Living Sacrifice") είτε ως κλείσιμο ("Mars"), ενώ τα πιο διαφοροποιημένα τραγούδια ("Moses", "Wings") παρουσιάζουν αντίστοιχο ενδιαφέρον και σχετική πρωτοτυπία. Αψεγάδιαστο άλμπουμ από τον Cavalera που από μόνο του δικαιώνει το όραμα που είχε για τους Soulfly.
Worth Exploring
	Sepultura - Beneath The Remains (Roadrunner - 1989) Δεν αντιλέγω πως κάποιος φίλα προσκείμενα στον ακραίο ήχο θα βρει καλά στοιχεία στα "Morbid Visions" και "Schizophrenia", αλλά (ειδικά στο πρώτο) η φτωχή παραγωγή καθιστά πολύ δύσκολη την ακρόασή τους, για κάποιον που δεν μπορεί να την παραβλέψει. Όχι πως το "Beneath The Remains" έχει τον ιδανικό ήχο, αλλά έτσι φαντάζει μπροστά τους, όπως και το συνθετικό επίπεδο μοιάζει έτη φωτός βελτιωμένο. Ο Max Cavalera ταξίδεψε μόνος του στις Η.Π.Α. και κατάφερε να υπογράψουν στην τεράστια (από τότε) Roadrunner κάτι που τους έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψουν με τον παραγωγό Scott Burns. Το αποτέλεσμα ήταν η εκκίνηση μιας τρομερής πορείας κι ένα από τα καλύτερα thrash άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει.
	Soulfly - Primitive (Roadrunner - 2000) Το "Primitive" είναι το πραγματικό μουσικό departure του Max, ήρθε ομαλά χωρίς να προκαλέσει τόσο μεγάλη έκπληξη. Κι όμως υπάρχουν τα πιο μελωδικά μέρη που έγραψε ποτέ, ειδικά στα φωνητικά και υπάρχουν τα πιο πιασάρικα τραγούδια. Μέχρι και ραπαρίσματα στο "In Memory Of..." ή γυναικεία φωνητικά στο refrain του "Flyhigh" υπάρχουν, ενώ οι guest συμμετοχές κάνουν τη διαφορά με ονόματα όπως ο Tom Araya, ο Corey Taylor, ο Chino Moreno αλλά κι ο γιος του John, Sean Lennon. Φοβερά κομμάτια, ανάμιξη ειδών και το χαρακτηριστικό μουσικό χρώμα που προσδίδει ο Max. Ξέρετε τι πάει να πει "Jumpdafuckup"; Αν όχι, κακώς. Θα μάθετε εδώ.
	Soulfly - Dark Ages (Roadrunner - 2005) Με κεκτημένη ταχύτητα από το εντυπωσιακό "Prophecy", ενάμιση χρόνο μετά, ο Max δίνει το έναυσμα για επίθεση. "Arise Again", λοιπόν, στο πιο ξεκάθαρα metal oriented άλμπουμ από εποχής "Chaos A.D." (ίσως και πιο πίσω) να είναι δομημένο πάνω σε καταιγιστικά  riff χωρίς να χωρίς να χάνεται τελείως το tribal στοιχείο και το χαρακτηριστικό groove. Το "Dark Ages" είναι σχεδόν ισάξιο του προκατόχου του, όντας τόσο διαφοροποιημένο όσο χρειαζόταν και περιέχοντας τραγουδάρες σαν το "Babylon", το "I And I", "Carved Inside" και το απίστευτα πορωτικό "Frontlines" που συνδυάζει μοναδικά το επιθετικό thrash και τις flamengo κιθάρες του Rizzo στην ίδια σύνθεση.
Nerd Alert
	Nailbomb - Point Blank (Roadrunner - 1994) Έχοντας ένα «μυθικό» σερί κυκλοφοριών με τα "Beneath The Remains", "Arise" και "Chaos A.D." ο Max Cavalera θεώρησε σκόπιμο να διοχετεύσει τις punk, hardcore και industrial επιρροές του στο side project των Nailbomb παρέα με τον Alex Newport των Fudge Tunnel. Από το εξώφυλλο και μόνο μπορεί κάποιος να καταλάβει το οργισμένο στιχουργικό περιεχόμενο του άλμπουμ, που φυσικά ήταν ιδιαίτερα κοινωνικά ευαισθητοποιημένο, με τίτλους όπως "24 Hour Bullshit", "For Fuck's Sake", "World Of Shit" και "Religious Cancer", χωρίς το riffing και τα φωνητικά να στερούνται σε επιθετικότητα. Στο άλμπουμ συμμετείχαν ο Igor Cavalera και ο Dino Cazeres, ενώ η μπάντα έδωσε μόλις μια συναυλία στο πλαίσιο του θρυλικού Dynamo Festival το 1995.
