Αναλύοντας τους 30 καλύτερους δίσκους του 2015

Η μυστική σύνδεση μεταξύ Steven Wilson, Mgla και Iron Maiden

Από τον Μάνο Πατεράκη, 28/12/2015 @ 19:26

Footnotes μετά από δύο εβδομάδες, λοιπόν. Εορταστική περίοδος γαρ. Τι συνέβη από την τελευταία φορά που τα είπαμε; Μας έμειναν πια δύο μονομάχοι στη μάχη της ΝΔ. Βαγγέλας και Κούλης. Δύσκολη απόφαση, σαν να σε βάζουν να διαλέξεις μεταξύ ενός βουνού κοψίδια από τη μία και γκουρμέ σοκολατένιων γλυκών του Παρλιάρου από την άλλη. Δεν γίνεται ρε αδελφέ. Άλλο πράγμα το ένα, άλλο το άλλο.

Α! Δημοσιεύσαμε και την εορταστική μας λίστα με τις 30 καλύτερες κυκλοφορίες, παραλίγο να το ξεχάσω. Η λίστα εστάλη στην Πάτρα όπου κάναμε την εορταστική μας εκπομπή στον Wave FM μέσω RockingRadio και την περιμέναμε σε τρεις μορφές: με τέλεξ, φαξ και κωδικοποίηση σε αυλάκια βινυλίου, όπως προβλέπει το καταστατικό μας.

Είπα δυο-τρία πράγματα και στα ραδιοκύματα, ωστόσο νομίζω ότι οφείλουμε μια πιο ενδελεχή ανάλυση για αυτήν τη χίμαιρα που σας πετάξαμε κατακούτελα για ακόμη μια χρονιά. Θα σταθώ σε κάποιες σκέψεις και παρατηρήσεις που πιστεύω ότι είναι οι πιο αξιοσημείωτες.

Footnotes

Πόσο metal πιά;
Η λίστα είναι πιο metal από τις άλλες χρονιές. Ντε φάκτο. Πώς έκατσε έτσι; Νομίζω ότι είναι προφανές. Μεγάλα και μεγαλομεσαία ονόματα του χώρου κυκλοφόρησαν αξιόλογους δίσκους, εν αντιθέσει με άλλα έτη. Αυτό, παραδοσιακά στον μεταλλόκοσμο, αρκεί για να προκαλέσει μεγαλύτερη συσπείρωση απ’ ό,τι θα προκαλούσε σύμφωνο συμβίωσης σε κοινότητα παπάδων. Οι απρόσμενα δυναμικές επιστροφές από Iron Maiden, Slayer, Paradise Lost, Dodheimsgard, Ghost σε συνδυασμό με τη διατήρηση σε υψηλά επίπεδα συγκροτημάτων που αγαπούν οι συντάκτες μας, όπως Enforcer, Leprous, Enslaved συνέβαλλαν τα μέγιστα σε αυτό.

Πού κρύψατε τους χίπστερς;
Αντίθετα, η συσπείρωση στον εναλλακτικό χώρο, η οποία είναι φύσει δυσκολότερο να επιτευχθεί, ελαχιστοποιήθηκε λόγω των περιστάσεων. Τα αντίστοιχα μεγάλα ονόματα που κυκλοφόρησαν αξιόλογους δίσκους και κατάφεραν να συσπειρώσουν ήταν λίγα (Editors, Muse, Alabama Shakes). Αντίθετα, σε ένα κοινό με λιγότερες ιερές αγελάδες από το μεταλλικό, σε ένα κοινό που συνέχεια ασχολείται με νέους ήρωες, η διασπορά φέτος ήταν μεγαλύτερη (περισσότερα καλά φρέσκα ονόματα;) από άλλες χρονιές, με αποτέλεσμα μόνο η νεαρή δεσποινίς Courtney Barnett να κάνει την είσοδο στη λίστα, κάτι που λέει πολλά για την αξία της, διότι ήταν ακόμα μεγαλύτερη μαγκιά. Ήταν δε και το μόνο ντεμπούτο.

