Η κινηματογραφική πρόταση της εβδομάδας: Inside Llewyn Davis

Για άλλη μια φορά οι Coen μας τραβάνε στην σκοτεινή αίθουσα

Από τον Λουκιανό Κοροβέση, 30/01/2014 @ 11:14
Τι παίζει: Μια βδομάδα από την ζωή του Llewyn Davis, ενός ανερχόμενου (;) folk μουσικού, στην Νέα Υόρκη των αρχών των 60s.

Δηλαδή: H νέα ταινία των Coen μοιάζει να είναι μια ταινία της σημερινής εποχής, παρ' ότι είναι φιλμαρισμένη ως ταινία εποχής! Ο Llewyn Davis είναι ένας folk μουσικός που η επιτυχία του οριοθετείται στις σποραδικές ζωντανές του εμφανίσεις σε folk bar του Greenwich Village. Θέλει να κάνει το επόμενο βήμα, αλλά δεν πιστεύει ούτε στις δυνατότητες, ούτε στα τραγούδια του, όπως δεν πιστεύει ούτε η γυναίκα (του φίλου του) με την οποία είναι ερωτευμένος (η Carey Mulligan σε άλλη μια ερμηνεία που κάποια στιγμή στο μέλλον θα της αποφέρει ένα Oscar για την προσφορά της στην 7η τέχνη). Έτσι κοιμάται κάθε βράδυ σε διαφορετικό καναπέ, ονειρεύεται μια άλλη ζωή και σε κάποια φάση αποφασίζει να κάνει μια κίνηση παραπάνω, κάνοντας μάλλον ένα αβέβαιο και μετέωρο βήμα, το οποίο συμβαδίζει τόσο με την ανύπαρκτη δισκογραφία του, όσο και με την περιορισμένη του πραγματικότητα. Η νέα ταινία των Coen, παρ' ότι είναι βυθισμένη στα καφέ χρώματα της φθινοπωρινής / χειμωνιάτικης Νέας Υόρκης αλλά και του σκάφους της κιθάρας, θαρρείς πως είναι μια ταινία για το σήμερα: κινηματογραφεί την αβεβαιότητα όλων των νέων ανθρώπων, τη δυσκολία κάποιου να βρει τα πατήματά του και τι πραγματικά θέλει και τελικά την δύσκολη πορεία προς το άγνωστο. Ο Llewyn Davis περιπλανάται, κατά βάση στο κεφάλι του, αλλά και στον μικρόκοσμο που τον περιβάλλει και «παλεύει» νωχελικά με την πραγματικότητά του, μέχρι να την νικήσει ή να ηττηθεί. Δεν είναι ο καλύτερος, αμφιβάλλεις αν είναι καν ταλαντούχος, αλλά είναι σαφέστατα άλλος ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων αντιήρωας, που θα κοσμεί την φιλμογραφία των Coen. Δίπλα στον εξαιρετικό Oscar Isaac που κρατάει τον βασικό ρόλο, η βεντέτα - larger than life χαρακτήρας (μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά / τσεκάρετε το προγούλι του!) του John Goodman μας χαρίζουν μια σκηνή / συζήτηση ανθολογίας (μέσα στο αυτοκίνητο), καθώς το «ομηρικό» ταξίδι του Llewyn Davis προς το άγνωστο εξελίσσεται...

Τελικά: Γλυκόπικρη κομεντί από τους Coen, που μπορεί να μην έγραψαν ένα σενάριο αντάξιο του ονόματός τους, αλλά κατάφεραν και πάλι να δημιουργήσουν χαρακτήρες που θα μας μείνουν και ένα τέλος που μας γυρίζει λίγο την πλάτη...



Κατά τα άλλα:

Θα δούμε:
Nymphomaniac: Μέρος Α': Η πιο overhyped ταινία του Trier τα τελευταία χρόνια, έχει ήδη τραβήξει τα βλέμματα σινεφιλ και... περιέργων, λόγω του κεντρικού της θέματος και του φοβερού της cast. Θα καταφέρει ο τρελοδανός να μας καταπλήξει, ή πρέπει να αρχίσει να χαράσσει πάλι τα πατώματα με κιμωλία;

Το σκεφτόμαστε:
Da-reun Na-ra-e-seo: Κορεατοαγγλική ταινία, με την Isabelle Huppert και σχηματικό σενάριο. Επιλογή για τολμηρούς...
Η Λιμουζίνα: Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος προσπαθεί να γίνει Jarmusch με πρωταγωνίστρια την Δούκισσα Νομικού. Κάποιοι τα βλέπετε αυτά για να έχετε γνώμη... Στις Νύχτες Πρεμιέρας θάφτηκε πάντως, όχι τόσο όσο θα περίμεναν πολλοί.

Θα αποφύγουμε:
Les Garcons Et Guillaume, A Table: Αγόρι προσπαθεί να πείσει τον κύκλο του ότι δεν είναι... κορίτσι. Η γαλλική ταινία της εβδομάδας που θα προσελκύσει το σταθερό κοινό του γαλλικού κινηματογράφου στην Ελλάδα.

The Legend Of Hercules: Η αισθητική του τηλεοπτικού Ηρακλή, στην μεγάλη οθόνη. Δεν φτάνει που το Holywood σοδομίζει την ελληνική μυθολογία λίγο-λίγο, πρέπει να τους πληρώνουμε κιόλας;
  • SHARE
  • TWEET