Ξυπνάς με Donald, ξυπνάς χωρίς Leonard... Οι μέρες που μας ξημερώνουν...

#Makerock’n’rollgreatagain

Από τον Μάνο Πατεράκη, 11/11/2016 @ 11:54

Γράφω νέο Footnotes σε έναν χειρότερο κόσμο; Τη μία μέρα ξυπνήσαμε έχοντας στη σημαντικότερη (τουλάχιστον στα χαρτιά) θέση του πλανήτη μια μισογυνική, ρατσιστική καρικατούρα με λόγο και επιχειρήματα επιπέδου εκπομπής Αννίτας Πάνια. Σήμερα, μετά το χθεσινό διάλειμμα, επέστρεψε η συννεφιά και βάζουμε το "Darkness" από το "Old Ideas" του 2012 να συνοδεύσει άλλο ένα σκοτεινό πρωινό. "I got no future, I know my days are few. The present's not that pleasant, just a lot of things to do. I thought the past would last me but the darkness got that too." Στο ίδιο άλμπουμ, λίγο πιο μετά ο Leonard Cohen λέει "I'm old and the mirrors don't lie, but crazy has places to hide in that are deeper than any goodbye"...

Ήταν εμφανές στις δηλώσεις του τα τελευταία χρόνια («είμαι έτοιμος να πεθάνω») αλλά ακόμα περισσότερο εμφανές στις τελευταίες του προσωπικές δουλειές, πως το μυαλό του Leonard Cohen απασχολούσε η θνητή του φύση. Η θνητότητα κανονικά δεν θα έπρεπε να αφορά αθάνατες φιγούρες σαν εκείνον, όμως -όπως και σχεδόν όλοι οι πραγματικά τεράστιοι καλλιτέχνες που συνέδεσαν τους εαυτούς τους με εμάς- ήταν πολύ περισσότερο άνθρωπος από όλους. Αυτή η ευαισθησία ήταν, άλλωστε, ο λόγος που έγινε σπουδαίος...

Τώρα, για τον Trump... Η πραγματικότητα είναι πως η εκλογή του ήταν άκρως rock στην ουσία της, καθώς αποτέλεσε ένα μεγάλο RATM-ικό "fuck you I won't do what you tell me" σε όλα τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στους celebrities που εκλιπαρούσαν με ενοχλητικά επίμονο τρόπο να βγει η Hillary. Υπό αυτήν την έννοια, κάνοντας σύνδεση και με ένα άρθρο μου του περασμένου μήνα, το οποίο καταπιανόταν με όλους τους μουσικούς που ξαφνικά έπαιρναν ανοιχτή πολιτική θέση στο ζήτημα των εκλογών... μήπως όλοι οι αγαπημένοι μας μουσικοί είναι εν μέρει -έστω και άθελά τους- υπεύθυνοι γι' αυτό το άθλιο αποτέλεσμα; Μάλλον ναι, θα απαντήσω εγώ μην αφήνοντας το ερώτημα να γίνει ρητορικό.

Η απάντηση βρίσκεται στο South Park, το οποίο μάλιστα προσάρμοσε το τελευταίο επεισόδιο της φετινής σεζόν που εστιάζει στις αμερικάνικες εκλογές για να συμπεριλάβει αυτό το απρόσμενο αποτέλεσμα. Η αλήθεια για την Αμερική βρίσκεται πάντα στο South Park, αν με ρωτάτε. Όταν λέει turd sandwich εναντίον giant douche, έτσι είναι, τι να κάνουμε. Το πρόβλημα δεν είναι ποιος βγήκε, καθώς οι περισσότερες αποφάσεις είναι υπεράνω ατόμων. Το πρόβλημα είναι οι αντιλήψεις των ψηφοφόρων που φαίνονται να αναδεικνύονται από αυτήν την επιλογή. Σε αντίθεση με την rock εκλογή, οι αντιλήψεις αυτές είναι ό,τι πιο αντι-rock μπορεί να υπάρξει. Το πρόβλημα είναι, βέβαια, και μια γενικότερη παγκόσμια αίσθηση αποσταθεροποίησης που δημιουργεί φόβους ή υπόνοιες για πράγματα για τα οποία δεν θέλουμε να μιλάμε καν...

