Tu n’es pas Arkas

Σε έναν κόσμο που ετεροπροσδιορίζεται ες αεί, πάντα θα ανήκεις στους «άλλους» κάποιου

Από τον Μάνο Πατεράκη, 27/06/2015 @ 03:05
Το ότι, εν έτει 2015, την εποχή που αν απλώσεις το σώβρακό σου στην κρεμάστρα θα πέσουν τα τρίματα από τα cookies της ταυτότητας της ιντερνετικής σου περιήγησης, υπάρχει ακόμα ένα δημόσιο πρόσωπο για το οποίο κανείς δεν γνωρίζει τίποτα πέρα από ένα ψευδώνυμο είναι το δίχως άλλως άκρως ρομαντικό.

Οι σπέκουλες για το αν είναι άντρας ή γυναίκα, αν είναι ένα άτομο ή συγγραφική ομάδα, αν είναι χοντρός ή ψηλός, ολυμπιακός ή παναθηναϊκός, συριζαίος ή νεοδημοκράτης, μουσάτος ή ξυρισμένος, μας θυμίζει άλλες εποχές. Εποχές που έχουν λείψει από όλους μας, ακόμη και από αυτούς που δεν τις έζησαν ποτέ…

«Έφριξε από την κοινωνία ο άνθρωπος που παλιότερα έκανε ο ίδιος την (πιο συντηρητική τότε) κοινωνία να φρίττει»

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το άρθρο μου για τον κατατρεγμένο Έλληνα. Σε όποια ομάδα κι αν ανήκει, οι «άλλοι» είναι πάντα παντοδύναμοι, κινούν υποχθόνια τα νήματα και έχουν οργανωμένο σχέδιο αδικίας εις βάρος του. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι που έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Αρκά ότι ανήκει στους «άλλους», ότι χρηματίζεται, ότι προπαγανδίζει κατά της κυβέρνησης για κάποια δικά του, σκοτεινά συμφέροντα.

Βρισκόμαστε στην εποχή που ό,τι βγεις να πεις, πάντα θα κατηγορηθείς από κάποιον ότι ανήκεις στους «άλλους». Πολλές φορές, η παράνοια θα φτάσει στο σημείο να κατηγορείσαι εκατέρωθεν ότι ανήκεις στην αντίπερα όχθη. Ως γνωστόν, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, αν απεχθάνεται ένα πράγμα στη ζωή του, είναι να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας. Έτσι και ο Αρκάς, όποιος και αν είναι αυτός, αποσύρθηκε από το διαδίκτυο –το μεγάφωνο εκείνο όπου οι φωνές των ηλιθίων συγκλίνουν και μεγεθύνονται περισσότερο από το κανονικό- με μια άκρως αξιοπρεπή ανακοίνωση. Έφριξε από την κοινωνία ο άνθρωπος που παλιότερα έκανε ο ίδιος την (πιο συντηρητική τότε) κοινωνία να φρίττει. Εκεί φτάσαμε.

«Αν οι ιδέες προσδιορίζονταν από τους υποστηρικτές τους, θα ζούσαμε σε έναν κόσμο που θα ήταν, πέρα από πρακτικά, και θεωρητικά στρεβλός»

Και αν αγαπούσα τον Αρκά για την ευφυΐα του, το δηκτικό του χιούμορ και τον κυνική κατάδειξη της ματαιότητας της σύγχρονης εποχής, τομέας στον οποίο τον ξεπερνάει μόνο ο Quino, και αν παραδέχτηκα τον Αρκά που κατέβασε τη σελίδα του –εκεί που τον λάτρεψα είναι που την ξανάνοιξε. Θέλει πολλά από αυτά που δεν έχει Καστράτο για μια τόσο ειλικρινή πράξη. Κανείς άλλος δεν θα το έκανε.