Τα δικά μας
Όπως κάθε χρονιά, έχουμε και τα ονόματα που δεν θα βρείτε παρά σε ελάχιστες λίστες εκεί έξω, καθώς και σε αναρτήσεις από κάποιους τίμιους καμένους μπλόγκερς. Old Man’s Will, The Dear Hunter, Ryley Walker, Horisont… Αυτά είναι που τα συζητάμε στα κρυφά μεταξύ μας και αλληλοπροτείνουμε. Υπάρχουν κι άλλα, πολύ πιο άγνωστα, που κόπηκαν στο νήμα. Του χρόνου…

Η έκπληξη
Δεν υπάρχει πιο ευχάριστη θέση στη λίστα από το νούμερο δύο των Πολωνών black metallers Mgla (παρεμπιπτόντως αξιώθηκα να το ακούσω και είναι επιβλητικότατο). Οι Mgla εκθειάστηκαν από τον διεθνή τύπο και κατέκτησαν τους ακραίους συντάκτες μας, οι οποίοι κάθε άλλο παρά ακολουθούν τις μόδες, οι ξεροκέφαλοι! Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως απέδειξαν ότι αν κάτι αξίζει, θα κερδίσει τη θέση του στις κορυφές του Rocking.gr, δίχως το παραμικρό ταμπού.

Η πρωτιά
Ο τεράστιος μουσικός ονόματι Steven Wilson έβγαλε δίσκο που, έτσι όπως το βλέπω εγώ, είναι πρακτικά αδύνατο να μην βρει τουλάχιστον όμορφο κάποιος. Είτε ακούει Stan, είτε blackened thrash metal. Έτσι, πέρα από τον κόσμο που τον λατρεύει από εποχές Porcupine Tree, βρήκε θέση σε επιπλέον λίστες που του χάρισαν μια ακόμη κορυφή με την οποία εξαργυρώνει πραγματικά πάμπολλα χρόνια ποιότητας και καλλιτεχνικής ανησυχίας.

Η γενική εικόνα της 30αδας
Λυπάμαι που το διαπιστώνω ακόμη μια χρονιά, αλλά το 80% των λιστών εκεί έξω είναι οι ίδιοι δίσκοι, με διαφορετική κατανομή και ένα-δυο διαφοροποιήσεις. Αξίζει να το ψάξει κανείς και θα δει ότι έχω δίκιο. Είτε πρόκειται για τις mainstream λίστες είτε για τις metal, όλες ακολουθούν ένα ίδιο μοτίβο κάθε χρόνο. Λες και επιβάλλεται μια κοινή γραμμή. Μετά από τόσο ψάξιμο, μου αρκεί να δω δυο-τρία άλμπουμ που υπάρχουν μέσα και μπορώ να μαντέψω τα υπόλοιπα. Και τα ελληνικά μέσα ακολουθούν κατά πόδας τους έξω. Εγώ μπορώ με υπερηφάνεια να πω ότι, με τα θετικά και τα αρνητικά της, αυτή που διαβάσατε ήταν η δική μας τριαντάδα. Ανεπηρέαστη από οτιδήποτε εξωτερικό και επηρεασμένη στο έπακρο από τα δικά μας, προσωπικά κολλήματα που έχουμε ως γνήσιοι λάτρεις της μουσικής. Έτσι την θέλουμε την 30αδα μας, έτσι σας την προσφέρουμε. Και αν δεν βρήκατε πολλά κοινά με τη δική σας λίστα, μην το παίρνετε κατάκαρδα, Ούτε εμείς βρήκαμε!

Και του χρόνου.

Footnotes

Footnotes

♠ Πάμε τώρα σε μερικές άγνωστες προτάσεις. Μιας και λείψαμε παραπάνω από το κανονικό, μαζεύτηκαν περισσότερες, οπότε θα τις φιλτράρω. Καταρχάς, οι The Bad Light με στονεροψυχεδελικό ήχο, πολύ ανώτερο της μέσης βαρετής αντιγραφής Kyuss, παίζουν όμορφη μπάλα εντός των κλισέ του ήχου. Ακούτε το φετινό τους άλμπουμ, “Temples”, εδώ.

♠ Πιο βαριοί, με doom επιρροές και πολλά χασιματικά μέρη, οι Forming The Void κυκλοφόρησαν ετούτο το καπνιστό διαμαντάκι. Μην το αφήσετε να σας ξεφύγει.

♠ Οι Βρετανοί Audience είναι μια καλτ βρετανική μπάντα που έπαιζε progressive rock μεταξύ 1969 και 1972 –τι ωραίες χρονιές να παίζεις progressive rock! Άλλοτε κοντά στον Bowie λόγω φωνής, άλλοτε με πάρα πολλά folk ταξιδιάρικα μέρη, με όλα τα ντελικάτα μαγευτικά πραγματάκια που συνέβαιναν τότε παρόντα... Άκουσα το “Friend’s Friend’s Friend” και εντυπωσιάστηκα. Θα πρότεινα να κάνετε κι εσείς το ίδιο.

  • SHARE
  • TWEET