Τα μπάσταρδα παιδιά των Bathory

«Ένας σύγχρονος Λουδίτης που εξιτάρεται από τη δύναμη των παγανιστικών θεών…»

Θα περίμενε κανείς πως ο φυσικός ήχος μιας παλλόμενης χορδής κλασικής κιθάρας θα ήταν ιδανικότερος να περιγράψει μια εποχή κατά την οποία τα δαμασμένα από τον άνθρωπο ηλεκτρόνια και ιόντα δεν υπήρχαν ούτε στις πιο φλογερές φαντασίες. Ένας σύγχρονος Λουδίτης που εξιτάρεται από μέρη όπου η δύναμη των παγανιστικών θεών ήταν ισοδύναμη με τη λατρεία των βάναυσων στοιχείων της φύσης είναι παράξενο να υποκλίνεται σε ένα μουσικό όργανο που είναι νεκρό χωρίς πρίζα.

Παρ’ όλα αυτά, έφτασε η στιγμή, στην ιστορική μας πορεία, που οι Bathory κυκλοφόρησαν τον πιο αγνό, άκρατο επικό metal δίσκο, το “Twilight Of The Gods” του 1991 (“Hammerheart” will also be accepted). Δεν ξέρω πώς συνέβη αυτό τότε. Θα προσπαθήσω να μαντέψω όμως…

«Μάλλον φταίει και ο Richie Blackmore με την εμμονή του στα μεσαιωνικά»

Σίγουρα φταίνε οι Manowar, παρ’ όλο που το κράμα του ατσαλιού τους είχε μέσα λατρεία για γρήγορες μηχανές και άλλα σύγχρονα στοιχεία. Μάλλον φταίει ο Richie Blackmore, η εμμονή του οποίου με τα μεσαιωνικά πέρασε μέσα από το proto-metal των Rainbow και δημιούργησε την υπόνοια της σύνδεσης. Μπορεί να φταίει το “Argus” των Wishbone Ash το 1972…

Μπορούμε να πάμε ακόμα πιο πίσω, μέχρι να χαθούμε στην πυκνή πάχνη των μουσικών του παρελθόντος. Αλλά σίγουρα υπάρχει μια αλυσίδα ηχητικών γεγονότων που μας έφεραν στο σήμερα. Και το σήμερα, στο epic metal (τα τελευταία χρόνια επιθυμούν να το αποκαλούν viking metal, ειδικά όταν έχει brutal στοιχεία), είναι γεμάτο με τους καρπούς και τα μπάσταρδα παιδιά των Bathory.

«Η παρακαταθήκη των επικών Bathory συνοψίζεται σε τρεις μεγάλες κορυφές»

Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι ένα κομμάτι από τον ολοκαίνουργιο φετινό δίσκο των Ereb Altor που μου θύμισε γιατί πάντα το επικό μέταλλο θα με αγγίζει όσο ελάχιστες μορφές της metal μουσικής. Πρόκειται για το “Midsommarblot”.

Στο μυαλό μου, η παρακαταθήκη των επικών Bathory συνοψίζεται σε τρεις μεγάλες κορυφές: Στους Doomsword, στους Primordial και στους Ereb Altor. Οι τελευταίοι, στους οποίους ανήκει το “Midsommarblot”, είναι εκείνοι με τις πιο άμεσες αναφορές στους Bathory. Τους αξίζει ο σεβασμός μας γιατί κομμάτια σαν το “By Honour” θα αποτελούσαν παράσημο ακόμα και στο στήθος του μακαρίτη Quorthon καθώς ανέβαινε στην Valhalla.

Α, και σε όλα αυτά δεν έκανα καν αναφορά στο άλλο προσωπείο των Bathory, ως πατριαρχική φιγούρα του black metal και των εκατοντάδων συγκροτημάτων που προέκυψαν από εκείνη τη μεριά. Για δες..

Footnotes

♠ Έχει τελειώσει η δεύτερη σεζόν του Black Sails, άρα καιρός να την δούμε κι εμείς μονορούφι. Η πρώτη ήταν τιμιότατο μπλοκμπαστερικό πειρατικό ρεσάλτο.

♠ Πέρα από τους Bathory, ακολουθώ και τα παιδιά ενός άλλου συγκροτήματος στο metal. Μιλάω για τους Thin Lizzy. Κάποια στιγμή θα δημοσιεύσω ένα σχετικό άρθρο, προς το παρόν να αφήσω το λιθαράκι μου με την φετινή δουλειά των Corsair, “One Eyed Horse”.

♠ Μιας και πιάσαμε σκοτεινά, άγρια μεταλλικά μονοπάτια σήμερα στη στήλη (υπόσχομαι να επιστρέψω με φλωριές στην επόμενη) δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την guest επιστροφή του τεράστιου Kristoffer Rygg στους Borknagar. Και, μιας και πιάσαμε τους Borknagar, αυτό το απίστευτο κομμάτι ονόματι “Colossus” μπας και είναι η ιδανική προεργασία για να ασχοληθώ επιτέλους με το καινούργιο Arcturus;

♠ Παραδίπλα έχουμε άρθρο κραξίματος στον Adam Sandler. Να διαχωρίσω τη θέση μου, κύριοι! Ο Adam Sandler είναι ο θεός μας. Είναι ο Κώστας Κουφός του χόλιγουντ.

♠ Μην παραβλέψετε την αφιερωματάρα μας στο rock των ‘90s. Να σημειώσω πως είμαστε η μοναδική τέτοια λίστα παγκοσμίως που έχει μέσα το “Songs: Ohia” των Songs: Ohia. Κάποια εύσημα τα αξίζουμε. Επίσης, δεν έχει το “Painkiller”. Ναι.

♠ Πριν δυο-τρεις ημέρες κυκλοφόρησε μέσω Bandcamp η συλλογή “Songs For The Dead Vol. 3” με 120 κομμάτια που κινούνται μεταξύ hardcore punk και screamo. Αν έχετε υπομονή, θα βρείτε μέσα μερικά πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια. Ακούστε όσοι εκτιμάτε αυτούς τους ήχους.