Μια ζωή Lemmy

Ο Αντώνης Μουστάκας θυμάται τους λόγους που δεν θα ξεχάσει ποτέ τον ηγέτη των Motorhead

Από τον Αντώνη Μουστάκα, 01/01/2016 @ 23:17

Ο Lemmy έφυγε και, όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, μαζί του έφυγε και ένα κομμάτι από τα νιάτα μου.

Χωρίς πολλές αναλύσεις, αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν θα ξεχάσω τον κο Kilmister:

Για τη σταθερή του δήλωση πως παίζει rock and roll.

Για τον αιώνιο στίχο του: «You know I'm born to lose / And gambling's for fools / But that's the way I like it baby / I don't wanna live forever».

Για την ψευδαίσθηση του λίγο πιο ανεύθυνου και νεαρού εαυτού μας πως θα μπορούσαμε να ζήσουμε μόνο με μουσική, ταξίδια και γυναίκες.

Για το είδωλό του, τον Little Richard.

Για την μπλούζα και την κασέτα «Rock And Roll» του Φλώρου. Και τις φορές που την ακούσαμε στις μαζώξεις μας.

Για όλους τους ξεροκέφαλους φανατικούς οπαδούς του που δεν διαπραγματεύονται το ποιο είναι το σπουδαιότερο συγκρότημα όλων των εποχών.

Για τον σεβασμό του για το γυναικείο φύλο.

Για τις συζητήσεις με τον Άρη για το πόσο τραγουδάρα και ροκιά είναι το "Iron Horse / Born To Lose" (από το "On Parole" φυσικά) στο Blues.

Για τον ιδρωμένο και ...καπνισμένο Λυκαβηττό το 2002 με τον Νίκο και τον Πάνο.

Για τo headbanging, το pongo και τα κεφάλια μέσα στα ηχεία στο Μεταλλείο στο Σύνταγμα.

Για το έξτρα ποντάρισμα όποτε μας μοιράζουν άσο μπαστούνι στο χαρτοπαίγνιο που λέγεται εικοσιμία.

Για τη βοή που άκουγα για δύο μέρες μετά τη συναυλία στο Forum του Λονδίνου το 2001.

Για τη σκόνη που φάγαμε στο απαράδεκτο Athens Open Air.

Για τους σοβάδες που έπεφταν στον Μάγο του Οζ όταν χόρευε ο Δημήτρης.

Για το «Born to lose. Live to win».

Για το πόσο θέλω ακόμα να τα σπάω όλα όταν ακούω το "Ace Of Spades".

Για τα εγερτήρια με το "Louie Louie" στην πενταήμερη.

Για τον Θοδωρή που από τις 28 Δεκέμβρη είναι ο πιο στενοχωρημένος οπαδός του.

Για όλα αυτά, καλό κατευόδιο Lemmy.

  • SHARE
  • TWEET