Ο Αρκάς έφριξε με τους ουρακοτάγκους εξ’ αριστερών του, μα άλλο τόσο έφριξε και με τα παγώνια εκ των δεξιών. Τους Je-Suis-Arkas με την τουιτερική λογική και τη σλογκανική ιδεολογία. Τους απέναντι που έτρεξαν να χρεώσουν στους «άλλους» τις πράξεις κάποιων, πολλών, ηλιθίων για να υπονοήσουν ότι η δική τους πλευρά είναι η σωστή. Επαγωγικά, πάντα. Εδώ και χρόνια, δεκαετίες, η μόνη επιχειρηματολογική απόπειρα, παντού, στηρίζεται σε αυτό που ονομάζαμε στην έκθεση του Λυκείου «επίθεση στο ήθος του αντιπάλου». Με άλλα λόγια, το μοναδικό μέσο πειθούς που δεν στηρίζεται στην κοινή λογική.


Ζούμε σε μια εποχή ασυγκράτητης διασποράς ιδεών. Έχουμε ιδεολογίες ευφυείς, ιδεολογίες  ειδεχθείς, ιδεολογίες ουτοπικές ή πρακτικές, ιδεολογίες συμφεροντολογικές ή παρωχημένες… Οι υποστηρικτές όλων εξ’ αυτών, λιγότερο ή περισσότερο, τις παρερμηνεύουν και τις ρίχνουν στην κατώτερη κοινή συνισταμένη των δικών τους ανασφαλειών. Τις εκφυλίζουν όλες, είναι νομοτελειακό.

Εγείρεται, λοιπόν, το ερώτημα: κρίνουμε τις ιδέες από τις πράξεις των υποστηρικτών τους ή από τη θεωρία τους; Και αν το πάμε στις πολιτικές παρατάξεις, μια πολιτική παράταξη κρίνεται από την θεωρία της ιδεολογίας της, από την ιστορία της, από τις πράξεις των πολιτικών της, από τα λόγια των πολιτικών της ή από τις πράξεις και τα λόγια του μέσου υποστηρικτή της, με τον οποίο συναναστρέφεσαι; Προσοχή στην απάντηση, γιατί είναι τόσο αντικρουόμενα που δεν μπορεί να είναι ...όλα. 

Footnotes

♠ Άργησε το Footnotes σήμερα. Όμως, μπορείτε, επί τη ευκαιρία, να διαβάσετε δωρεάν (!) όλα τα προηγούμενα τεύχη εδώ.

♠ Ολοκαίνουργια εννιάλεπτη κομματάρα από ένα συγκρότημα που λατρεύω. Οι υπερταλαντούχοι The Dear Hunter, αφ’ ότου μας απέδειξαν πως μπορούν να πιάσουν κορυφές στο εμπορικό alternative rock, επιστρέφουν στα Act, με το τέταρτο μέρος τους - και άρα επιστρέφουν στο progressive rock. Ακούστε το ολόφρεσκο “A Night On The Town”.

♠ Τι είπατε; Θέλετε την ψαγμένη πρόταση της εβδομάδας; Ονομάζονται Montgolfiere, είναι Σουηδοί, παίζουν psychedelic stoner rock με αρκετά πειραματικά στοιχεία μέσα και μπορείτε να ακούσετε στο Bandcamp τα πρώτα δύο κομμάτια από το ντεμπούτο τους, το οποίο γράφεται ακόμα και θα κυκλοφορήσει μέσα στον Σεπτέμβρη, υπολογίζω.

♠ Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος δημοσιεύουμε τις midyear λίστες μας στους τρεις πυλώνες που έχουμε επιλέξει για να αυτοπροσδιοριζόμαστε. Δημοσιεύτηκαν η metal και η rock λίστα και αναμένεται την Δευτέρα η indie/alternative. Όλες τους είναι αποτέλεσμα ψηφοφορίας αρκετών εκ των συντακτών. Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, η τριπλέτα των κορυφών για φέτος, μέχρι στιγμής, είναι metal-Sorcerer, rock-Rishloo, indie/alt-Decemberists. Και αρκετές ομορφιές να ακολουθούν από πίσω... 

♠ Βγήκαν όλοι οι να επιτεθούν στον Brent Hinds των Mastodon επειδή είπε πως δεν αντέχει πια ούτε να ακούει heavy metal. Οι τύποι έχουν βγάλει ένα σωρό δισκάρες, δίνοντας νέα πνοή στον εμπορικό σκληρό ήχο με απαράμιλλη ποιότητα, αλλά όχι! Εμάς μας ενδιαφέρει αν είπε κακό λόγο για το heavy metal. Να μπει στους «άλλους» πάραυτα!

  • SHARE
  • TWEET