Keep Away
	Cavalera Conspiracy - Blunt Force Trauma (Roadrunner - 2011) Το "Bestial Devastation" θα μπορούσε να αποτελεί πιο εύκολο στόχο, καθώς οι αδυναμίες των νεαρών Sepultura είναι ιδιαίτερα εμφανείς, αλλά εκείνο το άλμπουμ υπήρξε σημαντικό για αυτό που αντιπροσώπευαν τότε οι Βραζιλιάνοι. Η τραχύτητά του ενέπνευσε πολλούς, ενώ αντίστοιχα το 2ο άλμπουμ των Cavalera Conspiracy δεν συγκίνησε κανέναν ή τουλάχιστον εκτιμήθηκε από πολύ λίγους. Ανούσιο κοπάνημα σε πιο thrash ρυθμούς από ότι είχε συνηθίσει με τους Soulfly, εδώ ο Max βρίσκει το έδαφος να ξεδώσει με τον αδερφό του, όσο το reunion των Sepultura δεν πραγματοποιείται. Αν είναι πάντως να περιέχει συνθέσεις σαν αυτές του "Blunt Force Trauma" καλύτερα αν γίνει να γίνει μόνο για κάποια επετειακή εμφάνιση.
Live
	Sepultura - Under A Pale Grey Sky (Roadrunner - 2002) Όσο περνάνε τα χρόνια, λίγο το internet, λίγο τα DVD, ο κόσμος έχει αρχίσει να απομυθοποιεί τα live άλμπουμ και να εντυπωσιάζεται μόνο από λίγες ζωντανά ηχογραφημένες οπτικο-ακουστικές παραγωγές. Δικαίως μάλλον. Όμως, υπάρχουν κάποια ζωντανά άλμπουμ που είναι μοναδικά στο πως μπόρεσαν να πιάσουν το σφυγμό της συναυλίας και να τον μεταφέρουν ηχητικά. Ένα τέτοιο είναι και το "Under A Pale Grey Sky" που ηχογραφήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1996, στην τελευταία συναυλία των πραγματικών Sepultura, καθότι μετά το πέρας της εμφάνισης ο Max αποχώρησε από το συγκρότημα. Σε σημεία μπορείς να νιώσεις όλο το τεταμένο κλίμα σε κοινό και μπάντα, κάτι που δεν συναντάται συχνά.

A Compilation
80 λεπτά μόνο μουσικής του Max; Όπως σε κάθε compilation η επιλογή είναι ιδιαίτερα δύσκολη και σίγουρα θα απουσιάζουν τραγούδια που πολλοί θεωρούν κλασσικά, αλλά είναι απλά μια συλλογή τραγουδιών που οφείλετε να γράψετε σε ένα CD για το αμάξι σας και να βάλετε να παίξει δυνατά.

1. Sepultura - Inner Self (Beneath The Remains)
2. Sepultura - Arise (Arise)
3. Sepultura - Dead Embryonic Cells (Arise)
4. Sepultura - Refuse/Resist (Chaos A.D.)
5. Sepultura - Territory (Chaos A.D.)
6. Sepultura - Slave New World (Chaos A.D.)
7. Nailbomb - World Of Shit (Point Blank)
8. Sepultura - Roots Bloody Roots (Roots)
9. Sepultura - Attitude (Roots)
10. Sepultura - Ratamahatta (Roots)
11. Soulfly - Tribe (Soulfly)
12. Soulfly - Back To The Primitive (Primitive)
13. Soulfly - Jumpdafuckup (Primitive)
14. Soulfly - Terrorist (Primitive)
15. Soulfly - Seek N’ Strike (3)
16. Soulfly - Prophecy (Prophechy)
17. Soulfly - Living Sacrifice (Prophecy)
18. Soulfly - Frontlines (Dark Ages)