Το rock είναι το αντίθετο της κλειστομυαλιάς, το αντίθετο των συντηρητικών αντιλήψεων και το αντίθετο της παρελθοντολαγνείας. Είναι προοδευτικό βαθιά στο μεδούλι του. Όσο και αν υπάρχει στην βαθιά αντίληψη πολλών rock-άδων ότι «η οδός» είναι να τρως τα member berries σου ακούγοντας μονάχα Led Zeppelin, Black Sabbath, Iron Maiden... ακόμα και Nirvana (πέρασαν τα χρόνια ε), υπάρχουν τόσα υπέροχα πράγματα εκεί έξω. Τόσες μουσικές συγκινήσεις. Κάποια θα υπακούσουν τυχαία σε μία δαιδαλώδη εξίσωση και θα γίνουν κλασικά στα είδη τους. Είτε γεμίσουν στάδια, είτε αποτελέσουν απλά μια ελίτ, μια σταθερά, παραδείγματα προς μίμηση στα πηγαδάκια των «ψαγμένων» τις επόμενες δεκαετίες. Νομίζω ότι επαφίεται σε εμάς να κάνουμε το ξεδιάλεγμα και να τους δώσουμε την ευκαιρία. #makerock'n'rollgreatagain. Μην το κρατάτε πίσω. Βοηθήστε μας να γράφουμε λιγότερα νέα για Metallica και Guns N' Roses.

Footnotes

♠ Σοβαρά τώρα, έχετε δει τα genres των καλλιτεχνών του Winter Plissken; Όχι ε; Ορίστε. Λατρέψτε τα μαζί μου. Τα αγαπημένα μου είναι τα Bluku Bluku, Antagonist Folk, Hot Buttered Soul Hip Hop και Synth Technopoptronica. Οκέη, μην είμαι και τόσο επιλεκτικός, η αλήθεια είναι πως δεν θα είχα πρόβλημα να απαντήσω στο «τι μουσική ακούς;» με στόμφο "Culliningus Shoegaze". Όλα κι όλα.

♠ Σε αυτό το σημείο να σας συστήσω τους Shabaka And The Ancestors που έβγαλαν έναν απίστευτο jazz δίσκο με στοιχεία αφρικανικής μουσικής. Ηχογραφημένος όλος μέσα σε μία ημέρα στο Γιοχάνεσμπουργκ από οχτώ εξαιρετικούς μουσικούς και υποψήφιο για το Mercury Prize. Ακούτε κάποια κομμάτια στο αγαπημένο μας BandCamp.

♠ Μιας που ξεκινήσαμε με τις χαιρετούρες, από εδώ και οι Young Hunter. Τώρα τι παίζουν ακριβώς, είναι μεγάλη κουβέντα. Καταφέρνουν χωρίς να είναι καθόλου πειραματικοί και χωρίς έντονη προσωπική ταυτότητα, να μην μπορούν να καταταχθούν εύκολα σε κανένα είδος. Πάρα πολύ ωραίος δίσκος και στις ατμοσφαιρικές και στις groovy rock και στις ψυχεδελικές στιγμές του.

♠ ...και όταν μας πιάνουν τα χεβιμεταλλικά μας βάζουμε εναλλάξ τα νέα άλμπουμ των Eternal Champion και Sumerlands που είναι ακριβώς όπως πρέπει. Εξαίρετα δείγματα σημερινού παραδοσιακού heavy metal. Ειδικά το πρώτο με τις πωρωτικές US Power αναφορές. Παρεμπιπτόντως, τσεκάρετε μια πολύ πολύ μερακλίδικη λίστα που πέτυχα πρόσφατα: Ten Bands Who Are Shaping the New Wave of American True Metal.

♠ Μιας που πιάσαμε τις προτάσεις σήμερα, ένας πολύ ενδιαφέρων afrobeat/post-punk/jazz-rock δίσκος είναι ο φετινός των Melt Yourself Down. Ας τον αφήσουμε και αυτόν εδώ για κάθε ενδιαφερόμενο.

♠ Αλήθεια, ο Gildenlow είναι αυτός στο εξώφυλλο του νέου Pain Of Salvation; Πείτε μου πως όχι... Όπως και να ‘χει, περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία.

♠ Έχουμε μιλήσει για το φετινό άλμπουμ των And Also The Trees; Παίζει και όχι. Όπως και να 'χει, έρχονται το επόμενο Σάββατο, οπότε όσοι είστε σε mood Nick Cave βάλτε το πολύ δυνατό "Your Guess" και ψηθείτε.

♠ Το πιο έντονο για το τέλος. Δεν υπήρχε καλύτερη συντροφιά για τις μουντές, συννεφιασμένες μέρες αυτής της εβδομάδας από τον πιο υπέροχα καταθλιπτικό δίσκο που έχουμε ακούσει φέτος. Οι 40 Watt Sun στον δεύτερο δίσκο τους το γυρνάνε από doom metal σε ατμοσφαιρικό slowcore και ο Patrick Walker, η φωνή που μας έχει ανατριχιάσει σε έναν από τους φανταστικότερους doom metal δίσκους όλων των εποχών (το "Watching From A Distance" των Warning), σε τραγούδια όπως τα "Another Room" και "Pictures" μας σκίζει την ψυχή, βαθιά μέσα. Όταν τα μαύρα σύννεφα ξανακάνουν το μεσημέρι βράδυ, δοκιμάστε το. Cheers Θεοδόση.

  • SHARE
  • TWEET